Ανώνυμε, κάνε μια τούμπα να γελάσουμε

Έγινε πάλι κόλαση το μαγαζί, Σαββατοκυριακάτικα. Είχαν πολύ καιρό να περάσουν τα μαλακιστήρια και νόμιζα ότι ηρέμησαν ή βρήκαν κάποια άλλη κλειδαρότρυπα για να εκτονωθούν. Όμως όχι. Φαίνεται πως κάποιοι είναι σχιζοφρενείς –εκεί που τους βλέπεις ήρεμους, τους καβαλάνε οι εμμονές και νάτοι πάλι –ακούραστοι, ανεγκέφαλοι, βαρετοί, προβλέψιμοι και κομπλεξικοί. Με μια κουβέντα –ανώνυμοι.

Δυο λογάκια περί ανωνυμίας πριν παρουσιάσω τον ανώνυμο της γειτονιάς μας (όπως παλιά υπήρχε ο χαφιές της γειτονιάς –συνήθως ΕΒΓΑτζής ή περιπτεράς).

Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που διαβάζουν ποστ και θέλουν να τα σχολιάσουν. Αλλά δεν έχουν χρόνο, διάθεση, ή δεν ξέρω τι άλλο –για να ανοίξουν δικό τους blog. Αυτοί οι άνθρωποι είναι, συνήθως, μια χαρά. Όσους έχω γνωρίσει εγώ είναι ενδιαφέροντες (το λιγότερο). Αλλά πως τους γνώρισα; Γιατί, απλούστατα, άφησαν την ανωνυμία και διάλεξαν μια εικονική ταυτότητα. Να ξέρω κι εγώ με ποιόν μιλάω, να παίζεται το παιχνίδι με ίσους όρους. Παράδειγμα; Ο ΑΝΝΜS. Ο άνθρωπος δεν είχε χρόνο να ανοίξει blog. Αλλά κάθε φορά σχολίαζε με αυτό το id. Τώρα έγινε marquee de mud και με ενημέρωσε από το πρώτο κιόλας σχόλιό του. Είναι φίλος μου. Αλήθεια. Και τον απειλώ συχνά πως κάποια σχόλιά του θα τα ποστάρω με το id του από κάτω, γιατί είναι καλύτερα από τα κείμενά μου.

Άλλο παράδειγμα; Ο Sigmund 01. Την Παρασκευή τα πίναμε παρέα με αυτόν και άλλους διάφορους. Τον γνώρισα από τα σχόλιά του. Δεν έχει δικό του blog κι αυτός. Αλλά σχολιάζει ότι του φαίνεται ενδιαφέρον. Είναι φίλος μου. Ίσως να είμαι και δικός του φίλος.

Πάμε τώρα στους υπόλοιπους ανώνυμους που εμφανίστηκαν. Εγώ τουλάχιστον, έχω «γνωρίσει» 3 είδη:

1. Τον ανώνυμο της γειτονιάς μας. Αλλά γι’ αυτόν θα τα πούμε αργότερα.
2. Τους ανώνυμους του Dripple and Drink που ξεκινάνε σχολιάζοντας ανώνυμα και συνεχίζουν με ένα κανονικό id.
3. Έναν ανώνυμο που διαμαρτύρεται γιατί τον μπερδεύουν με τον ανώνυμο της γειτονίας και τον βρίζουν σε κάθε σχόλιο.

Οι ανώνυμοι του Dripple and Drink έφαγαν βρίσιμο χωρίς να φταίνε σε τίποτα (σχεδόν). Και ο ανώνυμος της περίπτωσης 3 –το ίδιο. Γιατί; Γιατί η θεωρία «διατηρώ την πλήρη ανωνυμία μου και σχολιάζω ελεύθερα» είναι σκατένια. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Εδώ μέσα ο κόσμος έχει συνηθίσει να λειτουργεί με ταυτότητες (εικονικές έστω). Όταν λοιπόν ένας ανώνυμος βρίζει πριν 2 σχόλια, δικαιούμαι να υποθέσω πως ο ανώνυμος που εμφανίζεται παρακάτω είναι το ίδιο πρόσωπο. Ή λειτουργεί το ίδιο. Πράγμα το οποίο σιχαίνομαι –αλλά βοηθήστε κι εσείς. Δηλώστε με κάποιον τρόπο ποιοι είστε –μην χάνεστε στην ανωνυμία.

Πάμε τώρα στον ανώνυμο της γειτονιάς μας. Αυτός είναι ξεχωριστή ιστορία. Δεν ξέρω τι έχει μαζί μας, δεν καταλαβαίνω το πρόβλημά του. Και ούτε έχω καμιά όρεξη να το ψάξω –δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε ψυχίατρος. Λοιπόν ο τύπος παρακολουθεί ανελλιπώς τα blogs μας και, σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, αρχίζει το βρισίδι. Όχι σε σχέση με αυτά που γράφουμε, αλλά σχετικά με το ποιοι είμαστε. Βλέπεις, εμείς είμαστε φανεροί. Ενώ αυτός είναι κρυμμένος και γι’ αυτό (νομίζει πως είναι) ασφαλής. Από τα σχόλιά του μου δημιουργήθηκε μια απορία. Θεωρεί πως είμαστε μαλάκες και συγκεκριμένα εγώ είμαι πολυλογάς γεροξεμωραμένος, η Λίτσα σιτεμένη ψευτοκουλτουριάρα, ο sourfou τεκνός με έφεση στις μεγαλύτερες, ο nada μαλάκας και άσχετος, ο zero γελοίος. Εγώ να συμφωνήσω και αν θέλει να τον βοηθήσω –μπορεί να είμαστε πολύ χειρότεροι και πολύ πιο γελοίοι. Αλλά, αφού είμαστε έτσι –γιατί ασχολείται μαζί μας; Ποιος τον υποχρεώνει να μας διαβάζει; Έχουμε γίνει εξεταστέα ύλη στο Λύκειο και δεν το ήξερα;

Δηλαδή, να υποθέσω πως αν δεν του αρέσει μια εκπομπή στην τηλεόραση, στέλνει γράμμα και βρίζει την Αλιμπέρτη, ή τον Μικρούτσικο –ας πούμε; Είναι, σα να λέμε, ο Ζορρό της μπλογκόσφαιρας; Έχει αναλάβει να τιμωρήσει όλους τους γελοίους bloggers; Άντε να το δεχτώ κι αυτό. Αλλά, αν είναι έτσι –τι προτείνει; Γιατί δεν ανοίγει ένα δικό του blog να τα πει ωραία, σωστά και ξηγημένα; Γιατί δεν προτείνει έστω κάποια άλλα blogs που του αρέσουν; Και τελικά τι θέλει; Ας το πει κάποια στιγμή –να δούμε και τη δική του άποψη.

Κάτι παρενθετικό γι’ αυτό το άτομο. Σε εμένα έχει πουλήσει μούρη, αγριάδα και τέτοια φούμαρα. Θα τον βοηθήσω λοιπόν. Ας κάνει τον κόπο να διαβάσει καλύτερα τα παλιά μου ποστ στο blogs.gr. Από εκεί θα δει που δουλεύω. Κυκλοφορούν και φωτογραφίες μου –ξέρει πως είμαι. Γιατί δεν περνάει μια μέρα από εδώ να μου τα πει φάτσα με φάτσα; Δεν ξέρω. Πάντως, για όσο δεν το κάνει αποδεικνύει πόσο χέστης είναι –κρυμμένος στην ανωνυμία, να το παίζει τζάμπα μάγκας.

Τελικά, γιατί αυτός ο ανώνυμος ασχολείται; Αυτό έμεινε αναπάντητο από την προηγούμενη παράγραφο. Υποθέτω λοιπόν:

-Ασχολείται γιατί είναι κομπλεξικός. Κανένας δεν τον έπαιζε όταν ήταν μικρός, τα κοριτσάκια γελούσαν όταν τους έλεγε να τα φτιάξουν, η μαμά του τον έβαζε να τρώει με το ζόρι και γι’ αυτό έγινε χοντρός. Τώρα βρήκε κάποιους που ασχολούνται μαζί του, έστω βρίζοντάς τον και αισθάνεται κάποιος. Νομίζει πως μας τσαντίζει, πως μας τη σπάει. Λυπάμαι, αλλά δεν είναι έτσι. Απλά, έπεσε σε ευνοϊκή συγκυρία. Γιατί σε κάποιους από εμάς αρέσουν οι καυγάδες και επειδή χάσαμε τους συνήθεις χριστιανούς του blogs.gr χρησιμοποιούμε αυτόν για ξεχαρμάνιασμα. Μέχρι να βαρεθούμε και να τον γράψουμε στ’ αρχίδια μας. Γιατί υπάρχει και η δυνατότητα διαγραφής σχολίων.

-Ασχολείται γιατί είναι ψυχοπαθής. Νομίζει πως κάποιος από εμάς, ή όλοι μαζί, του έχουμε κάνει κακό. Ή νομίζει πως είμαστε υπηρέτες του Διαβόλου που θα καταστρέψουν τη γη (του το είπαν οι φωνές που ακούει στο κεφάλι του).

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο και δεν έχω τη διάθεση κιόλας. Για όσους ενοχλούνται από τον ανώνυμο έχω προτάσεις –ανάλογα με τη διάθεση καθενός:

-Βαριέστε; Απλά διαγράψτε τα σχόλιά του. Δεν είναι θέμα καταπάτησης της ελευθερίας του λόγου γιατί ο ανώνυμος δεν έχει υπόσταση, άρα, ούτε και λόγο.

-Θέλετε να διασκεδάσετε; Μπείτε κι εσείς σαν ανώνυμοι. Κάτω από αυτόν. Και πείτε την άποψή σας για το άτομό του σε πρώτο ενικό.

Δεν θέλω να γράψω περισσότερα για την ανωνυμία των blogs. Άλλοι τα έχουν πει ήδη και καλύτερα από ότι θα έκανα εγώ. Απλά θέλω να υπενθυμίσω κάτι στον ανώνυμο μαλάκα της γειτονιάς μας:

ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ. ΑΝ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙΣ –ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ. ΑΠΛΑ ΡΩΤΑ ΜΕ. ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.

ΟΣΟ ΜΕΝΕΙΣ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΧΕΣΤΗΣ, ΕΝΑΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑΣΜΕΝΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ, ΕΝΑΣ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ ΠΟΥ ΕΚΛΙΠΑΡΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΦΤΥΣΙΜΟ –ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΑ.

ΕΛΑ ΒΡΕ –ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.

Posted in: Blog off