"Οι βετεράνοι των λεωφορείων"

Κοίτα –δεν ξέρω τα πάντα, ούτε θέλω κιόλας να τα μάθω, δε μ΄ενδιαφέρουν. Δεν είμαι ειδήμονας περί του Μεσανατολικού, δεν έχω σπουδάσει διαχείριση υδάτινων πόρων, δεν μπορώ να ξεχωρίσω τη φούγκα από το μινουέτο, δεν κατέχω την τεχνική του cut up, του close up και του push up, δεν... Λυπάμαι δηλαδή, αλλά έτσι είναι –λίγα έμαθα κι αυτά με το ζόρι.

Ας πούμε....

Μπορώ εύκολα να ξεχωρίσω τους «βετεράνους των λεωφορείων» που λέει κι ο μεγάλος Ζορζ Πιλαλί. Αλλά δεν μπορώ να κρύψω την απέχθειά μου απέναντί τους –φταίνε μάλλον τα νεανικά μου χρόνια -θα σου εξηγήσω.
Εγώ λοιπόν μεγάλωσα στην εποχή της «Αλλαγής», μόνο που ο δικός μας Ομπάμα ήταν αρκετά πιο παχυλός, ημιφαλακρός και ξασπρουλιάρης σε σχέση με το σύγχρονο μοντέλο –τον λέγανε Αντρέα και χόρευε ζεϊμπέκικα τραγουδισμένα από τη Ρίτα Σακελάριου. Τι να κάνεις; Με ότι έχει, βολεύεται ο καθείς.
Είχαμε εμείς τότε μια γενιά «βετεράνων» που αλλάξανε, λέει, τον κόσμο, φέρανε τα πάνω-πάνω και τα κάτω ακόμα πιο κάτω, ξέρω ΄γω; Φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, αγωνίστηκαν, έριξαν τη Χούντα... έκαναν διάφορα, να μη σε κουράζω. Επειδή εμένα πολύ με κούραζαν οι διηγήσεις τους –μη με παρεξηγήσεις, πάντα μου άρεσε ν΄ακούω ιστορίες με δράκους και βασιλοπούλες, αλλά μην ξεχνάς αδερφάκι μου να μας προειδοποιήσεις οτι πρόκειται περί παραμύθι! Διότι, αν το πλασάρεις για πραγματικότητα –πως διάολο αντιστεκόσουν κι εσύ και όλοι οι άλλοι και παράλληλα δεν κουνιόταν φύλλο επί χούντας; Στο μιλητό ή στην αλλοδαπή με ρετσίνα εισαγωγής και Θεοδωράκη στο γραμμόφωνο; Και πως φέρατε δηλαδή τη δημοκρατία στη χώρα; Που την κρύψατε κι εγώ δεν τη βλέπω; Αυτά με κούραζαν, αν θες να ξέρεις.

Μέχρι που...

Τα έφερε η κατάρα να βγω παραέξω από την αυλή του σχολείου μου και γίνονταν πολλά περίεργα πράγματα εκεί -όμως, αν πήγαινες να φωνάξεις σε κοιτάζανε στραβά. «Αλήτης», «προβοκάτορας», «χαβαλές», «στερείται πολιτικών απόψεων και αιτημάτων» -ξηγημένα πράγματα. Επειδή δεν είχαμε χούντα, συνεπάγεται οτι είχαμε ελευθερία –επειδή δεν ήμασταν κομματόσκυλα, συνεπάγεται οτι ήμασταν απολίτικοι. «Η μαζί μας ή τίποτα» -κάποια διαλλακτικότητα, δε νομίζεις;

Αποφάσισα λοιπόν...

Να μην τα ξεχάσω όλα αυτά.

Και προσπαθώ μην κάνω τα ίδια τώρα που γέρασα –ποτέ δεν απαξίωσα σημερινές πρακτικές συγκρίνοντάς τες με ανάλογες παλιότερες, ποτέ δεν κανιβάλισα τις προσπάθειες των σημερινών πιτσιρικάδων, θέτοντάς τες αντιμέτωπες με τους «παλιούς μας θριάμβους», κυρίως επειδή δεν θυμάμαι κανέναν θρίαμβο στον οποίο να είχα εγώ συμμετοχή. Σκατομιζέρια θυμάμαι και δεν βλέπω το λόγο να υπερηφανεύομαι γι΄αυτό. Φταίγανε οι «βετεράνοι» που μας ψαλλιδίζανε; Έφταιγε το κακό μας κεφάλι που έμπαζε από δέκα πάντες; Τι σημασία έχει; Οι δικαιολογίες ποτέ δεν ανέστρεψαν τα γεγονότα.
Παρ΄όλα αυτά, οι «βετεράνοι των λεωφορείων» εξακολουθούν να κυκλοφορούν εδώ πέρα κι εγώ εξακολουθώ να τους απεχθάνομαι, αυτό είναι όλο. Τους πήρα πρέφα να σαλιαρίζουν στα δελτία ειδήσεων, με την ταμπέλα του «επαγγελματία επαναστάτη» κάτω από τη φάτσα, τους συνάντησα στα μπλογκς με υφάκι βαρύ και φρυδάκι όρθιο –σκέφτηκα, «σύνελθε, η ιδέα σου είναι και βλέπεις παντού φαντάσματα». Διάβασα μετά, αυτό εδώ το κομμάτι στον Ιό και ήρθα στα ίσα μου. «Ζουν ανάμεσά μας»!

Ανοίγω παρένθεση για να πάρεις μια ιδέα –αντιγράφω μέρος του Ιού, με χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Τις αγελαίες ψυχώσεις αυτών των ημερών τις είπαν οι έμμισθοι πολιτικοί και δημοσιογραφικοί υπάλληλοι ‘κοινωνική εξέγερση’ και μάλιστα οι πολιτικοί προβοκάτορες (ΣΥΡΙΖΑ) παρομοίωσαν τα γεγονότα με τα ιστορικά κινήματα», γράφει χαρακτηριστικά ο «εκδότης-διευθυντής-ιδιοκτήτης» του Θύμιος Παπανικολάου στο τεύχος Ιανουαρίου. Στην πραγματικότητα, υποστηρίζει, «δεν ήταν καμιά ‘λαϊκή εξέγερση’ εναντίον του καθεστώτος, αλλά μια ‘εξέγερση’ του καθεστώτος εναντίον της κοινωνίας, του λαού και των αυθεντικών κινημάτων που κυοφορούνται, μια ‘εξέγερση’ των ‘νταβάδων’ και των υπαλλήλων τους για τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, τη μετατροπή της σε ζούγκλα».

Δεν διστάζει μάλιστα να υποδείξει και τους υπαίτιους του ξεσηκωμού: «Τον τόνο της ‘καθοδήγησης’ τον δίνουν οι πιο καλοδουλεμένες μήτρες της ‘νταβατζίδικης’ καμαρίλας: το Λαμπρακιστάν και η ‘Ελευθεροτυπία’. Τα πρωτοσέλιδα αυτών των Εφημερίδων είναι αποκαλυπτικά. Το ίδιο αποκαλυπτική είναι η πρακτική των εστιών του Σόρος: ‘Ιός’ και ‘Indymedia’» (σ.13).

Από κοντά και κάποιος Αντώνης Πλάκας, που αναπτύσσει το γνωστό σενάριο περί υπονόμευσης της κυβέρνησης Καραμανλή «για το θράσος της να αψηφήσει τις αυτοκρατορικές εντολές και να συνάψει κομβικές σχέσεις με τη Ρωσία», συνδέοντας την εξέγερση με τις πυρκαγιές του 2007 και τη «λαίλαπα των σκανδάλων και της σκανδαλολογίας» (σ.7). Ο ίδιος ανακαλύπτει επίσης σχέδιο αντικατάστασης της ΕΛΑΣ με «στρατιές πολυεθνικών αλλοδαπών μισθοφόρων», αφού «οι ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές δομές που υπάρχουν σήμερα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στη νέα φασιστική θηριωδία του πλανητικού ιμπεριαλισμού, ακριβώς γιατί προέρχονται από τα σπλάχνα αυτού του λαού» (σ.29). Τα ΜΑΤ, προπύργιο του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα!

Πήρες μια ιδέα;

Κοίτα –δεν έχω σκοπό να ξαναβάλω το θέμα των γεγονότων του Δεκέμβρη, όποιος έχει μάτια είδε τι συνέβη, σε όποιον έχει απομείνει λίγο μυαλό κατάλαβε αρκετά πράγματα κι όποιος επιμένει σε βλακώδεις συκοφαντίες δεν πρόκειται, έτσι κι αλλιώς, να μεταπειστεί -θα εξακολουθήσει να ονοματίζει το τυρί-φέτα, "πλάκα κοκαϊνης" και να ζητάει την παραδειγματική τιμωρία της χωριάτικης σαλάτας.

Αναρωτιέμαι όμως περί του ανεκδότου που κυκλοφορεί στις παραπάνω απόψεις –ο Ιός και το Indymedia είναι εστίες του Σόρος; Κάτσε να το σκεφτούμε λίγο αυτό.
Δεν είμαι ειδικός περί τα διεθνή οικονομικά –αλλά νομίζω οτι αυτός ο Τζορτζ Σόρος είναι ένας χρηματιστής που διέπρεψε στη χοντρή κονόμα. Έχω ακούσει κιόλας οτι έπαιξε και με οικονομίες ολόκληρων χωρών, οδηγώντας τες στην αποσταθεροποίηση και την πτώχευση. Μάλιστα. Ο τύπος λοιπόν κάνει ένα Ίδρυμα, με παγκοσμιοποιημένη δράση που αποσκοπεί σε τι; Στο να ξεχάσουν τα ελληνόπουλα την καταστροφή της Σμύρνης; Στο να κλείνουν ραντεβού τα παιδιά του ιντιμήντια και να καίνε περιπολικά; Στο να τα χώνει ο Ιός σε Πλεύρη, Καραμπελιά και Σεραφείμ Κοτρώτσο; Ναι –κι αυτά, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα, θα μου πεις. Καθότι, το εν λόγω Ίδρυμα δρα παγκοσμίως υπέρ της παγκοσμιοποίησης (ωραίος!) και σύμφωνα με τις επιταγές του θα πρέπει να ξεχάσουμε οτι είμαστε Έλληνες, θα πρέπει να δημιουργηθεί μια κατάσταση γενικευμένης ανασφάλειας και τέλος θα πρέπει να φυλακιστεί στο Μπούρτζι ο Καραμπελιάς που αντιστέκεται λυσσαλέα! Εντάξει, δεν θα υπογράψω ακόμα για να σε κλείσουν στο Δαφνί –αρκεί να μου λύσεις μια απορία. Τι στο κέρατο τον ενδιαφέρουν όλα αυτά τον Σόρος; Χρηματιστής δεν είναι; Λεφτά δεν θέλει να βγάζει; Άρα –θα ενεργοποιηθεί υπέρ των συνθηκών ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα κοιτάξει να πιέσει ώστε να πέσουν οι νόμοι οικονομικής προστασίας κατά των μονοπωλιακών πολιτικών, θα ασχοληθεί με την κατάργηση των δασμών ... τέτοια πράγματα. Γιατί ρε φιλαράκι να πληρώσει τα ιντιμήντια και γιατί να παραχαράξει την ελληνική ιστορία; Τι θα κερδίσει; Καπιταλισμό έχουμε –όχι ζωροαστρισμό! Και μη μου αρχίσεις τώρα την καραμέλα «περί άμβλυνσης των εθνικών διαφορών με σκοπό την αποφυγή πολέμων», επειδή, μάγκα μου, ο καπιταλισμός στηρίζεται στον πόλεμο για να ξοδέψει το παραγωγικό πλεόνασμα –αν αυτός ο Σόρος κοιτάζει να αποτρέψει τους πολέμους, θα γραφτώ κι εγώ στο Ίδρυμα -εθελοντής!

Να πω κιόλας οτι δεν έχω καμιά λατρεία με το ιντιμήντια –κάνουν εκεί πέρα μαλακίες με το τσουβάλι. Ούτε είμαι φανατικός του Ιού –δεν έχω διαβάσει τα άπαντά του. Από εκεί και πέρα όμως, είναι άλλο πράγμα να λες οτι ο Καραγκούνης (π.χ.) δεν παίζει καλή μπάλα και διαφορετικό πράγμα να ισχυρίζεσαι οτι ο Καραγκούνης είναι πράκτορας του Κόκαλη! Νομίζω;

Οι τωρινοί «βετεράνοι των λεωφορείων» κάπου, κάπως, τα έχουν μπερδέψει τα πράγματα. Γιατί έχω βάσιμες υποψίες περί αυτού;

-Διότι δηλώνουν αριστεροί αλλά παράλληλα κόπτονται υπέρ του ονόματος της ελληνικής Μακεδονίας! Μισό λεπτό ρε παιδιά, τι δουλειά έχει η αριστερά με εθνότητες, εθνικότητες και σύνορα; Τι μας νοιάζει πως θα λέγεται ο καθένας; Γιατί πρέπει στον εθνικισμό των «από κει» να απαντήσουμε με τον εθνικισμό των «από δω»; Κάποτε η αριστερά μίλαγε για το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση –πως φτάσαμε τώρα στη μία και μοναδική Μακεδονία;

-Διότι σκίζονται για το πόσο αριστεροί, αλλά και πόσο πατριώτες είναι συνάμα. Γίνεται; Εξαρτάται από τις συνθήκες –νομίζω. Επειδή υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ του ινδιάνου πατριώτη και του ευρωπαίου άποικου των ΗΠΑ, για παράδειγμα. Και η διαφορά έχει να κάνει με την κοινωνική θέση του ατόμου –πάει να πει, ο Κάφρος όταν δήλωνε πατριώτης εξέφραζε την ανάγκη του για σταμάτημα της καταπίεσης ενώ ο Αφρικάνερ όταν δήλωνε το ίδιο, εξέφραζε την θέλησή του για συνέχιση της καταπίεσης. Γιατί τελικά, άλλο πράγμα ο πατριωτισμός που ζητάει τη διαχείριση των πόρων από τους πολίτες (όλους τους πολίτες) της χώρας και διαφορετικό πράγμα ο πατρωτισμός της εθνικής καθαρότητας. Να το κάνω πιο απλό; Δεν χρειάζεται.

Κι όμως χρειάζεται...

-Στη σύγχρονη Ελλάδα οι «βετεράνοι» δηλώνουν λάτρεις των αρχαίων φιλοσόφων, τους οποίους έχουν διαβάσει από κακή μετάφραση, λάτρεις των μνημείων, λάτρεις του ελληνικού πολιτισμού γενικά. Σέβονται και την ελληνική ιστορία, τα μπάσταρδα νεοκλασσικά κτίρια, μπορεί να πετάξουν και καμιά παρόλα περί ελληνικής γλώσσας που καταστρέφεται –αυτοί οι αυθεντικοί, δηλωμένοι αριστεροί, της ορθογραφίας! Να δώσω τώρα ένα άσχετο απόσπασμα, πάρτο:
«…Για τη μεταβολή ενός λαού σε έθνος προϋποτίθεται η δημιουργία κατάλληλων υγιεινών συνθηκών διαμονής απαραίτητων για την εκπαίδευση του ατόμου. Μόνο όποιος μάθει, στο σπίτι ή στο σχολείο να εκτιμά το μεγαλείο της χώρας του στον φιλολογικό, στον οικονομικό και προπάντων στον πολιτικό τομέα, μόνον αυτός θα μπορέσει να αισθανθεί - και θα την αισθανθεί – την περηφάνεια ότι ανήκει σ’ αυτή τη χώρα. Αγωνιζόμαστε γι αυτό που αγαπάμε· αγαπάμε ότι εκτιμούμε· και για να εκτιμήσουμε κάτι πρέπει τουλάχιστον να το ξέρουμε…»
Διαφωνούν με το παραπάνω οι «βετεράνοι των λεωφορείων»; Δε νομίζω. Ποιος είναι ο συγγραφέας του αποσπάσματος; Βρες το και πάρτο.

-Έχω κι άλλα περί των αξιοσέβαστων –όπως ας πούμε το κόλλημά τους με την ορθοδοξία. Ναι βέβαια. Υπάρχουν άνθρωποι που μοιάζουν διαβασμένοι και υποστηρίζουν ένα δόγμα το οποίο φέρει τον υπερφίαλο τίτλο του «μοναδικού ορθού» (τουλάχιστον οι καθολικοί το παίζουν ‘όλοι εμάς πιστεύουν’ και όχι ‘μόνο εμείς έχουμε δίκιο’!) Αυτά έμαθαν από την "αριστερά της αναζήτησης"!

-Έμαθαν επίσης να υποστηρίζουν τους μετανάστες θεωρητικώς, αλλά και να βγάζουν καντήλες όταν τύχει να τους συναντήσουν. Και φυσικά να τους φορτώνουν τα πάντα –αναπαράγοντας τα χειρότερα ρατσιστικά στερεότυπα. Γιατί είναι άλλο πράγμα να μιλάς για παραβατικότητα του λούμπεν προλεταριάτου (άμεσα εξηγήσιμη από τις συνθήκες ένδειας στις οποίες αυτό έχει εγκλωβιστεί) και διαφορετικό πράγμα να μιλάς για την παραβατικότητα των μεταναστών (οι οποίοι, όλως τυχαίως, αποτελούν σήμερα την πλειοψηφία του λούμπεν προλεταριάτου). Στην πρώτη περίπτωση αναγνωρίζεις μια κοινωνική παθογένεια ενώ στη δεύτερη δαιμονοποιείς μια ομάδα ανθρώπων με βάση την καταγωγή τους. Εντάξει;

Και κατέληξαν όλοι αυτοί...

Να βρίζουν τα παιδιά που βγαίνουν στους δρόμους, όπως έκαναν οι πατεράδες τους το ’73, όπως έκαναν οι θείοι τους το ’85 –όπως κάνει ο κάθε νοικοκύρης. Έχουν το δικαίωμα; Σαφέστατα! Μόνο ας σταματήσουν να πουλάνε αριστερή επικάλυψη –όταν βρίζει ο δεξιός, ο φασίστας, ο Πασόκος, ο ΚΚΕς υπάρχει κάποια συνέπεια.
Όταν όμως έρχεσαι σήμερα να μου εκθειάσεις τη θυσία των παιδιών το ‘73, δε σε παίρνει ρε μάγκα να βρίζεις τα παιδιά του ’08. Επειδή τότε ήσουνα μοιράκιο και τώρα έχεις δουλίτσα κι αμαξάκι δηλαδή; Οι απόψεις σου πόσο λάστιχο είναι τελικά; Γιατί και τότε και τώρα τα ίδια λέγανε τα παιδιά. «Κάτω η χούντα», «Λαέ πεινάς -γιατί τους προσκυνάς;», «Επανάσταση λαέ», «Απόψε θα γίνει της Μανίλας» -έχω λάθος; Για πες μου λοιπόν, ποια ιδεολογία, ποια αιτήματα, ποιον πολιτικό λόγο συνάγεις από τα συνθήματα αυτά; Που διαφέρουν από τα σημερινά συνθήματα; «Κάτω η χούντα», «Στον δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο», «Αυτοί μιλάνε για ζημιές, εμείς μιλάμε για ζωές» -εξήγησέ μου τη διαφορά να καταλάβω!
Άσε, θα στην πω εγώ –σου ξινίζουν τα καινούργια συνθήματα επειδή δεν τα έχει περάσει πατίνα το ΚΚΕ. Και μη μου πεις οτι σήμερα δεν έχουμε χούντα, ενώ τότε είχαμε –επειδή φιλαράκο στο δημοψήφισμα εκείνης της εποχής περισσότεροι ψήφισαν τον Παπαδόπουλο απ΄ όσους ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές την Ν.Δ. Και δε μιλάω για τους φοβισμένους –για τους κανονικούς ψηφοφόρους του δικτάτορα μιλάω.

Φτάσανε μέχρι το σημείο να αμφισβητούν την πρωτοπορία της νεολαίας σε θέματα κοινωνικών αλλαγών, «οι νέοι είναι αποβλακωμένοι, χαμένοι στα πλέιστεϊσον, ανώριμοι, αφασικοί, αμόρφωτοι, δυσλεκτικοί» -κούκλα σε βρίσκω χρυσό μου! Όσοι μέχρι χτες καταλόγιζαν στους νέους αποχή από τις μαζικές εκδηλώσεις, σήμερα τους αμφισβητούν ακόμα κι αυτή την ίδια τη συμμετοχή! Με το πρόσχημα της «μη καλλιέργειας»! Λες και χρειάζεται να έχεις διδακτορικό στην ιστορία της τέχνης για να βγεις στους δρόμους! Λες και η ηλικιακή εμπειρία αποτελεί πιστοποιητικό αντιστασιακής ορθότητας! Αυτό είναι τρομακτική αλλαγή στην ανθρώπινη ιστορία –εννοώ, μέχρι σήμερα ήξερα οτι όλο το νταβαντούρι το έκανε η νεολαία. Που διάολο πρέπει να ψάξω στην ιστορική διαδικασία για να ξαναβρώ μια φωτισμένη κλάνα μεσηλίκων η οποία διεκδικεί την επαναστατική πρωτοπορία;

Οι νέοι είναι στους δρόμους και οι μεσήλικες στα κέντρα αποφάσεων –χρόνια τώρα. Κι αυτό συμβαίνει λόγω θέσης, οι νέοι βρίσκονται εκτός των κέντρων αποφάσεων, εκτός της παραγωγικής (λέμε τώρα) διαδικασίας –άρα «δεν έχουν τίποτα να χάσουν». Οι μεσήλικες αντιθέτως έχουν. Και να χάσουν και να προφυλάξουν. Τι να προφυλάξουν; Το υπάρχον σύστημα, το status quo (εξίσου βαρετή κατάσταση με το ομώνυμο χαρντ ροκ συγκρότημα).

Εντάξει –αλλά γιατί όλα αυτά;

Ο προφανής λόγος αναφέρθηκε παραπάνω –όσοι έχουν να χάσουν από τις αναταράξεις της υπάρχουσας κατάστασης, υπερασπίζουν λυσσαλέα τη στασιμότητα. Το πρόβλημα υπάρχει στον τρόπο που επιλέγουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους. Θυμάσαι την κλασσική ατάκα των πατεράδων μας; «Κι εμείς στα νιάτα μας ήμασταν αριστεροί, κάναμε το κέφι μας, αγωνιστήκαμε –αλλά μεγαλώνοντας σοβαρευτήκαμε». Τουτέστιν, «το γυρίσαμε σε κοινοβουλευτικές ρεβεράντζες -μαμ, κακά και νάνι». Γιατί όλοι αυτοί δεν κάνουν το ίδιο; Γιατί –ακόμα καλύτερα –δεν συντάσσονται με το ΛΑΟΣ (αφού οι απόψεις τους είναι, στο μεγαλύτερο ποσοστό) ταυτόσημες;
Νομίζω λόγω ασύστολης υποκρισίας. Όπως, στα νιάτα τους, έπαιρναν τα συνθήματα των αναρχικών και τα βάφτιζαν ανάλογα με το που φύσαγε η οπορτουνιστική τους καθοδήγηση, έτσι και τώρα αρνούνται τον ακροδεξιό χαρακτηρισμό αλλά υιοθετούν το ανάλογο σκεπτικό κατά γράμμα. Βλέπεις, δε σε καλούν πλέον οι μπάτσοι στο τμήμα να υπογράψεις δήλωση –άρα ο ιδεολογικός αυτοπροσδιορισμός είναι τζάμπα.

Συνεπώς....

(Λέξη άγνωστη για τους «βετεράνους των λεωφορείων», που φαίνονται έτοιμοι να βαφτίσουν για ακόμα μια φορά «το κρέας –ψάρι», προκειμένου να μη χάσουν την θέση του ξερόλα την οποία με τόσο κόπο έχτισαν σε επίπεδο ψευδαισθήσεων).

Η κατάσταση μοιάζει με φτηνή αντιγραφή του «Ξυπνήματος των Ζωντανών Νεκρών», μόνο που δεν υπάρχει κανένας Ρομέρο για να συμμαζέψει τους ασουλούπωτους. Γι΄αυτό, καλό θα ήταν, από λίγο-λίγο, με διακριτικές κινήσεις, τα ζόμπι να επιστρέψουν στους τάφους τους ή να ενταχθούν σε κάποιο αξιοπρεπές κοινοβουλευτικό έκτρωμα (που κάνει ακριβώς το ίδιο).

Αρκετά μας τα πρήξατε στα νιάτα μας, αφήστε τουλάχιστον ήσυχα τα παιδιά! Αλήθεια, θυμάστε την "Εθνική Συμφιλίωση"; Θυμάστε τίποτα σχετικό;

Υ.Γ.: Αφιερωμένο στον Νίκο τον Χ. και τις απορίες του φυσικά.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά