7. Φτερά πεταλούδας στη γλώσσα ενός φιδιού

1. Σφραγίζοντας πλαστά διαβατήρια
2. Ο χρόνος δεν είναι φίλος κανενός
3. Η ανασφάλεια των ομαδικών παιχνιδιών
4. Περιστροφή γύρω από ένα "βιβλίο -ευαγγέλιο"
5. Η αποξένωση των διπλανών δρόμων
6. Ο νεκρός του επάνω ορόφου

Το ερπετό ευχαριστεί τον ήλιο για τις καυτές κορδέλες που αγγίζουν την ράχη του. Ξύνεται στις λείες επιφάνειες, κολυμπάει σε έναν αέρα γεμάτο σκόνη, χαλίκι και φως –αναπνέει την άσφαλτο. Κινείται μέχρι εκεί που το πλακόστρωτο γίνεται γυαλί και μαζεύει δύναμη για να σπρώξει το εμπόδιο. Γυαλί, μέταλλο, πόρτα.

Ο κύριος Αλεξίου πηγαίνει προς το ασανσέρ αδιαφορώντας για τον άντρα της ασφάλειας κτιρίου που δεν τον ξέρει, αλλά και ποτέ δεν θα τον μάθει. Καλεί το ασανσέρ. Ένας χαρτοφύλακας παραγεμισμένος –για φτηνό εντυπωσιασμό. Ο κύριος Αλεξίου ποτέ δεν μιλάει με χαρτιά και ντοκουμέντα. Δεν θεωρεί κανέναν άξιο να μοιραστεί μαζί του «το υλικό». Ανεβαίνει στον τρίτο όροφο του κτιρίου αποφεύγοντας να κοιτάξει τον καθρέφτη. Κρύο αίμα, παγωμένο βλέμμα. Γελάει, αποφεύγοντας να δει το είδωλό του.

Ισοπέδωση
Η αίθουσα είναι άδεια, τα παράθυρα ζεσταίνουν εμφιαλωμένο νερό στο τραπέζι συσκέψεων. Γλιστράει μέσα –θέλει πάντα να φτάνει πρώτος, να αποκτάει εποπτεία του χώρου, να διαλέγει τη θέση του. Αυτό κάνει. Ένας προτζέκτορας και μαρκαδόροι οινοπνεύματος δίπλα στον πίνακα. Ο κύριος Αλεξίου βάζει μόλις δυο δάχτυλα νερό στο ποτήρι μπροστά του –επιδιώκει να νιώσουν οι υπόλοιποι ότι βρισκόταν σε αυτή την αίθουσα. Από πάντα.

Όταν μπαίνουν οι άλλοι, μοιάζει θαμμένος πίσω από πολύχρωμους φακέλους, δεν σηκώνει το κεφάλι να τους κοιτάξει –είναι απασχολημένος, σίγουρα –κάθονται. Έχει ήδη κερδίσει την αμηχανία τους. Παρατηρεί προσποιούμενος πως διαβάζει –λάθος –δεν προσποιείται –ΤΟΥΣ διαβάζει. Πέντε άτομα με σκληρούς χαρτοφύλακες, πανάκριβες πένες, αυθεντικές, όχι απομιμήσεις –άχρηστες. Πέντε άτομα άφησαν τους δημοφιλείς πολιτικούς να σαχλαμαρίζουν στον πάνω όροφο –κατέβηκαν σε αυτή την αίθουσα ασύρματοι –με τα blue tooth να αστράφτουν –δικτυωμένοι. Σηκώνεται απότομα προκαλώντας την προσοχή τους.
«Απενεργοποιείστε τα κινητά σας, παρακαλώ».
Δυσανασχετούν. Αδιαφορεί με γυρισμένη πλάτη, μαζεύει τους φακέλους του, σηκώνεται.

«Αφού σας καλωσορίσω θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι δεν μαζευτήκαμε εδώ για να ασχοληθούμε με το πρακτικό κομμάτι της συνεργασίας των πολιτικών αρχηγών και του πρωθυπουργού. Όπως όλοι γνωρίζετε, η δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας είναι προαποφασισμένη –ας αφήσουμε λοιπόν το θέμα των εξαγγελιών στους πολιτικούς μας προϊστάμενους. Όμως, η Υπηρεσία μου πιστεύει ακράδαντα πως δεν αρκούν οι πολιτικές πρωτοβουλίες για την επίλυση της δυσχερούς αυτής καταστάσεως. Θα πρέπει να αναζητηθούν οι αιτίες, αν θέλουμε να επιλύσουμε οριστικά το πρόβλημα …»
«Οι αιτίες είναι γνωστές αγαπητέ μου …», πετάγεται ο εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
«Θα παρακαλούσα να μη με διακόπτετε. Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται», λέει εκείνος απότομα για να προλάβει την επικείμενη βαβούρα. Πιάνει τον μαύρο μαρκαδόρο –ζωγραφίζει στον πίνακα.

«Πως ξεκίνησαν όλα αυτά κύριοι;» τους κοιτάζει απειλητικά –η ερώτηση είναι ρητορική και θα την απαντήσει μόνος του. «Από μια αστοχία στη δημοσίευση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Εδώ …», δείχνει το κουτί που έχει ζωγραφίσει στον πίνακα –μέσα του γράφει «Υπουργείο Εσωτερικών». Ο πίνακας έχει κι άλλα κουτιά, που δεν γράφουν τίποτα.
«Την αστοχία διαδέχτηκε η βιασύνη των κομμάτων για πανηγυρισμούς και αλληλοκατηγορίες –πριν διενεργηθούν οι απαραίτητοι έλεγχοι των αποτελεσμάτων», σηκώνει τα χέρια, προλαβαίνει τις διαμαρτυρίες. «Ο επανέλεγχος και η διόρθωση των αποτελεσμάτων θα διέλυαν κάθε υποψία –κανένας δεν το επεχείρησε, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Υπάρχει κάποιος που έδωσε λάθος αποτελέσματα και πρέπει να μάθουμε τον λόγο αυτού του λάθους. Ήταν τυχαίο;»
Γυρίζει την πλάτη, γράφει το όνομα μιας εταιρείας δημοσκοπήσεων στο δεύτερο κουτί.

«Ξέρω τον ρόλο των δημοσκοπήσεων στη διαμόρφωση της πολιτικής πρακτικής και γι΄αυτό εντυπωσιάστηκα από την στάση της κυβέρνησης στις πρώτες μέρες των ταραχών. Η κυβέρνηση έδειξε μια πρωτοφανή ακαμψία, έμοιαζε σαν επίδειξη δύναμης. Ποιας δύναμης όμως; Η κυβέρνηση δεν διαθέτει τέτοια δύναμη επιβολής –μην με διακόπτετε παρακαλώ! Που στηρίχτηκε η αδιαλλαξία σας; Ερεύνησα το ζήτημα, απευθύνθηκα στην εταιρεία δημοσκοπήσεων –βρήκα το έναυσμα της στάσης σας. Ήταν καταφανές λάθος! Από την αντίδραση του κοινωνικού σώματος προκύπτει ότι ενεργήσατε στηριζόμενοι σε λανθασμένα ερευνητικά αποτελέσματα. Ακόμα μια σύμπτωση;»
Γυρίζει την πλάτη, γράφει το όνομα μιας ιδιωτικής εταιρείας στο τρίτο κουτί.

«Δεν πιστεύω σε συμπτώσεις και αμφισβητώ πλήρως τις θεωρίες του χάους. Το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Κίνα, μπορεί να προκαλέσει μονάχα τη γονιμοποίηση κάποιων λουλουδιών με τη μεταφορά της γύρης –όλα τα υπόλοιπα είναι σαχλαμάρες. Μετά από μια μικρή έρευνα ανακάλυψα πως η μέρα κατά την οποία εδραιώθηκε το χάος στην πρωτεύουσα ήταν προκαθορισμένη. Η προαναγγελθείσα ισοπέδωση του Μητροπολιτικού Πάρκου άνοιξε το κουτί της Πανδώρας –στη χειρότερη στιγμή για όλους μας. Άρα –στην καλύτερη στιγμή για κάποιους άλλους. Κι αυτό, μόνο τυχαίο δεν ήταν».
Γυρίζει την πλάτη, συνδέει τα κουτιά με μπλε γραμμές.

«Κάποιοι έχουν στήσει αυτή την ιστορία -κύριοι», τους κοιτάζει προσεκτικά.

Έκανε 10 λεπτά διάλειμμα, αφήνοντας τη συνάντηση να μετατραπεί σε παιδική χαρά. Οι εκπρόσωποι απόρησαν, φώναξαν, υποψιάστηκαν, λοιδόρησαν. Ένιωθε αηδιασμένος όσο τους κοίταζε –αν δεν χρειαζόταν την εξουσιοδότησή τους για να προχωρήσει την έρευνα δεν θα τους πλησίαζε ούτε στο χιλιόμετρο. Αναποτελεσματικοί. Μεγαλόστομοι. Λάτρεις των καθυστερήσεων. Ανενεργοί.

«Θέλω εξουσιοδότηση για να ερευνήσω σε βάθος την υπόθεση», φωνάζει όταν έχει βαρεθεί τη φασαρία τους.
Αυτοί σωπαίνουν.
«Θα πρέπει να συνεννοηθώ με τον πρωθυπουργό …»
«Το θέμα θα τεθεί στη σύσκεψη …»
«Το πολιτικό γραφείο …»
«Δεν είμαστε σε θέση τώρα …»
Σηκώνει τα χέρια –τους διακόπτει.
«Δεν πρόκειται να μιλήσετε σε κανέναν γι΄αυτό. Έχω έτοιμη την απόφαση –μόνο τις υπογραφές σας χρειάζομαι. Βγαίνοντας από αυτή την αίθουσα, ξεχνάτε το όλο ζήτημα. Μέχρι τη μέρα που θα σας φέρω αποτελέσματα. Τότε χειριστείτε το όπως θέλετε».
Δυσανασχετούν. Κανένας δεν είναι πρόθυμος να υπογράψει.

Σπρώχνει το χαρτί προς το μέρος τους. Τραβιούνται αμήχανα πίσω. Ψάχνει τον χαρτοφύλακά του. Βγάζει ένα άλλο έγγραφο.
«Στην περίπτωση που δεν με εξουσιοδοτήσετε θα αναγκαστώ να διαβιβάσω υπηρεσιακά την αναφορά μου. Θα παρουσιάσω τα συμπεράσματά μου και, επειδή οι Υπηρεσίες δεν φημίζονται για τη στεγανότητά τους, φοβάμαι πως η αναφορά θα καταλήξει στις εφημερίδες. Θα αποποιηθώ κάθε ευθύνη –φυσικά».
Τους κοιτάζει ξανά. Σκέφτονται. Υπογράφουν. Με τη σειρά, με βάση την εκλογική τους δύναμη. Υπογράφουν –παραιτούνται. Δεν έχει τίποτα άλλο να πει μαζί τους –περιμένει να φύγουν, δυσανασχετεί πλέον στην παρουσία τους. Φεύγουν.
Γλιστράει έξω από την αίθουσα, δέκα λεπτά μετά τον τελευταίο.

Το ερπετό ελίσσεται γρήγορα –αντικατοπτρισμός στα γυάλινα κτίρια της λεωφόρου, ταχύτατη μεταφορά, ο χρόνος δεν είναι για πέταμα και ήδη σπαταλήθηκε αρκετός. Το ερπετό βιάζεται να κουλουριαστεί στη φωλιά του. Δεν είναι θέμα ασφάλειας –είναι θέμα παντοδυναμίας.

Εκφοβισμός
Ο κύριος Αλεξίου σχεδιάζει ένα πολύπλοκο δίκτυο σωληνώσεων, συνδέει τις σωλήνες με σκιερά σπιράλ στο λευκό χαρτί. Ακούγοντας την αναφορά του υφισταμένου του.
«Ελέγξαμε όλους αυτούς που μπήκαν στη βάση δεδομένων την ημέρα που άλλαξαν τα αποτελέσματα. Πρόκειται κυρίως για τεχνικούς και άτομα που κάνουν γραμματειακή υποστήριξη. Δεν καταφέραμε να βρούμε ποιος ήταν αυτός που πείραξε τη βάση. Καταλήγουμε σε bug το συστήματος…»
«Δεν μου αρέσουν οι εύκολες υποθέσεις», τον έκοψε ο κύριος Αλεξίου. Συνέχισε να σχεδιάζει σωλήνες, καθυστερώντας να τερματίσει σε κάποια βρύση.
«Μου φαίνεται αδύνατο να καταλήξω κάπου αλλού», ψιθύρισε ο υπάλληλος.
«Κοίταξε πάλι τα στοιχεία που μάζεψες και ενημέρωσέ με», είπε ο κύριος Αλεξίου. Ζωγράφισε μια κλειστή βρύση, το ξανασκέφτηκε και έφτιαξε μια, μοναδική, σταγόνα στο στόμιό της. Ο άλλος είχε ήδη φύγει.

Ο κύριος Αλεξίου κοίταξε το δαιδαλώδες σύστημα σωληνώσεων που κάλυπτε τη μισή επιφάνεια του χαρτιού μπροστά του. Πειραγμένες βάσεις δεδομένων με παρόμοιο τρόπο. Σαν βίδες που κάποιος τις λάσκαρε σιγά –προσεκτικά –και το σύστημα έμπασε νερά. Ποιος το έκανε; Δεν έχει σημασία τώρα. Γιατί το έκανε; Αν βρεθεί το «γιατί» θα ανακαλυφθούν και οι ένοχοι. Ο κύριος Αλεξίου πρόσθεσε προοπτική σε μια χοντρή σωλήνα.

«Τι ήθελες να καταφέρεις; Να ρίξεις την κυβέρνηση; Ανεπαρκές –θα μπορούσες να το κάνεις με άλλους τρόπους –ευκολότερα. Άσε που η κυβέρνηση είχε ήδη χάσει τις εκλογές. Να διατηρήσεις την κυβέρνηση; Βλακείες –αν ήθελες κάτι τέτοιο δεν θα άφηνες τα ίχνη της αλλοίωσης αποτελεσμάτων. Να γκρεμίσεις όλο το πολιτικό σύστημα –πως σου φαίνεται αυτό; Επαρκέστατο. Δένει και τις ενέργειες συνολικά. Γιατί όμως ήθελες να χτυπήσεις το πολιτικό σύστημα; Δικτατορία. Στρατιωτικοί. Τα τανκς στους δρόμους. Αυτό ήθελες; Είσαι ένας βλαμμένος στρατιωτικός και κινείς τα νήματα;»Σχεδίασε ένα ράγισμα στην κεντρική σωλήνωση.

«Άρα οι σαμποτέρ είναι δικοί σου. Ο Ανδριτσάκης είναι δικός σου. Έχει σχέση με την ιστορία –δεν μου το βγάζεις από το μυαλό. Έχει δώσει δικαιώματα πρόσβασης, έχει ανοίξει πόρτες, κάτι … Ο Ανδριτσάκης είναι ένας φιλοχουντικός που θα αποκτήσει προνόμια με την αλλαγή της κατάστασης, θυμήσου την παλιά χούντα. Υπουργοί έγιναν ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι. Δένει και με το σαμποτάζ στην εταιρεία δημοσκοπήσεων. Αλλάζουν τα αποτελέσματα –ο λαός θέλει δικτατορία. Η κυβέρνηση το προσπαθεί, αλλά αποδεικνύεται ανεπαρκής. Γι΄αυτό αναλαμβάνουν άλλοι. Σωστά; Ο Ανδριτσάκης ξέρει πράγματα! Ενέργειες: Α. Παρακολούθηση –δεν θα βγει τίποτα, είναι πλέον αργά. Β. Απομόνωση –χάρη θα του κάνουμε. Γ. Επαφή. Επαφή. Προειδοποίηση –φόβος.»

Το ερπετό καταπίνει στοιχεία. Κινείται σε ανύπαρκτους δρόμους, ανοίγει τρύπες μεθοδικά, ξεπερνάει εμπόδια. Μέσα από τεράστιες εικονικές σωληνώσεις –ελίσσεται. Μαθαίνει. Η κατάσταση είναι άσχημη εκεί έξω, κανένας δεν είναι σίγουρος πως θα επιστρέψει, το βράδυ, σπίτι του. Ταραξίες συγκεντρώνονται –εικονικά, πραγματικά. Το ερπετό παραμονεύει. Πληροφορείται, ξεδιαλύνει, αποβάλλει, επεξεργάζεται. Φτιάχνει το καινούργιο παραπλανητικό του πουκάμισο –ανασαίνει πάγο, ναρκώνεται. Το ερπετό σέρνεται κι έτσι συλλέγει στοιχεία –ότι υπάρχει πεταμένο στα σκουπίδια των δικτυακών λεωφόρων. Το ερπετό δυναμώνει. Αποκτά καινούργια μορφή –σιωπή, παρακολούθηση, ανάλυση, μεταμόρφωση. Κοιτάζει πίσω του –κανένα από τα ίχνη του –άδικος κόπος, κανένας δεν νοιάζεται για τα δικά του ίχνη. Το ερπετό παγώνει –καιρός να βγει στον ήλιο.

Ο κύριος Αλεξίου μασάει τσίχλα μετρώντας την ώρα. Ο σταθμός του ΜΕΤΡΟ αδειάζει κόσμο στις εξόδους. Συγχρονισμένη κίνηση των σαγονιών, στην αρχή με το ρολόι του σταθμού, μετά με βάση τον κόσμο που βγαίνει. Βήματα –απομάκρυνση. Στατιστικά στοιχεία. Άνδρες –γυναίκες, 60-40. Νέοι –ηλικιωμένοι, 30-70. Μια συμμορία πιτσιρικάδων περιμένει απέναντι. Σκέφτονται να κάνουν φασαρία –βαριούνται. Κι αν έκλεβαν κάποια τσάντα; Βαριούνται. Ο Ανδριτσάκης ανεβαίνει τις σκάλες. Ο κύριος Αλεξίου τον πλησιάζει βιαστικά.

«Καλησπέρα σας», χαμογελάει.
Ο Ανδριτσάκης ξαφνιάζεται. Ίσως και να εκνευρίζεται.
«Με περιμένατε;»
«Μπορείτε να το πείτε κι έτσι».
«Σε τι οφείλω την τιμή;»
«Ήθελα να μιλήσουμε για κάποια πράγματα κύριε Ανδριτσάκη. Φιλικά –να προσθέσω».
«Σας ακούω».
«Εδώ;»
Ο Ανδριτσάκης πλησιάζει κάποιο μαρμάρινο παγκάκι. Κάθεται αναγκάζοντας τον άλλο να κάνει το ίδιο.
«Θα μπω κατευθείαν στο θέμα κύριε Ανδριτσάκη. Είμαι σίγουρος πως έχετε συμμετοχή στην αλλοίωση των εκλογικών αποτελεσμάτων».
Ο Ανδριτσάκης χαμογελάει. Δεν λέει κουβέντα.
«Είμαι σίγουρος πως ξέρετε ποιος το έκανε. Αλλά με ενδιαφέρει περισσότερο το ‘γιατί’».
Ο Ανδριτσάκης χαμογελάει.
«Κύριε Αλεξίου, σε κάθε άλλη περίπτωση θα διαμαρτυρόμουν. Καταλαβαίνετε πως οι κατηγορίες σας είναι εξοργιστικές –θα διαμαρτυρόμουν σίγουρα! Θα σας ζητούσα να μου απευθύνεστε αυστηρά υπηρεσιακώς –έχω το δικαίωμα, δεν νομίζετε; Αλλά προτιμώ να κάνω κάτι άλλο –προτιμώ να ακούσω την εξήγησή σας για αυτή την παράλογη κατηγορία. Πως σας πέρασε από το μυαλό;»
Ο κύριος Αλεξίου χαμογελάει.
«Ας μην σπαταλάμε τον χρόνο μας κύριε Ανδριτσάκη. Ξέρουμε και οι δυο ότι δεν βγαίνει τίποτα πλέον. Κάνατε τη δολιοφθορά –τα αποτελέσματα δεν μπορούν πια να ακυρωθούν. Γιατί όμως; Για χάρη ποιών; Κάποιας εκκολαπτόμενης στρατιωτικής χούντας; Εξηγείστε μου παρακαλώ».
Ο Ανδριτσάκης χαμογελάει. Αποφασίζει να ανάψει τσιγάρο, παραβαίνοντας το πρόγραμμά του.
«Κύριε Αλεξίου με τοποθετείτε σε μια υποθετική συνωμοσία κατά του ισχύοντος πολιτικού συστήματος. Με κατηγορείτε για συμμετοχή σε σαμποτάζ. Είμαι βέβαιος ότι δεν έχετε μαρτυρίες που να στηρίζουν την άποψή σας, και δεν γνωρίζετε τους… ας πούμε … ‘συνενόχους’ μου –σωστά; Που στηρίζω αυτή μου τη βεβαιότητα; Στο γεγονός ότι η άποψή σας είναι εκτός πραγματικότητας κύριε Αλεξίου –η άποψή σας είναι βλακώδης, αν μου επιτρέπετε την έκφραση».
«Ερεύνησα σχετικά με εσάς κύριε Ανδριτσάκη».
«Καλά κάνατε».
«Δεν σας ενδιαφέρουν τα ευρήματά μου;»
«Όχι ιδιαίτερα. Γνωρίζω τα πεπραγμένα μου καλύτερα από ότι εσείς».
Ο κύριος Αλεξίου κοιτάζει τον σταθμό του ΜΕΤΡΟ. Δεν χαμογελάει.
«Τι πιστεύετε για τη θεωρία του Χάους κύριε Ανδριτσάκη;»
Αμηχανία.
«Δεν τη γνωρίζω καλά. Έχει να κάνει με αλυσιδωτές αντιδράσεις –έτσι δεν είναι; Μοιάζει με την θεωρία σχετικά με την ύπαρξη του θεού, κατά τη γνώμη μου. Μια δύναμη που κατευθύνει τα πράγματα –κάτι τέτοιο;»
«Συνεχίστε».
«Δεν με ενδιαφέρει. Αν η δύναμη που κατευθύνει τα πράγματα είναι ανεξέλεγκτη και δεν μπορεί να επηρεαστεί … αν τίποτα δεν περνάει από το χέρι μας … αν αρκεί μια πεταλούδα και όλα τα σχετικά … δεν με ενδιαφέρει το ζήτημα. Υποθέτω πως είμαι αρκετά πραγματιστής για να ασχοληθώ με θεολογικές ερμηνείες των γεγονότων».
Ο κύριος Αλεξίου χαμογελάει πάλι.
«Συμφωνώ με την άποψή σας. Κι εγώ πιστεύω πως δεν υπάρχει Χάος –αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν κατανοούμε πλήρως. Συνήθως επειδή μας λείπουν τα στοιχεία προκειμένου να κάνουμε τις συνδέσεις».
Το τσιγάρο τελειώνει. Ο Ανδριτσάκης το σβήνει με το παπούτσι του και σηκώνεται για να το πετάξει σε έναν σκουπιδοτενεκέ.
«Με χρειάζεστε τίποτα άλλο κύριε Αλεξίου;»
«Όχι –για την ώρα. Απλά να σας προειδοποιήσω ότι γνωρίζω τον συσχετισμό μεταξύ των τριών σαμποτάζ. Εκλογικά αποτελέσματα –γκάλοπ –Μητροπολιτικό Πάρκο».
Ο Ανδριτσάκης τον κοιτάζει αφήνοντας την έκπληξή του να φανεί. Δεν είναι ανάγκη να κρύβεις τα συναισθήματά σου όσο παραμένουν ανεξιχνίαστες οι αιτίες.
«Τι θα πουν όλα αυτά;»
«Μην παίζετε με τη νοημοσύνη μου κύριε Ανδριτσάκη!»
«Εντάξει λοιπόν! Παραιτούμαι από κάθε προσπάθεια κατανόησης όσων λέτε».
«Θα τα ξαναπούμε κύριε Ανδριτσάκη».
«Θα χαρώ πολύ –σας διαβεβαιώνω».
Ειρωνεία. Αχρείαστη –όμως είναι δύσκολο να εμποδίσεις τον κομπασμό αυτού που νιώθει νικητής. Ο Ανδριτσάκης απομακρύνεται χωρίς να βιάζεται.

Τον κοιτάζει -περιμένει να χαθεί στο βάθος του δρόμου και κρατάει το βλέμμα του καρφωμένο στο κενό. Είναι σίγουρος για την ενοχή του Ανδριτσάκη. Συνενοχή –υπάρχουν κι άλλοι στην ιστορία, συντονισμένη προσπάθεια. Το κίνητρο –ένα κίνητρο! Χαζεύει τη σκόνη που σχοινοβατεί στις αντανακλάσεις του ήλιου. Ρουφάει φρέσκια ζέστη. Οι πιτσιρικάδες το πήραν απόφαση τελικά –βάζουν φωτιά στον πλαστικό κάδο ανακύκλωσης χαρτιού. Καψαλισμένα κομμάτια χαρτιού στον αέρα. Στυφή μυρωδιά καπνού. Σηκώνεται.

Το ερπετό επιστρέφει για μια ακόμα φορά στη φωλιά του με μια γεύση θηράματος κολλημένη στα δόντια. Αποχαιρετάει τον ήλιο ανατριχιάζοντας. Αδημονεί. Το καινούργιο παραπλανητικό του πουκάμισο γυαλίζει –το νιώθει. Βιάζεται.

Μπροστά στην οθόνη με το κίτρινο φως, ο κύριος Αλεξίου, απολαμβάνει τον πυρετό της αναζήτησης. Ελεύθερη πρόσβαση σε δυο παράλληλα δίκτυα –δυο ψηφιακές ταυτότητες –ο προϊστάμενος της Υπηρεσίας και ο σεσημασμένος εξωκοινοβουλευτικός. Τελειοποιημένοι ρόλοι και οι δυο τους –καλοδουλεμένοι. Διαταγές κίνησης στρατιωτικών μονάδων γύρω από την πρωτεύουσα, ο στρατιωτικός νόμος –ζήτημα ωρών. Βλέπει τα σχέδια ανάπτυξης με την άκρη του ματιού του –μαλακίες! Άχρηστες, αργές κινήσεις. Ο στρατός δεν σφίγγει κανένα κλοιό, δεν κόβει την επικοινωνία σε καμιά εξεγερμένη συνοικία. Ο στρατός απλά παρελαύνει. Ακριβώς δίπλα. Συνεννοήσεις ομάδων ταραξιών μέσα από δικτυακά στέκια –χαιρετάει με την καινούργια του ταυτότητα, δίνει το στίγμα των στρατιωτικών μονάδων.
Coup: Xtipiste tous tora pou einai anorganotoi. Den tha perasoun.
Coup: Sintrofoi as tous kapsoume zontanous.
Η οθόνη γεμίζει πολεμικές ιαχές. Θα ρίξει τους μαλάκες πάνω στο στρατό, θα κλιμακώσει τη σύγκρουση –ο κύριος Αλεξίου χαμογελάει.

Anvil: Ti malakies einai autes? O stratos sigkentronetai, meinete stis theseis sas, perimenete epithesi, organotheite.
Ο κύριος Αλεξίου μορφάζει απαίσια.
Coup: I kalliteri amina einai I EPITHESI
Anvil: Epithesi me Molotov apenanti se opla? Eisai me ta kala sou?
Coup: Ftanei pia sintrofoi! Den mporoume na perimenoume allo!
Anvil: Poios eisai Coup?
Καινούργιες ιαχές διακόπτουν την κουβέντα –δεν υπάρχει περίπτωση να βγει κάποιο συμπέρασμα. Οι συμμετέχοντες μετατρέπονται σε όχλο. Ο κύριος Αλεξίου χαμογελάει.
«Δεν είσαι μόνο ένας. Σε έχω καταγράψει την ίδια ώρα σε διαφορετικά μέρη –δεν είσαι μόνο ένας. Ανήκεις στην ομάδα των σαμποτέρ; Αν ναι –γιατί δεν με αφήνεις να στείλω τους ταραξίες πεσκέσι στο στρατό; Τι σκοπό έχεις Anvil; Μήπως θέλεις να κάνεις τους ταραξίες πιο επικίνδυνους; Αποτελεσματικότερους; Μήπως κάνεις πλάτες σε μαζικές στρατιωτικές επιχειρήσεις; Τι σκατά προσπαθείς να κάνεις;»

Περιοριστικοί όροι
Το φαξ γουργουρίζει στην απέναντι άκρη του γραφείου –ο κύριος Αλεξίου τεντώνεται προσπαθώντας να διαβάσει ανάποδα. «Ανακοίνωση. Κήρυξη Στρατιωτικού Νόμου σε όλη την επικράτεια». Ο κύριος Αλεξίου παρακολουθεί το χαρτί να απελευθερώνεται από το μηχάνημα πριν αιωρηθεί, πριν καταλήξει στη μοκέτα του γραφείου –στρέφει πάλι την προσοχή του στην οθόνη. Αναζήτηση στοιχείων, πλήθος δεδομένων, συνεχής ροή, ομίχλη. Εφαρμογή κριτηρίων, περιορισμένη αναζήτηση, ακροβασία ανάμεσα στα μηδέν και στα άπειρα αποτελέσματα. Ξεχνάει να φάει.

Παραγγέλνει φαγητό όταν ο τελευταίος υπάλληλος τον καληνυχτίζει.
Θα κοιμηθεί στον καναπέ του γραφείου του κι αυτό το βράδυ.

Το ερπετό διατάζει να επιβραδυνθεί η αρτηριακή του κυκλοφορία. Μαζεύεται αναζητώντας τη νάρκωση. Όχι ύπνος. Όχι όνειρα.

Ο κεντρικός κλιματισμός ζεσταίνει το γραφείο όσο πλησιάζουν οι εργάσιμες ώρες. Ο κύριος Αλεξίου δεν θέλει να ξυπνήσει ακόμα. Δεν είναι ακόμα έτοιμος. Το συνειδητοποιεί και πετάγεται απότομα από τον καναπέ. Ο κύριος Αλεξίου σιχαίνεται τις αδυναμίες –ειδικά αν είναι δικές του. Πρωινός καλλωπισμός στις τουαλέτες της Υπηρεσίας. Ο κύριος Αλεξίου είναι λίγο τσαλακωμένος, αλλά πολύ έτοιμος για την νέα μέρα. Κατεβαίνει στο μπαρ του κτιρίου για να πιει καφέ. Βαρύ κεφάλι -ο υπολογιστής βούιζε όλη τη νύχτα, ταξινομώντας.

Ένα στρατιωτικό καμιόνι έξω από το κτίριο! Ο κύριος Αλεξίου τρίβει τα μάτια του και προσπαθεί να μην καεί από τον καφέ. Στρατιώτες κατεβαίνουν. Στρατιωτικός νόμος φυσικά! Ο κύριος Αλεξίου τελειώνει τον καφέ του. Οι πόρτες ανοίγουν άγαρμπα και γεμίζει ο τόπος κράνη. Οι πρώτοι υπάλληλοι περνούν διστακτικά την είσοδο της Υπηρεσίας. Ο κύριος Αλεξίου πηγαίνει προς τις σκάλες. Επιφυλακτικά.

Έτρεξε όταν βγήκε από την κοινή θέα. Σκόνταψε τρεις φορές στα σκαλιά, έφτασε στο γραφείο του –ευτυχώς δεν είχε έρθει κανένας ακόμα. Κοίταξε την οθόνη. Ταξινομημένα αποτελέσματα που δεν είχε χρόνο να διαβάσει. Τα αντέγραψε –από το πρόγραμμα στον κειμενογράφο, τα ανέβασε στο δίκτυο, προστατευμένα με κωδικό. Τα έθαψε βαθιά. Μακριά. Έσβησε κάθε ίχνος στον σκληρό του δίσκο. Ανάσανε.

Κουδούνισμα τηλεφώνου –εσωτερική γραμμή.
«Κύριε προϊστάμενε, ο συνταγματάρχης Σταμούλης θέλει να σας δει».
Ο συνταγματάρχης δεν φοράει στολή, αλλά αυτό δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Κοντοκουρεμένα μαλλιά, πρόσωπο σκαμμένο, άκαμπτο, σιδερένιο κοστούμι. Παραδίδει τα διαπιστευτήριά του σε ρυθμό υπαγόρευσης. Ο κύριος Αλεξίου περιμένει.
«Τι μπορώ να κάνω για σας κύριε …»
«Σταμούλης, συνταγματάρχης Σταμούλης. Λέγετέ με Βασίλη, αφού θα συνεργαζόμαστε στενά –πλέον. Είναι εντολή του Γενικού Επιτελείου ο συντονισμός των ενεργειών μας –ο πρωθυπουργός έχει ενημερωθεί …»
«Καλώς, συνταγματάρχα. Θα φροντίσω να αδειάσει κάποιο γραφείο δίπλα μου …»
«Δεν είναι ανάγκη –θα συγκατοικήσουμε στο ίδιο γραφείο. Δεν υπάρχει χρόνος για πολυτέλειες …»
«Κατανοητό. Να παραγγείλω καφέ;»
«Ευχαριστώ –έχω πιει ήδη».
«Καθίστε, συνταγματάρχα».
«Ας αφήσουμε τις τυπικότητες κατά μέρος αγαπητέ μου! Εφόσον συνεργαζόμαστε –είμαι ο Βασίλης και είσαι ο …»
«Αλεξίου, συνταγματάρχα. Καθίστε παρακαλώ».
Ο κύριος Αλεξίου δυναμιτίζει τις γέφυρες –συμμορφώνεται, αλλά, εμφανώς, δεν επικροτεί. Ο συνταγματάρχης ζητάει ενημέρωση, ο συνταγματάρχης ενημερώνεται βομβαρδισμένος από πλήθος άχρηστων στοιχείων.
«Έπεσε στην αντίληψή μου … κύριε Αλεξίου … η αίτησή σας προκειμένου να εξουσιοδοτηθείτε για διεξοδικές έρευνες σχετικά με … υπαινιχθήκατε κάποια συνωμοσία αν δεν κάνω λάθος …»
«Σαφώς. Αυτή είναι μια έρευνα που θα διεξάγουμε μαζί».
«Αρνητικόν κύριε Αλεξίου. Αυτή είναι μια έρευνα που θα διεξάγω με τη συνεργασία του Γενικού Επιτελείου –θα σας παρακαλούσα να μου δώσετε ότι στοιχεία έχετε».
«Χτες το πρωί πήρα την εξουσιοδότηση. Δεν πρόλαβα ακόμα να ξεκινήσω συνταγματάρχα».
«Καλώς λοιπόν. Δεν νομίζω να υπάρχει αντίρρηση προκειμένου να χρησιμοποιήσω για λίγο τον υπολογιστή σας …»
Ο κύριος Αλεξίου παραμερίζει, αφήνει τη θέση του γραφείου του διαθέσιμη.
«Υπολόγιζα να πάρω άδεια για σήμερα, αν δεν έχετε αντίρρηση».
«Μα τι λέτε! Μην αλλάζετε το πρόγραμμά σας για μένα –δεν σκοπεύω να σας αναστατώσω!»
Ο κύριος Αλεξίου βγαίνει από το γραφείο του. Καλεί το ασανσέρ αποφεύγοντας να κοιτάξει τους υφισταμένους του. «Γαμημένε Ανδριτσάκη τα κατάφερες να μας φορέσεις τους καραβανάδες!» Η πόρτα του ασανσέρ ανοίγει μπροστά του.

Το ερπετό κατεβαίνει, βυθίζεται, παραμονεύει, προετοιμάζεται. Γυμνώνει τα δόντια του απέναντι στον καθρέφτη.

Ο κύριος Αλεξίου εγκαταλείπει το κτίριο της Υπηρεσίας χαμογελώντας.

(συνεχίζεται σποραδικά)

Posted in: Η μουσική των σφυριών