Τρίτη, Απριλίου 14, 2009
The Motorcycle boy
Να σου ξεκαθαρίσω δυο πράγματα, πριν ξεκινήσω. Άλφα, δεν είμαι αναγνώστης της Athens Voice και βήτα δεν διαβάζω Σώτη Τριανταφύλλου. Περί ορέξεως και τα σχετικά, να μην το πολυκουράζουμε –έτσι;
Το παρακάτω κείμενο μου ήρθε με μέιλ –πρόκειται για φρικτό κείμενο και αφορά τις αντιδράσεις για την απόλυση δυο εργαζομένων από τις εκδόσεις Πατάκη -αποφάσισα να το αναδημοσιεύσω (με πλάγια γράμματα). Θα μου επιτρέψεις να παραθέσω ενδιάμεσα τις απόψεις μου –έτσι;
Σκέψεις για τις αλκυονίδες μέρες
Της ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ - 05.03.2009 (ATHENS VOICE)
«Αναρωτιέμαι και την ίδια στιγμή δεν αναρωτιέμαι: το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την καμήλα. Η έκφραση είναι τετριμμένη· δεν βρίσκω άλλη. Ενώ πολλοί εργαζόμενοι διατελούν σε κατάσταση κοινωνικού αποκλεισμού, εξασκούν βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ή είναι χρονίως άνεργοι, άρρωστοι και φτωχοί, το συνδικαλιστικό κίνημα διαμαρτύρεται συχνά και εντόνως για μια-δύο νόμιμες απολύσεις, για σποραδικά κρούσματα εργατικής δεινοπάθειας».
Εδώ διακρίνεται, με την πρώτη ματιά, η ζωντανή γλώσσα της καλλιτέχνιδος κι εμένα με συναρπάζουν οι λεξιπλάστες (όπως άλλωστε και οι ζαχαροπλάστες). «Δεινοπάθεια» λοιπόν, όπως λέμε «δισκοπάθεια». Σαν δισκοπάθεια χαρακτηρίζεται η πάθηση κάποιου μεσοσπονδύλιου δίσκου –άρα, ως δεινοπάθεια θα πρέπει να θεωρήσουμε την πάθηση ενός δεινού. Δεν μου φαίνεται άσχημο αυτό –όταν παθαίνουν τα δεινά, οφελούμαστε εμείς οι «δεινοπαθούντες». Για την περίπτωση που δεν κατάλαβες, κάνω ένα απλό λογοπαίγνιο μεταξύ παθήσεως και παθόντος –εντάξει κυρία Σώτη;
Αλλά ποια είναι αυτή η εργατική δεινοπάθεια; Οτι το συνδικαλιστικό κίνημα, αντί να φροντίζει τους κοινωνικά αποκλεισμένους, ασχολείται με τις «μια –δυο νόμιμες απολύσεις». Δηλαδή, σύμφωνα με την καλλιτέχνη, το συνδικαλιστικό κίνημα θα έπρεπε να σταματήσει να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων (που συνιστούν τον βασικό λόγο ύπαρξής του) και να αντικαταστήσει το κράτος, υποχρέωση του οποίου είναι να εξασφαλίζει την τήρηση των νόμων που φροντίζουν για την ύπαρξη ανθρώπινων συνθηκών εργασίας. Εντάξει, ας πούμε οτι το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να διαμαρτύρεται και γι΄αυτό. Όμως, τι γίνεται με τις απολύσεις; Να κάνει μόκο το κίνημα εφόσον είναι νόμιμες; Κι από πότε οι νόμοι εξασφαλίζουν το δίκαιο των εργαζομένων σε αυτή τη χώρα;
«Υπάρχουν «νόμιμες» απολύσεις; Υπάρχουν. Αν έχει κάποια σημασία, έχω απολυθεί, νομίμως, πάνω από πέντε φορές: εργάζομαι, χωρίς διακοπή, από 18 ετών. Ωστόσο, η φρασεολογία του τύπου «οι εργαζόμενοι πετιούνται ξαφνικά στο πεζοδρόμιο» ταιριάζει στην εποχή του Καρόλου Ντίκενς: σε μια ευρωπαϊκή χώρα στον 21ο αιώνα δεν τίθεται θέμα πεζοδρομίου – καταβάλλονται αποζημιώσεις· συνήθως οι εργαζόμενοι βρίσκουν άλλη δουλειά σε μικρό χρονικό διάστημα. Αυτός είναι ο κανόνας: πράγματι, εξαιρέσεις υπάρχουν».
Εδώ η καλλιτέχνης μας κάνει συμμέτοχους στο προσωπικό της δράμα! Απολύθηκε πάνω από πέντε φορές –νομίμως! Είναι όντως συγκλονιστικό! Αλλά η Σώτη δείχνει μεγαλοψυχία κι αντί να τα βάλει με αυτούς που την απέλυσαν, τα βάζει με τους άλλους απολυμένους! Εγώ, τη θαυμάζω! Ειδικά όταν λέει οτι οι εργαζόμενοι «δεν πετιούνται ξαφνικά στο πεζοδρόμιο», εφόσον αποζημιώνονται μετά την απόλυσή τους και έπειτα βρίσκουν, συνήθως, άλλη δουλειά –μένω άφωνος! Δηλαδή, η απόλυση είναι ευλογία θεού –ο κάθε εργαζόμενος πρέπει να την επιδιώκει. Αφού και λεφτά θα πάρει και άλλη δουλειά θα βρει –ρε τι κορόιδα είναι οι εργοδότες που απολύουν! Ειδικά στην Ελλάδα που η ανεργία είναι σχεδόν μηδενική και η αγορά εργασίας τόσο τεράστια ώστε κανένας δεν εξετάζει που δούλευες πριν και γιατί σε έδιωξαν!
«Τα κόμματα και οι ομάδες της λεγόμενης «Αριστεράς» (την οποίαν αμφισβητώ) στηρίζουν άνευ όρων τις κινητοποιήσεις των συνδικαλιστών χωρίς να ενημερώνονται για την οπτική του εργοδότη. Για δημαγωγικούς-ψηφοθηρικούς λόγους εφαρμόζεται το δόγμα «ο εργαζόμενος έχει πάντα δίκιο». Όμως, σε ορισμένες περιστάσεις, ο εργαζόμενος δεν ανταποκρίνεται στην περιγραφή της εργασίας για την οποίαν έχει προσληφθεί. Σε ορισμένες περιστάσεις δεν έχει καθόλου δίκιο. Ή δεν έχει «δίκιο» σχετικά με κάποιον εργασιακό κώδικα. Πριν από κάμποσα χρόνια απολύθηκα από μια εφημερίδα, ο εκδότης της οποίας ήταν (νόμιμος) έμπορος όπλων: σε άρθρο μου, που δημοσιεύτηκε στο «σαλόνι» της εφημερίδας, καταφέρθηκα εναντίον των εμπόρων όπλων. Την επομένη πέρασα από το λογιστήριο για να εισπράξω την αποζημίωση και να αποχαιρετήσω τον ταμία. Bye, bye Σώτη και να μας γράφεις. Παρομοίως, απολύθηκα από περιοδικό διότι κατέκρινα το βίο και την πολιτεία (κυρίως την πολιτεία!) παλαίμαχου συντάκτη που φιλοξενείτο στην επόμενη σελίδα: τον αποκάλεσα «δεξιό και διοπτροφόρο trash»! Και παρότι επιμένω στο χαρακτηρισμό, κατανοώ γιατί απολύθηκα. Μεταξύ άλλων, απολύθηκα από το περιοδικό “Car” διότι έγραφα εναντίον του αυτοκινήτου: οι άνθρωποι έχασαν την υπομονή τους μαζί μου· από μανιώδης του αυτοκινήτου έγινα οικολόγος. Η συνεργασία μας διακόπτεται, αντίο σας, καλή τύχη.»
Εδώ διακρίνουμε επιτέλους να αχνοφαίνεται η επίλυση του προβλήματος της πάλης των τάξεων! Δεν ενημερώνεται, λέει, η Αριστερά, για την οπτική του εργοδότη –μωρή σνομπ παλιοαριστερά, γιατί δεν τον καταδέχεσαι τον άνθρωπο; Εγώ τώρα, σαν εργαζόμενος (παλιότερα) στον ιδιωτικό τομέα και σαν αριστερός –είχα την εντύπωση οτι ο εργοδότης θέλει να μεγιστοποιήσει το κέρδος του κι ο εργαζόμενος να αυξήσει τις, συνήθως πενιχρές, αποδοχές του. Αλλά φαίνεται οτι πάνε αυτά –πέρασαν! Τώρα οι εργοδότες έχουν οπτική τύπου «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», βγαίνουν στο προαύλιο και τραγουδάνε αγκαζέ με τους εργαζόμενους «πάντα η ζωή μας με τραγούδι θα κυλά». Και η αριστερά, για δημαγωγικούς λόγους δεν θέλει να τα δει όλα αυτά –αλλά επιμένει να θεωρεί τους εργαζόμενους ευάλωτους κι αδύναμους! Βέβαια! Αφού οι εργαζόμενοι είναι περισσότεροι από τους εργοδότες, άρα έχουν και περισσότερες ψήψους! Κάτω η δικτατορία των εργαζομένων –πάνω οι εργοδότες και η μεγαλόψυχη Σώτη!
Εντάξει, αλλά ο εργαζόμενος μπορεί να μην ανταποκρίνεται στην περιγραφή της εργασίας για την οποία έχει προσληφθεί, μας εξηγεί η σοφή Σώτη. Και ποιος φταίει γι΄αυτό; Με απόφαση λαϊκής συνέλευσης έπιασε δουλειά ο εργαζόμενος; Ο εργοδότης δεν τον προσέλαβε; Ας πρόσεχε. Και τελικά ποια είναι η περιγραφή της εργασίας των απολυμένων υπαλλήλων βιβλιοπωλείου στη οποία δεν ανταποκρίθηκαν; Έπρεπε να έχουν ικανότητες τηλεμεταφοράς; Να γνωρίζουν ζίου ζίτσου; Τι χρειάζεται για να δουλέψεις σε βιβλιοπωλείο, να κουβαλάς κούτες και να γεμίζεις ράφια;
Αλλά υπάρχει και κάποιος συγκεκριμένος εργασιακός κώδικας, κατά πως φαίνεται! Κάτι σα μασονία να υποθέσω; Όχι –μας τον εξηγεί η Σώτη, μέσα από τις δικές της λυτρωτικές εμπειρίες! Ο κώδικας είναι, στα έντυπα μέσα ενημέρωσης τουλάχιστον, «μη γράψεις κατά του αφεντικού σου, ούτε κατά του αντικειμένου του περιοδικού σου, ούτε κατά των υπόλοιπων συντακτών». Δηλαδή, κάνε μούγκα και γράφε παπαριές διότι υπάρχουν και συμφέροντα! Αυτή, θα πρέπει να παραδεχτώ, είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα άποψη σχετικά με την ελευθερία του τύπου. Η οποία θα πρέπει να υπάρχει, όσο δε θίγει συγκεκριμένα συμφέροντα! Το κατάλαβα καλά κυρία Σώτη μας;
«Πολλοί εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα επιδεικνύουν οκνηρία, είναι συστηματικά λουφαδόροι, αγενείς, σαδιστές προς τον πολίτη κτλ. Ως πολίτες και καταναλωτές έχουμε όλοι την εμπειρία της επαφής με αναρμόδιους, ανίδεους και τεμπέληδες εργαζόμενους. Ο εργαζόμενος δεν έχει πάντα δίκιο: απλώς βρίσκεται, εξ ορισμού, σε λιγότερο ισχυρή θέση από ό,τι ο εργοδότης· αυτό δεν τον κάνει αλάθητο, ούτε τον απαλλάσσει από το ενδεχόμενο της αήθους συμπεριφοράς».
Φτάσαμε λοιπόν στους σαδιστές εργαζόμενους, τα παλιοτόμαρα που βασανίζουν τον αθώο πολίτη! Σωστό είναι αυτό κι αν οι δυο απολυμένοι ήταν τέτοια καθάρματα, καλά να πάθουν! Που κάθονταν αναπαυτικά στις εξέκιουτιβ πολυθρόνες τους και μαστίγωναν αθώους καταναλωτές! Να απολυθούν λοιπόν τα τεμπελόσκυλα, αλλά, μισό λεπτό –έτσι έγιναν τα πράγματα; Γιατί απολύθηκαν αυτοί οι δυο; Ξέρει κάτι η Σώτη και δε μας το λέει; Είναι σίγουρη κιόλας; Εγώ που δεν ξέρω ρωτάω, αυτή που ξέρει γιατί δεν μας αποκαλύπτει τα στοιχεία της ελεεινής συμπεριφοράς των συγκεκριμένων υπαλλήλων;
«Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει άραγε την πρόθεση να μετατρέψει τους πολίτες σε δημόσιους υπαλλήλους; Σε τέτοια περίπτωση το αποτέλεσμα θα είναι μείωση της παραγωγικότητας και νοοτροπία αργόμισθου με παντόφλες που περιμένει τη σύνταξη και το εφάπαξ. Ως πολίτες και καταναλωτές, διαμαρτυρόμαστε γι’ αυτή τη νοοτροπία, διότι δεν μας «εξυπηρετεί». Όταν σε ένα κατάστημα ή σε μια υπηρεσία μάς αντιμετωπίζουν με αδιαφορία ή με επιθετικότητα, αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα της διαμαρτυρίας: «Μα γιατί δεν κάνει σωστά τη δουλειά του;» Στην Ελλάδα λίγοι κάνουν σωστά τη δουλειά τους: η ηθική της εργασίας θεωρείται χαρακτηριστικό των προτεσταντών, όχι των Ελλήνων με το δαιμόνιο πνεύμα. Όποιος εργάζεται με συνέπεια θεωρείται ανεπίτρεπτα φιλόδοξος, ή τσιράκι της εργοδοσίας, ή θύμα, ή σπασίκλας ή φύτουλας. Οι «ξύπνιοι» δουλεύουν το λιγότερο δυνατό και ζητούν το περισσότερο δυνατό. Εγώ ελπίζω να τη βολέψω».
Εδώ η Σώτη δεν αρκείται μόνο σε επισημάνσεις, αλλά σηκώνει τη σημαία της επανάστασης! Το συνδικαλιστικό κίνημα τι θέλει; Να μετατρέψει τους πολίτες σε δημόσιους υπάλληλους. Δηλαδή να κάνει τους πάντες «αργόμισθους με παντόφλες που περιμένουν τη σύνταξη και το εφάπαξ»! Να πληροφορήσω, ταπεινά, την αποκαλυπτική Σώτη οτι εγώ τυγχάνω πλέον δημόσιος υπάλληλος. Και πληρώνω χρόνια τώρα για σύνταξη και εφάπαξ αλλά δεν θα πάρω ποτέ, επειδή κάποιοι (όχι δημόσιοι υπάλληλοι) τα φάγανε τα λεφτά μου. Επίσης, δεν πάω ποτέ στη δουλειά με παντόφλες και δεν έχω δει κανέναν άλλο συνάδελφό μου να κάνει κάτι τέτοιο (αν και κάτι κοπέλες φορούσαν πέρσι το καλοκαίρι κάποια ξώφτερνα παντοφλέ –πιάνεται αυτό;) Να πω ακόμα οτι αν οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έκαναν (σε γενικές γραμμές) τη δουλειά τους, όλοι μας θα ήμασταν σε πραγματικά άθλια κατάσταση. Ας θυμηθούμε τι γίνεται στις απεργίες του δημόσιου τομέα. «Παραλύει η χώρα» που λένε και οι παραθυράτοι. Δεν λέω οτι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υποδειγματικοί, αλλά δεν είναι και για κρέμασμα κυρα-Σώτη μας!
Κι αυτή η μείωση της παραγωγικότητας, στην περίπτωση που οι ιδιωτικοί υπάλληλοι «γίνουν» δημόσιοι –τι σου λέει; Δηλαδή, την παραγωγικότητα την καθορίζει ο εργαζόμενος και όχι ο επιχειρηματίας –μαζεύονται τα κολχόζ κι αποφασίζουν, «σήμερα θα σπάσουμε τα κοντέρ, θα ανάψουν τα μηχανήματα από την πολλή παραγωγή», κάπως έτσι το βλέπει το θέμα η Σώτη; Αναρωτιέμαι τώρα εγώ. Έχει ποτέ δουλέψει η συγκεκριμένη κυρία σε δουλειά «παραγωγική»; Έστω και στον τριτογενή –έχει μπει καθόλου στην «παραγωγική» διαδικασία; Ή απλώς κάθεται στο γραφειάκι της και συγγράφει βαθυστόχαστα κειμενάκια; Αναρωτιέμαι επειδή εγώ, ας πούμε, σε γιαπί δεν έχει τύχει να δουλέψω, αλλά δεν εκφέρω γνώμη σχετικά με τις συνθήκες εργασίας στις οικοδομές! Δεν διαθέτω το χάρισμα της ξερολίασης, γι΄αυτό και δεν εκφέρω γνώμη επί παντός –κατάλαβες;
Αλλά το ρεζουμέ της παραγράφου βρίσκεται στην άποψη «δεν έχουμε προτεσταντική ηθική στην Ελλάδα, είμαστε βολεψάκηδες». Διαβάζουμε και Μαξ Βέμπερ κυρία Σώτη μας; Κι αν ναι, βαρεθήκαμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος του βιβλίου; Μας κούρασε επειδή δεν είχε φωτογραφίες; Το συμπέρασμα δεν το είδαμε;
Τέλος πάντων, να πληροφορήσω την αγαπητή συγγραφέα οτι η προτεσταντική ηθική (η άποψη δηλαδή οτι ο θεός δείχνει την εύνοια του στους ενάρετους βοηθώντας τους να πλουτίσουν) αφορά κυρίως τους επιχειρηματίες, αφού αυτοί έχουν δυνατότητα πλουτισμού. Οι υπάλληλοι είναι μεροδούλι-μεροφάι, όσο κι αν δουλέψουν τα ίδια θα πάρουν. Άρα ο συσχετισμός προτεσταντικής ηθικής και ελληνικού δαιμονίου αφορά κυρίως τους επιχειρηματίες. Εδώ θα συμφωνήσω. Ο ιδιωτικός τομέας της χώρας στηρίζεται στο «άρπαξε να φας και κλέψε νάχεις» και τα θύματα είναι, συνήθως, οι καταναλωτές και οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις. Εντάξει μαμζέλ;
«Μερικές φορές, το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα περιγράφει μικρούς ή μεσαίους επιχειρηματίες ως αχόρταγους και αλαζόνες καπιταλιστές, σαν να πρόκειται για μεγιστάνες Εμίρηδες ή Τεξανούς πετρελαιάδες. Σε αφίσα που τοιχοκολλήθηκε πρόσφατα στο κέντρο της Αθήνας, οι επιχειρηματίες παρουσιάζονται με σατιρικό σκίτσο του Γκέοργκ Γκρος να καπνίζουν χοντρά πούρα. Ο πολεμοχαρής εγχώριος καπιταλισμός... Δυστυχώς, η πλειονότητα του ελληνικού κοινού συγκινείται από τέτοιες παρομοιώσεις: η αριστερά στην Ελλάδα, ως ιερατείο, πιστεύει χωρίς να ερευνά. Και βέβαια, στην Ελλάδα, έχουμε το κίνημα που μας αντιστοιχεί: όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας· όποιος δεν συμφωνεί με καταλήψεις στη Λυρική Σκηνή και διακοπές διαλέξεων στο Μέγαρο Μουσικής θεωρείται σκληρωτικός. Στην πραγματικότητα, σκληρωτικό είναι αυτό το κίνημα που εμφορείται, ανεπίγνωστα, από την ηθική του ΚΚΕ. Αναρωτιέμαι, και την ίδια στιγμή δεν αναρωτιέμαι, τι σημαίνει επαναστάτης σήμερα: αυτός που απεργεί απειλώντας τον εργοδότη «παλιόπουστα θα γίνεις φλαμπέ» (συνέβη κι αυτό) και έπειτα γυρίζει στο σπίτι του και βουλιάζει στον καναπέ μαζί με το τηλεχειριστήριο; Αυτός που αγνοεί ότι η ζωή είναι επικίνδυνο μέρος; Και από το μυαλό του οποίου λείπει εντελώς η φαντασία και η περιπέτεια;»
Να επισημάνω ακόμα μια καινούργια λέξη που μου έμαθε η Σώτη –«σκληρωτικός»! Μέχρι σήμερα ήξερα τον «αρτηριοσκληρωτικό», που το τσιμέντο πέρασε από τις αρτηρίες στο μυαλό του. Ο «σκληρωτικός» φαίνεται να είναι κάτι ακόμα σκληρότερο (φτηνό χιούμορ κάνω εδώ)! Να το κάνουμε μήπως «σκληρυντικός», να θυμίζει βερνίκι νυχιών, να είμαστε και σικ; Πάμε παρακάτω.
Επειδή έχει τύχει να δουλέψω στον χώρο του βιβλίου, απ΄όπου προέρχονται οι απολυμένοι να πω οτι οι καρικατούρες των χοντρών με τα πούρα είναι τόσο πετυχημένες που βλέποντάς τες νόμισα οτι κάνα δυο εκδότες θα κάνουν μηνύσεις υποστηρίζοντας πως κάποιοι τους κοροϊδεύουν.
Αλλά εντάξει –καταλαβαίνω τι εννοεί η Σώτη. Δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες ζάπλουτοι καπιτάλες, υπάρχουν στον εκδοτικό χώρο άτομα που εκδίδουν βιβλία υποθηκεύοντας το ίδιο τους το σπίτι. Συμφωνώ απολύτως. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, δε μιλάμε γι΄αυτούς. Μιλάμε για δυο απολυμένους από τις εκδόσεις Πατάκη –τουτέστιν πλούσιο το μαγαζί, με χρόνια εμπειρία στα λυσάρια, δεν τους λες και φτωχομπινέδες τους ιδιοκτήτες του! Αλήθεια, σε αυτές τις εκδόσεις δεν εκδίδεστε κυρία Σώτη μας; Λίγο άκομψο το κόβω το κείμενό σας, να τα χώνετε στους υπαλλήλους που κουβαλάνε τα βιβλία σας για να υπερασπίσετε τον εκδότη σας!
«Στην Ελλάδα έχουμε το κίνημα που μας αντιστοιχεί», λέει παρακάτω η αγαπητή. Η συγκεκριμένη φράση (στη θέση του κινήματος βάλε οτι γουστάρεις) είναι μέσα στις 10 χασμουρητικότερες κοινοτυπίες που έχω ακούσει –να το πω κι αυτό.
Αφήνω ασχολίαστες τις υπόλοιπες αερολογίες της παραγράφου επειδή με συναρπάζει το φιλοσοφικό ερώτημα του τέλους περί του «τι σημαίνει επαναστάτης σήμερα». Κατ' αρχάς, μου αρέσει ο μάγκας με το «φλαμπέ» και λατρεύω το σημείο όπου, μετά τις απειλές αράζει στον καναπέ του σπιτιού του και κάνει ζάπινγκ. Πρόσεξε! Απειλεί ο τύπος το αφεντικό και μετά, εντελώς κουλ, γυρίζει σπίτι κι αράζει αδιαφορώντας για το αυτόφωρο που θα ακολουθήσει τη σχεδόν σίγουρη μήνυση! Γιατί να αγχωθεί άλλωστε –είχε μια γεμάτη μέρα! Έκανε απεργία, απείλησε το αφεντικό (γιατί άραγε; λόγω σχιζοφρένειας να υποθέσω κι όχι επειδή το αφεντικό του απαγόρευσε την απεργία ή τον απέλυσε επειδή έκανε απεργία!), χάνει το μεροκάματο (ναι λοιπόν ας το πούμε κι αυτό –οι απεργοί δεν πληρώνονται!) και μάλλον τη δουλειά του. Αλλά, όλα καλά –θα πάρει αποζημίωση και η επόμενη δουλειά τον περιμένει! Κυρία Σώτη μην το γράψεις αυτό σε κάνα βιβλίο γιατί θα σηκωθούν τα τυπογραφικά και θα το βάλουν στα πόδια από ντροπή.
Περί της ζωής ως επικίνδυνου μέρους και σχετικά με την περιπέτεια να υπενθυμίσω οτι ζούμε σε οργανωμένες κοινωνίες επειδή ακριβώς θέλουμε να είναι η ζωή μας ασφαλής και η καθημερινότητά μας ομαλή. Και το διεκδικούμε αυτό –αν επανάσταση για την κυρία Σώτη σημαίνει να ζούμε μονίμως σε κατάσταση πολιορκίας, συγνώμη, αλλά δεν θέλουμε άλλη χούντα. Κι αν επαναστάτης είναι αυτός που θεωρεί τη ζωή περιπετειώδη και επικίνδυνη, τότε ο μόνος επαναστάτης που αναγνωρίζει η κυρία Σώτη είναι, υποθέτω, ο Ταρζάν. Άντε, να βάλω και την τσίτα –μη με περάσουν για ρατσιστή.
«Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από μας εργαζόμαστε, είτε στο δημόσιο, είτε σε επιχειρήσεις που, για τα παγκόσμια δεδομένα, είναι ψιλικατζίδικα της γειτονιάς. Το ότι αντιμετωπίζουμε όλες τις επιχειρήσεις σαν πολυεθνικά μονοπώλια συνιστά καθρέφτη της μικροαστικής και αγροτικής μας νοοτροπίας. Τι θα συνέβαινε αν δεν είχαμε ιδιωτικές επιχειρήσεις, αν το σύστημα ήταν κοινοτικό, αν, λόγου χάρη, υπήρχαν «σοβιέτ»; Οι εργαζόμενοι θα βρίσκονταν κάτω από τον έλεγχο γραφειοκρατών, θα φοβούνταν, όχι την απόλυση, αλλά τον παραμερισμό, τη δυσμένεια. Η διαφορά μού φαίνεται ποσοτικού και όχι ποιοτικού χαρακτήρα. Το σύνθημα «Ο καπιταλισμός είναι κανιβαλισμός» ταιριάζει στη μπολσεβίκικη επανάσταση, όχι στην Ελλάδα του 2009. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι κανιβαλισμός. Όμως για να αλλάξει κάποιος τον κόσμο, πρέπει να αλλάξει πρώτα τον εαυτό του. Τα συνθήματα «Όχι στο 65ωρο της Ε.Ε.» και «Ποτέ δουλειά την Κυριακή» είναι συζητήσιμα και παραπλανούν το ευρύτερο κοινό. Όπως είναι γνωστό, στη Γαλλία, υπάρχει εβδομάδα των 35 ωρών (καθόλου των 65), ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες η δουλειά την Κυριακή είναι προαιρετική. Πολλοί εργαζόμενοι και ακόμα περισσότεροι άνεργοι θα ήθελαν να εργαστούν την Κυριακή: έχει παρέλθει ο καιρός που ο κόσμος πήγαινε στην εκκλησία… (Ή μήπως όχι;)»
Στη συγκεκριμένη παράγραφο οφείλω να υποκλιθώ μπροστά στην κοινωνιολογική ανάλυση της Σώτης! Μάλιστα, λέω να σκίσω και το πτυχίο μου –μαλακίες μας μαθαίνανε στη σχολή –τώρα το κατάλαβα! Αλλά...
1.Αυτή τη μικροαστική και αγροτική νοοτροπία τι την θέλατε κυρα-Σόφη μου; Μη σχολιάσω το οτι γράφετε «καθρέφτη» και εννοείτε «απεικόνιση», άλλα αντ' άλλων δηλαδή... Η αγροτική νοοτροπία έχει τόση σχέση με τη μικροαστική, όση σχέση έχει το άσπρο με το μαύρο, τουτέστιν, είναι μεν χρώματα και τα δύο, αλλά βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση.
2.Τι δουλειά έχει το κοινοτικό σύστημα με τα «σοβιέτ»; Από τη μια πρόκειται για σύστημα αποκεντρωμένο και μικρής κλίμακας, από την άλλη πρόκειται για σύστημα συγκεντρωτικό και μεγάλης κλίμακας.
3.Η διαφορά ανάμεσα στην απόλυση και τη δυσμένεια είναι ποσοτικού χαρακτήρα; Αν ναι –που βλάπτονται περισσότεροι εργαζόμενοι; Ρωτάω, για να προτιμήσω την άλλη επιλογή. Και μη βιαστείτε να απαντήσετε "στη δυσμένεια" -επειδή είχα ακουστά οτι τα πρώην ανατολικά κράτη ήταν και κράτη πρόνοιας.
4.«Ο καπιταλισμός είναι κανιβαλισμός» -σύνθημα που ισχύει μεν, σύμφωνα με τη Σώτη, αλλά είναι και μπολσεβίκικο και δεν ταιριάζει στην Ελλάδα! Συγνώμη, εγώ είμαι βλάκας και δεν κατάλαβα τίποτα –εσείς καταλάβατε τι γράψατε;
5.Σύμφωνα με την κυρία Σώτη τα συνθήματα περί μη αύξησης των ωρών εργασίας και περί διατήρησης της κυριακάτικης αργίας είναι συζητήσιμα και παραπλανητικά! Ρωτάω εγώ –αφού είναι παραπλανητικά γιατί να τα συζητάμε; Για να παραπλανηθούμε; Ρωτώ επίσης –εγώ που δεν πηγαίνω στην εκκλησία πρέπει να δουλεύω σαν καργιόλης 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες τη βδομάδα; Και μάλιστα υποχρεωτικά; Δηλαδή, ο προοδευτισμός της κυρίας Σώτης είναι απλώς η επιστροφή στις γαλέρες; Άσε τότε, λέω να μείνω οπισθοδρομικός και ζωντανός!
6.Από που προκύπτει οτι αν απελευθερωθεί πλήρως το ωράριο εργασίας θα μειωθούν οι άνεργοι; Γιατί, εγώ έχω δει πως όσες φορές αυξήθηκε το ωράριο, οι ήδη εργαζόμενοι κάλυψαν τις έξτρα ώρες με μικρή αύξηση του μισθού τους ή/και εκβιασμό περί απόλυσης. Επίσης, είναι αποδεδειγμένο οτι η απελευθέρωση ωραρίου βοηθάει τις πολυεθνικές με τους πολλούς υπαλλήλους και πνίγει τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες με το περιορισμένο προσωπικό. Αποφασίστε λοιπόν κυρα-Σώτη μας, με ποιους είσαστε!
«Το φοβάμαι: φοβάμαι ότι δεν βλέπουμε το δίκιο όπου βρίσκεται, ότι είμαστε μια κοινωνία παιδαριώδης· μαζί με το δίκιο χάνεται η προσωπική μας γνώμη, εν κατακλείδι η αξιοπρέπειά μας: υποτασσόμαστε σε κανόνες του όχλου. Για να μη δυσαρεστήσουμε τους αγωνιστές, τους συνδικαλιστές, τους εξεγερμένους νέους που «κατέλαβαν» τη Λυρική (όχι τα σκυλάδικα όπως θα άρμοζε: στα σκυλάδικα υπάρχουν σωματώδεις μπράβοι! Μη φάμε και καμιά σφαλιάρα!)· υποτασσόμαστε σε κανόνες του όχλου για να μη μας κακοχαρακτηρίσουν. Αλλά επειδή δεν δίνω δεκάρα για το αν κακοχαρακτηριστώ, για μια ακόμη φορά I rest my case.»
Εντάξει, τέρμα η πλάκα, στο συμπέρασμα η κυρία Σώτη δίνει ρέστα! Όντως, είμαστε μια κοινωνία παιδαριώδης, επειδή κάνουμε μια επιτυχία στον τομέα μας και ξαφνικά νομίζουμε οτι είμαστε οι «Φωτεινοί Παντογνώστες», οτι έχουμε γνώμη και γνώση για όλους και για όλα. Κι έχουμε πάντα δίκιο –φυσικά!
Όντως, χάνεται η προσωπική μας γνώμη όταν μιλάμε ή γράφουμε σαν κακέκτυπα των δελτίων ειδήσεων και των τηλεοπτικών παραθύρων.
Όντως υποτασσόμαστε σε κανόνες του όχλου, όπως το «κοίτα την πάρτη σου», «εγώ να κάνω τη δουλειά μου κι άσε τους άλλους», «το αφεντικό έχει πάντα δίκιο»...
Για να μη δυσαρεστήσουμε τα αφεντικά, τους αποβλακωμένους αναγνώστες, τις κυρίες του «καλού κόσμου» και όποιον άλλον μπορεί να μας είναι εν δυνάμει χρήσιμος.
Να τελειώσω με δυο απορίες:
-Αφού δεν συμμερίζεστε κυρία Σώτη τις απόψεις αυτών που κατέλαβαν τη Λυρική, γιατί στο διάολο τους κάνετε προτάσεις; Αν θέλετε να καταλάβετε κανένα σκυλάδικο, πηγαίνετε και κάντε το από μόνη σας, αλλιώς μην ασχολείστε. Επειδή η κατάληψη της Λυρικής είχε αιτήματα που απευθύνονταν στην κρατική χειραγώγηση του πολιτιστικού τομέα, εσείς στο σκυλάδικο τι αιτήματα θα θέτατε; Να ρίξουν την τιμή της φιάλης;
-Είσαστε σίγουρη οτι δεν σας ενδιαφέρει να σας κακοχαρακτηρίσουν; Για τους βιβλιοπώλες-εκδότες και τους υπόλοιπους εν δυνάμει χρήσιμους συμπολίτες μας, γι΄αυτούς μιλάω. Είσαστε σίγουρη οτι δεν σας ενδιαφέρει η γνώμη τους; Επειδή κάπως γλυψιματικό μου φάνηκε το κείμενό σας –αλλά, μπορεί να κάνω και λάθος. Άλλωστε εσείς ξέρετε ΠΑΝΤΑ και ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
Και τελικά, ελπίζω τα λογοτεχνικά σας κείμενα να μην είναι τόσο κοινότυπα όσο οι απόψεις σας, γιατί τότε τζάμπα πάνε τα δέντρα που κόβονται για να τυπωθείτε.
Και τα ρέστα μου ας μείνουν κάσα –ωραία δεν το σπρεχάρω το αγγλικό;
Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά
54 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
πες τα, ν' αγιάσει ο στόμας σου!
Την εκτίμησή μου. Άψογο κι αυτό το κείμενό σου.
Staz, ξέρεις, αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι οτι πλέον η ρήση "ας φάνε παντεσπάνι" θεωρείται ψαγμένη, κουλ και μαγκιόρικη.
Px, είδες πως είναι οι καταξιωμένοι; Κοίτα μη γίνεις κι εσύ έτσι θα σε πλακώσω στις σφαλιάρες ρε!
Αυτό το κείμενο μου ήρθε κι εμένα σε mail και πραγματικά το διάβασα και έφριξα... Lifestyle επιχειρήματα επιπέδου klick... Και είναι ένα κείμενο εντελώς υποστηρικτικό της ιδέας "το αφεντικό έχει πάντα δίκιο".
Πολύ σωστά και τα σχόλια σου σχετικά με την ελευθερία του τύπου, που όπως φαίνεται λίγο την νοιάζουν σαν ιδέες και του τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτή η ελευθερία, σε σχέση με την πρόθεσή της να υποστηρίξει τις "απόψεις" (;!;) της.
Επίσης είναι φανερο πιστεύω το πόσο εθελοτυφλεί για την πραγματικότητα (ότι βρίσκει κάποιος εργασία εύκολα αφού τον απολύσουν, η εργασία τις Κυριακές είναι κάτι που θέλει ο κόσμος κι όχι κάτι που εκβιάζεται να κάνει κτλ...).
Με δυο λόγια ένα εμετικό κείμενο, με lifestyle επιχειρήματα, που δεν αντέχουν σε καμμία σοβαρή κριτική. Η μαλακία είναι ότι τέτοιο είναι το επίπεδο πολύ κόσμου, που τέτοια κείμενα πείθουν. Γιατί η όλη νοοτροπία του lifestyle έχει υποσκάψει τόσο πολύ την κρίση και την συνείδησή μας (κοινωνική και όχι μόνο) που έχουμε φτάσει σαν κοινωνία να δικαιώνουμε και τους συγγραφείς τέτοιων κειμένων.
Καλά τα λές, όπως πάντα.
Από ό,τι φαίνεται η κα Τριανταφύλλου έμαθε από τις 3 στις 5 απολύσεις που αναφέρει (αλήθεια τι να έφταιξε στις άλλες 2;) και πλέον γράφει ό,τι θέλουν τα αφεντικά της. Και είναι καλή σε αυτό.
extra:
Γράφει η κα Τριανταφύλλου: "το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την καμήλα". Η έκφραση είναι "καταπίνει την κάμηλο". Την κάμηλο, το χοντρό σχοινί. Όχι την καμήλα. Η οποία στην ανάγκη τρώγεται κιόλας. Και είναι και συγγραφέας τρομάρα της...
Θείο (τι κάνεις ρε συ; χρόνια και ζαμάνια!) μάλλον το ίδιο μέιλ μας ήρθε. Αλλά δεν είχα και πολύ καλή εικόνα για το όλο θέμα, άσε που ήταν ανυπόγραφο. Γι΄αυτό προτίμησα να γράψω κάτι παρά να αναδημοσιεύσω. Έχεις δίκιο για το επίπεδο των επιχειρημάτων που παρουσιάζονται στο κείμενο της Τριανταφύλλου, αλλά ρε φίλε, νομίζω οτι μπορούμε ακόμα να εκφράσουμε την αηδία μας -κι ας πουλάνε όλα αυτά τα εξυπνακίστικα. Εμείς δεν γουστάρουμε να αγοράσουμε.
Αν είναι να λέω τα προφανή φίλε μου -καλά θα τα λέω!
Arkin προσωπικά χέστηκα για τους λόγους απόλυσης της κυρίας αυτής από τις δουλειές της. Άτομο που απολύεται και αντιμετωπίζει το γεγονός αυτό με την λογική που αναφέρεται στο κείμενό της, δεν το θεωρώ άξιο λόγου. Το άτομο, όχι το κείμενο -έτσι;
Ναι έχεις δίκιο, τα ελληνικά της κυρίας Τριανταφύλλου δεν είναι αυτό που θα λέγαμε αξιοπρεπή (για μαθητή Β' Λυκείου). Αλλά φαίνεται οτι είναι επαρκή για επιτυχημένη συγγραφέα -τι να πω;
Για να μαθαίνεις 5 πράγματα, η Σώτη Τριανταφύλλου είναι μια ιδιαίτερα παραγωγική συγγραφέας της σύγχρονης γενιάς. Διαθέτει άνεση στην αφήγηση, μέσα από την οποία συχνά διαφαίνεται το ευρύ πεδίο των γνώσεών της, με τρόπο όμως που σε καμία περίπτωση δεν ενοχλεί. Το έργο της χαρακτηρίζεται από το αστικό περιβάλλον και τις μικρές μάχες των ανθρώπων μέσα σε αυτό. Οι ήρωες της είναι καθημερινοί άνθρωποι, συνήθως με μια οπτική για τα πράγματα που διαφέρει από την εκάστοτε επικρατούσα άποψη. Τα κλίμα που διαπερνά τα βιβλία της Σώτης Τριανταφύλλου συχνά παίρνει το χρώμα της μελαγχολίας, μιας μελαγχολίας όμως που συνεχίζει να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Δεν τα λέω εγώ αυτά το Βικιπίντια τα λέει. Εγώ απλά γούγλαρα τ' όνομά της, να βρω καμιά φωτό, να κόψω φάτσα.
Οπότε συνδυάζοντας, φάτσα – περιγραφή βικιπίντια – κείμενο στην A.V καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρόκειται περί τύπισσας που την αντιμετωπίζεις με την φράση: «φύγε κοπέλα μου από κάτω γιατί βάφουμε»...
Ή όπως θα το έλεγε πιο σωστά ο Πιλάλας, το άτομο είναι 100 χρόνια πίσω, χωρίς οι άλλοι να είναι 100 χρόνια μπροστά απ' αυτή.
Που να'μαι, στα πέριξ... Τρεχάματα κι έτσι... Βέβαια παρακολουθώ μερικά blogs, ένα από αυτά και το δικό σου, αλλά είπα να αποστασιοποιηθώ λίγο από το blogging. Γι'αυτό και δεν έχει νέα posts και τα comments είναι λιγοστά.
Πάντως μετά σκεφτόμουν, ότι αν αυτό είναι το επίπεδο των διανοούμενών και καλλιτεχνών μας σαν κοινωνία, τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ίδια την κοινωνία και κατά συνέπεια για εμάς τους ίδιους. Πώς καταφέραμε και "αναδείξαμε" σαν καλλιτέχνες τέτοιους συμβιβασμένους και εντελώς ξένους προς την κοινωνία και κατά συνέπεια από την πολιτική, είναι πράγματι αντικείμενο κοινωνιολογικής μελέτης. Κι όταν μιλάω για πολιτική δεν μιλάω φυσικά για την πολιτική που έχει να κάνει με την εξουσία που μας διαχειρίζεται και που αποφασίζει ερήμην μας, αλλά με τις σχέσεις μεταξύ κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων και το πως αλληλεπιδρούν. Γιατί την άλλη πολιτική, αυτήν που αποφασίζει για εμάς, μια χαρά φαίνεται να την έχει, όχι μόνο καταλάβει, αλλά αποδεχτεί κιόλας σαν κάτι φυσικό και ίσως (και αυτό είναι το χειρότερο) και θεμιτό.
Όπως και να έχει, εγώ θα αφήσω και ένα κειμενάκι στην ιστοσελίδα της A.V. μπας και το δει και κανένας άλλος άνθρωπος. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μην έχουν και μονοπώλειο έκφρασης...
την ειχαμε καλεσει να μιλησει για το κινηματογραφο (ειναι και κριτικος νομιζω), στυλακι εγω ειμαι και καμια αλλη, εχω απειρες γνωσεις (ειχε αρκετες παντως), ξυνη οσο δεν παει αλλο. μιλουσε ασταματητα με καθηγητικο στυλακι, και οταν της ειπαμε οτι πρεπει να κανουμε κανα πενταλεπτο διαλειμα (μιλουσε μιαμιση ωρα) στραβωσε και μας λεει εγω δεκα και μιση φευγω δεν καθομαι ουτε λεπτο παραπανω!!! ε αντε γεια ρε Σωτη.
Μπλε Αγόρι, είχα γνωρίσει ένα άτομο, εδώ στα μπλογκς, που έγραφε τέτοια βαθυστόχαστα στη Βικιπίντια και κόμπαζε γι΄αυτό αλλά αν της έλεγες οτι έγραψε κάποια ανακρίβεια σου εξηγούσε οτι είναι υπεύθυνη μόνο για την εργογραφία.
Λογική μου μοιάζει η άποψη που σχημάτισες αν κι εγώ προτιμώ να μείνω στο κείμενό της -χειρότερα δε γίνεται! Κι όπως έλεγε ο μέγας Ζορζ, "όταν γύρισε από τα μακρινά ταξίδια, αλλά καμιά αλήθεια δεν βρήκε εκεί πέρα, έβγαλε τότε ένα βιβλίο με τίτλο "οι νεκροί δεν πεθαίνουν", φόρεσε πάλι το αμπέχωνο και τις γαλότσες και βγήκε στις λεωφόρους φωνάζοντας 'άι αμ φρι -είμαι ελεύθερη -ελεύθερη!'" Οι βετεράνοι των λεωφορείων -έτσι;
Θείε κακή ώρα διάλεξες να αποστασιοποιηθείς -πολλοί έχουν φύγει και γέμισε ο τόπος δημοσιογράφους που ξεκατινιάζονται μεταξύ τους.
Περί των διανοούμενων της χώρας μας -σαφώς και έχεις όρεξη για καλαμπούρια ε; Αν κοιτάξει κανείς την κυρίαρχη λογοτεχνική τάση των τελευταίων χρόνων θα δει οτι μιλάμε για τον θάνατο της λογοτεχνίας σαν είδος, στην Ελλάδα. Δεν έχω ψάξει τι τρέχει στις σκιές, αλλά τα ονόματα που κυριαρχούν, προβάλλονται, διαφημίζονται, πουλάνε στον χώρο είναι, στην πλειοψηφία τους, ζόμπι.
Θέλεις και μια εντελώς στο πόδι κοινωνιολογική εξήγηση; Η επιφανειακή, ψευτοσυμβολική και σαπουνοφουσκάτη λογοτεχνία είναι ευθεία αντανάκλαση του σύγχρονου κοινωνικού μορφώματος -λογικό μου μοιάζει αυτό. Όποιος ονειρεύεται να αποκτήσει Χάμερ στη Βουλιαγμένης συναρπάζεται από αναλόγως κοινότυπα αναγνώσματα.
Η Άθενς Βόις έχει το ολιγοπώλειο στην διανομή -όμως η έκφραση είναι άλλο καπέλο. Δεν μας τη στέρησαν ακόμα.
Άσωτε, αν ήθελες γνώσεις περί κινηματογράφου δεν έπαιρνες μια εγκυκλοπαίδεια; Βάζεις και κάποιον να τη διαβάζει και γλιτώνεις τα ντιβιλίκια.
Υποθέτω πάντως, οτι εφόσον η Σώτη δέχτηκε να μιλήσει για κινηματογράφο θα έχει κάνει κάποιες σχετικές με το είδος σπουδές -τίποτα σκηνοθεσία, μοντάζ, εικονοληψία... κάτι τέτοιο. Έχω δίκιο; Αλλιώς, την επόμενη φορά που θέλετε κάποιον να σας μιλήσει για τον παιδικό εμβολιασμό καλέστε εμένα. Έχω παιδί που έχει κάνει εμβόλια, άρα το κατέχω το θέμα! Ε;
η ανάλυσή σου μοτοσακέ απίθανη - εγώ απορώ ακόμη, πού βρίσκεις τη δύναμη και την υπομονή να σχολιάζεις κείμενα κακογραμμένα και προοριζόμενα αποκλειστικά για ηλίθιους - δεν εξηγείται αλλιώς η επιχειρηματολογία της κυρίας σώτης.
ο τρόπος που μας δηλώνει ότι αποδέχτηκε τις απολύσεις της, οι οποίες ήταν και στις 3 περιπτώσεις περιστατικά λογοκρισίας, πέρα από τους παντεσπανικούς συνειρμούς, δείχνει ότι έχει αφομοιωθεί πλέον, ως υποχρέωση του συντάκτη, το να πλέει με τα νερά του εκδότη.
όμως πολύς κόσμος, και μιλάω και για ηλικίες άνω των 50, απορρίπτει πλέον τις εφημερίδες και τα κανάλια και στρέφεται πλέον προς πιο αξιόπιστες πηγές ενημέρωσης.
η μάνα μου καθημερινά πλέον διαβάζει συστηματικά το τιβιεξές, τα άρθρα αλλά και τα σχόλια.
ίσως δηλαδή κάτι τέτοια κειμενάκια σαν αυτό της τριανταφύλλου να μην είναι παρά το κύκνειο άσμα όλης αυτής της παραδοσιακής δημοσιογραφίας των κάφρων εντολοληπτών δημοσιογράφων των περασμένων δεκαετιών.
Μακάρι να είχα τη δική σου αισιοδοξία. Εννοώ οτι μπορεί οι ηλικίες 40-50 να έχουν κάποια εντελώς απαξιωτική άποψη περί Μ.Μ.Ε. αλλά μιλάμε για μειοψηφία. Οι άνω των 50 κλειδώνουν 10 φορές επειδή ο κάθε Ευαγγελάτος και Αυτιάς δείχνει αποτρόπαιες δολοφονίες με πρόσχημα την κλοπή ενός δεκάευρου. Οι 30ρηδες το παίζουν ζαμανφού, σε άψογο στυλάκι Σώτης -μεγάλα λόγια, κούφιες δηλώσεις κι όταν πρόκειται να κουνήσουν τον κώλο τους, το ρίχνουν στον μηδενισμό και την εξομείωση.
Φυσικά, μιλάω για κυρίαρχες απόψεις εδώ πέρα, δεν λέω οτι όλοι είναι έτσι. Υπάρχουν και 40ρηδες που γλύφουν τα αφεντικά και πατάνε τους από κάτω, 50ρηδες που το ρίξανε στο "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια", παντού υπάρχουν απ΄όλα.
Δεν είναι θέμα κουράγιου πάντως, τέτοια πόστ σαν αυτό εδώ οφείλονται καθαρά σε εκνευρισμό.
Υ.Γ.: Την "παραδοσιακή" δημοσιογραφία δεν βλέπω να ψοφάει -απεναντίας τη βλέπω να απλώνει τα βρωμόχερά της και μέσα στα μπλογκς.
for the love of dawg, ti pipes ein autes???
p.s.1 asxeto alla mono emena mou moiazoun auta ta athens voice lifo klp san ta manual tou kalou alternative neou?
p.s.2 mou katse ergasia me 8ema (taram taram) kata poso o feminismos mporei na antikatasthsei to left-right political spectrum, perimene sygklonistiko email :ppp
Μακρόστενες με στρογγυλεμένες γωνίες Ραζ, χεχε.
Δεν ξέρω περί φρη πρες (δωρεάν πίεση δεν μεταφράζεται αυτό;) γιατί ζήτημα να έχω διαβάσει 2 τεύχη ολοκληρωμένα. Αυτά πάντως με το μάνιουαλ του καλού αλτέρνατιβ τα άρχισε ο Κωστόπουλος με το ΚΛΙΚ.
Ωραίοι οι δικοί σου εκεί πέρα -το κάνανε τούμπανο! Χρόνια τώρα φωνάζω οτι ο φεμινισμός, η οικολογία, το γκέι κίνημα και όλα αυτά τα σχετικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από αποπροσανατολιστικά τριπάκια που χρησιμοποιεί το σύστημα. Έχω μπόλικη βοήθεια σχετικά -αν χρειαστείς, πρέπει να έχω και υλικό κάπου.
kala otan mou dwse to 8ema o professor tou eipa "how is that even possible?" ki autos fysika gelage. ainte twra na sthsw to argument. opote o,ti yliko exeis kalodexoumeno!!
p.s. to free press metafrazetai kai san dwrean presa (atmou h sideradikou)
Δωρεάν πρέσα ε; Γι΄αυτό σε στείλαμε στα εξωτερικά, να μορφωθείς, να μη μείνεις ξύλο απελέκητο σαν εμάς!
Ο προφέσορας το έχει μασήσει το μαρούλι -τέλος των ιδεολογιών, Φουκουγιάμα, βιολογικός προσδιορισμός της κοινωνικής συμπεριφοράς -μόνο ο Τομ Κρουζ του λείπει για να γίνει ασορτί με την ταινία. Ξεκίνα από τους κλασσικούς, για να πάρεις μια τζούρα. Γκούγκλισε ας πούμε Μαρξιστές και φεμινισμός, μετά σχολή Φραγκφούρτης, κάνε μια βόλτα κι από Μπούκτσιν (έχει γράψει για οικολογία, ίσως να έχει γράψει και για φεμινισμό). Περισσότερα από κοντά. Ή με μέιλ.
έχεις δίκιο: αποδεικνύεται κάθε φορά, η υπερβολική αισιοδοξία στην ανάγνωση των καταστάσεων οδηγεί με αστρονομική ακρίβεια στην ηλιθιότητα.
και δια του λόγου το αληθές, και μιας και μίλησα πριν για τιβιεξές, ιδού πώς συνδυάζονται όλα, μαζί και με τα ουτοπικά σχόλια περί φατσοβιβλίου:
http://www.tvxs.gr/v8164
Δε νομίζω οτι φταίει μόνο η υπερβολική αισιοδοξία -είναι και θέμα ξερολίασης. Στο τουβουξουσου δε δούλεψε το λινκ που μου έστειλες αλλά το έψαξα και βρήκα αυτό που ήθελες να μου δείξεις. "Ιστορικός-συγγραφέας", έλεγε από κάτω. Έπαθα τότε μια στιγμιαία έκλαμψη, είδα τον Ψυρούκη να κρεμιέται στα άντερα του Ντοντς, τρόμαξα κάπως!
Δεν άντεξα να ακούσω το σύνολο των βαρυσήμαντών της, αν ήξερα οτι πρόκειται για τέτοιο αστέρι της διανόησης ειλικρινά δεν θα το έκανα το ποστ. Σα να κλέβεις εκκλησία είναι!
Θα αργήσετε πολύ να καταλάβετε το σκεπτικό της Σώτης για τα θέματα αυτά. Θα μένετε συμπλεγματικοί για την αξία κάποιων διανοουμένων μας. Βούλιαξε η πατρίδα μας, η Δημοκρατία μας και ο "σοσιαλισμός μας" και εσείς ασχοείστε με το "υφάκι της".
Μ.Χ.
Αγαπητέ(ή) Μ.Χ. (όπως λέμε 'Μη Χέσω';) ελπίζω το σχόλιό σου να γίνεται απλά για χαβαλέ και μετά την απάντησή μου να βγεις και να με κοροϊδέψεις "κωλόψαρο" επειδή τσίμπησα.
Αλλιώς θα πρέπει να σε πληροφορήσω οτι δεν ξέρεις να διαβάζεις κι αυτό είναι κρίμα για ενήλικο άτομο. Εξηγούμαι:
1. Το σκεπτικό της κυρίας Σώτης δεν πρόκειται κανένας μας να το καταλάβει αν η ίδια δεν μας το εξηγήσει επαρκώς. Αν το σκεπτικό της είναι αυτό που παρουσιάζει στο παραπάνω άρθρο, δεν μιλάμε δα και για καμιά καινοτομία! Τα ίδια λέει κι ο πατέρας μου που είναι 70 χρονών και ξημεροβραδιάζεται μπροστά στην τηλεόραση.
2. Ξέρεις κάποιους από τους διανοούμενους που θεωρώ αξιόλογους; Πρόσεξα οτι χρησιμοποιείς πληθυντικό, άρα, προφανώς ξέρεις και κάποια ομάδα στην οποία ανήκω. Δε μου τα λες κι εμένα όλα αυτά να τα μάθω, ώστε να γίνεται η κουβέντα με ίσους όρους;
3. Συμπλεγματικό χαρακτηρίζεται το άτομο που διακατέχεται από κάποιο σύμπλεγμα -νομίζω; Σύμπλεγμα κατωτερότητας π.χ. ή κάτι παρόμοιο, όμως άσχετο με αυτό που θέλεις να πεις. Άρα, εννοείς οτι θα μείνουμε φανατικοί ως προς την αξία των διανοουμένων μας, μάθε να γράφεις σε παρακαλώ. Με κουράζει να ψάχνω τι θέλεις να πεις.
4. Χέστηκα για την πατρίδα σας και τη δημοκρατία σας επειδή ούτε πατριώτης είμαι ούτε φιλοδημοκρατικός (εφόσον πρόκειται για "αντιπροσωπευτική δημοκρατία"). Ο σοσιαλισμός μου, χωρίς εισαγωγικά, δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, δεν έχει γεννηθεί καν -άρα είναι λίγο δύσκολο να έχει ήδη βουλιάξει.
5. Το "υφάκι" της κυρίας Σώτης δεν με απασχόλησε στο ελάχιστο όσο σχολίαζα το στο άρθρο της. Ασχολήθηκα με τις θέσεις που παρουσίασε στο άρθρο της και ανέφερα την λανθασμένη χρήση της ελληνικής γλώσσας εκ μέρους της, καθώς και τις κοινοτυπίες που χρησιμοποιεί. Αυτά τα τελευταία επειδή η συγκεκριμένη κυρία δηλώνει συγγραφέας, αλλιώς δεν θα έκανα την παραμικρή αναφορά -ειλικρινά.
Υ.Γ.: Πες με "κωλόψαρο" να τελειώνουμε.
(Από Μ.Χ. σωστό το "Μη Χέσω...", το χρησιμοποιώ και εγώ.)
Δεν είχα σκοπό να σε κάνω να τσιμπήσεις (με την κακή έννοια).
Οφείλω να δώσω το Ιστορικό της παρέμβασής μου.
Βρήκα το κείμενο και τις συζητήσεις που προκάλεσε, στο "Κουδιστό Πορτοκάλι".
Θα επιθυμουσα η απάντησή μου να βρισκόταν στο Κουρδιστό Πορτοκάλι, αλλά φαίνεται ότι η δεοντολογία του, αλλά και η δεοντολογία των Μπλόγκς δεν το επιτρέπει. Δεν πειράζει.
Δεν ξέρω σε ποιά ομάδα ανήκεις, ούτε έψαξα καλά, ακόμη, το Μπλόγκ σου.
Πιθανόν σε καμιά δυό μέρες να δώσω εκτενέστερη απάντηση.
Για το σχόλιό σου:
<..... για την πατρίδα σας>
Πρέπει να ξαναδείς τη λέξη "Πατρίδα", που είναι "μας" και όχι "σας". Η δικιά μου πατρίδα είναι η γειτονιά που μένω, η πόλη που γεννήθηκα, η πόλη που μεγάλωσα, η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, η Ευρώπη...
Επίσης και εγώ δεν είμαι φιλοδημοκρατικός, όπως και εσύ: <(εφόσον πρόκειται για "αντιπροσωπευτική δημοκρατία")>.
Όσον αφορά το σοσιαλισμό, Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι "σοσιαλιστής"!
Χαιρετώ!
Μ.Χ.
Η αλήθεια είναι οτι είδα την αναδημοσίευση στο Κουρδιστό Πορτοκάλι, αλλά το συγκεκριμένο μπλογκ δεν επιτρέπει σχόλια! Μήπως μπορείς να μου δώσεις το λινκ όπου γίνονται οι συζητήσεις; Έχω μια απορία να τις δω κι εγώ -όσο να πεις! Ούτε και ξέρω την πολιτική του Πορτοκαλιού, δεν έχω καμιά σχέση μαζί τους (και ούτε θέλω δηλαδή). Περί δεοντολογίας των μπλογκς γενικά ... τρέχα-γύρευε. Όσα τα μπλογκς τόσες και οι "δεοντολογίες" Εδώ πέρα πάντως, μπορείς να γράψεις οτι γουστάρεις -αρκεί να μην αποκαλύπτεις προσωπικά στοιχεία άλλων ατόμων και να μη βρίζεις κάποιους που δεν μπορούν να σου απαντήσουν (και που βαριέμαι να ενημερώσω τελικά).
Εφόσον το σχόλιό σου πήγαινε σε άλλη συζήτηση, γράψε παρεξήγηση και συγνώμη που στα έχωσα σχετικά. Από ομάδα, το μόνο σίγουρο είναι πως είμαι Ολυμπιακός -όλα τα υπόλοιπα παίζονται.
Πατρίδα "μας" δεν δέχομαι -δικαίωμά σου βέβαια να έχεις όποια πατρίδα σου αρέσει, κανένα πρόβλημα από μένα.
Χαίρομαι που συμφωνούμε στα περί "αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας".
Όχι -περί σοσιαλισμού σε εισαγωγικά δεν ισχυρίστηκες οτι είσαι εσύ. Ούτε εγώ είμαι σοσιαλιστής, αλλά περιμένω κάποτε, κάποια σοσιαλιστική κοινωνία που μάλλον δεν θα έρθει ποτέ (ή αλλιώς, οτι θυμάμαι χαίρομαι).
Χαιρετώ επίσης.
(Από Μ.Χ.)
Όταν έλεγα για συζητήσεις, εννοούσα τις συζητήσεις στο δικό σου μπλόγκ.
Καμμία παρεξήγηση από την επάντησή σου σε μένα.
Γενικά μιλώντας για το κείμενο της Σώτης Τριανταφύλου, επιμένω να υποστηρίζω την ματιά της που είναι και δική μου ματιά.
Δεν είμαι αναγνώστης των βιβλίων της, αλλά την πάω για τις απόψεις που εκφράζει εδώ και εκεί...
Δηλώνεις όχι σοσιαλιστής αλλά την έχεις την ψώρα του σοσιαλιστή, όπως και πολλοί δεξιοί στη χώρα μας.
Μ.Χ.
μοτοσακέ, σε ξανασυγχαίρω για την υπομονή σου. Δε σε ξέρω προσωπικά, δεν ήξερα ότι είσαι ολυμπιακός, αλλά πλέον πιστεύω ότι είσαι γιόγκι.
για άλλη μια φορά αντιμετωπίζεις με εξευτελιστική ηρεμία έναν τύπο που -πότε με το γάντι, πότε όχι- σε βρίζει κανονικά.
γιατί λέω "σε βρίζει";
γιατί σύμφωνα με μια έννοια, βρισίδι είναι η απεύθυνση σε κάποιον με λέξεις που, κενές νοήματος, έχουν μοναδικό σκοπό την πρόκληση.
τι άλλο να πω για το καινούριο μας φρουτάκι;
μαλακομαγνήτη έχεις ρε μοτοσακέ;;;
1. για το συμπλεγματικό τα είπες ήδη.
σε αυτό δεν έχω κάτι να προσθέσω. Πάμε στο άλλο καλό: το διαννοούμενο! το φρουτάκι μας δηλαδή συγκαταλέγει τη σώτη στους διανοούμενους; βαριά κουβέντα, ας μας πει τουλάχιστον ποιους άλλους έχει τσουβαλιάσει σε αυτήν την κατηγορία (έχει να διαλέξει από μεγάλη γκάμα, από μίκυ μέχρι γιανναρά!). Μα αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, ότι όποιος πιάσει τον κονδυλοφόρο γίνεται αυτόματα διανοούμενος! Ε, ρε σωκράτης που σας χρειάζεται (και μπορεί και να εννοώ τον κόκκαλη!)
2. αφού λοιπόν το φρουτάκι δεν είναι συμπλεγματικό και ξέρει να εκτιμά το καλό ελαιόλαδο και τους καλούς διανοούμενους, γιατί δε μας λέει χωρίς αοριστολογίες, τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι ομαδοποιημένοι υπανάπτυκτοι; Μόνο σκόρπια λόγια - για τη δημοκρατία δε μας είπε: καλά, δεν είσαι με την αντιπροσωπευτική, είσαι με καμιά άλλη; Ποια ρε αδερφέ; Γιατί δε σε κόβω να πολυγουστάρεις ούτε την άμεση, τι λέω τώρα κι εγώ... για πες μας, φρουτάκι, με ποια δημοκρατία είσαι του λόγου σου;
γιατί ούτε με τη "νέα" σε κόβω να βολεύεσαι!
τα περί βουλιάγματος από άλλα στοματάκια τα ακούμε!
ποιος ασχολείται με το υφάκι της;
ξέρεις καλέ μου πατριώτη να διαβάζεις ελληνικά;
τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό:
"Μιλάμε για δυο απολυμένους από τις εκδόσεις Πατάκη –τουτέστιν πλούσιο το μαγαζί, με χρόνια εμπειρία στα λυσάρια, δεν τους λες και φτωχομπινέδες τους ιδιοκτήτες του! Αλήθεια, σε αυτές τις εκδόσεις δεν εκδίδεστε κυρία Σώτη μας; Λίγο άκομψο το κόβω το κείμενό σας, να τα χώνετε στους υπαλλήλους που κουβαλάνε τα βιβλία σας για να υπερασπίσετε τον εκδότη σας!"
αυτό, καλό μου φρουτάκι, είναι σχόλιο περί ύφους;
μοτοσακέ, κάνε κάτι, δεν ξέρω τι, κάνε ευχελαιο, ρε σου λέω δεν την παλεύω με τα ξεκούρδιστα φρουτάκια που μαζεύονται στην αυλή σου!
στην τελική πες μας τι πίνεις και τους αντέχεις!!!
αν απαντήσει αυτό το φρουτάκι, εκτενέστερα όπως υποσχέθηκε, ελπίζω να γίνει διαφωτιστικότερο.
γιατί αν συνεχίσει να γράφει γενικά κι αόριστα και να μη μας μεταλαμπαδεύει την μαγική του γνώση, πολύ φοβάμαι ότι θα χάσουμε το ενδιαφέρον να ασχολούμαστε με τις καλές του διαφωτιστικές προθέσεις.
όσο για την "ψώρα του σοσιαλιστή που την έχουν πολλοί δεξιοί στη χώρα μας", προφανώς ο ανεβασμένος μηχέσας -σχολιαστής σου- (τρομάρα μας!) ασκείται επίμονα για την ανάδειξη του ποιητικού του ύφους.
για πες μας, καλέ μας μηχέσα, επειδή εμείς οι ομογενοποιημένοι κοιτάμε πάντα το δάχτυλο, πού είναι ντε το φεγγάρι;
για μπας κι είναι κι αυτό μια ακόμη απάτη των δεξιών;
τέλος- για αναγνώστη του ρεσάλτο σε κόβω.
είναι αξιόλογος ο σχολιασμός σου γιατί αναδεικνύει για μια ακόμη φορά τη γαϊδουρινή υπομονή του ματοσακού και τη δική μου αδυναμία να συγκρατηθώ όταν ακούω μαλακίες σαν αυτές που βαβαλίζεις.
άσε μας ανθρωπέ μας στο σκοτεινό υγρό υπόγειο της συμπλεγματικής μας μυωπίας και άντε τράβα να διαβάσεις τους διανοούμενούς σου, μη χάσεις καμιά αράδα!!!
γαμώ την ατυχία μου...
Μ.Χ. έχουμε μπερδευτεί πλήρως -ας ξεμπερδέψουμε λοιπόν το θέμα των συζητήσεων -σχολίων. Εννοείς, τα σχόλια που υπάρχουν πάνω από το δικό σου, εδώ μέσα -σωστά κατάλαβα; Άρα, στα περί υφακίου Σώτης αναφέρθηκε ο Άσωτος (απ΄ότι θυμάμαι) που είχε προσωπική εμπειρία -πάει καλά; Εγώ ούτε την ξέρω, ούτε και θέλω να τη μάθω. Αν εσύ τώρα έχεις πρόβλημα με τον εκνευρισμό ενός ανθρώπου που καλεί κάποιον σε μια εκδήλωση κι ο κάποιος του πουλάει υφάκια με κίνδυνο να του γαμήσει την εκδήλωση ... τι να πω; Δικαίωμά σου. Όπως και δικό του δικαίωμα να εκνευρίζεται. Αλλά, αν πρόσεξες, ο Άσωτος δεν στάθηκε μόνο στα υφάκια -αναφέρθηκε (με θετικό τρόπο κιόλας) στην εισήγηση της κυρίας Τριανταφύλλου στην εκδήλωση. Τουτέστιν, άκυρη η παρατήρησή σου. Αν μου διαφεύγει κάτι -πες το μου.
Υποστηρίζεις τη ματιά της Σώτης που είναι και δική σου, σε σχέση με το συγκεκριμένο κείμενό της; Πάει καλά! Η Σώτη λέει οτι νομίμως απολύθηκαν τα δυο άτομα και κακώς διαμαρτύρονται όσοι διαμαρτύρονται γι΄αυτό το θέμα.
Ερώτηση 1: Ξέρεις για ποιο λόγο απολύθηκαν;
Ερώτηση 2: Αν νομίμως απολύθηκαν γιατί πήγαν τις απολύσεις τους στο δικαστήριο;
Ερώτηση 3: Αν νομίμως τους έδιωξε η συγκεκριμένη επιχείρηση, γιατί όταν πήγε η υπόθεση στο δικαστήριο προσφέρθηκε να τους βρει δουλειά σε άλλα βιβλιοπωλεία προκειμένου να αποσύρουν την αγωγή;
Εξήγησέ μου τη δική σου ματιά στο θέμα -να την καταλάβω κι εγώ.
Περί των απόψεων της Σώτης γενικότερα δεν είμαι ειδικός -διάβασα το συγκεκριμένο άρθρο της και σχολίασα, άκουσα και κάτι δηλώσεις της που μου λίνκαραν εδώ πέρα και μου φάνηκαν επιστημονικά αίολες, ατεκμηρίωτες και παπαρολογικές. Αυτά.
Τελικά, ξέρεις τι σημαίνει σοσιαλισμός ή νομίζεις οτι ο Αντρέας ανακάλυψε τον όρο; Έχεις, ας πούμε, ακουστά κάποιον Προυντόν; Τέλος πάντων, σοσιαλισμός είναι το σύστημα στο οποίο τα μέσα παραγωγής ανήκουν συνολικά στην κοινωνία και δεν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία. Αντιγράφω από τον θείο Κορνήλιο:
«Η φυσική και ανεμπόδιστη εκτύλιξη της αυτόνομης δημιουργικής δραστηριότητας των μαζών που εγκαθιστούν νέες μορφές συλλογικής ζωής, αυτή είναι η ουσία της σοσιαλιστικής αλλαγής. …Οι εργαζόμενες μάζες δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τον αντικειμενικό σκοπό της επανάστασής τους, παρά εάν οικοδομήσουν την ίδια τους την εξουσία σ’ όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας. …Η ύπαρξη των αυτόνομων οργάνων των μαζών συμβούλια, επιτροπές, κομμούνες, δεν είναι απλώς μια μορφή εξουσίας, αλλά αυτή η ίδια η Επανάσταση».
Κατανοητά όλα αυτά; Περί ψώρας δεν σχολιάζω, πάντως φαγούρα δεν έχω -άρα μπορεί και να μην είμαι ψωριάρης.
xouxou, το έχω ξαναγράψει -όποιος βγάζει τα μάτια του διαβάζοντας τα σεντόνια μου δικαιούται απάντησης και διαλόγου. Είναι θέμα σεβασμού για μένα. (Εντάξει, κάποιες φορές, καταπίνω κανένα χάπι για ν΄αντέξω, αλλά ο συγκεκριμένος δεν είναι η χειρότερη περίπτωση που μου έτυχε).
Επίσης να προσθέσω οτι ποτέ δεν μου άρεσε το φεγγάρι (σα γραβιέρα είναι) και πάντα προτιμούσα να κοιτάζω το δάχτυλο -ιδιαίτερα αν αυτό οδηγούσε σε κάποια όμορφη γκόμενα. Είμαι Κνίτης τελικά!
έχεις δίκιο ματοσακέ, οφείλω να παραδεχτώ ότι έχω δει και χειρότερα, και στο μπλογκ σου και αλλού.
αυτό που με ενόχλησε είναι το κατεβατό από χαρακτηρισμούς (τι ομάδα, τι συμπλεγματικέ, τι ψώρα και δε συμμαζεύεται) και γενικά ότι χωρίς την παραμικρή επιχειρηματολογία σου σκάει ένας τηλεθεατής και σου βγάζει σαράντα οκάδες κήρυγμα.
και για μένα μπαίνει ζήτημα σεβασμού: πάντα όμως αμφίδρομα.
όταν του λες, πες τα μεγάλε, εδώ είμαστε για να συζητήσουμε, και με τον πιο φιλικό τόνο (στο βαθμό που ο τόνος μεταφερεται μέσω πληκτρολογίου) και αυτός σου λέει, έχεις την τάδε ψώρα όπως και οι τάδε τύποι και ψάχνει να βρει σακούλα να σε χωρέσει, ε ο τύπος είναι για μάπες, έτσι;
αφήνω ένα ενδεχόμενο πάντως, λόγω συνολικής σύγχυσης των καιρών κτλ, να έγινε παρεξήγηση:
ίσως δηλαδή ο άνθρωπος να έχει υπόψιν κάποια άλλα κείμενα της κυρίας, στα οποία δε φαίνεται τόσο το πρόσωπο που ανέδειξες με το σχολιασμό σου, και χωρίς να διαβάσει προσεκτικά το συγκεκριμένο της κείμενο να έσπευσε να υπερασπιστεί μια συγγραφέα, με κάποια από τα άρθρα της οποίας είχε παλιότερα ταυτιστεί. (για τα βιβλία της δε γίνεται λόγος, λέει κι ο ίδιος ότι δεν τα γνωρίζει.)
σε αυτή την τελευταία περίπτωση, θα διαβάσει ξανά προσεκτικά και το κείμενό της και το σχολιασμό σου και θα επανέλθει πιο συνετός.
διαφορετικά, αν επιμένει να βλέπει τα πράγματα με τη ματιά της σώτης, πρέπει να απαντήσει σε 2-3 απλά ερωτήματα που του βάζεις, να εξηγήσει αυτή την οπτική γωνία να την καταλάβουμε κι εμείς οι συμπλεγματικοί.
αλλιώς να αφήσει τους χαρακτηρισμούς για τις τιβιπερσόνες τύπου τράγκα.
σε αναμονή, λοιπόν, να δούμε αν υπάρξει κάποια εξέλιξη, μέχρι τότε μπορούμε να περάσουμε σε διαφημιστικά μηνύματα!
(στοδιάλο! σήριαλ το κάναμε!)
"Η μαμά μου η καλή -καθαρίζει με χολή"
Υ.Γ.: Είπα να ρίξω καμιά διαφήμιση και μου ήρθε αυτή του Χάρυ Κλυν.
βάζω
στο σέικερ
του κουίκυ
νέο
johnsons & johnsons
όχι πια δάκρυα
φροντίδα και προδέρμ
μεγαλώνει
μεγαλώνει
μεγαλώνει
γεράα
παιδιάαααααααα
"Βυζιά", έλεγε ο Χάρυ Κλυν πάντως.
α ναι, πάλι το σκότωσα...
και μια και μιλάγαμε για μουσικές πρωτοπορίες παρεξηγημένες, ξέρεις τις ωραίες μουσικές για διαφημίσεις που έχει κάνει ο λουκιανός;
Καλά, επικό το θεματάκι. Τώρα αν παίρνει επικό χαρακτήρα γιατί είναι μεγάλες οι κλίμακες της μαλακίας που δείχνει ή της μαλακίας που προσελκύει -δε γίνεται... μαγνητικό δε ξέρω, κανα μορφογεννετικό πεδίο με ροπή στην αντιστάθμιση -είπαμε ησυχία τάξη και ασφάλεια -δώσαμε εγχειρίδιο -τι δεν πιάνετε, δεν είμαι και τόσο σίγουρος.
Όπως και να 'χει, το έπος είχε κλιμάκωση Καστοριάδη όποτε όλα καλά και υπομονή ή αλλιώς στο ψηλότερο σημείο ήταν ωραίες κουβέντες.
Τώρα για την ιδιότητα του διανοούμενου κάπως μου κάνει για χαρακτηριστική ανθρώπου που χρησιμοποιεί το μυαλό του και η συγγραφέας το νου της μάλλον δεν τον ξόδεψε στο κείμενο, ούτε καν αρκετά για να εξαπατήσει.
Ρίχνει και μαργαριτάρια,
"Αναρωτιέμαι, και την ίδια στιγμή δεν αναρωτιέμαι, τι σημαίνει επαναστάτης σήμερα: αυτός που απεργεί απειλώντας τον εργοδότη «παλιόπουστα θα γίνεις φλαμπέ» (συνέβη κι αυτό) και έπειτα γυρίζει στο σπίτι του και βουλιάζει στον καναπέ μαζί με το τηλεχειριστήριο; Αυτός που αγνοεί ότι η ζωή είναι επικίνδυνο μέρος; Και από το μυαλό του οποίου λείπει εντελώς η φαντασία και η περιπέτεια;"
Τι ξύλο για γλώσσα, εδώ το κορίτσι πήρε το φτυάρι και την είδε γκοθού με ξένες φλέβες. Τι να κάνει κι αυτή όμως, απολύθηκε πολλές φορές μέχρι να μάθει το μάθημα δεν την πάλεψε με τους νεκρούς πήγε με τους νεκροθάφτες.
Αλλά είναι να απορεί κανείς με το πόσο νεκρούς θεωρούν τους αναγνώστες τους. Μέχρι που εμφανίζεται ένας από αυτούς με δυναμισμό και σου δίνει ποίηση στο πνεύμα της εποχής -ναι από εκείνο που έχουν λίγο παραπάνω από τους κοινούς θνητούς οι διανοούμενοι.
Εδώ που τα λέμε για τους διανοούμενους τα έλεγε ο Θωμάς για το γελοίο και κάποιοι μάλλον βιάστηκαν να αναλάβουν ρόλους.
Τέλος πάντων, εγώ ελπίζω σε δεύτερο γύρο -ή να πω καλύτερα τρίτο; :ρ
Υ.Γ. Κνίτη mboy [δε μπόρεσα, το κουμπάκι το είδα για πάτημα :ρ] μίλησε η Στεκιά! Δυνατότερο από τα γουρούνια, αλλά ας μη μιλήσω για το κείμενο -εδώ μιλάμε για σοβαρούς συγγραφείς, διανοούμενους -σωστά; :->
Διαφημίσεις με μουσική Λουκ Κηλ; Δε θυμάμαι -για βοήθα!
Cloud ντροπή σου και φτου σου! Εδώ ρε μιλάμε για διανόηση, κουλτούρα, εστετισμό -τούτο κείνο, τα πάντα όλα! Κι έρχεσαι να μας πεις για Νικολαϊδη; Δεν έχεις διαβάσει τις κριτικές για το Μοντεζούμα στα σοβαρά έντυπα; Σεξιστικό,φαλλοκρατικό, ποταπό ανάγνωσμα -φτου μακριά από μας!
Θα σου αναφέρω πάντως ένα παράδειγμα για να καταλάβεις πως διαμορφώνεται το κοινό: μου είχε στείλει μέιλ κάποιος (άγνωστος) και με ρωτούσε αν έπαιρνε ο Νικολαϊδης ναρκωτικά -στηρίζοντας την άποψή του στον τρόπο γραφής του Μοντεζούμα. Κατάλαβες φίλε; Όποιος δε γράφει σε στυλ έκθεση Γ' Λυκείου προετοιμασία για Πανελλαδικές -δε γίνεται -μαστουρωμένος θα είναι!
Αυτό είναι το αναγνωστικό κοινό της χώρας μας.
Όντως, το κομμάτι του άρθρου της Σώτης που αναφέρεις με συνεπήρε κι εμένα. Καλύτερη μεταφορά του "ας φάνε παντεσπάνι" δεν έχω ξαναδεί.
Υ.Γ.: Θα διαφωνήσω πάντως, συμφωνόντας μαζί σου (αναρωτιέμαι και την ίδια στιγμή δεν αναρωτιέμαι, που λέει και η καλλιτέχνης). Το Μοντεζούμα είναι όντως μολότωφ που σκάει μπροστά σου σε σκοτεινό δρόμο αλλά τα Γουρούνια είναι ενδοφλέβια, δουλεύουν μέσα σου και σου ανοίγουν το μυαλό διάπλατα.
(Από Μ.Χ.)
Θα προσπαθήσω να κάνω την εκτενή αναφορά μου σε όσα μας απασχόλησαν.
Εντάξει, μπορεί να έχει άδικο η Σ.Τ. (Σώτη Τριανταφύλλου) που κατηγορεί το συνδικαλιστικό κίνημα που συμπαραστάθηκε στους δύο απολυμένους.
Εντάξει, μπορεί ακόμη και να το κάνει από συμφέρον επειδή εκδίδεται από τις εκδόσεις Πατάκη, πράγμα που το θεωρώ απίθανο, διότι πρόκειται για ασυμβίβαστο άτομο που έχει το θάρρος της γνώμης του και δεν έχει ανάγκη να γλύψει τον εκδοτικό της οίκο… (Το απέδειξε εξ άλλου και με τις προηγούμενες απολύσεις της. Απλώς, σε ένα άτομο σαν την Σ.Τ. οι απολύσεις δεν είναι τόσο επώδυνες όσο στη πλειοψηφία...)
Θα υπερασπισθώ με σθένος τις υπόλοιπες απόψεις, αλλά και το ύφος της σε αντίθεση με τις απόψεις του MOTORCYCLEBOY.
(που παρότι φαίνεται ψαγμένο – εναλλακτικό –αναρχίζον άτομο, διαθέτει απόψεις της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, απόψεις που μας χαντακώνουν σαν χώρα, τα τελευταία 30 χρόνια.)
Ίσως η λέξη κλειδί για να ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου είναι η λέξη «ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ»
( Μ.Χ. : Συνεχίζω σε άλλη αποστολή σχολίου)
Εδώ είμαστε, "συζήτηση" πάνω στη λέξη νομιμότητα. Κελεπούρι..!
Εναλλακτικέ mboy ντροπή μου δε λες τίποτα, αλλά τα Γουρούνια δεν έχουν τόση εφηβεία μέσα τους. Ακούς εκεί με το φαλοκράτη. Σε λίγο θα το σκεφτόμαστε να τον πιάσουμε και στο κατούρημα...
Όσο για τα ναρκωτικά, δε ξέρω ούτε με ενδιαφέρει τι λένε οι Άλλοι για το γεράκο, με ενδιαφέρει τι είπε αυτός σε εμένα. Θυμάμαι όμως την πρώτη μου επαφή με τον πιτσιρικά Ρεμπώ κατευθείαν από το ψυγείο της εναλλακτικότητας κάποιου δασκάλου -από εκείνους που το έχουν δει επάγγελμα το θέμα: πρώτη κουβέντα "χασισοπότης" -σαν να λέμε από που αγοράζεις ρόλους να ψωνίσω και εγώ για τις διαφορετικές στιγμές μου. Η' αλλιώς τρέχα γύρευε...
Όπως και να 'χει, εδώ έπαιξε βαριά φτυαριά, όποτε δεν ξέρω αν αρμόζει να περιμένω να παρακολουθήσω συνέχεια πάνω στο pop θέμα της νομιμότητας [ο πρτφ που να βρίσκεται άραγε; ]...
(Από Μ.Χ.)
Συνέχεια 2η της εκτενούς αναφοράς μου σε όσα μας απασχόλησαν.
"ΝΟΜΙΜΗ" λοιπόν.
Ισως η καρδια των δεινών της σημερινής κοινωνίας μας βρίσκεται εδώ. Οι νόμοι είναι αποτέλεσμα της "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" μας. Αυτοί που ψηφίζουμε - ή που ψηφίζουν, αν θέλετε - νομοθετούν. Οι ίδιοι δίνουν και το παράδειγμα τη μη τήρησης των νόμων.
Ετσι συνεχίζεται ο φοβερός φαυλος κύκλος. Ατιμωρησία, ασυδοσία, διαφθορά.
(Μ.Χ. Συνεχίζω σε απόμενο σχόλιο.)
Cloud ο Σαμσόν ο πρτφ μάλλον δεν εμφανίζεται επειδή δεν χωράνε πολλοί "αναρχίζοντες" μαζί! Ο ένας αναρχίζων είμαι προφανώς εγώ, χαχαχα. Το παράδειγμα με τα ναρκωτικά στο έφερα για να σου δείξω πως όσα δεν χωράνε στα στενά κεφάλια είναι ΠΡΟΦΑΝΩΣ παράγωγα ναρκωτικών ή σκοτεινών συνομωσιών.
Και για να ξέρεις, εγώ κατουράω πλέον καθιστός (σαν τον Χοσέ Δανιέλ Φιέρρο) για να μην τον πιάνω και με περάσουν για φαλλοκράτη.
Καλά ναι, στανταρ το θεματάκι, συμπλήρωσα πως το έχω ξαναδεί το παραμύθι, σε λιγότερο εφημεριδοφιδίσια έκδοση αερολογικού χαραχτήρα με εκπαιδευτικές πατερίτσες. Επαγγελματίας φιλόλογος που δεν βρίσκει άλλη εξήγηση για την περίπτωση του πιτσιρικά πέρα από το λάδι της κάνναβης.
Όσο για τα προφανώς τα εξ' αποκαλύψεως καλά τα έλεγε ο ψυχοπατέρας με ολίγην αριστοκρατίας για τις νευρώσεις. Κάποιοι αθρωποι ακούν φωνές, κάποιοι βλέπουν οράματα -είμαστε φοβερό πλάσμα όπως και να το κάνεις.
Α και ένα τελευταίο, αν το ρίξεις στην αφαίρεση πας με άνεση και χάρη διανοούμενου από τον φαλλό στο φαλό και μετά στο φελό που στην τελική είναι όλα άψυχα αντικείμενα και πρέπει να έχουμε το νού μας να τα αντιμετωπίζουμε με ανάλογη προσοχή -ή..;
:-)
Μ.Χ. δεν είναι θέμα δίκιου ή άδικου οι κατηγορίες της Σ.Τ. προς το συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν είναι καθόλου αυτό. Τι εννοώ;
Λέω "αύριο θα έχει ήλιο" και τελικά έχω άδικο, γιατί αύριο πιάνει μια σκατοβροχή και γίνομαι μούσκεμα.
Λέω "αυτός ο άνθρωπος είναι ένοχος, κρεμάστε τον" κι έχω άδικο, επειδή ο άνθρωπος είναι αθώος.
Κατανοείς τις διαφορές ανάμεσα στα δυο παραδείγματα;
Δεν με ενδιαφέρουν στο ελάχιστο τα κίνητρά της (όπως και τα κίνητρα οποιουδήποτε άλλου), δεν είπα οτι έγραψε λόγω συμφέροντος, απλά χαρακτήρισα την πράξη της άκομψη και το ύφος του κειμένου της γλύφτικο.
"Ασυμβίβαστος" και "σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας που εκδίδεται από μεγάλο οίκο" -δεν κολλάνε αυτά τα δυο φίλε μου! Μη λέμε κι ότι θέλουμε! Ασυμβίβαστος ήταν ο Νικολαϊδης (για να συνεχίσω την αποπάνω κουβέντα) που αρνήθηκε να ξαναεκδοθεί μπακάλικα στους μεγάλους μας οίκους, βρήκε εναλλακτική λύση έξω από δω και γι΄αυτό το τσακίσανε το βιβλίο του από κριτικές μέχρι θάψιμο στα πίσω ράφια των βιβλιοπωλείων. Έτσι πάει.
Επαναφέρεις το θέμα των απολύσεων της Σ.Τ., λοιπόν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα άτομο που ανακαλύπτει οτι δουλεύει για έμπορο όπλων τα βροντάει από μόνο του, δεν περιμένει να το απολύσουν. Ένα άτομο που έχει "οικολογικές ανησυχίες" δεν πάει να δουλέψει σε περιοδικό αυτοκινήτου! Ένα άτομο που δυσφορεί για τους συναδέλφους του σηκώνεται και φεύγει και, απέξω πλέον, τους τα χώνει με την άνεσή του. Όχι να κάθεσαι μέσα στο μαντρί και να βρίζεις τα διπλανά πρόβατα -κάπως σε ξεφτίλα μου κάνει αυτό!
Θα υπερασπιστείς τις υπόλοιπες απόψεις της, λες. Πες τες και σε μας ρε άνθρωπε να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε! Μπορεί και να συμφωνούμε, που ξέρεις;
Ανοίγω παρένθεση: δεν είμαι ούτε ψαγμένος, ούτε εναλλακτικός, ούτε αναρχίζων. Είμαι κολλημένος, αδιάλλακτος και συντηρητικός -εντάξει;
Πάμε τώρα στη ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ.
Εντοπίζεις το πρόβλημα στη ΜΗ ΤΗΡΗΣΗ των νόμων, δεν έχεις άδικο. Μόνο που:
1. Οι αδύνατοι (εργαζόμενοι, άνεργοι, κ.λ.π.) δεν έχουν την πολυτέλεια της μη τήρησης (πρόσεξε -δεν λέω παραβίασης) των νόμων.
2. Οι νόμοι σκοπεύουν (ή έτσι θα έπρεπε) στην προστασία των αδυνάτων, εφόσον οι δυνατοί μπορούν να αυτοπροστατευτούν.
3. Οι δυνατοί νομοθετούν είτε απευθείας είτε μέσω των πολιτικών τους εξαρτόμενων μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες προστασίας των αδυνάτων από τους νόμους.
Να σου φέρω ένα παράδειγμα; Υπάρχουν νόμοι που αποσκοπούν στν έλεγχο των απολύσεων εργαζομένων από εργοδότες κι αυτοί οι νόμοι είναι φυσικά χαλαρώτεροι από όσο θα έπρεπε. Γι΄αυτό υπερασπιζόμαστε τους απολυμένους, ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΙΓΟΥΡΟ οτι απολύθηκαν νόμιμα (όπως ισχυρίζεται η Σ.Τ.) Διαφωνείς με το παράδειγμα; Αν όχι -τότε κατανοείς πλήρως τον σχολιασμό μου σχετικά με το άρθο της Σ.Τ.
ωραία λοιπόν, το διαφημιστικό διάλειμμα τελείωσε, τα κεφάλια μέσα (ίσα που προλαβαίνω να παίξω τη ρομαντική διαφήμιση του νεσκαφέ που έκανε ο λουκ δέκα χρόνια πίσω.
ο μ.χ. επέστρεψε αλλά ξανά βρίζει (βλ. ορισμό της λέξης παραπάνω.)
απουσιάζουν ξανά τα επιχειρήματα.
απο κει και μετά
1. δεν αναφέρεται σε καμία απολύτως από τις υπόλοιπες απόψεις της σώτης που λέει ότι θα υπερασπιστεί και με σθένος κιόλας.
2. για τις απόψεις του ματοσακού, λέει μόνο ότι δε συμφωνεί και μετά τον τοποθετεί (δεν ξέρω βάσει ποιας στατιστικής) στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Καμιά αναφορά σε συγκεκριμένες απόψεις. Μονάχα γενικόλογοι χαρακτηρισμοί.
3. επιδίδεται σε ένα κάτι-σαν-λογίδριο περί νομιμότητας χωρίς να το συνδέει -για άλλη μια φορά- με τα προηγούμενα.
Μιλάει για ασυδοσία, όλοι μιλούν για ασυδοσία: πες μας τι εννοείς!
αυτή τη φορά όμως αλήθεια απορώ, αξίζει να κάνουμε τον ψυχαναλυτή και να προσπαθούμε να μαντέψουμε τι εννοεί κάποιος όταν γράφει κάτι;
μου φαίνεται άσκοπη δηλαδή η προσπάθεια του ματοσακού να ξεκαθαρίσει τα κρυπτογραφημένα (ή ασαφή, θα έλεγα εγώ) γραφόμενα του σχολιαστή του, ο οποίος δεν έχει πει τίποτα με όλα αυτά τα σχόλια πέρα από μετέωρους χαρακτηρισμούς του τύπου "είσαι αυτό, είσαι εκείνο, κτλ"
καταλήγω ότι αυτού του είδους η συζήτηση είναι παραπλανητική, γιατί μπορεί να αποπροσανατολίσει τελείως τον μ.χ. από την αρχική του άποψη, η οποία ήταν σαφέστατη:
"τι ομάδα είστε; εγώ είμαι σώτη κι όποιος μου τη βρίζει είναι συμπλεγματικός"
αυτή η λογική δεν αντιμετωπίζεται με επιχειρήματα, τελεία και πάυλα.
η προσπάθεια προσέγγισης του ματοσακού, όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι, θα μπερδέψει το μ.χ. και θα τον φέρει σε σημείο να λέει άλλα αντί άλλων.
ήδη παραδέχτηκε, υποχωρώντας, ότι υπάρχουν λάθη στη σκέψη της σώτης. δε με πείθει: αν όντως είχε δει το άτοπο, θα έλεγε πάσο, δε θα συνέχιζε τις αοριστίες.
εκτός και αν συνεχίζει από πληγωμένο εγωισμό.
στην τελευταία περίπτωση, μπορώ να το κατανοήσω και παραδέχομαι ότι κι εγώ υπήρξα λίγο βίαιος μέσα στην αγανάκτησή μου με αυτά που διάβαζα.
Εσύ άφησες τις διαφημίσεις και το έριξες στα στοιχήματα μου φαίνεται -χαχαχα.
Το "του ρουρουρού τουτουτού" του Λουκ ήταν;
ακριβώς!
και είχε κάνει και κάποια άλλα υπέροχα, δεν τα θυμάμαι τώρα!
τι στοιχήματα, που το μπλογκ σου είναι για μένα ο ορισμός της κοινωνικοποίησης:
μορφώνομαι, γελάω και περνάω καλύτερα από ότι περνάω στο δικό μου!
του ρουρουρού του του τού
άψογος.
τι λέμε τώρα, ρε μόρτη κάνεις το πληκτρολόγιο να τραγουδάει!
Και όλα αυτά στην προνομιακή τιμή των 29,96 ευρώ και σε 52 άτοκες μηνιαίες δόσεις (με προνομιακό επιτόκιο 35% για τα πρώτα 2 χρόνια πλέον φόρου ΕΦΤΕ και λοιπών κρατήσεων)!
den pisteuw na eirwnevesai pali tous ellines mikromesaious epixeirimaties???
kati symplegmatikoi roufianoi san kai tou logou sou ftaine kai fygan oloi mas oi kaloi epixeirimaties, oi prostates tis oikonomiasmas, stis vourgaries kai mpikan oi kinezoi kai alwnizoun!!!!
Χαχα, σωστά -σκύβω το κεφάλι και παραδέχομαι ταπεινά το κρίμα μου.
Αλλά να προσθέσω οτι φύγανε οι επιχειρήσεις και πήγαν στη Βουργαρία -ήρθαν όμως εδώ πέρα κάτι Βουργάρες στα μαγαζιά, κάτσε καλά αδερφάκι μου!
Κινέζες, όχι δεν έχω δει ακόμα -αλλά είναι κάτι μαύρες στη Σοφοκλέους, να τις πίνεις στο ποτήρι!
έπρεπε να το φανταστώ ότι οι κύκλοι των συμπλεγματικών αναρχιζόντων συμπλέκονται και αλληλεπιδρούν με τα κυκλώματα των μαστροπών που συντηρούν το χρόνιο εφιάλτη της λαθρομεταναστευτικής εγκληματικότητας.
όλα τα δεινά των νεοελλήνων συντηρούνται, ανακυκλώνονται και πολλαπλασιάζονται από το γεγονός ότι εχάθη πλέον στην εποχή μας το φως της Αληθείας του Ιησού, ο Λόγος του Θεού ο οποίος συντηρούσε συμπαγή και αδιαίρετη την αγία κοινωνία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ομιλείτε περί Δημοκρατίας, ω φαύλοι, διότι δεν γνωρίζετε ότι η Δημοκρατία επέρασεν από το σπαθί του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο στόμα του δικαίου Περικλέους και από εκείθε απευθείας εις τας σπάθας των μεγάλων Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, όπου εκυβέρνησαν συνετά και ελέω Θεού.
καλά, δεν τα λέει και ακριβώς έτσι, αλλά μιας και μιλούσαμε για διανοούμενους, τι σου λέει ο χρ. γιανναράς;
τον μελετάω τελευταία μπας και βγάλω κάνα σύμπλεγμα, αλλά μάλλον με βλέπω να βγάζω σπυράκια...
Καλά, πήγα να σώσω το ανορθόγραφο με ανορθόγραφο -κάνενα μέλλον.
Πρόβλημα τα λάμδα :-/
Cloud όπως λέγαμε πιτσιρικάδες "ο κυνηγός του κυνηγού δεν κυνηγάει". Τουτέστιν, η αναρθογραφία μας είναι άποψη εφόσον οτι γράφει δεν ξεγράφει -χαχαχα.
xouxouxou είχα ένα θείο, τον Περικλή (τον λέγαμε Περεκλή καθότι τουρκόγυφτοι εκ Πελοποννήσου), μου τον θύμισε η βαθυστόχαστη ανάλυσή σου. Είχε αυτός ένα γκομενάκι τη Νατάσσα, τρελός έρωτας -τέλος πάντων, την παντρεύτηκε και μετά χωρίσανε, αλλά αυτά είναι άσχετα με το όλο θέμα.
Θα σου πω λοιπόν μια ιστορία με τον βαθυστόχαστο διανοούμενο Γιανναρά: όταν ήμασταν φοιτητές πήγαν να μας τον φορέσουν σαν καθηγητή φιλοσοφίας και είχαμε κλέισει την Πάντειο για καμιά δεκαπενταριά μέρες -όλες οι παρατάξεις πλην ΠΑΣΚ, ΔΑΠ. Διότι, εντάξει ρε μάγκα, να κάνεις φιλοσοφία και να είσαι μαρξιστής, νεοκαντιανός, αρχαιολάτρης, γερμανοτσολιάς, ότι θέλεις. Αλλά όταν είσαι θεολόγος (πάει να πει υπέρμαχος μιας αντιεπιστημονικής απόψεως όπως αυτή της υπάρξεως θεού) δεν μπορείς να διδάξεις φιλοσοφία φιλαράκο! Για την ακρίβεια δεν μπορείς να διδάξεις τίποτα εκτός από θεολογία. Τελικά μας πέρασε και δεν πήρε την έδρα ο Γιανναράς -αλλά την πήρε ένα ρετάλι Νεοκλής Σαρρής αν έχεις ακουστά και μας δίδαξε Οσμανική πραγματικότητα -χέσε μέσα Αποστόλη!
Πέραν όλων αυτών ο κύριος Γιανναράς είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της κυρίαρχης κοινωνικής ξεφτίλας η οποία αναγνωρίζει δικαίωμα λόγου σε οποιονδήποτε έχει μειλίχιο ύφος, άσχετα με το τι βλακείες θα πει.
ο ίδιος ξέρεις πώς αναφέρεται στο περιστατικό που λες;
λέει ότι είναι φασισμός στα πανεπιστήμια το ότι δε μπορεί κανείς να μιλήσει, γιατί θα του έρθει η κνε και μάλιστα με πανώ! Δύο σχόλια πάνω σε αυτό:
1. ο αυτοκρατορικός διανοούμενος κύριος γιανναράς δεν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι εκτός από την κνε (ένα φαινόμενο που μπορούμε να ονομάσουμε πρετεντετεντεριλαριλαρο)
2. από την παραλίγο έδρα του ήθελε να έχει την ελευθερία να μιλάει, να εισηγείται (και μάλιστα φιλοσοφία, ο μπαμπούλας!), να δίνει θέματα εξετάσεων και μετά να βαθμολογεί ανθρώπους. Το δικαίωμα βέβαια αυτών των ανθρώπων των βαθμολογούμενων να αντιδρούν στο ενδεχόμενο να τους διδάξει φιλοσοφία ο αντιφιλόσοφος είναι ασυδοσία.
όλα αυτά είναι εύκολα, όταν όλες οι έννοιες διαστρεβλώνονται, διάβασα μερικά κείμενα, ο τύπος έχει ταλέντο φυσικά ανώτερο από τους μάγκες του ρεσάλτο, δεν το συζητάω. Το πώς εννοεί τη δημοκρατία, τους εθνικιστές, τη μετόχή, πιο πρόσφατα, όπου μας λέει λίγο πολύ ότι για να συμμετέχουμε, ως νεοαρχαίοι έλληνες, στην αντίστοιχή μας εκκλησία του δήμου, πρέπει να χωθούμε σε ένα μικρό απόμερο εκκλησάκι χωρίς στρακαστρούκους και γκαζάκια και να μην το κουνήσουμε από κει για όλες τις μέρες του πάσχα. Αυτό προτείνει ο κύριος θεόσοφος, ενάντια στην ιδιωτεία. Oh, lord, what an idiot!!!
τελικά σπυράκια που έλεγα δεν έβγαλα, αλλά βρήκα και διαβάζω πράγμα υγιές: του Graeber το fragments of an anarchist anthropology που μου πρότεινε η utopia που της πρότεινε το πρτφ που δεν θα παραξενευτώ καθόλου αν μάθω ότι του το πρότεινες εσύ, χαχαχαχα!
επέστρεψα δηλαδή άπραγος στα συμπλεγματικά μου αναγνώσματα που μου δίνουν την primitive χαρά της μετοχής στην απόλυτη ιδιωτεία!
είμαστε όλοι πάνκ!
φτου σου, ματοσακέ!
Όχι δεν το πρότεινα εγώ, είμαι πιο κλασσικός στα αναγνώσματα της κοινωνικής ανθρωπολογίας, η συγκεκριμένη πρόταση μυρίζει Σαμσόν Ρακκάς από χιλιόμετρα.
Ναι, έχει δίκιο ο Γιανναράς -είναι φασισμός στα πανεπιστήμια η κυριαρχία επίπλαστων πλειοψηφιών (αποτελούμενων από φοιτητές-φαντάσματα), είναι φασισμός στα πανεπιστήμια το μοναδικό σύγγραμμα, η παντοδυναμία του καθηγητή. Είναι φασισμός στα πανεπιστήμια η καταστρατήγηση των αποφάσεων των συνελεύσεων αν αυτές δεν βολεύουν τα κομματικά επιτελεία -έχει δίκιο ο Γιανναράς. Τι; Δεν εννοεί αυτά όταν μιλάει για φασισμό στα πανεπιστήμια; Λογικό είναι! Επειδή ο φασισμός στα πανεπιστήμια στηρίζεται εν πολλοίς στις ιδέες που προωθεί ο ίδιος.
Εμείς πάντως τότε, δεχόμασταν να πάρει την έδρα ο Γιανναράς, αρκεί να έπαιρνε και έδρα αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ο Νίκος Γαλανός -πρώην ηθοποιός, νυν μέντιουμ, αστρολόγος. Ή έστω ο Λεφάκης -ήμασταν διαλλακτικοί! Αλλά αφού δεν δώσανε έδρα σε αυτούς τους άξιους επιστήμονες, μουλαρώσαμε κι εμείς στο θέμα Γιανναρά! Ε μα πια!
Εν τω μεταξύ, βγαίνει και η κάθε θείτσα και διαμαρτύρεται για τη βαρβαρότητα των αυγών που έφαγε το φασιστάκι. Έλα μ___ί στον τόπο σου, δηλαδή...
Γεια σου motorcycle, ασταμάτητε γραφιά!
Που 'σαι συ ρε άτομο!
Καλά κάνει η θείτσα και διαμαρτύρεται -αυτοί που της ρίξανε αυγά της δώσανε το δικαίωμα να το κάνει. Τόσο τους έκοψε... τι να πω;
Χάθηκε να κάνουν μια αντιεκδήλωση απέξω για να θυμίσουν στον κόσμο τις απόψεις της μανδάμ;
Όπως είχε πει και ο Ιωαννίδης προ αμνημονεύτων χρόνων, όταν ήταν προπονητής του Άρη: "Γαμώ την Παναγία σας, τους βάλατε πάλι στο παιχνίδι!"
Ο δίκος σου που χάθηκε ρε; Φαντομάς ο πούστης!
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!