"Δανεικά, τα πάντα είναι δανεικά"

Σήμερα σκέφτηκα να διασκεδάσω. Θα κάνω λοιπόν αυτό που με ευχαριστεί –θα κανιβαλίσω το κείμενο ενός μεγάλου πνευματικού ανθρώπου της χώρας (εεεε!) και παράλληλα θα δείξω τι εστί «φασισμός του επωνύμου», τραμπουκισμός του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ!»

Το κείμενο –λουκούμι, μου το έκανε γνωστό η Tomboy, τον συντάκτη του έχω χρόνια που τον αναγνωρίζω (όσα ακριβώς χρόνια αναγνωρίζω και το αλλοιωμένο από τον ήλιο ούζο, ένα από τα αποτελεσματικότερα εμετικά δηλαδή). Δημήτρης Δανίκας κυρίες και κύριοι! (και όλοι οι υπόλοιποι) Ο επιστήμονας, ο φιλόσοφος, ο άνθρωπος! Ο αναθρεμμένος στη Μεγάλη του Ριζοσπάστη Σχολή που βγάζει τους καλύτερους διαστρεβλωτές ειδήσεων (βλέπε και Μπογιόπουλος). Ο αγωνιστής που για να μη θυσιάσει την αυτονομία του κατέληξε στο συγκρότημα Λαμπράκη, αφήνοντας το αρτηριοσκληρωτικό κόμμα πίσω του και ανακαλύπτοντας τον καπιταλιστικό παράδεισο τον οποίο οι ΚΟΒΕΣ του κόβανε! Ο κριτικός κινηματογράφου πού έθαβε 30 χρόνια τον Νικολαίδη και είδε το φως του με τον Τιτανικό! Ο εραστής της ποιοτικής μουσικής που εκστασιάστηκε με την Πέγκυ Ζήνα!

(Δεν μπορώ να συνεχίσω –τα λόγια είνα περιττά μπροστά στο μεγαλείο του Δασκάλου! Απολαύστε τον)

«ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
«Τα παιδία δεν παίζει» εξαιτίας λογοκρισίας

Απίστευτο. Μόλις το άκουσα, παραλίγο να γκρεµιστώ.

Μια φωνή από το τηλέφωνο µού αποκάλυπτε πως µάλλον επί χούντας ζω: Η επιτροπή του υπουργείου Παιδείας έκοψε το ντοκιµαντέρ «Τα παιδία δεν παίζει». Αντί άλλης απαντήσεως, µου ξέφυγε ένα «δεν είναι δυνατόν»!
Η φωνή από την αρµοδία της εταιρείας που διακινεί αυτό το εξαιρετικό ντοκιµαντέρ. Για το οποίο έγραψα και εξακολουθώ να πιστεύω πως υπό κανονικές συνθήκες, δηλαδή όχι ελληνικές, πρέπει αµέσως το υπουργείο Παιδείας να το αναλάβει υπό την προστασία του και να το κυκλοφορήσει προς προβολή σε όλα τα σχολεία ολόκληρης της επικράτειας. Η απαγορευτική γνωµάτευση από µια επιτροπή του υπουργείου Παιδείας αρµόδια για την καταλληλότητα ταινιών και θεατρικών παραστάσεων. Δηλαδή αν εισπράξεις το ΟΚ αυτής της επιτροπής - µία από τις χιλιάδες που έχουν φτιάξει οι κυβερνήσεις, συγκεντρώνοντας διά του ελέγχου τροµερές και κρυφές εξουσίες - τότε µε το χαρτί ανά χείρας πηγαίνεις στα σχολεία και µε τη σειρά τους οι καθηγητές προτρέπουν τα παιδιά να δουν αυτές τις ταινίες και τις θεατρικές παραστάσεις. Αστειότητες και υποκρισίες δηλαδή. Διότι τα παιδιά καταβροχθίζουν τόνους από αφασική, πορνογραφική και κακόγουστη ουσία. Ελευθέρως. Από τα κανάλια, το Δίκτυο και παντού. Εποµένως τέτοιες επιτροπές δεν εξυπηρετούν απολύτως τίποτα παρά µόνο ίσως κάποιες εκδουλεύσεις και στηρίζουν µικρές εξουσίες που µας κάνουν την ζωή αφόρητη και ενίοτε εφιαλτική.»

Πριν ξεκινήσω την ανάλυση των βαθυστόχαστων απόψεων του φιλοσόφου να ξεκαθαρίσω οτι ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΦΕΡΩ ΓΝΩΜΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ.
Λοιπόν, ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ!!! Πουν ‘τη; Μα εδώ απαγορεύσανε ολόκληρη ταινία –δεν τη βλέπεις; Κάτσε να τη δω...

Υπάρχει ένα ντοκιμαντέρ το οποίο ο Δανίκας θεωρεί εξαιρετικό, ανεπανάληπτο, σούπερ παιδαγωγικό και υποστηρίζει οτι θα έπρεπε να βουτάνε τα παιδιά και να τους το προβάλουν ακόμα και με το ζόρι, αν δεν γουστάρουν. Μαγκιά του –ο καθείς έχει τις απόψεις του.
Όμως τι έγινε τελικά; Κάποια επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας γνωμοδότησε και αποφάσισε πώς το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Κατάλαβα λάθος;
Αν όχι –γιατί αυτό συνιστά λογοκρισία; Απαγορεύτηκε σε κανέναν γονιό να πάει το παιδί του στο ντοκιμαντέρ; Απαγορεύτηκε η προβολή του ντοκιμαντέρ στις αίθουσες; Από μόνος του ο Μεγάλος Ντάνικα παραδέχεται οτι τα παιδιά βλέπουν ελεύθερα ένα κάρο σκατά στην τηλεόραση και το ίντερνετ. Είναι και συμπαραγωγή του Σκάι το ντοκιμαντέρ –ποιος τους εμποδίζει να το δείξουν και να το δουν άπαντες οι πιτσιρίδες;

Τι έκανε τελικά αυτή η καταραμένη επιτροπή; Απλώς, με το να αποκλείσει το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ από τον κατάλογο των προτεινομένων εμποδίζει την έξτρα χρηματοδότησή του μέσα από τα εισιτήρια των πιτσιρικάδων τα οποία θα κόβονταν ΕΦΟΣΟΝ κάποιο σχολείο αποφάσισε να το εντάξει στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών εκδρομών του.
Θα πεις –κάτι τέτοιες επιτροπές δουλεύουν παράνομα, μιζάρονται, προμοτάρουν τους δικούς τους κι άλλα τέτοια... Το υπαινίσσεται κι ο Ντάνικας. Δεν ξέρω να σου απαντήσω –ποτέ δεν έχω συμμετάσχει σε τέτοιες επιτροπές. Ξέρω όμως (αν σε βοηθάει) ότι όλες οι ταινίες και τα θεατρικά που έχει πάει το σχολείο της κόρης μου είναι αρκετά προσεγμένες δουλειές, ενδιαφέρουσες και (το λιγότερο) έχουν υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές. Τουτέστιν δεν έχω ανακαλύψει μπινιά σε αυτές τις περιπτώσεις. Αντιθέτως, σε κάτι αθλοπαιδιές που πάει η κόρη μου με το σχολείο της... διατηρώ κάποιες απορίες περί αρπακτικότητας των επιχειρηματιών. Τέλος πάντων –και τα μεν και τα δε, από την τσέπη τους οι γονείς τα πληρώνουν, αυτό να το ξεκαθαρίσω.

«Μόλις µαθαίνω το περιστατικό, αµέσως επικοινωνώ µε το γραφείο Τύπου της υπουργού και ζητάω αν έχει την καλοσύνη να µε πάρει στο τηλέφωνο. Πράγµατι ύστερα από ένα λεπτό συνοµιλούσα µε την κυρία Αννα Διαµαντοπούλου «Με συγχωρείτε, αλλά µόλις έµαθα πως κάποια από τις επιτροπές σας θεώρησε ακατάλληλη µια από τις καλύτερες µαρτυρίες παιδιών που έχω δει στον ελληνικό κινηµατογράφο». «Κύριε Δανίκα, δεν έχω την παραµικρή ιδέα. Δώστε µου λίγο χρόνο. Μια µέρα» «Κυρία Διαµαντοπούλου, αυτό το ντοκιµαντέρ είναι η ζωντανή απεικόνιση όλων αυτών που στα λόγια πιστεύει ο Γιώργος και το νέο ΠΑΣΟΚ. Αυτενέργεια, πρωτοβουλία. Είναι µια αληθινή ιστορία τριών ελληνόπουλων ηλικίας µέχρι δώδεκα χρονών, δύο απ’ αυτά είναι κορίτσια, κι ενός µικρού από την Ουκρανία. Μοναχούλια τους, κόντρα σε µια υποβαθµισµένη γειτονιά της Πάτρας κινούν γη και ουρανό, φτάνουν µέχρι τον δήµαρχο και αναστατώνουν όλη την γραφειοκρατία προκειµένου να αποκτήσουν ένα τετραγωνικό µέτρο αλάνας. Ελεος!».
«Πιστέψτε µε, θα το ψάξω. Αλλά ποια επιτροπή εννοείτε; Της εκπαιδευτικής τηλεόρασης;».
«Πραγµατικά, δεν ξέρω».
Εκεί τελειώνει η πρώτη επικοινωνία µου µε την υπουργό».

Πρόσεξε τώρα κάτι που μπορεί να συμβεί σε όλους μας (γι΄αυτό άλλωστε στο επισημαίνω)! Έχεις ένα πρόβλημα αύριο, σε βάρεσε ένας μπάτσος, σε ταλαιπώρησε ένας δημόσιος υπάλληλος –παίρνεις τηλέφωνο τον Υπουργό! Όχι μέιλ και μαλακίες, κατευθείαν ντριν! «Εμπρός», «Έλα Υπουργέ, είμαι ο τάδε. Τι θα γίνει μ΄αυτούς τους μπάτσοι;» «Γενικά το σώμα ή εννοείτε κάποιον συγκεκριμένο; Να ξέρω δηλαδή αν αναφέρεσθε στην κατάργηση των σωμάτων καταστολής και στην επακόλουθη κατάργηση της εξουσίας στην οποία προσανατολιζόμεθα ή απλώς θέλετε να ξεχέσω κάποιο συγκεκριμένο όργανο της τάξης;» Μια φιλική συμβουλή: αν φτάσεις σε τέτοια φάση μην αφήσεις τις μικροπρέπειες να σε τυφλώσουν –ξέχνα τις σφαλιάρες που έφαγες και ζήτα συνολικά την κατάργηση της αστυνομίας, θα φανείς κι αλτρουιστής, θα σε εκτιμήσει κι ο Υπουργός....
Προς θεού πάντως –μη γίνεις σαν τον Ντανίκα ο οποίος παίρνει την Υπουργό, της λέει το παράπονό του κι όταν τον ρωτάει η γυναίκα «ποια επιτροπή εννοείτε;» απαντάει «δεν ξέρω»! Δηλαδή, καλά που δεν της είπε «ίσα μωρή Διαμάντω, τραβήξου να βρεις την επιτροπή –δουλειά σου είναι –και πιάσε μου ένα φραπόγαλο όπως θα ΄ρχεσαι!»

Πρόσεξε επίσης την επιχειρηματολογία του ποιητή. Άσε τα «μοναχούλια» -αν δεν είσαι ευαίσθητη Ντανίκα δεν τα καταλαβαίνεις αυτά. Στο ζουμί πήγαινε: «αυτό το ντοκιµαντέρ είναι η ζωντανή απεικόνιση όλων αυτών που στα λόγια πιστεύει ο Γιώργος και το νέο ΠΑΣΟΚ. Αυτενέργεια, πρωτοβουλία.» Δηλαδή τι λέει ο Εν τούτω Δανίκας; Επειδή το ντοκιμαντέρ ταιριάζει με την ιδεολογία σας, να το προβάλετε! «Είναι εντός κομματικής γραμμής!» που θα λέγανε και στον Ριζοσπάστη. Άκου επιχείρημα ο άτομος για να προταθεί ντοκιμαντέρ στα σχολεία! Και το γράφει κιόλας στη φυλλάδα! (Διαφημιστική υπενθύμιση: ο φασισμός είναι σαν την πουτάνα της παροιμίας –μπορεί να θέλει να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν τον αφήνει).

«Μισή ώρα µετά επανέρχεται. Και σας βεβαιώ την πίστεψα. Από τον τόνο της φωνής της και από τον µικρό εφιάλτη που ανακάλυψε.
«Συµβαίνει ένας απίστευτος συγκεντρωτισµός. Υπάρχουν επιτροπές που επιλέγουν, εδώ από το κέντρο, τι πρέπει να βλέπουν τα παιδιά, ας πούµε των Γρεβενών. Απίστευτα πράγµατα». «Εντελώς χουντικά!» «Αυτό δεν συµβαίνει σε καµία χώρα της Ευρώπης. Ολα αυτά πρέπει να καταργηθούν το συντοµότερο. Θα βοηθήσει ο Καλλικράτης. Πρέπει να ψηφίσουµε νόµο. Πάντως, τους είπα να ξανασυνεδριάσουν τη Δευτέρα γι’ αυτό το θέµα» «Κυρία Διαµαντοπούλου, σας παρακαλώ. Δείτε την ταινία για να αντιληφθείτε το µέγεθος αυτού του µικρού εγκλήµατος. Εκοψαν ακριβώς αυτό που διαρκώς εξαγγέλλει το κόµµα σας».

Και φυσικά, όπως έχει συμβεί σε όλους μας πάμπολλες φορές, αν πάρεις ένας Υπουργό τηλέφωνο σε ξαναπαίρνει πίσω ο Υπουργός (είναι θέμα ευγένειας και οι Υπουργοί είναι άτεγκτοι σ΄αυτά)!
Η Υπουργός λοιπόν, λέει ο Δανίκας, ανακάλυψε έναν μικρό εφιάλτη –επειδή επιτροπές από την Αθήνα αποφασίζουν τι θα δουν τα παιδιά στα Γρεβενά! Δηλαδή να υποθέσω οτι περί του αν θα πρέπει να προταθεί Ο Μικρός Νικόλας σαν ταινία που μπορούν να παρακολουθήσουν τα παιδιά του Δημοτικού των Γρεβενών, θα πρέπει να συσταθεί επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας στα Γρεβενά! Περί του αν θα προταθούν οι σχολικές παραστάσεις του Τριβιζά –επίσης! Κάθε νομός και μια επιτροπή, κάθε χωριό κι ένας κριτικός τέχνης! Μισθοσυντήρητος από το Δημόσιο βέβαια! Βρε τι καλά που τα εννοούν οι πολιτικοί διανοούμενοι!

Κι αυτή η επίκληση της χούντας από τον φιλόσοφο Ντανονίτο! Δηλαδή αν η επιτροπή είναι χούντα –ελευθερία τι θα ήταν; Να αφήνεται ο κάθε δάσκαλος μόνος του ν΄αποφασίζει τι θα δει η τάξη του; Κι άμα ο δάσκαλος αποφασίσει να δουν την Ελένη του Γκατζογιάννη; Άιντε; Αυτό θεωρείται ελευθερία;

«Κακό πρότυπο συµπεριφοράς»

Η επιτροπή ανήκει (διαβάζω ολόκληρο τον τίτλο) στον Ενιαίο Διοικητικό Τοµέα Πρωτοβάθµιας και Δευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης Διευθύνσεως Συµβουλευτικού και Επαγγελµατικού Προσανατολισµού και Εκπαιδευτικής Δραστηριότητας». Θεέ µου. Σαν να βλέπω την «Δίκη» του Κάφκα. Από τα πρακτικά λοιπόν. Με τα ονόµατα των «λογοκριτών». Με την υπογραφή της υπευθύνου Ευσταθίας Φουσέκη:»

Βεβαίως, δεν έφτασε στον Δανίκα η εκδήλωση της ανησυχίας του προς την Υπουργό περί του γεγονότος ότι ένα ντοκιμαντέρ ΠΛΗΡΩΣ ΣΥΜΦΩΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ κόπηκε –αναλαμβάνει στη συνέχεια να σχολιάσει τις απόψεις των μελών της επιτροπής. Ως τι; Είναι ο κύριος Δανίκας παιδαγωγός; Είναι παιδοψυχολόγος; Κοινωνικός λειτουργός ίσως; Κοινωνιολόγος; Τερματοφύλακας εν αποστρατεία; Δεξιός ψάλτης έστω; Δε νομίζω –αλλά γνώμη έχει επί των (αποσπασματικών) απόψεων των ειδικών!

Χαίρομαι πάντως που ανακαλύπτει την Καφκικότητα της διοικητικής οργάνωσης του Δημοσίου. Αλλά απορώ –τώρα τον χάλασε; Όταν τηλεφωνούσε στην ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ δεν τον πείραζε το μακρινάρι; Πάμε παρακάτω. Να δούμε τι ισχυρίστηκαν οι «λογοκριτές». Με εισαγωγικά έτσι; Μη μας τραβήξουν και καμιά μήνυση!

«Η κυρία Γκίκα: Η ταινία κουραστική (σχόλιο κριτικής), τα παιδιά βρίζουν (όχι, κάνουν τον σταυρό τους επί 24ώρου βάσεως), το µήνυµα είναι λάθος (το µήνυµα δηλαδή να ζητάς µισό πόντο αλάνας να παίξεις για να απαλλαγείς από την τηλεοπτική αφασία).»

Φάε παρατηρήσεις ο κριτικός! Δεν έχει δικαίωμα η αποπάνω κυρία να χαρακτηρίσει κουραστική την ταινία –αυτό είναι σχόλιο κριτικής, δεν είναι δουλειά μέλους επιτροπής! Δηλαδή, αν τους φέρνανε το Φάνυ και Αλέξανδρος δεν θα είχε δικαίωμα η επιτροπή να πει: «μα αυτό δεν θα το δουν τα παιδιά, ούτε αλυσοδεμένα, επειδή πάει απελπιστικά αργά και δεν έχει πλοκή»!
Έχει και άποψη ο Μπουκ δεμ Ντάνο περί της παρατήρησης για βωμολοχίες! Δηλαδή, στα σχολεία που ρίχνουν ακόμα μονόωρες αποβολές για το «μαλάκας» θα τους δείχνανε μια ταινία με βρισίδι! Τέτοια ξαφνική επαναστατικότητα ανέμενε από την επιτροπή ο ποιητής! Περί μηνύματος, όπως θα αντιληφθείς στη συνέχεια –τα έχει κάνει μούτι εδώ πέρα ο Ντάνι.

«Κυρία Σακοπούλου: Κακό πρότυπο συµπεριφοράς για τα παιδιά γιατί τους δείχνει να έχουν δικαιώµατα χωρίς υποχρεώσεις (εννοεί επειδή τα τέσσερα αυτά πλάσµατα ζητούν, διεκδικούν το αυτονόητο. Μάλιστα, µια από τις δύο κοπέλες φωνάζει µέσα στον καηµό της «αρνούµαι να κάψω τον σκληρό µου δίσκο - εννοεί το µυαλό της - βλέποντας διαρκώς Ιnternet).»

Να λοιπόν το μήνυμα που εννοεί η επιτροπή Ντάνι Μπόι! Και το οποίο, με το φτωχό μου το μυαλό εγώ υποθέτω οτι προκύπτει ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ και όχι λόγω του σκοπού που αναλαμβάνουν να εκπληρώσουν. Με απλά λόγια –μπορεί ο σκοπός τους να είναι η ανακούφιση των πληγέντων της πόλης, αλλά αν χρησιμοποιήσουν τη μαζική εξολόθρευση σαν μέσο για την επίτευξή του ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΦΥΛΑΚΗ, τότε φαίνεται να έχουν μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις. Το οποίο θεωρείται ΑΝΤΙΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΕΣΤΗΚΥΙΑ ΑΠΟΨΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Όπως ακριβώς και το να αφήσει πρεζάκια ο μπάτσος για να συλλάβει έμπορο δεν είναι το σύνηθες! Τώρα τα αντελήφθη όλα αυτά ο βλέπεις Δανίκας είναι καλό;
A propos η φράση που μεταφέρει ο ποιητής από το ντοκιμαντέρ είναι μνημείο δηθενιάς και στημένης ατάκας –ελπίζω να μην είναι όλο έτσι!

«Κυρία Μαβίλη: Προφανώς οι χορηγοί δεν είδαν την ταινία. Αν την έβλεπαν, δεν θα την επιχορηγούσαν. Είναι σκληρό ριάλιτι επικίνδυνο για τα παιδιά. Εµφανίζει την Ελλάδα σαν τριτοκοσµική χώρα (µπράβο, η κυρία Μαβίλη, πάει ακόµα πιο πέρα. Να µη βάζουν οι χορηγοί το χέρι στην τσέπη για τέτοιες ταινίες).»

Κι εδώ έχουμε μια ακόμα προσπάθεια όπου η χαρά δεν αφήνει το υποκείμενό της να κρυφτεί. Το ξανάπα, δεν έχω δει την ταινία –αν όμως είναι ριάλιτι όπως λέει η εν λόγω κυρία τότε μάλλον κάποιοι πρέπει να απολογηθούν, επειδή τα ριάλιτι θεωρούνται γενικώς επιβλαβείς πλατφόρμες για την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Τα περί τριτοκοσμικότητας δεν με αφορούν –αλλά έχω να παρατηρήσω (σαν γονέας) οτι τα παιδιά τυγχάνουν ιδιαίτερα ευαίσθητα, γι΄αυτό και τα μηνύματα που θέλουμε να τους περάσουμε φροντίζουμε να είναι συμβολικά ή/και καλυμμένα. Δηλαδή, δεν τους δείχνουμε τον Πιξότε το Χαμίνι του Σάο Πάολο, τους δείχνουμε το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα για παράδειγμα. Κατανοητός;

Έγραψα στην αρχή οτι πρόκειται περί επιδείξεως του «φασισμού των επωνύμων» ή του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ!» Εννοώ δηλαδή ανθρώπους οι οποίοι βρέθηκαν για κάποιους λόγους στο προσκήνιο των Μέσων.
Θες επειδή είναι δημοσιογράφοι; Θες επειδή είναι ηθοποιοί; Θες γιατί πρωταγωνιστούσαν σε ριάλιτι; Βρέθηκαν πάντως.
Κι επειδή βρέθηκαν έχουν γνώμη για όλα (κανένα πρόβλημα –μέχρι εδώ).
Αλλά αρνούνται να ακούσουν τους ειδικούς σε κάθε θέμα (κανένα πρόβλημα επίσης).
Παρ΄όλα αυτά όμως, ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ να μας βομβαρδίσουν με τη γνώμη τους (αυτό είναι κάπως πρόβλημα).
Κι ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ να την επιβάλουν χρησιμοποιώντας τις διασυνδέσεις τους στον χώρο του κυβερνοθεάματος (εδώ ξεφεύγουμε από το απλό πρόβλημα και περνάμε στην φασιστική επιβολή).

Έτσι λοιπόν ο κριτικός κινηματογραφικών ταινιών Δημήτρης Δανίκας αποφάσισε ένα ωραίο πρωί (θέλω να πιστεύω άνευ άλλων προσωπικών συμφερόντων) να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ένα ντοκιμαντέρ στον κατάλογο προτεινόμενων θεαμάτων των σχολείων. Κι αποφάσισε να το κάνει αυτό διαβάλλοντας «αέρα πατέρα» την αρμόδια επιτροπή: «Εποµένως τέτοιες επιτροπές δεν εξυπηρετούν απολύτως τίποτα παρά µόνο ίσως κάποιες εκδουλεύσεις και στηρίζουν µικρές εξουσίες...»
Παρακάμπτοντάς την στη συνέχεια (και ειρωνευόμενος τα μέλη της), λες κι οι επιτροπές αποτελούνται συλλήβδην από υπανθρώπους, και απευθυνόμενος κατευθείαν στην Υπουργό για να γίνει η δουλειά!
Χρησιμοποιώντας την ιδεολογική συνάφεια σαν επιχείρημα υποστηρικτικό του ντοκιμαντέρ!
Και τελικά υποκαθιστώντας την γνωμοδότηση των (επαρκών ή ανεπαρκών μελών –δεν γνωρίζουμε) με την δική του προσωπική αυθεντία!

Έχω τώρα κι εγώ μια προβοκατόρικη ερώτηση –ασορτί με το παραπάνω άρθρο: «Μπαρμπα Δανίκα, τα δικά σου τα παιδιά θα τα πήγαινες να δουν το ντοκιμαντέρ αυτό; Κι αν ναι -τι θα προτιμούσαν; Το ντοκιμαντέρ ή το ‘Πως να εκπαιδεύσετε τον Δράκο σας’ ας πούμε;»

Τυχαίο; Δε νομίζω!

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά