Η Μαριορή κι ο Αγγουράκης πάνε Ευρώπη

Έρχονται αδερφάκι αυτές οι Ευρωεκλογές και είμαι σε περισυλλογή περί του τι, αν, πόσο και κατά πόσο θα ψηφίσω. Δεν είδα μέχρι πρότινος καμιά ειδοποίηση για εφορευτική επιτροπή –τουτέστιν δεν ανέλαβε αυτή τη φορά το Κράτος να με βγάλει από το δίλημμα και ταυτοχρόνως να με βγάλει στην παρανομία. Επειδή, καλή η δημοκρατία τους, ωραίες και οι εορταστικές εκδηλώσεις των γκαλοπατζήδων στην τηλεόραση αλλά εγώ δεν ψήνομαι να χάσω ολόκληρη Κυριακή για να μετράω ψήφους και την άλλη μέρα να πάω στη δουλειά άυπνος. Θες να σου μετράνε ψήφους; Βάλε τους κομματικούς που έχουν συμφέρον και τους δικαστικούς που πληρώνονται. Εγώ τι σου φταίω δηλαδή;

Θυμήθηκα τώρα τι είχε πάθει στις προηγούμενες εκλογές ένα φιλαράκι, ελληνοαμερικάνος, που, από ελληνικά, σκαμπάζει μόνο το «καλημέρα», το «καλησπέρα» και το «τάι κάινεις;» -τον βάλανε λοιπόν εφορευτική επιτροπή και φρίκαρε ο άνθρωπος. Κάθισε ευσυνείδητα μέχρι το ξημέρωμα για να μετρήσει, τον βρήκανε αγαθό οι δικοί μας και τον φορτώσανε –τρομοκρατήθηκε κιόλας όταν του εξηγήσανε τις ποινές αν δεν παρουσιαζόταν. Με ρώταγε μετά, όλο απορία: «τρελοί είναι οι άνθρωποι; γιατί δεν κάνουν ηλεκτρονική την ψήφο με τίποτα τατς σκριν και έχουν μείνει σε προπολεμική μέθοδο;» Του εξήγησα οτι εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία και έτσι, ως έθνος, κρατάμε τας παραδόσεις –να μη μιλάει καθόλου που τον βάλανε και μέτραγε χαρτιά γιατί θα μπορούσαν να τον βάλουν να μετράει βότσαλα ή κεφάλια σε τίποτα «δια βοής». Τον κάλυψα νομίζω.

Αλλά το θέμα παραμένει –τι να ψηφίσω; Εντάξει, μπορώ και να κάτσω σπίτι μου αλλά σε μαλακία μου κάνει –δεν θέλω να καταγραφώ στους «συμπολίτες μας που προτίμησαν τις παραλίες», επειδή βασικά απεχθάνομαι τα θαλάσσια μπάνια. Θα πάω λοιπόν. Και συνεχίζω...

Άκυρο δεν έχω ψηφίσει ποτέ –επειδή δεν θέλω να με μετράνε μαζί με τους ηλίθιους που σταυρώνουν 4 φορές στη σειρά τον βουλευτή τους για να δείξουν πόσο τον εκτιμάνε. Και μορταδέλα δεν έχω ρίξει ποτέ επίσης –μαλάκας είμαι να χαραμίσω τη μορταδέλα; Δεν την τρώω καλύτερα;

Υπάρχει βέβαια το Λευκό –σιωπηλή διαμαρτυρία πεταμένη στο σκουπιδοτενεκέ, το έχω κάνει αυτό. Ειδικά όταν δεν σου δίνουν λευκά ψηφοδέλτια κι έχει χαβαλέ να ρίχνεις τον σχετικό τσακωμό με τους δικαστικούς αντιπροσώπους.

Πάω παρακάτω και σκέφτομαι την επώνυμη ψήφο. Κι εδώ αρχίζουν τα ζόρια, επειδή, ψηφίζουμε για Ευρωβουλή αδερφάκι, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να πούμε! Άρα, ψηφίζουμε για κόμματα στα οποία είναι παραρτήματα οι δικοί μας –με εννοείς; Κάτσε να στο κάνω ψιλά –για να μη νομίζεις οτι ψηφίζεις Γιωργάκη, Κωστάκη, Αλέξηδες ή Παπαρήγα.

Η σύνθεση της προηγούμενης Ευρωβουλής ήταν η εξής:

ΛΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ: 285 ΕΔΡΕΣ
ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ : 215 ΕΔΡΕΣ
ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ: 102 ΕΔΡΕΣ
ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ: 44 ΕΔΡΕΣ
ΠΡΑΣΙΝΟΙ: 42 ΕΔΡΕΣ
ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ/ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΧΩΡΩΝ (ανάθεμα τον πατέρα αυτού του σκέφτηκε το όνομα της παράταξης) : 41 ΕΔΡΕΣ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ .: 32 ΕΔΡΕΣ

Ανάμεσα στους παραπάνω θα ψηφίσεις φιλαράκι για τις Ευρωεκλογές –κατανοητό;

Εντάξει, δεν τους έχουμε ΟΛΟΥΣ αυτούς σε ελληνική συσκευασία –άσε που έχουμε και ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ αυτούς, σε ελληνική πατέντα, αλλά βαριέμαι τώρα να ασχοληθώ. Θα πιάσω μόνο τους μεγάλους –με τις προοπτικές εισόδου στην ευρωβουλή –επειδή οι υπόλοιποι πάνε στον ίδιο σκουπιδοτενεκέ με τα Άκυρα/Λευκά (λόγω αυξημένης δημοκρατικής ευαισθησίας του πολιτεύματος).

Η Ν.Δ. του Κωστάκη είναι το ελληνικό παράρτημα του Λαϊκού Κόμματος. Στο ίδιο κόμμα είναι και η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Γιούνγκερ, ο Μπερλουσκόνι, ο Μπερίσα, ο Γκρούεσκι και άλλα παιδιά. Μια ωραία παρέα γενικώς –αφού ο Σαρκοζί βρίζει τον Μπερλουσκόνι και τη Μέρκελ, ο Κωστάκης το παίζει οτι δε μιλιέται με τον Γκρούεσκι- αυτά όλα δημοσίως. Ιδιωτικώς, δεν έχω άποψη. Αλλά μπορώ να διαβεβαιώσω οτι η Ν.Δ. βρήκε την πιο ταιριαστή της παράταξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη ανήκει στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές. Εκεί είναι κι ο Γόρδονας ο Μπράουν, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ και η Πασταφλώρα ξέρω ΄γω... Δεν είναι και πολύ εύκολοι στην πληροφόρηση οι Σοσιαλιστές –αυτά μόνο μπόρεσα να βρω για πάρτη τους.

Εντάξει, στις ιστοσελίδες των δυο μεγάλων ευρωπαϊκών κομμάτων υπάρχει μπόλικη πολυλογία –άρθρα, δηλώσεις, επερωτήσεις, εικονικές περιηγήσεις –αλλά δεν έκατσα να τα ψάξω όλα αυτά επειδή η συνέπεια δηλώσεων και πρακτικής εφαρμογής δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε κανένα μεγάλο κόμμα.

Το τιμημένο ΚΚΕ ανήκει στη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/ Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών (γάμησέ τα όνομα όπως προείπα). Από οτι είδα στη σελίδα τους, δεν είναι αντιευρωπαϊστές, ούτε αντι-ενωσιακοί, ενδιαφέρονται για τη συμμετοχή όλων των Ευρωπαίων πολιτών στις λήψεις αποφάσεων και άλλα τέτοια. Δηλώνουν βεβαίως έτοιμοι να δεχτούν τις διαφοροποιήσεις των κομμάτων από τα κράτη-μέλη που συμμετέχουν στην ομάδα τους και τους κόβω για πολύ χαλαρούς. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή έχουν κάνει μπόλικη δουλειά περί ομοφοβίας και περί δικαιωμάτων κοινής συμβίωσης των ομοφυλοφίλων την ώρα που η Αλέκα δεν δεχόταν το Σύμφωνο Συμβίωσης των ομοφυλοφίλων στην Ελλάδα. Τι να πεις; Ευτυχώς που δεν είναι επικεφαλής τους κανένας σύντροφος από το Κόμμα –γιατί θα είχανε μείνει τρεις κι ο Μάντακας.

Ο ΣΥΝ ανήκει στην παράταξη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και μάλιστα είναι από τα ιδρυτικά μέλη της παράταξης (αλλά όπως με πληροφόρησε ο φιλαράκος από κάτω συμμετέχει κι αυτός στο από πάνω κόμμα-γλωσσοδέτη). Βρήκα με κάποια δυσκολία τη σελίδα τους (επειδή δε συμμετείχαν στην προηγούμενη Ευρωβουλή) –ίδια αισθητική με τον ΣΥΡΙΖΑ και παρόμοιες θέσεις. Χασμουρήθηκα από το πολύ γκράφιτι.

Ο ΛΑΟΣ συντάσσεται με την Ομάδα Ανεξαρτησία/ Δημοκρατία, κοινώς, τους Ευρωπαίους εθνικιστές ή όπως λένε στη σελίδα τους, «ευρωσκεπτικιστές, ευρωκριτικούς και ευρωρεαλιστές». Επίσης λένε οτι κάποια μέλη τους (ειδικά το Ανεξάρτητο Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας) πρεσβεύουν την αποχώρηση της χώρας τους από την Ε.Ε. Αντιγράφω τις βασικές θέσεις της συγκεκριμένης Ομάδας:

1. Απόρριψη του Ευρωπαϊκού Συντάγματος.
2. Όχι σε ένα Ευρωπαϊκό Υπερκράτος.
3. Σεβασμός στις παραδοσιακές και πολιτιστικές αξίες των κρατών.
4. Δημοκρατία, ελευθερία και συνεργασία μεταξύ των κρατών και όχι μέσω Ε.Ε.
5. Σεβασμός στις εθνικές διαφοροποιήσεις και στα εθνικά συμφέροντα μέσω της ελευθερίας της (εθνικής) ψήφου.

Εν ολίγοις, απορώ γιατί η Αλέκα δεν είναι στη συγκεκριμένη Ομάδα και γιατί ο Καρατζαφέρης δεν μας το λέει ξεκάθαρα οτι θέλει να βγούμε από την Ε.Ε.!

Υπάρχουν τέλος οι Οικολόγοι που ανήκουν στην ομάδα των Ευρωπαίων Πράσινων και μοιάζει να στέλνουν άτομο από την Ελλάδα στην Ευρωβουλή. Επειδή αυτούς δεν τους είχαμε στην προηγούμενη, την κανονική μας τη Βουλή (αυτή που έκλεισε), κοίταξα λίγο στη σελίδα τους περί του τι καπνό φουμάρουν. «Επιδιώκουμε την δημιουργία ενός οικονομικού συστήματος με κριτήρια την περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αποκέντρωση. Προτείνουμε νέα πρότυπα ευημερίας που υπερβαίνουν τον καταναλωτισμό και την πάση θυσία μεγέθυνση των οικονομικών δεικτών». Αυτά λένε στη σελίδα τους, ενώ οι Ευρωπαίοι Πράσινοι αναφέρουν σαν σκοπούς τους:
-Να φτιάξουν μια κοινωνία η οποία θα σέβεται τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και την περιβαλλοντική δικαιοσύνη.
-Να επεκτείνουν την εργασιακή ελευθερία με το άνοιγμα των επαγγελματικών επιλογών.
-Να επεκτείνουν τη δημοκρατία μέσω της αποκέντρωσης και της άμεσης συμμετοχής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων.
-Να φτιάξουν μια Ε.Ε. ελευθέρων ανθρώπων μέσα από την αλληλεγγύη και την άρση των αποκλεισμών.
-Να αλλάξουν τον προσανατολισμό της Ε.Ε. αντικαθιστώντας τον μονεταρισμό με κοινωνικές, πολιτιστικές και οικολογικές αξίες.

Αυτά είναι τα κόμματα από τα οποία καλείσαι να επιλέξεις προκειμένου να σε εκπροσωπήσουν (πως τα λέω ο πούστης!) στην Ευρωβουλή. Επαναλαμβάνω –ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ κι όχι τα ελληνικά τους παραρτήματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, κ.λ.π.)

Πάμε τώρα και στους ανθρώπους που, με ταπεινοφροσύνη, αναλαμβάνουν να εκπροσωπήσουν τη χώρας μας στο Ευρωκοινοβούλιο εισπράττοντας έναν από τους καλύτερους μισθούς σε παγκόσμια κλίμακα:

Από τη Ν.Δ. έχουμε την κυρία Γιαννάκου Μαριορή (δεν κάνω πλάκα!) η οποία τυγχάνει επικεφαλής. Πρόκειται περί απολύτως επιτυχημένου ατόμου εφόσον διαθέτει, εκτός των άλλων, το ανώτατο παράσημο «Bernando O ’ Higgins» της Δημοκρατίας της Χιλής. Η επιτυχία της στον πολιτικό στίβο υπήρξε τόσο μεγάλη ώστε κατάφερε να βγάλει με έναν απλό «Νόμο –Πλαίσιο» ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα στους δρόμους για ένα εξάμηνο επί υπουργίας της. Δυστυχώς όμως, δεν κατάφερε να ξαναβγεί βουλευτής στις τελευταίες εκλογές. Δυστυχέστερα, η συγκεκριμένη αποτυχία της αποδώθηκε στην εμμονή της να υποστηρίξει ένα βιβλίο Ιστορίας κι όχι στον αισχρό «Νόμο -Πλαίσιο». Η ανάκαμψή της οφείλεται σε ένα θέμα υγείας (γιατί είμαστε πολιτικώς μεγαλόψυχοι με τους αναξιοπαθούντες)!
Ακόμα ένα παράσημο στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου και συγκεκριμένα το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής με το οποίο έχει τιμηθεί η κυρία Ρόδη Κράτσα. Μέχρι την όγδοη (εκλέξιμη) θέση το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. περιλαμβάνει έναν νυν Ευρωβουλευτή, δυο συνδικαλιστές, έναν εκπρόσωπο Τύπου του ΥΠΕΞ κι έναν πρώην Γενικό Γραμματέα με μνημειωδώς καταστροφική δράση. Α ναι, έχει και τον πρώην πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ –ο οποίος είναι παιδί πολύτεκνης οικογένειας και θέλει να βγει «για την έρμη τη μανούλα του».

Το ΠΑΣΟΚ ξεκινάει από τον τσαχπίνη Γιώργο Παπακωνσταντίνου ο οποίος βρίσκεται επικεφαλής (σε στυλ παρτ σίζον μεταγραφή) απλώς για να βοηθήσει την ομάδα να πάρει αποτέλεσμα, μετά θα επιστρέψει για να παίξει στο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Από κάτω του μια γνωστή δημοσιογράφος, τρεις ευρωβουλευτές, μια αρχαιολόγος (για όνομα του Θεού!), ένας σεισμολόγος (ποιος είπε οτι στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι χιουμορίστες;), ένας θεογκόμενος με οικολογική συνείδηση κι ένας δήμαρχος πρώην Συνασπισμένος. Αν το ΠΑΣΟΚ πάρει κάτι ακόμα από ψήφους, θα εκλέξει κι έναν στενό συνεργάτη του Γιωργάκη.

Το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ ξεκινάει από τον Θανάση τον Παφίλη (το λες και γεμίζει ο στόμας σου!) Ευρωβουλευτής και μέλος της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ στα νιάτα του (ξέρεις τώρα, απ΄αυτούς που λέγανε για μια χούφτα προβοκάτορες που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο...) Ακολουθεί ένας ναυτικός (από εκείνους που στο ΚΚΕ βάφτισαν «ναυτεργάτες» για λόγους αγωνιστικού πρεστίζ) κι ο Μπάμπης ο Αγγουράκης (μη γελάς ρε!), γόνος πολιτικών προσφύγων.

Πάμε τώρα σε κάτι πιο εκλεπτυσμένο –τουτέστιν στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτός που, σχεδόν σίγουρα, πάει στην Ευρωβουλή είναι ο Γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ. Αν τα πράγματα είναι καλά, θα έχει μαζί του μια συνδικαλίστρια κι έναν, ήδη, ευρωβουλευτή. Όμως τα ωραία στο συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο αρχίζουν αμέσως μετά –στις μη εκλόγιμες θέσεις. Έχουμε λοιπόν δυο ηθοποιούς –τη Μάνια Παπαδημητρίου του ποιοτικού και τον Γιώργο Πάντζα της επιθεώρησης (πλούσιο μουσικοχορευτικό πρόγραμμα για όλα τα γούστα!), τον πατέρα του Κάρλος Τζουλιάνι (καθότι και εκμετάλλευση νεκρών κάνουμε!), έναν κούριερ (μπας και πεινάσει η παρέα), έναν συγγραφέα κάτοικο Γαλλίας, έναν πανεπιστημιακό και άλλες πολλές ατραξιόν. Δυστυχώς, ένα πρόβλημα ιθαγένειας στοίχισε τη συμμετοχή στη θεά Καντίτζα Σάνκο από τη Σιέρρα Λεόνε –αλλά τι να κάνεις; Δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα!

Ο ΛΑΟΣ συνεχίζοντας την τακτική «θέλω να γίνω Ν.Δ. στη θέση της Ν.Δ.» βάζει επικεφαλής του ψηφοδελτίου τη Φερονίκη Τζαβέλλα, γνωστή οικονομολόγο την οποία χρησιμοποιούσαν οι Δεξιοί σε στυλ «έχουμε κι εμείς τεχνοκράτες» στις εποχές Σημίτη και με την άνοδο στην εξουσία πρόλαβαν να την κάψουν νωρίς, εμπλέκοντάς την με τη διοίκηση του ΙΚΑ. Ακολουθεί ο Θανασάκης ο Πλεύρης κι ένα μέγα ερώτημα. Αν ο Συναγερμός (ουουουουου) βγάλει περισσότερους του ενός βουλευτές θα ξενιτευτεί ο Θανασάκης; Θα αναγκαστούμε να παρακολουθούμε το κανάλι της Ευρωβουλής για να θαυμάζουμε τις ρητορικές του ικανότητες; Δεν θα πηγαίνει πια στην Τατιάνα να τσακωθεί με ομοφυλόφιλους; Και ποιον θα βάζουν για κορόιδο όταν θέλουν να κάνουν λαθροχειρία στην ψηφοφορία της Βουλής; Θα ξεχάσω εγώ το Θανασάκη που ξυνόταν όσο οι βουλευτές της Ν.Δ. αλλάζανε ψηφοδέλτια δίπλα του; Πως θα ζήσουμε χωρίς τρην οξύνοια του Θανασάκη που ξετρυπώνει ΟΛΑ τα σκάνδαλα στις εξεταστικές επιτροπές; Τέλος πάντων, το ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ είναι τίγκα στους ανθρώπους του μόχθου, της εργασίας και των επιχειρήσεων –γι΄αυτό μάλλον έβαλαν και μια φυσιοθεραπεύτρια εκεί μέσα, μην πάθεις κανείς τους τίποτα λουμπάγκα –να τον ισιώσει πάραυτα.

Οι Οικολόγοι ακούγεται οτι θα συγκεντρώσουν το απαιτούμενο ποσοστό προκειμένου να στείλουν τον Shakin’ Michael Τρεμόπουλο στην Ευρώπη. Από εκεί και κάτω, διαθέτουν (όπως κάθε κόμμα που σέβεται το Κολωνακιώτικο κοινό του) ηθοποιούς και μουσικούς –εντάξει, δεν πιάνουν τη γκάμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα χάπενινγκ το στήνουν άνετα.

Θέλω να πω μερικά πράγματα, μετά από όλα αυτά:

1. Είχα πάντα την απορία πως διάολο επιλέγουν τα κόμματα με ποιες ευρωπαϊκές ομάδες θα συνεργαστούν. Στέλνουν αίτηση κι όπου γίνουν δεκτοί; Το ρίχνουν στον κλήρο; Γιατί, ας πούμε, δεν είναι κανένας δικός μας με τη Συμμαχία Φιλελεύθερων Δημοκρατών που βγάζει ένα σκασμό έδρες;

2. Γιατί βάζουν τα κόμματα κάποιους διάσημους ή/και συμβολικούς τύπους σε μη εκλόγιμες θέσεις; Έτσι, για να δείξουν οτι θα τους ψηφίσει ο Καφετζόπουλος ή ο Πάντζας ας πούμε; Και τι μας ενδιαφέρει εμάς; Είναι οι συγκεκριμένοι κάποιες πολιτικές αυθεντίες και δεν το ξέρουμε; Σημαίνει τίποτα ιδιαίτερο η γνώμη τους; Κι αν ναι –ποιος είναι πιο έγκυρος; Ο Νότης Μαυρουδής η Μάνια Παπαδημητρίου ή ο Κάτμαν; Σοβαρά το ρωτάω αυτό. Άκουγα χτες οτι οι συγκεκριμένες θέσεις είναι τιμητικές –αλλά δεν κατάλαβα για ποιον. Είναι τιμητικές για τα κόμματα; Αν ναι, θα έπρεπε να έρχεται ο Ρος Ντέιλι με τις μουστάκες του και να λέει στους Πράσινους «βάλτε με, θέλω να σας τιμήσω σαν αλληλέγγυος». Αλλά δεν γίνεται έτσι. Τα κόμματα πάνε και προτείνουν στους επώνυμους -άρα οι θέσεις αυτές είναι τιμητικές για τους επώνυμους; Εντάξει τότε, να πάω κι εγώ στη Βίκυ την Καγιά, να της προτείνω την τιμητική θέση δίπλα μου για μια βόλτα στα πιασοκωλάδικα της παραλίας και μετά να την παρατήσω λόγω του ότι θα έχει πήξει το Μάτριξ στις γκόμενες! Σωστά;

3. Από που θα ενημερωθώ για τη δράση των κομμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο, προκειμένου να αποφασίσω ποιον να ψηφίσω; Εντάξει, το Λαϊκό κόμμα και οι Σοσιαλιστές έχουν γνωστές και απεχθέστατες θέσεις. Αλλά οι υπόλοιποι; Άκουσα την Αλέκα να κατηγορεί τους Πράσινους οτι ψήφισαν υπέρ των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, θυμάμαι και κάτι σχετικά άρθρα –από που θα το μάθω; Γιατί στις σελίδες τους και στα πρακτικά του Ευρωκοινοβουλίου υπάρχει τέτοια πληθώρα υλικού που αποκλείεται να βγάλεις άκρη.

4. Οι Πράσινοι μας περνάνε για μαλάκες ή για πολύ μαλάκες; Παίρνουν τις απόψεις των αριστερών κομμάτων, βγάζουν έξω τις αναφορές στον καπιταλισμό, κοτσάρουν μια οικολογία και κάτι από περιβάλλον και νάτο το παστίτσιο! «Περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα», λένε οι δικοί μας. Ρε παλικάρια –κι αν η κοινωνική βιωσιμότητα έρχεται κόντρα με την περιβαλλοντική όπως συνέβη σε όλα τα σοσιαλιστικογενή κεντροαριστερά κυβερνητικά σχήματα της Ευρώπης; Τι προέχει; Το περιβάλλον κι άσε τους ανθρώπους να πεθαίνουν; «Η κοινωνία να σέβεται την περιβαλλοντική δικαιοσύνη», λένε οι Ευρωπαίοι Πράσινοι. Τι θα πει τώρα αυτό; Η δικαιοσύνη είναι ανθρώπινο εφεύρημα –πού κολλάει το περιβάλλον; Γιατί δεν λέτε οτι η πρότασή σας αφορά τη λελογισμένη χρήση των φυσικών πόρων προκειμένου να κρατήσουν περισσότερο για τους ανθρώπους; Γιατί δεν λέτε οτι δεν σας νοιάζει η μορφή του κοινωνικού καθεστώτος, αρκεί να μην υπάρχει κατασπατάληση πόρων; Μήπως νομίζετε οτι, στην περίπτωση που θα στερέψουν π.χ. οι υδάτινοι πόροι θα καταστραφεί η γη; Ρε πονηροί, αφού το ξέρετε –αν στερέψει το νερό απλώς θα ψοφήσουν οι άνθρωποι. Τίποτα περισσότερο. Και η γη θα συνεχίσει να υπάρχει –άρα το κύριο μέλημά σας δεν είναι η φροντίδα της γης, αλλά η επέκταση της δυνατότητας εκμετάλλευσής της από το ανθρώπινο είδος. Προσωπικά τυγχάνω ανθρωπιστής, πάει να πει οτι ενδιαφέρομαι για μια καλύτερη ζωή όλων των ανθρώπων. Και υπάρχουν δυο κεντρικά συστήματα κοινωνικής διαχείρισης, αυτό που λέει οτι μέσω του ελεύθερου ανταγωνισμού επιβιώνουν οι καλύτεροι (κοινωνικός Δαρβινισμός του κώλου) και το άλλο που λέει «από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Το πρώτο σύστημα γαμάει τη φύση για λόγους μεγιστοποίησης του κέρδους, το δεύτερο σύστημα είναι αναγκασμένο να διαχειρίζεται σωστά τους φυσικούς πόρους για λόγους κοινωνικής ευημερίας. Οι οικολόγοι που ακριβώς είναι σε αυτό το δίπολο; Πουθενά δεν είναι –αρκούνται σε διατύπωση απόψεων για την καλύτερη διαχείριση της φύσης λες και οι κοινωνίες είναι ελαιώνας που έπεσε δάκος, βέλιουρας ή μουχρίτσα κι όλα θα λυθούν με τη χρήση φυτοφαρμάκων. Βιολογικών και βιοδιασπώμενων βεβαίως, αλλά πάντως φυτοφαρμάκων.

Μετά από όλα αυτά δεν έβγαλα άκρη περί του τι να ψηφίσω. Κι αυτό είναι φρικιαστικό, είναι καταπιεστικό αν λάβεις υπόψη οτι η Ευρωβουλή λαμβάνει τις σημαντικότερες αποφάσεις για την διακυβέρνηση των χωρών της Ευρώπης, όσο οι τοπικές κυβερνήσεις αναλώνονται σε σκάνδαλα και προεδρικά διαζύγια.

Θυμάμαι τότε εκείνο το παλιό σκιτσάκι του Αλτάν (ή μήπως ήταν του Ρεϊζέ όπως λέει ο φίλος στο σχόλιό του;), με το αντρόγυνο μπροστά στην τηλεόραση –η γυναίκα δηλώνει «θα ψηφίσω τον πιο ωραίο» κι ο άντρας απαντάει «θα ψηφίσω τον πιο μαλάκα».

Είναι κι αυτό μια άποψη.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά