Περιμένοντας τον κοντό

Εμείς τώρα (αύριο δεν ξέρω) λογιζόμαστε για άνθρωποι κι ως εκ τούτου ζούμε σε κοινωνίες. Αυτές τις κοινωνίες δυο πράγματα τις καθορίζουν: η ιδεολογία και η καθημερινή πρακτική. Άτιμο πράμα η ιδεολογία –εκεί που λέει ο Ιάπων οτι μάς τελείωσε, εκεί ακριβώς υπάρχει, ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.

Διότι –τι είναι η ιδεολογία; Μαρξισμός, αναρχισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός άντε και καπιταλισμός, θα σου απαντήσει ο φωστήρας. Ναι μεν –αλλά όχι. Αυτές είναι κάποιες ιδεολογίες κι εγώ δεν ρώτησα τα ονοματάκια τους, άλλο ρώτησα. Ιδεολογία, το λοιπόν, είναι η εικόνα που έχουμε για τον μελλοντικό κόσμο. Και αυτή η εικόνα θα ενδιέφερε μονάχα τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας αν δεν καθόριζε την καθημερινή πρακτική μας. 

Πρόσεξε τώρα απλούν παράδειγμα: Βγαίνει ο άτομος στον τηλεοπτικό καφενείο (το οποίο μπορεί και να είναι το Λουι Σεζ βιτρώ σαλονάκι μας) και αναλύει περί του οτι πέθαναν οι ιδεολογίες κι αυτά είναι αναχρονιστικά πράγματα του προπερασμένου αιώνος όταν κυκλοφορούσαν ακόμα τα γκαζοζέν. Τι θέλει να πει ο φιλόσοφος; Εγώ το καταλαβαίνω ως «οι παλιές ιδεολογίες δεν ισχύουν πια κι έχουν αντικατασταθεί από καινούργια ή, άντε, καινούργιες». Δηλαδή ο κομμουνισμός πέθανε, τώρα υπάρχει, ας πούμε, ο οτιαρπαξειοκωλισμός. Εντάξει –αλλά γιατί δεν το διατυπώνει έτσι, να καταλάβουμε κι εμείς οι ανιστόρητοι;

Επειδή αν το έλεγε τοιουτοτρόπως θα έπρεπε, για παράδειγμα, να μπει σε μια κουβέντα περί του τι λέει λάθος ο κομμουνισμός και περί του πόσο παρωχημένος είναι σε σχέση με την ιδεολογία την οποία αυτός υποστηρίζει. Πράγμα δύσκολο έως και ακατόρθωτο –όχι επειδή ο κομμουνισμός δεν έχει θεωρητικά λάθη, ούτε επειδή δεν είναι παρωχημένη θεωρία, αλλά επειδή ο φιλόσοφος του παραδείγματός μας δεν κατέχει τι πρεσβεύει ο κομμουνισμός! Αν τον στριμώξεις, το πολύ να σου αρχίσει τα περί αιμοσταγούς Στάλιν, πατερούληδων, στρατοπέδων συγκέντρωσης κ.λ.π. –δηλαδή, θα φύγει από το θεωρητικό επίπεδο και θα πάει στην πρακτική εφαρμογή! Μπινιά; Τεράστια. Διότι από τη μια, θέτει την πρακτική εφαρμογή μιας ιδεολογίας και από την άλλη, σου αντιπαραθέτει την θεωρητική θεμελίωση της ιδεολογίας που αυτός πρεσβεύει! Σα να λέμε δηλαδή –ποιος μπορεί να εξολοθρεύσει περισσότερους κακούς, ο «με λένε Τριντιτά και βαράω δυνατά» ή ο Σούλης, άρτι αποφοιτήσας της σχολής Σοτοκάν Καράτε Ντο; Προφανώς, όσο και να χτυπάει τον κώλο του κάτω ο Σούλης, ο Τρινιτά θα δέρνει πάντα περισσότερους καθότι πλάσμα φανταστικό που κάνει ότι γουστάρει ο σκηνοθέτης.

Πάμε τώρα σε πιο σύγχρονα πράγματα –σημερινά δηλαδή.

Υπάρχει μια κυρίαρχη ιδεολογία στον κόσμο που αντιδρά (διαδηλώνει, γιαουρτώνει, φασκελώνει, «δεν πληρώνει» κλπ) εκεί έξω και υπάρχει μια δευτερεύουσα (σε σχέση με το πλήθος των υποστηρικτών) ιδεολογία:

-Η κυρίαρχη ιδεολογία, σύμφωνα με τις δηλώσεις των υποστηρικτών της μοιάζει να είναι ο παρελθοντολάγνος εθνικισμός. Οι Έλληνες, αυτός ο περιούσιος λαός που συμμετείχε περήφανα σε όλες τις μεγάλες αναμετρήσεις (χάνοντας την πρόκριση στα τελευταία λεπτά με αυτογκόλ -αλλά μην αφήνεις τις λεπτομέρειες να σου χαλάνε το τριπάκι) διεκδικούν την επιστροφή στις ρίζες της φυλής, τουτέστιν στο «Ελλάς, Ελλήνων χριστιανών», στο «είμαστε έθνος ανάδελφο» και στο «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Οι αλλόθρησκοι Ευρωπαϊστές θέλουν να μας υποδουλώσουν, ως συνήθως, κι εμείς αγωνιζόμαστε «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Από τις σημαίες στην πλατεία Συντάγματος, στα γιουχαϊσματα των πολιτικών με την ιαχή «προδότες», μέχρι και στην αυτοκτονία εκείνου του γεράκου –οι ιδεολογικές καταβολές μοιάζουν κοινές.

 Έγραψα περί αυτοκτονίας –ας κάνω μια διευκρίνηση: Σέβομαι την απελπισία του ανθρώπου, αγανακτώ με τα όσα φέρνουν τους ανθρώπους σε τέτοια κατάσταση (και δεν μιλάω μονάχα για την «κυβέρνηση Τσολάκογλου» αλλά και για τους σιχαμερούς δημαγωγούς των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, τύπου Τράγκα και τους δημογέροντες τύπου Θεοδωράκη οι οποίοι οδηγούν το κοινό τους στην παράνοια για δικά τους συμφέροντα), αλλά η συγκεκριμένη αυτοκτονία δεν σημαίνει κάτι περισσότερο για μένα. Αντιθέτως, εκείνος ο Αλβανός που κρεμάστηκε στην Ιεράπετρα τις ίδιες μέρες επειδή δεν είχε να θρέψει τα παιδιά του, αλλά πήγε σχεδόν άκλαυτος, είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη ένα τρομακτικό παράδειγμα του οτι αυτό το κράτος σκοτώνει τους ανθρώπους που το κατοικούν. Κλείνω την παρένθεση.

Ποιος είναι ο μελλοντικός κόσμος τον οποίο ατενίζει η συγκεκριμένη ιδεολογία; Μια Ελλάδα που θα κυβερνάται από «φωτισμένους πολιτικούς» (κάτι σαν τον γερο Καραμανλή ή τον Παπαντρέα ας πούμε), μια Ελλάδα την οποία όλος ο κόσμος θα χαρτζιλικώνει τζάμπα και βερεσέ (καθότι όλος ο κόσμος μάς χρωστάει), μια Ελλάδα τσαχπίνα την οποία όλοι θα θαυμάζουν αλλά κανένας δεν θα μπορεί να μιμηθεί, μια Ελλάδα, κοντολογίς, όπως ακριβώς μας την υποσχέθηκαν οι «φωτισμένοι» του παρελθόντος –μέσα αλλά και έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, κέντρο του κόσμου και σημείο αναφοράς. Ε, άμα γίνουμε και «των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών» ακόμα καλύτερα!

-Η δευτερεύουσα ιδεολογία, σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις των υποστηρικτών της, μοιάζει να είναι ο εξ αποκαλύψεως μηδενισμός. Δηλαδή, μας έχει αποκαλυφθεί από κάποιες Άγιες Γραφές (V for Vendetta, τα ευαγγέλια του Ντουρούτι ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο) οτι ο κόσμος θα αλλάξει μόνο εφόσον καταστραφεί –εξ ου κι όπου βλέπουμε μπάχαλο τρέχουμε να συνδράμουμε.

Σύμφωνα με τις ιδεολογίες καθορίζονται και οι πρακτικές –το είπαμε αυτό. Στην περίπτωση των εξ αποκαλύψεως μηδενιστών η πρακτική εφαρμογή κάνει μπαμ όπως ακριβώς και μια μολότωφ –εύκολα την διακρίνουμε, ακόμα ευκολότερα την ακούμε. Ακόμα δυνατότερο μπαμ κάνει βέβαια η αγωνιώδης προσπάθεια προσεταιρισμού του οποιουδήποτε «τα βάζει με το κράτος», είτε αυτός είναι ληστής ψιλικατζίδικου, είτε οδηγός του ΟΑΣ, είτε ταρίφας, είτε ακραιφνής εθνικόφρονας.

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των «κάθε πέρσι και καλύτερα» εθνικιστών. Να στο εξηγήσω αυτό αναλυτικότερα:

-Έχω γράψει 320 φορές για το δημοψήφισμα Γιωργάκη και την έκπληξη που ένιωσα όταν αυτοί που απαιτούσαν να γίνει, άλλαξαν στάση με την προκήρυξή του. Παράλογο; Σε πρώτη φάση –ναι. Σε δεύτερη φάση (τρομερή φάση!) –καθόλου. Όσοι πρεσβεύουν την παραπάνω κυρίαρχη ιδεολογία δεν κάθονται να συνδιαλλαγούν  με τους «προδότες». Το πολύ να συζητήσουν μαζί τους αν προτιμάνε κρεμάλα στου Γουδή ή στου Μπαϊρακτάρη –αλλά μέχρι εκεί! Έχει και ο ανθρωπισμός τα όρια του! Οι άνθρωποι το δηλώνανε (κι εγώ ο βλάκας δεν ήθελα να τους ακούσω): «να φύγει ο Τζέφρι και μετά βλέπουμε». Έφυγε και είδαμε!

-Ένα άλλο θέμα που με απασχόλησε όλο αυτό το διάστημα είχε να κάνει με την αντίδραση του κόσμου η οποία ήταν αντιστρόφως ανάλογη του βαθμού στον οποίο τους έπλητταν τα εκάστοτε κυβερνητικά μέτρα.

Δηλαδή, ας πούμε, όταν μείωσαν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τους κατάργησαν τα «δώρα» έγινε το αναμενόμενο πανηγυράκι της ΑΔΕΔΥ κι «έξω απ΄την πόρτα» κύριος! Το απέδωσα (τέτοιος κόπανος είμαι) στο οτι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοινωνική μειοψηφία, άρα δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο τα προβλήματά τους.

Ήρθε όμως στη συνέχεια ο Βαγγέλας να με βγάλει από την πλάνη. Χρατς μια αύξηση του «κεφαλικού φόρου», χρουτς ένα πιπέτο με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ (άπαντα και τα δυο μέτρα καθολικής ισχύος για τους μικρομεσαίους) πάρτον κάτω τον τσολιά! Ε, σκέφτηκα, τώρα δεν γίνεται! Θα καεί ο πελεκούδης! Φυσικά, όταν πλήρωσα τις δόσεις μου σαν καλό παιδί, ο πελεκούδης καθόταν απέναντι από το ταμείο και με κορόιδευε πυρίμαχος. Κάτι διαμαρτυρίες «για το καλό» και αυτό ήταν όλο.

Είναι τώρα αυτός ο νόμος Κατσέλη (αρτοποιήματα μιλάμε!) όπου βοηθάει όσους χρωστάνε μέχρι σώβρακο στις τράπεζες. Καλός νόμος, σου δίνει μια βάση να πατήσεις, χρηματοδοτεί και το πρώτο νταραβέρι με τις τράπεζες μέσω δικηγόρων (βέβαια, το νταραβέρι αποτυγχάνει πάντα και το θέμα πάει σε δίκη την οποία πληρώνεις φρομ γιορ πόκετ), τέλος πάντων, «απ΄το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα». Είδε εκείνος ο καλός άνθρωπος (γιατί είναι καλός άνθρωπος –ρώτα όποιον υπερχρεωμένο να στο βεβαιώσει) ο Γενικός Γραμματέας Καταναλωτή, οτι ο νόμος Κατσέλη έμπαζε από χίλιες πάντες και είπε να τον σουλουπώσει. Προς όφελος του υπερχρεωμένου και μπράβο τού ανθρώπου –έφτιαξε λοιπόν μια τροπολογία για να γλιτώνει ο υπερχρεωμένος το σπιτάκι του, να γλιτώνει τη δέσμευση του τραπεζικού του λογαριασμού αν έχει κάτω από 2 χιλιαρικάκια και να μη χρειάζεται να προηγηθεί της δίκης προσπάθεια εξωδικαστικού συμβιβασμού (άρα να τρέχουν οι τόκοι), εφόσον μέχρι σήμερα δεν υπήρξε διάθεση συνεργασίας από τις τράπεζες. Καλά μέχρι εδώ; Φάε τώρα το πρώτο λάκτισμα –η τροπολογία πριν κατατεθεί στη Βουλή ξεχείλωσε ολίγον τι προκειμένου να χωρέσει και τους επιχειρηματίες που έχουν πάρει μικροδάνεια. Τώρα, τι σχέση έχω εγώ ο μαλάκας ο υπερχρεωμένος καταναλωτής με τον άλλο που πήρε δάνειο για να βγάλει κέρδος από τη δική μου κατανάλωση –μόνο η κούτρα του Κουτρουμάνη ξέρει! Ο οποίος Κουτρουμάνης κατέθεσε μεν την τροπολογία αλλά την απέσυρε «διότι δεν είχαμε συνεννοηθεί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα» και με τον Άνακτα της Δανιμαρκίας μη σου πω! Τσίμπα ένα ακόμα βολ πλανέ λοιπόν –παραιτήθηκε κι ο καλός άνθρωπος ο Γενικός (μπράβο του ξανά) και δήλωσε ο Κουτρουμάνης οτι ‘ντάξει ρε παιδί μου, τα συμφωνήσαμε με τους Ευρωπαίοι και όλα καλά αλλά κοίτα ένα περίεργο πράμα –έκλεισε η Βουλή κι έμεινα με την τροπολογία στο χέρι! Αυτά είναι τα γεγονότα και απορώ εγώ: δεν ισχύει οτι ένα τεράστιο ποσοστό Ελλήνων είναι υπερχρεωμένοι; Πώς αντέδρασαν σε όλο αυτό το σήριαλ; Ε, Πώς; Α –μάλιστα! Δεν τους ενδιέφερε το όλο ζήτημα; Ή ντράπηκαν (σαν τις πουτάνες που τους φεύγει πόντος από το καλσόν) για να μη φανεί οτι χρωστάνε;

Ρεζουμέ –τρία στα τρία. Δεν μας αφορά το τι κάνουν οι «δοσίλογοι» εμείς είμαστε υπεράνω –θέλουμε να φύγουν. Κι αν μας στοιχίσει κάτι παραπάνω –δε βαριέσαι; Μπροστά στην εθνική περηφάνεια –τι είναι τα φράγκα;

Αυτά είναι κάποια παραδείγματα συνεπούς στάσης, σύμφωνης με την κυρίαρχη ιδεολογία. Η οποία κυρίαρχη ιδεολογία εντοπίζεται μέχρι και στις (ο Αλλάχ να τις κάνει) δημοσκοπήσεις των ημερών. Πάρε για παράδειγμα την τελευταία δημοσκόπηση (η οποία βεβαίως είναι κάργα αντιεπιστημονική από τη στιγμή που το «δεν έχω αποφασίσει τι θα ψηφίσω» συγκεντρώνει μεγαλύτερο ποσοστό από το πρώτο κόμμα). Ακόμα κι έτσι όμως -18,2 πιάνει η ΝΔ, 4 το Λάος, 7 οι καταΚαμμένοι και 3,1 η Χρυσή Αυγή –το όλον μάς αθροίζει 32,3. Πάει να πει –ο ένας στους τρεις ερωτηθέντες δήλωσε περήφανα οτι γουστάρει «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Βάλε από δίπλα και τους μη καταμετρηθέντες ΕΠΑΜίτες, βάλε και τους Σπινθηροβόλους δημογέροντες, βάλε κάτι Άρματα Πολιτών Δημαρώδη –άνετα βγάζεις το μεγαλύτερο ποσοστό του «αγανακτισμένου πλήθους» της κάθε πλατείας Συντάγματος.

Κι από αυτό μπορείς να κατανοήσεις την πρεμούρα που έχει πιάσει κάμποσους για εκλογές –έχουν άποψη οι άνθρωποι και έχουν και εκφραστές της άποψής τους (ιδεολογικούς εκφραστές) γι΄αυτό βιάζονται να πάνε να τους ψηφίσουν.

Θέλεις κι άλλη απόδειξη; Το Πασόκ εθνικίζει όσο μπορεί (προσπαθεί δηλαδή να προσεταιριστεί την κυρίαρχη ιδεολογία) –μέχρι και στρατόπεδα συγκέντρωσης τάζουν οι άνθρωποι!

Ο «Ελλάς –Ελλάς» Αντώνης Σαμαράς έδωσε προχτές μια συνέντευξη την οποία θα ζήλευε κι ο Μιχαλολιάκος (ούτε ο Άδωνης να του την έγραφε!). Κάθε δεύτερη κουβέντα φρόντιζε να υπενθυμίσει οτι θ΄αλλάξει τον νόμο Ραγκούση περί ιθαγένειας (δηλαδή, εμείς αδερφούλη είμεθα οι ντεκλαρέ φασίστες –μην ψήνεσαι από τους ιμιτασιόν του Πασόκ). Υπενθύμισε οτι θα βγάλει τις κουκούλες από τους αντιεξουσιαστές (και, καθότι τσίπης λέω εγώ, θα τις δώσει στους ΜΑΤατζήδες να μην επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός με τζάμπα έξοδα). Δήλωσε οτι θα μπει μέσα στο Πολυτεχνείο (δεν είναι κακή η δια βίου μάθηση –λέω εγώ) για να βρει τον σταθμό του ιντυμήντια γιατί αυτοί γράψανε την προκήρυξη για τη βόμβα στο Μετρό (να μπει μετά και στα γραφεία των εφημερίδων γιατί κι εκεί γράφουν προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων –πώς; απλώς τις αναδημοσιεύουν; άντε ρε –πού θα αμφισβητήσεις τον Αντώνη!) Σε κάποια φάση κάτι πήγε να του ξεφύγει για τις δικαιοδοσίες της αστυνομίας οι οποίες θα αυξηθούν, αλλά το μάζεψε άτσαλα.

Τι μένει; Ας πούμε η «Αριστερά» -το ΚΚΕ δηλαδή το οποίο ανεμίζει το λάβαρο του εθνικισμού (πατριωτισμό το λέει) εδώ και κάτι χρόνια κι ο Τσίπρας με το «ελληνόμετρό» του. Θέλεις κι άλλα ή χόρτασες;

Εγώ πάντως ναι. Και χαίρομαι δηλαδή αν θες να ξέρεις γιατί ζω σε μια χώρα με προοπτικές αναγέννησης –μόνο το πουλί (ο φοίνικας) μάς λείπει κι ο κοντός με το σκοροφαγωμένο μουστάκι για να δούμε «ένα καλύτερο αύριο» αλλά πού θα πάει; Οι ηγέτες είναι γεννήματα των καιρών όπως θα σου πει ο κάθε διαβασμένος μαρξιστής. Άντε να δούμε!

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά