Κέρατα, πολλά κέρατα...

Μπαίνει ένας κυνηγός στο τεράστιο ζωολογικό πάρκο (ας πούμε της  Κένυα). Φτάνει στην περιοχή όπου βόσκουν τα ελάφια, βλέπει την ταμπέλα «Απαγορεύεται το κυνήγι ελαφιών», κοιτάζει τριγύρω, σκέφτεται: «σιγά μη με πάρουν είδηση!» Μπαμ, πάρτο κάτω το ελάφι, το φορτώνεται στην πλάτη ο κυνηγός και ξεκινάει να φύγει. Εκείνη τη στιγμή σκάει μύτη ο φύλακας.

«Τι κάνετε κύριε;» τον ρωτάει εξοργισμένος.

«Τι κάνω;» αναρωτιέται ο αθώος κυνηγός.

«Δεν βλέπετε την ταμπέλα που απαγορεύει το κυνήγι των ελαφιών;»

«Τη βλέπω –και λοιπόν;» απορεί ο αγγελικός κυνηγός.

«Και τι είναι αυτό που έχετε στην πλάτη σας κύριε;» εξοργίζεται ο φύλακας.

«Τι έχω;» αναστατώνεται ο κυνηγός. Κάνει μια έτσι να κοιτάξει. «Ααααχ, ένα ελάφι», τσιρίζει και το πετάει παραπέρα έντρομος.

Ερώτηση: ποιο είναι το νόημα της παραπάνω παραβολής;

Κάτσε να βοηθήσω λίγο...

Τον Οκτώβρη του 2009 είχαμε εκλογές. Θα μου πεις, «μόνο τότε είχαμε;» Όχι –αλλά δεν θέλω να γενικεύσω. Στις εκλογές αυτές, χονδρικά, έλαβον: ΠΑΣΟΚ 33%,  αποχή 29%,  ΝΔ 23%, υπόλοιπα κόμματα 15% -αυτό μάς κάνει περίπου 3 εκατομμύρια ψηφοφόρους οι οποίοι προτίμησαν τη σημερινή κυβέρνηση και κοντά στα 7 εκατομμύρια που δεν την ήθελαν. Πιάνω τις τελευταίες εκλογές για δυο λόγους: α) επειδή εξασφάλισαν μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην κυβέρνηση και β) επειδή ενάμιση χρόνο αργότερα ξύπνησε ο κοσμάρας και άρχισε να φωνάζει περί χούντας!

Εντάξει, ο όρος «χούντα» σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα και δεν θα ασχοληθώ περισσότερο –θα αναφέρω απλώς οτι καμιά από τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις δεν είναι χούντα. Είναι όμως κυβερνήσεις μειοψηφίας. Κι αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, πολύ πιο ύπουλο από τη χούντα καθότι, όταν σκάνε οι τανκσάτοι ο Έλλην πολίτης απλώς κάθεται και περιμένει να φύγουν (στο ενδιάμεσο χαφιεδίζει κάναν ενοχλητικό γείτονα, τσιμπάει και κάποιο δανειάκι με προνομιακό επιτόκιο). Όταν όμως έρχεται η «δημοκρατία»–τι να περιμένει ο πολίτης; Να ξαναβγούν τα τανκς; Να του δώσουν προνομιακό κι αγύριστο δάνειο; Η «δημοκρατία» έχει το κακό της πολυκοσμίας, εκατονπενηντατόσοι σήμερα στα πράγματα, εκατονεξηνταχέστους αύριο –διαφορετικοί. Ποιον να πρωτογλείψεις; Χάος κι αταξία –εδώ το έχει ο Έλλην πολίτης να το πει: «πού ‘σαι ρε Γιώργη λεβέντη να βάλεις μια σειρά!»

Εφόσον όμως ο Έλλην πολίτης έχει μάθει να εξεγείρεται μονάχα σε χούντες (όχι οτι το έκανε ποτέ –απλώς το δήλωσε τόσες φορές που στο τέλος το πίστεψε), εξεγέρθηκε τώρα και κατά της χούντας του ΠΑΣΟΚ. Συγνώμη –κατά της χούντας του Γιωργάκη, έχει μεγάλη διαφορά! Διότι ο Γιωργάκης είναι ένας ποταπός εξουσιαστής που λαοπλάνησε το τιμημένο ΠΑΣΟΚ και το ξεστράτισε από τον δρόμο των λαϊκών αγώνων (και των λαϊκών αγορών μη σου πω!) Αναρωτιέμαι τώρα –αυτή η αναντιστοιχία της λαϊκής βούλησης με την κυβέρνηση πού στηρίζεται;

-Στο οτι μας κυβερνάει ένα κόμμα του 30%; Μέσα κι εγώ –αλλά γιατί περιμέναμε τόσο για να το θυμηθούμε; Μήπως δεν ήταν και η προηγούμενη κυβέρνηση μειοψηφική; Γιατί δεν φώναζε κανένας για τη χούντα του Κωστάκη;

-Στο ότι «με έπιασε κορόιδο του δρόμου μια γυναίκα/ άλλα μού είπε στην αρχή κι άλλα μού είπε μέσα», που τραγουδάγανε παλιά και οι φίλοι μου η Ομάδα Κόραξ; Στο οτι δηλαδή άλλα έταξε ο Ζορζ για να βγει κι άλλα έκανε όταν βγήκε; Εντάξει –ας πούμε οτι υπήρξε ένας (αριθμητικά: 1) τόσο ηλίθιος ψηφοφόρος ο οποίος πίστεψε προεκλογική δήλωση πολιτικού –αυτό πρώτη φορά συνέβη; Δηλαδή οι προηγούμενες κυβερνήσεις εκλέγονταν παρουσιάζοντας το πρόγραμμα που επρόκειτο να εφαρμόσουν;

-Στο ότι αυτά τα 3 εκατομμύρια που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ το μετάνιωσαν; Χμμ, ας υποθέσουμε οτι είναι όντως έτσι (ας πούμε οτι η σημερινή εκλογική δύναμη του ΠΑΣΟΚ είναι 17%, όσο λένε οι δημοσκοπήσεις). Θα πρέπει λοιπόν, λόγω δημοσκοπικών ενδείξεων να πάει σε εκλογές η κυβέρνηση; Ας πάει! Και μετά; Η επόμενη κυβέρνηση, όταν ανάλογες δημοσκοπήσεις τη δείξουν ντάουν θα κάνει κι εκείνη εκλογές; Αν είναι έτσι, γιατί να μην εναλλάσσονται οι κυβερνήσεις ανάλογα με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων –να γλιτώσουμε και τα έξοδα;

Λοιπόν, θα μπορούσες να ισχυριστείς (κι ίσως να είχες δίκιο) οτι όλα αυτά είναι σοφιστείες. Σωστά μεν ως επιχειρήματα αλλά εκτός πραγματικότητας. Διότι την κυβέρνηση δεν τη θέλει κανένας πλέον –το βλέπουμε στις ειδήσεις, τους κυνηγάνε από τις παρελάσεις και τα ουζερί, τους βρίζει ο κόσμος όλος... Είναι έτσι; Μπορεί....

Επίσης αν ισχυριζόσουν οτι η συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι η πιο ανίκανη των τελευταίων 35 ετών θα είχες απόλυτο δίκιο. Απορώ πώς συνεννοούνται αυτοί οι άνθρωποι με τους οικείους τους –δηλαδή υπάρχει περίπτωση να σου πει ο Βενιζέλος: «δοκιµάζεται η ικανότητά µας να συνεννοούµαστε µε ορθολογικό τρόπο γύρω από θεµελιώδη ζητήµατα εθνικής στρατηγικής» και να αντιληφθείς οτι θέλει να πάει πριν από σένα στην τουαλέτα; Πίστευα οτι η κυβέρνηση Καραμανλή (που της ζητούσαν από τις Βρυξέλλες να πάρει μόνιμα μέτρα κι έβαζε έκτακτες εισφορές) ήταν η πιο ηλίθια κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων, αλλά ήρθαν αυτοί να με διαψεύσουν. Οι οποίοι συμφωνούν για μόνιμα μέτρα, υπογράφουν, δεν εφαρμόζουν όσα υπέγραψαν, βάζουν έκτακτες εισφορές και στη συνέχεια τις μονιμοποιούν!

Εκεί ακριβώς, στην ανικανότητα της κυβέρνησης να κάνει κάτι διαφορετικό από το να ανεβάζει τους φόρους στους μισθωτούς (μειώνοντας παράλληλα  και τους μισθούς τους) έγκειται και η μοναδική (κατά τη γνώμη μου) ένσταση επικινδυνότητας που εγείρεται. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να φύγουν γιατί όσο μένουν τόσο μας ξεζουμίζουν. Εμάς –τους μισθωτούς! Εντάξει;

Και η εθνική κυριαρχία; Που την παραχώρησε ο Γιωργάκης με το Μνημόνιο (ή με το Μεσοπρόθεσμο, ή με το «κούρεμα» ή με το ξύρισμα –κάποτε τέλος πάντων!) Πού την πας την εθνική κυριαρχία; Ε;

Λοιπόν, δεν ξέρω πού να την πάω –σκέφτομαι αρχικά στη Ραφήνα για ψαράκι και στη συνέχεια κατά Βάρκιζα μεριά σε κάνα φτηνό ξενοδοχείο... Λέω όμως οτι αυτός που ανακάλυψε τώρα μείωση της εθνικής κυριαρχίας ενώ:

-είμαστε τριαντατόσα χρόνια στο ΝΑΤΟ,

-εφαρμόζουμε άλλα τόσα χρόνια την Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε., την Κοινή Δασμολογική Πολιτική, το Μάαστριχτ, το Σέγκεν, το Μέγκεν και το Γκέγκεν,

-έχουμε ενταχθεί σε ένα κοινό νόμισμα απεμπολίζοντας το δικαίωμά μας για χάραξη εθνικής νομισματικής πολιτικής,

-έχουμε αποδεχτεί ότι οι Κοινοτικοί Κανονισμοί υπερισχύουν του εθνικού μας Συντάγματος,

αυτός λοιπόν που ισχυρίζεται οτι σήμερα παραχωρείται η εθνική κυριαρχία είναι ή παντελώς ηλίθιος, ή εντελώς πονηρούλης.

Έτσι έχουν τα πράγματα –το να βρίζεις την κυβέρνηση είναι η μεγαλύτερη τρεντιά της χρονιάς και γιατί όχι, δηλαδή; Δεν συμμετέχω επειδή ανέκαθεν με ενοχλούσε το τρέντι αλλά και δε με νοιάζει –ούτε υπουργός είμαι, ούτε βουλευτής, ούτε μπάτσος. Εκείνο που με νοιάζει (και με ενοχλεί) είναι οι ιησουΐτικες μέθοδοι, το «να βαφτίζεις το κρέας ψάρι» με δυο λόγια. Όπως πρόσφατα στις παρελάσεις για την 28^η Οκτωβρίου.

Όσο καλόβολος και να ήσουν αποκλειόταν να μην ακούσεις αυτά που φωνάζανε οι ντουντούκες των «αγανακτισμένων».

Όσο ΣΥΡΙΖΑ και να ήσουν αποκλειόταν να μην ακούσεις τα «προδότες, μασόνοι, εβραίοι», τα «Ελλάς –Ελλήνων –χριστιανών» και τα λοιπά «χιουμοριστικά» συνθήματα.

Όσο μαλάκας κι αν ήσουν αποκλειόταν να μη δεις οτι οι παρελάσεις συνεχίστηκαν μετά την αποχώρηση των επισήμων (σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, παρέλασαν Χρυσαυγίτες, έφεδροι απόστρατοι και άλλα τέτοια λεβεντόπαιδα).

Κατόπιν αυτών, η ερώτηση είναι: τι κοινό μπορεί να έχει ένας φυσιολογικός άνθρωπος με αυτούς που γουστάρουν να παρελαύνουν τα παιδιά μας σαν αποβλακωμένα ρομπότ για να τιμήσουν τον καιροσκοπισμό ενός δικτάτορα ο οποίος λόγω συμμαχιών επέλεξε να αιματοκυλήσει έναν λαό για να καθυστερήσει την προέλαση κάποιων ομοϊδεατών του;

Τι κοινό μπορεί να έχουν τα κόμματα της αριστεράς με σχιζοφρενείς οι οποίοι βλέπουν διαπλανητικές συνωμοσίες, υπερφυσικούς εχθρούς από τον πλανήτη Εβραϊστάν και τον Ζούπερμαν με χλαμύδα να φυλάει τον Πασιάκο στις Θερμοπύλες;

Θέλουν, λένε, να φύγει η κυβέρνηση Γιωργάκη –Τσολάκογλου και να έρθει μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας (Δαμασκηνού, σα να λέμε –για όποιον έχει διαβάσει κάνα βιβλίο ιστορίας). Γιατί; Για να πάρει όσα μέτρα δεν πρόλαβε (ή δεν κατάφερε) ο Γιωργάκης; Κι έτσι να προετοιμάσει τον εθνοσωτήριο Αντωνάκη Σαμαρά, ας πούμε;

Θέλουν, λένε, να επαναδιαπραγματευτούμε το χρέος μας επειδή δεν είναι δικό μας –άλλοι τα φάγανε (εμείς απλώς τα ήπιαμε και τον ήπιαμε). Εγώ να συμφωνήσω –αλλά ας μου απαντήσει κάποιος: «τι τους νοιάζει τους δανειστές ποιος τα έφαγε;» Να μπω στην πρώτη γραμμή για την παραγραφή του χρέους –γιατί όχι; Βέβαια, αν τους φάμε τα λεφτά θα σταματήσουν να μας δανείζουν –το γνωρίζουμε αυτό. Κι αν σταματήσουν να μας δανείζουν θα πρέπει να ζήσουμε με αυτά που παράγουμε –σωστά; Σωστά. Κι εγώ μαζί σας –ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, να φύγουν όλοι, να μείνουμε εμείς. Παρακάτω;

Είδα οτι η γνωστή αποκαλυπτική ομάδα μετά το Debtocracy ετοιμάζει το Katastroika, όπου παρουσιάζει τα δεινά των ιδιωτικοποιήσεων. Θα συμφωνήσω και μ΄αυτούς. Ειδικά εφόσον είδα στο τρέιλερ οτι επισημαίνουν τα δεινά που βρήκαν την Ανατολική Γερμανία και την ΕΣΣΔ μετά την πτώση του «υπαρκτού»! Ναι σύντροφοι, επανακρατικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών (λέμε τώρα!) πηγών, όλοι δημόσιοι υπάλληλοι και να πληρωνόμαστε με κουπόνια! Γουστάρω! Και δεν κάνω καθόλου πλάκα.

Αρκεί να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι «κάτω η χούντα του Πασόκ», αλλά «θέλουμε επειγόντως μια κανονική χούντα». Όχι «δεν παραχωρείται η Ελλάδα», αλλά «θέλουμε ξανά τα Σοβιέτ». Όχι «ζήτω το πνεύμα του ΟΧΙ», αλλά «θέλουμε να παίρνουμε μάτι μίνι φούστες και τους γιους μας τους λεβεντοσπυριάρηδες». Τα πράγματα με το όνομά τους. Την τηλεόραση -«πλάσμα», το αυτοκίνητο -«τζιπ» και το σπίτι -«με πισίνα».

Επειδή έχει πλάκα ο τσαχπίνης κυνηγός που ταράζεται γιατί «κάποιος άφησε ένα ελάφι στην πλάτη του» αλλά εμείς (παίζει και να) είμαστε τα ελάφια. Και δε μας βλέπω να γελάμε για πολύ.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά