Έτσι λοιπόν έγιναν όλα αυτά ή, για την ακρίβεια, έτσι τα είδα εγώ –κι έτσι τα συγκέντρωσα εδώ πέρα, όσο θυμάμαι, όσα θυμάμαι. Γιατί οι άνθρωποι περνάνε και ο καιρός χάνεται. Όπως πέρασαν και χάθηκαν οι μέρες του κρασιού και των τριαντάφυλλων.
Σε όσους είχαν το κουράγιο να διαβάσουν αυτό το χάος των 400 (και) σελίδων Α4 εκφράζω τον ειλικρινή θαυμασμό μου. Και τους ευχαριστώ που με ξεκούνησαν να ολοκληρώσω την ιστορία –επειδή είμαι ανεκδιήγητος τεμπέλης και θα τα είχα παρατήσει. Για αυτούς και για όσους έχουν διαβάσει αποσπάσματα της ιστορίας σκέφτηκα να μαζέψω τα τρία μέρη, για πιο εύκολο κατέβασμα:
ΜΕΡΕΣ ΚΡΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΩΝ
1. Στο ξέφωτο βαδίζοντας προς την κλειστή πόρτα
2. "Ποτέ ξανά" έγραφε η πόρτα που δεν ήταν εκεί
3. Όπου οι μέρες γέλασαν κι έτρεξαν μακριά
(Το "εξώφυλλο" έγινε από την Tomboy και, φυσικά, όλα τα υπόλοιπα έγιναν για χάρη της).
Εκείνες οι μέρες ήταν βυθισμένες στη μουσική, προσπάθησα λοιπόν να φέρω λίγη απ΄αυτή, μέσα στην ιστορία -με αμφίβολα, πάντα, αποτελέσματα. Περιττό να πω οτι αυτά τα τραγούδια είναι από τα σημαντικότερα που άκουσα στη ζωή μου:
1ο μέρος:
Days of wine and roses –Henry Mancini
Sunday’s slave –Nick Cave
She’s like heroin to me –Gun Club
I wanna be your dog -Iggy Pop
Loose –Iggy Pop
Carnation- Jam
First we take Manhattan –Leonard Coen
Days of wine and roses – Dream Syndicate
No rest –New Model Army
Feast of the Mao Mao –Screamin Jay Hawkins
Wild Horses –Rolling Stones
Paper sun –Traffic
Walking Blues –Paul Butterfield Blues Band
Τρίκυκλο –Ζορζ Πιλαλί
Της Εθνικής Συμφιλίωσης –Παύλος Σιδηρόπουλος
Τα σιγανά ποτάμια –Παύλος Σιδηρόπουλος
Στο βιβλίο των ηρώων του τρόμου -Παύλος Σιδηρόπουλος
Peekaboo- Siouxsie and the Banshees
Spellbound - Siouxsie and the Banshees
Johnny Was –Stiff Little Fingers
Back door man –The Doors
The Gift –Jam
Ghosts –Jam
2ο μέρος:
Accidents –Peter Hammill
Human fly –Cramps
Everything you hold –Peter Hammill
Refugees- Peter Hammill
Film noir - Peter Hammill
Time heals - Peter Hammill
Burnin and lootin –Bob Marley
Hertbreak hotel –Elvis Presley
Out of the blue (and into the black) –Neil Young
Dead flowers –Rolling Stones
People are strange –Doors
Perfect strangers –Deep Purple
From her to eternity –Nick Cave
Call me –Blondie
Jackie Wilson said (I'm in heaven when you smile) –Van Morrison
Return to sender –Elvis Presley
We gotta get out of this place –Animals
The King and Eye (album) –Residents
Death is a star –Clash
Up jumped the devil –Nick Cave
City of Refuge –Nick Cave
Sugar, sugar, sugar - Nick Cave
Muddy Waters - Nick Cave
Long time man - Nick Cave
Πόρτο Ράφτη –Φάντης Μπαστούνι και οι Άσσοι
Τζιμ ο Τίγρης και τα Μαύρα Μπλουτζίνς - Φάντης Μπαστούνι και οι Άσσοι
3ο μέρος:
God save the Queen –Sex Pistols
Pleasant Street –Tim Buckley
Hallucinations –Tim Buckley
Sick Boy –GBH
For my country –UK Decay
Someone’s gonna die –Blitz
Train song –Nick Cave
Foi na cruz –Nick Cave
The good son –Nick Cave
The whipping song –Nick Cave
The ship song - Nick Cave
Lament - Nick Cave
Βετεράνοι των Λεωφορείων –Ζορζ Πιλαλί
Άνοιξα πόρτα στη ζωή –Στέλιος Βαμβακάρης
Νταλίκα –Δήμος Μούτσης
The witness song -Nick Cave
Who killed Mr. Moonlight –Bauhaus
Τω αγνώστω θεώ –Παύλος Σιδηρόπουλος
Ενδιάμεσα στην ιστορία ξεθωριάζουν κομμάτια φιλμ από καταπληκτικές ταινίες τις οποίες κατάκλεψα. Σκέφτηκα να τις συγκεντρώσω εδώ πέρα και να σου πω οτι εκτός από τις φάβες του Κατακουζηνού και του Αντωνόπουλου (που προσφέρονται για φουλ κανιβάλισμα) -οι υπόλοιπες είναι "σημαντικότερες κι από τη ζωή σου". Ναι ρε, κι ο Τρινιτά μέσα:
Days of wine and roses -Blake Edwards
Απουσίες – Γιώργος Κατακουζηνός
Out of the blue –Dennis Hopper
Η νύχτα της μεγάλης συνάντησης – Τάκης Αντωνόπουλος
Play misty for me –Clint Eastwood
They call me Trinity -Enzo Barboni
Angel Heart –Allan Parker
A prayer for the dying –Mike Hodges
Barfly -Barbet Schroeder
Singapore Sling –Νίκος Νικολαϊδης
Γλυκιά Συμμορία - Νίκος Νικολαϊδης
Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα - Νίκος Νικολαϊδης
Ευρυδίκη ΒΑ 2037 -Νίκος Νικολαϊδης
Πρωινή Περίπολος - Νίκος Νικολαϊδης
Laura –Otto Preminger
Double Idemnity –Billy Wilder
Επίσης, χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα των παρακάτω σημαδιακών βιβλίων:
Still life with the woodpecker –Tom Robins
Jitterbug Perfume –Tom Robins
Τα τοπία της Φιλομήλας –Φαίδων Ταμβακάκης
Γουρούνια στον Άνεμο –Νίκος Νικολαϊδης
Playback –Raymond Chandler
Μια απαραίτητη διευκρίνηση.
Αυτή η ιστορία δεν είναι δική μου.
Ανήκει στον Τάκη που απέκτησε τέσσερα παιδιά όταν βρήκε επιτέλους τη γυναίκα της ζωής του. Και στον Πέτρο που χάθηκε σε αλλεπάλληλα ταξίδια επιστροφής φτιάχνοντας ψευδαισθήσεις για ιδιωτική κατανάλωση. Και στον Στάθη που έμεινε απαράλλαχτος στέλνοντας τον χρόνο αδιάβαστο στον σκουπιδοτενεκέ. Και στον Βαγγέλη που πέρασε αλλά δεν χαράχτηκε.
Ανήκει επίσης στην παρέα από το μαγαζί του Μπιλ του Χοντρού που είχε το θράσος να υπερασπιστεί την απόγνωσή της, όρθια -πίσω από τις πετροβολημένες τζαμαρίες.
Ανήκει στα παιδιά της Παντείου που ήξεραν οτι δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά πάλεψαν άγρια γι΄αυτό. "Γεννηθήκαμε για να χάνουμε, όχι για να διαπραγματευόμαστε", είχε πει ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ -έτσι ήταν.
Ανήκει στον Γιωργάκη που έφυγε με τη βέσπα του αδερφού του από τον Κρεμαστό Λαγό, στον Βασιλάκη που έφυγε μέσα σε μια ετοιμόρροπη ντουλάπα, στον Τσου Λου που δεν άντεξε τις συγκινήσεις, στον Σπέις που δεν κατάφεραν ποτέ να τον πιάσουν ....
Ανήκει σε όλους αυτούς που ήταν. Τότε. Εκεί.
Και στην Άλεξ που ποτέ δεν ήταν...
Επειδή "τελικά νομίζω πως η Βέρα δεν υπήρξε ποτέ -Βέρα ήταν το όνομα μιας ολόκληρης γενιάς" (Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα).
Egidio Gherlizza- Τζέφυ και Τσέρυ
-
Ο Egidio Gherlizza είναι ένας καλλιτέχνης για τον οποίο μιλούν ελάχιστα,
ωστόσο ο πιο τυχερός χαρακτήρας του, ο αλήτης Σεραφίνο, κατάφερε να γίνει
μια μ...
Πριν από 5 μήνες
50 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
Εγώ θέλω να ευχαριστήσω την Mozilla που δίνει την δυνατότητα να μεγαλώνεις τα γράμματα.
Χωρίς αυτή την πρωτοποριακή ιδέα δεν θα κατάφερνα να διαβάσω ούτε λέξη.
Ου γαρ έρχετε μόνο. :))))))
Χαχα, ναι ρε γαμώτο -έχεις πάρα πολύ δίκιο! Αλλά τότε θα πρέπει να καταγγείλουμε το ανάλγητο μπλόγκσποτ που δίνει τόσο περιορισμένο χώρο ανάρτησης. Τι να πρωτογράψεις εδώ μέσα; Είναι δουλειά αυτή να μας βγαίνει η ψυχή για να σηκώσουμε ένα ταπεινό δεκασελιδάκι; Ντροπή τους!
Νομίζω θα βόλευε να τα ανεβάσεις και στο google docs. ;-)
Νάσαι καλά.
Και θα έβαζα και λίγο Stevie, υπόκρουση:
http://www.youtube.com/watch?v=OUksKenf1F8&feature=player_embedded
Τι είναι το Γκουγκλ ντοκς ρε αδερφέ; Δεν κατέχω!
Στηβ Γουίν ε; Το είχα σηκώσει στο κάτω μέρος του μπλογκ για καιρό -είχε έρθει κιόλας το παλικάρι πριν κάνα χρόνο να παίξει στη Νέα Σμύρνη σ΄ένα μπαράκι, άκου πράγματα!
Για τι να σε πρωτοευχαριστήσω ;
Για τη εκπληκτική ιστορία που με έκανε να χάνομαι μέσα στην ζωή του ήρωα ;
Για τις μοναδικές επιλεγμένες μουσικές με τις οποίες έντυνες τις σκηνές ;
Για την αίσθηση που κατάφερες να μου μεταφέρεις γράφωντας απλά για μια εποχή τόσο άγνωστη για μένα που μόνο σε κόμιξ θα μπορούσα να φανταστώ ;
Για τη μορφή της κοπέλας που υπήρχε παντού και πάντα απλά και μόνο για να γεμίζει ομορφιά και καταχνιά τα όσα έζησαν όλοι οι πρωταγωνιστές ;
Για το χαμόγελο που έσκαγε στο πρόσωπο μου κάθε φορά που έβλεπα ένα καινούργιο επεισόδιο να ανεβαίνει ;
Δεν θα σε ευχαριστήσω για τίποτα ρε ! Γιατί ξέρω ότι δεν σ'αρέσει και σου τη σπάει. Γιατί ξέρω ότι ποτέ δεν έγραψες ότι έγραψες για να σου λένε πόσο γαμάτος είσαι και πόσο αδικείσαι και πόσο, πόσο, πόσο. Απλά θα σου πω ένα ευχαριστώ. Γιατί με έκανες να σκεφτώ.
Ευχαριστώ ρε boy.
Ρε φίλε, όσο θέλεις εσύ ν΄ακούς "ευχαριστώ" που κάθισες κι έβγαλες τα μάτια σου διαβάζοντας 400τόσες σελίδες -άλλο τόσο θέλω κι εγώ.
Το κέφι μας κάναμε, γράφοντας, διαβάζοντας, κουβεντιάζοντας -και μακάρι να συνεχίσουμε έτσι.
Ναι, βέβαια, είμαι πολύ γαμάτος και αναλόγως πολύ αδικημένος και επίσης "με κάνεις εμένα πρωθυπουργό, να δεις πως θα τα λύσω όλα σε μια βδομάδα"; Χαχαχα -αυτά μωρέ δεν είναι για μας, γιατί κάτι μας έμεινε από το χιούμορ μας, άσε που είμαστε πολύ κομπλεξικοί για να την ψωνίσουμε.
Να είσαι καλά.
μάααααλιστα... Γιά νά δοῦμε ῥέ μάστορα...
τι τέλος και αυτό; Κωλοφάνταρο και ο μάγκας μας. Να΄σαι καλά motor για τις 395 κόλλες Α4 που μου χάρισες και για τις άλλες 5 που ήταν βιαστικές γιατί θα χανώταν η Καναδέζα και ΓΆΜΑΤΑ.
Ένα μεγάλο αντίο στον μάγκα και στην Άλεξ . Από το χειρότερο νησι της χώρας- Άντε και καλή τύχη μάγκες.
Περιμένω την επόμενη ιστορία για να ζεσταθεί λίγο η ψυχούλα μου...
Μωρή κουφάλα Βαγγέλη τι να δεις; Αν θα βγάλω στρατιωτικές ιστορίες ή αν θα με κάνουν πρωθυπουργό; Χαχαχα -κωλόπαιδο.
Outsider -Λέσβος, Χίος ή κάτι ακόμα χειρότερο; Καλό κουράγιο ρε φίλε -όλα περαστικά είναι. Μέχρι και η ζωή.
Τι είναι το Γκουγκλ ντοκς ρε αδερφέ; Δεν κατέχω!
Να στο πω σύντομα: Το Οφις του Γκουγκλ.
Μπορείς είτε να γράφεις κατευθείαν σ' αυτό ονλάιν, είτε να ανεβάζεις τα ντοκ σου, οπότε μετατρέπονται αυτόματα.
Το καλό είναι ότι τα κάνεις σέαρ με τον κόσμο πανεύκολα, χωρίς να χρειάζεται ο άλλος να τα κατεβάσει -τα διαβάζει ονλάιν- κι έχει κι άλλα κόλπα: μπορείς να γράφεις μαζί με άλλους, να ενημερώνοεται αυτόματα ότι διορθώνεις, κλπ.
Άμα έχεις λογαριασμό μπλόγκερ, πα να πει ότι έχεις κι τζιμέιλ, πα να πει έχεις και γκουγκλ ντοκς.
google.com/docs
Δες κι αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=eRqUE6IHTEA
Κι ένα παράδειγμα:
https://docs.google.com/Doc?id=dd495kxz_13g253wtc7
Αυτό θα πει να έχει κανείς φίλους μορφωμένους και γραμματικά καταρτισμένους! Ευχαριστώ πολύ ρε συ, θα το κοιτάξω.
Δεν χρειάζεται να σου πολλά... σε διάφορα σημεία, ήταν σαν παρμένα από τη δική μου διαδρομή...
Να είσαι καλά παλικάρι μου, ας λίγωσα με το διάβασμα... άξιζε ρε φίλε!
Καλό μήνα να έχεις..
Κοινές είναι οι διαδρομές όλων μας ρε φίλε. Μπορεί και να συναντηθήκαμε κάποτε -που ξέρεις; Δρόμος είναι αυτός.
Να είσαι κι εσύ καλά.
Υ.Γ.: Καλό μήνα; Ρε κωλόπαιδο, πρωταπριλιάτικο ήταν το σχόλιο σου; Χαχαχα
Υ.Γ.: Καλό μήνα; Ρε κωλόπαιδο, πρωταπριλιάτικο ήταν το σχόλιο σου; Χαχαχα
χα χα χα χα :-D :-D :-D
Γεια σου ρε SH -χαχαχα.
Εντάξει επιτέλους. Έκανα κάτι install που μου ζητούσε πρώτα και τώρα τo έχω όλo στο φακελάκι MOTOSAKOS μαζί με το artwork. Έχασα την ζωντανή μετάδοση, αλλά θα κάτσω να δω το μαγνητοσκοπημένο χωρίς διακοπές για διαφημίσεις.
Καλά να είσαι, την έπιασες την τετρακοσάρα πάλι... Φτου να μην σε ματιάσω.
400κάτι για εμάς τους πρεσβύωπες που τα θέλουμε αφράτα τα γράμματα. Εγώ την έπιασα, εσύ τι θα κάνεις; Θα περιμένουμε πολύ ακόμα το δικό σου τούβλο;
Καλύτερο το μαγνητοσκοπημένο από το ζωντανό εφόσον δεν σου έχουν σφυρίξει από τα πριν το αποτέλεσμα.
Υ.Γ.: Τι φτυς ρε και μου λερώνεις την οθόνη;
Λημνο... Psychobilly κατάσταση! Άστα. Ξεκίνα καμμια ιστοριούλα με μπόλικη δόση Αθήνας- Εξαρχείων- Πανεπιστημίου... Να πάρω κουράγιο. Όχι για ένα motor, για την κακομοίρα την μανούλα μου.
Χαχα, για τη μανούλα σου ε; "Είναι κι άρρωστ, η μανούλα σ'; Πεινάν' κι τα πιδάκια σ'; Πεινάν' κι τα πιδάκια του καημένου κυρ Δοικητά!" Χατζηχρήστος -για δοκίμασέ το λίγο στον Λόχα σου μπας και πιάσει!
Μπα, δεν το βλέπω να παίζεται στο κέντρο το επόμενο. Σε κάτι πολύ πιο απομονωμένο το βλέπω, για την ακρίβεια σκεφτόμουνα κανένα διαολονήσι σαν τη Λήμνο πριν μου πεις που είσαι -αλήθεια! Χαχα
παει και αυτο... μου φανηκε λιγοτερο απο 400 σελιδες παντως...αντε καλα να σαι και στο επομενο.
ωραια η δουλεια της τομπου αλλα θα προτιμουσα να ειχε κανα κατανα κανα Ζ ξερεις εσυ θα τεριαζε καλυτερα με την ιστορια...
Είδες τι απολαυστικά που γράφω ο πούστης; Ανάλαφρα -έχω την ικανότητα να κάνω τις 430 σελίδες να φαίνονται, το πολύ 390!
Ναι,θα ταίριαζε κι ακόμα πιο πολύ θα ταίριαζε κανένα DT κανιβαλισμένο -αλλά που να τα ξέρει αυτά η ΤΒ; Μικρό παιδί είναι ρε! Αν τη ρωτήσεις τι οδηγούσαμε τότε θα σου πει Brought Superior που το έχει δει στο Λόρενς της Αραβίας!
Loipon, eipame oti de mas aresoun ta euxaristw. Opote 8a to paw diaforetika.
Einai h trith peripou fora pou diavazw auth thn istoria, mas kanei 3x400=1200 selides.
Ara.
Auth h istoria einai kai dikh mou, gia xtes to apogeuma pou exaska ksapla liwmenos sto amaksi, akougontas to "Goodbye And Hello", gia mia..."Fanh", pou "thn eida na perpataei, molis x8es...".
Auth h istoria einai kai dikh mou, giati eimai mesa stis Meres mou twn krasiwn kai twn rodwn (kala krasa pou leme), kai edw kai mia vdomada vlepw efialtes oti teleiwnoun kai ksypnaw san 8anatopoiniths.
Auth h istoria, kserw, einai olonwn. Alla gia mena pou paizw to ergo at this very moment, den einai istoria. Einai to gamhmeno to senario ths dikhs mou zwhs. Me kapoies diafores-shmeia twn kairwn, alla me tis idies skata epiloges, ta idia "tipota" na yperaspistoume, thn idia gamhmenh mousikh.
And you found yourself falling, back to yesterday's lies.
P.S.1 Diavazw th "Stekia", be proud of me
P.S.2 Sorry pou xa8hka gia ta ek tou synneggys. De 8a sou pw "empleksa" kai tetoies arxidies. 8a sou pw kati pou 8a to piaseis.
"Dealarw" kati "narkwtika" gia kapoious "Argyrhdes". Kai me "kynhgane".
Hello Pleasant Street,
και όπως έλεγε ο δικός μας ο Αργύρης, "που θα πας ρε πούστη;" (Παρενθετικό σχόλιο: κάνανε τη μετάφραση της Συμμορίας στα αγγλικά και σπάσανε τα κεφάλια τους πως να το μεταφράσουν αυτό για να σημαίνει οτι και στην ταινία).
Πάμε παρακάτω, όπως και νάχει.
Το έγραψα και στο κειμενάκι, οι Μέρες δεν ήταν δικές μου, ήταν όλων εκείνων των παιδιών -εγώ απλά έτυχε να περνάω και τα είδα όλα αυτά. Οι Μέρες νομίζω, πάντα ίδιες είναι -τα παιδιά αλλάζουν. Χτες ήμασταν εμείς, σήμερα εσείς, αύριο η κόρη μου... Κι αυτό σημαίνει οτι οι καργιόληδες ποτέ δεν θα γλιτώσουν από μας. Όσο δε μαζεύουν τα σκουπίδια τους, τόσο θα τους πνίγουμε.
Ούτε κι εσύ όμως θα γλιτώσεις από τους εφιάλτες σου, το έχει πει χρόνια πριν ο Ντάλτρεϊ για τη δική του Γενιά "Ελπίζω να πεθάνω πριν γεράσω". Άκου τώρα και το μυστικό από έναν γέρο -θα πεθάνεις σίγουρα πριν γεράσεις. Αυτός που θα βγει από σένα όταν περάσεις τα 30 θα είναι κάποιο καλό τυπάκι ή κάποιος μεγάλος μαλάκας -δεν έχει σημασία. Αλλά αυτός δεν θα είσαι ΕΣΥ.
Έτσι έχουν τα πράγματα.
"Αν δεν μπορείς να το εμποδίσεις, τουλάχιστον κάθισε και απόλαυσέ το", λέγανε κάτι τρελές γυναίκες στην εποχή μου, αναφέρονταν βέβαια στον βιασμό αλλά νομίζω οτι δεν εννοούσαν μόνο αυτό και τώρα είναι πολύ αργά να τις ρωτήσω.
Διάβασε τη Στεκιά -η ίδια ιστορία με τη δικιά μου (και τη δικιά σου) είναι, απλά εκείνος έγραφε 50 καντάρια καλύτερα από μας.
Υ.Γ.: Τώρα τελευταία ανακαλύπτω οτι μερικά Κουρέλια της δικής μου εποχής κυκλοφορούν ακόμα σε μεγάλη φόρμα κι αυτό είναι καλό γιατί τελικά "δεν ξεχαστήκαμε". Οπότε, αν πέσει στα χέρια σου αυτή η ταινία για τον Παπαντίνα, δες την, θα σου αρέσει -ρίξε και μια ματιά στη σελίδα του παρανοϊκού Άλεξ Κοξ που έχω στα λινκς μου, έρχεται κι ο Γουέλερ το καλοκαίρι... Ξαναβγαίνουμε από τους τάφους μας, καλή διασκέδαση στο φιλοθεάμον κοινό!
Exei katsei kai goustarw twra prosfata ki ena motoraki ths epoxhs sou-Suzuki GSXR-1100 '91...sou leei kati? tou xeis kshgh8ei kamia volta?
Κουδουνάνε -ειδικά τα μεταχειρισμένα και ψαρεύουν λίγο στις στροφές. Γενικά μακριά από Σουζούκι (εκτός του DR 600). Έχουν προβληματάκια και δυσεύρετα ανταλλακτικά.
Βρες ένα μεταχειρισμένο Μπλακμπέρντ εκεί πέρα να κάνεις τη δουλειά σου (λέμε τώρα!)
Malaka mou gamhses ta prekia me th Stekia, 8a mou peis egw thn egrapsa re Spore? Ante gamhsou Stella, esy thn proteines. Kai twra den mporw na koimh8w apo thn taraxh pou to teleiwsa kai 8a to ksanapiasw apo thn arxh...ouffffffff
Είδες ρε φίλε; Τρομακτικό πράγμα, ζωντανό, άγριο...
Σκέψου τώρα οτι αυτό το έγραψε ένας άνθρωπος στα 70κάτι του και το έγραψε νιώθοντας οτι θα πεθάνει (κατά την ταπεινή μου γνώμη) -καταλαβαίνεις την αγωνία μέσα από τις γραμμές;
Υ.Γ.: Έχω φανεί τυχερός σε λίγα πράγματα στη ζωή μου, ένα από τα σημαντικότερα ήταν οτι αξιώθηκα να γνωρίσω τη "Στέλλα", την πραγματική -αυτή για την οποία μιλάει στο βιβλίο του ο Ν.Ν.
Exei xrysa stigmata sta matia?
Ναι, νομίζω πως έχει κάτι τέτοιο. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο που έχει, πίστεψέ με...
Diladi diladi? Toso wraia?
Ωραία, εννοείς γκομενικώς; Από τις φωτογραφίες της εκείνης της εποχής που έχω δει ήταν γκομενάρα με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Τώρα είναι απλά ΦΟΒΕΡΗ γυναίκα. Απ΄αυτές που μπαίνουν σ΄ένα μαγαζί και σε κάνουν να τρέχεις νυχτιάτικα ν΄αγοράσεις καπέλο για να τους στο βγάλεις στην υπόκλιση.
Το να απονείμω τα μπράβω φαντάζει χαζό, ευχαριστώ για τις 8 πιο τέλειες ώρες των τελευταίων χρόνων που αφιέρωσα ρουφόντας κάθε λέξη.
Ά και για να ξέρεις, θα σε παρακολουθώ με την ελπίδα να τα πούμε απο κοντά.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε, αλλά περισσότερο ευχαριστώ για την υπομονή σου να διαβάσεις όλα αυτά τα κατεβατά!
Ναι -μη χάνεσαι, θα τα πούμε.
Μια νύχτα για τον Τρανζίστορα, τον Γιωργάκη και λοιπή κομπανία...
Μια νύχτα και μια μέρα για τον Τάκη, τον Ίντι, τον Βασιλάκη, τον Σπέις και λοιπούς φτωχοδιάβολους...
Με μια εξάδα Στέλα-αρτουά και δυο σακούλια καπνό...
Σκάρτα δυο 24ωρα λέμε, σχεδόν non-stop...Πρέπει να είμαι και πολύ βιτσιόζος τελικά...
Να'σαι καλά ρε άνθρωπε...μου πήδηξε το είναι η ιστορία σου αλλά χαλάλι...να'σαι καλά...
Σφίχτηκε το στέρνο μου...Από τον καπνό θα'ναι μάλλον...
Και μην φανταστείς...teenager εγώ ήμουν μετά το 2000...
Σκέψου δηλαδήΣ πως όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν...(άρπα και μια κάποια Παπαζογλουλική ποιότητα να στανιάρεις!)
Και τελευταία αλλά κυριότερα για την Άλεξ...Για κάποια Άλεξ τελοσπάντων...
Ανάθεμα και αν βρεί ο καθένας μας την Άλεξ του...το εύχομαι πάντως...
Είναι κάτι γυναίκες πλασμένες λες από μπαρούτι και μέλι που γράφει και ο Πολίτης...
Δεν ξέρω τι αλλάζει αδερφέ -γιατί και το ίδιο που επαναλαμβάνεται είναι φάρσα (που έλεγε ο θείος Κάρολος), δηλαδή εφιάλτης, έτσι το καταλαβαίνω εγώ.
Χαίρομαι που δεν μετάνιωσες για τον χρόνο που ξόδεψες διαβάζοντας όλα αυτά. Ο Πολίτης ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που αποτελούν ορισμό του στυλ, έχει ένα χιούμορ ικανό να ντεραπάρει νταλίκα στην ευθεία της Εθνικής έξω από τη Θήβα, γι΄αυτό νομίζω έγραψε ένα τόσο κακό βιβλίο σαν αυτό που αναφέρεις. Χαίρομαι που ζει ωραία και γράφει κακή λογοτεχνιά -θα το προτιμούσα από το ανάποδο. Και βέβαια, στα κείμενα του ειδικού τύπου είναι μακράν πιο ψηλά από τον δεύτερο.
Είμαστε τυχεροί αν γνωρίσουμε γυναίκες σαν την Άλεξ κι ακόμα πιο τυχεροί αν τις χάσουμε -τους το οφείλουμε νομίζω.
Είδα το id σου και την αναφορά στον Πολίτη και θυμήθηκα οτι ο καλύτερος τίτλος άρθρου που έχω δει στη ζωή μου είναι ο δικός του: "Τα μαστόρια, τα βαπόρια και τα γαλανά Μπολντόρια". Τεράστιος!
Μα τι θα γίνει?
Τόσα χρόνια τον ίδιο εφιάλτη θα βέπουμε όλοι?
Κάποτε θα πρέπει να αλλάξουμε ρεπερτόριο, δεν βρίσκεις?
Όχι απλά δεν μετάνιωσα αλλά το γούσταρα με την ψυχή μου!
Το μόνο που δεν με ψήνει είναι τα φράγκα για εκτύπωση...
Τώρα όσο για τον Πολίτη μαύρα μεσάνυχτα έχω-εκτός του βιβλίου...
Το Drive δεν το έχω αγοράσει ποτέ...
Πάντα δίτροχος δήλωνα και όσο ήταν στο Μοτό εγώ αλώνιζα την γειτονιά με το ποδήλατο...
Όσο για τον δεύτερο που λες, δεν μου την λύνεις την απορία?
Καββαθάς, Χοϊδάς? Κουρτίνα τρία?
Το άρθρο από Μοτό του κάποτε...τότε σκέψου πρωτοπήγα δημοτικό...
Όσο για τις Άλεξ της ζωής μας...δε νομίζω πως θα μπορούσα να το γράψω καλύτερα...αυτό έλειπε άλλωστε...αλλά είναι αυτός ο πούστης ο εγωισμός που με κάνει να μην θέλω να πιστέψω οτι θα τις χάσουμε κάποια στιγμή!
Ναι -γιατί βλέπεις, αλλάζουμε ρεπερτόριο σε πολλά πράγματα της ζωής μας για ν΄αλλάξουμε και στους εφιάλτες μας, χαχαχαχα.
Τι να εκτυπώσεις, άστο το γαμημένο -για να γίνει ευπρεπές και να αξίζει τα εκτυπωτικά του θα πρέπει να περάσω κάνα δίμηνο στις διορθώσεις, πράγμα ακατόρθωτο για μένα.
Στο ΜΟΤΟ δούλευα μαζί με τον Πολίτη και τον Τσακίρογλου κι όλα αυτά τα παλιοτόμαρα -ο Πολίτης μάλιστα είχε γίνει συντάκτης επειδή ήρθε πρώτος σε έναν διαγωνισμό για το ποιος θα τεστάρει καλύτερα ένα Σουζούκι ράσινγκ (δε θυμάμαι το μοντέλο) και θα γράψει το καλύτερο άρθρο. Από το ΜΟΤΟ είναι κι ο τίτλος που σου έγραψα παραπάνω. Με Ντράιβ και τέτοια δεν ασχολήθηκα -ωραίο πράγμα τα αυτοκίνητα αλλά δεν μπορώ να καταπολεμήσω την αίσθηση οτι είναι φέρετρα με ρόδες κι έτσι δεν μπορώ να τα αγαπήσω.
Αν δεν χάσεις την Άλεξ σου -χάθηκες εσύ, αυτό είναι σίγουρο.
Η ομορφιά του κειμένου σου δεν βρίσκεται στην μορφοποίηση αλλά στην ίδια την ιστορία...
Σ'ευχαριστώ και πάλι για το δώρο που μου έκανες και να'σαι καλά και πολυγραφότατος!
Όσο για το ΜΟΤΟ, δυστυχώς δεν το πρόλαβα μ'αυτήν την συντακτική ομάδα που αναφέρεσαι...
Δεν ήξερα καν οτι ο Πολίτης ήταν ποτέ συντάκτης εκεί!
Το Drive και τα συναφή ούτε που τα έχω αγοράσει ποτέ...από ένα googlαρισμα βρήκα ότι έγραφε εκεί ο προαναφερόμενος...
Και εδώ που τα λέμε όντως ήταν για τα γούστα μου τουλάχιστον "κακό" το βιβλίο του...απλά αγαπώ τις ιστορίες εκείνης της εποχής κι ας μην ανήκω σ'αυτή!
Αν έχεις να προτείνεις κάποιο βιβλίο σ'αυτό το μήκος κύματος, παραπάνω από καλοδεχούμενο!
Το άρθρο πάντως που λες το έχω διαβάσει σ'ένα επετειακό τεύχος, νομίζω είχε πρωτοδημοσιευτεί το 1996!
Πάντως όσο για την Άλεξ ξέρω ότι έχεις δίκιο αλλά μου φαίνεται πολύ μεγάλος συμβιβασμός να καταλήξεις με κάτι κατώτερο της Άλεξ εφόσον την έχεις βρεί...
Και ως γνωστόν οι συμβιβασμοί μόνο καλύτερους δεν μας κάνουν!
Η ομορφία φίλε μου είναι στα παιδιά που έφτιαξαν την ιστορία, εγώ απλώς τη μετέφερα. Εγώ σε ευχαριστώ που τη διάβασες -τι να λέμε τώρα...
Για μας, το '80, το ΜΟΤΟ ήταν στάση ζωής όχι απλώς περιοδικό μοτοσυκλέτας. Χρίστος Χατζάρας, Βασίλης Καραχάλιος, Θανάσης Χούντρας, Αντώνης Πανούτσος, Γκουίντο Τσιόφι, Ντάνης Φώτος, Νίκος Θεοδωράκης, Δημήτρης Αλμπάνης (ας περνάει καλά εκεί που είναι), Χάρης Παπαγεωργίου (σίγουρα θα διασκεδάζει παρέα με τον Αλμπάνη)...
Ο Πολίτης ήταν πιτσιρικάς το '80 γι΄αυτό και δεν τα κατάφερε τόσο καλά στην αποτύπωσή του -δε βαριέσαι, ακόμα κι έτσι είναι καλύτερος από τους περισσότερους που κυκλοφορούν βιβλία σήμερα.
Δυο συμπαθητικά βιβλία για το '80 είναι η "Γενιά της ηπατίτιδας" του Παϊζη από εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος και η "Πατησίων" του Μίλτου Πρωτογερέλλη από εκδόσεις Ύψιλον -όχι κάτι φοβερό, αλλά κάποιες ενδιαφέρουσες αποτυπώσεις. Γεγονός είναι οτι η γενιά του '80 δεν έχει βγάλει σχεδόν τίποτα, ο Τατσόπουλος που γράφει εκείνη την εποχή είναι "εκτός γενιάς" (για την ακρίβεια μόνο κάτι πρώην Κνίτες συμπαθεί) κι ο Ταμβακάκης που είναι ιδιοφυής γράφει σε παγκόσμια κλίμακα, δεν έχει σχέση με την Ελλάδα του '80.
Συμβιβασμός φίλε μου είναι να ζήσεις με την Άλεξ, να τη βλέπεις να πνίγεται στη ρουτίνα και να μην τη σκοτώνεις να τελειώσεις το μαρτύριό της. Υπάρχουν γυναίκες που είναι για μια ζωή και γυναίκες που είναι για να σου πάρουν τη ζωή και να την πετάξουν στα σκουπίδια -δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο σ΄αυτές τις περιπτώσεις, έτσι νομίζω. Να στο πω κι αλλιώς, είναι μαλακία να βάλεις έναν Μπόλντορα στο χώμα όπως μαλακία
είναι να κάνεις μ΄ένα ΤΤ το Αθήνα-Θεσσαλονίκη.
Προσωπικά θα ήμουν ίσως διατεθειμένος να κάνω συμβιβασμούς αν μου δινόταν ποτέ η ευκαιρία -αλλά ούτε αυτό δεν μας έδωσαν.
Μακάρι να είχαμε ακόμη την τύχη να ζούμε τις ζωές μας δίπλα σε τέτοιους γνήσιους ανθρώπους όπως τα παιδιά της ιστορίας σου!
Βαριά ονόματα του ειδικού τύπου!
Ξέφτισαν ορισμένοι στο πέρασμα του χρόνου αλλά δεν βαριέσαι...
Ονειρική και ονειρεμένη απασχόληση...ευελπιστώ κάποτε να μπορέσω!
Ευχαριστώ για τις προτάσεις των βιβλίων!
Ευχαριστώ επίσης, πρωτίστως εσένα και ύστερα το youtube που άκουσα για πρώτη φορά Anti Troppau Council...
Συμβιβασμός πάντως για εμένα είναι να μην πας Αθήνα-Θεσσαλονίκη μόνο και μόνο επειδή έχεις ΤΤ...
Σημασία έχει να καβαλάς και να γράφεις χιλιόμετρα στην ζωή σου!
Τώρα αν θα είναι με παπί ή με ζούζουρα λίγη σημασία έχει...
Σπύρος
Μπα -οι άνθρωποι δε νομίζω οτι αλλάζουν τόσο πολύ με το πέρασμα των εποχών -οι χαρακτήρες της ιστορίας μου κυκλοφορούν και σήμερα ανάμεσα στους πιτσιρικάδες, έτσι θέλω τουλάχιστον να πιστεύω.
Ναι, πολλοί από αυτούς του ειδικού τύπου άλλαξαν, γέρασαν, μεγάλωσαν, βαρέθηκαν -κάποιοι πάλι φύγανε με "μηχανές αυτοκτονίας" όπως έλεγε κι ο Μπρους Σπρίνγκστιν (δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη περιγραφή του Δούκα της ΚΤΜ)
Οι ATC ήταν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη του '80, οι Χωρίς Περιδέραιο και οι Metro Decay επίσης.
Θα πας Αθήνα -Θεσσαλονίκη, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Ή ποτέ δεν θα σου γεννηθεί η επιθυμία για το ταξίδι αυτό, μπορεί να είσαι τέτοιος τύπος -δεν είναι ούτε αυτό κακό.
Σημασία έχει αυτό που λέει ο Νίκος Νικολαϊδης: "Να περπατήσουμε σωστά τον λάθος δρόμο, να ξεχαστούμε αλλά να μην ξεχάσουμε".
Νομίζω.
τρία χρόνια περάσανε, κι ακόμη το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω...
Χαρά στο κουράγιο σου!
εσύ φταίς... το ξέρεις, έτσι;
Μπαααα -για όλα φταίει το Ρίο, που έλεγε παλιά κι ο Έλβις. Για το Αντίριο δεν ξέρω...
Το σάουντρακ (λείπει ο Jim ο Τίγρης και τα μαύρα Blue-jeans μόνο).
Ευχαριστώ πολύ ρε φίλε -θα κοιτάξω αν μπορώ να το σηκώσω κάπως εδώ μέσα.
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!