Το αέναο ταξίδι του Θοδωρή Ηλιακόπουλου

Αυτό είναι ένα άρθρο που έγραψα για το Wild Thing

«Είμαι παιδί της εποχής των κανιβάλων» - Θοδωρής Ηλιακόπουλος

Ανεξάρτητη έκδοση, 300 αντίτυπα, Αθήνα 2013

Σελίδες 196, χαρτί 150gr

Τιμή: 17 ευρώ

Αν ρωτήσεις 10 ανθρώπους να σου πουν ποιο είναι το πρώτο ελληνικό πανκ συγκρότημα που τους έρχεται στο μυαλό, οι 7 θα απαντήσουν: Η Γενιά του Χάους. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Γενιά του Χάους υπήρξε ένα από τα δυο σπουδαιότερα συγκροτήματα του ελληνικού πανκ –το άλλο ήταν οι Stress.

Ο Θοδωρής Ηλιακόπουλος (ντράμερ και στη συνέχεια τραγουδιστής της Γενιάς) ήταν ο υπεύθυνος για το σύνολο, σχεδόν, των στίχων του συγκροτήματος. Ο Θοδωρής βέβαια, ήταν και πολλά πράγματα ακόμα… Θυμάμαι τις συναυλίες της Γενιάς, πίσω στο ’80, θυμάμαι να τους πετυχαίνω στα Εξάρχεια όταν μύριζε φασαρίες –είχα πάντα την αίσθηση οτι ο Θοδωρής ήταν πιτσιρικάς. Ένα χρόνο μόνο τον περνάω αλλά ένιωθα βαρύς μπροστά του –γερασμένος, σοβαροφανής, γεμάτος σκοτούρες, αμήχανος απέναντι σ΄ένα παιδί τιγκαρισμένο στην ενέργεια, ζωντανό με μια κουβέντα.  Ο Θοδωρής ήταν αυτό το πράγμα, ο ζόρικος πάνκης που δεν πιανόταν εύκολα στο δόκανο. Έτσι τον θυμάμαι από το ’80…

Όταν έτυχε να συναντήσω τον Θοδωρή πρόσφατα, έμεινα κάμποσο μαλάκας. Κατά πρώτον ο άνθρωπος αυτός δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου εμφανισιακά –τι διάολο, μόνο εγώ έχω βάλει κιλά από το ΄80 και δώθε; Κατά δεύτερον (όπως μου είπε μετά τη συνάντηση η γυναίκα μου, η οποία έτυχε να είναι παρούσα) «ο Θοδωρής είναι από τους λίγους άντρες που ακούνε πραγματικά τις γυναίκες όταν μιλάνε –οι περισσότεροι απλά τις περιμένουν να τελειώσουν για να πουν μετά τα δικά τους» (αν διαβάσεις το βιβλίο του θα καταλάβεις τον λόγο). Κατά τρίτον, ο Θοδωρής ενσαρκώνει το πραγματικό νόημα του όρου πανκ δηλαδή την εξέλιξη μετά το σπάσιμο των στεγανών. Επειδή  το πανκ κίνημα, λειτούργησε σαν οδοστρωτήρας αλλά δεν θα είχε την παραμικρή θετική αξία αν κάποιοι δεν περπατούσαν τους δρόμους που τότε άνοιξαν. Ο Θοδωρής είναι ένας από αυτούς που περπάτησε το δρόμο –ακόμα καλύτερα, ο Θοδωρής έτρεξε στον δρόμο που άνοιξε - τιγκαρτισμένος στην ενέργεια, ζωντανός με μια κουβέντα –κι ακόμα τρέχει και άντε να τον πιάσεις…

Ευτυχώς δηλαδή που σταματάει για κάνα τσιγάρο - σε κάποια τέτοια διαλείμματα συγκέντρωσε, ταξινόμησε και κυκλοφόρησε το υλικό αυτού του βιβλίου. Το οποίο, υλικό, είναι διαχωρισμένο σε 4 χρονολογικές περιόδους:

- 1982 έως 1988 (η εποχή της Γενιάς του Χάους, η εποχή της οργής αλλά και των πρώτων βημάτων αυτογνωσίας, αγαπημένοι στίχοι από τη συγκεκριμένη περίοδο αυτοί του «Μαύρο-το  χρώμα της στέρησης»)

-1989 έως 2001 (η ενότητα της «φόρας», της συσπείρωσης δηλαδή που προηγείται του άλματος, όπως ακριβώς φαίνεται στο «Intro»).

-1996 έως 2012, μια περίοδος-ολοκληρωμένη ποιητική συλλογή που ονομάζεται «Άνοπτρον» και χωρίζεται σε τρία μέρη (Ναυτίλος, Ecce Homo, ICON). Εδώ είναι εμφανής πλέον η κατεύθυνση του Θοδωρή κι αυτά τα ποιήματα (έχουν ήδη κυκλοφορήσει δυο άλμπουμ με τα συγκεκριμένα κομμάτια, υπάρχουν εδώ για όποιον θέλει να τα αγοράσει) είναι τα ίχνη του στον αέρα. Μα, γίνεται ν΄αφήσεις ίχνη στον αέρα; Διάβασε, ας πούμε, το «Όμικρον» και θα καταλάβεις πώς γίνεται!

-Καλοκαίρι ως Φθινόπωρο του 2012, διάστημα στο οποίο γράφτηκε το «Εγχειρίδιο Κηπουρικής».

Έτσι ταξινομημένο το περιεχόμενο του βιβλίου δημιουργεί στον αναγνώστη την αίσθηση οδοιπορικού (με τις φωτογραφίες και τα  γραφικά του Θοδωρή να λειτουργούν σαν πολαρόιντ αποτύπωσης στιγμών ή στιγμάτων, όπως θέλεις πες το) –πρόκειται για ένα ταξίδι με αφετηρία την αγανάκτηση και προορισμό την αυτογνωσία. Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η πορεία του Θοδωρή, «από έξω προς τα μέσα», από τις μάχες οδοφραγμάτων ενάντια σ΄ένα απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα στην παρατήρηση της «ζωής της ίδιας», της «πραγματικής πραγματικότητας» δηλαδή του εαυτού μας. Όπως εντυπωσιακή είναι και η ποιητική του δεινότητα –δεν έχεις προλάβει να ολοκληρώσεις την στιχουργική περίοδο της Γενιάς του Χάους και βρίσκεσαι με κυρίαρχη την αίσθηση οτι διαβάζεις μια ποιητική συλλογή –όχι απλά κάποιους στίχους τραγουδιών. Πράγμα που λίγοι το πετυχαίνουν, λίγοι είναι εκείνοι που γράφουν ποίηση την οποία μελοποιούν (κι όχι απλώς στίχους), ο Nick Cave, ο Jim Carroll κι ο Peter Hammill μού έρχονται πρόχειρα στο μυαλό –ενώ, ας πούμε, ο πολύς Jim Morrisson ελάχιστες φορές  κατάφερε να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό από στίχους τραγουδιών. Πρόσεξε –δεν αξιολογώ. Ανήκω σ΄αυτούς που θεωρούν το «Blank Generation» απείρως σημαντικότερο από όλες μαζί τις ποιητικές συλλογές της Κικής Δημουλά και του Τίτου Πατρίκιου και ίσως γι΄αυτό γουστάρω την ποίηση του Θοδωρή. Επειδή στήθηκε στα πόδια της στον απόηχο τού «Blank Generation» κι έτσι  μιλάει με τρόπο που κατανοώ.

Λέγεται πώς ο άνθρωπος στην εξελικτική πορεία προς την πνευματική έκφραση ξεκίνησε από τον έμμετρο λόγο για να φτάσει στην μυθιστορία –σε μια τέτοια απεικόνιση της προσωπικής του πορείας ο Θοδωρής αφήνει για το τέλος το πεζό κείμενο που ονομάζει «Εγχειρίδιο Κηπουρικής». Λοιπόν, νομίζω οτι δεν θα υπερβάλλω αν παρομοιάσω το συγκεκριμένο κείμενο με την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη.  Ας σημειωθεί οτι είμαι φανατικός τού Καζαντζάκη, σε σημείο ν΄αποφασίσω  (το καλοκαίρι της 6^ης Δημοτικού που το πέρασα διαβάζοντας όλα τα βιβλία του μονοκοπανιάς) οτι δεν πρόκειται να ξαναδιαβάσω τίποτα άλλο στη ζωή μου. Κι ας καταγραφεί ακόμα μια περίεργη (αλλά βέβαια, καθόλου ανεξήγητη) ομοιότητα  –«Εγχειρίδιο Κηπουρικής» το ονομάζει ο Θοδωρής, στον «Βραχόκηπο» είχε επιλέξει να ενσωματώσει το κείμενο της «Ασκητικής» του ο Καζαντζάκης! Λοιπόν αυτό είναι ακριβώς έτσι –ένα εγχειρίδιο ζωής (γράφω ζωής, όχι επιβίωσης), η γνώση που κατέκτησε ο Θοδωρής Ηλιακόπουλος στα σκάρτα 50 χρόνια που βρίσκεται σ΄αυτόν τον τόπο. Οπότε, λειτουργώντας σαν συνεπής πάνκης αποφασίζει να το μοιραστεί μαζί σου γιατί “what you see is what you get” –έτσι λοιπόν, φιλαράκο, άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα!

Και οι κανίβαλοι; θα αναρωτηθείς. Πού είναι οι κανίβαλοι; Όχι –δεν πέρασε η εποχή τους επειδή μεγάλωσαν τα παιδιά που γεννήθηκαν σ΄αυτή –απλώς μερικές φορές, λίγο έστω, πρόσκαιρα –κάνουν δυο βήματα πίσω ανήσυχοι. Μια από αυτές τις φορές είναι όταν διαβάζεις το βιβλίο του Θοδωρή.

Αίθουσα

Στην αίθουσα

με τους επάλληλους καθρέφτες

άπειρα είδωλα

με λατρεύουν σα Θεό

μα εγώ τα προσκυνώ

Αν τόσοι ψεύτικοι εαυτοί

ζουν αντί για μένα….

…. δεν είμαι τίποτα απ΄όσα ξέρω.

Σημείωση: Tο βιβλίο του Θοδωρή Ηλιακόπουλου «Είμαι παιδί της εποχής των κανιβάλων» είναι ανεξάρτητη έκδοση. Όποιος θέλει να το προμηθευτεί θα πρέπει να επικοινωνήσει με τον Θοδωρή στο μέιλ anoptron@yahoo.gr

Posted in: Κολλήματα