2. "Η καλή νεράιδα ονόματι Δαβίδ"

Προηγούμενα:
1. "Ένα κωλάμαξο με κάτι κερατάδες"

Πρόσωπα:
ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΤΑΚΗΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
(Τριαντάρηδες όλοι τους)

(Η Κατερίνα μένει μόνη στο σαλόνι. Στην αρχή κοιτάζει προς τη σκάλα, μετά σηκώνεται επιφυλακτικά και πηγαίνει προς το παράθυρο. Σκάει λίγο την κουρτίνα, κοιτάζει το αυτοκίνητο απέξω. Αφήνει την κουρτίνα, κόβει βόλτες σκεφτική μέσα στο δωμάτιο. Βρίσκει ένα πικάπ και δίπλα ταξινομημένους δίσκους, για λίγο ξεχνιέται χαζεύοντας τα ονόματα στις ράχες των δίσκων. Τελικά κουνάει το κεφάλι εκνευρισμένη, τραβάει κάποιον στην τύχη και τον βάζει να παίξει. Μουσική Iggy Pop –The Idiot. Η Κατερίνα αφήνει το Sister Midnight να ξεκινήσει και μετά σχηματίζει έναν αριθμό στο τηλέφωνο. Περιμένει μέχρι να απαντήσουν).
Κ: Εγώ είμαι.... Ναι, όλα εντάξει, αλλά υπάρχει πρόβλημα... Δεν μπορώ να σου μιλήσω πολύ... Ναι, ναι εντάξει... Άκου, υπάρχει ένα αμάξι με δυο τύπους και νομίζω οτι μας παρακολουθούν... Δεν ξέρω αν είναι για μένα ή για άλλον... Περίμενε... Και που θες να ξέρω εγώ; Αυτό σε πήρα να ρωτήσω... Καλά, καλά... Τα ξαναλέμε, δεν έχω χρόνο τώρα...
(Κλείνει το τηλέφωνο και κάθεται πάλι στη θέση της. Ανάβει τσιγάρο, μασουλάει τα νύχια της, πίνει καφέ. Σε λίγο κατεβαίνει ο Γρηγόρης ντυμένος κανονικά).
Γ.: Δεν κατέβηκαν ακόμα οι άλλοι;
Κ: Όχι. Ακόμα.
(Ο Γρηγόρης κάθεται απέναντί της).
Γ: Ήταν λοιπόν τέλη του ’70 και ο Ίγκυ εντελώς χώμα, με προσέχεις; Το τρίο Στούτζες χαμένο στον κόσμο των παραισθήσεων κι ο Ίγκυ... άρρωστος, πρεζάκιας, κοιμότανε σε χαρτόκουτα. Όπου, σκάει η καλή νεράιδα ονόματι Δαβίδ, τον περιμαζεύει, τον σενιάρει και τον ξαναβάζει στα στούντιο. Βγάλανε αυτόν το δίσκο για Αδελφές του Μεσονυκτίου, για Μπαρότσαρκες και για ένα Κορίτσι από την Κίνα –οι φανατίλες του Ίγκυ στραβώνουν άσχημα, επειδή πολύ μπλιμπλίκι ο δίσκος, αλλά αυτοί ήτανε λίγοι και λογιστικώς ασήμαντοι. Το ευρύ κοινό αγόρασε...
(Σταματάει, κροταλίζει τα δάχτυλά του ψάχνοντας τη σωστή λέξη).
Κ: Ευρέως!
Γ: Σωστή -Εβραίος πρέπει να ήταν η καλή νεράιδα Δαβίδ! Από πού το συμπεραίνουμε; Επειδή χρησιμοποίησε τον Ίγκυ σαν πειραματόζωο, ήθελε να δοκιμάσει κάτι καινούργιες μουσικές φόρμες αλλά βαριόταν να γράψει τραγούδια... Γιατί στα λέω όλα αυτά;
Κ: Δεν έχω ιδέα! Ούτε γιατί μου τα λες, ούτε καν τι είναι αυτά που μου λες!
Γ: (δείχνει το πικάπ) Για το δίσκο μιλάμε... τέλος πάντων, δεν είναι εκεί το θέμα. Η ιστορία αυτή έχει ένα ηθικό δίδαγμα –με παρακολουθείς; Και το δίδαγμα είναι;
(Κοιτάζει πάλι την Κατερίνα, περιμένει).
Κ: Οτι όποιος εκμεταλλεύεται τους φίλους του κονομάει χοντρά;
Γ: Αυτό ακριβώς! Συν το οτι αν θέλουμε να πάρουμε κρυφά τηλέφωνο, φροντίζουμε να βάλουμε κάποιο ζουγκλώδες ψυχομπίλι και όχι μουσική παιγμένη από μπλιμπλίκια.
(Η Κατερίνα μαζεύεται).
Κ: Δεν σε πιάνω!
Γ: Κι εγώ το αποφεύγω, καθότι γκόμενα του Μιχάλη. Αλλά το τηλεφωνάκι το’ριξες για να μάθεις ποιοι είναι οι απέξω!
Κ: Ότι θες λες μου φαίνεται!
Γ: Ότι θέλω λέω κι ότι θέλω κάνω, γνωστά πράγματα είναι αυτά! Κι αν θέλω σηκώνομαι και πατάω το ριντάιαλ. Πες μου τώρα εσύ, αν το κάνω αυτό, ποιος θα μου απαντήσει;
Κ: Και που θες να ξέρω εγώ;
Γ: Δεν ξέρεις... να μάθουμε τότε!
(Σηκώνεται και πλησιάζει το τηλέφωνο).
Κ: Εντάξει!
(Ο Γρηγόρης σταματάει).
Γ: Εντάξει; Τι εντάξει δηλαδή;
Κ: Εντάξει πήρα ένα τηλέφωνο. Ευχαριστήθηκες τώρα;
(Ο Γρηγόρης σηκώνει τα χέρια ψηλά)
Γ: Ευχαριστήθηκα; Ξέρω ‘γω αν ευχαριστήθηκα; Ο κολλητός μου έρχεται να μας δει μετά από μισό σκασμό χρόνια, φέρνει μαζί του μια μυστήρια γκόμενα, δυο πούστηδες στήνονται έξω από το παράθυρό μας και η μυστήρια γκόμενα περιμένει να φύγουμε για να κάνει περίεργα τηλεφωνήματα! Ε, λοιπόν ναι –ευχαριστήθηκα. Ευχαριστήθηκα που το πήρα χαμπάρι πρώτος εγώ, γιατί αν ήταν ο Τάκης στη θέση μου θα είχε γίνει κόλαση εδώ μέσα!
Κ: Μάλλον δεν έχω καμιά σχέση με τους απέξω, πάντως.
Γ: Μάλλον;
Κ: Μάλλον.
(Γονατίζει μπροστά της).
Γ: Κοίτα, δεν ξέρω τι σκατοπουτάνα είσαι, αλλά εδώ μέσα σ’ έφερε ο Μιχάλης κι αυτό το σεβόμαστε. Ακόμα περισσότερο -αν κάποιος σε πειράξει θα του μουντάρουμε, αν σε κοιτάξει στραβά θα του μουντάρουμε, αν βρωμάει η ανάσα του και σταθεί δίπλα σου...
Κ: Θα του μουντάρετε, το καταλάβαμε αυτό!
Γ: Όχι βρε παιδί μου, θα του δώσουμε κάποια αρωματική καραμέλα –τι μας πέρασες δηλαδή, για κανίβαλους; Αλλά γενικώς θα σε στηρίξουμε. Ότι κι αν είσαι, ότι κι αν έχεις κάνει. Δεν είναι καλύτερα λοιπόν να ξέρουμε; Να είμαστε προετοιμασμένοι –νομίζω;
Κ: Εντάξει -έτσι όπως έγιναν τα πράγματα...
Γ: Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα –μια χαρά είναι τα πράγματα. Αυτοί απέξω στο λιοπύρι, εμείς από μέσα στη δροσιά, έχουμε και καφέ άπλετο. Αλλά το θέμα είναι, τι γίνεται παρακάτω. Να ετοιμάζουμε τα μπαγκάζια μας για Απόδραση από το Αλκατράζ ή να δούμε τίποτα ταινίες μέχρι να περάσει η ώρα;
Κ: Αυτό δεν το ξέρω, σου είπα, δεν είναι για μένα οι απέξω.
Γ: Εσύ το είπες, κάτσε να δούμε τώρα τι θα αποφασίσει το Συμβούλιο των Δημογερόντων.
(Η Κατερίνα δείχνει απορημένη).
Γ(κάνει τις παλάμες χωνί και φωνάζει): Για ντυθείτε και τσακιστείτε κάτω ρε όρνια!
(Ο Γρηγόρης πηγαίνει μέχρι το πικάπ, δεν του παίρνει πολλή ώρα να αποφασίσει –βάζει Moody Blues -Days of future passed, γυρίζει προς την Κατερίνα, της κλείνει το μάτι).
Γ: Για να φτιάξουμε ατμόσφαιρα κι έτσι!
(Η Κατερίνα ανασηκώνει τους ώμους αμήχανα. Ο Γρηγόρης κάθεται ανάβοντας τσιγάρο. Ο Μιχάλης με τον Τάκη κατεβαίνουν τη σκάλα αργά, κουβεντιάζοντας).
Μ.: Έκοψα κανονικά, με άσσο μπαστούνι, σου λέω!
Τ: Άσε ρε τα σάπια! Δεν κόβονται με τίποτα τέτοιες παρτίδες.
Μ: Τι δηλαδή; Δε με πιστεύεις; Αφού την έκοψα σου λέω!
Τ: Δεν παίζει αυτό που λες.
Μ: Ρώτα και την Κατερίνα. Ήταν εκεί και με έβλεπε!
(Όση ώρα μιλάνε έχουν κατέβει στο σαλόνι).
Κ: Λες για τότε που έβαλες την κόκα στην κάλτσα σου και την πέταξες μέσα στο καζανάκι;
Μ: Ναι, γι΄αυτό ακριβώς λέω. Δεν το πιστεύει ο μαλάκας οτι μπόρεσα να την κόψω μετά την έφοδο των μπάτσων και να τη στεγνώσω!
Τ: Μα με άσσο μπαστούνι;
Μ: Αφού άσσο μπαστούνι κουβαλάω μαζί μου, με τι να την έκοβα; Με ντάμα κούπα;
Γ: Εντάξει, κόψτε τώρα γενικώς και καθίστε που θέλει να μας πει κάτι η Κατερίνα.
Μ.: Σκέτο σαπούνι είχε γίνει η άτιμη –άλλο να στο λέω κι άλλο να το βλέπεις!
Τ.: (στην Κατερίνα) Και την έκοψε το τραπουλόχαρτο;
Γ.: Ε, μα σκάστε πια!
(Σταματάνε την κουβέντα, κάθονται, τους παίρνει ώρα μέχρι να βολευτούν).
Κ.: Ήθελα να πω κάτι αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα –τώρα που είναι ακόμα νωρίς...
Μ.: Νωρίς;
Τ.: (κοιτάζει το ρολόι του) Ε, ούτε 5 δεν έχει πάει ακόμα!
(Ο Γρηγόρης τους κοιτάζει άγρια, σωπαίνουν).
Κ.: (γυρίζει προς τον Μιχάλη) Πριν σε γνωρίσω τραβιόμουνα με κάτι τύπους του παλουκιού, κουβάλαγα σκονάκια για πάρτη τους, πολλά δρομολόγια –εντάξει; Τέλος πάντων, κάποια στιγμή με σταμπάρανε οι τελωνειακοί, κόπηκαν τα ταξίδια, έπρεπε να βγω στην απέξω. Αλλά εκείνοι δεν ήταν ποτέ ζεστοί για χρήμα, μου δώσανε λοιπόν ένα καλό κομμάτι να το πουλήσω κι ότι βγάλω δικό μου. Κανόνισα τη δουλειά πριν γυρίσουμε Ελλάδα, κοψοχρονιά το σκότωσα -δεν πειράζει. Κάτι έβγαλα... (σταματάει και οι υπόλοιποι περιμένουν).
Γ: Παρακάτω.
Κ.: Δεν έχει παρακάτω. Απλά σκέφτηκα μήπως αυτοί εκεί έξω με παρακολούθησαν μετά την αγοραπωλησία, πήρα τηλέφωνο τον άνθρωπο που αγόρασε αλλά με διαβεβαίωσε...
Τ.: Σε διαβεβαίωσε; Τι λες ρε αδερφούλα!
Κ.: Με διαβεβαίωσε, σταμάτα να μου χέζεις την κουβέντα. Και μόνο οτι σήκωσε το τηλέφωνο ήταν αρκετό –θα αφήνανε αυτόν που φορτώθηκε το πράμα και θα παρακολουθούσαν εμένα που ξεφόρτωσα; Ξεκόλλα!
Γ.: Τώρα δηλαδή, αυτό που λες, να το δέσουμε;
Κ.: Κόμπο.
Γ.: Και δεν υπάρχει τίποτα άλλο; Μιλάμε σπαθί τώρα. Στο είπα κι όσο ήμασταν μόνοι –οτι και να είναι θα σε στηρίξουμε. Αρκεί να μας το πεις.
Τ.: Θα την στηρίξουμε ε; Τι ωραίος που είσαι ρε πούστη! Αν με ρώταγες κιόλας τη γνώμη μου...
Γ.: Τι γνώμη σου -ποια γνώμη σου; Δεν υπάρχουν γνώμες εδώ. Η Κατερίνα είναι δικιά μας...
Τ.: Ναι, αλλά εγώ βαρέθηκα μαλάκα! Δεν σκοπεύω να μπω πάλι μέσα, για κανένα πούστη (γυρίζει το κεφάλι προς την Κατερίνα) και καμιά πουτάνα. Ξηγηθήκαμε;
Γ.: Ξηγηθήκαμε κι ώρα σου καλή.
Τ.: Τι θα πει αυτό;
Γ.: Μάζεψτα και δίνε του θα πει. Άντε στους καργιόληδες απέξω, κάρφωσέ τους οτι έχουμε μια γκόμενα που μόλις πούλησε παραμύθα και στείλτους μέσα να πάρουν μερτικό. Άντε, τελείωνε.
Τ.: (ανάβει τσιγάρο χαμογελαστός) Σιγά ρε βλάκα μη σκίσεις κάνα καλσόν!
Γ.: Ακούς τι σου λέω;
Μ.: Έλα κόφτε το! Βρήκατε ώρα να σας βγει το καμποϊλίκι γαμώτο.
Κ.: Μπορώ να φύγω κι εγώ ξέρετε...
Γ.: Όχι, δεν ξέρουμε.
Κ.: Κι όμως...
Τ.: Άστο κοπέλα μου –αρκετά μας γάμησες, μην το συνεχίζεις.
Κ.: Δε γαμάω δευτεράτζες ρε γύφτο. Τι με πέρασες;
Μ.: Μιλάω εγώ τώρα!
Κ.: Όχι δηλαδή αν θέλει να πει τίποτα ακόμα... (δείχνει τον Τάκη).
Μ.: Μιλάω εγώ και οι υπόλοιποι μόκο. (σηκώνεται κι αρχίσει να κόβει βόλτες).
Τ.: Άντε θα μιλήσεις ή θα μας τα ζαλίσεις πρώτα;
Μ.: (κοιτάζει την Κατερίνα) Προχτές το απόγευμα που μου είπες οτι βγήκες με την ξαδέρφη σου ήταν για να σπρώξεις ε; (Η Κατερίνα πάει να μιλήσει, αλλά ο Μιχάλης την κόβει). Δηλαδή, το μεταξύ μας πάει σε στυλ «τα καλά και συμφέροντα» -αυτό να καταλάβω; Κι εγώ -ο ηλίθιος που περιμένει με τις πυτζάμες;
(Ένα πνιχτό γέλιο ξεφεύγει από την Κατερίνα, ο Γρηγόρης την κοιτάζει όσο προσπαθεί να δείξει σοβαρή).
Κ.: Συγνώμη...
Γ.: Αυτό για τις πυτζάμες ε;
Τ.: Να υποθέσω με αρκουδάκια;
Μ.: Κομμένη –συνεχίζω. Καλά ξηγήθηκες αγαπούλα, από τη στιγμή που σκόπευες να φας τα φράγκα μαζί μου, όλα περνάνε με την καλοπέραση. Αλήθεια, σκόπευες να μου το πεις οτι ματσώθηκες, έτσι; Επειδή μέχρι τώρα, μοιράζαμε το σουσάμι στα δύο...
Κ.: Είμαι μαζί σου, τι σημαίνει αυτό;
Τ.: Τι σημαίνει; Αυτό ρωτάω κι εγώ. Θα τρώγαμε το παραδάκι παρέα ή περίμενες να καθαρίσει η ομίχλη και μετά να κόψεις ρόδα μυρωμένα;
Κ.: Αυτό νομίζεις;
Τ.: Αυτό νομίζω, το άλλο νομίζω –λεφτά ακόμα δεν είδαμε, το αυτό επιθυμούμε και δη ημάς... Δεν αλλάζει κανένας την κλαψομούνικη μουσική;
Γ.: Με πληγώνεις τώρα!
Τ.: Τέλειωνε κι άσε τις μουσικές.
Μ.: Επειδή σήμερα θα γίνουμε αδελφές ψυχές κατά πως φαίνεται κι επειδή (πάει μέχρι το παράθυρο) οι μαλάκες απέξω δε λένε να ξεκουμπιστούν... Η Κατερίνα μας είπε τη θλιμμένη της ιστορία, θα πω κι εγώ τη δική μου –κοιτάξτε μετά να πάρετε σειρά γιατί δεν ψήνομαι οτι υπάρχει παρθένα ανάμεσά μας. 10% αγαπούλες μου.
(Τον κοιτάζουν στην αρχή αμήχανα, μετά ο Γρηγόρης μπαίνει στο νόημα).
Γ.: Γεγονός;
Μ.: Όπου εγώ αρκετά σακατεμένος από τις καταχρήσεις, χλωμός και άφραγκος στις αποβάθρες του Άμστερνταμ, που λέει κι ο Δαβίδ, να κοιτάζω τις φελούκες και να ψάχνω σέντσι μπας και συμπληρώσω για πατάτες με μαγιονέζα. Έρχεται εκείνο το παιδάκι το μαυριδερό με την αφάνα, Μολούκος, Μαμελούκος κάτι τέτοιο –γνωστή προσωπικότητα, έτσι Κατερίνα;
(Εκείνη τον κοιτάζει κάπως νευρική).
Μ.: Και με κερνάει γεύμα γκράντε σε ρεστοράν, μου στάζει αποπάνω δυο κατοστάρικα μπροστάντζα. Το ερώτημα είναι «τι γυρεύει από μένα το παιδάκι;»
Γ.: Να συνοδεύσεις την Κατερίνα μέχρι Ελλάδα και να βεβαιωθείς οτι θα πουλήσει στον σωστό άνθρωπο.
Μ.: Μπροστά ήσουνα!
Κ.: Κι αν δεν πούλαγα στον σωστό;
Μ.: Δεν είμαστε και πρωτάρες μωρό μου! Ο χοντρομαλάκας πήρε το εμπόρευμα μισή μέρα πριν πας εσύ στο μαγαζί του –αυτό που κουβάλαγες ήτανε σκέτη λουκουμόσκονη.
Κ.: Έτσι ε;
Μ.: Πως αλλιώς;
Κ.: Και τα λεφτά;
Μ.: Είδες εσύ ποτέ σου κανέναν να πληρώνει χωρίς δοκιμή;
Κ.: Δε είδα...
Μ.: Γι΄αυτό λοιπόν...
Τ.: Ωραίο ζευγαράκι είσαστε –να ρωτήσω κάτι; Το βράδυ κοιμόσαστε με βάρδιες ή αμολάτε τίποτα σκυλιά ανάμεσά σας;
Μ.: Το βράδυ έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε.
Γ.: Όπως το να βουτάτε ο ένας από την άλλη.
Κ.: Εντάξει, στην τελική με κέρδος είμαστε. Πόσα έβγαλες;
Μ.: Δυο. Και είκοσι τα δικά σου;
Κ.: Κι ο χοντρός;
Μ.: Θα στείλει άλλα τόσα στον πρώην σου.
Κ.: Γνωριστήκατε ε;
Μ.: Ναι και απόρησα περί του γούστου σου!
Τ.: Καλά, αφήστε το λαβ στόρι για μετά τις διαφημίσεις. Ποιος έχει σειρά;
Γ.: (σηκώνεται, χτυπάει τον Μιχάλη στην πλάτη, του δείχνει τον καναπέ να καθίσει) Εγώ δεν έχω τέτοια ωραία ιστορία -υπερπαραγωγή με εξωτικές χώρες και ιθαγενείς. Μια απλή ταμειακή ατασθαλία...
Τ.: Σήμερα θα την πάθουμε την ψυχοσύνθεση, δεν γλιτώνουμε! Τι ατασθαλία ρε γαμώτο; Και ταμειακή κιόλας! Που ξέρεις εσύ πώς είναι το ταμείο;
Γ.: Κάτσε να εξηγήσω –μην πετάγεσαι συνέχεια. Λοιπόν, κάθε απόγευμα έρχεται ο κυρ Λάμπρος από το μπαρ να εισπράξει την προηγούμενη βραδιά –καλώς;
Τ.: Τρίκαλως. Και του τα ακουμπάω μέχρι μπαταρίας, μόνο κάτι ψιλά κρατάω για να δίνουμε ρέστα. Δε γίνεται να έβαλες χέρι!
Γ.: Μόνο τον κυρ Λάμπρο πληρώνεις;
Τ.: Ε, ποιον άλλο να πληρώσω;
Γ.: Την κάβα για παράδειγμα.
Τ.: Βάση τιμολογίου!
Γ.: Είδες που είσαι βλάκας;
Τ.: Μίλα καλά!
Γ.: Το τιμολόγιο ποιος στο φέρνει; Εγώ δεν το φέρνω;
Τ.: Ε, και λοιπόν;
Γ.: Ένα κατοσταρικάκι το μήνα για να γράφει διπλά ο Φάνης από την κάβα. Άλλο νούμερο στο στέλεχος, διαφορετικό στο καρμποναρισμένο...
Τ.: Τι λες ρε καργιόλη!
Γ.: Προστασία.
Τ.: Κι εκεί βάζεις χέρι;
Γ.: Αφού σε μένα δίνεις τα λεφτά να πληρώσω...
Τ.: Και μετά χώνουν εμένα στη φυλακή κι εσένα σε αφήνουν λυτό! Γαμώ την κοινωνία μου μέσα δηλαδή!
Γ.: Καλά, δεν θα σε άφηνα ξεβράκωτο ρε φίλε!
Τ.: Τώρα μου το λες;
Γ.: Τώρα σου το λέω, πότε να σου το πω δηλαδή; Αφού είσαι χάπατο, αν το ήξερες πιο πριν θα καρφωνόσουν...
Τ: Κοίτα να δεις που είχα νταβατζή τόσο καιρό και δεν το είχα πάρει είδηση!
Γ.: Έλα τώρα –μια χαρά πέρναγες, μην παραπονιέσαι...
Τ.: Και δηλαδή αυτό το λες φιλία; Να κλέβεις πίσω από την πλάτη μου ρε πούστη;
Γ.: Εδώ ο άλλος έκλεβε τη γκόμενά του, τι τα σκαλίζεις τώρα;
(Κοιτάζονται μεταξύ τους ανά ζεύγος, κάποια τσιγάρα ανάβουν).
Μ.: Καταλήγουμε λοιπόν οτι οι απέξω είναι μπράβοι του αφεντικού σας, του μπάρμπα....
Τ.: Λάμπρου
Μ.: Αυτού. Ή παράρτημα γνωστής Ολλανδικής φίρμας εισαγωγών-εξαγωγών...
Τ.: Ή μπάτσοι.
(Γυρίζουν όλοι να τον κοιτάξουν).
Γ.: Γιατί μπάτσοι; Η Κατερίνα με τον Μιχάλη έχουν ήδη σπρώξει κι ο κυρ Λάμπρος στην αστυνομία θα πήγαινε μόνο δεμένος...
Τ.: (σηκώνεται) Αποπλάνηση ανηλίκου...
Γ.: Τι αστείο είναι αυτό πάλι;
Τ.: Με βλέπεις να γελάω;
(Βηματίζει)
Τ.: Έβελιν.
Μ.: Ποιος ήρθε;
Γ.: Η Ρουφήχτρα;
Τ.: Με όλα τα φουλ έξτρα.
Γ.: Μη μου πεις!
Τ.: 16 και κάτι μήνες.
Γ.: Πόσοι δηλαδή;
Τ.: Πες 16 ακριβώς για να ΄σαι μέσα.
Γ.: Τι λες ρε ηλίθιε!
Τ.: Δεν τελείωσα.
Γ.: Έχει κι άλλα;
Τ.: Ο μπαμπάς.
Γ.: Ο μπαμπάς;
Τ.: Της Έβελιν.
Γ.: Ε, τι τρέχει μ΄αυτόν;
Τ.: Τι να τρέχει; Τίποτα δεν τρέχει. Εκτός από το οτι είναι Ταξίαρχος...
Γ.: Κανονικός;
Τ.: Εν αποστρατεία!
Γ.: Α, ευτυχώς –τώρα ησύχασα!
T.: Χαίρομαι!
Γ.: Χαίρεται ο καραγκιόζης, τον ακούς;
(Ο Μιχάλης σηκώνει τους ώμους απορημένα).
Γ.: Και τι έχει γίνει μεταξύ σας;
Τ.: Λεπτομέρειες κι έτσι να πούμε;
Κ.: Πάω να φέρω τα αντιεμετικά.
Τ.: Ναι καλά μωρή κουφάλα, πες μας κιόλας οτι αηδιάζεις με τα τέτοια! Λες και δεν έχουμε καταλάβει οτι το πνίγεις το φίδι στον ανήφορο!
Μ.: Τς, τς –τι γλώσσα είναι αυτή;
Γ.: Καλά, πλυθείτε γιατί ξημέρωσε. Ρε γελοίε, σε ρωτάω αν σε κρατάει από πουθενά η γκόμενα... Αν σε βάζει μέσα, να πούμε.
Τ.: Εεεε, όσο να πεις!
Γ.: Μάλιστα. Μετά λοιπόν από τον ειλικρινή διάλογο που προηγήθηκε φτάσαμε στο συμπέρασμα...
Τ.: Ότι όλοι έχουμε κάνει τη μαλακία μας, τουτέστιν οι απέξω μπορεί να είναι οποιοιδήποτε.
Μ.: Δηλαδή, είμαστε ακριβώς εκεί που ξεκινήσαμε –ρε, τι ωραίος ο ειλικρινής διάλογος!
Γ.: Παρέχει λύσεις –δεν μπορείς να πεις!
Μ.: Γι΄αυτό δεν το είπα, επειδή δεν μπορώ!
Τ.: Πάμε να ψωφοφάμε τίποτα τώρα; Πείνασα.
Μ.: Καθότι χωνευτική η ειλικρίνεια!

Posted in: Κροκόδειλοι με σκισμένα πουκάμισα