"Τριγύρω" δεν υπάρχει άσυλο

Αν υπάρχει κάτι που γουστάρω με την καινούργια κυβέρνηση του Πασόκ, αυτό είναι οτι ένα κάρο κόσμος τους βρίζει. Θες γιατί είδαν παλιές φωτογραφίες του Γιωργάκη και τον περάσανε για το χαμένο γιο του Τσε, θέλεις επειδή ο πολύς κόσμος είναι, κατά βάθος, προδομένος σοσιαλιστής –ότι θες τέλος πάντων –ο κόσμος βρίζει αβέρτα.

Άρα δεν χρειάζεται να απορώ που κανένας δεν ενοχλείται πλέον με το τάδε ζήτημα (το οποίο εμένα μου μοιάζει αισχρό), επειδή ο κόσμος τελικά ενοχλείται.

Από την άλλη, υπάρχει αυτή η περιρρέουσα φυματίωση, όπου όλος ο κόσμος δείχνει να συντηρητικοποιείται –σου λένε «τώρα που βγήκαν οι προοδευτικοί στην κυβέρνηση, μπορούμε εμείς να το γυρίσουμε στο κατενάτσιο». Με αποτέλεσμα, ας πούμε, να γκαρίζουν οι πρυτάνεις για κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και να έρχεται η κυβέρνηση με ύφος Παρθενώπης για να πει «μα μην επιμένετε, δεν κάνω εγώ αυτά –επιμένετε; καλά λοιπόν και το κρίμα στο λαιμό σας!»

Το θέμα είναι οτι λόγω υπερβολικής αίσθησης ασφάλειας (εννοώ, έχοντας σιγουρευτεί οτι ο κόσμος αποβλακώθηκε εντελώς), κάποιοι κυβερνητικοί δεν παίρνουν πλέον ούτε τις στοιχειώδεις προφυλάξεις. π.χ... (από το «πάλι χαζομάρες»)

Βγαίνει χτες ο σύντροφος Μιχάλης Χρυσοχοϊδης για να δεχτεί συγχαρητήρια περί των πρόσφατων ενεργειών του. Για το οτι κατάφερε δηλαδή να γίνει στις τελευταίες 2 μεγάλες διαδηλώσεις αυτό που τόσα χρόνια γινόταν –λίγα σπασίματα, πολύ ξύλο, πολλές προσαγωγές. Και δέχεται τα σχετικά συγχαρητήρια εκμεταλλευόμενος την προηγηθείσα «περίοδο Κετσπάγια» –γίνομαι πιο σαφής: όπως μετά τον Κετσπάγια, έφτανε να μπει ένα γκολ στο οικογενειακό δίτερμα της ομάδας του Ολυμπιακού για να αποθεώσουν όλοι τον νέο προπονητή και το επιθετικό ποδόσφαιρο που εμφύσησε στους παίκτες, έτσι και μετά τον Πάκη, τον Κωστάκη και τον Μαρκογιαννάκη, φτάνει να τελειώνει μια διαδήλωση με απαξάπαντες ζωντανούς για να λατρέψουν οι ειδήσεις το καινούργιο δόγμα της «επιθετικής αστυνομίας». Σε σχέση με την «αμυντική -αμυνόμενη» που είχαμε προηγουμένως –σωστά;

Τώρα, αν εσύ έχεις δει πουθενά «αμυνόμενη αστυνομία», δείξτη και σε μένα να μάθω πως μοιάζει. Επειδή όσο αμυνόμενος ήταν ο μπάτσος που έριχνε χημικά στους διαδηλωτές, άλλο τόσο αμυνόμενος ήταν κι ο πιλότος που βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία πριν από χρόνια –νομίζω;

Παρ΄όλα αυτά, το «επιθετικό δόγμα» του συντρόφου Μιχάλη διαφέρει! Δεν κάνω πλάκα και δεν αναφέρομαι στο ξύλο που ρίξανε οι μπάτσοι αβέρτα αυτές τις μέρες, ούτε στα ντου με τα μηχανάκια. Μπάτσοι είναι, ξύλο θα ρίχνουν (εξ ου και «μπάτσοι») –αν ήτανε ζογκλέρ θα ρίχνανε κορίνες στον αέρα και μετά θα τις ξαναπιάνανε. Τη διαφορά όμως του επιθετικού συντρόφου Μιχάλη την επισήμανε μέχρι κι ο Τσίπρας, την επισήμανε ως και αυτός ο Νιώτης –τόσο μάτι βγάζει! Την εξήγησε πολλάκις σε συνεντεύξεις και ο ίδιος ο σύντροφος, αφ΄εαυτού του!

Και τι είπε;

Οτι απέτρεψε πάνω από 100 εγκληματικές πράξεις με τις προσαγωγές! Διερωτήθηκε κιόλας, γιατί ο Τσίπ (χωρίς τον Ντέιλ) φωνάζει περί προσαγωγών, όταν έκανε μόκο επί Δεξιάς! Άσε τον Τσίπ, σύντροφε Μιχάλη –άκου τον Νιώτη: «Από την άλλη, απορρίπτω την άσκηση της προληπτικής Δικαιοσύνης. Είναι αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Σε φυλακίζω προληπτικά, δηλαδή, γιατί θα μπορούσες να κάνεις κάτι παράνομο. Είναι αυθαιρεσία και στάση επικίνδυνη για τους θεσμούς και τη δημοκρατία». Το ‘πιασες;

Θα μου πεις -και η Θάτσερ το ίδιο είχε κάνει για να μαζέψει τους χουλιγκάνους μετά το Χέιζελ, υποχρέωναν δηλαδή οι Μπόμπηδες τους σεσημασμένους να πηγαίνουν στα αστυνομικά τμήματα και να παραμένουν μέχρι τη λήξη των αγώνων (από εκεί το έκλεψες πονηρούλη;) Όμως μάγκα μου, ακόμα και η Θάτσερ δεν έπιανε στο σωρό! Έπρεπε ο άλλος να έχει χουλιγκανίσει, να είναι πτυχιούχος της χουλιγκανικής με έναν φάκελο να! (στα μούτρα σου) προκειμένου να τον υποχρεώσει να βαράει παρουσίες. Και τότε λέγαμε όλοι τη Θάτσερ φασιστόγρια –εσένα, πουλάκι μου, που τους μαζεύεις ΧΩΡΙΣ να έχουν ανοιχτό φάκελο –πως να σε πούμε; Άστο, ξέρω... Δημοκρατικά ευαίσθητο, θα σε πούμε!

Διότι, όταν σύντροφε Μιχάλη σε ρώτησαν «και που ξέρετε μίστερ, ποιοι είναι αυτοί που θα κάνουν φασαρίες;» απάντησες: «η αστυνομία έχει τις πληροφορίες της»! Εγώ αυτό το καταλαβαίνω ως εξής: η αστυνομία έχει χαφιέδες ανάμεσα στις διάφορες οργανωμένες ομάδες αντιεξουσιαστών και έχει επίσης χαφιέδες στα Εξάρχεια, στο Χαλάνδρι, στου διαόλου το κέρατο, που ειδοποιούν όταν δουν οτι κάποιοι ετοιμάζονται για μπάχαλο. Έχω δίκιο ή δίκιο έχω; Για να καταλάβω δηλαδή πόσο Νταρκ Μπλου την έχεις δει ή πόσο όλα αυτά είναι θέμα ιστορικής συνέχειας όπου ο χουντικός ρουφιάνος με το καβουράκι και το μουστακάκι εξελίχτηκε σε δεξιό ασφαλίτη με παντοφλέ παπουτσάκι και κατέληξε σε αλογοουρά τύπο με Νταϊνίζ μπουφάν.

Κι επειδή ένα Νταϊνίζ το διαθέτω (όχι, αλογοουρά δεν...) να σου χαφιεδίσω κι εγώ κάτι σύντροφε Μιχάλη. Που λες, οι κοντράροντες το σύστημα χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: α) αυτούς που παίζουν ξύλο στο δρόμο, κολλάνε αφίσες, οργανώνουν εκδηλώσεις κ.λ.π. και β) εκείνους που την έχουν δει «ο γαμών και σώζων» και βάζουν μπόμπες, πυροβολάνε μπάτσους κ.λ.π. Ο άνθρωπος της β κατηγορίας (κυριολεκτικά όμως!) δεν κάθεται σύντροφε Μιχάλη να πάθει λουμπάγκο από το κουβάλημα αφισών, ούτε θέλει να βγάλει κάλους από την αφισοκόλληση. Δεν έχει χρόνο, γιατί προετοιμάζει τη χτυπηματάρα του, δεν θέλει κιόλας να καρφώνεται –γι΄αυτό δεν πάει στις διαδηλώσεις. Άρα λοιπόν σύντροφε και μόνο το γεγονός οτι στη ντουλάπα των πιτσιρικάδων στο Χαλάνδρι ξεχειλίζανε οι αφίσες, σημαίνει, για εμένα τον απλοϊκό, οτι δεν βάζανε μπόμπες. Και μόνο το γεγονός οτι όσοι μαζεύονταν στο Ρεσάλτο στο Κερατσίνι ήταν πιο σταμπαρισμένοι από αντίγραφο οικογενειακής μερίδας του Δήμου σημαίνει οτι δεν ήτανε, ούτε καν, μπαχαλάκηδες. Φάνηκε και στην προανάκριση, απ΄ότι κατάλαβα, φάνηκε κι όταν ο φιλότιμος ρεζίλης δημοσιογράφος προσπάθησε να τους προσάψει την κατηγορία περί «κακής επιρροής στα νεαρά παιδιά» επειδή είχαν φωτοσοπιάσει το κλασσικό αναγνωστικό «Λόλα να ένα μήλο» στη σελίδα τους! Άλλωστε, πως ακριβώς θα στηνόταν η κατηγορία εναντίον τους; Με μια κρότου –λάμψης που δεν υπήρχε στην πρώτη έκθεση αλλά βρέθηκε ως δια μαγείας στη δεύτερη; Με έναν υπολογιστή που «βιάστηκαν να καταστρέψουν»; Απαγορεύεται να καταστρέψεις τον υπολογιστή σου δηλαδή; Ή μήπως, στην περίπτωση που θα βρεθεί στον υπολογιστή σου μια προκήρυξη της τάδε τρομοκρατικής οργάνωσης (στις ειδήσεις το άκουσα αυτό) σημαίνει οτι εσύ την έγραψες; Όχι –αν είναι έτσι να το ξέρω! Να κατεβάσω το «Έγκλημα και Τιμωρία», να το σώσω σ΄ένα ντοκ και μετά να καλέσω την αστυνομία προκειμένου να πιστοποιήσει την ύπαρξη του κειμένου στον υπολογιστή μου. Κι άντε γαμήσου Ντοστογιέφσκι –σωστά; Άσε που δεν υπάρχει νόμος ο οποίος να απαγορεύει την κατοχή μπουκαλιών μπύρας, βαριοπούλας ή κηροζίνης απ΄όσο γνωρίζω, διόρθωσέ με αν κάνω λάθος!

Εν ολίγοις, ωραία αυτή η ιδέα να πιάνεις τον εγκληματία όταν σκέφτεται το έγκλημα (και πριν το διαπράξει), είχε γίνει και ταινία με τον Τομ Κρουζ από διήγημα του Φ. Ντικ –αλλά σύντροφε υπάρχουν και κάποιοι γαμωνόμοι που ΕΣΥ (υποτίθεται πως) υπερασπίζεις και οι ΑΛΛΟΙ (ξαναϋποτίθεται πως) πάνε να καταλύσουν. Αν τους παραβιάζεις εσύ, πως θα πάει το πράγμα; Θα σε συλλαμβάνουν οι αναρχικοί για σύσταση και συμμορία; Ε;

Ξαναδιαβάζω τα παραπάνω και μου μοιάζουν ενοχλητικά γνωστά –μάλλον τα έχω ξαναγράψει παλιότερα –κι αυτό σημαίνει οτι η χώρα διαθέτει εκνευριστικά σταθερές δομές, ότι κι αν λένε οι χρηματοδοτικοί οίκοι του εξωτερικού.

Θα πω λοιπόν κάτι –λίγο διαφορετικό –σχετικά με ένα, τηλεοπτικά σουξεδιάρικο, θέμα. Κατεβάσανε, λέει, τη σημαία στην Ακαδημία οι Αναρχικοί και βάλανε τη δική τους (μια ηλίθια ρεπόρτερ αποκάλεσε μάλιστα τη σημαία των αναρχικών «πανί» κι αναρωτιόταν μετά γιατί εκείνοι δεν σεβάστηκαν την ελληνική σημαία!) Αφού λοιπόν οι αναρχικοί την κατεβάσανε, την κάψανε κιόλας! Προσβλητικό; Έτσι το είδε ο Χ εισαγγελέας ο οποίος άσκησε αυτεπάγγελτη δίωξη. Εντάξει. Ερωτώ: στους λεβέντες της Ελληνοφρένειας γιατί δεν έχει ασκηθεί ακόμα δίωξη, που έχουν για σήμα την ελληνική σημαία ανάποδα; Δεν είναι αυτό προσβλητικό και υβριστικό προς το σύμβολο; 30 φ. είχαμε αν κάναμε το λάθος να σηκώσουμε τη σημαία ανάποδα όταν ήμασταν φαντάροι –άλλαξε αυτό; Ρωτάω!

Και λέω τη γνώμη μου: όποιος καίει ένα πανί αποδέχεται τον συμβολισμό του, γι΄αυτό καίει μια σημαία και όχι μια μπουρνουζοπετσέτα. Όποιος καίει μια σημαία δηλώνει την πολιτική του διαφωνία σε σχέση με όσα η σημαία συμβολίζει. Άρα, μιλάμε για μια πολιτική πράξη της οποίας η σημασία είναι προφανέστατη. Γι΄αυτό άλλωστε, τα υπεραναλυτικά δελτία ειδήσεων δεν ασχολούνται με το να την εξηγήσουν –όταν ο αναρχικός καίει μια σημαία στα Προπύλαια, όταν ο Αφγανός καίει μια αμερικάνικη σημαία κ.λ.π. όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοεί! Πες μου τώρα κι εσύ, τι εννοούν οι Ελληνοφρένειες με την ανάποδη σημαία! Εγώ που έχω δει μπόλικες εκπομπές τους δεν έχω καταλάβει πάντως. Δεν μπορώ να κατανοήσω την πολιτική θέση των ατόμων που ασχολούνται κυρίως με την καταγραφή των σαρδάμ βουλευτών ή υπουργών και προβάλλουν βιντεάκια απ΄αυτά που θα βρεις στο γιουτιούμπ κάτω από την κατηγορία «αστεία βίντεο». Μήπως λοιπόν γι΄αυτό δεν ενοχλείται κανείς από την ανάποδη σημαία της Ελληνοφρένειας; Και αντιστοίχως λυσσάει όταν το κάψιμο της σημαίας δηλώνει μια πολιτική θέση;

Μήπως τελικά υπάρχουν πολλοί που τους αρέσει η δημοκρατία του συντρόφου Μιχάλη –αρκεί να μην λερώσουν, οι ίδιοι, τα χέρια τους;

Κι από την άλλη πλευρά (λέμε τώρα!) υπάρχουν κάποιοι (ελπίζω λίγοι) που φτιάχνουν εκείνη τη μουτράκλα (τύπου Σιρανό) του Βε του Βεντέτα και γράφουν από κάτω «Remember, remember the 6th of December». Κι έτσι προετοιμάζονται να αγαπήσουν τη δημοκρατία του Μιχάλη σε λίγα χρονάκια –όταν θα αποκτήσουν με τη σειρά τους τζιπάρα με δόσεις και θα φοβούνται μην τους το κάψουν «οι αλήτες».

Αλλά κι αυτά, νομίζω, τα έχω ξαναγράψει.

Ας κλείσω λοιπόν με μια ερώτηση –στους πρυτάνεις, στον σύντροφο Μιχάλη και στους υπόλοιπους μεσήλικες που κάνουνε τώρα κουμάντο:

Όταν χορεύατε το παρακάτω τραγουδάκι του Δήμου του Μούτση, σε ποιους νομίζατε οτι αναφερόταν ρε καλόπαιδα; Στους Κνίτες; Στους οικοδόμους; Στους Πασπίτες; Στους φιλοτελιστές;

Πάρε και τους στίχους να το εμπεδώσεις παλιοκουφάλα!


Τριγύρω κλέφτες κι αστυνόμοι/ κι εγώ στη μέση μοναχός/ δεν με χωράνε εμένα οι νόμοι/ είμαι ληστής είμαι Χριστός.

Εγώ η κρίση κι η συγγνώμη/ κι η τιμωρία είμαι εγώ/ κι απά δες παίζουν εμβατήρια/ μες στα στενά της γειτονιάς.

Κι εγώ μες στα συλλαλητήρια/ μια είμαι νόμος μια φονιάς/ κι εγώ μες στα συλλαλητήρια/ το όνομα ψάχνω της φωτιάς./

Στίχοι: Δήμος Μούτσης Μουσική: Δήμος Μούτσης Πρώτη εκτέλεση: Ροζαλία

Posted in: Κολλήματα,Συμβαίνουν κι αυτά