Παρασκευή, Μαΐου 28, 2010
The Motorcycle boy
Διάβασα αυτές τις μέρες κάτι άρθρα (ακόμα και στη σελίδα του sport-fm που έψαχνα ποιος θα βάλει κάνα δίφραγκο να πάρουμε τερματοφύλακα στο Θρύλο αν έχεις το θεό σου!) –διάβασα λοιπόν γι΄αυτό το Lost. Το σήριαλ. Οτι τελείωσε και αρκετές απολογιστικές εκτιμήσεις των φανατικών του, κάποια κουβέντα γενικότερα...
Πριν γράψω κάτι περισσότερο θέλω να προειδοποιήσω (εφόσον η μεταειδοποίηση δεν έχει εφευρεθεί ακόμα): ότι ακολουθεί δεν είναι τίποτα περισσότερο από απλοϊκές απόψεις ενός τηλεθεατή που δεν έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με ΟΛΑ τα σήριαλ, τουτέστιν πρόκειται για αποσπασματικές παρατηρήσεις χωρίς ιδιαίτερη εγκυρότητα, πρόκειται με λίγα λόγια για την εφαρμογή του δόγματος: «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα». Πάω παρακάτω.
Η θητεία μου στην παρακολούθηση σήριαλ αρχίζει τα μακρινά εκείνα χρόνια της ΥΕΝΕΔ, όπου, πιτσιρικάδες εμείς με κατάμαυρα γόνατα, στηνόμασταν τις ώρες κοινής ησυχίας μπροστά στο καταπληκτικό ντουλαποειδές επίτευγμα που ονομαζόταν τηλεόραση. Σήριαλ μεταγλωττισμένα, η Λάσυ (κάπως αγχωτική με μαζοχιστική πλοκή), η Μάχη (με τον τεράστιο Βικ Μόροου και τον φλώρο Ρικ Τζέισον στο ρόλο του υπολοχαγού) αλλά και το θρυλικό Μικρό σπίτι στο λιβάδι (η Μελίσα Σου Άντερσον θα πρέπει να υπήρξε ο πρώτος μου γυάλινος έρωτας). Εκείνη την εποχή, όταν μας μαζεύανε οι μανάδες στο σπίτι επειδή είχε πλέον βραδιάσει, έβαζε κάτι άλλα σήριαλ πολύ πιο μαγκιόρικα –τον Μάνιξ, τον Αθάνατο, τον Φυγά... Η Χαβάη 5-0 (book them Danno) ήρθε μετά νομίζω....jpg)
Τέλος πάντων, κατάλαβες από ποια σήριαλ (αμερικάνικα τα περισσότερα) ξεκίνησα την θητεία μου σαν τηλεθεατής. Αργότερα ήρθαν καλύτερα σήριαλ –κάποια απ΄αυτά με επηρέασαν όσο περίπου και οι σημαντικότερες ταινίες της ζωής μου, στα λέω για να μη νομίζεις οτι παίζω εκ του ασφαλούς:
-Happy Days (όποιος δεν έχει δει τη σκηνή έναρξης της πρώτης περιόδου με τον Φόνζι στον καθρέφτη της τουαλέτας, ή την σκηνή έναρξης της επόμενης περιόδου με τον Φόνζι που κόβει στη μέση τον πανηγυρισμό του στον αγώνα μπάσκετ, δεν έχει ΠΛΗΡΗ εικόνα περί αληθινού cool).
-The Prisoner (δώσε βάση στον εναρκτήριο διάλογο)
Prisoner: Where am I?
Number Two: In The Village.
Prisoner: What do you want?
Number Two: Information.
Prisoner: Which side are you on?
Number Two: That would be telling. We want information, information, information...
Prisoner: You won't get it.
Number Two: By hook or by crook we will.
Prisoner: Who are you?
Number Two: The new Number Two.
Prisoner: Who is Number One?
Number Two: You are Number Six.
Prisoner: I am not a number. I am a free man.
Number Two: Ha, ha, ha, ha....
-The Twilight Zone (το επεισόδιο με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στον ρόλο του Θανάτου είναι απλώς η πιο ανθρώπινη προσέγγιση που έχω δω περί του θέματος –τύφλα να’χει ο Τζο Μπλακ κι όλα τα σχετικά)
-The Avengers (Θεωρώ την Ούμα Θέρμαν γυναικάρα αλλά δεν θα γίνει ποτέ ΑΛΗΘΙΝΗ Έμμα Πιλ –πόσο μάλλον αυτή η Γιόχανσον που μαθαίνω οτι θα την ενσαρκώσει στο επόμενο σίκουελ –εντάξει, ο Ρέιφ Φάινς και ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ έχουν τόση σχέση με τον Τζον Στιντ όση είχε ο Υβ Μοντάν με τον Σαρτζετάκη).
-The Saint (ο μοναδικός και σπουδαιότερος Παπάρας Παπάρας της ιστορίας).
Όταν μεγάλωσα κι έκοψα τα πολλά πάρε –δώσε με το πατρικό μου σπίτι έχασα επαφή με τα σήριαλ. Εκεί πριν πάω φαντάρος, σε φάση «μαζέψου και λίγο μέσα αλλιώς θα σε βρουν σε κάνα χαντάκι» είδα ένα πολύ όμορφο σήριαλ που λεγόταν Thirty something –συγκινητικό, επειδή πλησίαζα και τα τριάντα...
Κι όταν σοβαρεύτηκα πλέον και απέκτησα δικό μου σπίτι με δική του τηλεόραση είδα μερικά ωραία σήριαλ –επιτέλους η Αγγλία έκανε την ηρωική της αντεπίθεση.
-Yes Minister
-Yes Prime minister
-Not the 9 o’clock news
-The Black Adder
Καταπληκτικές σειρές. H Αμερική μόνο το Moonlighting είχε για να απαντήσει στην αγγλική καταιγίδα -όχι δηλαδή οτι ήταν λίγο το συγκεκριμένο σήριαλ!
Φυσικά δεν θα μπορούσα να αποτελέσω εξαίρεση κι έτσι έχω δει πάνω από 800 φορές τα περισσότερα επεισόδια του Friends και (μέχρι πρόσφατα) καταδιασκέδαζα. Ειδικά το επεισόδιο με τον Μπραντ Πιτ, τα άλλα με τον Μπρους Γουίλις κι εκείνο με τον Γκάρι Όλντμαν είναι, κατά τη γνώμη μου, κλασσικά.
Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο λιγοστεύει ο χρόνος –πλέον βλέπω μερικά σήριαλ μόνο στο Νόβα (επειδή δεν αντέχω τις διαφημίσεις και τις συνεχείς αλλαγές ώρας). Θεωρώ καταπληκτικά τα:
-My name is Earl (θα το βγάλει τώρα στα ελληνικά το Μέγκα, ετοιμάσου για αναγούλα)
-How I met your mother (It’s gonna be LEGEN-wait for it!-DARY)
-Boston Legal (Denny Crane: You hear the one about the fella who died, went to the pearly gates? St. Peter let him in. Sees a guy in a suit making a closing argument. Says, "Who's that?" St. Peter says, "Oh, that's God. Thinks he's Denny Crane.")
Από εκεί και πέρα, παρακολουθώ ότι τύχει να περνάει από την οθόνη όταν δεν έχω κουράγιο να ψάξω το τηλεκοντρόλ –ειδικά αν είμαι έτοιμος κιόλας να ψιλοξεραθώ στον ύπνο.
Αλλά δυο σήριαλ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ να τα παρακολουθήσω και απέτυχα παταγωδώς. Γιατί προσπάθησα; Επειδή όλος ο κόσμος μίλαγε για αυτά. Περιέργεια.
Ξεκίνησα με το X Files. Είχα βέβαια δει πιο πριν μια τσόντα με τίτλο Sex Files η οποία δεν με βοήθησε να μπω στο κλίμα της σειράς –κάπως μαλακοπιτουράδικα μου φαίνονταν τα επεισόδια, κάπως πολύ αγγούρια ο Μόλντερ κι η Σκάλι (δεν ήμουν ποτέ σίγουρος ποιος είναι ποιος, μέχρι και τώρα που έγραψα τα ονόματά τους το γκούγκλισα και είχα κάνει λάθος στο φύλο –γιατί; Επειδή πολύ γυναικωτός ο Μόλντερ και πολύ αντρουά η Σκάλι, έτσι πιστεύω). Το ρεζουμέ είναι πώς από υποθέσεις τα επεισόδια της συγκεκριμένης σειράς ήταν συνήθως (ή όσα είδα εγώ τουλάχιστον) μάπα. 49 περιπτώσεις στιγμάτων, 53 περιπτώσεις «κατεχόμενων» συν κάτι σχιζοφρενείς δολοφόνοι που συνήθως δεν καταλήγαμε αν πρόκειται περί κανονικών σχιζοφρενών ή απλώς είχε μπει ο διάλος (ή κάποιος εξωγήινος) μέσα τους. Πήγα και σινεμά, είδα το «Θέλω να πιστέψω» (δεν ήθελα να το δω αλλά δεν έπαιζαν τίποτα καλύτερο) –ολόκληρη ταινία ρε παιδί μου και το μόνο έξυπνο ήταν η φωτογραφία του Μπους στα Κεντρικά του FBI με μουσική υπόκρουση το σήμα της σειράς! Δεν διανοούμαι βεβαίως να κάνω συγκρίσεις με τα επεισόδια του Twilight Zone επειδή (πες με κολλημένο με το παρελθόν, πες με γερο-ηλίθιο) το θεωρώ αδιανόητο. Σα να επιχειρούσαμε σύγκριση ανάμεσα στην παράσταση του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας με τον Σερ Λόρενς Ολίβιε και την Πέγκι Άσκροφτ από τη μια και τη Νεράιδα και το Παλικάρι με την Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ από την άλλη!
Και μετά πέρασα στο Lost. Ήταν η χρονιά που άρχισα να πληρώνω συνδρομή στη Νόβα (επειδή στο σημείο που μένω δεν πιάνει κανένα κανάλι της τηλεόρασης με κεραία –όχι, όχι, δεν μένω στη Ρω, στην Αθήνα μένω). Πλακώθηκα λοιπόν να βλέπω τα πάντα για ένα διάστημα, προκειμένου να ρεφάρω τη συνδρομή –έβλεπα μέχρι αγώνες φούτμπολ και μπόουλινγκ, παρακολουθούσα μέχρι και τα ντοκυμαντέρ του History Channel για μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες: τις Heart, τους ΤΟΤΟ, τους Boston... Ναι.
Τότε άρχισα να βλέπω και το Lost από αρχή περιόδου μάλιστα. Φανατικά. «Θέλω να πιστέψω» που λέει και το Μόλντερ –Σκάλι (άει σιχτίρ, πάλι ξέχασα ποιος είναι ποια).
Βέβαια, μου είχαν πει οι επαΐοντες οτι θα ήταν αδύνατο να παρακολουθήσω τη σειρά αν δεν έχω δει όλα τα επεισόδια από τον πρώτο κύκλο και δώθε. Αλλά αδιαφόρησα. Επειδή, κάτσε ρε μάγκα τελικά –είναι ή δεν είναι σήριαλ; Το σήριαλ, από όπου κι αν το πιάσεις, έχει την υποχρέωση να βλέπεται και να κατανοείται! Αλλιώς δεν είναι σήριαλ, είναι ταινία! Είναι το Lost ταινία διάρκειας 1.800 ωρών ξέρω ΄γω; Ή είναι «ένα καινούργιο προϊόν που δεν μπαίνει σε καμιά κατηγορία επειδή αποτελεί μια κατηγορία από μόνο του» (κλασική παπαριά που δηλώνει οτι το χέσαμε και το ρίχνουμε στην φιλοσοφική οντολογία μπας και καθαρίσουμε);
Τέλος πάντων, εγώ τα επεισόδια μια χαρά τα έβλεπα κι ας μην ήμουν γνώστης. Αλλά είχα κάποια προβλήματα κατανόησης –όχι σε στυλ «γιατί πηγαινοέρχονται στο νησί σα μαλάκες».... Άλλα προβλήματα. Όπως:
-Γιατί έχουν ονόματα φιλοσόφων και λογοτεχνικών ηρώων οι πρωταγωνιστές του σήριαλ, όταν δεν έχουν καμιά σχέση με τα δομικά χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων φιλοσόφων ή/και ηρώων; Ποια η σύνδεση ενός τύπου που γύρευε να τον σκοτώσουν για να τηλεμεταφερθεί στο νησί με τον Τζον Λοκ, τον πατέρα του θετικισμού; Ποια η σύνδεση ανάμεσα σε έναν οπορτουνιστή με τον αρχετυπικό ήρωα της ανεμελιάς που ακούει στο όνομα Τομ Σόγιερ; Αν εσείς που είδατε και τα πρώτα και τα τελευταία (και τα μεσαία) επεισόδια μπορείτε να μου εξηγήσετε, θα το εκτιμήσω δεόντως.
-Πώς γίνεται να έχεις τους ίδιους πρωταγωνιστές σε 6 κύκλους της σειράς (αν δεν κάνω λάθος) και κανένας τους να μην έχει περιχαρακωμένο χαρακτήρα; Όσους έβλεπα ήταν κακοί τη μια στιγμή και καλοί την άλλη, βολεψίες στη μια φάση και αλτρουιστές στην επόμενη, γαμίκουλες στη μια σκηνή και μυξοπάρθενοι αμέσως μετά... Πρόσεξε, δε μιλάω για τα όρια του καλού και του κακού που συγχέονται στη ζωή των ανθρώπων (και στη μεταφυσική), μιλάω για τη δομή των χαρακτήρων. Δεν μπορεί ένας χαρακτήρας να είναι όλα μαζί ταυτόχρονα –επειδή τότε, απλώς δεν είναι τίποτα! Δεν μπορεί, ας πούμε, ο Τζίμης ο Μποντ στη μια ταινία να ρίχνει τις γκόμενες με μισή ματιά και στην επόμενη να έχει γυναικοφοβία! Δεν γίνεται ο μούχλας Ρος από το Friends να εμφανιστεί σαν μέλος θρας μπάντας και να παίζει κιθάρα με κοντό παντελονάκι! Δεν γίνεται ο πολυμήχανος Μαγκάιβερ να μην ξέρει ν΄αλλάξει λάστιχο! Κι όμως. Στο Lost (όσο εγώ παρακολούθησα) δεν μπόρεσα να βρω τα διακριτικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα των πρωταγωνιστών. Κάνω λάθος;
-Η πάγια τακτική των σήριαλ είναι να δημιουργούν ένα μυστήριο στην αρχή του κάθε κύκλου τους και να το λύνουν μέχρι το τέλος του κύκλου αλλά ταυτόχρονα ν' ανοίγουν ένα ακόμα μυστήριο (ή να μην κλείνουν εντελώς το αρχικό μέγα-μυστήριο) προκειμένου να πάνε σε καινούργιο κύκλο επεισοδίων. Το Lost σε αυτές τις 6 σεζόν έκλεισε κάποιον κύκλο μυστηρίου; Ρωτάω –δεν κάνω τον έξυπνο. Δηλαδή, ο έρμος ο θεατής που καθόταν κι έβλεπε, είπε ποτέ «ααααα, αυτό ήταν!» ή περίμενε να διαλευκανθούν όλα στο τέλος; Και μη μου πεις οτι αυτή ήταν μια καινούργια τακτική στα σήριαλ, επειδή θα σου απαντήσω πώς δεν υφίστανται τέτοιου είδους τακτικές. Τα σήριαλ κινούνται εντός συγκεκριμένων πλαισίων –δεν γίνεται να βγουν εντελώς εκτός, επειδή τότε δεν θα είναι πλέον σήριαλ. Να σου δώσω παράδειγμα: πας σ΄ένα μπουρδέλο να πηδήξεις, κανονίζεις την τιμή, έρχεται η «κοπέλα», συμβαίνει το διαφαινόμενο. Αν πας στο μπουρδέλο, έρθει η «κοπέλα» και σου πει οτι για να πηδήξεις θα πρέπει πρώτα να τη βγάλεις βόλτα για πάστα, μετά να την πας ταξίδι στη Σαντορίνη και μετά να τη ζητήσεις από τους γονείς της –όμορφα και γραφικά όλα αυτά, όμως –το μπουρδέλο δεν είναι πλέον μπουρδέλο και η κοπέλα δεν είναι καθόλου «κοπέλα».
Διάβασα διάφορα τώρα με το τέλος του Lost, από την πλευρά των θαυμαστών της σειράς και τα περισσότερα μού θύμισαν εκείνο το παλιό ανέκδοτο που εξηγούσε γιατί είχαμε γεμίσει νεογέννητα μωρά και ΜΖ μια εποχή: Επειδή όποιος είχε πιαστεί κορόιδο κι έκανε παιδί ή αγόρασε ΜΖ αρνιόταν να το παραδεχτεί, διατυμπάνιζε μάλιστα την σπουδαιότητα της απόκτησης παιδιών και την ευχρηστία των ΜΖ προκειμένου και αυτός να κοκορευτεί και οι υπόλοιποι να τσιμπήσουν. Τσιμπούσαν οι υπόλοιποι κι έτσι πήγαινε κορδόνι η δουλειά.
Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος –το ξεκαθάρισα από την αρχή, δεν το έχω ψάξει σε βάθος το ζήτημα (μήπως τελικά μόλις εφηύρα την μεταειδοποίηση;)
Έχω όμως την εντύπωση οτι στον τομέα του θεάματος (το γενικεύω τώρα –δώσε βάση) επικρατεί το πυροτέχνημα σε βάρος του τεχνήματος. Θέλω να πω...
Μια ταινία που θα ρίξει 5 τσιτάτα, συσκευασμένα σε βιαστική σκηνοθεσία του στυλ «τράβα τσάκα –τσάκα γιατί με πείραξε το κινέζικο και δε με βλέπω να κρατιέμαι για πολύ!» και με βαρύγδουπες μπαλαφάρες, θα έχει σίγουρα καλύτερη τύχη από μια ταινία δομημένη πιο στέρεα, με κείμενο δουλεμένο και ρυθμό κανονικό (όχι τόσο αργό σαν του Αγγελόπουλου, αλλά ούτε και τόσο γρήγορο σαν το Σπιντ για παράδειγμα).
Μια σειρά που πραγματεύεται κοινωνικά ζητήματα (πόλεμος, βιομηχανική ποδηγέτηση των πολιτών, αμβλώσεις, πατριωτική υστερία κ.λ.π.) σίγουρα θα τραβήξει μικρότερη προσοχή από μια σειρά που είναι γεμάτη μυστήριες εξαφανίσεις, υπόνοιες για εξωγήινους και τελικά θα αφορά την μετά θάνατο ζωή και το Καθαρτήριο (a propos –πιο κλισέ φινάλε δεν βρήκαν για το Lost; μπορώ στα πρόχειρα να σου απαριθμήσω 10 ταινίες της τελευταίας 20ετίας που βγήκαν από τη δύσκολη θέση χρησιμοποιώντας αυτό ακριβώς το τρικ).
Και έχω την υποψία οτι τα παραπάνω είναι αποτελέσματα του όγκου ερεθισμάτων που μας καταπλακώνει. Ποιος έχει πλέον τη δυνατότητα να αναλύσει το ερέθισμα; Κι αν υπάρχει κάποιος που τη διαθέτει αυτή τη δυνατότητα, λαμβάνεται ιδιαίτερη φροντίδα ώστε να στερείται ερεθισμάτων. Επειδή, ή θα είσαι στα πρόθυρα να πνιγείς από τον τηλεοπτικό χείμαρρο ή δεν θα έχεις καν τηλεόραση, ή θα είσαι καρφωμένος ανάμεσα σε 100 πολυσινεμάδες του κέντρου της πόλης και δεν θα προλαβαίνεις να δεις τι παίζει ο καθένας ή θα έχεις μισό σινεμά που θα παίζει μόνο Τρανσφόρμερς και Αμέρικαν Πάι.
Και για να μην το παιδεύω άλλο, θα πρέπει να σου αποκαλύψω πως, όταν πρόκειται για δόμηση της υπόθεσης ενός σήριαλ, συμφωνώ απολύτως με την φιλοσοφική άποψη της αξεπέραστης Κάρεν (του Will and Grace):
Ιt's the oldest story in the book. Boy meets girl. Boy wants girl to do dominatrix film. Girl says, "Naked?" Boy says, "Yeah." Girl says, "No way." Boy says, "Okay how about you just wear this rubber dress and beat this old guy with a scrub brush?" Girl says, "How hard?"
Τόσο απλά.
Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά
96 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
aman pia m afto to lost me exoun priksei poloi filoi mou na to dw.eixa dei ena-dio episodia sthn tv k de me enthousiase.episis olo afto to klima mistiriou sinexia de to borw,k aftos o xodros se erhmonisi einai akoma na adinatisei.
kala to prisoner me evales k to da palio kafre k mou kapses pali to mialo.einai diamantaki omws.
to house m.d. katse na deis einai gamato.parolo pou einai iatrikh sira.
how i met your mother kalo htna sthn arxh twra exei ginei poly glikanalath soupa.
de kserw ti sxesh exeis me ta cartoon gero alla opote boreis des family guy,futurama k south park.
allh agglikh seira pou eida einai to it crowd poly gamath alla einai gia kamenous geek pio poly.
telos parathrhsh black alder einai dedro, black adder einai h mavrh oxia k to skhniko me ta xarkawmata einai apo tis kaliteres komodies pou exw dei.
Διόρθωση έγινε στο άψε σβήσε (ευχαριστώ καλέ κύριε που βοηθάτε τον τυφλό γέρο).
Ο χοντρός στο Λοστ με το που πήγαινε να χάσει μισό δράμι την έκανε για τον πολιτισμό, πλακωνόταν στις πίτσες και μετά ξαναγύριζε στο νησί μέχρι να χωνέψει. Θαύμα! Άσε που στη μεταθάνατον ζωή δεν χάνεις κιλά (δηλαδή χάνεις -σκόνη γίνεσαι, αλλά η ψυχή σου μένει ίδια, τουτέστιν ο χοντρός, χλαπάτσας θα παραμείνει στους αιώνες των αιώνων).
Φάμιλι Γκάι παρακολουθώ παθιασμένα, λατρεύω Στιούι και Μπράιαν. Επίσης γουστάρω και το Κλίβελαντ Σόου που είναι η συνέχειά του, ας πούμε, με πρωταγωνιστή τον μαύρο της παρέας.
Σίμσονς ψιλοσιχαίνομαι και δεν πολυβλέπω. Φουτουράμα δεν κατέχω. Σάουθ Παρκ έχω δει κάτι λίγα επεισόδια, θεϊκή η σκηνή ξύλου όπου πετάγεται ο άλλος και φωνάζει "Oh my God they killed Kenny!"
Για το Χάου Άι μετ όχι απλώς δεν έχεις δίκιο αλλά έχεις εξολοκλήρου άδικο. Οι τελευταίες σεζόν γαμούν και δέρνουν. Νομίζω μάλιστα οτι είναι καλύτερες και από την πρώτη σεζόν. Επειδή πλέον υπάρχει μόνο το ζευγάρι του Μάρσαλ και της Λίλι ο Τεντ με τη Ρόμπιν έχουν χωρίσει και η Καναδέζα πηδιέται ασύστολα. Θεοί οι τύποι.
Βλέπω και Burn Notice, Mentalist και δατς ολ -δεν προλαβαίνω να δω άλλα!
Mα ρε συ το πιστευεις? Το my name is Earl σε ελληνικη βερσιον, με τον Φιλιππιδη? Μα ειναι καλα? Τι λεξη καστιγκ δεν θα την ακουσουν ποτε στο ελλαντα ρε πουστη? Οου Σναπ!!!
Α.. στο σπιτι στο λειβαδι.Και μονο η κλασσικη σκηνη των τιτλων που τρεχουν τα παιδια και κουτρουβαλιαζονται στην κατηφορα μεσα στα ψηλα χορτα, ειναι μια εικονα μεσημεριου που θα κουβαλαω μεχρι το τελευταιο μου μεσημερι.
Τελικά ακούγεται οτι τον Ερλ θα τον παίξει ένα λέσι, μουστακαλής -που έπαιζε στο LAPD μαζί με τον χοντρομπαλά τον Ιεροκλή.
Για μένα το πρόβλημα δεν είναι τόσο το ποιος θα παίξει. Ας βάλουνε και τον Μουτσινά να παίξει τον Ερλ -το ίδιο κάνει. Αρκεί κάποιος να κάνει μεταφορά του σεναρίου της προκοπής, εκεί είναι το ζουμί (αν και είναι αδύνατο να μεταφερθεί στην Ελλάδα η πραγματικότητα των hobos που ζουν σε τροχόσπιτα και ερειπωμένα ξενοδοχεία στις ΗΠΑ).
Σαν γεροντότερος θυμάμαι την προηγούμενη απόπειρα μεταφοράς τέτοιου είδους, όταν ο Μαστοράκης έκανε το "Χωρισμένοι με παιδιά" με την οικογένεια Μπάντηδων (στο ρόλο της χαζής ξανθιάς η Ζέτα Μαρυπούλια). Και τη θυμάμαι με φρίκη τη συγκεκριμένη απόπειρα! Μπροστά στη μεταφορά σεναρίου του Μαστοράκη ο Σεφερλής μοιάζει Γούντι Άλεν.
Το Μικρό σπιτάκι στο λιβάδι το μεταγλώτιζε μια πολύ καλή μου φίλη και πολύ σπουδαίο άτομο -εντάξει, εγώ ήθελα να πηδήξω τη Μαίρη, πάει και τελείωσε. Αλλά αυτό που θυμάμαι όταν είμαι ψόφιος κι ετοιμάζομαι να κοιμηθώ πριν ακουμπίσει το κεφάλι μου το μαξιλάρι είναι το "Καληνύχτα Τζον Μπόι", "Καληνύχτα Μαίρη Ανν"...
Τουίν πίκς και ξερό ψωμί, και ακόμα υποκλίνομαι.
Επίσης και μπλάκ άντερ ,και γιαυτό κάθε φορά που κατά τύχη πέφτω απάνω στον σακάτη το γιατρό (που τον έχουν ερωτευτεί όλες και δεν καταλαβαίνω γιατί),με πιάνουνε τα γέλια και θυμάμαι την ορντινάντσα του μίστερ μπίν.
Γιατί καλέ; αυτός αυτή και τα μυστήρια δεν σας άρεσαν;
α,
την μάγκισσα την λένε Τζούλι.χα χα χα
ράβεται από το ίδιο ύφασμα , το τόπι εννοώ, που χρησιμοποιει ο μάγκας από καπέλλο μέχρι παπούτσι.Μόνο το κλαρίνο δεν ντύνει.
επίσης επειδή είμαι φάν του πετρολούκα, ο μάγκας δεν ξέρω αν ειναι δεξιοτέχνης, αλλά το κλαρίνο δεν χρειάζεται μόνο δεξιοτεχνία.
Και ειδικά δεν χρειάζεται καθόλου καραγκιοζλίκι.
Σόρυ γιά το σχόλιο του χτεσινού, αλλά μου είχε χαλάσει ο ιντερνέτης.
δ
Να το δείτε το IT Crowd κύριοι, (το αγγλικό όμως), γιά να καταλάβετε τι τραβάμε οι αϊτίδες από τους άσχετους l-users... και δεν είναι γιά καμένους geeks, puppet, γιά όλο τον κόσμο είναι.
μότορ, "το καληνύχτα Τζόν-μπόϊ" κλπ είναι από τους Γουόλτονς μάγκα μου - το μικρό σπίτι στο λιβάδι τελείωνε αλλιώς...
και να τονίσω πως τηλεόραση δέν βλέπω, αλλά έχω κατεβάσει τα πάντα από το διαδίκτυον
είχα γράψει ωραια πράγματα αλλά μου τα 'φαγε το αχόρταγο τέρας επειδή δεν το ταγίζει ο μότορας και βαριέμαι να τα ξαναγράψω.... λυγμ.
Δήμητρα, το Moonlighting είναι το Αυτός, αυτή και τα μυστήρια, χρυσό μου. Το Τουίν Πικς το είχα δει αποσπασματικά -κάτι με χάλαγε εκεί πέρα. Ο Λυντς είναι καλός αλλά μερικές φορές το παραχέζει.
Τζούλια τη λέγανε, τώρα λόγω τέχνης μπορεί να έχει γίνει Τζούλι -δεν έχει σημασία. Δεν ξέρω πολλά περί κλαρίνου επειδή τον σιχαίνομαι τον ήχο του, άρα δεν μπορώ να κρίνω (μπορώ μόνο να κατακρίνω).
Λύκε, το ξέρω παιδί μου οτι ήταν από τους Γουόλτονς το καληνύχτισμα -απλά αυτό εμένα μου δημιουργεί αναπολητικά συναισθήματα. Από το σπιτάκι απλώς ήθελα να πηδήξω τη Μαίρη.
Αυτό τώρα που κατεβάζουμε τα σήριαλ από το νετ και τα βλέπουμε απνευστί 4-5 επεισόδια εμένα με προβληματίζει κάπως. Δεν ξέρω...
Bernardina, σώσε βρε παιδί μου το σχόλιό σου πριν πατήσεις το κουμπάκι!
αα
σκούζα μι, στα εγγλέζικα δεν τα πααίνω και πολυ καλά.
αλλά γιά το Τζούλι επιμένω.
έτσι μας πρωτοσυστήθηκε μόλις ανακάλυψαν τον μάγκα σε μπροκάρ οι τηλεοράσεις .
γιά τον Λύντς συμφωνουμε απολυτως.
Μία μόνο ταινία του μου άρεσε πάρα πολύ.
το Μπλέ βελούδο , και ίσως γιαυτό και το τουίν πίκς που μάλλονΣε χάλαγε το κρυμμένο πάθος του.χα χα χα χα ,( το σήριαλ εννοώ όχι η ταινία.)
δ
χμ χμ... αν ήταν ακόμα δεκαετία του 70/80, θα τα έβλεπα κι εγώ κάθε βδομάδα στην τηλεόραση... "Μάχη", και "Χαμένοι στο διάστημα" και "Κουνγκ-Φού"... τώρα φίλε ο χρόνος μου είναι πολύ ακριβός γιά να βλέπω μισή ώρα σήριαλ να γίνεται μία με τις διαφημήσεις ανά πέντε λεπτά... αφού μου σπάνε τ' αρχίδια με τις μαλακίες που πουλάνε, τα κατεβάζω κι εγώ και τα βλέπω όπως θέλω, όταν θέλω.
"Dear Resident,
The time we spent together, however long it was, meant the world to me. I would love to see you again but unfortunately I cannot. You see… I am a ghost. I can only materialize once every decade on the anniversary of my death. I chose to spend my one day among the living with you, sweet resident. Perhaps we will meet again in another decade provided you keep your fitness. Until then, all my love from the beyond,
Barney”
Σε συνδυασμό με το διάλογο που προηγείται.
Έπος.
Δήμητρα, ναι, το Μπλε Βελούδο και άλλη μια του ήταν φοβερή, αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν το Μαλχόλαντ Ντράιβ ή το Λοστ Χάιγουεη (τις είχα δει κοντά και τις μπερδεύω).
Λύκε, στο Νόβα που τα βλέπω δεν έχουν διαφημίσεις -γι΄αυτό και τα βλέπω άλλωστε. Η ένστασή μου δεν αφορά το κατέβασμα αλλά την παρακολούθηση πολλών επεισοδίων μαζί. Εκεί έχω κάποιο πρόβλημα -μια φορά είχα πάρει έναν κύκλο Φιλαράκια από το ντιβιντοκλαμπ, τα πλάκωσα και το βράδυ έβλεπα οτι ήθελα να πηδήξω την πρώην γκόμενα του κολλητού μου. Λέω οτι αν φρίκαρα με κάτι τόσο λάιτ σαν τα Φιλαράκια, αν έβλεπα π.χ. 10 επεισόδια Λυκόφως θα τριπάριζα χωρίς επιστροφή.
Έχω κατεβάσει Κουνγκ Φου, έβαλα το πρώτο επεισόδιο, μετά από κάνα τριάρι τέταρτα κοιτάω να δω πότε θα τελειώσει και είχε άλλο τόσο! Τι διάολο, ταινίες τα φτιάχνανε τότε; Ένα σημερινό σήριαλ είναι 20 με 35 λεπτά μάξιμουμ -καθαρό, έτσι;
Cloud δε μου΄ρχεται ποιος είναι αυτός ο Μπάρνι αλλά τα λέει στρωτά κι αντρίκεια να 'ουμ'
Ναι, αλλά το καλό με το video, DVD, laptop ξέρεις ποιό είναι; Πως δεν χρειάζεται να πάθεις προστάτη επειδή κρατιέσαι να τελειώσει και να πάς γιά κατούρημα. Κάνεις ένα κλίκ, πάς γιά κατούρημα (και να φέρεις πατατάκια) και γυρίζεις χωρίς να έχεις χάσει τίποτα. Κάνε το αυτό στο σήριαλ.
Νόβα δεν έχω, και ακόμα και να μπορούσα να έχω, δεν θα πλήρωνα ρε φίλε. Ο λοχίας Σώντερς και ο Δόκτωρ Σμίθ πεθάνανε και οι εταιρίες ακόμα βγάζουν λεφτά από αυτούς.
Τώρα άν εσύ βλέπεις το Friends και μετά έχεις ονειρώξεις, αυτό να το κοιτάξεις...
lost ruled
ta 5 xronia itan kala
meta irthe o 6os kai ola xalasan...
kai twra pou teleiwse ti tha vlepw?
numb in mykonos
Λύκε μου, κάνουν κάτι παύσεις στο Νόβα για κατούρημα και μπύρα (στα σήριαλ) κοντά στα 5 λεπτά σούμα, χωρισμένα στα τρία. Ναι, έχεις δίκιο οτι δεν αξίζει να πληρώνεις γι΄αυτά (ο Χάντερ Τόμσον αναρωτιόταν: "αφού πλήρωσα για δορυφορικό πιάτο, γιατί να πληρώσω και για τα κύματα που λαμβάνω; ποιος πούστης έχει κοστολογήσει τον αέρα;) αλλά εδώ στο Αλλαδιστάν ή πληρώνεις ή δεν έχεις τηλεόραση. Κι αν δεν έχεις τηλεόραση σημαίνει οτι πρέπει να πληρώσεις για να νοικιάσεις ταινίες ή να τις δεις στο σινεμά. Και γαμήστε με μέ το "όλα τα κατεβάζεις" δεν είναι το ίδιο -πως να το κάνουμε;
Ναμπίδη (πήγες τελικά; σου χρωστάω ένα επί Κολωνώ) εσύ είσαι ανίατη περίπτωση. Σου άρεσε το Λοστ, σου άρεσε το Γουότσμεν, σου άρεσε η Ψυχή στο Στόμα, σου άρεσε το Ρέκβιεμ... ο καλύτερός μου φίλος! Να βγαίνουμε για καμάκι, αποκλείεται να μαλώσουμε για γυναίκα!
Ιδιο δεν είναι, σύμφωνει. Αλλά κοίτα να δείς τί σκέφτομαι... Οι εποχές αλλάξανε καιρός να αλλάξουμε κι εμείς. Θα πληρώσω μία φορά να πάρω μεγάλη τηλεόραση (όχι τεράστια) και μετά δεν θα τους ξαναχαρίσω λεφτά. Το σίνεμα μ' αρέσει κι εμένα, και μου αρέσει πολύ - και η ταινία και η ατμόσφαιρα, μην σου πώ και τα πατατάκια και η νερωμένη κοκα-κόλα... αλλά πήγαμε με τη γυναίκα να δούμε ταινία και το ταξί, η ταινία, τα πατατάκια, οι κοκα-κόλες φτάσανε 40τόσα ευρώ! Αυτοί το αλλάξανε και από διασκέδαση το κάνανε εμπόριο. Εγώ να τους τα σκάω κάθε φορά; Κρίμα κι' άδικο και έχει χαλάσει και το πιεστήριο που έβγαζα πενηντάευρα...
Δεν πάω που λές, και όταν θα πάψει και ο πολύς κόσμος να πηγαίνει, θα κατεβάσουν τιμές ή θα κλείσουν. Μην μου πείς πως τα 9 ευρώ εισητήριο πάνε στους ηθοποιούς, στους σκηνοθέτες, στους παραγωγούς - στο multiplex πάνε, γιά να ανοίγουν αίθουσα VIP, να πηγαίνουν οι μαλάκες να πληρώνουν 25 ευρώ το Iron Man, γιά να τους σερβίρει τα νάτσος ο πιγκουΐνος. Όχι ρε φίλε!
Κι εγώ μαζί σου, ίδιο δεν είναι να βλέπεις τον "Τελευταίο Αυτοκράτορα" στην τηλεόραση, όσο μεγάλη και να είναι. Και τον "Άρχοντα τον Δακτυλιδιών" πήγα ευλαβικά στο γεμάτο σινεμά και τον είδα, με παιδάκια και γονείς να σκούζουν, αλλά με φίλους παρέα. ΟΚ.
Και επειδή η ιδεολογία μου γουστάρει τον κινηματογράφο, πρέπει να γίνει ιδεοληψία; Αφού λεφτά δεν έχω, τα ραδιοκύματα πληρώνω, τα λεφτά μου πάνε στο Ster ή το Village και όχι στον Νικολαΐδη ή τον Lynch, έ, όσο θα λέω "δεν είναι το ίδιο", μαλάκα θα με πιάνουν.
Και δεν το παίζω μάγκας επειδή έχω γρήγορη σύνδεση... τυχερός είμαι και απογαλακτίστηκα από την TV λογω δουλειάς, και μπατίρης είμαι και δεν μου περισσεύουν φράγκα. Αλλιώς, κι εδώ συνδρομητική θα δείς αν θές να δείς τηλεόραση - αλλιώς βλέπε τα τοπικά κανάλια της περιοχής και κλαίγε...
Και κάτι άλλο που μόλις μου 'ρθε...
Εγώ θυμάμαι που "την βγάζαμε φτηνά" με ένα σινεμαδάκι, και μιά βολτούλα με την γκομενίτσα και μου μένανε λεφτά να την πάω σπίτι με ταξί. Και έλεγα "πάλι καλά που δεν θέλει μπάρ ή ξενύχτι, γιατί δεν έχω μια"
Τώρα ο σινεμάς είναι πανάκριβος, στο δρόμο γυρίζοντας μπορεί να σε δείρει και η αστυνομία, και μετά από το ταξί γυρνάς με τα πόδια σπίτι - και οι τυχεροί με το λεωφορείο...
Και σε λέει και η γκόμενα τσήπη, που πήγες να την βγάλεις μόνο με το σινεμά - και άς σου κόστισε 40-50 ευρώ...
Έ, κάτσε το λοιπόν σπίτι, να δούμε στην δικιά μας "μεγάλη οθόνη" το "Θωρηκτό Ποτέμκιν", να κάνουμε κουβέντα γιά τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό στον Αϊζενστάϊν, η το soundtrack στο Iron Man, (π.χ.) μπάς και κάνουμε γκεζί - και να μείνουν και φράγκα γιά πίτσα...
Ναι 'νταξει, θυμάμαι κι εγώ οτι μια εποχή λέγαμε "τι να κάνω να σκοτώσω την ώρα μου; δεν πάω ένα σινεμαδάκι;" Και βλέπαμε ότι έπαιζε και αντεχόταν καθότι τζάμπα πράμα.
Σήμερα κάνω αξιολόγηση, τα τάδε έργα να τα δω στο σινεμά (7 ευρώ Σ/Κ, 4 καθημερινή -είμαι σινεφίλος της Άσσος Οντεόν -της μόνης μουλτιπλεξιάς που σέβεται λιγάκι το σινεμά -λιγάκι είπα), τα δείνα έργα στο Νόβα όταν έρθουν, τα παραδείνα έργα ούτε στο Νόβα, καλύτερα να δω ειδήσεις στο Άλτερ.
Τέλος πάντων, με τη μουσική και με το σινεμά έχω μια αρχή. Στις εμμονές μου τα σκάω. Τουτέστιν, σιντί του Κέιβ πάντα νόμιμο, ταινία του Κόπολα πρώτα σε μεγάλη οθόνη -λίγα πράγματα και καλά. Θα μου πεις, ο Κόπολα τα παίρνει ή ο Κέιβ; Χέστηκα. Και μπλουζάκια τους να πουλάγανε απέξω θ΄αγόραζα.
CLOUD είμαι μάλλον οριστικά στη χώρα του Αλτσχάιμερ! Αν δεν ήταν η γυναίκα μου να μου το θυμίσει ακόμα δεν θα είχα πάρει πρέφα από που προέρχεται το θανατερό σημείωμα που αντιγράφεις -πάνε και 2 χρόνια που είδα εκείνο το επεισόδιο...
Ο Τεράστιος ΜπαρνιΣτίνσον. Έχεις δει το επεισόδιο που έρχεται από το μέλλον (γερασμένος) και λέει στη γκόμενα οτι πρέπει να κάνει έρωτα με τον εαυτό του στο παρόν για να σωθεί ο κόσμος;
τα γούστα είναι γούστα, άλλοι θέλουν τουρσί και βότκα, άλλοι φυστίκι και μπαλλαντάινς. Από την άλλη, με θλίψη παρατηρώ ότι κόλλησες και συ τον ιό " σχολιάζω πράματα που δεν παρακολούθησα και δεν κατέχω", επειδή τι διάολο, δις ιζ ιντερνεεεεεεεεεετ!
Το λοστ χρειάστηκε 120+ ώρες τηλεοπτικού χρόνου για να πει την ιστορία του. Αν δε θες να το παρακολουθήσεις, θέμα σου, από την άλλη είναι μαλακία να γκρινιάζεις που δεν κατάλαβες χριστό, για τον ίδιο λόγο που άμα πάρεις, ξερωγω, Την Αφήγηση του Αρθουρ Γκόρντον Πυμ ή Το Σημάδι των Τεσσάρων, και διαβάσεις μόνο τις σελίδες 32-44, δε θα καταλάβεις χριστό, αλλά δε θα βγεις στα ιντερνέτια να εκτίθεσαι, "πείτε μου ρε μάγκες, μπας κι είμαι χαζός και δεν κατάλαβα"? κλπ.
επίσης, το λοστ δεν έχει καμια σχέση με τα σιτκομς που αναφερεις, ούτε καμια δομική ομοιότητα με τα σήριαλ ντράμας - το λοστ είναι δομικά πιο κοντά στη σαπουνόπερα, δηλ. άμα δεν παρακολουθήσεις τα στόρυ αρκς, δεν μπορείς να μπεις με 100 επεισόδια καθυστέρηση και να αρχίσεις τα, μα γιατί αυτός είναι κακός, νόμιζα ότι είναι καλός, γιατί είναι με αυτή, νόμιζα ότι πήδαγε την άλλη..κλπ.
επίσης, τι σε χαλάει που έχει χαρακτήρες που λέγονται λοκ και ρουσσώ και φάραντευ?
οι τύποι που φτιάξανε το σόου, το τιγκάρανε σε ένα σωρό αναφορές σε βιβλία και επιστήμονες και ιδέες και θεωρίες, γιατι θεωρούν ότι όλα αυτά δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που σου επιτρέπει να απολαύσεις την προβληματική του σόου σε κάποιο βάθος. Από την άλλη, στο τέλος η κέιτ διάλεξε τον τζακ, οπότε μπορείς να χαρείς γιαυτο, αν θες.
ισχύει στο ακέραιο αυτό που είπε ο υπαρξιστής φιλόσοφος Τάιλερ Ντέρντεν: εσύ αποφασίζεις το βαθμό της εμπλοκής σου. Αλλα μην περιμένεις να καταλάβεις βλέποντας μια χούφτα επεισόδια και προβληματιζόμενος για τις μεταγραφές του γάβρου. Είναι μαλακία το παράπονο και το ξέρεις.
Ξυλοκόπε βλέπω (και σημειώνω) οτι ακόμα και στη παρουσίαση των γούστων κάνεις αξιολόγηση! Το σημειώνω αυτό κάπως επικριτικά.
Παρακάτω:
Σαφώς και δεν είμαι εξειδικευμένος Λοστολόγος (το ξεκαθάρισα) αλλά κοιτάζω αυτό το πράγμα σαν δείγμα της εποχής και γι΄αυτό πασχίζω να το κατανοήσω. Όχι σε επίπεδο "ποιος είναι ο Τέρας και ποιος φόνευσε τελικά τον Ρότζερ Ακρόιντ" αλλά σε επίπεδο δομής και νοήματος. Χαίρομαι λοιπόν που μιλάω με κάποιον ειδικό και επανέρχομαι στις ερωτήσεις:
1. Τι ήταν το Λοστ; Κάνεις τον παραλληλισμό με βιβλίο -δεν στέκει. Τα σήριαλ είναι το ακριβώς αντίθετο του βιβλίου, απ΄όπου κι αν το πιάσεις. Λες οτι ήταν πιο κοντά στη σαπουνόπερα, δεν θα το δεχτώ. Τα αρχέγονα σαπούνια (Πέιτον Πλέις) και τα μετέπειτα (Δυναστεία, Ντάλας) και τα τωρινά (τα ισπανόφωνα) απ΄όπου κι αν τα πιάσεις κατανοείς πλήρως την υπόθεσή τους. Άρα, το Λοστ καμιά σχέση μ΄αυτά... Ήταν κάτι άλλο; Κουβεντιάζουμε -εξήγα. Επειδή αυτά τα "εσύ αποφασίζεις τον βαθμό εμπλοκής σου" μου κάνουν λίγο σαν αυτά που λένε οι καλόγεροι στο Άγιο Όρος: "ο θεός υπάρχει κι εσύ αποφασίζεις αν θα τον δεχτείς ή όχι, εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα σχετικά".
2. Έχω μάθει να εκτιμώ τους συμβολισμούς και να κράζω τις στρακαστρούκες. Τουτέστιν, τι ακριβώς εξυπηρετούσε η χρήση ονομάτων φιλοσόφων και μυθιστορηματικών ηρώων; Λες: "δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που σου επιτρέπει να απολαύσεις την προβληματική του σόου σε κάποιο βάθος". Μα πως γίνεται αυτό εφόσον τα ονόματα είναι άσχετα με την πλοκή και τους χαρακτήρες; Δηλαδή, αν πάρουμε τον χοντρό του σήριαλ και τον πούμε Μάικλ Τζόρνταν αυτό τι θα μας δείξει; Οτι είναι ανταγωνιστικός τύπος ξέρω ΄γω; Επειδή όση σχέση έχει ο χοντρός με τον Τζόρνταν, άλλη τόση κι ο ξανθός με τον Τομ Σόγιερ. Εκτός κι αν έχω καταλάβει τόσο λάθος -οπότε εξήγησέ μου!
Υ.Γ.: Πάντως, το σήριαλ σώθηκε τελευταία στιγμή επειδή (κάπου σε ζάπινγκ το πέτυχα) στο τελευταίο ή το προτελευταίο επεισόδιο συμμετέχει ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΜΠΑΡΝΙ ΣΤΙΝΣΟΝ σαν μπασίστας συγκροτήματος, χεχεχεχε.
τον παραλληλισμό με τα βιβλία τον έκανα για να σου δείξω ότι όπως δεν μπορείς να καταλάβεις ένα βιβλίο που δε διάβασες, έτσι δεν μπορείς να καταλάβεις ένα σόου που δεν παρακολούθησες. Τόσο απλά.
τα αρχέγονα σαπούνια κατανοούν ότι είναι character driven stories, δηλ. το μπακγκράουντ μπορεί να είναι μια μεξικάνικη κωμόπολη ή ένα νοσοκομείο, ή ένα μαγικό νησί, αλλά η πλοκή τρέχει προς το λεγόμενο character resolution, ποιος στο τέλος ευτυχεί, ποιος δυστυχεί, ποιος σώνεται, ποιος χάνεται κλπ. Οι δημιουργοί του ντάλλας δε θέλουν να σου διδάξουν την οικονομία και την κοινωνική στρουκτούρα του τέξας πριν τριάντα χρόνια. Οι δημιουργοί του λοστ δε θέλανε να κάνουνε ένα σώου που εξηγεί αν το νησί το βρήκανε πρώτα οι χαλδαίοι ή οι αιγύπτιοι, αν τα πειράματα της ντάρμα πετύχανε, ποια ακριβώς μαθηματική φόρμουλα ορίζει το τρατζεκτορυ του νησιού στο χωροχρόνο κλπ. Τώρα, ο βαθμός εμπλοκής που προανέφερα έχει να κάνει με το πόσο χρόνο αφιερώνεις στο να ξαναβλέπεις επεισόδια, να διαβάζεις τράνσκριπτς απτους διαλόγους, να μελετάς όλα τα σκρηνκαπς που ίσως σε βοηθήσουν να λύσεις κάποια μυστήρια κλπ. Αν αποφασίσεις να ασχοληθείς περισσότερο, θα εκτιμήσεις και θα χαρείς το λοστ περισσότερο. Κι αυτό απλό είναι νομίζω.
το σόου έχει χαρακτήρα ονόματι φάραντει επειδή ο ηλεκτρομαγνητισμός παίζει ρόλο στην υπόθεση. Έχει χαρακτήρα με όνομα κρίστιαν σέπαρντ γιατι και η χριστολογία και η βιβλική ηθική είναι μοτίβα που παίζουνε πολύ στο λοστ. Έχει χαρακτήρες ονόματι λοκ και ρουσσώ, επειδή φύση βέρσους πολιτισμός, nature vs nurture, εμπειρική γνώση βέρσους μεταφυσικής είναι μοτίβα στο σόου, κινούν την πλοκή, εξηγούν τα κίνητρα των χαρακτήρων κλπ.
κάποια άλλα ονόματα είναι αντίθετα με τους χαρακτήρες που τα φέρουν για άλλους λόγους, κάποια είναι χαριτωμενιές των σεναριογράφων, κάποια επίτηδες μπαίνουνε ως red herrings για να μπερδέψουν την υπόθεση κλπ.
και κάποια άλλα επειδή έτσι τους γκάβλωσε και το χόρας γκοντσπηντ είναι πιο γαμάτο απο το νικ σμιθ.΄
αλλά όλα αυτά δε σου λένε τίποτα, άμα δεν κάτσεις να δεις και τους 6 κύκλους, τραστ μι
Κάτσε -πρέπει να κάνω δηλαδή ολόκληρο διδακτορικό για να κατανοήσω το συγκεκριμένο σήριαλ; Χμμ, τέλος πάντων -νομίζω οτι κάπως ανάποδα έπρεπε να δουλεύει, δηλαδή να σε ψήνει κάθε στιγμή που ανοίγεις την τηλεόραση να ψάξεις προς τα πίσω.
Παρακάτω, ακόμα δεν μου όρισες το τι ακριβώς ήταν η συγκεκριμένη σειρά. Σήριαλ; Ταινία 1800 ωρών; Κάτι διαφορετικό που δεν κατανοώ; Αν ναι -εξήγησε. Επαναλαμβάνω, την κουβέντα αυτή την κάνω με σκοπό να κατανοήσω το συγκεκριμένο φαινόμενο.
Δεκτό οτι τα σαπούνια δεν ενδιαφέρονταν καθόλου περί αληθοφάνειας λειτουργίας ενός βιομηχανικού κολοσσού (Τζάιαντ χεχεχε) ή περί λειτουργίας νοσοκομείου ή ξέρω ΄γω... Δεκτό οτι τα σαπούνια ασχολούνταν με την οδύσσεια και τις διακυμάνσεις των χαρακτήρων. Αλλά κι εκεί το Λοστ δεν πάταγε (κατά τη γνώμη μου) επειδή οι χαρακτήρες που παρουσίαζε ήταν άλλα αντ΄άλλων σήμερα έτσι αύριο γιουβέτσι. Δηλαδή, λόγω απροσδιοριστίας δεν ήταν εύκολη η ταύτιση. Κάνω λάθος;
Για τα ονόματα που γράφεις -έχω την άποψη οτι ο συμβολισμός λειτουργεί μόνο εφόσον υπακούει σε ΕΝΑΝ κώδικα. Αν παίζει ΚΑΙ σύνδεση μέσω ταύτισης ΚΑΙ σύνδεση μέσω αντίθεσης ΚΑΙ έτσι μου κάβλωσε -αυτό δεν είναι συμβολισμός. Αυτό είναι μαλακία.
Ρε παιδί μου, επειδή δεν θέλω να χάσω 2 μήνες για να το δω, γι΄αυτό κουβεντιάζουμε, πες μου εσύ που είδες μπας και καταλάβω! Κι αν με βοηθήσεις να βγάλω άκρη θα σου αναλύσω κι εγώ την τριλογία του Μπέκετ που διαβάζω τώρα ώστε να μην χρειαστεί να την ανοίξεις ποτέ!
μην αντιστέκεσαι, μότορα, αφέσου στη μαγεία, χεχε. Κι εγώ ως παλιά καραβάνα στο χώρο ( θύμησέ μου κάποτε να σου γράψω για τη φορά που ήμουνα έξτρα σε ταινία που προτάθηκε για όσκαρ, ρίλυ, κρος μαι χαρτ εν χόουπ του ντάι) είχα τις αντιστάσεις μου απέναντι στο λοστ, αλλά αφέθηκα και κέρδισα την υπέροχη γεύση του χέμο.
υπάρχει πολύ υλικό στο νετ, προτείνω να τσεκάρεις τα μέσσατζ μπορντς στη lostpedia, τα ριβιους και τις αναλύσεις στο ew, ακόμα και το wired έχει φοβερό υλικό για το λοστ. Στο μπλογκ του old boy ψιλογίνεται μια συζήτηση επίσης με ωραία πράματα. Και μετά, κάνε και ένα ωραίο επικήδειο κειμενάκι για τον ντένις χόπερ να έχουμε να διαβάζουμε.
Γειαχαράδρα παίδες. Πέρασα μόνο για λίγο να πω καλημέρα και καλή εβδομάδα και να ρίξω ένα χεστήριο στους φίλους και συμμάχους Ισραηλινούς που γι' άλλη μια φορά δολοφονούν εν ψυχρώ ΚΑΙ αντιβιστές.
Go on
ρε, δεν είναι αλλαντάλλα οι χαραχτήρες, μη σκαλώνεις, με τα δεδομένα πρωτύτερων τηλ σειρών, είναι μνημεία συνέπειας! Αλλάζουνε αρκετά στην πορεία, διότι υπάρχει η implicit παραδοχή ότι αυτά που τους συμβαίνουν, φιλίες, θάνατοι, βάσανα, πένθη, μυστηρια κλπ, τους αλλάζουν, και μαλιστα τους αλλάζουν προς το καλύτερο!
γιαυτό σου λέω, πάρκαρε λίγο τον κυνισμό σου και αφέσου.
Αχα! Υπάρχει συνομωσία πίσω από τα ΜΖ και τα μωρά (για τα μωρά το ήξερα, για τα ΜΖ τώρα εξηγούνται όλα!).
Ούτε εγώ κατάφερα να παρακολουθήσω το Lost. Αν θέλει κάποιος να δώσει σκονάκι θα χαρώ να το διαβάσω.
Και άντε κάντε και κανένα παιδί (που είναι ευτυχία!)
Ξυλοκόπε, κατάλαβα! Πήγαινα μπας και τη βγάλω τζάμπα και μάθω δυο-τρία πραγματάκια άκοπα από ένα φίλο, αλλά σκατά. Αν θέλω να ψάξω το Λοστ θα πρέπει να το ψάξω μόνος μου, μηδέν βοήθεια από το συνάνθρωπο...
Μνημεία συνέπειας οι χαρακτήρες; Χμμ -δηλαδή μπορείς να μου πεις αν τελικά ήταν καλός ή κακός ο Λοκ κι αν ήταν αλτουριστής ή μουνόπανο εκείνος ο μυτόγκας ο ποντικομαμής που τον ξέρανε από παιδάκι;
Πέθανε ο Ντένις ε; Καλύτερα -τον είδα σε φωτογραφία, χάλια είχε γίνει. Μεγάλος ηθοποιός, πολύ ψαγμένο άτομο μέχρι μια εποχή, πολύ μουνόπανο αργότερα, εντελώς ξεμωραμένος στο τέλος νομίζω. Φοβερός τύπος με μια κουβέντα -νομίζω του έχω κάνει επικήδειο παλιότερα, χεχεχεχε.
Κουμπάρα δε δίνει σκονάκι ο κωλόπαιδος! Να πάμε λέει στα φόρουμ, να πάμε στα σκριναρίσματα, να πάμε και στον Ολντμπόι που κάθε σχόλιο είναι 20 σελίδες (μην πω σαν ποιου άλλου)! Αμ, αν είναι έτσι δεν νοικιάζω όλη τη σειρά να τη δω να βγάλω άποψη από μόνος μου;
Bernardina, καλημέρα. Ισραηλινοί φονιάδες των λαών βεβαίως -αλλά όταν βλέπω πολύ διεθνή κατακραυγή κουμπώνομαι. Γενικά στο ματς Ισραήλ-Παλαιστίνη είμαι κουμπωμένος, δεν έχω ακόμα διαμορφώσει άποψη από τα λίγα που ξέρω. (Πέραν των γενικών οτι τα σύνορα και οι θρησκείες είναι υπεύθυνα για γενοκτονίες -έτσι;)
Τώρα μ΄αυτόν τον στόλο της ελευθερίας (και όχι της ειρήνης) δεν έχω καταλάβει τι γίνεται και πώς κατέληξε στο να σκοτώνονται.
μότορα, δεν θα σταθώ πολύ στο ζήτημα γιατί έτσι και το ανοίξει κανείς δε σώνεται με τίποτα. Και για να μη μιλήσω για εδαφικά δικαιώματα λαών από καταβολής κόσμου, θα πω μόνο οτι ο τρόπος που ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ και το ποιοι ήταν οι αυτουργοί (χε χε) της ίδρυσής του αποτελεί ενδεχομένως τη μεγαλύτερη αυθαιρεσία και πρόκληση στα χρονικά (για να μην πω και case study για ψυχιατρους -βλέπε ενοχές κλπ-, μην αναλύω τώρα). Το ζήτημα είναι οτι από θύματα οι Εβραίοι έχουν γίνει στυγνοί θύτες, ανεξάρτητα από τη μαλακία που βαράει τους Παλαιστίνιους. Και φυσικά όλοι ξέρουμε πού οφείλεται αυτή η τεράστια αυτοπεποίθηση ενός στρατού που δε διστάζει να κάνει ρεσάλτο σε σκάφη που βρίσκονται σε διεθνή ύδατα και στα οποία επιβαίνουν ακόμα και βουλευτές ξένων χωρών, σκοτώνοντας καμιά δεκαπενταριά από δαύτους. Ας το είχε τολμήσει αλλη χωρα, κι αν δεν ξεκινούσε τρίτος παγκόσμιος ΄να μου τρυπούσες τη μύτη.
Ρε φιλενάδα, μη μου λες τώρα οτι οι βίαιοι εποικισμοί είναι απάνθρωποι και μη μου λες οτι οι στρατοί δολοφονούν -αυτά τα ξέρω.
Το οτι δώσανε εκεί πέρα ένα κομμάτι γη στους Εβραίους, μπόνους για τα όσα τραβήξανε είναι εξίσου γνωστό με το οτι οι Άραβες ήτανε μέσα στον φονταμενταλισμό. Το ποιος φταίει για μένα εμφανές: σύνορα, θρησκεία.
Το ότι οι Αμερικάνοι στηρίζουν Ισραήλ, επίσης γνωστό. Αλλά οι Αμερικάνοι στηρίζουν και τους Τούρκους για παραδειγμα... (ή τους στήριζαν μέχρι πρόσφατα) Γιατί το λέω αυτό;
Επειδή εκτός από βουλευτές μέσα στα καράβια ακούστηκε οτι ήταν και Τούρκοι στρατιώτες. Δεν έχω άποψη ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΠΟΨΗ, ότι διαβάζω λέω, απλά περιμένω να μάθω μπας και μάθω. Δεν είμαι δηλαδή βιαστικός σε εκτιμήσεις.
κι εγώ το μονο που λέω είναι οτι τα ποδάρια της προβοκάτσιας είναι πολλά.
Αλλά ρε μότορα, δε μου στέκεται: μια χούφτα τούρκοι φαντάροι κόντρα στη φονικότερη μηχανή του κόσμου; (και σιγά μην τους εκπαιδεύαμε στα κοινά γυμνάσια, όπως διάβασα κάπου. Χαααααχααααα, το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;)Δηλαδή τι ήτανε τα κωλοκάραβα, σύγχρονοι δούριοι ίπποι; Και με τι στόχο; Να καταλάβουν το Ισραήλ; Να δημιουργήσουν επεισόδιο για να πάρει φωτιά όλη η Μέση Ανατολή; Τι; ΤΙ; Και θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια;
(Σορι για το σπάσιμο, εσείς για σίριαλ μιλούσατε κι εγώ μπήκα σφήνα. Το κόβω εδώ γιατι δεν μ' αρέσει να γίνομαι σπαστικιά. Ξυλοκόπε, συμπάθα με. Αφήστε το, το κουβεντιάζουμε μια άλλη φορά. Α, παρεμπιπτόντως, κι εγώ λάτρευα Λοστ μέχρι που για λόγους ανωτέρας βίας σταμάτησα να το βλέπω και πολύ μου στοίχισε. Βλέπω όμως όιι έχει ανάψει πολλές φωτιές.)
GO on, λέω!
Κατά πρώτον, επειδή είμαι άνθρωπος που δεν ξεχνάει το βασικό θέμα (το ποιο;) λινκάρω ένα άρθρο του Καρπετόπουλου για το Λοστ -άνευ σχολίου!
http://www.sday.gr/page.ashx?pid=2&aid=11633&autid=4
Ξυλοκόπε, τεμπελχανά, συμφωνείες με αυτό ή λέει βλακείες ο Κάρπετ;
Bernardnina, είπα εγώ οτι πήγαιναν να πατήσουνε την Τριπολιτσά τα καράβια;
Το σίγουρο είναι οτι ένα επεισοδιάκι εκεί πέρα θα ήταν πολύ βολικό στις συγκεκριμένες συνθήκες (και γι΄αυτό ελπίζω να μη γίνει!)
Δεν ξέρω -αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=69&smid=379&ArticleID=2642&reftab=37&t=Για-το-τέλος-του-LOST...
κι αυτό αμα δε βαριέστε (χωρίς να ειναι τόσο βαθυστόχαστο όσο του Καρπετ.)
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_31/05/2010_340182
για το άλλο ζήτημα. Αρχίσανε τα όργανα...
Μότορα, πρόσεξε την εκκληση του τούρκου αξιωματούχου να μη γίνουν έκτροπα κατά των τούρκων πολιτών εβραϊκής καταγωγής...
Κάτι δεν πάει καλά, κάτι βρώμιο μου μυρίζει, κάτι ψήνεται, και ο γιαραμπής να βάλει το χέρι του...
Ε, δεν στο είπα οτι κάτι βρωμάει;
Να κάνω και μια εντελώς ΗΛΙΘΙΑ ερώτηση: για το εμπάργκο της Κούβας γιατί δεν έχει ξεκινήσει ποτέ κανένας στόλος; Με φάρμακα, τρόφιμα και τέτοια ρε παιδί μου!
Να κάνω και μια υπόθεση; Πες οτι αύριο ξεκινάει ένας τέτοιος στόλος ανθρωπιστών για την Κούβα. Στα πόσα μίλια έξω από το νησί θα έχουν βυθιστεί αύτανδρα (συγνώμη φεμινίστριες) όλα τα πλοία; Και πόσο γρήγορα θα βγει ανακοίνωση από την ΕΕ που θα καταδικάζει την τρομοκρατική ενέργεια; Ποια τρομοκρατική ενέργεια; Μα την απόπειρα σπασίματος του εμπάργκο φυσικά!
γιά να μη χανόμαστε στη μετάφραση.
αρκετοί από μας, θεωρούμε πως είμαστε αρκετά υποψιασμένοι.
Το γεγονός πως όλη η αποστολή σχεδιάστηκε από την τουρκική πλευρά, με τις ευλογίες του τουρκικού φιλειρηνικού κράτους που φιλοδοξεί να γίνει χωροφύλακας στη θέση του χωροφύλακα(βλέπε κουμπάρο και που τάχωσε στον εβραίο πρωθυπουργό προ μηνών) δεν έχει περάσει απαρατήρητο .
Το γεγονός πως τους χώσανε σφήνα τους εβραίους οι σύμμαχοι εκεί ,και τους δωρίσανε ξένη γή, επίσης γνωστόν.
Το γεγονός πως οι διωγμένοι και ξερριζωμένοι παλαιστίνιοι, τάχουνε κάνει μαντάρα (αμφιβάλω προσωπικά αν θέλουν να λυθει το θέμα)και βρήκανε επίσης την εύκολη λύση να μπουκάρουνε στο λίβανο , κι αυτό το ξέρουμε.
Όμως παραμένει γεγονός πως οι νταβατζήδες της αμερικής στη μέση ανατολή, έχουν αναλάβει και ρόλο χωροφύλακα στη μεσόγειο.
Τώρα ούτε τα προσχήματα δεν κρατήθηκαν.Και μέσα στα πλαίσια του να πέφτουν οι μάσκες,είναι κι αυτό κάτι.
Κανένας δεν έχει αυταπάτες.
υ.γ
Υφαλοκρηπίδα 80 μιλίων δικέ μου.
αυτή είναι υφαλοκρηπίδα , όχι μαλακίες 12 μίλια, κι άν....
δ
γιά κουβα;
δεν ξέρω , υποθέτω όμως πως οι πρώτοι διδάξαντες μπάτσοι της υδρογείου, θάχουνε μεγαλύτερη υφαλοκρηπίδα από τους δευτεροκλασσάτους της μεσογείου.
δ
Δήμητρα -απόλυτα σωστή σε βρίσκω με μια μόνο μικρή διαφωνία. Δεν είναι ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ, είναι ΥΦΑΛΟΤΡΥΠΙΔΑ, χεχεχε. (Ή ίσως και Ηφαλλοτρυπίδα, δεν είμαι καλός στην διεθνή πολιτική ορθογραφία).
Μωρεμιαχαραταπας.
:))
δ
Χα, θενκς -κάτσε να δούμε τι θα πει και η Bernardina βέβαια που είναι και γραμματιζούμενη (όχι σαν κι εμάς τους αμόρφωτοι από τον Μπίθουλα).
ντάξει ρε μότορα, αφού μας ρίχνεις στο φιλότιμο...
ο τζον λοκ είναι καλός και τραγικός χαρακτήρας και δολοφονείται από τον μπεν. Αυτός που παρουσιάζεται ως λοκ στο τέλος του 5 και στο σύνολο του 6 κύκλου ΔΕΝ είναι ο λοκ, αλλά η ψυχική προβολή/τέρας-καπνός/υπόλοιπο του αδερφού του τζέικομπ που θέλει να καταστρέψει το νησί και να την κάνει. Είναι αν θες, ο κακός της υπόθεσης, ή καλύτερα ο ανταγωνιστής στο σενάριο "το νησί πρέπει να σωθεί διότι αν χαθεί χάνεται κι ο κόσμος μας". Εχει τη δυνατότητα να παίρνει τη μορφή κάποιων νεκρών με βάση κάποιους κανόνες που δεν εξηγήθηκαν στην ολότητά τους.
ο μυτόγκας, υποθέτω εννοείς τον μπεν, είναι επίσης τραγικός χαρακτήρας, ξεκινά, αν θες, ως το αρχέτυπο του μακιαβελικού πρίγκιπα, του φιλόδοξου πολιτικού που χειραγωγεί τους πάντες στο βωμό της φιλοδοξίας του, αλλά αλλάζει και εξιλεώνεται στο τέλος, βοηθώντας τους ημέτερους καλούς και παραμένοντας στο νησί για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, βοηθώντας τον χέρλευ που παίρνει τη σκυτάλη από το τζακ ως προστάτης του νησιού.
βοήθησα?
παρατρέχω τη μπηχτή και την προβοκάτσια του μότορος και δηλώνω ευθαρσώς ότι ο σωστός όρος είναι ΑΦΑΛΟΤΡΥΠΙΔΑ. Αμ πως!
Παίδες κι εγώ απορώ και ξύνομαι μαζί μ' εσας και αναμένω να δω τι άλλο θα μας βγάλουνε πάλι στην τούρλα του Σαββάτου... Μην ηρεμήσει ποτέ άθρωπας, μην κάτσει με την ησυχία του να γράψει δυο λογια για το Λοστ -αλήθεια, είχα γράψει ωραία σχολιάκια και φαγωθήκανε, κλαψ λυγμ σομπ- αμέσως να του πετάξουνε ένα θερμό επεισόδιο στο υπογάστριό του να ΄χει να ασχολείται. Τώρα πώς, γιατί, γιατί τώρα, από πού κι ως πού, ειναι κοινές απορίες. Γιατί συχνά πυκνά το παίξαμε ψυλλιασμένοι και ενημερωμένοι και μετά φάγαμε χλαπάτσα, λόγω του οτι είμαστε και πολιτικοποιημένοι και εναλλακτικοί και ψυχοπονιάρηδες και μέσα σ' όλα τα good causes, μηχέσω.
Όμως το θράσος των Ισραηλινών είναι αναμφισβήτητα απύθμενο (μου θυμίζει μια σκηνή από την Αρκούδα, οπου βρυχάται το αρκουδάκι και όπου φύγει-φύγει ο άλλος, και μετά ανοίγει το πλάνο και πίσω από το κουτάβι φαινεται η τρίμετρη μαμά-αρκούδα...)
Όσο γι' αυτό με την Κούβα, σαφώς προσυπογράφω. Και μακάρι οι ευαισθησίες να μην ήταν επιλεκτικές. Η Αφρική, λόγου χάρη, αποδεκατίζεται, κι εμείς ξυνόμαστε...
Ναι Ξυλοκόπε, όντως βοήθησες (εμένα τουλάχιστον -έλυσα κάποιες απορίες). Αλλά επειδή είμαστε φίλοι δεν θέλω να σχολιάσω, χεχεχε. Τέλος πάντων, μπορεί να έχεις δίκιο και να μην μπορώ να νιώσω τη σημαντικότητα του εγχειρήματος επειδή δεν "μπήκα μέσα". Διάβασες αυτό του Κάρπετ; Τι γνώμη έχεις;
Bernardina, κοίτα να δεις πως θα το δούλευα εγώ σεναριακά (αν ήθελα να το πουλήσω στο Χόλυγουντ -έτσι;) Είμαι Τούρκος φονταμενταλιστής και θέλω να ξεφορτωθώ τους Κεμαλικούς στρατηγούς. Τους σκαρώνω λοιπόν έναν πόλεμο με προβοκάτσια, τον οποίο θα τον χάσουν (Ισραήλ είναι αυτό). Αλλά ακόμα κι αν τον κερδίσουν θα παρέμβει η διεθνής κοινότητα και θα τους σφαλιαρώσει (είπαμε -Ισραήλ είναι αυτό!) Τους κάνω λοιπόν μπραφ τους στρατηγούς (μη σου πω οτι τους εκτελώ και στις πλατείες σαν το Γούναρη). Μετά τραβάω μια συμμαχία με τους άλλους Άραβες καθότι πολύ προχώ υπερασπιστής των δικαιωμάτων τους και αρχίζουμε το νταχτιρντί.
Για τέλος -δεν έχω σκεφτεί ακόμα, ανάλογα με το καστ που θα μου δώσουν τα μεγάλα στούντιο.
μετά στέλνεις τις προτάσεις σου στον ΟΗΕ γιά την παλαιστίνη , και ζητάς συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο,έχοντας από πίσω σου όλον τον αραβικό κόζμο,και μετά ζητας τη μισή και παραπάνω κύπρο.Την υπόλοιπη θράκη δεν τη ζητάς γιατί την έχεις.
Μετά δηλώνεις πως είσαι φαν της δημοκρατίας γιαυτό εξάλλου μας κρατάς και τον οτσαλάν ζωνννννντανό,(εκτός τις συμφωνίες που έκανες μαζί του),και μετά πάμε όλοι μαζί στην ακρογιαλιάαααααααααααααααα.
μιχάλης.
(να σε μάθω εγώ που μας έχεις πεθάνει με τον τζών λόκ, και τάχαμου κατάλαβες τι σου λεει ο ξυλοκόπος).
Μπρε συ, έτσι εύκολα αποδεκατίζονται οι κεμαλικοί; Μήπως ξεχνάς το λαϊκό τους έρεισμα; Οσο για το σενάριο που λες, κάπως έτσι φιλόδοξα ξεκίνησε και το Λοστ και στο τέλος μπλέξανε τα μπούτια τους...
Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν στραβώσει κάποιος απο τους πανταχού παρόντες αστάθμητους παράγοντες δεν θα βγαίνουν οι φαν να παραπονούνται για μούφα φινάλε, αλλά θα γίνουμε ολοι μπουρλοτο προτού το καταλάβουμε (ίσως να ΄ναι και καλύτερα έτσι, μπας και γλιτώσουμε απο το δουνουτού. Ρε λες να είναι του γιωργάκη η προβοκάτσια και όχι του Σουλεημάν του Μεγαλοπρεπούς;)
Πάντως το κόμμα του Σουλεημάν έχει αρχίσει, λέει, να χάνει πόντους σε δημοφιλία. Βρε μπας;...
Αλλά να δω επιτέλους στρατηγό κρεμασμένο στην κεντρική πλατεία, και χαλάλι.
κι οταν θα ξαναγίνουμε παράρτημα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, λόγω αυξημένων δικαιωμάτων ως μειονότητα με εξαιρετικά ένδοξη καταγωγή θα ζητήσουμε να μας δώσουν την αγιασοφιά για να κάνουμε συναυλίες -αλλά τότε θα πρέπει να παίξουμε σφαλιάρες με τον άνθιμο που θα έχει γίνει τοποτηρητής του σουλτάνου στα πρώην ελλαδικά εδάφη γιατί θα θέλει να χρίσει σ' αυτήν τον καρατζαφύρερ βοεβόδα...
Τι, μόνο εσείς θα φτιάνετε σενάργια μηχέσω;
γιαρχή να πω ότι το καρπετόπουλος είναι γαμάτο επώνυμο.
κάποια τα πετυχαίνει, δε συμφωνώ με την ανάλυσή του, ας πούμε, η εμπλοκή του τζέικομπ στην εκκαθάριση της ντάρμα ΔΕΝ είναι βέβαιη, ο μπεν ΔΕΝ ειχε συναντηθεί με τον τζέικομπ πριν τον δολοφονήσει, κάλλιστα μπορεί να έλεγε ψέμματα για δικούς του λόγους. Επίσης, το πρόβλημα γονιμότητας των γυναικών στο νησί ΔΕΝ ξεκινά με τους αιγύπτιους και το άγαλμα της ταβάρετ, ξεκινά το 1977 με το incident που αναφέρει ο κινέζος στα οριεντέισον βιντεο της ντάρμα και μπορεί να σχετίζεται με την πυροδότηση ή μη της ατομικής βόμβας το 1977, ή με την έκκλυση ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας του 77 που τσιμεντώνουνε με το swan station.
η αριθμητική ακολουθία είναι του Βαλενζέτι και όχι του βανζέτι και σχετίζεται με τα επιστημονικά πειράματα της ντάρμα που επιχείρησαν να προβλέψουν το τέλος του κόσμου. Από την άλλη, οι 6 αριθμοί είναι αυθαίρετα επιλεγμένοι από τον τζέικομπ και αναφέρονται στους υποψήφιους που φέρνει στο νησί για να τους φορτώσει τη δουλειά του. Διαλέγεις και παίρνεις.
το παράλληλο σύμπαν της έκτης σεζόν ΔΕΝ είναι καθαρτήριο, είναι μια ψευδαίσθηση που κατασκευάζουνε οι ψυχές των ηρώων της οσεάνικ 815 μετά θάνατον, προκειμένου να βρουν η μια την αλλη και να προχωρήσουν στην πραγματική μεταθάνατον ζωή. Ούτε και μένα μου αρέσει, αλλά το δέχεσαι στον κόσμο του λοστ, οπως δέχεσαι τους δράκους στον κόσμο της μέσης γης.
Δήμητρα, δεν κατάλαβα ΤΙ μου λέει ο Ξυλοκόπος, κατάλαβα ΓΙΑΤΙ μου λέει ο Ξυλοκόπος, κατάλαβα περί τίνος πρόκειται δηλαδή.
Σκατά μου το΄κανες το σενάριο με τις κωλοΘράκες και τις Κύπρους! Όχι βρε παιδί μου! Απλά ο Ερντογάν ας πούμε (θα τον παίζει ο Ντάστιν Χόφμαν που τον σιχαίνομαι) θα τη δει παράφρων και θα κηρύξει παναραβική εκσρατεία κατά των απίστων κι ένας αμερικάνος τουρίστας (ένας καθημερινός άνθρωπος -κάτι σαν τον Τζέραλντ Μπάτλερ ή τον Άστον Κάτσερ ρε παιδί μου)θα μπλεχτεί χωρίς να το θέλει σε όλο αυτό, θα απελευθερώσει τους φυλακισμένους στρατηγούς (σίγουρο ρόλο ο Μπεν Κίνσλεϊ) με τη βοήθεια μιας Τουρκάλας ιστορικού (καμέο πέρασμα της Σακίρα, ή καμιά Πενέλοπε Κρουζ αν ο ρόλος είναι μεγαλύτερος).
Αυτά!
Bernardina, είσαι με τα καλά σου; Τι μπερδεύεις το λαϊκό έρεισμα με την Τουρκία; Πρώτον οι φονταμενταλιστές είναι απείρως περισσότεροι από τους "χουντικούς δημοκράτες" και δεύτερον οι Τούρκοι πολιτικοί είναι πολιτισμένοι -χέστηκαν για το λαϊκό έρεισμα. Εδώ εξολοθρεύσανε τα κομμουνιστικά κόμματα της χώρας που είχαν πάνω από 20% συμπαθούντες και μέλη!
Να δεις στρατηγό κρεμασμένο ε; Από ποιον; Από μουεζίνη; Άστο να λείπει...
Ξυλοκόπε, δεν στο κρύβω οτι κι εμένα με ξένισε ο Βανζέτι (τι διάολο! παπουτσής ήταν αυτός που πιάσανε μαζί με τον Σάκο -πότε έβγαλε μαθηματικές θεωρίες;) αλλά δεν μίλησα, προτίμησα ν΄αφήσω τους ειδικούς.
Χαίρομαι που εκφράζεις τις διαφωνίες σου με τον Κάρπετ, χαίρομαι που βλέπω αυτή τη "διαμάχη" μεταξύ πιστών -αυτό σημαίνει δυο πράγματα:
1. Οτι το Λοστ είχε τη δυναμική ώστε να σας οδηγήσει (κι εσάς και τόσους άλλους) σε επεξεργασία των μηνυμάτων που έστελνε.
2. Οτι τα κάνανε μουνί οι σεναριογράφοι στην προσπαθειά τους να ξεχειλώσουν το μυστήριο και δεν βγήκε άκρη στο τέλος.
Το λοιπόν, καλά κάνεις κι εσύ και ο Καρπετόπουλος που βγάζετε από τη μύγα ξύγκι προκειμένου να εξηγήσετε. Αλλά αν σας ακούσω ρε παλιοκιαρατάδες (γενικά μιλάω) να κατηγορήσετε τίποτα ταινίες σαν το Γιουθ γιουδάουτ γιούθ για αχανή και δυσνόητη υπόθεση, αν σας ακούσω να τα χώνετε στις ευκολούρες τύπου "βλαχιά, αμερικανιά και ρίξε έναν από μηχανής να στανιάρουμε", θα σας πλακώσω στις φάπες! ΟΚ; Γενικά μιλάω.
τώρα, πλάκα-πλάκα, διάβασα και την παρέμβαση του Αχμαντινεντζάντ (γαμώ τα ονόματα), σκέφτηκα και την τρελάρα του Ιράν με το Ισραήλ και τη μανία να ξύνει τα νύχια του με τα πυρηνικά και μου ήρθε ενα σύγκρυο.. Τι να λέμε μετά για σενάρια και μαλακιες στο πάτερο. Το μόνο σίγουρο είναι οτι ΚΑΠΟΙΟ παιχνίδι μόλις ΞΕΚΙΝΗΣΕ και για να δούμε ποια θα είναι η συνέχεια, βοήθειά μας.
Μότορα, όταν μιλούσα για λαϊκό έρεισμα εννοούσα για την κάθε τούρκικη οικογένεια που έχει κι από δυο τρία παιδιά στο στρατό, όχι αυτα που κατάλαβες. Αυτό που λες το γνωρίζω πολύ καλά -σιγά μη σκοτίστηκαν οι διάδοχοι των σουλτάνων για τη θεληση του λαού. Μην τρελαθούμε τελείως.
Bernardina τους στρατηγούς θα φάνε -10 μεγάλες οικογένειες. Όχι τους παρακάτω. Οι 10 μεγάλες οικογένειες (τυχαίο νούμερο) κρατάνε πλέον τον Κεμαλισμό.
υγ. Εμένα πάντως με άρεζε πολύ ο λαμόγιος ο Σόγιερ. Και η Κέιτ -έτσι τη λέγανε;- μια χαρά πιπίνι ήντουνε.
Μότορα, αν τα είχανε κανει μουνί οι σεναριογράφοι μια χαρά πράμα θα έβγαινε, χε χε χε.
Σωστή. Τα είχαν κάνει πούτσες μπλε -διορθώνω.
και καλά η πρεμούρα του Σουλεημάν να διώξει τη Χαντισέ χανούμ. Κι ας πούμε ότι οι Ευρωπαίοι βουλευτές είδαν φως κι ανέβηκαν, άλλος από καλή πρόθεση, άλλος από χαζομάρα, άλλος επειδή νόμιζε ότι το πλοίο πήγαινε κρουαζιέρα στη Μύκονο. Σ' ΕΜΑΣ μπορείς να με πεις τι τάξανε και συμμετέχουμε στη νηοπομπή; Εδώ σε θέλω κάβουρα
και μένα με άρεΖε ο Σώγιερ.
Εμείς είμαστε οι κλασσικοί μαλάκες "είδα φως και μπήκα". Ακούσαμε για ελεύθερη Γάζα και τσουπ! Τώρα, αν αυτό το οργάνωνε η IHH που είναι κάπως ισλαμοφανατική... έλα μωρέ! Θα κωλώσει το ιντυμήντια τώρα!
Μην ασχολείσαι -κάτσε να δούμε, επειδή είναι τόσο φλού όλα που μπορεί να λέμε μαλακίες και να έχουν γίνει εντελώς διαφορετικά τα πράγματα.
παιδιά σοβαρά τώρα.
ανεξάρτητα με το πως ξεκίνησε η αποστολή,και με ποιές προθέσεις,που μάλλον τις έχουμε καταλάβει..
το γεγονός παραμένει πως ετούτοι οι σκατορουφιάνοι οι εγκάθετοι των αμερικάνων ,δολοφόνησαν κόσμο σε διεθνή ύδατα.
Και το πιο γαμημένο τρελλό από όλα είναι πως μας έχουνε γραμμένους στον πούτσο τους, αφού βγαίνουνε επισήμως και λενε πως οι των πλοίων επιτέθηκαν στους στρατιώτες που δε μας λέει γιατί βρέθηκαν σε καταστρωμα αντί γιά κιμπούτζ.Και πως ήταν οπλισμένοι με λοστάρια λέει γιαυτό τους πυροβολούσαν.
Όσο πάει το σενάριο βελτιώνεται βέβαια, γιατί τώρα μόλις άκουσα έναν απ ' αυτούς ,να λέει πως βρήκαν και όπλα στο σκάφος.
άσχετα με τα σενάρια λοιπόν, το γεγονός παραμένει.
Και δεν μπορώ να το φάω ρε γαμώτο μου.
δ
Δεν διαφώνησε κανένας με το γεγονός. Όπως, ελπίζω οτι δεν διαφωνεί κανένας με τη διαπίστωση πώς οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια είναι εκ προοιμίου δολοφονική.
Από εκεί και πέρα δεν είμαι πρόθυμος να υποστηρίξω, ΟΥΤΕ στρατοκράτες, ΟΥΤΕ θρησκόληπτους.
Δε με νοιάζει για ποιον λόγο πυροβόλησαν οι στρατιώτες, ακόμα κι αν πυροβόλησαν επειδή τους χτυπάγανε με μπαζούκας από τα καράβια, οι στρατιώτες και πάλι διέπραξαν έγκλημα.
Και δεν με νοιάζει για ποιον λόγο οι επιβαίνοντες στα καράβια δεν δέχτηκαν να βγουν σε ισραηλινό λιμάνι και δεν παζάρεψαν να συνοδεύσουν τη βοήθεια μέχρι τη Γάζα -αυτοί που το αποφάσισαν, πήραν κόσμο στο λαιμό τους κι ελπίζω να άξιζε τον κόπο...
Τέλος πάντων, έχω αυτή την άποψη πώς όταν πας να κοντράρεις έναν στρατό κατοχής καλά είναι να είσαι προετοιμασμένος για μάχη. Επειδή δεν έχω δει στρατό κατοχής να πετάει τριαντάφυλλα, ούτε στρατό κατοχής να οπισθοχωρεί επειδή του πέταξαν τριαντάφυλλα.
Να είμαστε και λίγο σοβαροί όταν παίζονται ανθρώπινες ζωές -έτσι;
έκανα μια περασιά από κανα δυο άλλα μπλογκ και γίνεται της κακομοίρας.
Χωρίς να σημαίνει κάτι ιδιαίτερο for the greater scheme of things, ένας από τους αγνοούμενους είναι έλληνας δημοσιογράφος. Σε δε φωτογραφία που πάρθηκε στο κατάστρωμα του πλοίου φαίνεται και ένα βρέφος!!!! The plot Thickens...
Δήμητρα, δεν θα κουραστούμε να φωνάζουμε φονιάδες Ισραηλινοί (και Αμερικάνοι, βεβαιως βεβαίως). Και μοτορα επιμένω: εμείς ΓΙΑΤΙ συμμετείχαμε αν παίζει το σενάριο Αντικεμαλική Προβοκάτσια; Στο ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ τι έταξε ο Τούρκος και έγιναν ακούσια θυματα για τη στάχτη στα μάτια οι καλοπροαίρετοι Έλληνες ακτιβιστές; Ποιο κυνικό κι αδίστακτο παιχνίδι παίζεται σε πλάτες ανιδιοτελών ανθρώπων για μια ακομα φορά; Και πόσο "αθώο" ήταν το σύνθημα για άνοιγμα των παλαιστινιακών συνόρων στη μεσόγειο, πράγμα που αποτελεί λεκτική απειλή κατά των συνόρων του Ισραήλ; Βρωμάει σας λέω, βρωμάει...
Bernardina, δεν είπα οτι παίζεται αντικεμαλική ενέργεια, είπα οτι έτσι θα το έκανα εγώ σενάριο! Δεν ξέρω τι παίζεται -υποθέσεις κάνουμε για να περνάει η ώρα, μην τις παίρνεις σοβαρά.
Και δεν νομίζω οτι σπονσοράρισε η ελληνική κυβέρνηση τη συμμετοχή στην κρουαζιέρα -εγώ στο ιντυμήντια το είδα να το έχουν για θετικό (άρα, δεν υπήρχε κυβέρνηση) και κάτι μπλογκς είδα να κυκλοφορούν αυτό το Φρι Γκάζα, αλλά δε μίλησα για να μη βρίσω.
Τα άλλα μπλογκς καλά κάνουν και υστεριάζουν, το καλό μπλογκ πρέπει να βγάζει πρώτο την είδηση (ποια είδηση; την κιτρινίλα και την τσιρίδα...)κι ας μην την έχει ψάξει καθόλου. Τι διάολο -εδώ δεν το κάνουν οι εφημερίδες εμείς θα το κάνουμε;
Υ.Γ.: Αλλά οτι βρωμάει, μέχρι κι εγώ ο χαζός το καταλαβαίνω. Κι ας μην ξέρω τι ακριβώς βρωμάει.
EYELESS IN GAZA...
Γκρουπάρα (ντουετάρα -αν δεν κάνω λάθος).
δεν κάνεις λάθος. Και το lie still sleep long τους μου θυμίζει πάντα το αγνοούμενο φιλαράκι μου -μου το ειχε γράψει σε μια κασέτα μαζί με διάφορα άλλα γαμάτα τραγούδια.
Η ειρωνεία (για το παρόν ποστ) είναι πως το όνομα του γκρουπ πάρθηκε από τον τίτλο ενός βιβλίου του Άλντους Χάξλεϊ που με τη σειρά του είχε βασιστεί σε ένα ποίημα του Μίλτον με θέμα τον βιβλικό Σαμψών που πιάστηκε αιχμάλωτος απο τους Παλαιστίνιους και τυφλώθηκε!!! Όταν λέμε ότι η ζωή γράφει τα πιο γαμάτα σενάρια...
Ρε κρύβε λόγια μην το δει ο Ξυλοκόπος και μας πει οτι ο Σαμψών ήταν η προενσάρκωση του Τζον Λοκ! Χεχεχε
γιατί;
ο σαμψών ήτανε , και γιαυτό ο άλλος ήρθε σε φαλακρη μετενσάρκωση, μη τονε ξεμαλλιάσουνε πάλι.
Σου λέει από που στα σκατά θα με πιάσει ετούτη τη φορά η ντιλάιλα.
φοβερό τραγούδι στα πάρτυ κι αυτό.
δ
δημητρούλα, μάλλον τη ντιλάιλα εννοείς, ε; όχι το lie still, sleep long -γιατι δεν θυμάμαι να ακουγόταν αυτό στα πάρτι, μόνο κάτι ψαγμένοι προβληματικοί που φλερτάρανε με την κατάθλιψη τους ξέρανε τους Αόμματους, χε, χε.
Και προσοχή γενικώς στη χρηση του ονοματος Σαμψών εδωμέσα γιατί θυμάσαι τι έγινε πριν από κάνα δυο ποστ, ε; χαχαχαχα.
Εγώ μ' εκείνον τον σκιστομάτη που ξηγιότανε σκουληκιάρικα στη γυναίκα του ειχα ένα θέμα. Την τελευταία φορά όμως που τον είδα είχε σαλπάρει με μια σχεδία και τους την πέσανε κάτι περίεργοι μεσοπελαγα. Έκτοτε αγνοείται η τυχη του Λοστ, Ι lost It λόγω ανωτέρας βίας, όπως προανέφερα. Κι επειδή έχασα τεύχη δεν το ξανάπιασα ΄-ήταν πια αργά... Κρίμας, γιατί τώρα θα είχα άποψη και δεν μπορώ να έχω. (και δεν ξέρεις τι βάσανο είναι αυτό για μένα, χααααχααα)
ναι ρε , τη ντιλάιλα εννοώ σε τραγούδι.Σιγά μη μπαλαμουτιαζόμασταν με την κατάθλιψη.
τι έγινε; σαμψών τον έλεγαν τον ακατανόμαστο;...αααααααααααα ναι .....χα χα χα χα , έχεις και θυμητικό τρομάρα σου...
δ
Σαμσών όχι Σαμψών -Σαμσών Ρακκά. Και δεν είναι ακατανόμαστος το παιδί -ένας από τους καλύτερους μπλόγκερ που έχω διαβάσει είναι! Τον έχω λινκ από κάτω.
Θυμάστε τον Ντιλάιλα στο 60ς πάρτι των Απαράδεκτων; Που μαλλιοτραβιόντουσαν οι γκόμενες: "όχι εγώ θα χορέψω με τον Ντιλάιλα!" Μεγάλε Βλάσση.
Ήταν πάντως περίεργο που κάτι γκρουπάκια σαν τους Αόματους παίζανε ποπ στα νειάτα μας, δηλαδή απορώ... Πως δεν αυτοκτονήσαμε όλοι τότε;
Ακριβώς επειδή υπήρχαν οι Αόματοι δεν αυτοκτονήσαμε -αυτοκτονούσαν αυτοί για μας, χε χε
Και δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάτε -εμεις στα πάρτι μπαλαμουτιαζόμασταν με Nights in white satin, Angie και Without you του Νίλσεν.
Και τώρα πια ακούω Wihthout you I'm nothing και Living in a World Without you, χαχαχα
πάλι με παραξήγησες .
ακατανόμαστο είπα γιά τον κακό , τον άλλον , τον δενεξερω πως .Όχι αυτόν τον φίλο σου που λες.
Μετά κατάλαβα ποιόν εννοούσε η μπερναρντίνα.
............
Χα χα χα κοριτσάρα μου,
και ποιός σε είπε πως δεν μπαλαμουτιαζόμασταν και μ' αυτά που λές , πακέτο με την Αντζυ.
αααααααααααααχ.
δ
Ρε κορίτσια, το epitaph ξεχάσατε (διαρκούσε και πολύ)...
αλλά το καλύτερο γινότανε με το
A Whiter Shade Of Pale
ξαναααααααααααααααααααααααααχ.
δ
αααααααααααχχχχχχχχχχχχχαχαχαχαα γειά σου ρε κουμπάρα.
:))))
δ
πού 'σαι ρε κουμπάρα και είχες χαθεί;
Δήμητρα, τον μεσκαλέρο εννοούσες και μπερδεύτηκες;
Ρε σεις, γουστάρω που έχουμε κάνει κατάληψη τρεις γυναίκες στο μπλογκ του μότορα και λέμε τα δικά μας, χαχαχαχαχα
Ειμαι περίεργη να δω τι εξυπνάδα θα γράψει μόλις επανακάμψει. Άλλά πάω στοίχημα πως θα του αρέσει, γιατί είναι και κοινοκτημοσυνικός κι εναλλαχτικός κι έτσι να 'ουμ.
Γεια σου ρε μότορα με τα ωραία σου!
ναι ρε πουλάκι μου, αυτόνε κατάλαβα στην αρχή,αλλά σούς, μη μου τονε ξυπνάς και με παιδεύει που γίνομαι κάθε τόσο Μιχάλης.
το πιό πιθανό είναι πως θα μας πετάξει το μακρύτερο,εννοώ λάβ σόνγκ , γιά να θαυμάσουμε τις γνώσεις του στο μβαλαμούτι.
χα χα χα χα .
δ
Μια ζωή μικρές κι ανόητες θα μείνετε -καθότι το σωστό ζλόου για μπαλαμούτι ήταν εξαποανέκαθεν το Father of Night των Manfred Mann's Earth Band.
Το Whiter shade που λέτε ήταν τραγούδι για καφριλίκια -μπουγέλα, τουρτομαχίες, δυναμιτάκια, κάτι σαν το Roses are red για τα 60ς.
Και αυτά των Scorpions (Holiday, Always somewhere) ήταν τραγούδια για κατούρημα (τα ξεκίναγες με κάποια που δεν φαινόταν καλά από μακριά, κι όταν ανακάλυπτες περί τίνος πρόκειται ζήταγες συγνώμη και πήγαινες για κατούρημα -όλο και κάτι ενδιαφέρον θα τριγύριζε στις τουαλέτες).
Είπα κι εγώ -για να φαίνεται οτι συμμετέχω, εντάξει;
@ bernardina @ δήμητρα/μιχάλη
Έχω πήξει στη δουλειά, έλειπα κιόλας, χάθηκα, συγνώμη, δεν θα το ξανακάνω (ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω).
Αγαπητέ κύριε μοτοσυκλετιστά, για άλλη μια φορά σας βρίσκω σωστό. Αν και τότε μας άρεσαν και οι Σκόρπιονς (Θεέ μου τι ξεστόμισα!).
Το να μείνω μια ζωή μικρή καθόλου δε με χαλάει. Τώρα για το ανόητη... στο τέλος κάνουν ταμείο, και η νεκροψία θα δείξει, χε χε.
Πάντως είναι χαρακτηριστική (για μια ακομα φορα) η διαφορά αντίληψης ανάμεσα σε αγοράκια και κοριτσάκια περί του τι ταιριάζει σε κάθε κατάσταση.
Εγώ πάντως, το πρώτο σλο που χόρεψα στη ζωή μου (και μην περιμένετε να αποκαλύψω ηλικία, χεχε) ήταν το Let me Roll it των Band on the Run. Κι από τότε άρχισε η κατρακύλα.
Soldier of fortune φορέβα εντ έβα γιατί είμαστε και μελούρες ενίοτε (ένεκα οι ορμόνες) και γιατί δεν χρειάζεται να γινόμαστε τελείως αγοράκια για να δείξουμε οτι δεν μασάμε. Το σωστό θηλυκό υπερασπίζεται τις ευαισθησίες του απέναντι στην υπερέκκριση τεστοστερόνης και συνήθως γεμίζει μπροστά τα πανταλόνια του πιο πολύ από κάτι αρσενικάκια γιαλαντζή.
Χαρισμένο εξαιρετικά για σήμερα στο φιλόμουσ κοινό, το Bobbby Brown του μεγάλου Φραγκίσκου.
Άντε βρε, καλό μήνα να 'χουμε
Καλό μήνα (για το δεύτερο είμαι σίγουρος, για το πρώτο έχω κάτι αμφιβολίες).
Συγκρότημα με τραγουδιστή ημιφαλακρό (πέραν των Τζούντας Πριστ) δεν καταδεχόμασταν να το θεωρήσουμε ροκ στην εποχή μου.
Τέλος πάντων, το Ζλόου ήταν πάντα το πρόσχημα.
Το Let me roll it ρε θεοπάλαβη είναι στίχος από το Band on the Run των Wings του Πολ Μακάρντεϊ, το μοναδικό τραγούδι της προκοπής που έβγαλε ο Μακάρντεϊ μετά τους Μπιτλς.
Soldier of fortune και καπάκι Blind man μπας και καταφέρουμε να ξεκουμπώσουμε το γαμοσουτιέν που συνήθως είχε κωδικό κλειδώματος σαν χρηματοκιβώτιο, χαχαχα.
Χε χε, έχεις δίκιο -από παραδρομη έβαλα τον τίτλο του άλμπουμ αντί για το όνομα του συγκροτήματος, αλλά τι περιμένεις, πρωινό σχόλιο πριν τον καφέ ήτανε. Και άκου τώρα στίχο: I wanna tell you
and now's the time,
I wanna tell you that you're going to be mine
I can't tell you how I feel
my heart is like a wheel
let me roll it, let me roll it to you. Σκατά με αβγά, δηλαδή, αλλά ό,τι πρέπει για όταν είσαι δωδεκάρικο με ανήσυχες ορμόνες και αρχίζει να πρωτοξυπνάει μέσα σου το κτήνος, χεχεχεχε
Απροπό, στιν σιντί έκδοσή του, το άλμπουμ έχει και δυο μπόνους τρακς -φαίνεται τα είχανε για προσφορά στις εκπτώσεις και δεν τραβήξανε.
Α, και που, σαι... μέχρι τα τριάντα μας δε φοράγαμαν σουτιέν, χαχαχαχαχα. Μετα αναγκαστήκαμε να ευπρεπιστούμε (μη φανταστείς δηλαδή ενεκα η βαρύητητα ή τέτοιες τρίχες...) Και δεν είχε κωδικό κλειδώματος το κούμπωμα,ρε μότορα, ήτανε που τα δαχτυλάκια σας ειχαν καταπιεί το σεισμό από το ταράκουλο, γλυκά μας αγοράκια...
Δεν ξέρω αν εσύ δεν φόραγες σουτιέν -αλλά είμαι σίγουρος πως, εφόσον δεν φόραγες, δεν είχε τύχει να χορέψω μαζί σου μπλουζ (εκτός αν είσαι εκείνη που φόραγε φανελάκι ατθίς αμάνικο παιδικό).
Ναι ρε παιδί μου, τα δάχτυά μας φταίγανε -αλλά το έγραψα ποιητικά ας πούμε...
Ναι, ναι, αυτή ήμουνα καμαρι μου, με θυμήθηκες τώρα; χαχαχαχαχα
Πλάκα κάνω. Και ναι, φορούσα αμανικα φανελάκια, αλλά αποκλείεται να έχουμε χορέψει μαζί σλα, γιατί κατά κανόνα δε χορεύαμε με μικρότερά μας για να μην τα διαφθείρουμε (αυτή ήταν η επισημη γραμμή της προπαγάνδας -η πραγματικότητα ήταν οτι δεν ψάχναμε να υιοθετήσουμε, να γκομενίσουμε ψάχναμε για να το πω ευπρεπώς, χαχαχαχαχαχα)
Αν και κάτι χαζές σαν εμένα ήτανε πιστές στο αβέκ τους και γενικώς δεν ξενοκοιτούσανε. Αχ, στερνή μου γνώση...
Ναι -ξέχασα οτι είσαι μεγαλύτερή μου, εκείνη με το φανελάκι ήταν μικρότερή μου 3 χρονάκια νομίζω.
Αν είχαμε τη στερνή μας γνώση δεν θα είχαμε πλάκα στη ζωή μας.
Για τη στερνή γνώση έχεις τα χίλια δίκια. Όμως ρε συ, αφού δεν χόρεψες σλο μόσιον με το κοκκινομάλλικο αγγελούδι του βιβλιοπωλείου εισαι άξιος της μοίρας σου -αν και εδώ που τα λέμε δεν είναι και να την κλαις (τη μοίρα σου, εννοώ) Μια χαρά you turned out.
Το θέμα είναι ΤΩΡΑ τι χορεύουμε μάγκα μου, πέρα από το ότι μας χορεύουν στο ταψί και μας την έχουνε στημένη από παντού -έτσι, για να αφήσουμε τα επικολυρικά και τις ελεγείες και να το γυρίσουμε πάλι στα πολιτικοκοινωνικά.
ΥΓ. Αν αργώ από δω και πέρα να γράψω στα σχόλια είναι που έχω πλακωθεί να δουλεύω. No offence, ε;
Απαγορεύεται το χορεύειν με αγγέλους καθότι τσαλακώνονται τα φτερά τους -αξίωμα.
Τώρα τι θα κάνουμε; Αυτό που κάναμε πάντα! Απανωτές επιθέσεις με τα σαγόνια μας στις γροθιές τους (μη σου που και με τις κοιλιές μας στις μύτες των παπουτσιών τους). Θα τους τσακίσουμε, που θα πάνε;
Πώς κάνετε έτσι βρε; Θα σας καλέσω και τα δύο, θα σας δώσω παρτενέρ και θα σας βάλω να χορέψετε who let the dogs out! Άντε που μου θέλετε και χορούς!
:)))
Κουμπάρα, μάλλον την κόρη μου θες να καλέσεις -με τέτοιο μουσικό ρεπερτόριο, χεχεχε.
Καλώς την κουμπαρούλα!
Να σου πω, πλάκα πλάκα δε θα έλεγα όχι για ένα παρτάκι, και δεν πα' να χορεύαμε και τσάμικο (λέμε τώρα...) Αλλά για την ώρα θ' αφήσω ν' αντηχεί νοερά στο μυαλό μου το Smells like teen spirit -για πολλούς λόγους- και σας το χαρίζω αφιερωμένο εξαιρετικά. Μέχρι να βγάλω το πλάνο της μέρας και να είμαι ελεύθερη να μιλήσω πάλι μαζί σας.
Σας φιλώ σταυρωτά -ενας Συν-είλωτας....
ΧΑΧΑ, χαλαρά βλέπουμε (σχεδόν) τα ίδια.. Και αυτό με το καληνύχτα μαμά, καληνύχτα μπαμπά, καληνύχτα Τζον Μπόι από τους Waltons, ακόμα το χρησιμοποιούμε ως ατάκα με τους φίλους μου!!!
Ψάξε και βρες το The class, είναι προπέρσινο νομίζω? Έπαιξε για μια σεζόν, τρελό γέλιο, στο μοντέλο Φιλαράκια (οκ, και το how I met your mother είναι της αυτής συνταγής...)
;-)
Καληνύχτα Σοφία!
Ναι, θα το ψάξω. Αν και τώρα μετέχω σ΄ένα μυστικό πείραμα που θα καθορίσει το μέλλον της ανθρωπότητας. Χεχε
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!