Το 1968 ήταν μια όμορφη χρονιά. Η παρισινή εξέγερση του Μαΐου και η Αυγουστιάτικη σφαγή στο Συνέδριο των Δημοκρατικών του Σικάγο –ψέματα, το 1968 ήταν μια εκκωφαντική χρονιά. Είχα κάνει τις προάλλες το ποστ με τους Καταστασιακούς του Παρισιού –είπα λοιπόν να επαναφέρω ένα απόσπασμα από εκείνο το βιβλίο του Τζέρυ Ρούμπιν, το «Do it!». Ο Τζέρυ Ρούμπιν ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των yippies.
Yippies (Youth International Party) –η απάντηση στην χίππικη απραξία, yippies, οι ταραξίες των φοιτητικών καταλήψεων, οι νεαροί που πέταγαν δολάρια και διέκοψαν τη συνεδρίαση του Χρηματιστηρίου, αυτοί που πρότειναν ένα γουρούνι για πρόεδρο των ΗΠΑ και του έκαναν ολόκληρη προεκλογική εκστρατεία, yippies στο Συνέδριο των Δημοκρατικών του Σικάγο, με την εθνοφρουρά να τους εμποδίζει να διαδηλώσουν. Με 700 τραυματίες στο πάρκο, όταν η αστυνομία προσπάθησε να τους απομακρύνει, με τον Τζέρυ Ρούμπιν και τον Άμπυ Χόφμαν στη φυλακή, αμέσως μετά –εξοντωτικές ποινές για τη συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Με τους MC 5 να τραγουδάνε ανάμεσα σε δακρυγόνα και σφαίρες –«Kick out the jams brothers and sisters!»
Οι άνθρωποι μας ρωτάνε πάντα: «ποιο είναι το πρόγραμμά σας;» Τους δίνω λοιπόν το πρόγραμμα της Μητροπολιτικής Όπερας. Ή τους λέω να ρίξουν μια ματιά στο Χρυσό Οδηγό. «Θα βρείτε εκεί το πρόγραμμά μας». Άντε γαμηθείτε με τα προγράμματά σας!
Ο στόχος της επανάστασης είναι να καταστρέψει όλα τα προγράμματα και να κάνει τους θεατές πραγματικούς δράστες. Είναι μια επανάσταση «άνευ διδασκάλου» και θα επεξεργαστούμε το μέλλον στη διάρκεια της πορείας. Ο Κάστρο λέει: «ο σκοπός της κουβανέζικης επανάστασης είναι να γίνει το κάθε άτομο ένας νομοθέτης». Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, να ο εχθρός. Ο σκοπός είναι να κάνει κάθε άνθρωπος τη δική του επανάσταση.
Να περνάς όταν το φανάρι είναι κόκκινο.
Να περιμένεις όταν το φανάρι είναι πράσινο.
Προσπάθησε να μοιράζεις κέρματα στους ανθρώπους που συναντάς στο δρόμο. «Θέλετε τζάμπα μερικά λεφτά;». Θα δεις πόσο φοβούνται να πάρουν κάτι –ακόμα και λεφτά- τζάμπα!
Αν περπατάς στο δρόμο και δεις κάποιον που θέλεις να τον φιλήσεις, καν’το. Φίλα τον!
Μπες σε ένα μαγαζί, σε μια τράπεζα, σε ένα γραφείο και ζήτησε να πας τουαλέτα. Θα σου πούνε: «Δεν έχουμε δημόσια ουρητήρια». Άρχισε να πηδάς στο ένα πόδι μουγγρίζοντας: «Έχω ανάγκη». Πες τους πως αν εξακολουθήσουν να σου αρνούνται θα χέσεις στο πάτωμα.
Χέσε χάμω!
Τη Νάνσυ, τον Πήτερ Ράμπιτ κι εμένα μας πετάξανε με τις κλωτσιές από το Φεστιβάλ Φολκ του Νιούπορτ γιατί δώσαμε πορνογραφικό έντυπο σε μια καλόγρια: μια προκήρυξη που έλεγε, «Γαμήστε την πρώτη καλόγρια που θα βρεθεί μπροστά σας».
Τηλεφωνήστε στην τηλεφωνική υπηρεσία και προσπαθήστε να κλείσετε ραντεβού με την τηλεφωνήτρια, ρωτήστε την ποιο είναι το αγαπημένο της χρώμα, μιλήστε της σαν σε ανθρώπινο ον και όχι σαν σε τηλεφωνήτρια.
Όταν μπαίνετε σ’ ένα αεροπλάνο, ν’ ανεβαίνετε τη σκάλα σφυρίζοντας τη «Διεθνή» και να κρατάτε στο χέρι μια θήκη κιθάρας και ένα ισπανικό λεξικό. Το όνειρο κάθε αεροσυνοδού είναι να ζήσει μια αεροπειρατεία.
Όταν φτάνεις στα διόδια σ’ έναν αυτοκινητόδρομο, πλήρωσε και για μερικά αυτοκίνητα που βρίσκονται πίσω σου.
Ή καλύτερα ακόμα: ανατίναξε με δυναμίτη τα διόδια, γιατί είναι ντροπή να πληρώνουν οι άνθρωποι για τους δρόμους που ανήκουν σε όλο τον κόσμο.
Τίναξε στον αέρα τα εστιατόρια που βρίσκονται στους αυτοκινητόδρομους –δεν είναι παρά ο γενικευμένος καταπιεστής του καθένα.
Όταν έχεις αμφιβολίες, βάλε φωτιά. Η φωτιά είναι ο θεός των επαναστατών. Η φωτιά είναι στιγμιαίο θέατρο. Η φωτιά μιλάει καλύτερα κι από τα καλύτερα λόγια. Οι πολιτικοί παίρνουν στα σοβαρά μόνο όταν καίγονται τα γκέτο.
Κάψε τη σημαία. Κάψε τις εκκλησίες.
Κάψε, κάψε και πάλι κάψε.
Όλες οι τακτικές είναι καλές. Μην αποκλείεις τίποτα. Οι τύποι της John Birch Society μας μάθανε πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι το να γράφουμε γράμματα στις εφημερίδες. Ξέρω μια γυναίκα στην Αϊόβα που φοράει όπου κι αν πάει, ακόμα και όταν κάνει ντους, ένα μαύρο περιβραχιόνιο.
Αποξενώσου
Αποξενώσου
Αποξενώσου
Jerry Rubin – Do it!
34 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
Πραγματικά απίθανο βιβλίο μα πραγματικά απίθανη εποχή! Βέβαια, πριν -πολλά- χρόνια έβλεπα ένα ντοκυμαντέρ που έδειχνε τον ρούμπιν να κατεβάζει 27 βιταμίνες τη μέρα και να χει μπει σ' ένα αστικό τρόπο ζωής αλλά αυτό δεν έχει και τόσο σημασία. Σημασία έχει πως οι MC5 ήταν η απαρχή του σκληρού ROCK κι όποιος διαφωνεί μαζί μου να κάτσει και να τους ακούσει πρώτα!
Ρε παλιόγερε δεν είναι όλοι σαν εμάς -να αντέχουν τις κακουχίες στο πέρασμα των χρόνων. Ένας από το ντουέτο έγινε ματσό μπίζνεσμαν κι ο άλλος πέθανε στην ψάθα και στη ντρόγκα, απ΄ότι θυμάμαι. Εντάξει, δεν τρέχει τίποτα -εδώ ολόκληρος Κον Μπετίτ έχει γίνει πουτάνα! Κι αυτά που άφησαν, μια χαρά είναι.
Οι MC 5 έχουν βγάλει εκείνο το γαμημένο το Rumblin rose που θεωρώ πως είναι ο ορισμός του ροκ (για να έρθω στη χτεσινή μας κουβέντα). Τεράστιοι οι άτιμοι!
και τα έκαναν σαν τα μούτρα τους έχω τη διαφορετική άποψη εγώ.Και τώρα τα πληρώνουμε εμείς.
Και ξεχάσαμε τα ωραία απλά πράγματα,όπως η ανθρωπιά.
Και το να χέζεις στο πάτωμα είναι κακοί τρόποι.
Διαφωνώ καθέτως-μα θα υπερασπίζομαι το δικαίωμά σου να τα λες.Αυτά.
και το να πεθάνεις στην ντρόγκα είναι κατάντια.
Ευχαριστώ για ένα ακόμα μάθημα ιστορίας :)
Όλα αυτά έχουν σημασία για το τι ήταν τότε, για το τι σήμαιναν όταν συνέβησαν, ότι για το που βρίσκονται τώρα..Οι ιδέες μένουν και ανεξαρτητοποιούνται (ευτυχώς) από τον δημιουργό τους.
ηταν ανοιξη μα για τα ελληνικα δεδομενα καταχειμωνο. δεν ημουν στην ελλαδα βεβαια αλλα στο καταπαγωμενο και υγρο worcester της μασσαχουσετης. ειχα ηδη βαλει τα σχεδια να την πουλεψω απ'την πολη ή κι απ'την χωρα. αναλογα τα κεφια. δεν γινοτανε να συνεχισει ετσι η ζωη μου ουτε μια μερα. μολις ειχε σταματησει το ψιλοβροχο και βγηκα απ'το σπιτι για να παω στο πανεπιστημιο. αποφασισα να περπατησω γιατι αν εκοβες απ'τα στενα γλυτωνες και μιση ωρα δρομο σε σχεση με τα λεωφορεια. "κι αν εβρεχε". τελικα δεν εβρεξε, ισα-ισα ανοιξε καπως ο ουρανος και ειδα και ηλιο.
τρια-τεσσερα στενα απ'το πανεπιστημιο ακουσα φασαρια. ηταν κοσμος μαζεμενος και πλησιαζοντας ειδα βανακια με καμερες, πιατα δορυφορικα κλπκλπ. πλησιασα κι άλλο και ανακαλυψα οτι ειχα πεσει στη κηδεια καποιου διασημου μαλλον. αλλα ποιος διασημος θα μπορουσε να ζει στο worcester,MA; πλησιασα κι αλλο γιατι με εφαγε η περιεργεια. δεν εβλεπες συχνα μαζεμενους αμερικανους στο δρομο, 10 η ωρα το πρωι.
"περιεργη κηδεια" σκεφτηκα
"αλλα μηπως εχεις παει και σ'αλλη στο γιουσα ρε εξυπνε" ξανασκεφτηκα.
αλλα οντως, ειχε κατι περιεργο αυτη η κηδεια και αυτη η "αμερικη".
"πολλα γεροχυπια, αλλα και αρκετοι κουστουματοι" σκεφτηκα. και παραειναι λυπημενοι. περιφερόμενος ακουγα συνεχεια το ονομα "αμπυ" κ "αμπυ" αλλα που να μου παει το μυαλο. καποια στιγμη ρωτησα καποιον γνωστο σε μια παρεα και η απαντηση ηταν πολυ πιο σημαντικη για την παραπερα ζωη μου στην αμερικη. και που να το ξερε ο καμμενος που την εδωσε: "abbie hoffman died, man! america committed suicide, man!" και καποια κεφαλια σκυψαν σχεδον ντροπιασμενα στο γρασιδι. κατι μ'επιασε περιεργο.
" και...ηταν απ'το worcester;" κει απαντησα δεν πηρα, μονο με κοιταξαν ολοι λες και επρεπε να το ξερω.
"πως πεθανε;" ρωτησα
"δεν ακουσες; αυτοκτονησε!"
τον τυπο τον ηξερα γι'αυτο πηρα το θαρρος και τον ρωτησα. gizmo τον φωναζαν και εβαζε garage κι αλλα sixties σε ενα κοινοτικο σταθμο, κολλητος ενος φιλου μου, γκαραζοdj στον ιδιο σταθμο.
"ελα, θα ερθεις στην εκκλησια;"ειπε με κεινο το τραβηγμα στη φωνη λογο της 20ετους και βαλε χρησης(;)LSD
"οχι ρε gizmo. δεν θα ερθω στην εκκλησια"
τον χαιρετησα και πηγα να παραδωσω την εργασια μου στο "theories of personality". μονο στο προαυλιο του πανεπιστημιου, ναι μπροστα στο αγαλμα του σωκρατες, δε γκρειτ γκρικ φιλοσοφερ,(μακαρι να ειχαν καταλαβει εστω και μια σωκρατολεξη οι τυποι του χελενικ σοσαετι, που φροντισαν για την προτομη) μου ηρθε ενας κομπος στο λαιμο και για τον αμπυ που ειχα διαβασει τα απειρα πριν πατησω το ποδι μου στη χωρα, και για τον gizmo που ειχα ακουσει τα απειρα αλλα και για μενα που δεν ηξερα πολλα, παρα μονο οτι η αμερικη που ειχα παει να βρω οντως ειχε αυτοκτονησει και εγω ζουσα γυρω απ'το ταριχευμενο της σωμα μεσα στο καλογυαλισμενο της φερετρο.
μετα απο εναμιση-δυο μηνες την εκανα απ'την χωρα και φροντισαν και κατι ρουφιανοι, απ'το χελενικ σοσαετι να μη επιστρεψω ουτε για το μεταπτυχιακο...
τσερυ ο χοφμαν που μαλλον γι'αυτον μιλαει ο μοτο αυτοκτονησε και δεν ειναι και σιγουρο. δεν ηταν πρεζακιας. χρονια καταθλιψη ειχε...
cherry, ωραία ήταν τα μούτρα τους -μια χαρά μούτρα και μακάρι να τα έκαναν σαν αυτά. Μόνο που αυτοί έφυγαν, με διάφορους τρόπους (θα επανέλθω πιο κάτω) και άφησαν κάτι ψευτοπροφήτες καιροσκόπους σαν τον Όλιβερ Στόουν και κάτι διάνοιες που απέκτησαν όψιμο άγχος με το εσωτερικό της τσέπης τους σαν τον Ντύλαν και τον Νιλ Γιάνγκ να μας τη φορέσουν στεγνά. Αν θέλεις λοιπόν να ρίξεις το ανάθεμα -ρίξτο τουλάχιστον στους υπεύθυνους, αυτούς που όντως ξεχάσανε την ανθρωπιά και όχι εκείνους που την υπερασπίστηκαν, όπως και όσο μπορούσαν. Και ανθρωπιά είναι να χέζεις όταν σου έρχεται χέσιμο -μεταξύ των άλλων. Αλλά όταν πρέπει να αγοράσεις φαγητό για να σου επιτρέψουν να χρησιμοποιήσεις την τουαλέτα, όταν πρέπει να είσαι πελάτης με χρυσή αμέρικαν εξπρές, αλλιώς θα κατουρηθείς πάνω σου στην ουρά της τράπεζας -αυτό είναι εξαθλίωση, δε νομίζεις; Είναι κατάντια το να πεθαίνεις στη ντρόγκα, όπως είναι κατάντια να πουλάς γραφικότητα και ντεμέκ εναλλακτικότητα χαιρετώντας την αμερικάνικη σημαία. Δεν ξέρω να διαλέξω το χειρότερο -ευτυχώς.
queerdom, όπως ακριβώς το λες. Οι ιδέες μένουν και οι ιδέες δεν πρέπει να δεσμεύουν αυτούς που κάποτε τις εξέφρασαν. Φτάνει που τις είπαν και τις υπεράσπισαν όσο μπορούσαν -δεν μας χρειάζεται άλλος Ιησούς Χριστός.
marquee, ένα ακόμα σχόλιό σου που είναι περιεκτικότερο από το ποστ μου. Είχα την εντύπωση πως ο Άμπυ Χόφμαν πήγε από υπερβολική δόση -αλλά ποτέ δεν ήμουν καλός στην ιστορία. Ο Τζέρυ Ρούμπιν είναι αυτός που έχει μείνει -έτσι; Και έχει τζαζέψει νομίζω.
Ας είναι και όπου κι αν είναι τους οφείλουμε κάποιο ευχαριστώ.
απ'οσο ξερω για τον ρουμπιν την εκανε κι αυτος και μαλλον πηγε κι ακλαφτος
τελευαταια δεν λεγαν και τα καλυτερα. τον ειχα δει και γω οπως η good old lady στην τιβι γιαπι στην γραφειααρα του στον ουρανοξυστη να μιλαει για βιταμινες κλπκλπ και να εχει μετανιωσει για "do it". μπροστα του ο κονμπετιτ ηταν συμπαθητικος. ο ρουμπιν το ειχε πουλησει τελειως μα τελειως. ή μαλλον τα ιδια σκ... με τον κοκκινο(;) ντανυ
υγ. τωρα που ξαναδιαβασα τα παραπανω ξερεις τι κανω τελευταια στα ταμεια, στην αττικη οδο; ακουσα οτι "για να ειναι τοσο ευγενικοι οι υπαλληλοι μαλλον toyw μανητοφωνουν" και οσο περιμενω τα ψιλα και το χαρτακι, ριχνω κατι αριες να μη πηγαινει χαμενο και το tape δηλαδη. μετα εξηγω στις ταμιες το λογο. οι οποιες ολες αρνουνται την μαγνητοφωνηση.
marquee δεν παίζεσαι ρε μαλάκα! Μόνο μην τραγουδάς, δεν πληρώνονται βαρέα ανθυγιεινά οι ταμίες της Αττικής. Απλά λέγε στίχους από το Κοράνι ας πούμε, ή μίλα αραβικά.
Ναι μωρέ, κι εγώ κάτι τέτοια είχα ακούσει για τον Ρούμπιν, αλλά πρόσεξε τη διαφορά: αυτός έγινε καραγκιόζης για τα πανηγύρια και κανένας δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά στο τέλος. Ο Ντάνυ το παίζει ακόμα σκεπτόμενος, ευαισθητοποιημένος και αγωνιστής γαμώ το φελέκι του μέσα! Όλο και κάποιους ψήνει.
Υ.Γ.: Επειδή είσαι μικρό και αθώο παιδί, η γηραιά καλή κυρία από πάνω είναι ο deuced.
αϊ την παλιογρια. ειπα και γω νεος/παλιο κοσμος στο καπελομπλογκ.
η διαφορα ρουμπιν, ντανυ ειναι η διαφορα αμερικης, ευρωπης. για μενα...
μπα... Τιποτα δεν ειναι καταντια.
super duper bittersweet whatever...
η μαλακία είναι οτι δεν αλλάζει τίποτα. γι' αυτό δε γουστάρω να διαβάζω ιστορία. γιατί βλέπω οτι τα ίδια επαναλαμβάνονται ανα τα χρόνια. κάθε μια δεκαετία κάποιοι θα ξεσηκωθούν για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, θα πάρουν κάτι, θα το βουλώσουν χαρούμενοι που πήραν έστω κάτι, ηρεμία για λίγο κι ύστερα πάλι απ' την αρχή.
α, και αν πας να δώσεις εισητήριο σε κάποιον ενώ κατεβαίνεις από το λεωφορείο, chances are οτι δε θα το πάρει.
marquee, ναι -μάλλον συμφωνώ μαζί σου στη διαφορά. Θυμίσου να το συζητήσουμε από κοντά την επόμενη.
finally κατάντια είναι μόνο όταν δεν το καταλαβαίνεις. Νομίζω.
raz, αλλάζει ρε -αλλάζουν αυτοί που τα κάνουν. Και επειδή μια ζωή υπάρχει κόσμος που έχει μπουχτίσει και σιχτιριστεί γι΄αυτό μια ζωή γίνονται τα ίδια από άλλους. Αν δεν το πάρει το εισιτήριο -βάλτου το στο στόμα με το ζόρι και να μου θυμηθείς να σου πω για μια φάση που έχω διαβάσει σε λεωφορείο.
ωραιες εποχες, τυχερε εσυ τα προλαβες ολα αυτα ;-) ασε πακετωθηκα με την κοινωνια του ντεμπορ απο την πρωτο πορια μου εστειλαν μειλ οτι ειχε τελειωσει αυτη η εκδοση και μου εστειλαν μονο τα αλλα βιβλια που ειχα παραγγειλει....
wraia i istoria sou
bueno tu cuenta
alla den exei drako!
οσο επαιρνα λεωφορεια τα εδινα παντα τα εισητηρια οταν κατεβαινα. τολμω να πω οτι θελει κι αυτο την τεχνη του, την εμπειρια του οπως και ολα τα πραγματα. αυτο που ακομα δεν μπορω να χωνεψω ειναι οτι πιο ευκολα εμπαιναν στο νοημα οι 50-60ρηδες παρα οι πιο πιτσιρικαδες που ηταν και το αρχικο ταργκετ γκρουπ... και με το πιο ευκολα εννοω πιο γρηγορα γιατι θελει και μια ταχυτητα η πραξη."παρε" "φερε" "τι ειν'τουτο;" "τι θελει αυτος απο μενα;" "τι μου'βαλε στο χερι;"
και ιντα ξερεις ετουα απο δρακους;
...strychnine is good...
Άσωτε, κάτι έχουμε ζήσει κι εμείς χεχε! Πάρε καλύτερα αυτό το βιβλίο το Do it του Ρούμπινς ή την "επανάσταση για την καύλα της" του Άμπι Χόφμαν -ψάξε και την "επανάσταση της καθημερινής ζωής" του Βάνεγκεμ. Εντός της ημέρας σου στέλνω το πακέτο σου.
Marquee, αυτό που περιγράφεις λέγεται αλλοτρίωση. Κι αυτό χτυπάει πρώτα τους πιτσιρικάδες και μετά τους γέρους γιατί είναι σαν τον καρκίνο. Οι νέοι έχουν ζωντανά κύτταρα που αναπτύσσονται, οι γέροι έχουν αδρανή κύτταρα.
bloggoie, κοίτα κάτι. Μέχρι τώρα ήσουν απλά ενοχλητικό άτομο -τώρα βγάζεις και χαφιεδιλίκια. Έχει πολύ ακόμα πιο κάτω για σένα;
ουουου! απειρο πιο κατω απο το κατω!
τωρα αρχιζω!
Μοτο νομίζω πως ο Γιανγκ έχει δυο παιδιά με ειδικές ανάγκες και έχει οργανώσει και ένα ίδρυμα ή κάτι τέτοιο.Το να έχεις δυο παιδιά καθυστερημένα δεν είναι εύκολο πράγμα νομίζω,έτσι;
Το να έχεις δυο παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν σε νομιμοποιεί για να κατέχεις μεγάλο μερίδιο μετοχών από βιομηχανίες κατασκευής πυρηνικών αντιδραστήρων -κι αυτό είναι το αισχρό με τον Γιανγκ cherry. Η εμπλοκή του με τα πυρηνικά. Καλώς έχει κάνει το ίδρυμα (αν και πολλοί το κάνουν για φοροαπαλλαγή -δεν λέω πως είναι κι αυτός ανάμεσά τους, έτσι;) αλλά τα πυρηνικά τι τα θέλει ρε φιλενάδα;
bloggoios απειλείς ή μου φαίνεται;
siga mhn apeilw
den kanw tetoia pragmata egw
aplws apanthsa stin erwthsh soy
h katavasi mou einai stin arxi kai oso esu manipulareis tous pantes toso egw tha peismwnw kai tha katevainw pio katw kai xwris mpoukales...me mia anasa
bloggoios αυτά τα πουστριλίκια τα έχω δει τόσες πολλές φορές εδώ μέσα που καταντάει γελοίο. Πρώτα απειλείς, μετά κατηγορείς στον αέρα και στο τέλος δεν παραδέχεσαι τίποτα. Γνωστό παραμύθι, το έχουν παίξει πολλά παιδάκια σαν κι εσένα (αν δεν είσαι εσύ αυτά τα παιδάκια). Επειδή λοιπόν εξάντλησες τη γκάμα -πες κάτι συγκεκριμένου ή άντε γαμήσου να ηρεμήσεις. Ήρεμα και πολιτισμένα.
ti einai auta pou les?
mono euthinofovi den eimai
ola ta paradexomai kai tha lew ti gnwmi mou oso kai opote goustarw.
dustuxws i eutuxws oxi toso "politismena" oso esu.
akou apeiles?
tsou tsou tsou
Καμιά πρωτοτυπία! Λέμε την παπαριά μας και μετά το γυρίζουμε στο τσάμικο. Απλά πράγματα -"kai oso esu manipulareis tous pantes" είπες. Ποιούς μανιπιουλάρω και πως; Ο δικός μου πολιτισμός λέει πως ή εξηγείς αυτό για το οποίο με κατηγορείς ή άντε γαμήσου.
Υ.Γ.: Τελευταία ευκαιρία -πες κάτι συγκεκριμένο, αλλιώς μην απορείς γιατί τρως σβήσιμο.
ouf! ti den katalavaneis re moto?
den se exw gia xazo
oti einai na pw to lew
p.s: svisimo tha faw etsi ki alliws giati auto se prostazei o politismos sou
egw tha milawwwwwww leme ki as lew kai paparies
na sto kanw nia nia?
exei pesei surma se ola ta kapela apo merous sou oson afora se mena se anthrwpous pou den eixa kan asxoleithei i milisei pote.
ase tous na exoyn idia krisi
kai den thelw na mou apantiseis giati twra tha peis esu tis paparies kai variemai.
auti einai i gnwmi mou
koita pou mpikame kai se chatting!
exw megali zitisi kai ginetai suzitisi gurw apo to onoma mou!
xaxa
Τελικα ειχε δικιο ο Αινσταϊν, μονο το συμπαν και η βλακεια δεν εχουν ορια... Ισως θα επρεπε να προσθεσει και τη μετριοφροσυνη.Για δες που καποιοι πιστευουν οτι πεφτει συρμα για το ατομο τους.
Ενιγουεϊ, ας μπω στην ουσια. Ειναι πραγματι καταπληκτικο βιβλιο, το διαβασα κι εγω πριν 2-3 χρονια και πολυ χαιρομαι που ειναι τοσο γνωστο, ομολογω οτι δεν το ηξερα.
Γενικα αυτο που μου αρεσει πιο πολυ ειναι το:
"Κάψε τη σημαία. Κάψε τις εκκλησίες.Κάψε, κάψε και πάλι κάψε."
Εδω και χρονια με βασανιζει η εξης ιδεα.Να γινοταν ρε πουστη μου σε μια νυχτα να καναμε ολοι μαζι την επανασταση μας και να τα καναμε ολα σταχτη κι αποκαϊδια. Να φαινοταν η φλογες μεχρι και απο τον ηλιο. Να μην εμενε τιποτα. Να αρχιζαμε απο την αρχη. Τοσο σκατα οσο ειμαστε τωρα ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να ξαναγινομασταν. Λες και ολα στην ιστορια εως τωρα πηγαν στραβα, ολα οδηγησαν στην παρακμη... Αμα ξαναρχιζαμε απο την αρχη, η ανθρωπια και η ηθικη δε θα ειχαν μια δευτερη ευκαιρια; Ισως μονο αν στη φωτια αυτη ριχναμε και μπολικο κοσμακι για προσαναμα.
Μια φωτια θα μας σωσει... Ας μην ειναι μονο καλοκαιρι και εχει και καυσωνα!
nihardal δεν ξέρω πόσο γνωστό είναι το βιβλίο -αυτά ήταν εφηβικά βιώματα, παλαιότερων εποχών. Αν ξεκινάς πρόταση με το "να γινότανε" μάλλον το χάσαμε το παιχνίδι με γκολ από τα αποδυτήρια. Ρίξε μια ματιά στο "προσεγγίζοντας την κραυγή" που έχω στο πλάι. Είναι σεντόνι το κείμενο αλλά αξίζει τον κόπο. Μάλλον θα σου απαντήσει και στο κεντρικό σου ερώτημα, όπως το θέτεις στο παραπάνω σχόλιό σου.
blogoie όπως θέλεις.
καλά τώρα...
Τι σου την έδωσε αυτή τη φορά βρε ΜότοΜπόϋ;
μήπως ξεφύλλισες τίποτα περίεργο;
και να χτυπάμε έτσι τον κώλο μας κάτω, έτσι επανάσταση δεν γίνεται. Θα μου πεις "γιατί γίνεται αλλιώς;"
ξέρω 'γω. Πάντως έτσι δεν γίνεται.
(χεχεχε)
eee uto lew ki egw vre roidi me alla logia!
Το είπαμε φίλε μου -κάτι για να θυμόμαστε είναι. Αυτό μόνο.
αυτο το 'καψε καψε καψε' δεν ειναι ενα προγραμμα; η μετατροπη του θεατη σε δραστη; τελικα εχει προγραμμα δρασης η επανασταση; και εν τελη θα γινει ποτε ή τσαμπα περιμενουμε;
δεν διαφωνω στη 'συγκρουση'/συγκρουση με τις υπαρχουσες δομες... απλα ο τροπος που το περιγραφει μου φαινεται περιεργος...
και αν καψω σημαια και εκκλησια τι θα γινει; θα παψουν να αυτοπροσδιοριζονται καποιοι/ες μεσω αυτων; και θα τους ετεροπροσδιορισω εγω; θα γινω δηλαδη ενας ακομα εξουσιαστης που θα πρεπει να με καψουν κλπ κλπ... θα πρεπει να μεταχειριστω τις ιδιες μιλιταριστικες δομες που θελω να αποβαλλω;
και αν σκοκαρω καποιον στο δρομο φιλωντας τον τι θα καταφερω; θα εξανθρωπιστει και απο βατραχος θα γινει πριγκηπας;
θα παψουν να εχουν το νοημα που εχουν εκκλησια και σημαια; αν ειναι ετσι, τοτε γιατι στην ελλαδα η σημαια δεν εχει χασει στο ελαχιστον την δυναμη της ως συμβολο; γιατι μεσω του 'καψε καψε καψε' ισχυροποιηθηκε περισσοτερο στις συνειδησεις του κοσμου;
γιατι 'καψε καψε καψε' και οχι 'δημιουργησε δημιουργησε δημιουργησε'; ειδες τελικα που οι καταστασιακοι ειναι περισσοτερο επικαιροι (απο οσο φανταζομουν) μεσω του προταγματος τους για δημιουργια νεων καταστασεων...
και μην μου πεις οτι το 'καψε' ειναι η αρχη του ΄δημιουργησε'. αν περιμενω να τα βρω ολα στην πορεια, χωρις να εχω εναν σκοπο (και δεν μιλω τελεολογικα) τοτε γαματα (και ας μου επιτραπει η λεξη).
και αυτο το 'βαλε φωτια αν εχεις αμφιβολια' που το πας; θα μου πεις το ΄68 μυριζε εξεγερση... γιατι τωρα τι μυριζει; αλλα το καψε/σπασε/μπαχαλεψε δεν οδηγησε πουθενα. ισα ισα που καταφερε να σταθεροποιησει τις ηδη υπαρχουσες δομες.
και τελικα γινονται ολα για το θεαμα; στο πως θα απαξιωσω εγω 'αυτους' και τα συμβολα τους και πως θα με απαξιωσουν εμενα και τα συμβολα μου αυτοι; ειναι η οχι η ιστορικη πραξη το παν; σαν χολιγουντιανη ταινια μου ακουγεται ολο αυτο.
υπαρχει δοση ελιτισμου σε ολα αυτα; αυτοι δεν ξερουν, ομως εγω που ξερω θα τους δειξω καταστρεφοντας τα παντα (ακομα και αν δημιουργησω πανω σε αυτα); ολη η δουλεια ειναι δηλαδη ο ατομισμος; που πηγε η αλληλεγγυη; η συζητηση; η συντροφικοτητα; ισχυουν μονο για τους/τις ομοιους/ες μας;
αυτα, ανακατεμενα...
σοκαρω και οχι σκοκαρω...
ακομα πιο ανακατεμενα... μπερδεμενα θα ελεγα.
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!