Η ισότητα ρημάρει με τη γελοιότητα

Γουστάρεις ισότητα; Κανονική ισότητα να πούμε, όλοι οι άνθρωποι ίσοι, καμιά διάκριση βασισμένη στο χρώμα του δέρματος, καμιά διάκριση στην βάση των πεποιθήσεων και των πιστεύω, καμιά διάκριση στη βάση της σεξουαλικής προτίμησης, καμιά διάκριση βασισμένη στο φύλο ... Γουστάρεις; Και βέβαια, τι διάολο, προοδευτικοί άνθρωποι είμαστε –με την ισότητα στο στόμα ξυπνάμε και στην τουαλέτα που πάμε μετά, βγάζουμε φιρμάνι –«λέω να μπω, μήπως θέλει να πάει κανένας άλλος πριν από μένα;» Ισότης! Όλοι την ξέρουμε και όλοι την υποστηρίζουμε. Έτσι νομίζεις;

Διάβασα ένα άρθρο στα ΝΕΑ, πρωτομηνιάτικο κιόλας, το υπογράφει η Σίλα Αλεξίου (κάπως μου κάνει αυτό το ‘Σίλα’ αλλά μη δίνεις σημασία). Τίτλος: «Μαζί» και μετά το διαζύγιο. Υπότιτλος: Νέα ρύθμιση δίνει την επιμέλεια των παιδιών και στους δύο διαζευγμένους γονείς.

Δώσε βάση στην πενιά:
«Επικείμενη νομοθετική ρύθμιση για την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας σε περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου προκαλεί έντονες αντιδράσεις εκ μέρους του νομικού κόσμου και των γυναικείων οργανώσεων, που κάνουν λόγο για επικίνδυνη ανατροπή βασικών αρχών του οικογενειακού δικαίου ενάντια στο συμφέρον του παιδιού.
Η επίμαχη διάταξη τροποποιεί τα αντίστοιχα άρθρα του Αστικού Κώδικα και προβλέπει τη συνέχιση τής από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας των ανήλικων τέκνων και από τους δύο γονείς, όπως ακριβώς συνέβαινε και προ της λύσης του γάμου. Το δικαστήριο θα αποφασίζει μόνο για την κατοικία του ανηλίκου, τον συγκατοικούντα γονέα και την επικοινωνία του παιδιού με τον άλλο γονέα, ενώ όσον αφορά την ανάθεση της γονικής μέριμνας, το δικαστήριο θα έχει λόγο μόνο αν προσφύγει ο ένας από τους δύο γονείς επικαλούμενος σπουδαίο λόγο».
Τι κατάλαβες από τα παραπάνω; Να στο εξηγήσω σαν έμπειρος που είμαι –θα φτιάξουν ένα νόμο που (εκτός των άλλων) θα ορίζει ότι κουμάντο στη ζωή του παιδιού (γονική μέριμνα) θα κάνουν, από κοινού, και οι δύο γονείς μετά το διαζύγιο ή όταν είναι σε διάσταση. Τι σημαίνει απλά και πρακτικά αυτό; Οτι ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ, μαζί θα αποφασίζουν αν το παιδί θα πάει ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο, αν θα πάει καράτε ή μπαλέτο, αν θα περάσει τις διακοπές του στο χωρίο ή στην κατασκήνωση, ή ίσως στην πόλη και ΚΥΡΙΩΣ πού θα μένει το παιδί όταν ο γονέας που ζει μαζί του αποφασίζει να μετακομίσει σε άλλη πόλη (ή χωριό). Ζορίστηκες κάπως; Το βλέπεις δύσκολο;

Άκου να σου πω κάποια απλά πραγματάκια. Όταν χωρίζει μια οικογένεια το παιδί, στις 95 από τις 100 περιπτώσεις μένει με τη μητέρα. Και μ΄αυτή παραμένει μέχρι να ενηλικιωθεί. Θα πεις –«φυσικό είναι». Και θα σου απαντήσω –«άντε γαμήσου ρε». Διότι, που το είδες γραμμένο οτι μόνο η μητέρα είναι κατάλληλη παύλα ικανή να μεγαλώσει το παιδί; Γιατί ο πατέρας δεν μπορεί να το κάνει ίδια ή και καλύτερα; Τι γίνεται αν το παιδί θέλει να μείνει με τον πατέρα; Που το είδες γραμμένο οτι η μητέρα έχει ιδιοκτησιακά δικαιώματα πάνω στο παιδί ενώ ο πατέρας είναι απλά ο μαλάκας που χρησίμευσε μονάχα στην αναπαραγωγική διαδικασία; Μίλα μου για ισότητα των δύο φύλων εδώ πέρα, φτιάξε με!

Εντάξει, γιατί όμως δεν μπορεί να πάρει ο πατέρας το παιδί; Μπορεί –πως δεν μπορεί! Αν του το δώσει η μητέρα. Αλλιώς, θα πρέπει να αποδείξει στο δικαστήριο οτι η μητέρα είναι πουτάνα, ναρκομανής και ψυχοπαθής (αν πιάσει 2 στα 3 παίζεται να τη χάσει τη δίκη). Για τον πατέρα βέβαια δεν ισχύει το ίδιο! Φτάνει να είναι γένους αρσενικού –αυτό μετράει καθοριστικά στο να χάσει το παιδί του. Και αν θέλει το παιδί να μείνει με τον πατέρα; Πανεύκολο! Θα γίνει πάλι δίκη, θα περάσει από ψυχολόγο-ιατροδικαστή το παιδί (να διαγνώσουν τι σόι ανωμαλία είναι αυτή που το δέρνει και θέλει να μείνει με τον πατέρα του!) και η γνωμάτευση ΘΑ ΣΥΝΕΚΤΙΜΗΘΕΙ στη δίκη. Διότι εδώ πέρα είμεθα υπέρ της ισότητος, αναφανδόν!

Το παιδί λοιπόν θα μείνει με τη μητέρα –το καταλάβαμε αυτό. Και η μητέρα θα το χρησιμοποιήσει σαν όπλο ψυχολογικού πολέμου εναντίον του πατέρα (ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια του χωρισμού) ή θα το αξιοποιήσει σα μηχανή που γεννάει φράγκα (το λένε διατροφή). Σε όλες τις περιπτώσεις; Όχι βέβαια. Σε κάποιες περιπτώσεις –αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Η πολιτεία «οπλίζει» τη γυναίκα στο συγκεκριμένο ζήτημα και καταρρακώνει τον άντρα –εκεί είναι το θέμα.

Σε αυτό το σκηνικό ο άντρας εξασφαλίζει την επικοινωνία με το παιδί, μια ή δυο φορές την εβδομάδα, μπορεί να το πάρει στο σπίτι του κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και κάποιες μέρες στις γιορτές και τις διακοπές. Δατς ολ φολκς.
Πρόσεξε τώρα –αποφασίζει, ας πούμε, η μητέρα να φύγει από την Αθήνα, να μετακομίσει στην Αλεξανδρούπολη (δεν είναι αστείο –συνέβη σε έναν κολλητό μου). Τι γίνεται τότε; «Πως θα βλέπω το παιδί;» αναρωτιέται ο πατέρας. «Σου απαγόρευσε κανένας να το βλέπεις;» απορεί ο Νόμος. «Πήγαινε μέχρι Αλεξανδρούπολη δυο φορές τη βδομάδα και δες το –πήγαινε και κάθε τόσο να το παίρνεις σπίτι σου –τι είναι η Αλεξανδρούπολη άλλωστε; Είκοσι λεπτά με το ιδιωτικό σου ελικόπτερο!» Ε, αυτό έρχεται να σταματήσει ο καινούργιος νόμος! Αυτό κυρίως για να μην πω αυτό και μόνο!

Εντάξει, αλλά κι αυτή η έρμη η μάνα τι θα κάνει; Αν πρέπει να πάει στην Αλεξανδρούπολη να δουλέψει –να μην πάει δηλαδή; Και πως θα ζήσει; Να πάει κυρά μου, χίλιες φορές να πάει! Αλλά γιατί να τραβήξει μαζί της και το παιδί; Ας το αφήσει στον πατέρα κι ας επωμιστεί αυτή το βάρος της απόφασής της –τι φταίει δηλαδή ο πατέρας; Μήπως όμως αυτό είναι ανισότητα καραμπινάτη; Να χάνει δηλαδή η μάνα το παιδί (και το παιδί τη μάνα) λόγω δουλειάς; Αναρωτιέσαι; Το σκέφτεσαι; Καλά κάνεις! Στην όλη διαδικασία μετράς καθόλου το παιδί; Σκέφτεσαι οτι ίσως αυτό θα αποκοπεί από τον κοινωνικό του περίγυρο (παρέες, συγγενείς κ.λ.π.) μετακομίζοντας; Υπολογίζεις ίσως οτι, με τις καινούργιες συνθήκες που δημιουργούνται, μπορεί το περιβάλλον του πατέρα να είναι καταλληλότερο για να μεγαλώσει το παιδί; Ή κοιτάζεις μονάχα το συμφέρον της γυναίκας και στα τέτοια μας όλα τα υπόλοιπα; Πες μου πάλι για ισότητα, τη λατρεύω αυτή τη λέξη!

Συνεχίζει λοιπόν το άρθρο της Σίλας:
«Μεταξύ των σπουδαίων λόγων, όπως αναφέρεται στις διατάξεις τού υπό ψήφιση νομοσχεδίου, είναι η μεταβολή του τόπου κατοικίας του γονέα που συγκατοικεί με το παιδί, αν αυτή η μεταβολή δυσχεραίνει την επικοινωνία του με τον άλλο γονέα. Σχολιάζοντας τον συγκεκριμένο λόγο, εκπρόσωποι των γυναικείων οργανώσεων επισημαίνουν την αντιφατικότητά του, λέγοντας χαρακτηριστικά: ‘Ενώ εμπιστευόμαστε την επιμέλεια του τέκνου στον γονέα αυτόν, αίρουμε την εμπιστοσύνη μόνο επειδή αλλάζει κατοικία!’.»
Άκου τις εκπροσώπους των γυναικείων οργανώσεων! Θαύμασε επιχειρηματολογία! «Εμπιστεύομαστε την επιμέλεια στον γονέα αυτόν», λένε! Ρε χρυσές μου κυρίες, γιατί δε λέτε οτι ο γονέας αυτός είναι ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ η μητέρα; Πως γίνεται να παλεύετε για ισότητα, αλλά η ισότητα αυτή να καταλήγει μονίμως σε ανωτερότητα της γυναίκας; Γαμώ το φελέκι μου –τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι συνδικαλισμός! «Αίρουμε την εμπιστοσύνη όταν αλλάζει κατοικία», λένε! Για ηλίθιους μας περνάνε; Δεν αίρεται καμιά εμπιστοσύνη, απλά ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ και αυτό είναι κάτι που, συνήθως, βλάπτει τα παιδιά. Δε λέει κανένας οτι η γυναίκα που μετακομίζει είναι χειρότερη μάνα, λέει οτι ΑΠΟΚΟΠΤΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. Και κάνει πρακτικά αδύνατη την επικοινωνία του πατέρα με το παιδί, ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ! Δηλαδή, η μαμά αποφασίζει κι ο μπαμπάς τα λούζεται. Κάποια ισότητα έτσι;

Και θέλω να ρωτήσω ακόμα κάτι τις κυρίες γυναικείες οργανώσεις –αν πηγαίνατε στα δικαστήρια και ο δικαστής ήταν ΠΑΝΤΑ άντρας, πως θα το λέγατε αυτό; Ανισότητα δεν θα το λέγατε; Καταπάτηση δικαιωμάτων, δεν θα το λέγατε; Ρωτάω επειδή η πρώην γυναίκα μου κάνει δίκες κάθε φορά που θέλει να ανεβάσει τη διατροφή και δεν πέτυχα ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ άντρα δικαστή. Μόνο γυναίκες –κυρίες οργανώσεις μου! Και να σας πω ένα αστείο; Είμαι γαμημένος δημόσιος υπάλληλος, ότι βγάζω φαίνεται στη φορολογική μου δήλωση –το ξέρουν μέχρι και οι πέτρες αυτό. 1.400 φαίνονταν στη δήλωση, 2.100 αποφάσισε μια δικαστίνα οτι πληρώνομαι από τη δουλειά μου! Δηλαδή το ίδιο το Δημόσιο φοροδιαφεύγει και δηλώνει μικρότερα εισοδήματα στους υπαλλήλους του! Το Δημόσιο δίνει πλαστές βεβαιώσεις αποδοχών! Τι σου λέει αυτό; Και όταν ζήτησα να μη φεύγει το παιδί μου τρεις μήνες το καλοκαίρι στο χωριό της πρώην γυναίκας μου γιατί δεν μπορώ να το βλέπω –η δικαστίνα τι απάντησε; «Πάρε τα τέτοια μου και κόψε το λαιμό σου», αυτό απάντησε. Πείτε μου τώρα κάτι για αυτή τη γαμημένη την ισότητα –περιμένω!

Πάμε παρακάτω, επειδή άποψη επί του θέματος έχουν κι άλλοι:
«Κατά της μεταρρύθμισης του ισχύοντος καθεστώτος, όπου την ανάθεση της επιμέλειας των ανηλίκων ρυθμίζουν τα δικαστήρια, τάσσεται και η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επισημαίνοντας ότι ‘η διατήρηση της από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας θα προκαλέσει βλαβερές για τα παιδιά εντάσεις και συχνότερη παρέμβαση των δικαστηρίων στην καθημερινή ζωή για την επίλυση διαφωνιών’».
Καλώς τους, τούς Επίτροπους! Την ανάθεση της επιμέλειας, λένε, τη ρυθμίζουν τα δικαστήρια! Ναι ε; Για να το λένε –έτσι θα είναι. Φαίνεται όμως οτι οι πατεράδες είναι όλοι μέθυσοι, χαρτοπαίχτες και παλιοχαρακτήρες, γιατί όλο οι γυναίκες παίρνουν τα παιδιά κύριοι Επίτροποί μου!
Θα προκληθούν εντάσεις με τη νέα τροπολογία στα παιδιά –αυτό πάλι τι σου λέει; Ρε άνθρωποι –δηλαδή όταν λες σε ένα παιδάκι «μάζεψε τα πράγματά σου, σε μια βδομάδα φεύγουμε για την Καλαμάτα», αυτό δεν δημιουργεί ΚΑΜΙΑ ένταση στο παιδί; Πιστεύετε σοβαρά οτι υπάρχει παιδί που θα πει, «ευχαριστώ μανούλα γιατί εδώ έχω βαρεθεί τις παρέες μου –πάμε τώρα στου διαόλου τον κώλο, όπου σίγουρα θα γνωρίσω τα πιο ενδιαφέροντα άτομα του κόσμου!» Έτσι το βλέπετε; Ή νομίζετε οτι αν καυγαδίζουν οι γονείς σχετικά με τη μετακόμιση ή μη της γυναίκας θα πρέπει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ να το κάνουν μπροστά στα παιδιά τους; Ποιος σας είπε οτι οι γονείς είναι περιοδεύον θίασος και παίζουν μόνο με κοινό; Άντε ρε εξυπνάκηδες! Και στην τελική, εγώ ξέρω ότι από την εποχή του Σολομώντα ισχύει το «αν δεν τα βρίσκετε μεταξύ σας, πηγαίνετε στον δικαστή». Εσείς δηλαδή γιατί θεωρείτε πως μια διαφωνία μεταξύ δύο ατόμων θα πρέπει να λύνεται μονίμως με την επικράτηση της άποψης της γυναίκας και όχι να λύνεται δικαστικά;

Έχει κι άλλο όμως –κοίτα:
«Εισηγούμενη την απάλειψη των σχετικών ρυθμίσεων του νομοσχεδίου, το οποίο προωθείται εντός των ημερών προς ψήφιση στη Βουλή, η ΕΕΔΑ εστιάζει τις αντιρρήσεις της στους ισχυρισμούς των συντακτών του σχεδίου νόμου ότι η ανάθεση της γονικής μέριμνας και στους δύο γονείς θα τους καταστήσει πιο υπεύθυνους, έστω και αν αυξηθούν οι προστριβές μεταξύ των δύο τέως συζύγων. Και προσθέτει: ‘Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των γονέων, οι οποίοι δεν εκπληρώνουν τη θεμελιώδη υποχρέωση της καταβολής διατροφής. Και αυτοί οι ανεύθυνοι γονείς θα έχουν όμως δικαίωμα, σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση, να επεμβαίνουν και να ρυθμίζουν σημαντικές πτυχές της ζωής του παιδιού’».
Εδώ γελάνε! Καθότι η Επιτροπή δεν ξέρει τι ισχύει σύμφωνα με τη νομοθετική πρακτική, εδώ και χρόνια, στη χώρα μας. Μάγκες, ακούστε ένα νέο –αν καθυστερήσεις να πληρώσεις τη διατροφή, ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Η ΜΗΤΕΡΑ να πάρει τους μπάτσους και να σε μπουζουριάσουν ΑΤΑΚΑ ΚΙ ΕΠΙΤΟΠΟΥ. Στο καπάκι σού δεσμεύει τα περιουσιακά στοιχεία με διαδικασίες εξπρές κι αυτόφωρες. Τι λέτε λοιπόν; Τόσο ανεύθυνοι είναι οι πατεράδες και δεν πληρώνουν τη διατροφή; Μήπως (λέω –μήπως) κάποιοι δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν; Μήπως σε μερικές περιπτώσεις η μητέρα έχει εξοντώσει οικονομικά τον πατέρα και μετά τον κλείνει και φυλακή για να εκτονώσει ... τέλος πάντων, ότι θέλει να εκτονώσει. Και στην τελική, αν είναι ανεύθυνος ο γονιός, στα τέτοια του που θα μείνει το παιδί. Καλύτερα μακρύτερα για να μην τον πρήζει η πρώην να το επισκέπτεται και τον σηκώνει από την πόκα στον καφενέ –καλά δεν τα λέω; Λογικά δεν τα βλέπω;

Το κυρίως άρθρο κλείνει με ένα ποίημα-ύμνο στην ισότητα:
«Βασική αιτία της ανησυχίας που διακατέχει τόσο τους νομικούς όσο και τις γυναικείες οργανώσεις είναι ότι με την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας και όχι της ανάθεσης της επιμέλειας στον έναν από τους δύο γονείς βάσει στοιχείων θα υπερισχύει η γνώμη του ισχυρού, που στην ελληνική κοινωνία είναι ο πατέρας.»
Το διάβασες; Το κατάλαβες; Ο ισχυρός στην ελληνική κοινωνία είναι ο πατέρας! Αυτός που χάνει σχεδόν πάντα το παιδί του, αυτός που δικάζεται σχεδόν πάντα από γυναίκες, αυτός που μέχρι τώρα δεν είχε δικαίωμα γνώμης σχετικά με την ανατροφή του παιδιού και περιοριζόταν στο να είναι ένα ανοιχτό πορτοφόλι συν η γκουβερνάντα που πηγαίνει το παιδί βόλτες! Αυτός είναι ο ισχυρός κύριοι –εμείς είμαστε οι ισχυροί! Δηλαδή, είπαμε να λέτε μαλακίες ρε Επίτροποι, είπαμε να συνδικαλίζεστε με τα ανθρώπινα δικαιώματα κυρίες οργανώσεις –αλλά μη μας βρίζετε κι από πάνω! Και «βάσει στοιχείων» είμαστε ισχυρότεροι! Ποιων στοιχείων κυρίες και κύριοι; Για δείξτε μου τα ρημάδια τα στοιχεία! Που τα βρήκατε; Του πότε είναι; Του 1821 όταν οι γυναίκες πήγαιναν δίπλα στο μουλάρι και οι άντρες καβάλα;

Μιας και έφτασε εδώ το θέμα να πω ακόμα μια προσωπική ιστορία. Εγώ, που λες, μπήκα την ίδια χρονιά με την πρώην γυναίκα μου στο πανεπιστήμιο. Και βγήκαμε μαζί. Την επόμενη χρονιά αποφοίτησε μια φίλη της (κράτα το αυτό). Κάποια στιγμή μπήκε η πρώην μου στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Την επόμενη χρονιά μπήκε και η φίλη της. Τη ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ χρονιά μπήκα εγώ. Τώρα δουλεύουμε και οι τρεις στο δημόσιο, μόνο που οι δύο κυρίες έχουν μεγαλύτερη προϋπηρεσία, πληρώνονται καλύτερα και παίρνουν νωρίτερα από μένα τις προαγωγές. Θα ρωτήσεις: γιατί ρε ρεμάλι δεν μπήκες κι εσύ νωρίτερα στη σχολή; Τι έκανες απέξω κοπρόσκυλο; ΗΜΟΥΝΑ ΦΑΝΤΑΡΟΣ –αυτό έκανα! Εντάξει;

Και για να κλείσω με αυτή την ιστορία –κυρίες του γυναικείου κινήματος, εγώ είχα έρθει στη διαδήλωση για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων το 80κάτι και ήμουνα εκεί -κι απέναντι ήταν μπάτσοι πολλοί και στα πεζοδρόμια «αγανακτισμένοι πολίτες» μάς πετάγανε αυγά και ντομάτες και μας λέγανε «λουλούδες», αλλά εγώ ήμουνα εκεί επειδή πίστευα στην αυτοδιάθεση του ανθρώπινου σώματος. Εσείς πού ήσασταν στις πορείες για την κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης; Καμιά σας δεν είδα εκεί πέρα –διορθώστε με αν κάνω λάθος. Και κάτι ακόμα –ο φιλαράκος μου είναι μαλλιάς, υπάρχει πρόβλημα σε αυτό; Κι έχω και έναν γνωστό που είναι αδερφή, έχει σχέση με κάποιο άλλο παιδί –υπάρχει πρόβλημα; Υπάρχει –επειδή όλους αυτούς τους πετάνε έξω από τα σπίτια και δεν βρίσκουν να νοικιάσουν ούτε πλυσταριό. Αν όμως ήταν γυναίκες, η εμφάνιση δεν θα έπαιζε τέτοιο ρόλο –έχω άδικο; Κι αν ήταν λεσβίες, θα τους νοίκιαζαν το σπίτι στο άψε-σβήσε, τα λέω καλά; Οπότε μη μου λέτε εμένα για ισότητα όταν επιδιώκετε μια, διαφορετικού είδους, ανισότητα –όταν ζητάτε να πάρετε τη θέση των φαλλοκρατικών γουρουνιών και όλα τους τα προνόμια για πάρτη σας! Εντάξει; Η ισότητα είτε αφορά τους ανθρώπους είτε είναι κοροϊδιλίκι –συνεννοηθήκαμε;

Το άρθρο της Σίλας (μα είναι όνομα αυτό;) παραθέτει και μια ενημέρωση σχετικά με το τι ισχύει στην Ευρώπη –μην περιμένετε από μένα να σας πω ότι παντού την επιμέλεια την έχουν από κοινού οι γονείς. Γιατί έτσι είναι και αυτό είναι το λογικό, το προφανές ρε γαμώτο! Αυτό που ισχύει στην Ευρώπη κι αυτό που, μάλλον, αναγκάζει την Ελλάδα να προωθήσει την σχετική νομοθεσία –μη νομίζεις ότι το κάνουν από ευαισθησία!

Για το τέλος φύλαξα δυο καταπληκτικά ανέκδοτα. Επειδή το γέλιο κάνει καλό και το γελοίο βγάζει γέλιο –κατάλαβες; Διάβασε λοιπόν:

«ΔΙΧΑΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ: Αυτό θα είναι πιθανόν το αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης που προωθεί η κυβέρνηση, σύμφωνα με τη γνωστή ψυχολόγο Μαριέττα Ρήγα- Πεπελάση. Και αυτό γιατί τα παιδιά χρειάζονται σταθερό σπιτικό, ένα δικό τους δωμάτιο, γνώριμες παραστάσεις, σταθερές βάσεις.»
Να σου εξηγήσω τι λέει η κυρία Ρήγα-Πεπελάση (αλήθεια, γιατί δύο ονόματα; Η Μακεδονία-ΦΥΡΟΜ είναι; Ή τον φεμινισμό της τον βγάζει μόνο σε περιπτώσεις που αφορούν άλλους;) Λέει λοιπόν ότι τα παιδιά χρειάζονται σταθερότητα στη ζωή τους, σπίτι, δωμάτιο, γνώριμες παραστάσεις… Γι΄αυτό, όταν μετακομίζει η μητέρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ να τα αφήνει στο σπίτι του πατέρα, που, όσο να πεις, το ξέρουν, αλλά πρέπει να τα παίρνει μαζί της ΣΕ ΕΝΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟ, ΓΙ’ ΑΥΤΑ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ! Δηλαδή, θα μας τρελάνει εντελώς η ψυχολόγος!

«‘Προσφάτως, αντιμετώπισα ένα περιστατικό που μου έλεγε ότι τον μισό μήνα μένει με τον πατέρα του και τον άλλον μισό με τη μητέρα του. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι είδους προσωπικότητα θα αναπτύξει η επόμενη γενιά’. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η κ. Ρήγα- Πεπελάση υπογραμμίζει πως η μεταρρύθμιση αυτή, ακόμη κι αν είναι προοδευτική, δεν συμβαδίζει με την ελληνική πραγματικότητα».
Πρόσεξε τώρα την επιστήμονα πόσο επιστημονική είναι! Παίρνει ΕΝΑ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟ περιστατικό και με αυτό δικαιολογεί το συμπέρασμά της! Κυρία Πεπελάση μου, κι εμένα προσφάτως με πάτησε μια ψυχολόγος στο λεωφορείο και μου έλιωσε τον κάλο χωρίς να ζητήσει καν συγνώμη, να συμπεράνω λοιπόν ότι όλες οι ψυχολόγοι είναι γαϊδούρια;
Ποιο παιδί μεγαλύτερο των τριών χρονών μπορεί να μένει μισό μήνα στο ένα σπίτι και μισό μήνα στο άλλο κυρία Τέτοια μου; Αφού πάνε σχολείο τα παιδιά –πως θα γίνεται; Θα πηγαίνουν μισό μήνα στο 1ο Δημοτικό Γκράβας και τον άλλο μισό στο 20ο Δημοτικό Σεπολίων; Αλλά, ας πούμε ότι αυτή η αλχημεία όντως συμβαίνει σήμερα κυρία Απαυτούλα μου. Ας δεχτούμε ότι όντως γίνεται. Φταίει ο καινούργιος νόμος γι΄αυτό; Με τον ήδη ισχύοντα νόμο δεν ρυθμίστηκε το θέμα που αντιμετωπίσατε στο περιστατικό σας; Άντε παραδίπλα λοιπόν κυρία Ψυχώ μου.

Επειδή θέλω να περάσω στο δεύτερο (και δυνατότερο) ανέκδοτο –το αφηγείται επίσης μια γυναίκα. Και όχι οποιαδήποτε γυναίκα, η Μιλένα Αποστολάκη… Θα σου εξομολογηθώ την αμαρτία μου –εγώ την έχω ψηφίσει αυτή την κυρία, τη μοναδική φορά που ψήφισα ΠΑΣΟΚ (όταν ο Σημίτης είχε πει «ευχαριστώ τους Αμερικάνους»). Άκου τώρα τι λέει η βουλευτής μου:

«Στοχοποιούν τη μητρότητα

Η Κ. ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, είναι χωρισμένη και το παιδί της μεγαλώνει μαζί της. Στη ρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση για την ανάθεση της γονικής μέριμνας και στους δύο γονείς μετά το διαζύγιο, η κ. Αποστολάκη αντιδρά έντονα.
‘Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι σε αυτή τη πρόθεση της κυβέρνησης υπάρχει μια ευθεία στοχοποίηση της γυναίκας και της μητρότητας. Μερικά πράγματα που η ίδια η φύση αναγνωρίζει, πέρα από νόμους και κανόνες, έρχεται αυτή η ύποπτη νομοθετική πρωτοβουλία να τα αρνηθεί. Αρνείται την ειδική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη μητέρα και στο παιδί, γεγονός που δεν ακυρώνει βέβαια την αναγκαιότητα του πατέρα’. Σοβαρές αντιρρήσεις εκφράζει όμως και στο κατά πόσο θα μπορέσει η μεταρρύθμιση αυτή να αποδώσει στην πράξη. ‘Τα κόμματα, οι πολίτες, τα μέλη των γυναικείων οργανώσεων και οι δικηγόροι διαβλέπουν έξαρση της δικομανίας και των περαιτέρω δικαστικών αντεγκλήσεων μεταξύ των συζύγων. Και βέβαια, τα θύματα δυστυχώς θα είναι τα παιδιά’».
Μπράβο ρε Μιλένα (και με συγχωρείς για το ‘Μιλένα’)! Ευθεία στοχοποίηση της γυναίκας και της μητρότητας –έτσι; Δηλαδή για σένα πως πάει; Ή το παιδί θα είναι απόλυτη ιδιοκτησία της μητέρας ή αλλιώς δεν θα κάνετε παιδιά; Από πού προκύπτει αυτό το δικαίωμα της μητέρας; Το εξηγεί παρακάτω η βουλευτής, «η φύση (το) αναγνωρίζει, πέρα από νόμους και κανόνες». Τώρα εμένα γιατί αυτό μου θυμίζει το «σα ναυαγοί σα Ροβινσώνες, δίχως νόμους και κανόνες», του φιλόσοφου Νίνο; Και πως αναγνωρίζεται αυτό το απόλυτο δικαίωμα από τη φύση; Δηλαδή, αν η μητέρα ενός παιδιού πεθάνει (χτύπα ξύλο) πάνω στη γέννα, πεθαίνει αυτομάτως και το παιδί; Ή μήπως θα το γυρίσουμε στο μεταφυσικό και θα δεχτούμε ότι ποτέ δεν κόβεται στην πραγματικότητα ο ομφάλιος λώρος; Μιλένα, και πάλι συγνώμη, μην το πεις αυτό στην κυρία ψυχολόγο από πάνω γιατί θα το ταράξει στις συνεδρίες το παιδί!
Μήπως ανάγεις την περίοδο θηλασμού (η οποία στις σύγχρονες κοινωνίες τείνει πολλές φορές να εκλείπει) σε μόνιμη κατάσταση; Για απογαλακτισμό έχεις ακούσει; Ή ίσως θα αρχίσουμε πάλι την παπαρολογία περί «μητρικού φίλτρου»; Έχω ένα φίλο κυρία βουλευτής μου, που ζει σε νησί, είναι ζωγράφος και η γυναίκα του δουλεύει. Τα τρία παιδιά τους τα έχει μεγαλώσει αυτός, από μόνος του. Λες να του δάνεισε λίγο «μητρικό φίλτρο» η μητέρα; Ή μήπως τα παιδιά του είναι προβληματικά επειδή μεγάλωσαν με τον πατέρα; Κι αν είναι έτσι κυρία μου, αν η μητέρα είναι ΑΚΡΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ για την ανατροφή του παιδιού, να τους απαγορεύσουμε να δουλεύουν όταν γίνονται μητέρες. Να κάθονται σπίτι να μεγαλώνουν τα παιδιά –αυτό εννοείς;

Αλλά είναι και «ύποπτη» η νομοθετική πρωτοβουλία! Για εξήγησέ το αυτό, δεν το έπιασα. Δηλαδή, εκείνος ο γεράκλας ο Υπουργός Δικαιοσύνης τη βγάζει για να έχει λόγο στον τόπο κατοικίας του ανήλικου παιδιού του, ας πούμε; Μήπως πάει να εξυπηρετήσει κανέναν «κουμπάρο»; Μήπως το θέμα σχετίζεται με τον Εφραίμ και τη Βιστωνίδα; Πες μας κυρία βουλευτής –θα μας φάει η αγωνία!

«Ειδική σχέση (υπάρχει) ανάμεσα σε μητέρα και παιδί, γεγονός που δεν ακυρώνει βέβαια την αναγκαιότητα του πατέρα» -άκου να δεις! Η μητέρα με το παιδί έχει ειδική σχέση, σε αντίστιξη με τον πατέρα που έχει –τι; Γενική σχέση; Ειδική σχέση η μητέρα με το παιδί, άρα σημαντικότερη από την σχέση του πατέρα με το παιδί; Κι αυτό το λέμε ισότητα; Αυτό το λέμε «εξάλειψη των διαχωρισμών που σχετίζονται με το φύλο των ανθρώπων»; Πες μου κι άλλα για την ισότητα –γίνομαι σοφότερος από τέτοιες απόψεις!

Αλλά και ο πατέρας είναι αναγκαίος, αναφέρει η βουλευτής! Ναι ε; Για ποιο πράγμα ακριβώς είναι αναγκαίος; Για την παραγωγή σπέρματος; Για να πληρώνει τη διατροφή; Για να πηγαίνει το παιδί στο λούνα παρκ; Ρωτάω επειδή αυτά είναι τα μόνα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στον πατέρα. Όλα τα άλλα -επιμέλεια, συμβίωση, διαπαιδαγώγηση, πάνε στη μητέρα. Γι΄αυτό λοιπόν είμαστε αναγκαίοι οι πατεράδες; Και τι διαφέρει αυτή η διατύπωση από το φαλλοκρατικό στερεότυπο του παρελθόντος –«η γυναίκα είναι μόνο για να γεννάει και να μεγαλώνει τα παιδιά που ανήκουν ολοκληρωτικά στον άντρα»; Να σου πω εγώ σε τι διαφέρει –τουλάχιστον στο παρελθόν η μητέρα είχε το δικαίωμα να ζει μαζί με τα παιδιά της, πλέον ο πατέρας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Ισότητα; Ναι, και μετά ξυπνήσαμε!

«Δικομανία της οποίας θύματα θα είναι τα παιδιά», διαβλέπει στη νομοθετική ρύθμιση η κυρία Αποστολάκη. Τώρα το θυμήθηκες αγαπητή μου; Και πάλι συγνώμη για το «μου». Αν δε γουστάρεις δικομανία γιατί δεν προτείνεις να ρυθμιστεί στη βάση κάποιων αντικειμενικών κριτηρίων η διατροφή και ΜΟΝΑΧΑ οι ειδικές περιπτώσεις να καταλήγουν σε δίκες; Αν δε γουστάρεις δικομανία γιατί δεν προτείνεις να γίνει αυτόφωρο αδίκημα η παρεμπόδιση επικοινωνίας του παιδιού με τον πατέρα (όπως είναι η μη πληρωμή διατροφής –μην ξεχνάμε) και αφήνεις τις μητέρες να παίζουν τους πατεράδες στο χαλαρό; Διότι, αγαπητή μου, αν η μητέρα δε θέλει να δώσει το παιδί, ο πατέρας πρέπει να τρέχει στα δικαστήρια και ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6-7 μήνες να πάρει μια ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΕΟΝ απόφαση. Αν δε γουστάρεις δικομανία γιατί δεν αλλάζεις τις διαδικασίες έκδοσης διαζυγίου που συνεπάγονται 2 ΔΙΚΕΣ ακόμα κι όταν το διαζύγιο είναι συναινετικό; Αυτά δεν έχουν επίπτωση στα παιδιά; Άσε μας χρυσή μου (και συγνώμη για τη ‘χρυσή’).

Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω ολόψυχα την κυρία Σίλα Αλεξίου για την αντικειμενικότητα με την οποία χειρίστηκε το όλο θέμα. Στα πλαίσια της αντικειμενικότητας άλλωστε δεν υπάρχει στο συγκεκριμένο άρθρο ΟΥΤΕ ΜΙΣΗ ΑΠΟΨΗ κάποιου πατέρα –ενός σελέμπριτυ έστω ρε παιδί μου, ακόμα και του Κούγια, που είναι και νομικός! Για να μην πω ότι υπάρχει και Σύλλογος Χωρισμένων Πατεράδων οι οποίοι δραστηριοποιούνται πλήρως και αγνοούνται εξίσου πλήρως!

Ισότητα; Σκατά Ισότητα.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά