Μουσική από άλλη ταινία

Dancin’ kid: Δεν έπιασα το όνομά σου ξένε.
Johnny: Guitar. Johnny Guitar.
Dancin’ kid: Όνομα το λες αυτό;
Johnny: Μήπως θέλεις να προσπαθήσεις να μου το αλλάξεις;
Dancin’ kid: Μου αρέσεις Κιθαρίστα. Τι θα έλεγες να δουλέψεις για μένα;
Johnny: Θα έλεγα όχι.
Dancin’ kid: Εντελώς ξαφνικά άρχισες να μη μου αρέσεις καθόλου.
Johnny: Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο λυπημένο με κάνεις!

Ήταν θαύμα που βγήκα ζωντανός από το Longwood,
Εκείνη η πόλη ήταν γεμάτη από άντρες με μεγάλα στόματα, αλλά χωρίς αρχίδια
-Εννοώ, αν μπορείς να το φανταστείς,
Ολόκληρος ο τρίτος όροφος του ξενοδοχείου ξεκοιλιάστηκε από το ωστικό κύμα,
Και ο δρόμος από κάτω πλημμύρισε σπασμένα γυαλιά,
Κι όλοι οι μεθυσμένοι πετάχτηκαν έξω από τις αίθουσες χορού,
Χαζεύοντας τον καπνό και τις φλόγες
-Κι ο τυφλός που πούλαγε μολύβια κούναγε ένα ξύλο
Φωνάζοντας τον σκύλο του που είχε πεθάνει στην άλλη πλευρά του δρόμου
-Κι εγώ, αν μπορείς να το πιστέψεις,
Κρατώντας το τιμόνι του αυτοκινήτου
Με κλειστά τα μάτια, λοιπόν, στην πραγματικότητα προσευχόμουν
-όχι στον Θεό εκεί πάνω, αλλά σε σένα, λέγοντας:

Βοήθησε με κορίτσι –βοήθησε με κορίτσι
Θα σε αγαπάω μέχρι το τέλος του κόσμου
Με τα μαύρα σαν κάρβουνο μάτια σου
Και τα μακριά κυματιστά μαλλιά σου.

Vienna: Εδώ κάτω πουλάω ουίσκι και πόκερ. Το μόνο που μπορείς να αγοράσεις αν ανέβεις εκείνες τις σκάλες είναι μια σφαίρα στο κεφάλι. Τι από τα δύο προτιμάς;

Emma: Όλοι νομίζετε πως είναι μια αξιοπρεπής κυρία και το να την ανέχεστε σας κάνει αξιοπρεπείς κύριους. Λοιπόν αυτή δεν είναι τέτοια! Κι εσείς δεν είστε τέτοιοι!

Μερικά πράγματα που σχεδιάσαμε,
Καθόμασταν και εφευρίσκαμε και φτιάχναμε ιστορίες και τα κανονίζαμε
-Μερικά από αυτά ήταν πραγματικά εμπνευσμένα, σκέτη ποίηση
-Και ήταν εκείνο το μεγαλοφυές χέρι που με έσπρωξε ν΄ανέβω τις σκάλες του ξενοδοχείου
Για να πω το τελευταίο αντίο
Σε κάτι μαλλιά άσπρα σαν χιόνι και κάποια θολά μπλε μάτια
Είπα:
Πρέπει να φύγω –πρέπει να φύγω
Η βόμβα στο καλάθι του ψωμιού είναι έτοιμη να εκραγεί.

Emma: Θα σε σκοτώσω.
Vienna: Το ξέρω. Αν δεν σε σκοτώσω εγώ πρώτη.

Σε αυτή την πόλη με τους άνδρες με τα μεγάλα στόματα, αλλά χωρίς αρχίδια
Το σκυλί του τυφλού που πούλαγε μολύβια τρόμαξε από την έκρηξη,
Σφηνώθηκε κάτω από τις ρόδες μου καθώς το έσκαγα από το Longwood
Και ερχόμουν σε σένα που με περίμενες με εκείνο το φόρεμα,
Εκείνο το μπλε φόρεμα.

Είπα:
Σ΄ευχαριστώ κορίτσι –σ΄ευχαριστώ κορίτσι
Θα σε αγαπάω μέχρι το τέλος του κόσμου
Με τα μαύρα σαν κάρβουνο μάτια σου
Και τα μακριά κυματιστά μαλλιά σου.

Johnny: Πόσους άντρες έχεις ξεχάσει;
Vienna: Όσες ακριβώς γυναίκες θυμάσαι εσύ.
Johnny: Μη φεύγεις.
Vienna: Δεν κουνήθηκα καν.
Johnny: Πες μου κάτι όμορφο.
Vienna: Σίγουρα –τι θες ν΄ακούσεις;
Johnny: Πες μου ψέματα. Πες μου πως όλα αυτά τα χρόνια με περίμενες. Πες μου.
Vienna: Όλα αυτά τα χρόνια σε περίμενα.
Johnny: Πες μου ότι θα πέθαινες αν δεν γύριζα πίσω.
Vienna: Θα πέθαινα αν δεν γύριζες πίσω.
Johnny: Πες μου ότι ακόμα με αγαπάς όσο εγώ.
Vienna: Ακόμα σε αγαπάω όσο εσύ.
Johnny: Ευχαριστώ. Ευχαριστώ πολύ.

Και με τα άλογα να ψάχνουν μέσα στα χωράφια,
Με το μαχαίρι στην τσέπη του τζιν και τη βροχή στον προφυλακτήρα,
Τραγούδησα ένα τραγούδι για να υμνήσω την ομορφιά σου
Γιατί με περίμενες
Με εκείνο το μπλε φόρεμά σου.

Σ΄ευχαριστώ κορίτσι –σ΄ευχαριστώ κορίτσι
Θα σε αγαπάω μέχρι το τέλος του κόσμου
Με τα μαύρα σαν κάρβουνο μάτια σου
Και τα μακριά κυματιστά μαλλιά σου.

Johnny: (αρχίζοντας ένα τραγούδι) Το όνομά της ήταν Emma Smalls, Emma Smalls.

Υ.Γ.: Οι διάλογοι είναι παρμένοι από την ταινία του Νίκολας Ρεγκ "Johnny Guitar", οι στίχοι από το τραγούδι της ταινίας του Βιμ Βέντερς "Until the end of the world" (Nick Cave and the Bad Seeds φυσικά). Και είναι έτσι ακριβώς -όπως η μουσική υπόκρουση της μιας ταινίας ταιριάζει στην άλλη, έτσι και το όνομά της δεν είναι Emma Smalls, αλλά της χρώσταγα αυτή την αφιέρωση εδώ και 6 χρόνια.

Posted in: Κολλήματα