"Από πού χάνεις λάδια;"

Υπάρχει ένα ανέκδοτο ενδεικτικό της σύγχυσης που επικρατεί τη σήμερον ημέρα. Λέει αυτό το ανέκδοτο για έναν γιατρό ο οποίος ήταν ικανός να σου κάνει πλήρη διάγνωση αρκεί να του πήγαινες τα ούρα σου και, μάλιστα, η διάγνωσή του ήταν γκαραντί 100%. Όπου εμφανίζεται ο γνωστός πονηρίδης και αποφασίζει να ξεφτιλίσει τον καλό επιστήμονα. Μαζεύει ούρα στο σχετικό δοχείο, τραβάει από πάνω μια μαλακία, ρίχνει και 5-6 σταγόνες λάδι για να δέσει το σιρόπι. Πάει το μείγμα στον γιατρό, το παίρνει ο λαμπρός επιστήμονας, το εξετάζει και ξύνει το κεφάλι του. «Τι έγινε ντόκτορ; Δυσκολευόμαστε;» κρυφογελάει ο πονηρίδης. Οπότε ο γιατρός τού απαντάει κοιτάζοντας ακόμα το μείγμα: «Λοιπόν –το οτι είσαι μαλάκας το κατάλαβα, από πού χάνεις λάδια δεν μπορώ να βρω!»

Αυτό ακριβώς συμβαίνει τους τελευταίους μήνες. Δε με πιστεύεις; Να το δούμε αναλυτικά –παρουσιάζοντας μερικούς χαρακτηριστικούς τύπους πονηρίδηδων.

Ο βουλευτικός πονηρίδης.

Στην κατηγορία εντάσσονται όλοι εκείνοι οι πατέρες καθώς και οι μητέρες του έθνους που ψήφισαν παραπομπή Παπανδρέου, Παπαδήμου, Βενιζέλου, Παπακωνσταντίνου σε προανακριτική επιτροπή για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ. Το οτι δεν υπάρχει καμιά απόδειξη οτι οι παραπάνω υπέπεσαν σε ποινικό παράπτωμα (πρόσεξε: σε ποινικό παράπτωμα λέω, όπως αυτό της υπεξαίρεσης, της πλαστογραφίας, της αλλοίωσης) είναι ενδεικτικό είτε της χαζομάρας που δέρνει τους πονηρίδηδες αυτής της κατηγορίας, είτε της πρόθεσής τους να καθαρίσουν πλαγίως τα ονόματα των παραπεμπομένων, κατηγορώντας τους για κάτι αστήρικτο.

Το γεγονός όμως οτι αιτιολόγησαν την παραπομπή των παραπάνω με αναφορές στην πολιτική που αυτοί ασκούσαν (άρα εξομοίωσαν την ποινική ευθύνη με την πολιτική ευθύνη) δημιουργεί την απορία: «μα, από πού χάνουν λάδια;»

Ο επιμορφωτικός πονηρίδης.

Μια κατηγορία από μόνος του εδώ ο άξιος συνεχιστής του θρυλικού διδύμου των αδελφών Τζαβάρα –ο επικαλούμενος και Αναπληρωτής Υπουργός. Είχε ο άνθρωπος στην εποπτεία του ένα πρόγραμμα ονόματι Φιλαναγνωσία, συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να προωθείται το βιβλίο στους μαθητές των δημοτικών σχολείων. Με αφορμή ένα άρθρο της έγκριτης δημοσιογράφου, βιβλιοκριτικού, αλλά και λογοτέχνου και αναγνωρισμένης ξερόλας Λώρης Κέζα πάει ο γίγαντας και σταματάει το πρόγραμμα! Διαλύει και την επιτροπή επιλογής βιβλίων επειδή η έγκριτος Κέζα έγραψε οτι δεν κάνουν αντικειμενική επιλογή τίτλων –«σκόνη και θρύψαλα», που θα έλεγε κι ο Κορκολής! Αλλά, επειδή πήρε φόρα ο ασυγκράτητος Τζαβάρας, κλείνει και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίο άμα λάχει να πούμε! Τι διάολο –μισές δουλειές θα κάνουμε; Απορώ μάλιστα πώς δεν εκτέλεσε και 5-6 λαπάδες επιδοτούμενους λογοτέχνες στο Σύνταγμα, έτσι για να σφίξουν οι κώλοι.

Το οτι από πουθενά (πέραν του άρθρου της έγκριτης Λώρης) δεν προέκυψε κάτι το παράνομο ή το μεμπτό (εφόσον άλλωστε κανένας δεν έψαξε το θέμα διεξοδικά) και το οτι η (ας την δεχτούμε ως) κακή λειτουργία του ΕΚΕΒΙ αντί να διορθωθεί (όπως θα είχε υποχρέωση ο Υπουργός) οδήγησε στο κλείσιμό του –το γεγονός επίσης οτι τα κοινοτικά κονδύλια που θα πήγαιναν σε αγορά βιβλίων για τα σχολεία, τώρα (στην καλύτερη περίπτωση) επιστρέφουν ανείσπρακτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτά νομίζω αρκούν για να δείξουν την αντίληψη περί πολιτισμού (και κοινοτικών επιδοτήσεων) που διέπει τον εκάστοτε Τζαβάρα.

Το γεγονός όμως οτι με αφορμή μια καταγγελία για μη αντικειμενική επιλογή τίτλων βιβλίων που θα μοιραστούν στα δημοτικά σχολεία καταργήθηκε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου γεννάει για μια ακόμα φορά το ερώτημα: «ρε συ, από πού χάνουν λάδια;»

Ο επιχειρησιακός πονηρίδης.

Ο τίτλος μοιράζεται εξ ημισείας στους κ.κ. Αντώνη «θα τους βγάλω τις κουκούλες» Σαμαρά και Νίκο «θα πατάξομεν την ανομία» Δένδια για την ερμηνεία τους στην υπερπαραγωγή «Σε κατέλαβα οτι το κατέληψες». Το γεγονός πως έδωσαν εντολή (αφ΄εαυτού τους, χωρίς κάποια καταγγελία) να εκκενωθούν ένα σωρό καταλήψεις αθηναϊκών κτιρίων χωρίς να διαπιστώσουν την παραμικρή παρανομία (υπενθυμίζω οτι η κατάληψη είναι παράνομη εφόσον προηγηθεί καταγγελία και την κρίνει ως τέτοια το δικαστήριο) είναι ενδεικτικό της αδυναμίας τους να συγγράψουν ένα αξιοπρεπές σενάριο ακόμα και για homemade ταινία, απ΄αυτές που προβάλλονται αποκλειστικά στο youtube.

Όμως η πρόθεσή τους να ποινικοποιήσουν (νομοθετώντας από μόνοι τους χωρίς να έχουν τέτοια δικαιοδοσία κι έτσι, στην ουσία, παρανομώντας) την κατοχή αντικειμένων όπως τα άδεια μπουκάλια μπύρας, τα μπιτόνια βενζίνης, τα παλούκια (όποιος πηδάει πολλά…) και τις μεταλλικές μπίλιες σφεντόνας (καλά που δε βρήκαν σφαιρίδια αεροβόλου δηλαδή!) οδηγεί αμετάκλητα στην απορία: «βρε, από πού χάνουν λάδια;»

Ο εκπρόσωπος πονηρίδης

Πολλοί διεκδίκησαν τον τίτλο αλλά μονάχα ο Σίμος Κεδίκογλου τον κατέκτησε αβάδιστα. Η άποψή του περί απειλής του πολιτεύματος (άρα ιδιώνυμου) λόγω της δήλωσης βουλευτή οτι ασπάζεται την αναρχική ιδεολογία δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τις αθάνατες επιτυχίες των θεμελιωτών των Νέων Παρθενώνων (Μακρόνησος, Γυάρος κλπ). Η δε απόδοση ηθικής αυτουργίας σε τρομοκρατική ενέργεια λόγω της διαπίστωσης οτι ένα εμπορικό κέντρο είναι (πολεοδομικά) αυθαίρετο αποτελεί μνημείο ποινικοποίησης του ΓΟΚ! Κι αν τέτοιες ενέργειες θα μπορούσαν να αποδοθούν σε κάποιον «ιδιαίτερο» τρόπο ανάλυσης της πραγματικότητας, η επιμονή του να συνδέει το κατεξοχήν κόμμα της θεωρητικολογίας, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ (πρώην ΕΑΡ, ΚΚΕεσ. κλπ) με οποιασδήποτε μορφής εφαρμοσμένη  τρομοκρατία σε κάνει να πέφτεις μπρούμυτα κάτω από το σασί και να ψάχνεις τη διαρροή.

Ο αναλυτικός πονηρίδης

Μεγάλη κατηγορία! Σ΄αυτήν εντάσσονται οι βουλευτές και οι αρχηγοί κομμάτων που ανακάλυψαν τις εστίες τρομοκρατών και μπαχαλάκηδων στη Βίλλα Αμαλίας (πράγμα το οποίο, εφόσον το ισχυρίζονται, αφήνει έκθετη την αστυνομία γιατί ενώ ήξερε που κρύβονται όλοι αυτοί, δεν τους συνέλαβε τόσα χρόνια). Εντάσσονται επίσης οι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες που απαιτούν άμεση και άνευ όρων ή αστερίσκων καταδίκη κάθε φαινομένου βίας, είτε πρόκειται για βομβιστική ενέργεια, είτε πρόκειται για μπουγέλωμα σε αυλή σχολείου. Εντάσσονται δηλαδή όσοι αυτογελοιοποιούνται πρεσβεύοντας το δόγμα «η κάθε πράξη βίας είναι καταδικαστέα απ΄όπου κι αν προέρχεται» χωρίς ταυτόχρονα να υπενθυμίζουν οτι αναφέρονται μονάχα στην εξωθεσμική βία -εφόσον η κρατική βία είναι γι΄αυτούς θεμιτή. Κι αν αυτές τους οι απόψεις εγείρουν αμφιβολίες περί της σχέσεώς τους με την παραδοσιακή, δυτικότροπη, λογική –η αμέλειά τους να ζητήσουν καταδίκη των πράξεων βίας από φασιστικά κόμματα σαν τη Χρυσή Αυγή, η ευαισθησία τους στο γιαούρτωμα και η αναισθησία τους στο μαχαίρωμα σε κάνει να αναρωτιέσαι: «από το κάρτερ ή από το κιβώτιο μετάδοσης τα χάνουν τα λάδια;»

Ο εισαγγελικός πονηρίδης

Σφαγή γίνεται στη συγκεκριμένη κατηγορία καθώς για τον τίτλο διαγωνίζονται:

-Οι οικονομικοί εισαγγελείς οι οποίοι επιμένουν να στέλνουν υποθέσεις στη βουλή χωρίς στοιχεία για αξιόποινες πράξεις βουλευτών και επιπρόσθετα ασκούν διώξεις για εγκλήματα άνευ αντικειμένου (τρανταχτό παράδειγμα η δίωξη Γεωργίου ο οποίος κατηγορείται οτι αλλοίωσε τα στοιχεία του ελλείμματος προκειμένου να υποχρεωθεί η χώρα να υπαχθεί στον δανειοδοτικό μηχανισμό της τρόικας, 3 μήνες μετά την υπαγωγή της χώρας!)  

-Οι ποινικοί εισαγγελείς οι οποίοι αθωώνουν τους αστυνομικούς που συμμετείχαν σε, καταγεγραμμένο σε βίντεο, ξυλοδαρμό!

Αυτά θα μπορούσαν να εκληφθούν ως «διαφορετική φιλοσοφία εκδίκασης υποθέσεων» (σύμφωνα με την οποία ο εισαγγελέας δεν ερευνά για στοιχεία, ούτε και ενεργεί σαν δημόσιος κατήγορος, αλλά προτείνει αθωώσεις κατηγορουμένων) αν δεν υπήρχε το παράδοξο της τρίμηνης απεργίας των δικαστικών κατά τη διάρκεια της οποίας ελάχιστα έχασαν από τις οικονομικές τους απολαβές με την ταυτόχρονη διερεύνηση τέλεσης αξιόποινων πράξεων όταν το ίδιο ακριβώς πήγαν να κάνουν οι απεργοί του ΜΕΤΡΟ (να βάζουν δηλαδή άδειες προκειμένου να μη χάσουν το μισθό τους τις μέρες της απεργίας ή να επικαλούνται αδυναμία εργασίας επειδή απεργεί το διπλανό τους σωματείο). Παράδοξο, το οποίο και πάλι οδηγεί στο γνωστό ερώτημα –να μην το επαναλάβω.

Ο ενημερωτικός πονηρίδης.

Οι δημοσιογράφοι, δηλαδή η τέταρτη εξουσία (που δεν ντρέπεται να αυτοπροσδιορίζεται σαν τέτοια). Οι άνθρωποι που ξεπετάνε σε 2 λεπτά ολόκληρο νομοσχέδιο συγχώνευσης οργανισμών του Δημοσίου αλλά κάνουν 20 λεπτά ανάλυση της δήλωσης του Γιωργάκη του Παπανδρέου οτι έριχνε γκόμενες παίζοντας κιθάρα όταν ήταν νεαρός. Οι άνθρωποι με τη μνήμη χρυσόψαρου (άρα, οι γνήσιοι εκφραστές της συλλογικής μνήμης) που, για παράδειγμα, χαρακτηρίζουν τις αντιρρήσεις ΔΗΜΑΡ για την κατάργηση των επιδομάτων και των ωριμάνσεων στον ιδιωτικό τομέα ως «διαφωνία περί όνου σκιάς» (Εισαγγελάτος, όταν ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο) και αμέσως μετά καταγγέλλουν λάβροι το γεγονός οτι καταργήθηκαν τα επιδόματα και οι ωριμάνσεις στον ιδιωτικό τομέα αλλά δεν αντέδρασε κανένας, ενώ αν επρόκειτο για δημόσιους υπάλληλους… (Εισαγγελάτος, αμέσως μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου!) Οι άνθρωποι που ρωτάνε τον Κρίτωνα τον Αρσένη (όταν καταθέτει καμιά ερώτηση οικολογικού περιεχομένου στην ευρωβουλή) αν έχει ποτέ δουλέψει για την τουρκική κυβέρνηση! Οι πούροι δημοκράτες που εξοργίζονται από δηλώσεις Συριζαίων περί του δικαιώματος των ανθρώπων στον αυτοπροσδιορισμό αλλά κουνάνε συγκαταβατικά τους ώμους (τρίβοντας τα χέρια σα γερο-λαδάδες της τηλεθέασης) όταν οι Χρυσαυγίτες δηλώνουν οτι η χούντα δεν έκλεβε. Οι υπέρμαχοι των αναγκαίων θυσιών για το κοινό καλό (άποψη την οποία επαναφέρουν σε κάθε σχολιασμό απεργιακής κινητοποίησης) που φρόντισαν να εξαιρεθούν από κάθε νομοθετική διάταξη η οποία έθιγε τον κλάδο τους.

Θα μπορούσα να συνεχίσω με τις ώρες αλλά και πάλι, το «από πού χάνουν λάδια» αποκλειόταν να το πετύχω. Άρα –σταματάω.

Ο συνασπισμένος πονηρίδης.

Αυτός δηλώνει ακόμα αριστερός και κάποτε το πίστευε κιόλας. Σήμερα όμως άλλαξαν οι συνθήκες της κοινωνικής διαπάλης και χρέος του λαϊκού κινήματος είναι η αναπροσαρμογή των τακτικών και των στόχων (παλιά αυτό λεγόταν ρεφορμισμός). Εξ ου, «ανοίξαμε και σας περιμένουμε». Συνδικαλιστές, βυσματούχοι, επιστήμονες των τηλε-παραθύρων, δικηγόροι με έμφαση στην παπαρολογία, Ιζνογκούντ δημοσιογράφοι –για όλους υπάρχει μια θέση στα πλαίσια του αγώνα για την κατάληψη της (κυβερνητικής) εξουσίας. Και για όλα υπάρχει μια δικαιολογία. Φοροκλέβεις; Δεν είναι κακό –άλλωστε οι φόροι στηρίζουν την άρχουσα τάξη. Θέλεις να μη χάσεις τα μισθολογικά σου προνόμια; Πάντα ήμασταν υπέρ της αναδιανομής του πλούτου! Είσαι πατριώτης; Κι εμείς; Είσαι θρησκευάμενος; Εμείς να δεις! Είσαι Καμένος συνωμοσιολόγος; Κι ο Μαρξ ήταν λάτρης της επιστημονικής φαντασίας όταν έλεγε για φαντάσματα που πλανιούνται πάνω από την Ευρώπη!

Εντάξει, αυτά τα έκανε και το ΠΑΣΟΚ –δεν ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ την Αμερική. Όταν όμως ακούς τον πονηρίδη να υποστηρίζει το δίκαιο αίτημα του βυσματία δημόσιου υπαλλήλου περί μη εργασιακής αξιολόγησης (για παράδειγμα), ξέροντας κιόλας οτι ο συγκεκριμένος βυσματίας διορίστηκε από αντίπαλα, της αριστεράς, κόμματα και βλέποντας οτι όσο δεν αξιολογείται, ο δικός σου άνθρωπος, ο αριστερός, θα μένει στην απέξω –τότε δεν μπορείς παρά να αναφωνήσεις: «τη διαρροή τη βλέπω –καθόλου λάδι σού έχει μείνει όμως ή πας καρφί για κόλλημα;»

Ο καθημερινός πονηρίδης.

Εσύ, εγώ, αυτός –εμείς, εσείς, αυτοί. Πού φωνάζαμε για τη χούντα του ΠΑΣΟΚ αλλά αυτό εδώ που ζούμε δεν μας θυμίζει σε τίποτα χούντα! Γιατί να μας θυμίζει άλλωστε; Μήπως δεν τους ψηφίσαμε; ‘Η μήπως δεν τους δίνουμε ψηλά ποσοστά σε κάθε δημοσκόπηση;

Που ζητούσαμε εκλογές για να αλλάξει η κατάσταση και ψηφίσαμε να παραμείνουν τα πράγματα ίδια (και χειρότερα).

Που μας κόβουν τους μισθούς, μας ανεβάζουν τους φόρους κι εμείς διαμαρτυρόμαστε επειδή ο Γιωργάκης διδάσκει στο Χάρβαρντ.

Που αναρωτιόμαστε στα social media γιατί η  ΔΗΜΑΡ (του 6%) συμφωνεί με τα εξοντωτικά πολυνομοσχέδια και δεν λέμε κουβέντα για τη ΝΔ (του 30%) που τα προτείνει, τα ψηφίζει και τα εφαρμόζει.

Εμείς που ξεροχύνουμε με τις εικόνες του Τσοχατζόπουλου και της γυναίκας του με χειροπέδες αλλά αδιαφορούμε αν από το όλο πανηγυράκι θα μπει κάνα σέντσι στα ταμεία, μπας και περιοριστούν λίγο οι φόροι.

Εμείς που αύριο θα αγανακτήσουμε με την πρόταση του βαψομαλλιά του Κουράκηγια φορολόγηση υπέρ της εκκλησίας μόνο όσων δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι γιατί και Χ.Ο. θέλουμε να δηλώνουμε και φόρο να μην πληρώνουμε περί αυτής μας της προτίμησης.

Εμείς που δηλώνουμε απευθείας υπερήφανοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων και συνεχιστές της παράδοσης χωρίς να γνωρίζουμε λέξη Αρχαίων Ελληνικών (τα οποία απαιτούμε όμως να διδάσκονται στα σχολεία).

Εμείς που ήμασταν αναφανδόν υπέρ της πολεμικής σύρραξης στα Ίμια (και όπου αλλού τύχει) έχοντας υπηρετήσει τη θητεία μας στα δυο χιλιόμετρα απόσταση από τη μανούλα.

Εμείς που αγανακτούμε με όσους βγάζουν τα λεφτά τους σε ξένες τράπεζες και ταυτόχρονα κρύβουμε τα δικά μας λεφτά κάτω από το στρώμα γιατί δεν εμπιστευόμαστε τις ελληνικές τράπεζες.

Εμείς που υπερασπιζόμαστε με νύχια και δόντια το δικαίωμά μας στην ακινησία επειδή, αν τύχει και κάνουμε δυο μέτρα, θα κολλήσει ο κινητήρας –σταγόνα λάδι δε μας έχει απομείνει.

Υπάρχει ένα ανέκδοτο, ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί και είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο του κόσμου –μια λέξη όλη κι όλη: Ελλάδα.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά