Είδα το Μπάτμαν μποτιλιαρισμένο στη Βάρης

Δε νιώθω καλά τώρα τελευταία –σα να κόλλησα κάποια ίωση, κάτι σε διαστρέβλωση της πραγματικότητας με έντονες λειπωθυμικές τάσεις. Οδηγώ, ας πούμε, και βλέπω τα αυτοκίνητα να επιβραδύνουν όταν ανοίγει ο δρόμος και να επιταχύνουν όταν υπάρχει μποτιλιάρισμα. Βλέπω τα πεζοδρόμια να αποφεύγουν τους πεζούς και τα ποδήλατα να πάσχουν από μανία καταξίωσης. Τέτοια βλέπω και δε νιώθω καλά, δεν είμαι καλά σου λέω...

Πέθανε πριν μια βδομάδα ο Κοεμτζής (τον είχα γνωρίσει έξω από την Ευελπίδων –γλυκύτατος άνθρωπος) και διάβαζα στη lifo κάτι λεβέντες να πανηγυρίζουν που, επιτέλους, έχασε η αριστερά ακόμα ένα ψευτο-είδωλό της! Παράλληλα βεβαίως εξηγούσαν οτι ο Κοεμτζής ήταν απλώς ένας φονιάς και καθόλου είδωλο χωρίς να μπουν στον κόπο να μας πουν ποιοι στο διάολο είχαν ειδωλοποιήσει αυτόν τον βασανισμένο άνθρωπο! Σκέφτηκα για μια στιγμή οτι μπερδέψανε για μια ακόμα φορά τις πούτσες με τις βούρτσες και τον Μπελογιάννη με τον Κοεμτζή –αλλά πάλι, ρε παιδί μου, όταν (κούφια η ώρα) πεθάνει ο Χρήστος ο Ρούσσος θα βγουν να πανηγυρίσουν που η γκέι κοινότητα έχασε ένα είδωλο; Φτάσαμε δηλαδή στην εποχή της δικαίωσης του γραφικού πρωτοσέλιδου της Ελεύθερης Ώρας: «Ούτε σκότωσε, ούτε τον έπαιρνε –λευτεριά στον άντρα Ρωχάμη»;  Δε νιώθω καθόλου καλά –στο είπα;

Και το πράγμα επιδεινώνεται όταν πάω να διαβάσω καμιά είδηση κι ανακαλύπτω οτι ο Τσίπρας συμφωνεί με τον Πάγκαλο! Τι Γιάλτα και Βάρκιζα, εδώ μιλάμε οτι ο Τζόκερ τρώει κοψίδια στα Βλάχικα παρέα με τον Μπάτμαν, αν μάλιστα συνυπολογίσεις οτι ο Αλέξης ζητάει να συμπορευτεί και με την Αλέκα η εικόνα γίνεται εφιαλτική: «να την πάρω την καρεκλίτσα κύριε Τζουτζέ μου;» «όχι –περιμένουμε την Πόισον Άιβι» -δε νιώθω καλά, δεν είμαι καθόλου καλά!

Σε μπέρδεψα μάλλον –φταίει που δεν είμαι καλά –γι΄αυτό κάτσε να τα τακτοποιήσω. Τα σοβαρά δηλαδή αφού, με την επίδειξη σκατοψυχίασης της Lifo, δε θέλω ν΄ασχοληθώ περισσότερο. Κοίτα λοιπόν πώς έχει η κατάσταση...

Το αντίδοτο στους «αγανακτισμένους» πολίτες της πλατείας Συντάγματος -ο γνωστός και ως αντιπρόεδρος Βαγγέλης Βενιζέλος –αφού μάς χρέωσε κάτι παραπάνω για να ρεφάρει τις ηλιθιότητες της κυβέρνησης στην οποία αντιπροεδρεύει αποφάσισε να τη δει «Ελλάς, Ελλάς –Αντώνης Σαμαράς». Σου λέει το άτομο: «γιατί ο Ελλάς –Ελλάς να το παίζει ναγκοσιέιτορ; εγώ δεν έχω ειδικό βάρος να κάνω διαπραγμάτευση;» Κι εφόσον από βάρος το άτομο είναι κορυφή, έπιασε αυτούς τους έρμους δημόσιους υπάλληλους που μας στέλνει η Τρόικα για να κάνουμε Τεχνικές Συναντήσεις και τους ξηγήθηκε «πολιτική διαπραγμάτευση». Επειδή ίσως να μην αντιλήφθηκες το αστείο θα στο εξηγήσω με παράδειγμα: έχεις σπάσει το σασί του αυτοκινήτου σου σε ανωμαλία του οδοστρώματος, το πας συνεργείο, σου βγάζει το κουστουμάκι ο μάστορας κι εσύ του λες «α, όλα κι όλα! δεν πληρώνω μία –να πληρώσει ο ανάλγητος δήμαρχος που έχει τους δρόμους σε τέτοια χάλια». Τι πιστεύεις οτι θα κάνει τότε ο αγαθός μάστορας του συνεργείου; Ή θα σε ανασκολοπίσει με μπουζόκλειδο, ή θα φωνάξει την αστυνομία να σε πάρει δεμένο –οι υπάλληλοι που άκουσαν το Βενιζέλο να τους ζητάει «πολιτική διαπραγμάτευση του ελλείμματος» ως Ευρωπαίοι και ευγενείς δεν βγάλανε καμιά Μον Μπλαν να του τη χώσουν στο μάτι, απλώς πήραν τις τσαντούλες τους και φύγανε. Αποτέλεσμα; Πλήρωνε τα εξτραδάκια μαλάκα (στο ρόλο του μαλάκα  εγώ αυτοπροσώπως –και δεν νιώθω καθόλου, μα καθόλου καλά, δεν ξέρω αν στο ΄πα!)

Βγάζει λοιπόν αυτόν τον νιοστό φόρο ο αντιπρόεδρος (όπου ν ισούται με άπειρο) και τον ενσωματώνει στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Διότι είμαστε μια χώρα εθνικά υπερήφανη και δεν θέλουμε χάρες από κανέναν –φταίξαμε κύριε; Θα πλερώσουμε! Δεν φταίξαμε; Πάλι θα πλερώσουμε –για ένα κούτελο ζούμε. Ένα κούτελο, έναν Βενιζέλο και «μια Ελλάδα των 5 θαλασσών και των 3 ηπείρων». Δεν θα στα πολυλογήσω για τον συγκεκριμένο φόρο, ούτε για τη λογική «χρειάζομαι τόσα, μετρηθείτε πόσοι είσαστε και μοιραστείτε τι θα μου δώσετε».

Θα μιλήσω όμως για τις αντιδράσεις της κοινωνίας απέναντι σ΄αυτόν το φόρο (ο οποίος θεωρείται ομόφωνα αισχρός –με την εξαίρεση βεβαίως ολίγου από Βενιζέλο). Εφόσον θα αναφερθώ στην κοινωνία κι επειδή είμαι αριστερός (ναι! απ΄αυτούς που κυκλοφορούσαν με μπλουζάκι στάμπα τον Κοεμτζή κι από κάτω επιγραφή «τα δυο του χέρια πήραμε βεργούλες και τους δείρανε») θα ξεκινήσω από τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Πώς αντέδρασαν στον νέο φόρο; Όπως και στους προηγούμενους. Ευχήθηκαν στους κυβερνώντες να είναι οι ώρες τους όσα και τα ευρώ του φόρου που τους αντιστοιχούν, επανέλαβαν την απειλή τους περί μαυρίσματος στις επόμενες εκλογές και έτρεξαν να προλάβουν τη Σουβλίτσα Βούλτεψη στο Άλτερ.

Η μεγάλη εκείνη μερίδα των πολιτών που αγωνίζεται ακατάπαυστα (με ένα μικρό διάλειμμα για παραθέριση βεβαίως) υπέρ της άμεσης δημοκρατίας δήλωσε την αμέριστη αντίθεσή της με τον φόρο, έκανε, υποθέτω, και μια σχετική θεματική βραδιά και τον κατάργησε (το φόρο) στα σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος.

Το κίνημα «Δεν πληρώνω» κατάργησε επίσης τον φόρο, εξίσου ομόφωνα θα υποθέσω. Κάποιος δικηγορικός σύλλογος ανακοίνωσε προσφυγές –κάποιος άλλος δικηγορικός σύλλογος μοίρασε δηλώσεις επιφύλαξης για τον προηγούμενο φόρο (ίσως και για τον τωρινό, βαρέθηκα να διαβάσω) και όλα έγιναν, με μιάς, καλύτερα σ΄αυτόν τον κόσμο.

Μέχρι που μίλησε ο Πάγκαλος. Ο άλλος αντιπρόεδρος. Ο οποίος ψήφισε μεν τον σχετικό φόρο αλλά στη συνέχεια ανακάλυψε οτι θα του κόστιζε ένα σωρό λεφτά –συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες. Κι εγώ μια φορά πήγα να παραγγείλω δεύτερο ποτό σε μπαράκι της παραλιακής και θα την πάταγα κανονικά αν δεν με ρώταγε το γκαρσόνι «τα ποτά θα τα πληρώσετε με πιστωτική ή με μεταβίβαση ακινήτου;» Τέλος πάντων, είπε ο Πάγκαλος οτι, αν δεν πουλήσει κάνα σπίτι, δεν θα έχει να πληρώσει το φόρο κι ας έρθει να τον βάλει μέσα ο Βενιζέλος (σαχλαμάρες δηλαδή –καθότι ο βουλευτής έχει ασυλία). Πέσανε να τον φάνε η συντεταγμένη κοινωνία, «τι είναι αυτά που λέει» και «πώς τολμάει να μας εμπαίζει», «ντροπή του» -υποθέτω οτι αν έβγαινε ο Πάγκαλος και δήλωνε ευτυχής που μπήκε ένας καινούργιος φόρος κι έτσι θα δώσει το υστέρημά του για την πατρίδα πάλι θα τον βρίζανε –αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.

Ο συγκεκριμένος φόρος έχασε την (όποια) θεσμική του υπόσταση με τη συγκεκριμένη δήλωση κι αυτό είναι σοβαρότερο απ΄όσο μπορεί να καταλάβει ο κάθε Πάγκαλος –μοιάζει σα να πουλάς τυριά και δηλώνεις οτι το μαγαζί σου βρωμάει μούχλα, ή πελάτες θα χάσεις ή το υγειονομικό θα σε κλείσει και στη δίκη θα σε φέρει κιόλας μάρτυρα κατηγορίας του εαυτού σου!

Για τον σχετικό φόρο αποφάνθηκε η ΝΔ, το ΚΚΕ και το Λάος αλλά βαριέμαι να ψάξω τις δηλώσεις τους –προφανώς είπαν οτι είναι άδικος και φορομπηχτικός φόρος ή κάτι σχετικό. Και μετά ήρθε ο Αλέξης. Δε Κιντ.

«Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι ο ίδιος δεν θα πληρώσει την έκτακτη εισφορά, καθώς είναι αντισυνταγματική και κάλεσε τον κόσμο να κάνει το ίδιο. Ζήτησε να φορολογηθούν οι «έχοντες και κατέχοντες» και όχι οι μισθωτοί.Επεσήμανε ότι είναι ευκαιρία για εθνική συσπείρωση και δεν απέκλεισε το ενεδεχόμενο συνεργασίας με το ΚΚΕ αλλά και με άλλα κόμματα.

«Δεν είναι κίνημα “Δεν πληρώνω”, είναι κίνημα Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, δήλωσε, μιλώντας στη ΝΕΤ, ο Αλέξης Τσίπρας. 

Επεσήμανε ότι ο ίδιος, θα καταθέσει το μέρος του λογαριασμού που αναλογεί στη ΔΕΗ στο Ταμείο Παρακαταθηκών και δανείων και το μέρος που αφορά το χαράτσι, θα γίνει δωρεά στο ΚΕΘΕΑ, που είναι έτοιμο να κλείσει, καλώντας τον κόσμο να κάνει το ίδιο»

Εγώ τώρα είμαι με τον Αλέξη. Ακόμα κι όταν λέει οτι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός –τον πιστεύω. Δεν με νοιάζει αν ισχύει, με ενδιαφέρει οτι αυτό το γεγονός της υπόνοιας αντισυνταγματικότητας παρέχει το δικαίωμα στον Αλέξη (και στα υπόλοιπα κόμματα –του ΠΑΣΟΚ μη εξαιρουμένου) να αντισταθούν στον συγκεκριμένο νόμο ο οποίος πάει να αλλοιώσει το πολίτευμα. Κι επειδή μάλιστα ανήκω σ΄αυτούς που λέει ο Αλέξης, στους «δεν έχω να πληρώσω» λέω να μην καταθέσω την εισφορά μου στο ΚΕΘΕΑ –λέω να την καταθέσω στο σούπερ μάρκετ για κάνα κωλόχαρτο, γιατί, έτσι όπως πάνε οι περικοπές του μισθού μου, με βλέπω να τη στήνω στα φανάρια και να μαζεύω Φρι Σάντεϊ για την ατομική μου υγιεινή.

Μετά από αυτή την καθολική αντίδραση λοιπόν φτάνω στο θέμα που με ενδιαφέρει: όταν έρθει η λυπητερή με τον λογαριασμό της ΔΕΗ τι θα κάνω;

Η απάντηση είναι: θα πληρώσω. Κι εγώ θα πληρώσω, κι εσύ θα πληρώσεις και όλος ο κόσμος θα πληρώσει –εκτός φυσικά από τον Τσίπρα (που θα τα δώσει το ΚΕΘΕΑ), τον Πάγκαλο (που δεν τα έχει), τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες (που στηρίζουν τη χώρα μας), τους παπάδες (που στηρίζουν αυτούς που μας στηρίζουν) και κάποιους εξίσου φωτισμένους πνευματικούς ανθρώπους. Κι επειδή όταν θα κάνουν ταμείο θα δουν οτι αυτοί δεν πλήρωσαν (αλλά τους είχαν υπολογίσει στο μέτρημα) θα μας ρίξουν έναν έξτρα ενδιάμεσο διορθωτικό φόρο (πριν έρθει ο φόρος του επόμενου έτους, ο οποίος θα ακολουθηθεί από τον σχετικό, μεγαλύτερο, έξτρα ενδιάμεσο φόρο, που θα προηγείται του.... –δεν είμαι καλά, σου το είπα;)

Θα πληρώσουμε γιατί μπορεί να διαφωνούμε με τον φόρο αλλά δεν έχουμε καμιά διάθεση να αντιδράσουμε αναφορικά με την πληρωμή του. Μπορεί η αντιπολίτευση να δηλώνει, μπορεί οι «αγανακτισμένοι» να αντιτίθενται, μπορεί τα κινήματα να κινούνται αλλά κανένας δεν έκανε το απλούστερο: να βγάλει μια κωλοσυλλογή υπογραφών (θες γραπτά; θες ηλεκτρονικά;) όπου θα γράφουμε ο καθένας το ονοματάκι του και κάποιο έξτρα στοιχείο του (ΑΦΜ ξέρω ΄γω) και θα δηλώνουμε, δεσμευτικά, οτι εμείς δεν πληρώνουμε.

Να δω κι εγώ που φοβάμαι μη μου κόψουν το ρεύμα οτι είμαστε κάμποσοι –1.000, 2.000, 3.000 (βάλε να πάνε, βάλε τώρα που γυρίζει); Κι έτσι να συμμετάσχω στη συλλογική κίνηση, να σκεφτώ δηλαδή οτι «δεν γίνεται να κόψουν το ρεύμα σε τόσο κόσμο». Να συνταχθώ με τον «τόσο κόσμο» για να γίνει τόσος κι άλλος τόσος. Απλό δεν είναι;

Ποιος το έκανε αυτό στον προηγούμενο τακτικά έκτατο φόρο; Κανένας. Ποιος το κάνει τώρα; Οι ίδιοι ακριβώς.

Άρα λοιπόν έχουμε την τιμή να ζούμε στην κοινωνία η οποία δεν συσπειρώνεται ούτε καν ενάντια σε αυτό με το οποίο διαφωνεί καθολικά και την θίγει άμεσα. 

Και μετά θα ψάξουμε να βρούμε ποιον πολιτικό να γιαουρτώσουμε, διότι αυτοί ως γνωστόν, όσο περισσότερα γιαούρτια τρώνε τόσο λιγότερους φόρους βάζουν! Και θα συνεχίσουμε να ονομάζουμε αξιοκρατία και άμεση δημοκρατία, την κρυφή λατρεία μας για τον «μεγάλο πατερούλη». Και πάντα θα φταίνε οι άλλοι, επειδή ο «Άη Λαός» (που έλεγε και μια πρώην πράσινη ψυχή) είναι πάντα αγνός, άμωμος κι αλάθητος. Ρε δε γαμιόμαστε στην τελική;

Δεν είμαι καλά σου λέω...

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά