"Είμαστε όλοι προβοκάτορες"

Σήμερα θέλω να σου δείξω ότι τίποτα δεν άλλαξε, ίδιες οι μέθοδοι, ίδια η καταστολή, μέχρι και τα πρόσωπα –ίδια. Σήμερα θέλω να σου δείξω ότι οι δικαιολογίες περιττεύουν όταν πλεονάζουν οι συκοφαντίες. Σήμερα θέλω να σου θυμίσω ότι όσοι κρατάνε τα μολύβια παραχαράσσουν την ιστορία και όσοι πετάνε τις πέτρες τη δημιουργούν. Δεν θα κουραστώ –με αντιγραφές θα σου το δείξω.

Ιστορία 1η: Κάποτε ήταν οργανωμένοι πράκτορες της ΚΥΠ
Ποιοι;

Διάβασε το απόσπασμα της Πανσπουδαστικής Νο 8 (Γενάρης - Φλεβάρης '74) και θα τους μάθεις:
«...καταγγέλλουμε σ’ όλο το σπουδαστικό κόσμο, τη νεολαία και το λαό τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν, απ' την αρχή της μεγαλειώδικης εκδήλωσής μας του Πολυτεχνείου, την πορεία και το περιεχόμενό της. Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη – Καραγιαννόπουλου, με βάση τις επιλογές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικάνικης CIA, με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες συνθήκες».
Αναρχικοί λοιπόν προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν το νόημα της φοιτητικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών –ευτυχώς που ήταν εκεί οι Κνίτες και τους πήραν χαμπάρι! Μας το θυμίζουν σε κάθε ευκαιρία, τόσο το επίσημο ΚΚΕ όσο και οι περιφερόμενοι μαϊντανοί τύπου Μίμη Ανδρουλάκη. Αλλά, ξεχνάνε να μας πουν τι συνέβη την επόμενη μέρα:
« Όπως αναφέρθηκε σε συνέλευση που έγινε στη Νομική το 1975 (απολογιστική) και επιβεβαιώθηκε από το στέλεχος της ΚΝΕ Αλαβάνο, την Πέμπτη το βράδυ στις 15 Νοέμβρη του '73 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη με πρωτοβουλία Αλαβάνου - Παριανού, που δήλωσαν ότι εκπροσωπούν επίσημα το ΚΚΕ / ΚΝΕ, και συζητήθηκε το θέμα της διάλυσης της κατάληψης. Συμμετείχαν οι Μαντζουράκης (σημ. ο γνωστός συνεργάτης του Αντρέα και του Κοσκωτά), Τσαφαράκης, Λαλιώτης, Μαυρογένης, Μιχαλόπουλος (ΠΑΚ) και Τσούρας (ΠΑΚ). Όλοι (εκτός Μαυρογένη) συμφώνησαν να γίνει εκκένωση όπως στη Νομική (Φλεβάρης '73), δηλαδή να προηγηθεί μια ζήμωση για επέμβαση του στρατού στους φοβισμένους και για διαδήλωση προς τη Βουλή στους αποφασισμένους, να ανοίξουν οι πόρτες και να αρχίσουν να αποχωρούν ομάδες κόσμου δημιουργώντας τετελεσμένο γεγονός. Η εξέλιξη αυτή αποφεύχθηκε γιατί ο διαφωνών Μαυρογένης ενημέρωσε τα άλλα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής. Έτσι, την επόμενη μέρα (Παρασκευή πρωί) στην πρώτη σύσκεψη της Συντονιστικής μπήκε ζήτημα αν είναι σκόπιμη ή όχι η συνέχιση της κατάληψης (δεν υπήρχε δυνατότητα από πουθενά για ανοιχτή υποστήριξη της ανάγκης υποχώρησης), δημιουργήθηκαν ομάδες από τη Συντονιστική Επιτροπή που ανακοίνωσαν πλατιά στον κόσμο ότι κάθε πρόταση για υποχώρηση ή διαδήλωση που πιθανόν να γινόταν θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί από τον κόσμο ως προβοκατόρικη ενέργεια....

...Η ΚΝΕ ποτέ δεν συγχώρησε το Μαυρογένη (γνωστός συνδικαλιστής του φαρμακευτικού και βασανισμένος στο ΕΑΤ - ΕΣΑ), που δεν συμφώνησε με την εκκένωση του Πολυτεχνείου κι έτσι ενώ αυτός βρίσκεται στην παρανομία και η χούντα του Ιωαννίδη τον καταδιώκει σε όλη τη χώρα με το υπ' αριθμ. 154/27-8-74 ένταλμα προφυλακίσεως του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών και εκ των πραγμάτων αδυνατεί να απαντήσει, τον καταγγέλλει σαν χαφιέ και πράκτορα της ΚΥΠ και της Ασφάλειας στην Πανσπουδαστική Νο8 με τίτλο «Να Απομονώσουμε τους Προβοκάτορες Ψευδοσυνδικαλιστές». Συγκεκριμένα αναφέρεται: «Παρουσιάστηκε (σ.σ. ο Μαυρογένης) σαν αγωνιστής με υπερεπαναστατική ταχτική και δήθεν φλογερή αποφασιστικότητα. Στην πραγματικότητα ήταν, όπως αποδείχτηκε, πράχτορας της ΚΥΠ και της Ασφάλειας και η εμφάνισή του συνέπιπτε με τη νέα μέθοδο που ανέπτυξε από τότε η χούντα για να διασπάσει και να προβοκάρει από τα μέσα το κίνημά μας». Και πιο κάτω: «Εδώ, με βάση τις εντολές της ΚΥΠ, ανέπτυξε πλούσια προβοκατόρικη και διασπαστική δράση, εμφανιζόμενος σαν "ασυμβίβαστος επαναστάτης", προσπαθούσε να τορπιλίζει την ενιαία γραμμή του φοιτητικού μας κινήματος με ιδιαίτερη μανία στρεφόμενος στις συνεπείς αντιδιχτατορικές φοιτητικές οργανώσεις, καταδίδοντας ανοιχτά πολλούς συναδέλφους αγωνιστές».
Το παραπάνω κείμενο, όπως και οι σελίδες της περίφημης Πανσπουδαστικής νο. 8 υπάρχουν εδώ –για όποιον ενδιαφέρεται.
Τι μας λέει αυτή η ιστορία; Ότι πράκτορες της ΚΥΠ προσπάθησαν να «διαστρέψουν» το περιεχόμενο της κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973. Ενώ οι Κνίτες ήθελαν να αγωνιστούν λυσσαλέα –βάζοντάς το στα πόδια βεβαίως! Κι ο Διονύσης ο Μαυρογένης που είχε διαφορετική γνώμη ήταν «πράχτορας» -έτσι δεν πάει ρε αγωνισταράδες;

Ιστορία 2η: Μετά έγιναν άντρες των ΜΕΑ

Ποιοι; Μα αυτοί που γράφουν τέτοιες προκηρύξεις:
«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Αθήνα: το φάντασμα της αναρχίας. Όλες οι εξουσίες της ένδοξης Ελλάδας ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να το κυνηγήσουν: τα ΜΑΤ και τα ΜΕΑ, οι φασίστες και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ο Κουτσόγιωργας και ο Μελίστας, οι δημοσιογράφοι και οι πυροσβέστες, οι πρυτάνεις, τα κόμματα και οι καταστηματάρχες, οι ακροαριστεροί ηγέτες και οι νομοταγείς πολίτες.

Ευπρεπείς κύριοι που αναρωτιέστε ποιοι σας χάλασαν τον ύπνο τη νύχτα της Δευτέρας, κοιμάστε ακόμη πολύ βαθιά για να μη βλέπετε γύρω σας τους ταραξίες. Ήδη εκείνοι βρίσκονται παντού! Στα σχολεία και τα εργοστάσια, στους δρόμους και τα πανεπιστήμια, στα γιαπιά και τις πλατείες, σε κάθε γωνιά αυτής της πόλης-μαυσωλείο.

Είναι εκείνοι που, στο μέλλον όλο και πιο συχνά, θα σας αφήνουν «άγρυπνους». Είναι εκείνοι που καίνε τις Τράπεζες και τις συναλλαγματικές, τα μεγαλοκαταστήματα και τα εμπορεύματα, τις κλούβες και τους μπάτσους.

Είναι εκείνοι που το κράτος τρέμει και δολοφονεί, γιατί κάποια στιγμή μπορούν να κάνουν ό,τι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν αδιαφορώντας για το αν η Αυλή είναι οπλισμένη. Είναι εκείνοι που αρνούνται να ξαπλώσουν και να εναρμονιστούν πετσοκομμένοι στο προκρούστειο κρεβάτι της κοινωνίας της εξουσίας και του κεφαλαίου. Είναι, με λίγα λόγια, οι Μιχάληδες.

Ένας απ’ αυτούς έπεσε νεκρός στο πεζοδρόμιο της Στουρνάρα. Ήταν 12 παρά τέταρτο της 17ης Νοεμβρίου 1985. Ο φόνος αυτός δεν ανήκει στον κακοπληρωμένο υπάλληλο Αθανάσιο Μελίστα, αλλά στους κρατικούς εργοδότες του. Ο «εν βρασμώ ψυχής» πυροβολισμός ήταν μια εν ψυχρώ πισώπλατη δολοφονία που διαπράχθηκε όταν η ομάδα, στην οποία συμμετείχε ο Μιχάλης Καλτεζάς, οπισθοχωρούσε στην πλατεία Εξαρχείων. Γι’ ακόμα μια φορά, το κράτος είχε σκοτώσει.

Ο νεκρός της Κυριακής ήταν ένας δεκαπεντάχρονος άγγελος, όχι σαν αυτόν που πασχίζουν να κατασκευάσουν οι εφημερίδες — με τα φτερά, τα γαμπριάτικα και τους επικήδειους των καθηγητών του — αλλά ένας άγγελος του «Σατανά», της εξέγερσης και της αναρχίας που, με τη Μολότωφ στο χέρι, είχε την τόλμη να μισήσει από τα δεκαπέντε του τον πολιτισμό της φρίκης, των τραστ, των φυλακών, των στρατών, των αστυνομιών, των ψυχιατρείων, των πολέμων, του λιμού, των δισεκατομμυριούχων, της ηρωίνης, της κατάθλιψης, των τσιμεντουπόλεων, των πυρηνικών όπλων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των εμπόρων, των πολιτικών, των αρχόντων και των σκλάβων. Ενάντια σ’ όλα τούτα, αυτός ο άγγελος είχε μόνον ένα μπουκάλι με βενζίνη· κι έπεσε νεκρός.

Κανείς πια δεν μπορεί να σκυλεύσει τη μνήμη του, κανείς να τον αγιοποιήσει. Αυτό το δεκαπεντάχρονο «τσογλάνι» δεν χωράει στα προσευχολόγια των υποκριτών της εξουσίας. Οι μόνοι που δικαιούνται να μιλούν για τον Μιχάλη και να τιμούν τη μνήμη του είναι αυτοί που ανέλαβαν να εκδικηθούν το αίμα του, δείχνοντας παραδειγματικά τον τρόπο με τον οποίο οι κολασμένοι τιμούν τους νεκρούς τους.

Οι πρώτοι που πληροφορήθηκαν το φόνο κατέλαβαν αυθόρμητα το Χημείο. Είναι γελοίοι όσοι μιλούν για τις φθορές και τη βία που προκάλεσαν οι καταληψίες επειδή προσπάθησαν να αμυνθούν ενάντια σε μια πάνοπλη στρατιωτική δύναμη που είχε περικυκλώσει το κτίριο. Στο τέλος, ειδικές μονάδες καταστολής, με ασφυξιογόνα αέρια και τα αυτόματα στα χέρια, κατάφεραν να εισβάλουν στο κτίριο και να συλλάβουν, κακοποιώντας βάναυσα 37 από τους συντρόφους. Ο «ευαίσθητος» αρχιδολοφόνος, Κουτσόγιωργας, που επόπτευσε την επιχείρηση και κατόπιν πρωταγωνίστησε στο θέατρο των «παραιτήσεων που δεν έγιναν δεκτές», είχε το θράσος να δηλώσει πως η εισβολή ήταν αναίμακτη. Παρ’ όλο, πάντως, το ζήλο των πραιτωριανών του Κράτους, 20 καταληψίες κατάφεραν να διαφύγουν μέσα από τους υπονόμους του κτιρίου.
Το βράδυ της Δευτέρας, πολλές εκατοντάδες κολασμένοι της Αθήνας απάντησαν πειστικά στη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά, τίμησαν τη μνήμη του όπως εκείνος θα ήθελε και εξέφρασαν έμπρακτα την άποψή τους για την αξία χρήσης της κοινωνίας-φυλακής: ολοσχερής πυρπόληση.

Κι ενώ αυτό το πλήθος νέων, και μη, δημιουργούσε τις εξαίσιες ταραχές στο κέντρο της πρωτεύουσας — συγκρουόμενο με τα ΜΑΤ και τα ΜΕΑ, τους φασίστες και τα κομματόσκυλα του ΠΑΣΟΚ, υψώνοντας οδοφράγματα και πυρπολώντας Τράπεζες, μεγαλοκαταστήματα και εμπορεύματα — κάποιοι άλλοι, μέσα στο Πολυτεχνείο, είχαν αναλάβει να εκμεταλλευτούν και να εξαργυρώσουν πολιτικά το πτώμα του Μιχάλη, ξεπουλώντας την υπόθεση του. Τα αποκαΐδια του λενινισμού, η ηγεσία των ακρο-αριστερών αποκομμάτων, είχαν στήσει μέσα στη θαλπωρή των αμφιθεάτρων του Πολυτεχνείου μια σκιώδη «επιτροπή»-κυβέρνηση που κανείς δεν είχε εκλέξει. Αυτή η «επιτροπή», από την πρώτη στιγμή, επιχείρησε να τερματιστούν τα έκτροπα στους δρόμους καλώντας τους ταραξίες μέσα στο Πολυτεχνείο, ή επιχειρώντας ανεπιτυχώς να κλείσει την πύλη. Παράλληλα, προετοίμαζαν ήδη από την αρχή της κατάληψης τη συνθηκολόγησή της. Από την πρώτη στιγμή καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια. Ήδη από νωρίς το πρωί είχαν συμφωνήσει με τους κρατιστές δολοφόνους να προλειάνουν το έδαφος για λήξη της κατάληψης και «ομαλή» αποχώρηση.

Στη γενική συνέλευση της Τρίτης εμφάνισαν στους συγκεντρωμένους μια προκατασκευασμένη κατάσταση, επιτυγχάνοντας συγχρόνως να πανικοβάλουν με τερατολογίες όσους από το πλήθος των συμπαραστατών της κατάληψης δεν είχαν καταφέρει ακόμα να διώξουν με το αποκαρδιωτικό πολιτικό θέατρο που είχαν οργανώσει μέσα στο Πολυτεχνείο. Οι αναρχικοί, παρ’ όλο που είχαν την άποψη ότι η κατάληψη θα έπρεπε να συνεχιστεί, δεν μπορούσαν, λόγω αντικειμενικών δυσκολιών (μικρός αριθμός εναπομεινάντων, μεγάλος αριθμός τραυματιών, κλπ.), να την κρατήσουν. Αναγνωρίζουμε την ευθύνη μας για τον εκφυλισμό της κατάληψης, που έγκειται στην αδυναμία μας να εμποδίσουμε τους αριστεριστές ηγέτες να μιλούν για μας. Δυστυχώς, κρατήσαμε για τον εαυτό μας μόνο τα οδοφράγματα και τις συγκρούσεις και αφήσαμε εν λευκώ το λόγο σ’ εκείνους που γνωρίζαμε πως θα λειτουργούσαν σαν οι δολιοφθορείς της πάλης μας. Αν και αυτά τα λάθη θα πρέπει να μας καταθλίβουν: από το Πολυτεχνείο του 1985 δε θα μείνει στην ιστορία το εμετικό παιχνίδι της άκρο-αριστερής ηγεσίας, αλλά η νίκη των δρόμων.

Ανάμεσα σ’ εκείνους που, μαζί με τις δυνάμεις καταστολής, επιτέθηκαν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου και των γύρω δρόμων ήταν, όπως έγινε γνωστό και από τις εφημερίδες, οργανωμένες νεοφασιστικές και χουντικές συμμορίες. Αυτό που συγκαλύπτουν οι κυβερνητικές τουλάχιστον εφημερίδες είναι πως, χέρι-χέρι και κάτω από την καθοδήγηση των εθνικιστών και των ΜΕΑ, έδρασαν τραμπούκοι από τις κλαδικές του ΠΑΣΟΚ που είχαν μεταφερθεί εκεί με ειδικά λεωφορεία. Η φάρσα των «αγανακτισμένων πολιτών», που οργανώθηκε και αυτή τη φορά από το κράτος (όπως και στο Χημείο το Μάη του 1985), είχε στόχο να απομονώσει κοινωνικά την κατάληψη και τους «προβοκάτορες» των οδοφραγμάτων. Για την επίτευξη του ίδιου στόχου, είδαμε να λαμβάνονται και άλλα ανάλογα «πρωτοφανή» μέτρα αυτές τις μέρες: π.χ. η εντολή να αποσυρθούν τα λεωφορεία που είχαν βαφτεί με συνθήματα από το μεσημέρι της Δευτέρας, 18 Νοεμβρίου· η διακοπή της κυκλοφορίας των λεωφορείων που εκτελούν το δρομολόγιο Αθήνας-Ζωγράφου πριν από την κηδεία του Μιχάλη Καλτεζά. Καταγγέλουμε επίσης τη σιχαμερή προσπάθεια των κονδυλοφόρων της ΚΑ.ΓΚΕ.ΜΠΕ. (ΕΘΝΟΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ) να εμφανίσουν τον συλληφθέντα σύντροφο μας, Κώστα Χατζόπουλο, σαν ασφαλίτη. Ήδη, οι γονείς του υπέβαλαν μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση (σημ. κράτα το αυτό να στο εξηγήσω παρακάτω).

Όσο για τις «κατηγορίες» των κωλοφυλλάδων περί λεηλασιών και πλιάτσικου, επιθυμούμε να δηλώσουμε ότι: 1. Οι ζημιές που προβάλλονται από τον κάθε καταστηματάρχη εύλογο είναι να μεγαλοποιούν την πραγματικότητα, ενόψει μάλιστα της αποζημίωσής τους από το κράτος· 2. Τα «λεηλατηθέντα» εμπορεύματα χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την οργάνωση της άμυνας των ταραξιών ενάντια στις δυνάμεις καταστολής· 3. Εμείς οι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές πολεμήσαμε στα οδοφράγματα και για να έχουν τη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να «λεηλατήσουν»-απαλλοτριώσουν από τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα του κέντρου αυτά που έτσι κι αλλιώς τους ανήκουν.

Στις υποκριτικές μομφές της αριστεράς του κεφαλαίου για τις «λεηλασίες», θα απαντάμε σταθερά πως ο δρόμος της πάλης των εργαζομένων ενάντια στην οικονομική επίθεση κράτους και κεφαλαίου περνά και μέσα από την απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση των κλεμμένων απ’ αυτούς αγαθών.
Λίγες μόνο ημέρες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά, 36 νέοι από εκείνους που είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέπουν στο κράτος να δολοφονεί αδιαμαρτύρητα βρίσκονται υπόδικοι για την κατάληψη του Χημείου με βαρύτατες κατηγορίες (απόπειρα ανθρωποκτονίας, οπλοκατοχή, οπλοχρησία, εμπρησμός, σύσταση συμμορίας κλπ.). Πολλοί απ’ αυτούς έχουν ήδη προφυλακιστεί, ενώ οι υπόλοιποι «απελευθερώθηκαν» πληρώνοντας μεγάλη χρηματική εγγύηση.

Όλοι οι σύντροφοί μας, που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια της εισβολής και παραβίασης του ασύλου στο Χημείο, κακοποιήθηκαν από τους κρατιστές βασανιστές τόσο κατά τη σύλληψη όσο και κατά την κράτησή τους. Δεν τους επιτράπηκε η χορήγηση της αναγκαίας νοσοκομειακής περίθαλψης. Παραπέμφθηκαν στον ανακριτή με κατάφωρες παραβιάσεις των νομικών κανόνων αυτού του ίδιου του κράτους των αφεντικών. Οι προφυλακισμένοι σύντροφοί μας έχουν αρχίσει απεργία πείνας και δίψας και ζητούν την αλληλεγγύη κάθε ελεύθερα σκεπτόμενου ανθρώπου με αίτημα την άμεση απελευθέρωση τους. Υπερασπίζοντας τους φυλακισμένους καταληψίες του Χημείου υπερασπίζουμε το ελεύθερο πνεύμα που εμμένει σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς να αντιστέκεται στην κρατική αλαζονεία εκείνων που αφαιρούν ζωές δεκαπεντάχρονων παιδιών. Υπερασπίζουμε το δικαίωμα της κοινωνίας να προφυλάσσει τον εαυτό της από το παμφάγο κρατικό τέρας και τα όπλα των μπράβων του. Υπερασπίζουμε την υπόθεση του Μιχάλη Καλτεζά που δολοφονήθηκε επειδή απαιτούσε το δικαίωμα στη ζωή και αρνιόταν έμπρακτα τη στείρα επιβίωση και τον καθημερινό θάνατο που εγγυώνται οι ένστολοι εκτελεστές του.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΩΝ ΤΟΥ ΧΗΜΕΙΟΥ
ΚΑΤΩ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Συγκέντρωση-Πορεία Τρίτη, 26 Νοεμβρίου, Προπύλαια, 4 μ.μ.

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΑΘΗΝΑ 25/11/1985»

Την προκήρυξη αυτή την βρήκα στο indymedia –εκεί βρήκα και το λινκ για το άρθρο που ακολουθεί, του «συντρόφου» Νίκου Μπογιόπουλου:

«Ομάδες «πραιτόρων», με «φόρμες» και «κράνη» (χρώματος μαύρου κατά προτίμηση...) και με εντολή να εισβάλλουν στις κινητοποιήσεις με στόχο τη σύλληψη των διαδηλωτών.
Ασφαλίτες με πολιτικά, χωρίς διακριτικά της Αστυνομίας, με ειδικές «φόρμες εργασίας», με στόχο να παρεισφρέουν στις πορείες, να χαφιεδίζουν, να φακελώνουν και να συλλαμβάνουν.
Ομάδες προβοκατόρων με άνωθεν νομιμοποίηση - δηλαδή, προβοκάτορες κανονικοί - εντεταλμένοι να παίζουν το ίδιο και το ίδιο παιχνίδι κατά του λαϊκού κινήματος, παρέα με τους άλλους κουκουλοφόρους, τους «γνωστούς - αγνώστους» ...συναδέλφους τους, σε αυτή την ατέλειωτη παράσταση για «κλέφτες κι αστυνόμους».
Το φαινόμενο των ασφαλιτών - χαφιέδων - προβοκατόρων - κουκουλοφόρων, αυτό το κατασκεύασμα των φανερών και μυστικών υπηρεσιών, είναι μια μεθοδολογία τόσο παλιά, όσο και η μεθοδολογία της προβοκάτσιας εκ μέρους των κατασταλτικών μηχανισμών.
«Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια», που λέει και το τραγούδι. Μεταπολίτευση, «Αλλαγή», «Εκσυγχρονισμός» και τώρα «Επανίδρυση», με τα ίδια «όπλα» προβοκάρουν το λαϊκό κίνημα.
Περί τούτου, εκτός από τον κοινού νου, υπάρχουν, άλλωστε, και οι σχετικές φωτογραφίες...
Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες, δε, τις οποίες αναδημοσιεύει σήμερα η στήλη, τραβήχτηκαν την ίδια μέρα, στις 18/11/1985. Είναι δύο φωτογραφίες που έχουν τη δική τους ιστορία. Μια ιστορία ...ενδιαφέρουσα και διδακτική»
Να οι φωτογραφίες με τις λεζάντες τους:

Τα γεγονότα στο Χημείο, το Νοέμβρη του 1985, έχουν τελειώσει. Ο φακός απαθανατίζει μια ομάδα «αναρχικών» που βγαίνει έξω από το κτίριο και συλλαμβάνεται από την Αστυνομία. Προσέξτε το «λεβεντόπαιδο», αριστερά, που εμφανίζεται σαν «αναρχικός». Και τώρα κοιτάξτε την παρακάτω φωτογραφία...

Κι αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε την ίδια μέρα, λίγες ώρες αργότερα. Ω της εκπλήξεως! Το ίδιο «λεβεντόπαιδο» που στην προηγούμενη φωτογραφία είναι «αναρχικός», σε αυτή τη φωτογραφία είναι άνδρας των ...ΜΕΑ, που μαζί με συναδέλφους του, με πολιτικά και ένστολους, συλλαμβάνει και οδηγεί στην κλούβα άτομο που πριν λίγο ήταν «ομοϊδεάτης» του...

Κάποιες λεπτομέρειες
1.Το άρθρο στο Ριζοσπάστη είναι ΤΩΡΙΝΟ. Δεν πρόκειται για τη σιχαμάρα που δημοσιεύτηκε το 1985, την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου του 2008 ο «σύντροφος» Μπογιόπουλος αποφασίζει να ξαναπαίξει το «τραγούδι του προβοκάτορα», ποντάροντας στην αμνησία μας.
2. Ο εικονιζόμενος Κώστας Χατζόπουλος (ο άντρας των ΜΕΑ ρε συ!) τύχαινε να είναι ο κιθαρίστας της Γενιάς του Χάους (θυμάσαι το γκρουπ των πάνκιδων που τραγούδαγε περί Μπασταρδοκρατίας, Κόλασης κ.λ.π.;) Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι τα ΜΕΑ της εποχής ήταν, μάλλον, τίγκα στις καλλιτεχνικές ανησυχίες!

Ο Κώστας Χατζόπουλος, πρώτος από αριστερά.

3.Αν αλλάξεις την ημερομηνία της προκήρυξης της Αντιεξουσιαστικής Επιτροπής και το όνομα του δολοφονημένου παιδιού, έχεις κάλλιστα μια προκήρυξη για τα τωρινά γεγονότα. Μαγικό!
4.Διονύσης Μαυρογένης (1974), Κώστας Χατζόπουλος (1985) –αυτοί είναι οι πράκτορες των Κρατικών Υπηρεσιών; Τι όνομα θα έχει ο πράκτορας του 2008 ρε «σύντροφοι»;
5. Αλαβάνος, Μαντζουράκης, Λαλιώτης, Τσούρας τότε –και σήμερα ο Μπογιόπουλος. Αυτοί είναι οι αγωνιστές;

Υ.Γ.: Η σημερινή συρραφή αποσπασμάτων αφιερώνεται σε όλους εκείνους τους νεκρόφιλους που δεν βλέπουν κανένα νόημα στη σημερινή εξέγερση –συγκρίνοντάς την με τις «παλιές ένδοξες μέρες». Αφιερώνεται στους τριαντάρηδες που βιάζονται μονίμως να καταλογίσουν ευθύνες σαν κανονικοί τηλεοπτικοί εισαγγελείς. Και αφιερώνεται στα παιδιά εκεί έξω, που κανείς δεν τους είπε ποτέ, τίποτα –τα παιδιά που αναγκάστηκαν να ανακαλύψουν από μόνα τους την αλήθεια. Έτσι δεν είναι Ευθυμία;

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά