Άκουσα για το χτύπημα στην αμερικάνικη πρεσβεία από το ραδιόφωνο –μποτιλιαρισμένος στη Συγγρού (ως συνήθως). Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχε αναλάβει καμιά οργάνωση την ευθύνη –το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν για πόσες ώρες θα παραμείνουν κλειστοί οι δρόμοι γύρω από την Πρεσβεία, επειδή σκόπευα να περάσω από εκεί το μεσημέρι. Γιατί το λέω; Επειδή, νομίζω, πως αυτή ήταν η αντίδραση της πλειοψηφίας, στο πρώτο άκουσμα της είδησης. Όχι «βοήθεια θα μας σκοτώσουν οι τρομοκράτες!», ούτε και «μπράβο στα παιδιά –καλά τους κάνανε!» Κράτα το αυτό, θα επανέλθω αργότερα.
Η αμέσως επόμενη σκέψη μου είχε να κάνει με το πόσο λιγούρηδες πολιτικούς διαθέτουμε –αφού έσπευσαν όλοι, αμέσως να πάνε στον τόπο του συμβάντος και να γλύψουν, ως συνήθως, τους «Αμερικάνους φίλους». Κράτησαν και το χώρο αποκλεισμένο –μισή μέρα –λες και θα έβρισκαν καμιά πεταμένη ταυτότητα των δραστών, οι οποίοι δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν από το να τριγυρνάνε στην γύρω περιοχή για ώρες ολόκληρες, σπέρνοντας στοιχεία. Γελοιότητες, με λίγα λόγια.
Ακολούθησαν οι αναμενόμενες αντιδράσεις της, πλήρως κατευθυνόμενης, κοινής γνώμης, τα πάρτυ στα δελτία ειδήσεων με τηλεπαρουσιαστές να μοστράρουν εκτοξευτήρες ρουκετών στις κάμερες και όλο το σχετικό ρεπερτόριο κρετινισμού.
Ήρθε και η κυβέρνηση που δήλωσε πως θα επαναφέρει σε λειτουργία τις κάμερες στους δρόμους, για να προλαμβάνονται τέτοιου είδους ενέργειες, έγινε και κάποιο γκάλοπ στο οποίο η πλειοψηφία των πολιτών συμφωνούσε με το συγκεκριμένο μέτρο- μισό λεπτό, εδώ έχω κάποιες απορίες:
- Πως θα βοηθήσουν οι κάμερες στην αποτροπή τέτοιων ενεργειών; Αφού στην αμερικάνικη πρεσβεία λειτουργούσαν οι κάμερες μια χαρά –αλλά δεν έδωσαν καμιά πληροφορία. Εδώ δεν τους βρήκατε (όπως λέτε τουλάχιστον), όταν έριχναν τη ρουκέτα, θα τους ανακαλύψετε ενώ πηγαίνουν ή φεύγουν από την περιοχή; Πως πάει δηλαδή το θέμα; Οι τύποι κυκλοφορούν με φορτηγάκι που γράφει «Επαναστατικός Αγώνας –μυοκτονίες, απολυμάνσεις, τρομοκρατικές ενέργειες»; Κι έτσι να είναι δηλαδή, θα πρέπει να κάνουν οδική παράβαση για να τους πιάσετε –άδικο έχω;
- Τι καταγράφουν τελικά οι κάμερες; Αριθμούς οχημάτων, χαρακτηριστικά ατόμων, χρώμα εσωρούχων; Γιατί, υποθέτω πως σε παρόμοιες ενέργειες τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούνται είναι κλεμμένα, τα χαρακτηριστικά των δραστών αλλοιωμένα και τα εσώρουχα καθαρά.
- Αφού, από τα παραπάνω, δεν προκύπτει πως, με τη χρήση κάμερας εξωτερικών χώρων θα προλαμβάνατε την ενέργεια, γιατί να μην βάλετε κάμερες μέσα στα σπίτια μας και μέσα στα αυτοκίνητά μας; Δεν μπορεί –μέσα σε σπίτι ή αυτοκίνητο συναρμολόγησαν το όπλο, μέσα σε σπίτι ή αυτοκίνητο συζήτησαν και αποφάσισαν. Για βάλτε κάμερες παντού –να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο! Και μη σας πω ότι θα βγάζετε και τα έξοδα λειτουργίας τους γιατί θα πουλάτε τις εγγραφές στα κανάλια –να έχουν τζάμπα «Big Brother» πρόγραμμα!
Μετά από όλα αυτά, περίμενα την προκήρυξη της οργάνωσης –μήπως διαβάσω κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό. Και, εντάξει, δεν διάβασα τίποτα τέτοιο. Μόνο δήθεν προειδοποιήσεις για τους επόμενους στόχους –δήθεν βεβαίως, γιατί βασικό στοιχείο τέτοιου είδους ενεργειών είναι ο αιφνιδιασμός. Αν πεις που θα χτυπήσεις, είναι πιθανό, ο στόχος να λάβει τα μέτρα του. Και διαπιστώσεις για τον όλεθρο που προκαλούν παγκοσμίως οι Αμερικάνοι –μάλλον χιλιοειπωμένες.
Φυσικά, οι πολιτικοί μας, εξέφρασαν για μια ακόμα φορά τον αποτροπιασμό τους για τους τρομοκράτες και δεν βρέθηκε, για μια ακόμα φορά, κάποιος να τους υπενθυμίσει την έννοια της λέξης «τρομοκρατία». Τρομοκρατία λοιπόν, είναι η κυριαρχία (κράτος, επικράτηση) του τρόμου. Σαν αυτό που γίνεται όταν βαράνε τα ΜΑΤ τους διαδηλωτές. Σαν αυτό που συμβαίνει όταν ανακοινώνει καινούργια μέτρα ο υπουργός Οικονομίας ή ο υπουργός Απασχόλησης. Σαν αυτό που παθαίνουμε κάθε φορά που προχωράει η, εκάστοτε, κυβέρνηση σε μια καινούργια «ριζοσπαστική ενέργεια για την πάταξη της διαφθοράς, της εγκληματικότητας, της ασυδοσίας, της εγκληματικής οδήγησης» … θα μπορούσα να συνεχίζω τον κατάλογο για ώρες. Αλλά, μοιάζει με κακό αστείο –να είσαι μέλος κυβέρνησης (ή κυβερνητικός βουλευτής) και να κατηγορείς κάποιους άλλους για τρομοκρατία. Είναι σα να κατηγορεί κάποιους ο Λάκυ Λουτσιάνο ότι τον πυροβόλησαν στο δρόμο.
Μετά από όλα αυτά –παραμένει το βασικό ερώτημα, σχετικά με την αποδοχή ή μη, παρόμοιων ενεργειών. Και επειδή είναι βασικό, δεν απαντιέται με ένα «ναι» ή δυο «όχι». Γιατί, αυτού του είδους οι ενέργειες δεν λένε τίποτα από μόνες τους. Αν μερακλώσω, ας πούμε, ένα βράδυ και πάω στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής για να πλακώσω στο ξύλο τον αξιωματικό υπηρεσίας –μαγκιά μου και καουμποϊλίκι μου, αλλά δεν είναι απαραίτητο (και μάλλον ούτε καν πιθανό) πως η ενέργειά μου θα βοηθήσει την εξάπλωση του αντικαπιταλιστικού ή έστω, του αντικρατικού κινήματος. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να μιλήσουμε λίγο για αυτή την πρακτική που ονομάζεται «τρομοκρατία» ή «αντάρτικο πόλεων» -διαλέγεις και παίρνεις.
Γιατί πλήττονται κάποιοι στόχοι του ευρύτερου εξουσιαστικού τομέα; Ας αφήσουμε στην άκρη τα αισθήματα αντεκδίκησης –που, από μόνα τους, νομιμοποιούσαν τις πρώτες ενέργειες οργανώσεων –όπως η εκτέλεση βασανιστών της χούντας από τη 17Ν. Η λογική τέτοιων ενεργειών έχει να κάνει με την επίθεση σε ρόλους-θέσεις και όχι σε άτομα. Δεν σκοτώνουν τον συγκεκριμένο Γουέλς (για παράδεγμα), αλλά τον «σταθμάρχη της CIA», ο οποίος τυγχάνει να λέγεται Γουέλς. Δεν βάζουν βόμβα για να σκοτώσουν άτομα –αλλά για να πλήξουν τους θεσμούς που αυτά εκπροσωπούν. Όπως ακριβώς στο πόλεμο, δεν έχεις κάτι με τον κακομοίρη απέναντί σου –αλλά με τον στρατιώτη του εχθρού, ο οποίος τυγχάνει να είναι ο κακομοίρης, απέναντί σου.
Αρκεί όμως αυτό; Αρκεί να επιτεθείς στον εκπρόσωπο κάποιου θεσμού για να πλήξεις τον θεσμό; Όχι, λένε οι θεωρητικοί του αντάρτικου πόλεων. Πλήττεις τον θεσμό για να ξεσηκώσεις τον κόσμο κατά του συστήματος που παράγει τέτοιου είδους θεσμούς. Μόνο τότε η πράξη σου αποκτά νόημα και ουσία –αλλιώς, πελαγοδρομείς ανάμεσα στη μοναχικότητα και την προβοκάτσια. Γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν είσαι εσύ, ο συνειδητοποιημένος και εξεγερμένος που έπληξες έναν στόχο, ή κάποιοι κρατικοί υπάλληλοι που εξυπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα.
Θυμάστε την περίπτωση Μπακογιάννη; Είχε κυκλοφορήσει η συνωμοσιολογική θεωρία πως ο Μητσοτάκης έβαλε να τον καθαρίσουν για να κερδίσει τις εκλογές. Παράλογο; Συμφωνώ. Αστήρικτο; Πλήρως. Αλλά κανένας δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι δεν έγιναν έτσι τα πράγματα –γιατί η 17Ν που ανέλαβε την ευθύνη της πράξης δεν έπεισε με το σκεπτικό της.
Το αντάρτικο πόλεων, λοιπόν, αποκτά πραγματικά εξεγερσιακές διαστάσεις από τη στιγμή που προκαλεί συσπείρωση του λαϊκού κινήματος. Έγινε αυτό ποτέ; Σαφέστατα ναι, σε διάφορες ιστορικές περιόδους –αλλά το πιο πρόσφατο παράδειγμα έρχεται από τις ιταλικές «Ερυθρές Ταξιαρχίες». Που είχαν στήσει υπαίθρια γραφεία και οργάνωναν τους εργάτες έξω από τον χώρο εργασίας τους -με τελική κατάληξη, τη σύλληψη των μελών της οργάνωσης και ελάχιστα κέρδη στον τομέα της κοινωνικής ανατροπής.
Άρα δεν πρόκειται να διαφωνήσω με την αντίληψη πως ενέργειες σαν τη ρουκέτα στην αμερικάνικη πρεσβεία μπορεί και να ικανοποιούν το θυμικό μας. Δεν θα διαφωνήσω πως τέτοιες ενέργειες μπορεί να φτάσουν μέχρι την πλήρη αποδοχή του «καλά τους κάνατε στους παλιοκερατάδες!» Ούτε πρόκειται να διαφωνήσω σχετικά με το ότι είναι αξιοθαύμαστοι όσοι, στη σημερινή αδρανοποιημένη κοινωνία, είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν τη σωματική τους ακεραιότητα, την προσωπική τους ελευθερία (εδώ βάλε μερικά εισαγωγικά) –ακόμα και τη ζωή τους την ίδια, προκειμένου να υπερασπιστούν τις αρχές τους. Αλλά, παραπέρα δεν μπορώ να διακρίνω κάτι θετικό. Τουλάχιστον όχι ακόμα ή όχι τώρα πια.
Για το τέλος άφησα το θέμα της «επαναστατικής πρωτοπορίας» ή αλλιώς της «επαναστατικής ελίτ». Της ομάδας δηλαδή που αναλαμβάνει (από μόνη της) να οδηγήσει τις εξελίξεις προς μια κοινωνική ανατροπή. Η ιστορία έχεις δείξει πως δεν υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις με ευτυχή κατάληξη. Ο Λένιν δεν πετάχτηκε από το πουθενά –αλλά προωθήθηκε μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες. Ο Κάστρο ήταν ο εκπρόσωπος του Κινήματος της 27ης Ιούλη, με βαθιές ρίζες στον κουβανέζικο αντιδικτατορικό αγώνα -κανένας από αυτούς δεν έμοιαζε με τον καραγκιόζη του "V for Vendetta", που ήθελαν να μας πλασάρουν τα Village σαν πρότυπο επαναστάτη. Αλλά, δυστυχώς, τα μέλη κάποιων οργανώσεων μοιάζει να συμπεριφέρονται σαν τον παρανοημένο ήρωα της ταινίας.
Δεν χρειάζεται να το κουράζω άλλο. Ψάχνοντας για την προκήρυξη του «Επαναστατικού Αγώνα» βρήκα, στο Athens Indymedia, κάποια κομμάτια από μια παλιότερή τους προκήρυξη (πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004), για το χτύπημα στο αστυνομικό τμήμα της Καλλιθέας (καλά τους κάνατε! φωνάζει το θυμικό μου). Και συγκινήθηκα ιδιαίτερα όταν διάβασα από κάτω –την απάντηση ενός ανθρώπου που θαύμαζα από τα φοιτητικά μου χρόνια.
Το κομμάτι της προκήρυξης αναφέρεται στις επαναστατικές διαδικασίες –χαρακτηρίζοντάς τες σαν την «πραγματική έφοδο στον ουρανό» και διαβάστε την απάντηση του Παναγιώτη του Παπαδόπουλου –«Κάιν» για όσους τον θυμούνται από κάποιες, άλλες, εποχές. Διαβάστε και μετά μπορείτε άφοβα να μην πείτε κουβέντα:
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΗ ΓΗ...Η ΑΛΛΗ ΘΕΣΗ...
...ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΠΡΟΤΑΓΜΑ" ΚΑΠΟΙΑΣ "ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ".
ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΠΟΥ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΔΙΚΕΥΕΤΑΙ ΣΑΝ "ΝΕΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ" ΣΕ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ,ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΠΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΩΝ
ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΠΟΥ ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΜΜΕ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΕΓΑΛΟ ΚΤΥΠΗΜΑ" ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΣΚΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΗ ΦΟΡΕΣΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΡΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΒΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΑΥΤΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΙ "ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΕΣ" ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΒΡΑΔΙΝΕΣ ΤΟΥΣ ΕΞΟΔΟΥΣ- ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥΣ-ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΤΩΡΙΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΚΡΗΞΗ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ "ΩΣΤΙΚΟ ΚΥΜΑ" ΕΙΝΑΙ ΚΛΩΤΣΙΑ ΣΤΟ "ΚΑΛΑΜΙ" ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΥΡΝΑΕΙ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥΣ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΗΣ "ΚΑΝΝΗΣ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ" ΚΑΙ ΤΟΥ "ΜΟΛΥΒΙΟΥ",ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΣΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΩΝ ΝΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΝΑ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΚΛΩΣΤΕΣ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ "ΑΛΗΘΕΙΑΣ"?
ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ,ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.
ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΜΙΣΘΩΤΟΙ ΚΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΕΛΙΤ,ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΤΙ ΑΛΛΑΞΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΣΕΒΑΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΑΛΛΕΣ ΑΡΤΗΡΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΑΝΕΒΑΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΑΜΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ Η ΑΜΜΕΣΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΣΥΝΟΔΕΥΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ "ΝΙΚΗ" ΚΑΙ "ΩΦΕΛΗ" ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΑΣ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΙΑΣ "ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ" ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ,ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΣΟΒΑΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΕΞΩ.
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΑΣ ΒΗΜΑ ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΕΩΡΟ.
...ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ "ΚΡΙΤΙΚΗΣ"
ΣΤΟΝ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ" ΤΩΝ ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ.
17 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
Με γειαααα.........
Δεν σκουπισα τα πόδια μου. Πειράζει;
Και η Ιστορια επαναλαμβάνεται...
ε;
Πες τωρα. Δεν το φοβόσουν το 1ο σχόλιο;
"Ε αει στο διάολο!"
"Να πάτε κύριε!"
Μα δεν το είπα για σας!"
"Ε τότε να μην πάτε!"
Σιγά μην το φοβόμουν ρε -αφού ήξερα οτι δικό σου θα ήταν, ακόμα και στα καράβια να ήσουνα. Στα καράβια; Πως μου ήρθε αυτό τώρα; Σε καλό μας!
Προσωπικά θαυμάζω τον Καιν γιατί συνεχίζει αυτό που είναι ο θεμέλιος λίθος της πρακτικής οποιασδήποτε επαναστατικής θεωρίας: να αμφιβάλλει.
Πέραν από αυτό και για τη συγκεκριμένη ενέργεια να πω πως είναι αστείο το 2007 να λειτουργείς με πρακτικές 30 χρόνων πίσω κι αντί να στοχεύεις το μάτι του "τέρατος", εσύ απλά να του γαργαλάς τη πατούσα με πουπουλάκια.
Σήμερα χτυπάς την εικόνα ενός κτιρίου (το σύμβολο κι όχι το κτίριο) κι αν θες να επιτύχεις τότε με μια "εικόνα" θα πρέπει χτυπήσεις. Αλλιώς είσαι ένας ακόμα γραφικός και τίποτα παραπάνω, παιχνιδάκι στα χέρια πολιτικών και εξουσιαστών προκειμένου να ντύσουν με εύκολες δικαιολογίες την δική τους τρομοκρατία.
Με άλλα λόγια θα χαιρόμουνα κάποιοι να χαν μια ρουκέτα και μεσα στη ρουκέτα να έβαζαν κόκκινο χρώμα κι όταν αυτή θα έσκαγε να έκανε ένα τεράστιο κόκκινο πλατς μπροστά στο τεράστιο πουλί της πρεσβείας. Λίγα λεπτά αργότερα και για μερικές μέρες όλος ο λαός θα χάζευε τις φιλότιμες προσπάθειες των συνεργείων καθαρισμού (αξιοπρέπειας) κρυφογελώντας και θαυμάζοντας πραγματικά αυτούς που είχαν τ @@, όχι να σκοτώσουν, αλλά να χλευάσουν. Γιατί οι θεσμοί δεν σκοτώνονται με φυσικό θάνατο αλλά αχρηστεύονται με το να τους αφαιρείς την κοινωνική τους αξία.
το τρίτο σχόλιο το φοβάσαι; (ο ανταποκριτής σας στο καράβι...)
Μάλλον θα συμφωνήσω μαζί σου Ιρλανδέ -η αφύπνιση και η συνειδητοποίηση είναι το σημαντικό και το δύσκολο ταυτόχρονα. Το σχόλιο του Κάιν είναι όλα τα λεφτά και το καταπληκτικό είναι πως συνεχίζει να γράφει όπως τότε που μας σήκωνε την τρίχα κάγκελο. Να είναι καλά, όπου κι αν βρίσκεται.
Λύκε, αν είναι από καράβι είναι καλοδεχούμενο κι ας είναι και τέταρτο.
Ο βλάκας που έσβησα -ας γράφει τα χαφιεδιλίκια του σε μικρότερα σχόλια, αλλιώς σπαμάρει
Και 'γω είμαι της άποψης ότι ναι μεν αυτές οι ενέργειες είναι αντιεξουσιαστικές, όμως από την άλλη είναι και αναποτελεσματικές.
Στην Oaxaca οι πρωτεργάτες του ξεσηκωμού κατάφεραν να δείξουν στον λαό ποια είναι η αλήθεια και ο λαός έκανε την επανάστασή του.
Ο λαός δεν είναι χαζός...
Το πρόβλημα είναι πως φτάνουμε στην συνειδητοποίησή του. Και πως τον βγάζουμε από τον λήθαργο...
Μου άρεσε πολύ το Post σου. Ωστόσο, δεν προτείνεις κάτι καινούργιο.Δεν παρουσιάζεις την δική σου εναλλακτική ματιά και άποψη για το τι θα μπορούσε να γίνει...απλά κρίνεις. Και αυτό ο καθένας μπορεί να το κάνει με ευκολία και άνεση από εκεί που βρίσκεται.
Τέλος, προσωπικά θεωρώ πως η κάθε είδους αντίσταση είναι ατομική υπόθεση. Πρώτα, δουλεύεις συνειδησιακά με τον εαυτό σου και τον μεταμορφώνεις σε κάτι Πανανθρώπινο και έπειτα μεταβάλετε αυτομάτως και η μάζα.
Στομάχη, κοίτα να δεις πως ένα απλό σχόλιο μπορεί να τα πει όλα. Γράφει ο Κάιν από πάνω: "Ένας τέτοιος (καλύτερος) κόσμος πλέον είναι εφικτός μόνο μέσα από κοινές συμφωνίες των καταπιεσμένων για τον επαναστατικό τους αγώνα". Νομίζω πως αυτό εννοείς (και συμφωνώ απόλυτα) με το παράδειγμα της Οαχάκα.
Κι αν διαβάσεις το σχόλιο του Ιρλανδού deuced θα δεις πως η άποψη του Κάιν: "... να βρούμε μετά από δεκάδες χρόνια επαναστατικής μοναξιάς άλλες αρτηρίες ..." είναι στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση.
Άβατον, κατά πρώτον δεν κρίνω -ποτέ δεν το κάνω. Μην μπερδεύεις την άποψή μου για κάποια θέματα, με κανενός είδους κριτική. Λέω πως αυτό το βλέπω έτσι -αλλά δεν αξιολογώ. Αν ας πούμε, λέω πως οι Έλληνες πολιτικοί γλύφουν τους Αμερικάνους -αυτό δεν το θεωρώ ούτε καλό, ούτε κακό -απλά το παρουσιάζω σαν γεγονός, μέσα από κάποια στοιχεία που αξιολογώ εντελώς υποκειμενικά. Και η ενέργεια του "Επαναστατικού Αγώνα" δεν είναι καλή ή κακή -απλά θεωρώ πως δεν καλύπτει τις δικές μου προσδοκίες. Συμφωνώ -ο καθένας μπορεί να κάνει αυτό που κάνω εγώ -λέγοντας την άποψή μου. Δεν θεωρώ πως είναι σημαντικό, ούτε "επαναστατικό" από μόνο του. Είναι απλά η άποψή μου σε ένα μπλογκ. Ένα τίποτα δηλαδή.
Δεν νομίζω οτι υπάρχει εναλλακτική ματιά όταν μιλάμε για επαναστατικές διαδικασίες. Και αυτό με πάει στο δεύτερο μέρος του σχολίου σου.
Η άποψή σου για ατομικότητα της αντίστασης έχει ένα θετικό και ένα αρνητικό. Εξηγούμαι:
Όντως, ένας καλύτερος κόσμος θα πρέπει να αποτελείται από καλύτερους ανθρώπους. Και όσο οι άνθρωποι πορεύονται προς την συνειδητότητα -τόσο περισσότερο θα αντιστέκονται. Εδώ όμως τελειώνουν τα θετικά και αρχίζει ο αντίλογος.
Γιατί ο κόσμος στον οποίο ζούμε, είναι προσανατολισμένος σε αλλοτριωτικές διαδικασίες -τόσο σε επίπεδο συνείδησης, όσο και σε επίπεδο πρακτικής.
Άρα, το θέμα είναι αλληλένδετο. Αλλάζεις τον κόσμο αλλάζοντας τον εαυτό σου και αλλάζοντας τον κόσμο, αλλάζεις τον εαυτό σου.
Και η προσπάθεια αλλαγής του κόσμου ή είναι συλλογική διαδικασία ή είναι επικίνδυνη. Εδώ έχεις και την πρόταση την οποία εγώ υποστηρίζω και αν θέλεις να την διαβάσεις καλύτερα διατυπωμένη -ξαναδιάβασε το σχόλιο του Κάιν που έχω αντιγράψει στο ποστ μου.
Βασικά, έπειτα από την ανταπόκριση σου στο σχόλιο μου, μπορώ να πω πως μπήκα σε δαιδαλώδεις σκέψεις και η αλήθεια είναι πως ο χώρος είναι αν μη τι άλλο λιλιπούτειος ώστε να αναπτυχθεί συζήτηση από εδώ μέσα. Αν και είμαι σίγουρος πως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον μια συζήτηση μαζί σου.
Ωστόσο, κάπου εδώ θα ήθελα να αναφέρω μερικές σκόρπιες σκέψεις μου για την φύση της Επαναστατικότητας. Η ιδέα της Επανάστασης έχει καθαρά υποκειμενικό χαρακτήρα, όπως φυσικά και πολλές άλλες ιδέες και αξίες στον κόσμο μας. Αν ρωτήσουμε δηλαδή 10 διαφορετικούς ανθρώπους, από διαφορετικά κράτη και φυσικά χωρίς ο ένας να ανήκει στην ίδια "καταπιεσμένη" ομάδα με τον άλλον για το τι εστί Επανάσταση και πιο θα πρέπει να είναι το εφαλτήριο μιας υγιούς Επανάστασης θα πάρουμε 10 διαφορετικές απαντήσεις. Κι αυτό γιατί ο καθένας μας αντιμετωπίζει διαφορετικές πραγματικότητες. Μπορούμε να φανταστούμε τούτη την στιγμή τι μπορεί να γίνεται στο Ιράκ μα από την άλλη δεν το βιώνουμε. Εδώ αντιμετωπίζουμε τα δικά μας προβλήματα που ο καθείς τα μεταφράζει ως ασήμαντης ή βαρυσήμαντης σημασίας για τα προσωπικά του δεδομένα.
Δεν αναφέρομαι σε κοινωνικοπολιτικές παραμέτρους, ούτε σε ταξικά δίπολα μα ούτε και στην έννοια του Υλισμού που ούτως ή άλλως μας κάνει ως Είδος ακριβώς λόγω επίγνωσης του Θανάτου να κολλάμε, φυσικά σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα είδη του ζωικού βασιλείου, σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τέρψεις που αφορούν τις 5 αισθήσεις μας άρα και την ψευδαίσθηση πως παραμένουμε ζωντανοί.
Με άλλα λόγια, όσον αφορά το συνειδησιακό μας κομμάτι σε πνευματικό επίπεδο, οι άνθρωποι δεν εννοούν πως βρίσκονται κάτω από την ίδια σκέπη και τον ίδιο πλανήτη. Δεν υπάρχει δηλαδή μια Γη αλλά 6,5 Δισεκατομμύρια...όσοι και οι κάτοικοι της.
Πραγματική Επανάσταση θα ήταν ο Άνθρωπος να ξεφύγει από το Βασίλειο του Εγώ και επιτέλους να υπηρετήσει ταπεινά το Βασίλειο του Εμείς. Ακούγεται τόσο απλό μα δεν είναι. Κι αυτό γιατί ο καθένας πρέπει πρώτα να δουλέψει με τον εαυτό του. Η κοινωνία είναι ο καθρέφτης του εσωτερικού μας κόσμου και είναι λογικό πως όταν ο καθένας μας δεν έχει επαναστατήσει σε ατομικό επίπεδο και δεν έχει εργαστεί με όλα τα ποταπά συναισθήματα και τα κατώτερα ένστικτα που κουβαλά μέσα του τότε η πολυπόθητη αλλαγή δεν μπορεί να επέλθει για την ανθρωπότητα. Σαφώς και υπάρχει αλληλένδετη σχέση του Φυσικού πεδίου με την Εσωτερικότητα του ανθρώπου και εννοείται πως παγκόσμια εξουσιαστικά κέντρα κάνουν ότι μπορούν για να αποτρέψουν τον άνθρωπο να ασχοληθεί με την εσωτερικότητα του ή την ανώτερη του φύση τέλοσπαντων. Κι αυτά τα παγκόσμια εξουσιαστικά κέντρα κακώς πιστεύεται πως ανήκουν μόνον στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Οι αντιφωνούντες προς την δυτική υλιστική πραγματικότητα αντιδρούν για τα "μάτια του κόσμου" και κάτω από το τραπέζι δίνουν τα χέρια με τους υποτιθέμενους πολιτικούς-κοινωνικούς-ταξικούς-θρησκευτικούς ακόμα και πνευματικούς παραδοσιακούς εχθρούς τους.
Sorry, αν σε κούρασε το μεγάλο μου σχόλιο αλλά ως φαίνεται οι "φωνές" ακούραστα μου υπαγόρευαν με οίστρο :)
Το κακό είναι ότι MME διαχειρίζονται τόσο έντεχνα την αστική άποψη για αυτά τα θέματα(αφού στα παραθυρα ανακυκλώνονται οι ίδιες γνώμες) με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται η κοινή γνώμη στα μέτρα του κάθε βασιλέα…
Η κοινωνική γνώμη μέρα με τη μέρα συντηρητικοποιείται!
Άβατον με κάνουν ιδιαίτερα χαρούμενο, τέτοιους είδους σχόλια γιατί θεωρώ πως τα ποστ λειτουργούν σωστά αν λειτουργούν σαν ερεθίσματα.
Σαφώς και έχεις δίκιο στο προσωπικό επίπεδο της ολοκλήρωσης. Γίνομαι κουραστικός αλλά θα παραθέσω ένα ακόμα απόσπασμα από τη θέση του Κάιν που αναφέρω στο ποστ μου: "Του καθενός η αλήθεια, το έχω ξαναπεί δεν είναι η αλήθεια των άλλων".
Ας αφήσουμε το πως διαμορφώνεται η αλήθεια-πραγματικότητα του καθενός, γιατί και μόνο μια απλή αναφορά των εξωγενών παραγόντων που την επηρεάζουν θα μας έπαιρνε σελίδες ολόκληρες. Κι αν βάλεις στη συνάρτηση και τον μηχανισμό επεξεργασίας των εξωτερικών ερεθισμάτων από κάθε άτομο, θα καταλήξουμε όντως σε δαιδαλώδεις συζητήσεις (τις οποίες, ακόμα σε περιμένω να κατέβεις στην Αθήνα για να τις κάνουμε).
Όμως εδώ μιλάμε για το μίνιμουμ συναίνεσης που ωθεί (ή είναι δυνατό να ωθήσει) τις κοινωνικές ομάδες σε προσπάθειες ανατροπής (ή έστω αντίστασης) στη σχέση τους με το εκάστοτε status quo. Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με το "φαντασιακό" που διαφέρει από άτομο σε άτομο και με την κοινή αποδοχή του τι και πως πρέπει να γίνει -που οδηγεί την πρακτική των ομάδων. Και επειδή το "φαντασιακό πρόταγμα" διαφέρει από άτομο σε άτομο -η κοινή προσπάθεια αξιολογείται, αναγκαστικά, από το αποτέλεσμα και τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξή του. Φυσικά, κατανοείς πως "αποτέλεσμα" δεν είναι μόνο η επιτυχία ή η αποτυχία της εκάστοτε προσπάθειας.
Αυτό θέλησα να κάνω στο ποστ μου -αξιολόγηση (πάντα υποκειμενική) μιας ενέργειας. Και για να το πετύχω, δανείζομαι την άποψη ενός ατόμου με ιστορία στον χώρο -αποδεχόμενος και τις προτάσεις του.
Σκέψου μόνο πως εφόσον ισχύουν όσα αναφέρεις στο τελευταίο σου σχόλιο -η ανάληψη δράσης από μια "φωτισμένη πρωτοπορία" είναι επικίνδυνη, ίσως -και μη αντιπροσωπευτική, σίγουρα.
Vita mi, υποθέτω πως χτες βράδυ είδες κάποιες αφίσες που αναρωτιούνται "Ποια βεντέτα ρε;" και αναφέρονται στη δήθεν κόντρα μεταξύ "αναρχικών" και αστυνομίας -όπως παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ. Και κατακρίνουν την αισχρότητα των καναλιών, που προσπαθεί να μετατρέψει τον αγώνα κάποιων για την απελευθέρωση των απεργών πείνας -σε κοντρίτσα μεταξύ "παραστρατημένων νεαρών" και αστυνομικών δυνάμεων.
Η κοινή (φυσικά κοινωνική) γνώμη κάθε μέρα κατευθύνεται, ποδηγετείται και συντηρητικοποιείται -με μεθόδους που κανένας Όργουελ ή Χάξλεϋ δεν θα μπορούσε να φανταστεί.
@MBoy,
Κι εμένα μου αρέσουν αυτές οι συζητήσεις και ειδικότερα όταν ο συνομιλητής σου είναι άνθρωπος κι αυτός με άποψη απέναντι στα πράγματα. Μπορώ να πω πως σε πολλά πράγματα ταυτίζονται οι απόψεις μας.
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι κοινωνικές ομάδες ωθούνται στην αντίσταση/αντίδραση (και όλες αυτές τις όμορφες λέξεις που έχουν μπροστά το στερητικό άλφα), όταν οι ζωές τους έχουν φτάσει στο Αμήν από άλλους κύκλους που και εκείνοι με την σειρά τους έχουν χρησιμοποιήσει αντίστοιχες άσχημες λεξούλες πάλι με το στερητικό άλφα μπροστά όπως: Αδικία, Ατιμωρησία, Ατιμία κ.ο.κ.
Στην Αθήνα φίλτατε βρίσκομαι εδώ και 2 μήνες. Εννοείται, πως θα χαρώ πολύ να σε γνωρίσω και από κοντά.
Νιώθω πως είμαστε και οι δυο μας ιστορίες άρα, γιατί όχι, ευελπιστώ να δέσουν τα χνώτα μας. :)
Και γιατί δεν ειδοποίησες ρε; Ε ρε! Για στείλε μέιλ με λοιπά στοιχεία για να πιούμε καμιά μπύρα από κοντά.
Α τώρα που το θυμήθηκα -γυρίσαμε στην καινούργια έκδοση, οπότε (αν ακόμα γουστάρεις) πες μου να σου στείλω πρόσκληση για το Καλαμπόκι.
Υ.Γ.: Αυτό με το "όταν οι ζωές τους έχουν φτάσει στο Αμήν" είναι πολύ μεγάλη κουβέντα και θυμήσου να σου πως τις απόψεις μου -αλλά από κοντά. Σιγά μη τα γράφω εδώ μέσα τώρα πια!
Φίλε μου δεν ενόχλησα διότι όταν γνωρίζω κάποιον θέλω να είναι τετ α τετ. Έχει να κάνει με την ροή της ενέργειας και φυσικά με την πραγματική γνωριμία του άλλου. Από ότι έχω καταλάβει προτιμάτε μαζικές συναθροίσεις και γενικά όταν συμβαίνει να μην γνωρίζω πολλούς ανθρώπους μαζί αποσυντονίζομαι.
Όσον αφορά το Καλαμπόκι θα το σκεφτώ. Όχι γιατί δεν το γουστάρω αλλά επειδή ότι είχα να πω το είπα. Γι'αυτό άλλωστε σου είχα στείλει και mail παλαιότερα με κείνο το Post που είχες ανεβάσει για πάρτη μου.
Λάθος κάνεις -απλά τυχαίνει να βλέπεις τις μαζικές συναντήσεις γιατί αυτές ποστάρουμε, προκειμένου να ενημερωθούν όλοι. Αλλά αυτές δεν αποτελούν τον κανόνα -δεν είμαστε δα και κομματική οργάνωση!
Στο Καλαμπόκι, όσοι είμαστε, βρισκόμαστε εκεί για να δηλώσουμε τη συμπαράστασή μας κυρίως. Αν έχουμε και κάτι σχετικό να πούμε -το λέμε, αλλά η παρουσία μας, από μόνη της, μετράει εκεί.
Άσωτε, αν το κάνουν ρισκάροντας τις ζωές τους -μαγκιά τους, αλλά, όντως δεν έχει νόημα και μάλλον έχει επικίνδυνα αποτελέσματα. Από όλες τις πλευρές. Κι όταν ο Κάιν λέει "Το επόμενό μας βήμα ας μην είναι μετέωρο", δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσω εγώ.
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!