ΠΑΜΕ επανάσταση;

Διάβασα αυτή την επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 25η Μαρτίου και πολύ το διασκέδασα. Κατά πώς φαίνεται, οι σύντροφοι του τιμημένου Κόμματος, πέρα από την άσκηση καιροσκοπικής πολιτικής έχουν μελετήσει και τον μαρξισμό από εικονογραφημένα φυλλάδια κι όχι από τα κανονικά κείμενα –το να διαβάζεις ανακρίβειες περί μαρξισμού από φασίστες ή ακροδεξιούς είναι αναμενόμενο, αλλά όταν μιλάμε για το Κόμμα, μια απαίτηση κατάρτισης επί του μαρξισμού-λενινισμού την έχουμε!

Αναφέρθηκα σε καιροσκοπισμό (οπορτουνισμό το λέγανε παλιά στο Κόμμα), ας το εξηγήσω λίγο αυτό. Σε γενικές γραμμές, οι θέσεις της επιστολής είναι κοντά στην ιστορική αλήθεια, όμως ποιος ο λόγος να την υπογράψουν οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ; Χάθηκε να βγει από το Κόμμα το ίδιο ή από το ΠΑΜΕ ή από την Επιτροπή τάδε ή δείνα; Όχι όμως! Έπρεπε να την υπογράψουν οι εκπαιδευτικοί για να δώσουν πάτημα στους φασίστες και τους ακροδεξιούς να τσιρίζουν περί του «κοίτα τι μαθαίνουν στα παιδιά μας οι κομμουνισταί!» Διότι κύριοι και κυρίες του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, οι απόψεις της επιστολής σας είναι διαφορετικές από την επίσημη διδακτέα ύλη των σχολείων την οποία είσαστε υποχρεωμένοι να διδάσκετε. Είναι ιστορία επιστημονικής φαντασίας η διδακτέα ύλη; Βεβαίως! Η τεκμηρίωσή της βασίζεται σε λογύδρια αμφιβόλου αξίας (και αναμφιβόλου απαξίας) κι όχι σε ιστορικές πηγές; Βεβαιότατα! ΠΑΜΕ λοιπόν κύριε εκπαιδευτικέ μου να διαμαρτυρηθούμε για τα βιβλία που διδάσκονται τα παιδιά. Κάνε ντόρο, φέρε το θέμα στη Βουλή, φέρε επιστημονικές επιτροπές, κάνε και μια πορεία Ομόνοια-παλαιά Ανάκτορα. Αλλά δεν το κάνεις γιατί φοβάσαι μη σε πούνε «Ρεπούση».

Εφόσον λοιπόν δέχεσαι να δουλεύεις με αυτά τα βιβλία γιατί μου έρχεσαι τώρα να κάνεις την ταρζανιά στους μαθητές; Δεν ξέρεις οτι απαγορεύεται η προώθηση απόψεων πέραν της επίσημης στα σχολεία; Δεν το δέχτηκες αυτό όταν προσλήφθηκες; Γιατί τώρα πετάς το μπαλάκι στους μαθητές; Κι αν αύριο πάει ένα παιδί και γράψει στις εξετάσεις οτι τη σημαία της επανάστασης του 1821 τη σήκωσε πρώτος ο Καρατζάς (πράγμα ιστορικά σωστό αλλά βιβλιογραφικά λάθος σύμφωνα με τη σχολική ύλη) τι θα κάνεις; Θα υπερασπιστείς το δικαίωμα του μαθητή να δίνει την ύλη που αυτός έχει επιλέξει; Στηριζόμενος σε ποιον κανονισμό; Στο επαναστατικό δίκαιο του Ροβεσπιέρου;

Αλλά η επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ χρησιμοποιεί και τη μέθοδο της μισής αλήθειας, ευτελίζοντας έτσι την ιστορική πραγματικότητα την οποία (υποτίθεται οτι) υπερασπίζεται. Παράδειγμα: «Όταν ο Παπαφλέσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την επανάσταση, ο τελευταίος άρχισε να τον βρίζει ότι είναι απατεώνας. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός μάλιστα είχε πει: ‘Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου’!» Η δεύτερη πρόταση είναι ολόσωστη και προφανής –σιγά μην υποστήριζε ένας διορισμένος ορθόδοξος Επίσκοπος τις ιδέες των Γάλλων επαναστατών! Αλλά η πρώτη πρόταση μπάζει –σαφώς ο Γερμανός κατηγόρησε τον Παπαφλέσα ως απατεώνα και είχε δίκιο βουνό από τη στιγμή που ο Παπαφλέσας μπλόφαρε περί της υποστήριξης των Ρώσων στην επικείμενη επανάσταση. Όπως γνωρίζουμε πλέον, καμιά υποστήριξη δεν είχε εξασφαλιστεί από την πλευρά των Μεγάλων Δυνάμεων προς τη Φιλική Εταιρεία, απλώς χρησιμοποιήθηκε η κομπίνα της «Αόρατης Αρχής» για να καμφθούν οι αντιρρήσεις περί ανέφικτου αγώνα λόγω παντοδυναμίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πετάνε εδώ λοιπόν τη μισή αλήθεια οι σύντροφοι του ΠΑΜΕ και γίνονται εύκολη λεία ακόμα και για τα παιδιά του Δημοτικού που έχουν δει τον «Παπαφλέσα» στην τηλεόραση.

Άλλο παράδειγμα: «Στην επανάσταση του 1821 δεν ήταν όλοι οι Έλληνες μαζί γιατί είχε κοινωνικό χαρακτήρα». Πολύ σωστά –η επανάσταση είχε κοινωνικό χαρακτήρα (θα αναλυθεί παρακάτω). Όμως, αυτός δεν ήταν ο λόγος για τον οποίο οι Έλληνες έφτασαν να κάνουν μέχρι και Εμφύλιο μεσούσης της εξέγερσης! Διότι, τι σκατά κοινωνικές διαφορές είχαν οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου μ΄αυτούς της Στερεάς Ελλάδας όταν αλληλοσφάζονταν; Οι διαφορές τους ήταν σε θέματα κατάληψης της ηγεσίας του επαναστατικού κινήματος και είχαν να κάνουν με προσωπικά (όχι ταξικά) οφέλη.

Οι σύντροφοι βεβαίως δεν έχουν διαβάσει καλά τον Μαρξ όταν γράφουν οτι : «Σκέψου λοιπόν ότι σε όλη την Ευρώπη εκείνη την περίοδο ξεσπούσαν αστικές επαναστάσεις, δηλαδή επαναστάσεις που έβαζαν στόχο να φύγουν οι φεουδάρχες (κάτοχοι γης) από την εξουσία και να πάρουν την πολιτική εξουσία οι αστοί (κάτοχοι κεφαλαίου που εκμεταλλεύονται την ελεύθερη εργατική δύναμη).» Επειδή, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, η ελληνική επανάσταση στην οποία συμμετείχαν κυρίως φεουδάρχες (γαιοκτήμονες δηλαδή) μαζί με ακτήμονες και δευτερευόντως έμποροι (αστοί)  -εφόσον η συγκεκριμένη τάξη δεν είχε ακόμα αναπτυχθεί στην Ελλάδα- θα ήταν μια καρικατούρα! Τι διάολο –οι φεουδάρχες πολεμάγανε τους φεουδάρχες για χάρη των (ελάχιστων ακόμα) αστών;

Αυτό που έγινε είναι οτι ξεχάσανε οι σύντροφοι να υπολογίσουν το στάδιο της απολυταρχίας (της ελέω Θεού μοναρχίας δηλαδή) το οποίο διαδέχτηκε τη φεουδαρχία! Στο συγκεκριμένο στάδιο, ο ισχυρότερος φεουδάρχης ανέλαβε την ηγεσία (ονομάζοντας την ισχύ του ‘θέλημα θεού’) συσπειρώνοντας τους υπόλοιπους φεουδάρχες κάτω από την εξουσία του. Κι απέναντι σε αυτόν τον μονάρχη στάθηκαν οι κοινωνικές επαναστάσεις  –στη Γαλλία απέναντι στον Λουδοβίκο ΙΔ’ και στην Ελλάδα απέναντι στον Σουλτάνο.

Παραπέρα, είναι τουλάχιστον άστοχος ο συσχετισμός μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Μνημονίου για τον απλούστατο λόγο οτι, στην επανάσταση του 1821 οι αγωνιστές έκαναν τούμπες μπας κι εξασφαλίσουν την υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων (αυτών που σήμερα χαρακτηρίζουμε ως «Μνημονιακές»). Σ΄εκείνη την απελπισμένη αναζήτηση εξωτερικής υποστήριξης αναφέρεται κι ο ποιητής όταν γράφει: «Μοναχή το δρόμο επήρες και ξανάρθες μοναχή/ Δεν είν΄εύκολες οι θύρες, αν η χρεία τες κουρταλεί».

Βέβαια, η επιστολή του ΠΑΜΕ πατάει σε ορθές ιστορικές βάσεις (άσχετα αν επιλέγει να τις τσαλαπατήσει τελικά).

-Όντως η επανάσταση του 1821 είχε πρώτιστα κοινωνικό (και δευτερευόντως εθνικοαπελευθερωτικό) χαρακτήρα. Αυτό επειδή δεν υπήρχε καμιά έννοια ελληνικού έθνους η οποία ώθησε τις διαφορετικές εθνότητες να ξεκινήσουν την εξέγερση. Η έννοια του ελληνικού έθνους (το οποίο επαναστάτησε) εμφανίστηκε εκ των υστέρων στην προσπάθεια να καρπωθεί το νεοσύστατο, ακόμα, ελληνικό κράτος τις δάφνες μιας επιτυχημένης εξέγερσης. Σ΄αυτή την προσπάθεια, συνειδητά με το πέρασμα των χρόνων, αποκρύφτηκε η προσφορά των υπολοίπων εθνοτήτων οι οποίες αναφέρονται στην επιστολή.

-Όντως η επανάσταση του 1821 ήταν ταξική αλλά, σε αντίθεση με τη Γαλλική επανάσταση, δεν έγινε από την (σχεδόν ανύπαρκτη στην Ελλάδα) αστική τάξη. Την επαναστατική πλειοψηφία αποτελούσαν (κατά κύριο λόγο) οι πρόκριτοι (γαιοκτήμονες), το μισθοφορικό τους προσωπικό (αρματολοί), οι πλοιοκτήτες και οι ακτήμονες –μια περίεργη (και μαρξιστικά στρεβλή συμμαχία αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων). Αυτός άλλωστε ήταν ο λόγος του Εμφυλίου που προέκυψε κατά τη διάρκεια της επανάστασης και οδήγησε τελικά στην ήττα των επαναστατικών δυνάμεων.

-Όντως ο Π.Π. Γερμανός δεν ύψωσε καμιά σημαία και ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ ήταν λάβρος κατά των επαναστατών (και βλακωδώς τον λίντσαρε ο τουρκικός όχλος).

-Όντως συμμετείχαν φιλέλληνες στην επανάσταση επειδή ακριβώς επρόκειτο για μια κοινωνική εξέγερση.

Και για να μην ξεχνάμε:

-Οι Έλληνες ηττήθηκαν στη συγκεκριμένη επανάσταση. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατατροπώθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις οι οποίες επέλεξαν τη δημιουργία αυτόνομου ελληνικού κράτους για τα δικά τους συμφέροντα, προφανώς.

-Κατά τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του ελληνικού κράτους τα πράγματα ήταν χειρότερα από την εποχή του τουρκικού ζυγού. Καμιά αναδιανομή γαιών δεν έγινε, κανένας ακτήμονας αγωνιστής δεν αποκαταστάθηκε, ίσα-ίσα, οι ομάδες «κλεφτών» που είχαν περάσει στην παρανομία επί τουρκοκρατίας παρέμειναν (στο μεγαλύτερό τους ποσοστό) στα βουνά.

-Τα πρώτα κόμματα που εμφανίστηκαν στο ελληνικό κράτος είχαν τα ονόματα: Αγγλικό, Γαλλικό και Ρωσικό.

-Τα πρώτα δάνεια που έλαβαν οι επαναστάτες (όπως και τα δάνεια που έλαβε το νεοσύστατο ελληνικό κράτος) κατέληξαν σε τσέπες επιτηδείων και δεν βοήθησαν καθόλου, ούτε τον ένοπλο αγώνα, ούτε την συγκρότηση του κράτους.

-Ο πρώτος Έλληνας κυβερνήτης (κόμης Ιωάννης Καποδίστριας) ήταν Ρώσος υπήκοος και δολοφονήθηκε από γαιοκτήμονες (απ΄αυτούς που συμμετείχαν στην επανάσταση δηλαδή).

-Ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς (Όττο Φρίντριχ Λούντβιχ φον Βίττελσμπαχ) ήταν Βαυαρός και ανήλικος όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του.

Θα μπορούσα να παραθέσω κι άλλα στοιχεία αλλά δεν νομίζω οτι υπάρχει λόγος. Όπως δεν υπάρχει λόγος να πανηγυρίζει κανείς για μια ανύπαρκτη εθνική νίκη σε μια επανάσταση της οποίας το πνεύμα και το νόημα έχουν σκυλευτεί βάναυσα. Και όσο για εθνική περηφάνια, ελληνική λεβεντιά και άλλα τινά… Ψάξε παραπάνω να βρεις κάτι για το οποίο νιώθεις εθνικά υπερήφανος και δείξτο μου κι εμένα αν μπορείς… Μπορείς;

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά