Μέρος 4ο: "Πικρό σα δηλητήριο, είναι το διαβατήριο"

Μέρος 3ο : Η δεύτερη εντύπωση [Bonnie]
Μέρος 2ο : Στο πάρκο [DeuceD]
Μέρος 1ο : Το τηλεφώνημα [RaZz]


«ΝΕΝΙΚΗΚΑΣ ΜΕ ΖΑΓΟΡΑΙΕ! Υστερόγραφο: πήγαμε να πνίξουμε το κουνέλι και μας έπνιξε το κουνέλι», το χαρτί έτρεμε στα χέρια του –το τσιγαριλίκι προσπαθούσε να δημιουργήσει μια συμπαθητική πυρκαγιά. Την κοίταξε έκπληκτος.
Αυτή προτίμησε να χαζεύει την κάφτρα που πλησίαζε επικίνδυνα τη τζιβάνα. «Δεν το κάνεις πάσα κατά εδώ; Γιατί μου φαίνεται πως σε χαλάει», του είπε με μια γλύκα στα πρόθυρα υστερίας.
Παρατηρώντας την να καπνίζει σκεφτόταν με περισσή περίσκεψη. Ήξερε πως τα λεφτά κουβαλάνε προβλήματα, ήταν ενημερωμένος για τις σκοτούρες των πλουσίων (από κάτι μεσημεριανές εκπομπές της τηλεόρασης) –αλλά πρώτη φορά ένιωθε τον πονοκέφαλο του μεγιστάνα. Τι ήθελε αυτή η γυναίκα δίπλα του; Μπορούν τα χρήματα να αγοράσουν αγάπη; Κι αν ναι –η στύση περιλαμβάνεται στην τιμή; Ή θα πηδιέται με τον κηπουρό μετά από δυο μήνες; Κι αν ήταν μέλος συμμορίας που έβαλε στο μάτι την περιουσία του; Θεώρησε υποχρέωσή του να σκεφτεί για λίγο την επιγραφή που έπρεπε να βάλει στον τάφο. «Ας πάρω εγώ τα φράγκα και βάζω στην επιγραφή μέχρι και το Σύνταγμα της Ελλάδας», συλλογίστηκε. «Ή μάλλον, το Σύνταγμα των ΗΠΑ που είναι και μικρότερο», αποφάνθηκε με σύνεση.
Μετά πήγε στην τουαλέτα γιατί πολύ το είχε καθυστερήσει. Στην επιστροφή τη βρήκε να τον περιμένει ανυπόμονα.
«Πάμε, έχουμε τόσα πράγματα να προετοιμάσουμε», τον τραβολόγησε άτσαλα.
Έπρεπε να ετοιμάσουν βαλίτσες, διαβατήρια, βίζες … Εκεί ακριβώς ήταν το πρόβλημα. Αλλά χρειάστηκαν έξη ώρες στο λιοπύρι έξω από την Αμερικάνικη πρεσβεία και τρία ραντεβού με τον πρέσβη για να το συνειδητοποιήσει.
«Πείτε μου πάλι την ιστορία σας», τον προέτρεψε ο καλοκάγαθος διπλωμάτης.
Αναστέναξε και έπιασε το κορδόνι από την αρχή για δέκατη φορά. Ο πρέσβης τον παρακολουθούσε χαμογελαστός, παίζοντας με ένα στυλό λέιζερ, από αυτά που τυφλώνουν τους αθλητές στο μπάσκετ.
«Πολύ καλά», τον διαβεβαίωσε στο τέλος. «Έχω μόνο μερικά κενά –ελπίζω να με βοηθήσετε», χαμογέλασε πατρικά, στρέφοντας το λέιζερ προς τη μύτη του.
«Τι είναι πάλι;» απόρησε αυτός.
«Κοιτάξτε … δεν αμφισβητώ την ειλικρίνειά σας, αλλά είναι αυτή η κατηγορία που εκκρεμεί εναντίον σας …»
«Κατηγορία;»
«Βιασμός. Κάποια κυρία Σύλβια … σάμθινγκ, σας κατηγορεί πως …»
«Ε, μα αυτό πια!»
«Ηρεμήστε», χαμογέλασε ο πρέσβης χτυπώντας τον φιλικά στον ώμο με την ακτίνα λέιζερ. «Συμβαίνουν αυτά. Άλλωστε, δεν σας κρύβω ότι αδιαφορώ πλήρως για τα σεξουαλικά σας γούστα. Αλλά από την άλλη … υπάρχει κι αυτή η κυρία με την οποία θέλετε να συνταξιδεύσετε …»
«Ε λοιπόν;»
«Απλά υπάρχουν υποψίες πως ανήκει σε τρομοκρατική οργάνωση. Το παρελθόν της … ήταν στο ΕΚΚΕ, όπως λένε οι πληροφορίες μου και την λένε Άννα, όπως το άτομο που παραμένει ασύλληπτο από τη 17 Ν…»
«Μα τι μου λέτε τώρα; Ήταν στο ΕΚΚΕ; Ε, ΚΚΕ λοιπόν; Κι ο Τατούλης ήταν κι ο Τσουκάτος επίσης!»
Ο πρέσβης τον πλησίασε συνωμοτικά, η δέσμη λέιζερ σημάδεψε το ταβάνι. «Μην αναφέρετε ονόματα τρομοκρατών χωρίς τον δικηγόρο σας αγαπητέ», τον συμβούλεψε.
«Και αυτό με την Άννα της 17Ν; Θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 χρονών τώρα!»
«Γυναίκες!» σχολίασε θυμόσοφα ο πρέσβης. «Ποτέ δεν βγάζεις άκρη με την ηλικία τους!»
«Κι αυτά είναι λόγοι …»
«Όχι αγαπητέ μου», τον καθησύχασε για μια ακόμα φορά ο πρέσβης. «Τα σεξουαλικά σας δεν μας απασχολούν και οι τρομοκρατικές οργανώσεις είναι ευθύνη άλλου τομέα. Ο λόγος που προβληματίζομαι σχετικά με τη βίζα σας είναι …»
«Ναι;»
«Πώς να σας το εξηγήσω… Θέλετε να πάτε στο Άρκαμ –σωστά;»
«Ακριβώς»
«Δεν υπάρχει πλέον Άρκαμ στη χώρα των γενναίων κύριε μου. Η συγκεκριμένη περιοχή αγοράστηκε από κάποιον Καζακστανό κροίσο και ανεξαρτητοποιήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν εκδίδουμε εμείς πλέον βίζες για τη συγκεκριμένη περιοχή».
«Ορίστε;» είπε αυτός κοιτάζοντας τον πρέσβη σα ροφός.
«Περάστε και μυρίστε», θα του έλεγε ο πρέσβης αν δεν ήταν διπλωμάτης καριέρας και δεν είχε χωθεί κάτω από το γραφείο του για να βρει το ενοχλητικό στυλό –λέιζερ.

Υ.Γ.: Θα παρακαλούσα την μία και μοναδική Μανταλένα να αναλάβει το ξετύλιγμα του κουβαριού και το μπέρδεμα της ιστορίας.

Posted in: Ιστορίες του απέναντι τοίχου