Ο Μεγάλος Ύπνος

Θέλω να γνωρίσω αυτή τη «διεθνή κοινότητα». Το έχω απωθημένο βρε αδερφέ. Άλλοι θέλουν να γνωρίσουν τη Shakira –εγώ, σε κάτι φωτογραφίες που την είδα, μου φάνηκε πολύ κομμένη (από πίσω). Ενώ η «διεθνής κοινότητα» μοιάζει μια χαρά γκόμενα. Ξέρεις, από αυτές που συγκλονίζονται συνεχώς. Που έχουν πάρει τα μισά Σεπόλια και ολόκληρη τη Μεσσηνία, αλλά κάνουν «ουάου» όταν σε βλέπουν ξεβράκωτο. Σε κάνουν να αισθάνεσαι άντρας –πώς να γίνει δηλαδή; Διότι υπάρχει εμπειρία και κατανόηση.
Η «διεθνής κοινότητα» είναι συγκλονισμένη, λέει, από τη σφαγή στην Κανά. Εκεί που είχε γίνει ο γάμος παλιά –την εποχή που ο Μεγάλος μελετούσε Χουντίνι και Ντέιβιντ Κόπερφιλντ –εκεί δεν ήταν; Σα να τη βλέπω μπροστά μου –η «διεθνής κοινότητα» χαζεύει φωτογραφίες διαμελισμένων παιδιών και ερειπωμένων κτιρίων, παρακολουθεί ρεπορτάζ με μανάδες που σφαδάζουν και στραβώνει τη γαλλική μυτούλα της. Προλαβαίνει να φωνάξει «Μαρούσκα, το Εβιάν γρήγορα» πριν λιποθυμήσει με στυλ που μάταια προσπαθεί να μιμηθεί ο Ψηνάκης. Α, ρε «διεθνής κοινότητα» με τα ωραία σου!
Κάτσε μισό λεπτό -γιατί ο θαυμασμός για τη γκόμενα μ’ έκανε να ξεχάσω τις συστάσεις. Που πήγαν οι καλοί μου τρόποι; Μάλλον για κατούρημα –αλλά μόλις επέστρεψαν. Η «διεθνής κοινότητα» λοιπόν είμαστε όλοι εμείς. Όλοι οι άνθρωποι, οι πολιτισμένοι, οι τακτοποιημένοι. Όλοι; Εντάξει –κάτι μαύροι Αφρικάνοι που κάνουν βουντού δεν ανήκουν στη «διεθνή κοινότητα». Ούτε εκείνοι οι ψωμόλυσσες οι Λατινοαμερικάνοι που καλλιεργούν καπνά. Οι Ασιάτες επίσης, που καλλιεργούν ρύζια, νεροβούβαλους και παιδική πορνεία –ούτε αυτοί είναι «διεθνής κοινότητα». Και οι Κουβανοί δεν είναι «διεθνής κοινότητα» και οι Μουσουλμάνοι δεν είναι. Μην τα κάνουμε όλα ίσωμα, έτσι; Δεν μπορεί να μπαίνει ο κάθε βρωμιάρης και να έχει λόγο σαν κανονικός άνθρωπος!
Τότε ποιοι μένουν; Μα -οι Ευρωπαίοι. Οι Αμερικάνοι, οι Καναδοί, οι Αυστραλοί. Και οι Ισραηλινοί. Παίρνουν μαζί τους και κάτι άμοιρους άλλων χρωμάτων –νάτη η «διεθνής κοινότητα». Αυτοί που έχουν δικαίωμα να μιλάνε, σε πρώτη φάση. Και να γαμάνε σε τελική φάση. Η «διεθνής κοινότητα»!
Εγώ λοιπόν είμαι Ευρωπαίος (από τους παλιούς –χρόνια στην Ε.Ε., με έναν Παρθενώνα να! με το συμπάθειο). Άρα ανήκω στη «διεθνή κοινότητα». Μπορώ να μιλήσω; Να πω κι εγώ κάτι; Σκάσε ρε –υπάρχουν Οργανισμοί που μιλάνε και εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους. Ο Ο.Η.Ε., ο Δ.Ο.Υ., η Unesco –οργανωμένα πράματα ρε χλέμπουρα! Σιγά μη βγαίνει ο κάθε παπάρας και αποτροπιάζει μόνος του! Γι’ αυτό υπάρχουν οι ειδήσεις στην τηλεόραση (35 λεπτά βομβαρδισμοί και γνώμες γνωστών καλλιτεχνών, 25 λεπτά Άλεξ και διαξιφισμοί ντετέκτιβ-ψυχολόγων).
Γίνεται λοιπόν ένας πόλεμος που δεν ξέρεις ούτε τους αντιπάλους. Το Ισραήλ κυνηγάει, λέει, τη Χεζμπολάχ στα εδάφη του Λιβάνου. Για αρχή να ξεκαθαρίσω κάτι, που θεωρώ αυταπόδεικτο –ο πόλεμος είναι μαλακία. Εξυπηρετεί συμφέροντα, καταναλώνει όπλα, βοηθάει την οικονομική ανάκαμψη πολλών χωρών, αναζωογονεί τον εθνικισμό –αλλά είναι μαλακία. Θέλεις κύριε να πολεμήσεις; Πάρε τα στρατά σου και άπλωσέ τα σε μια ερημιά. Θέλει ο άλλος να σε κοντράρει; Ας φέρει τα δικά του στρατά. Πάρε όλους τους κολλημένους με έθνη και θρησκείες, πάρε τους στρατόκαυλους και τους Ράμπο, πάρε τα κανονάκια σου, τα αεροπλανάκια σου και άντε γαμήσου, παρέα με τους αντιπάλους σου. Λύστε τις διαφορές σας, ξεκαυλώστε κι ελάτε πίσω –περπατώντας ή σε σακούλες –χέστηκα. Εμένα δε με νοιάζει αν ο πρωθυπουργός μου θα λέγεται Καραμανλής, ή Ερντογάν, ή Τσάμπερλεν. Εσένα που σε νοιάζει –άντε να βγάλεις τα μάτια σου με τους άλλους ήρωες. Και δεν θα ντραπώ το πλατάνι (έτσι δεν είναι, ρε Godot;)
Άρα λοιπόν, δε με νοιάζει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο στη συγκεκριμένη περίπτωση του πολέμου στο Λίβανο. Γιατί όταν κάποιοι πολεμάνε έχουν, εκ προοιμίου, άδικο. Γιατί ο πόλεμος είναι μαλακία –το είπαμε αυτό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η «διεθνής κοινότητα» σοκάρεται. Για τους βομβαρδισμούς αμάχων. Κι εγώ σοκάρομαι –γι’ αυτό προτείνω να λύνουν τις διαφορές τους στην ερημιά. Κι όποιος κερδίσει παίρνει τη χώρα, τη γκόμενα, το πετρέλαιο, ότι θέλει –έτσι κι αλλιώς ο απλός κάτοικος θα πάρει τ’ αρχίδια του σε κάθε περίπτωση. Αλλά εδώ έχουμε μια όμορφη κομπίνα. Τα μέσα χειραγώγησης σε κάνουν να πάρεις θέση στην όλη κατάσταση –φορτίζοντάς σε συγκινησιακά. Και χάνεις το κεντρικό πρόβλημα. Γιατί, άντε να δεχτώ πως οι Εβραίοι είναι κακοί και διάβολοι μεταμορφωμένοι σε ανθρώπους –σταυρώσανε και τον γιο του Αφεντικού, μην ξεχνιόμαστε. Είναι κακοί, λέει, γιατί έχουν διεθνή λόμπυ. Και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (που τους ξέσκισε ο Χίτλερ, μαζί με τους τσιγγάνους, τους κομμουνιστές και τους ομοφυλόφιλους) αντί να πάρουν πίσω τις περιουσίες τους (ή σχετικές αποζημιώσεις), φορτώθηκαν σε καράβια και πήγαν να εγκατασταθούν σε μια περιοχή του κόσμου, ξεσπιτώνοντας αυτούς που ήδη ζούσαν εκεί. Εντάξει, δεν ήταν καλό αυτό που κάνανε. Όχι μόνο οι Εβραίοι –όλοι τους, νικητές και ηττημένοι. Αλλά ο σημερινός Ισραηλινός τι φταίει; Που γεννήθηκε εκεί και σκάνε βόμβες γύρω του σε ημερήσια διάταξη; Συλλογική ευθύνη ενός έθνους δηλαδή; Από πότε; Γιατί θυμάμαι κάτι Ισπανούς και Άγγλους που κατασφάζανε ιθαγενείς, κάτι Αμερικάνους που ξεκοίλιαζαν Βιετναμέζους και κάτι Έλληνες που έφταναν μέχρι την Άγκυρα λεηλατώντας. Πλήρωσαν αυτοί τίποτα; Όχι, γιατί αν πλήρωσαν –να περάσουν και οι Εβραίοι από το ταμείο, μήπως και γλιτώσουν την προσαύξηση.
Και από την άλλη μεριά η Χεζμπολάχ –έτσι; Φανατικοί μουσουλμάνοι, φονταμενταλιστές δεν είναι αυτοί; Από πότε υποστηρίζουμε θρησκόληπτους και δεν το έμαθα; Μετά θα έχει άδικο ο Χριστόδουλος να ζητάει κι αυτός στήριξη;
Θα μου πεις –υπάρχει και ο Λίβανος. Μάλιστα, εδώ θα συμφωνήσω. Δεν φαίνεται να φταίει, δεν είναι αναγκασμένος να χορεύει στο ρυθμό των Ισραηλινών και τρώει βόμβες αβέρτα. Μήπως αγαπημένη μου «διεθνής κοινότητα» πρέπει να κάνεις κάτι γι’ αυτό; Εσύ έχεις φτιάξει το «διεθνές δίκαιο» -μήπως υπάρχει παραβίαση; Ξέρεις τώρα, σαν εκείνη την περίπτωση που ο Σαντάμ έκανε εισβολή στο Κουβέιτ. Και πήγες (πανανθρώπινη αξία μου εσύ) για να καθαρίσεις. Τότε που έθαβες τους Ιρακινούς στρατιώτες ζωντανούς μέσα στην έρημο, με τις μπουλντόζες –θυμάσαι έτσι; Τώρα τι κάνεις «διεθνής κοινότητα»; Αντιγράφω από το Flash.gr:
Η έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας έγινε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία του Λιβανέζου πρωθυπουργού Φουάντ Σινιόρα με τον γ.γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, ο οποίος στην έναρξη της συνέλευσης ζήτησε άμεση κατάπαυση του πυρός.
«Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, κατ΄ ουδένα τρόπο, η ισραηλινή ενέργεια στην Κανά», τόνισε ο Γάλλος πρεσβευτής --προεδρεύων τον Ιούλιο των εργασιών του Σ. Ασφάλειας-- Ζαν-Μαρκ ντε λα Σαμπλιέρ. Ο Βρετανός πρεσβευτής στον ΟΗΕ Εμιρ Τζόουνς Πάρι δήλωσε ότι η ισραηλινή επίθεση μας δείχνει ότι «η βία πρέπει να σταματήσει και μάλιστα τώρα». «Δεν δικαιολογείται η στήριξη των ΗΠΑ στη στρατιωτική δράση των Ισραηλινών στο Λίβανο. Αυτές οι βόμβες ήταν αμερικανικές βόμβες», επισήμανε ο Σύρος πρεσβευτής Μπασάρ Τζαφάρι. «Τις αποκαλούν βόμβες κατευθυνόμενες με λέιζερ, αλλά στην ουσία είναι βόμβες κατευθυνόμενες από μίσος και δυστυχώς είναι βόμβες made in USA», πρόσθεσε. «Το Ισραήλ είχε ζητήσει από τους αμάχους να φύγουν από την Κανά, θυσιάζουν τον ίδιο τον λαό τους ως ανθρώπινες ασπίδες, ως θύματα», είπε για την Χεζμπολά ο Ισραηλινός πρεσβευτής Νταν Γκίλερμαν.
Στο μεταξύ, η Γαλλία έχει καταθέσει στο ΣΑ πρόταση, με την οποία ζητεί την άμεση κατάπαυση του πυρός και προτείνει την ανάπτυξη διεθνούς δύναμης 20.000 στρατιωτών κατά μήκος των συνόρων του Λιβάνου με το Ισραήλ και τη Συρία. Ο πρεσβευτής του Κατάρ Αμπντουλαζίζ αλ-Νάσερ έδωσε στα μέλη του Συμβουλίου σχέδιο ψηφίσματος με το οποίο καταδικάζοναι οι θάνατοι των αμάχων, ωστόσο διπλωμάτες ανέφεραν ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα έγκρισης του κειμένου αυτού, αφού οι ΗΠΑ διαφωνούν με οποιαδήποτε προσπάθεια καταδίκης του Ισραήλ.
Διπλωματικές πηγές στον ΟΗΕ αναφέρουν ότι η Ουάσινγκτον δέχεται από αραβικά αλλά και από ευρωπαϊκά κράτη-συμμάχους της μεγάλες πιέσεις, να συμβάλει πλέον στην προώθηση της εκεχειρίας. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους δήλωσε ότι η χώρα του είναι έτοιμη να συνεργασθεί με τον ΟΗΕ για την εφαρμογή "σταθερής ειρήνης στη Μέση Ανατολή προς το συμφέρον των παιδιών".
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ και η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ συμφώνησαν ότι είναι ανάγκη να υπάρξει κατάπαυση του πυρός, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν. Στην κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν, Λονδίνο και Βερολίνο δηλώνουν ότι «τα τραγικά γεγονότα υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη κατάπαυσης του πυρός αμέσως μόλις καταστεί δυνατό».
Τι άκρη βγάζεις από τα παραπάνω; Αρχίδια –κουβέντες καφενείου και ευχές. Να τα έχουμε καλά με την κοινή γνώμη, την ευαισθητοποιημένη, να αφήσουμε και τους Ισραηλινούς να καθαρίσουν με το οπλικό απόθεμα (γιατί με τη Χεζμπολάχ δεν βλέπω να βγάζουν άκρη). Πάντως, όλο το ζουμί είναι στην κοινή ανακοίνωση Αγγλίας-Γερμανίας. «Επείγουσα ανάγκη κατάπαυσης του πυρός αμέσως μόλις καταστεί δυνατό». Άκου ρε συ τους γίγαντες! Επείγουσα ανάγκη –δηλαδή τώρα αμέσως πρέπει να γίνει, αλλιώς δεν σώζεται τίποτα. Κατάπαυση του πυρός, μόλις καταστεί δυνατό –αλλά αμέσως τότε, έτσι; Μην καθυστερήσουμε παιδιά, προσοχή! Δηλαδή, επειγόντως να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί όταν δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Μη βαράμε και τζάμπα, κοστίζουν ένα βουνό λεφτά οι πύραυλοι –έτσι παιδιά;
Τώρα που το σκέφτομαι, ο λόγος που θέλω να γνωρίσω τη «διεθνή κοινότητα» είναι γιατί θαυμάζω την υποκρισία της. Φαντάσου την στο σεξ –θα ξεσηκώνει ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο πριν κατεβάσεις καν το σώβρακό σου –είναι να μην τη γουστάρω;
Αλλά έχει και τα καλά της η υποκρισία –σε ξαλαφρώνει από τις ενοχές. Στεναχωρήθηκα, σου λέει, από τους βομβαρδισμούς –να φανταστείς δεν μου έκανε όρεξη να φάω κρεμ καραμελέ το βράδυ που τα είδα. Και οι Αμερικάνοι είναι φονιάδες των λαών και Go home στην τελική ανάλυση. Κρεμάλα στους Εβραίους κολλητέ! Συγνώμη τώρα, πάω για χέσιμο –μάλλον με πείραξαν τα σουβλάκια –α, μην ξεχάσω να ευχηθώ Παγκόσμια Ειρήνη, έτσι; Και ξεμπερδέψαμε.
Ρωτάω εγώ –όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι και ηρωικοί ειρηνιστές, γιατί δεν πηγαίνουν να κάνουν μια ανθρώπινη αλυσίδα στις πόλεις του Λιβάνου; Γιατί δεν πάνε να κάψουν την αμερικάνικη και την ισραηλινή πρεσβεία έστω; Δεν είναι σίγουροι για τους φταίχτες; Είναι. Δεν είναι αγανακτισμένοι; Με το παραπάνω. Τότε;
Εγώ πιστεύω πως όλοι είμαστε αγανακτισμένοι. Και αποτροπιασμένοι. Γιατί, όσο και να προσπαθούμε, δεν γίνεται να κρύβουμε για πάντα την αλήθεια από τον εαυτό μας. Και η αλήθεια είναι ότι εμείς βομβαρδίζουμε τον Λίβανο. Εμείς, που κάναμε εισβολή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Εμείς που συντηρούμε το εμπάργκο στην Κούβα. Εμείς, που πηδάμε ασύστολα και ποικιλοτρόπως την Αφρική και την Ασία. Εμείς. Κι εγώ φυσικά –πρώτος και καλύτερος, με την «Δυτικού τύπου» βόλεψή μου.
Το οποίο σημαίνει πως όταν σκάσουν οι βόμβες στα δικά μας σπίτια δεν χρειάζεται να ψάξουμε για φταίχτες. Γιατί, στην τελική ανάλυση, έχει καμιά σημασία αν σε ξεπαστρέψει το αφεντικό σου ή ο άπλυτος μουλάς;
Αυτά για την ώρα κι αν πετύχει κανείς τη «διεθνή κοινότητα» σε τίποτα κηδείες -μην ξεχάσετε να της πείτε ότι την ψάχνω.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά