"Γιού φάουλ;"

Για όσους έχει τύχει να παρακολουθήσουν αγώνες τους ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, η εικόνα είναι χιλιοπαιγμένη. Ένας αξύριστος παίκτης με λαδωμένο μαλλί και ανήσυχο μάτι σηκώνει τα χέρια ψηλά σε στυλ «ούτε που τον ακούμπησα –είμαι αθώος!» Τον βλέπεις εσύ στην οθόνη κι αναρωτιέσαι -τι όνειρο είδε και συμπεριφέρεται έτσι αλλοπρόσαλλα; Τότε ακριβώς (με τα χέρια ακόμα σηκωμένα στον αέρα) ο αξύριστος θερίζει τους αστραγάλους του αντιπάλου του, ο οποίος είχε την αυθάδεια να τον περάσει με τη μπάλα. Στη συνέχεια, ο αξύριστος κάνει οτι δεν ακούει τον διαιτητή, παίρνει τη μπάλα που κυλάει μπροστά στον πεσμένο αντίπαλο και την κλωτσάει μακριά....

Για όσους έχει τύχει να παρακολουθήσουν δηλώσεις περί της πολιτικής ζωής του τόπου, η διαπίστωση είναι προφανής. Όσο περισσότερο ο πολιτικός καλοβλέπει τον αυταρχισμό, τόσο περισσότερο αναφέρει τη λέξη «δημοκρατία». Όντας πρόθυμος να θερίσει τους αστραγάλους των πολιτικών εξελίξεων που έχουν την αυθάδεια να τον προσπερνούν, σηκώνει τα χέρια ψηλά αλαλάζοντας «η δημοκρατία κινδυνεύει –ας βοηθήσομεν την δημοκρατίαν ασκώντας τα δημοκρατικά μας δικαιώματα!» Άλλωστε, για να σώσουν τη ρημάδα τη δημοκρατία από την «κομμουνιστικήν απειλήν», την έβαλαν στο γύψο για μια εφταετία οι συνταγματάρχες!

«Και τι είναι δημοκρατικότερο από ένα δημοψήφισμα;» αναρωτιούνται θεωρώντας πως ανακάλυψαν το ερώτημα που δέχεται μία και μόνη απάντηση! Διαφωνώ –το συγκεκριμένο ερώτημα, έχει περισσότερες απαντήσεις οι οποίες προκύπτουν ακόμα κι από το βολικό «τίποτα δεν είναι δημοκρατικότερο από την άμεση αποτύπωση της λαϊκής βούλησης». Όντως, η άμεση δημοκρατία είναι «δημοκρατικότερη» της έμμεσης κι, αν θες τη γνώμη μου, η άμεση δημοκρατία είναι η μοναδική πραγματική προοπτική της δημοκρατίας. Τι σημαίνει αυτό –με απλά λόγια; Οτι η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για σημαντικά θέματα θα πρέπει να είναι σύνηθες φαινόμενο για μια χώρα που υποστηρίζει οτι προσπαθεί να εφαρμόσει δημοκρατική μέθοδο διακυβέρνησης. Διαφωνία; Σχεδόν καμιά! Επειδή –τι θα συμβεί αν ο κάθε χλιμίτζουρας ξυπνάει ένα πρωί κι αποφασίζει να ζητήσει δημοψήφισμα μέχρι και περί του πόσο τυρί πρέπει να έχουν μέσα οι τυρόπιτες; Οι προοδευμένες χώρες το έχουν λύσει αυτό –καθιέρωσαν λοιπόν ένα πλαφόν υπογραφών, οι οποίες (αν συγκεντρωθούν) νομιμοποιούν την διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Κάπως καλύτερα τώρα; Και πόσες θα είναι αυτές οι υπογραφές; Να πούμε 8 χιλιάδες για μια χώρα 10 εκατομμυρίων π.χ.; Πως μου ήρθε αυτό το νούμερο; Μα επειδή τόσες υπογραφές απαιτούνται για να γίνει δημοψήφισμα στην Κούβα! Τι λες γι΄αυτό; Μήπως άρχισε να σου ξινίζει το δημοψήφισμα τώρα που είδες οτι το εφαρμόζει κι ο «δικτάτορας ο Κάστρο»; Μήπως, σαν παλιός αριστερός (και σημερινός εθνολάγνος) θα υπενθυμίσεις το δημοψήφισμα της χούντας όπου και μόνο η ιδέα της παρακολούθησης μετέτρεψε τους «αδούλωτους Έλληνες» σε χέστηδες που ψήφισαν μαζικά υπέρ του Παπαδόπουλου; Ναι –αυτό μπορεί να το κάνεις, αδιαφορώντας για τη διαφορά μεταξύ ενός δημοψηφίσματος που προέρχεται από την κυβέρνηση κι ενός άλλου που προέρχεται από κάποια μαζική απαίτηση των πολιτών.

Αυτό έκανε άλλωστε κι ο Χριστόδουλος! Έστησε εκεί πέρα τα τραπεζάκια του και μάζευε υπογραφές για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες –είχε υπογράψει καμεράτα κι ο αφρατούλης Κωστάκης μετά της γυναικός του, βγαίνοντας από τη θεία λειτουργία! «Και τι είναι δημοκρατικότερο από ένα δημοψήφισμα;»

Να υπενθυμίσω στους «κόπτες» της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών, ότι ο «ακροθεμέλιος λίθος» του πολιτεύματος της χώρας είναι το Σύνταγμα. Όχι η πλατεία –το γνωστό κείμενο. Τι λέει το Σύνταγμα περί του θέματος; «O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου» (άρθρο 44 παράγραφος 2). Τουτέστιν, το θέμα του δημοψηφίσματος το αποφασίζει η κυβέρνηση και χρειάζεται την ψήφο 180 βουλευτών. Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Οτι, αν ποτέ βρεθεί σε δύσκολη θέση η κυβέρνηση και δεν ξέρει ας πούμε τι χρώμα κουρτίνες να βάλει στο Μέγαρο Μαξίμου μπορεί και να κάνει κάποιο δημοψήφισμα σε στυλ «προτιμάτε το σομόν της ελπίδας ή το κόκκινο του πάθους για κουρτίνες;» Κι όλο αυτό θα χρειαστεί 180 βουλευτές, μεταξύ των οποίων δεν θα πρέπει να βρίσκονται νεωτεριστές του τύπου «μα –το εκρού είναι το καινούργιο μπεζ!» Κοντολογίς –η προοπτική διεξαγωγής δημοψηφίσματος στη χώρα είναι τόσο πιθανή, όσο και η παραδοχή εν ενεργεία υπουργού οτι δεν ξέρει που παν΄τα τέσσερα. Αυτό ορίζει το Σύνταγμα.

Δεν το ήξερε ο Καραμανλής όταν υπέγραφε για τις ταυτότητες; Δεν το ξέρει ο Καρατζαφέρης τώρα που σκίζεται για δημοψήφισμα σχετικά με την υπηκοότητα των μεταναστών; Αν δεν το γνωρίζουν το θέμα είναι ηλίθιοι –αν το γνωρίζουν αλλά υποστηρίζουν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με τη μέθοδο των υπογραφών, παραβιάζουν το Σύνταγμα (το οποίο ορκίστηκαν να διαφυλάττουν). «Η δημοκρατία κινδυνεύει –ας βοηθήσομεν την δημοκρατίαν ασκώντας τα δημοκρατικά μας δικαιώματα!» Τότε ήταν η «κομμουνιστικήν απειλήν», σήμερα είναι «οι αλλόθρησκοι λαθρομετανάσται». Η χρήση της καθαρεύουσας με την ευλάβεια συνταξιούχου που θέλει να περνιέται για μορφωμένος στο καφενείο του χωριού, παραμένει διαχρονικά αναλλοίωτη.

Εντάξει, παρ΄όλα αυτά –ας μιλήσουμε για άμεση δημοκρατία. Ας πούμε οτι οι παραπάνω εθνικοί κεφαλαιούχοι πολιτικοί δεν σκοτίστηκαν για την αναθεώρηση του Συντάγματος περί δημοψηφισμάτων –αλλά ξαφνικά είδαν το φως το αληθινό και αποφάσισαν να υπερβούν το γράμμα του νόμου. Μου κάνει κάποια μικρή εντύπωση βέβαια, γιατί ενδιαφέρονται για τη λαϊκή βούληση στο θέμα των μεταναστών αλλά στην περίπτωση π.χ. της αφαίρεσης των θρησκευτικών συμβόλων από τις σχολικές αίθουσες δεν το συζητάνε καν, προτάσσοντας λόγους υψίστου εθνικού συμφέροντος –τέλος πάντων! Δικό τους εργολαβικά είναι το εθνικό συμφέρον –αυτοί αποφασίζουν πως εξυπηρετείται!

Άμεση δημοκρατία λοιπόν –δημοψήφισμα ατάκα κι επιτόπου! Μέσα! Ποιοι θα ψηφίσουν; «Μα φυσικά οι Έλληνες πολίτες!» Για ποιο πράγμα θα ψηφίσουν; Για την τύχη άλλων ανθρώπων, που ζουν ήδη στη χώρα και οι οποίοι δεν θα πρέπει να έχουν λόγο περί του θέματος που τους αφορά! Αδυνατώ να αντιληφθώ τι το άμεσο και δημοκρατικό έχει η συγκεκριμένη εκτρωματική πρόταση. Και ο ισχυρισμός «η εθνική μας υπόσταση πλήττεται από την παροχή υπηκοότητας σε μετανάστες» μοιάζει αηδιαστικός, όταν το θέμα αφορά ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΗΔΗ, ΝΟΜΙΜΑ, ΣΤΗ ΧΩΡΑ.

Εντάξει, ακόμα κι έτσι –«η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών είναι ριζικά αντίθετη με την παροχή υπηκοότητας στους μετανάστες», ισχυρίζονται. Εκεί άλλωστε στηρίζουν και το αίτημά τους για δημοψήφισμα –κάνω λάθος; Να το δούμε λίγο αυτό....

Αν με έχουν ενημερώσει σωστά, στις τελευταίες εκλογές η «συνταγματικώς θεωρούμενη» πλειοψηφία των πολιτών ψήφισε Πασόκ. Αν μάλιστα ανατρέξω στο τεράστιο αρχείο πολιτικών ομιλιών που δεν διαθέτω, θα βρω δηλώσεις του προέδρου του Πασόκ όπου γίνεται σαφής λόγος περί της παροχής υπηκοότητας σε μετανάστες. Δε με πιστεύεις; Να σου παραθέσω τότε ένα απόσπασμα από το προεκλογικό πρόγραμμα του Πασόκ:
«-Εξορθολογισμός της διαδικασίας χορήγησης της ελληνικής ιθαγένειας σύμφωνα με τις αρχές του κράτους δικαίου. Κτήση της ελληνικής ιθαγένειας για όλα τα παιδιά μεταναστών, οι οποίοι διαβιούν έναν ελάχιστο αριθμό ετών στη χώρα μας, και τα οποία γεννιούνται στην Ελλάδα. Καθώς, και, μετά τη συμπλήρωση τριετίας στην ελληνική εκπαίδευση, για όλα τα υπόλοιπα παιδιά που είναι μαθητές στη χώρα μας.
-Διευκόλυνση χορήγησης του καθεστώτος του «επί μακρόν διαμένοντος» και ενθάρρυνση οικογενειακής επανένωσης με χαλάρωση των υφιστάμενων περιορισμών.
-Υιοθέτηση πάγιων διαδικασιών επαναφοράς στη νομιμότητα των μεταναστών που εκπίπτουν από το καθεστώς νομιμότητας για τυπικούς λόγους. Υιοθέτηση ενός πλαισίου που θα διευκολύνει τη διατήρηση του καθεστώτος νόμιμης παραμονής.»
Τι συμπεραίνουμε από τα λόγια του ποιητή; Οτι κάνει λιγότερα από όσα προγραμμάτιζε, δικαιούμαι να υποθέσω! Αλλά πάντως, από το παραπάνω απόσπασμα δεν προκύπτει οτι το νομοσχέδιο για τη χορήγηση υπηκοότητας εμφανίστηκε απροειδοποίητα μια βροχερή νύχτα!

Αν είναι έτσι, αν δηλαδή το Πασόκ τα είχε πει προεκλογικά και παρ΄όλα αυτά πήρε πλειοψηφία –τι μπορούμε να συμπεράνει κανείς;

1. Οτι μια μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων (η συνταγματικά θεωρούμενη πλειοψηφία για την ακρίβεια) είναι θετικά διακείμενη στο θέμα της υπηκοότητας των μεταναστών.

2.Οτι η μερίδα των ψηφοφόρων που ξυνόταν απέχοντας την ημέρα των εκλογών θα αδιαφορήσει εξίσου τη μέρα του δημοψηφίσματος.

Τουτέστιν, πού είναι η πλειοψηφία που αντιτίθεται; Και ποιος ο λόγος να μπει σε δημοψήφισμα ένα θέμα που κρίθηκε στις πρόσφατες εκλογές; Ακόμα κι αν υποθέσουμε (επιστημονική φαντασία κάνω τώρα!) οτι όλοι οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ, μαζί με κάτι αμελητέους εθνικοπατριωτίσκους πρώην «αριστερούς» θα ψηφίσουν κατά της χορήγησης υπηκοότητας, δικαιούμαστε να υποθέσουμε οτι απέναντί τους θα βρουν όλους τους ψηφοφόρους του Πασόκ, συν τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, του Σύριζα και των Οικολόγων (που είναι το επόμενο «μεγάλο μέγεθος» στη σειρά). Ακόμα και μ΄αυτή την υπόθεση είναι βλακώδες να περιμένει κάποιος οτι το σχετικό νομοσχέδιο θα καταψηφιστεί.

Τότε όμως -προς τι ο τζερτζελές; Κάτι χαζές ερωτήσεις που μου κάνω! (Για να τις απαντάω μετά και να δείχνω έξυπνος –γι΄αυτό!)

Ξεκινώντας το νταβαντούρι περί δημοψηφίσματος ενισχύεται ο «δημοκρατικός μανδύας» του ΛΑΟΣ (κι, ως γνωστόν, ο λύκος έχει μονίμως ανάγκη την προβιά προκειμένου να κυκλοφορεί ανυποψίαστα μεταξύ των προβάτων). Φυσικά, η αντισυνταγματικότητα της επιδίωξης παραβλέπεται –όπου να’ναι ο μπόντιμπλιντερ πρόεδρος θα ξαναμνημονεύσει τον Τσε Γκεβάρα! Η σύμπτωση του φημολογούμενου φιλοχουντικού παρελθόντος του Χριστόδουλου, ο οποίος πρωτοστάτησε κι αυτός σε αίτημα δημοψηφίσματος –απλώς δεν είναι σύμπτωση!

Πλασάροντας το όλο θέμα σε στυλ «εμείς ζητήσαμε να μιλήσει ο λαός, αλλά κάποιοι φοβήθηκαν τον λαό», δημιουργείται η εντύπωση οτι το είχανε σίγουρο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος –άρα, δημιουργείται η εντύπωση μιας επίπλαστης πλειοψηφίας που καταπιέζεται από την κυβέρνηση!

Χρησιμοποιώντας το ταχυδακτυλουργικό τρυκ του «οι μετανάστες μπορούν να εξαφανιστούν αν δεν τους δώσουμε υπηκοότητα, αλλά θα μας κάτσουν στο σβέρκο αν την πάρουν», καταπατούν κάθε αρχή νομιμότητας με το πρόσχημα οτι την υπερασπίζονται! Οι μετανάστες ζουν εδώ και ζουν ΝΟΜΙΜΑ εδώ. Το να τους αναγνωρίσεις είναι το προφανές –όπως, ας πούμε, είναι προφανής η αναγνώριση ενός παιδιού που προέκυψε εκτός γάμου. Εκτός αν πιστεύει κανείς οτι μη βάζοντας μια υπογραφή (ή μη ψηφίζοντας ένα νομοσχέδιο) μπορεί να εξαφανίσει ανθρώπους. Μα, ακόμα και στο Άουσβιτς αυτό δεν το κατάφεραν –η εξαφάνιση ανθρώπων απαιτεί ενέργεια και όχι αποχή από αυτήν.

Κάνοντας φασαρία για το όλο θέμα, οι λεβέντες του ΛΑΟΣ υπενθυμίζουν την εθνικιστική τους πρωτοπορία, τώρα που στη ΝΔ εμφανίστηκε ένας εθνικιστοστρεφής πρόεδρος. Και καρφώνουν κι ένα γκολάκι στη ΝΔ η οποία στην αρχή αμφιταλαντεύτηκε, αλλά στη συνέχεια σύρθηκε στην υποστήριξη μιας ηλίθιας θέσης ψελλίζοντας παπαριές περί γερμανικού μοντέλου.

Δίπλα στους ακροδεξιούς παρατάσσονται οι εθνικολεβέντες της «πατριωτικής αριστεράς» (εξίσου παράλογος όρος με το «πατριώτης διεθνιστής») προσπαθώντας να αποκτήσουν ταυτότητα και βγάζοντας τα απωθημένα τους από τα τόσα χρόνια σφαλιάρας της ψευτοεπαναστατικής νεότητάς τους. Βρίζουν στο καπάκι και την «εθνικά επικίνδυνη» Δραγώνα (η εθνική της επικινδυνότητα στηρίζεται στο οτι της αναγνώρισε χαριστικά το πτυχίο το ΔΙΚΑΤΣΑ!), ανεμίζουν τις επιστολές του Θεοδωράκη -σε λίγο θα τραγουδάνε «πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες» αγκαζέ με τους Χρυσαυγίτες. Σε πολύ λίγο! Γιατί είδα οτι ετοιμάζεται μια εκδήλωση όπου θα τιμήσουν τους τσολιάδες επειδή έμειναν στις θέσεις τους στην τελευταία βομβιστική ενέργεια –πράγμα το οποίο (εάν και εφόσον έγινε) αποτελεί μνημειώδη ηλιθιότητα και είναι ποινικά κολάσιμο από την ευνομούμενη κοινωνία μας!

Τέλος;

Όχι –υπάρχει και η αμήχανα απάνθρωπη ουδετερότητα της εν γένει αριστεράς (βάλε μέσα και τους εξωκοινοβουλευτικούς). Αυτοί είναι πρόθυμοι να βγουν στους δρόμους και να πλακωθούν με τους φασίστες –αλλά δεν δείχνουν καμιά διάθεση να υπερασπιστούν το νομοσχέδιο, σιγά τώρα! Έχουμε και κάποια μούρη –μη μας περάσουνε και για Πασόκους!

Δεν έγραψα πουθενά παραπάνω τη γνώμη μου για το νομοσχέδιο καθεαυτό –γενικά, το βλέπω με θετική προδιάθεση. Για περισσότερες λεπτομέρειες περιμένω να διαβάσω απόψεις μεταναστών –επειδή αυτούς αφορά το όλο θέμα κι αυτοί είναι αρμόδιοι να το κρίνουν.

Μέχρι λοιπόν να διαβάσω μια αρνητική, σοβαρή, άποψη σχετικά με το θέμα –είμαι αναφανδόν υπέρ.
Δατς ολ.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά