Κατευθείαν από την Κόλαση

Θα έχεις καταλάβει οτι ένα από τα κολλήματά μου είναι εκείνη η ταινία -"Σιντ και Νάνσι", δυο προβολές στη σειρά την είχα δει τότε που παιζόταν στην ΕΛΛΗ, αρρώστησα κανονικά. Πέρα από τον Γκάρι Όλντμαν που έπαιζε τον Σιντ Βίσιους και τον λάτρεψα από την πρώτη σκηνή, εκείνη τη μέρα έμαθα τον Άλεξ Κοξ. Τον σκηνοθέτη της ταινίας.

Μετά έψαξα στην αχανή (και καλά!) δισκοθήκη μου, βρήκα το σάουντρακ του "Ρέπο Μαν" -επιβεβαίωσα οτι κι αυτό ο Άλεξ το είχε γυρίσει. Ανέβηκε λοιπόν ακόμα περισσότερο στην εκτίμησή μου, έβγαλε έπειτα το "Στρέιτ του Χελ" -ένα γουέστερν στο οποίο έπαιζε το πάνθεο των παιδικών μου ηρώων, Τζόε Στράμερ, Τζιμ Τζάρμους, Έλβις Κοστέλο, Σέιν ΜακΓκόουαν, Ντένις Χόπερ, βάλε και τις γκόμενες Γκρέις Τζόουνς συν Κούρτνεϊ Λαβ... κάτσε καλά αδερφέ μου!



Τέλος πάντων, τις προάλλες βρήκα τη σελίδα του Άλεξ Κοξ κι από εκεί μέσα ψάρεψα ένα σωρό καλούδια. Για πρώτη δόση σου έχω θανατηφόρους διαλόγους από το "Σιντ και Νάνσι" (καθότι ο άνθρωπος δίνει όλα τα σενάρια των ταινιών του, να τα κατεβάσει όποιος γουστάρει!), συν μια συνέντευξη του Άλεξ Κοξ σχετικά με την ταινία. Δεν είναι και λίγα -νομίζω;



(Ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν ο Σιντ με τον Τζον).
Σιντ: Εεε, Λίντα μάντεψε!
Λίντα: Τι έγινε; Παντρευτήκατε εσείς οι δύο;
Σιντ: Μπα. Είμαι στο ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ. Είμαι ο ΜΠΑΣΙΣΤΑΣ. Ο Τζον με έβαλε!
Λίντα: Τι απέγινε ο άλλος που έπαιζε μπάσο;
Τζον: Τον απολύσαμε. Έπλενε τα πόδια του πολύ συχνά. Ο Σιντ δεν πλένει τα πόδια του ποτέ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΜΕ;
Λίντα: Βραστά φασόλια ή σαμπάνια.
Τζον: Και τα δύο, ΠΑΡΑΚΑΛΩ.
(Ο Σιντ βγάζει ένα σπρέι και αρχίζει να γράφει στους τοίχους «ΟΙ ΣΕΞ ΠΙΣΤΟΛΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ». Η Νάνσυ μπαίνει έχοντας διορθώσει το μακιγιάζ της αλλά φαίνεται χειρότερα από πριν).
Λίντα: Νάνσυ, αυτοί είναι οι ...
Νάνσυ: Οι ΣΕΞ ΠΙΣΤΟΛΣ; ΛΑΤΡΕΥΩ τους ΣΕΞ ΠΙΣΤΟΛΣ! Έχω όλους σας τους δίσκους πίσω στο σπίτι στη Νέα Υόρκη. (Γυρίζει προς τον Σιντ). Γεια σου Τζόνυ!
Σιντ: Αυτός εκεί είναι ο Τζον. Εγώ είμαι ο Σιντ.
Νάνσυ: Τζαμάρετε πουθενά απόψε;
Τζον: «Τζαμάρετε πουθενά απόψε;» Ναι, τζαμάρουμε –τρέχει τίποτα;
Νάνσυ: Τότε μπορεί να έρθω να σας δω. Να δω αν είσαστε τόσο σκατά όσο λένε.
Τζον: Είμαστε χειρότεροι από όσο λένε. Είμαστε αποκρουστικοί.
Σιντ: Γαμημένα υπέροχοι είμαστε. Σεξ Πίστολς. Χάρη στον εαυτό σου θα κάνεις.
Τζον: ΒΑΡΕΜΑΡΑ.



(Οδός Μπάκινγχαμ Πάλας. Μεσημέρι. Ο Τζον με τον Σιντ περπατάνε δίπλα-δίπλα. Ο Τζον αγορεύει).
Τζον: Το να είσαι ένας Πίστολ δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Πρέπει να ξέρεις ποιοι είναι οι εχθροί σου. Οι μπασκίνες, η εκκλησία, οι χίππηδες, οι πολιτικοί, οι γαλαζοαίματοι, η πλουτοκρατία. Και το σεξ επίσης. Το σεξ είναι σκέτη αρχιδιά. Εμείς δεν είμαστε οι Ρόλινγκ Στόουνς. Πρέπει να αποφύγουμε το μανιπουλάρισμα από τα ξεφτιλισμένα μπουρζουάδικα μέσα ενημέρωσης...
(Στο μεταξύ ο Σιντ χώνεται πίσω από μια παρκαρισμένη Ρολς Ρόις. Ο Τζον συνεχίζει να περπατάει, μη έχοντας καταλάβει οτι ο Σιντ δεν είναι πλέον δίπλα του).
Τζον: Πρέπει να δείχνεις έντονα την αντίδρασή σου σε όλα αυτά.
(Ο Σιντ έρχεται δίπλα του τρέχοντας. Ο Τζον γυρίζει και τον κοιτάζει. Η Ρολς Ρόις ανατινάζεται πίσω τους).


(Μέσα στον τηλεφωνικό θάλαμο, ο Σιντ κρατάει το ακουστικό στο αυτί της Νάνσι).
Νάνσυ (τσιρίζει): Μάντεψε μαμά! ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ. Εγώ κι ο ΣΙΝΤ. Ο ΣΙΝΤ ΒΙΣΙΟΥΣ, θυμάσαι; Από τους Σεξ Πίστολς! Όχι, δεν είμαι έγκυος! Το κάναμε επειδή αγαπιόμαστε! Είμαστε ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ! Θα τον αγαπήσεις κι εσύ όταν τον γνωρίσεις. Δεν είναι καθόλου όπως τον περιγράφουν οι εφημερίδες! Λοιπόν, τέλος πάντων, γιατί δεν μας στέλνεις ένα ΓΑΜΗΛΙΟ ΔΩΡΟ για τον ΜΗΝΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΤΟΣ; Όχι, όχι δεν έχουμε σπίτι ακόμα. Γιατί δεν μας στέλνεις μερικά ΧΡΗΜΑΤΑ; Όχι, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ! Μάλλον έχω κρυώσει λίγο, αυτό είναι όλο. Είναι πολύ αργά εδώ πέρα, νυστάζω κιόλας. Γιατί ΟΧΙ; Είμαι ΕΝΤΕΛΩΣ παντρεμένη! ΕΙΜΑΙ! ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ! ΔΕ ΝΟΙΑΖΕΣΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ! ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ! ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ!!
(Η Νάνσυ αρπάζει το ακουστικό από τα χέρια του Σιντ και παθαίνει αμόκ. Σπάει τα τζάμια του θαλάμου, κόβει τα χέρια της στα γυαλιά).
Νάνσυ: ΟΙ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ! ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΤΑ ΜΟΥΝΙΑ! Δεν μας στέλνουν ΚΑΘΟΛΟΥ ΧΡΗΜΑΤΑ! Λένε οτι θα τα δώσουμε για ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!
Σιντ: Αφού για ναρκωτικά θα τα δώσουμε.
Νάνσυ: Δεν έχει σημασία. Δεν με πιστεύουν, η ίδια μου η οικογένεια δεν μου έχει εμπιστοσύνη. Όλοι με ΜΙΣΟΥΝ Σιντ...
Σιντ: Εγώ σ΄αγαπάω Νάνσυ. Το χέρι σου αιμορραγεί.
Νάνσυ: ΩΡΑΙΑ.

Σιντ: Μην τους σκέφτεσαι άλλο Νάνσυ. Είναι απλώς βρωμεροί μπάσταρδοι.
Νάνσυ: Δεν τους κατηγορώ Σίντεϊ. Φοβούνται.
Σιντ (έκπληκτος): Εμένα;
Νάνσυ: Όχι -εμένα. Ήμουνα μεγάλο πρόβλημα γι΄αυτούς από πάντα. Με έδιωξαν απ΄όλα τα σχολεία που πήγα. Τον περισσότερο καιρό δεν ήξερα τι έκανα. Με κλείδωναν στο υπόγειο για να μην τραυματίσω τον αδερφό μου ή την αδερφή μου. Προσπάθησα να σκοτώσω τη μπέιμπισιτερ μου και τη γάτα μου. Προσπάθησα να σκοτώσω τη μάνα μου με σφυρί. Μου έδιναν ΘΟΡΑΖΙΝ όταν ήμουνα εννιά χρονών...
(Ο Σιντ γελάει)
Νάνσυ: Δεν είναι ΑΣΤΕΙΟ Σιντ. Είναι αλήθεια. Προσπάθησα να κόψω τις φλέβες μου όταν έγινα δέκα χρόνων...



(Γουίντερλαντ, Σαν Φρανσίσκο. Η τελευταία συναυλία των Σεξ Πίστολς. Τα μέλη του συγκροτήματος δείχνουν να μισούν ο ένας τον άλλο. Βρίζονται στα παρασκήνια και όσο ανεβαίνουν στη σκηνή. Ο Σιντ παίζει μπάσο χρησιμοποιώντας μόνο τη μια χορδή. Ένα Περουβιανό συνεργείο εξωτερικών μεταδόσεων προσπαθεί να τραβήξει σκηνές ανάμεσα στους οπλισμένους σωματοφύλακες).
Στηβ: Είναι εδώ ο Τζόνυ Ρότεν;
Σιντ: Μπα. Απλά έτυχε να χρησιμοποιήσω αυτό το όνομα μια –δυο φορές, παλιότερα.
Τζον (κλείνει το μικρόφωνο): Πολύ αστείο. Ω, ναι! Αστείο! Το χοντροκομμένο χιούμορ των ηλιθίων πάντα με διασκέδαζε!
Σιντ: Σκάσε και ΤΡΑΓΟΥΔΑ!
(Γελάνε όσο ξεκινάνε να παίξουν το "Πρόμπλεμς").
Τζον (διακόπτοντας την εισαγωγή του τραγουδιού, κοιτάζει το κοινό): Είχατε ποτέ την αίσθηση οτι σας πιάσανε κορόιδα;


(Γραφείο φυλακής. Ο Σιντ στέκεται μπροστά από έναν πάγκο για να πάρει τα πράγματά του. Οι καρποί του είναι μπανταρισμένοι. Πίσω από τον πάγκο κάθονται δυο μπάτσοι, ο ένας νεαρός και τυπικός, ο άλλος γέρος και σοφός).
Νέος μπάτσος (αφήνοντας πράγματα πάνω στον πάγκο): Μια γκοφρέτα. Ένα κομμάτι σπάγκου. Ένα κομμάτι χαρτί.
Γέρος μπάτσος: Κοίτα νεαρέ μου. Ξαναβγαίνεις από τη φυλακή με εγγύηση. Γιατί δεν κάνεις κάτι καλό για τον εαυτό σου; Ξέρω –νομίζεις οτι είσαι πολύ σκληρός... (ψάχνει στα χαρτιά για το κανονικό όνομα του Σιντ) Ρίτσι. Αλλά υπάρχουν εδώ μέσα άντρες, πολύ πιο σκληροί από σένα, που θα παρακαλούσαν να βρίσκονται στη θέση σου τώρα.
Νέος μπάτσος: Έξι σπίρτα. Ένα πακέτο τσιγάρα. Μια πινέζα.
Γέρος μπάτσος: Όταν θα βγεις έξω απ΄αυτή την πόρτα μπορείς να παραμείνεις έξω ή να ξανάρθεις πίσω σε μας.
Νέος μπάτσος: Μια τσίχλα. Ένα εισιτήριο του Μετρό. 67 σεντς σε κέρματα. (Παίρνει ανάσα) Και 540 δολάρια σε μετρητά. Υπογράψτε εδώ παρακαλώ.
(Ο Σιντ υπογράφει και παραχώνει τα πράγματα στις τσέπες του. Δεν έχει ακούσει λέξη από όσα του είπαν οι μπάτσοι).
Γέρος μπάτσος: Τα πάντα εξαρτώνται από σένα νεαρέ. Και δεν βλέπω τίποτα αλυσίδες στα πόδια σου.
(Ο Σιντ γνέψει και ξεκινάει να φύγει σέρνοντας τα πόδια του, σα να είναι αλυσοδεμένος. Οι δυο μπάτσοι κουνάνε τα κεφάλια τους. Στην εξώπορτα ο Σιντ σταματάει και γυρίζει προς το μέρος τους).
Σιντ: Α ναι, να ρωτήσω κάτι...
Γέρος μπάτσος: Τι πράγμα γιε μου;
Σιντ: Από που μπορώ να αγοράσω μια πίτσα;

Λίγα λόγια από τον Άλεξ Κοξ για την ταινία:


Πήρατε πολλά ναρκωτικά για να μπείτε στο κλίμα της ταινίας;

Όχι –γιατί να το κάνουμε αυτό; Μήπως δηλαδή ο Τζον Γουέιν καβάλαγε το άλογο και πυροβολούσε στ΄αλήθεια ινδιάνους για να μπει στο κλίμα των ταινιών του; Μήπως ο Όρσον Ουελς αγόρασε ολόκληρο εκδοτικό συγκρότημα για να μπει στο κλίμα του "ΠΟΛΙΤΗ ΚΕΪΝ";

Ένας γνωστός σκηνοθέτης με είχε ρωτήσει το ίδιο πράγμα: «πόσα φιξάκια χτύπησαν οι ηθοποιοί για να παίξουν στην ταινία;» Το μόνο που μπορούσα να κάνω με τον γερο-ξούρα ήταν να του υπενθυμίσω την ιστορία με τον Ντάστιν Χόφμαν και τον Λόρενς Ολίβιε στα γυρίσματα του "ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΥ".
Ο Ντάστιν, στην προσπάθειά του να «μπει στον ρόλο» λέει στον Λάρυ οτι θα πάει στον οδοντογιατρό του και θα του ζητήσει να του κάνει σφράγισμα χωρίς αναισθητικό, για να νιώσει πως είναι να σε βασανίζουν με οδοντιατρικό τροχό.
«Ντάστιν», του λέει ήσυχα ο Σερ Λάρυ, «έχεις ποτέ δοκιμάσει ... την ηθοποιία;»

Η ταινία είναι υπέρ ή κατά των ναρκωτικών;

Η ταινία είναι υπέρ ή κατά του έρωτα; Ελπίζω οτι δεν πλασάρει μια εικόνα πολύ θετική κι ανάλαφρη σχετικά με τα πρεζάκια. Ο Γκάρυ και η Χλόε είναι σπουδαίοι ηθοποιοί, οι ερμηνείες τους ήταν καταπληκτικές. Ίσως, σαν σκηνοθέτης να ωραιοποίησα το τέλος. Στην πραγματικότητα, οι ζωές των πρεζονιών είναι πολύ πιο θλιβερές, πολύ χειρότερες.

Από την άλλη βέβαια, υπάρχει αυτό το μοντέλο της πρεζογκόμενας στις μέρες μας –αφίσες εντελώς κατεστραμμένων ατόμων γεμίζουν τα πλαϊνά των λεωφορείων μας στην προσπάθειά τους να πουλήσουν κάνα τζιν παντελόνι. Αυτό με τσαντίζει πάρα πολύ –μαζί με την άλλη προπαγάνδα που κυκλοφορεί (στα κουτιά με το γάλα, στις διαφημίσεις αθλητικών παπουτσιών) και λέει «Μην κάνετε ναρκωτικά, κάντε σπορ». Τα σπορ είναι μακράν χειρότερα από τα ναρκωτικά. Ενθαρρύνουν την κτηνωδία και τη βία σαν μέσα επίλυσης ενός προβλήματος. Ωθούν τα πλήθη να τραγουδούν εθνικιστικούς ύμνους. Ο Ο. Τζέι. Σίμσον είναι ένα αντιπροσωπευτικό προϊόν της αθλητικής βιομηχανίας. Και οι διαφημίσεις αθλητικών παπουτσιών είναι ολέθριες: ενθαρρύνουν κάθε είδους παρανοϊκές συμπεριφορές, επικροτούν την επιτακτική κατανάλωση υπερτιμημένων προϊόντων που παράγονται από σκλάβους. Ο καταναλωτισμός και τα σπορ είναι το ίδιο άσχημα με την μιλιταριστική μανία στην οποία έχουν εθιστεί τα περισσότερα έθνη του πλανήτη.

Αντιθέτως, το κάπνισμα χόρτου ενθαρρύνει τον πασιφισμό, βοηθάει στο να εκτιμήσουμε καλύτερα τα αντικείμενα τέχνης, μας ωθεί στο να τρώμε και να κάνουμε σεξ. Ειδικά στο να κάνουμε σεξ. Κι αυτός είναι, νομίζω, ο λόγος που το κάπνισμα χόρτου απαγορεύεται αυστηρά.

Που βρήκες την Χλόε Γουέμπ και τον Γκάρυ Όλντμαν;

Η Χλόε ήταν θεατρική ηθοποιός κι ο Γκάρυ το ίδιο. Τη Χλόε την συνάντησα στο Λος Άντζελες και τον Γκάρυ τον είδα σε ένα έργο στο Λονδίνο –είχε παίξει και στην τηλεόραση μέχρι τότε. Αναφορικά με τον ρόλο του Σιντ ήμασταν διπλά τυχεροί επειδή ακόμα ένας (άγνωστος τότε) θεατρικός ηθοποιός, ενδιαφερόταν να τον παίξει: ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις.

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις ήθελε να παίξει τον Σιντ;

Ναι. Και νομίζω οτι θα ήταν πολύ καλός στον ρόλο, επίσης. Έχει αυτή την ικανότητα να δίνει την εντύπωση οτι βάζει πολύ συναίσθημα στους ρόλους του και νομίζω οτι θα χειριζόταν την ρομαντική πλευρά του ρόλου πολύ καλά... Αλλά ο Γκάρυ ήταν αυθεντικό παιδί του Μπέρμονσι –μεγάλωσε στην ίδια περιοχή του Λονδίνου, στον ίδιο κόσμο με τον Σιντ – και καταλάβαινε πολύ καλά τη φιλοδοξία, την αγωνιώδη ανάγκη να ξεφύγεις από το Νότιο Λονδίνο με οποιοδήποτε κόστος...

Είδες τους Σεξ Πίστολς στην τελευταία τους περιοδεία;

Όχι αν και σχεδίαζα να το κάνω. Ήμουνα στο Μεξικό ολοκληρώνοντας το "Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΥΞΙΔΑ" και οι Πίστολς είχαν προγραμματίσει να δώσουν μια συναυλία εκεί. Θα ήταν πραγματικά περίεργο θέαμα, οι Πίστολς να παίζουν σ΄ένα τεράστιο στάδιο για ένα κοινό γιάπηδων και 10 Μεξικάνους πάνκηδες το πολύ, 20 χρόνια μετά... Αλλά τελικά το ακύρωσαν.

Δεν υπάρχουν πάνκηδες στο Μεξικό;

Πολύ λίγοι. Οι Μεξικάνοι έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές φυσικές καταστροφές και άλλα τραγικά γεγονότα. Θα έμοιαζε σκέτος παραλογισμός το να προσπαθείς να εκφράσεις την καλλιτεχνική σου άποψη κυκλοφορώντας τριγύρω σε στυλ «βομβαρδισμένο τοπίο». Επειδή υπάρχει τρομερή φτώχεια και καταστολή εκεί πέρα –η τέχνη είναι περισσότερο ενεργητικά πολιτικοποιημένη.

Πως φάνηκε η ταινία στον Τζόνυ Ρότεν;

Τη μίσησε. Το οποίο είναι κατανοητό, αφού η ταινία βασίζεται σε γεγονότα της ζωής του και επικεντρώνεται σε έναν από τους φίλους του.

Αλλά, ταυτόχρονα, ήταν πολύ γενναιόδωρος με την παραγωγή. Εκείνος κι εγώ είχαμε μια όμορφη συνάντηση στο μπαρ του Μέιφεαρ της Νέας Υόρκης και συζητήσαμε για το σενάριο ανάμεσα σε ατέλειωτα Σι Μπριζ. Κι επίσης κάλεσε τον Άντριου Σκόλφινλτ που έπαιζε τον Τζόνυ Ρότεν στην ταινία, τον κάλεσε από το Λίβερπουλ στη Νέα Υόρκη για να τον μελετήσει καλύτερα.

Ο Τζον ξενάγησε τον Ντριου σε όλες τις αίθουσες τέχνης που λειτουργούσαν στην πόλη και προσπάθησε να τον πείσει να παίξει τον ρόλο του Τζόνυ Ρότεν σε στυλ «αλάνι από το Λίβερπουλ». Φυσικά, δε έγινε κάτι τέτοιο τελικά. Ούτε ο Ντριου ούτε εγώ μπορούμε να θυμηθούμε περισσότερες λεπτομέρειες από τη συνάντησή μας με τον κύριο Λάιντον, μάλλον λόγω των υπερβολικών ποσοτήτων Σι Μπριζ που καταναλώσαμε.



Τι σκέφτεσαι για την ταινία τώρα;

Αν και νομίζω οτι προβάλλαμε πολύ την συναισθηματική πλευρά της υπόθεσης, χαίρομαι που κάναμε την ταινία. Επειδή στα μέσα του ’80 υπήρχε ο φόβος οτι θα κυκλοφορήσει μια ταινία σχετικά με τον Σιντ και τη Νάνσυ –θα πρωταγωνιστούσε η Μαντόνα και ο Ρούπερτ Έβερετ και θα είχε χρηματοδότηση από το Χόλυγουντ.... Αυτό ήταν πριν ο Ρούπερτ Έβερετ γίνει καλός ηθοποιός. Ένιωσα λοιπόν την υποχρέωση να κοντράρω αυτή την παραγωγή των μεγάλων στούντιο, φοβούμενος οτι θα ήταν πολύ χειρότερη από τη δική μου ταινία.

...Εκτός των άλλων με είχε εντυπωσιάσει τότε εκείνη η σκηνή που έστησε η Άμπι Γουλ –με τον Σιντ και τη Νάνσυ να φιλιούνται σε ένα σοκάκι ενώ τριγύρω τους έβρεχε σκουπίδια. Αυτή έστησε τη συγκεκριμένη σκηνή κι ο Ρότζερ την τράβηξε, όταν χάσαμε μια τοποθεσία την τελευταία στιγμή και χρειαζόμασταν ένα μέρος για να γυρίσουμε μια «γέφυρα». Οι Πρέι φορ Ρέιν βρήκαν εκείνο το καταπληκτικό μουσικό θέμα που χρησιμοποιήθηκε και στα ντέμο της ταινίας.

Η φωτογραφία από αυτή τη σκηνή χρησιμοποιήθηκε και στην αφίσα της ταινίας.

Την Αμερικάνικη αφίσα, ναι. Κι αν συγκρίνεις την αφίσα με την κανονική σκηνή θα δεις οτι αυτό που φαίνεται στην αφίσα δεν είναι οι γάμπες της Χλόε Γουέμπ! Οι γάμπες της Χλόε Γουέμπ είναι φανταστικές αλλά δεν ήταν επαρκείς για τους διαφημιστές. Φωτογράφισαν λοιπόν τις γάμπες μιας ΚΟΥΚΛΑΣ ΜΠΑΡΜΠΙ για την αφίσα. Το οποίο είναι σκέτη ειρωνεία, επειδή η Νάνσυ διαμαρτύρεται στην ταινία οτι οι γάμπες της δεν θα γίνουν ποτέ σαν της Μπάρμπι!

Posted in: Κολλήματα