Δευτέρα, Απριλίου 23, 2007
The Motorcycle boy
«Οι καταστασιακοί που ίσως φαντάζεστε πως είστε οι κριτές τους, μία μέρα θα σας κρίνουν αυτοί. Σας περιμένουν στην γωνία». Με αυτή την αόριστα απειλητική φράση, ο Μωρίς Βυκέρτ, μιλώντας για λογαριασμό της Καταστασιακής Διεθνούς, έκλεινε την προκλητική του ομιλία στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης (ICA) στο Λονδίνο, το 1961. Εν συνεχεία, ένας μάλλον συγχυσμένος και αμήχανος ακροατής ρώτησε τι ήταν επιτέλους αυτός ο «Καταστασιασμός». Τότε, ο Γκύ Ντεμπόρ σηκώθηκε και δήλωσε στα γαλλικά: «Δεν βρισκόμαστε εδώ για να απαντήσουμε σε ηλίθιες ερωτήσεις» και αμέσως μετά ο ίδιος και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι καταστασιακοί αποχώρησαν.
Τρεις δεκαετίες αργότερα, το ICA με ένα πρόσφατο φυλλάδιό του μνημόνευσε το γεγονός ως «μία διάσκεψη της οποίας ο προεδρεύων ήταν βαρήκοος, ο κύριος ομιλητής δεν ομιλούσε την αγγλική, ενώ οι συμμετέχοντες επέμεναν ν’ αρνούνται πως εκείνη η συνάντηση έλαβε χώρα» (στην πραγματικότητα, οι καταστασιακοί αρνήθηκαν μόνο ΤΟ ΘΕΜΑ της συζήτησης, μια και, δικαίως, πίστευαν ότι η λέξη «Καταστασιασμός» δεν ήταν παρά μία άνευ σημασίας λέξη, επινοημένη από τους αντι-καταστασιακούς).
Οι «Καταστασιακοί» στο ICA του Λονδίνου, Σεπτέμβριος του 1960
"Σκοπός μας δεν είναι να ξανα-ανακαλύψουμε τη φύση, σκοπός μας είναι να την ξανα-φτιάξουμε"
"Οι άνθρωποι που μιλάνε για επανάσταση και ταξική πάλη χωρίς να αναφέρονται ρητά στην καθημερινή ζωή, χωρίς να καταλαβαίνουν πως ο έρωτας είναι ανατρεπτικός, χωρίς να βλέπουν τη θετικότητα της άρνησης των περιορισμών -αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα πτώμα στο στόμα τους"
Ραούλ Βάνεγκεμ
"Στις σημερινές εξαιρετικά δυσμενείς ιστορικές συνθήκες, στις οποίες τίθεται το έργο της αναδημιουργίας της κουλτούρας και του επαναστατικού κινήματος σε μια ολοκληρωτικά καινούργια βάση, η Κ.Δ. δεν μπορεί να είναι παρά μία Συνωμοσία των Ίσων, ένα στρατηγείο που δεν θέλει στρατεύματα. Πρέπει να βρούμε, ν’ ανοίξουμε το “βορειοδυτικό πέρασμα” προς μια καινούργια επανάσταση χωρίς μάζες εκτελεστών, μια επανάσταση που πρέπει ν’ απλωθεί σ’ έναν κεντρικό τομέα που μέχρι σήμερα δεν είχε αγγίξει: την κατάκτηση της καθημερινής ζωής. Οργανώνουμε τον πυροκροτητή και τίποτα περισσότερο· η ελεύθερη έκρηξη θα γίνει έξω από το δικό μας ή οποιοδήποτε άλλο έλεγχο."
Απόσπασμα από το περιοδικό της "Καταστασιακής Διεθνούς"
"Υπάρχουν περισσότερες αλήθειες στο εικοσιτετράωρο της ζωής ενός ανθρώπου, παρά σε όλες τις φιλοσοφίες"Ραούλ Βάνεγκεμ
"Δούλεψε για να επιβιώσεις, επιβίωσε καταναλώνοντας, επιβίωσε για να καταναλώνεις: ο κύκλος της κόλασης έχει ολοκληρωθεί"
Ραούλ Βάνεγκεμ
«Κι ο μήνας Μάης δε θα ξανάρθει ποτέ, από σήμερα έως το τέλος αυτού του κόσμου του θεάματος, δίχως να μας θυμηθούν»
"Η Κοινωνία του Θεάματος" -Γκυ Ντεμπόρ
«Το κίνημα των καταλήψεων [του Μάη] ήταν προφανώς η άρνηση της αλλοτριωμένης εργασίας και επομένως η γιορτή, το παιχνίδι, η πραγματική παρουσία των ανθρώπων και του χρόνου. Ήταν, επίσης, η άρνηση κάθε εξουσίας, κάθε ειδίκευσης, κάθε ιεραρχικής αποστέρησης· η άρνηση του κράτους και συνεπώς των κομμάτων και των συνδικάτων, καθώς και των κοινωνιολόγων, των καθηγητών, της καταπιεστικής ηθικής και ιατρικής. Όλα εκείνα που το κίνημα επανέφερε μέσα σ’ έναν κατακεραυνωτικό συνειρμό –“Γρήγορα!” έλεγε απλά ένα από τα συνθήματα στους τοίχους, που ήταν ίσως το πιο ωραίο– περιφρονούσαν ολοκληρωτικά τις παλιές συνθήκες ύπαρξης και άρα όλους αυτούς που εργάζονταν για τη διατήρησή τους, από τις βεντέτες της τηλεόρασης μέχρι τους πολεοδόμους.»
Αγνώστου αν και κάποιοι αποδίδουν το παραπάνω απόσπασμα στον Γκυ Ντεμπόρ
Οι Guy Debord, Michelle Bernstein και Asger Jorn στο Παρίσι το 1961
Το τραγούδι του Συμβουλίου για τη διατήρηση των καταλήψεων
Στην οδό Guy-Lussac οι εξεγερμένοι
Δεν έχουν να κάψουν παρά μόνο αμάξια.
Όποτε, τι περιμένεις γλυκιά μου;
Τι ακριβώς περιμένεις;
Δεκάδες κανόνια,
Χιλιάδες πιστόλια,
Κανόνια και πιστόλια
Δεκάδες Χιλιάδες.Πες μου τι διάολο παιχνίδι παίζεις
ή έστω προσπαθείς να παίξεις
Ω! τώρα άλλαξες τους κανόνες
Τι παιχνίδι! Τι σπουδαίο παιχνίδι!-Επανάσταση, γλυκιά μου
Αυτό είναι το σπουδαίο παιχνίδι που λες.
Το παίζουμε στα στενάκια
Με κοτρόνες από το ξηλωμένο πεζοδρόμιοΟ παλιός κόσμος και τα συντρίμμια του,
Θα τα σαρώσουμε όλα.
Πρέπει να είμαστε αδίστακτοι
Θάνατος στα γουρούνια και στους παπάδες.Μας κατακλύζουν με μια κόλαση
από χειροβομβίδες και δακρυγόνα
Και το μόνο που έχουμε είναι τα φτυάρια
και μαχαίρια για να οπλιστούμε.Φτωχή μου αγάπη, είπε
Πανέμορφοι χτίστες οδοφραγμάτων
Η καρδιά μου, η καρδιά μου με προδίδει.
Δεν έχω τίποτα να σας χαρίσω.Αλλά έχω πίστη στον αγώνα
Δε με φοβίζουν οι μπασκίνες.
Ας γίνει ο αγώνας μας, αγώνας
Των εργατών συντρόφων μας.Ο πατριωτισμός είναι ένα μπουρδέλο,
κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει πια.
Ρίχτε τους γραφειοκράτες στα σκουπίδια
Αν δεν ήταν αυτοί, θα είχαμε κερδίσει!Στην οδό Guy-Lussac οι εξεγερμένοι
Δεν έχουν να κάψουν παρά μόνο αμάξια.
Όποτε, τι περιμένεις γλυκιά μου;
Τι ακριβώς περιμένεις;Δεκάδες κανόνια,
Χιλιάδες πιστόλια,
Κανόνια και πιστόλια
Δεκάδες Χιλιάδες.
Σ.τ.μ: το συμβούλιο για τη διατήρηση των καταλήψεων (CMDO), ήταν μια προσωρινή ένωση Καταστασιακών, Λυσσασμένων* και ριζοσπαστών που έδρασε στη διάρκεια της εξέγερσης του 1968 στη Γαλλία, στοχεύοντας στην υπεράσπιση και τη διεύρυνση της αυτοδιάθεσης ενάντια στις γραφειοκρατικές και επαν-αφομοιωτικές τάσεις, και τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος. Στα οδοφράγματα της οδού Guy-Lussac οι φοιτητές πέτυχαν μια ιστορική νίκη απέναντι στην αστυνομία, γεγονός που σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν τόσο στη συμμετοχή εργατών και «blouson-noir»** στις οδομαχίες, όσο και στην απουσία των κομματικών γραφειοκρατών, λόγω της σύλληψης κάποιων από αυτούς τις προηγούμενες μέρες.
*Οι Λυσσασμένοι, πήραν το όνομά τους από μια ομάδα εξτρεμιστών της επανάστασης του 1789, αντιπάλων των Ιακωβίνων που θεωρούσαν ότι μια απλή κατοχύρωση συνταγματικών δικαιωμάτων σημαίνει στην πράξη πολύ λιγότερα από την ελευθερία. Οι Λυσσασμένοι του 1968 ήταν μια ομάδα φοιτητών της Nanterre, που μοιράζονταν τις ιδέες των Καταστασιακών και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ξέσπασμα τις εξέγερσης στο πανεπιστήμιο της Nanterre, στην κατάληψη της Σορβόννης και την εξάπλωση της εξέγερσης.
**Οι blouson-noir, ήταν για τους Καταστασιακούς οι αυθεντικοί απόγονοι του Dada, ριζοσπαστικό κομμάτι της μητροπολιτικής νεολαίας, με συχνά παραβατική συμπεριφορά. Κάτι ανάλογο με την «άγρια νεολαία» ή τους χούλιγκανς των μετέπειτα χρόνων.
[μετάφραση: ...για τη διάδοση της μεταδοτικής λύσσας, Φλεβάρης 2007]
"Ποιος θέλει έναν κόσμο όπου η σιγουρία πως δεν θα πεθάνουμε από την πείνα συνεπάγεται τον κίνδυνο να πεθάνουμε από βαρεμάρα;"Ραούλ Βάνεγκεμ
Μετά το τέλος της παρισινής εξέγερσης του '68 ο Τζιαναφράνκο Σαγκουινέτι (μέλος της "Καταστασιακής Διεθνούς") επέστρεψε στην Ιταλία. Στην αρχή με το ψευδώνυμο "Κένσορ" και μετά με το πραγματικό του όνομα δημοσίευε κείμενα όπου αναφερόταν στην συμμαχία του ΚΚΙ με την ιταλική Δεξιά. Προσπαθούσε να τελειώσει κάποιο βιβλίο με τίτλο "Γιατρικό για όλα" -ένα μόνο κεφάλαιό του εκδώθηκε με τίτλο "Περί τρομοκρατίας και κράτους". Εκεί έγραφε πως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες είχαν αλωθεί, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής τους. Ισχυριζόταν πως πράκτορες της ιταλικής ΚΥΠ είχαν φτάσει στα ανώτερα κλιμάκια της οργάνωσης -αυτούς θεωρούσε υπεύθυνους για την απαγωγή και την εκτέλεση του Άλντο Μόρο. Θεωρούσε πως οι τρομοκρατικές ενέργειες κατευθύνονται από κυβερνητικές υπηρεσίες με σκοπό την ένταση των μέτρων καταστολής.
Το βιβλίο του απαγορεύτηκε, ο ίδιος μηνύθηκε αρκετές φορές από πολιτικούς και επιβίωσε από δυο απόπειρες δολοφονίας.
Εικόνες από την Κοινωνία του Θεάματος
Μετά τη διάλυση της "Καταστασιακής Διεθνούς" ο Γκυ Ντεμπόρ κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του φίλου και εκδότη του Ζεράρ Λεμποβίτσι. Παρόλο που αποδείχτηκε γρήγορα η σκευωρία της όλης υπόθεσης -ο Ντεμπόρ απαγόρευσε την προβολή των ταινιών του στη Γαλλία.
Ο Γκυ Ντεμπόρ αυτοκτόνησε σε ηλικία 62 ετών, τον Δεκέμβριο του 1994. Ο γαλλικός τύπος, που όλα τα προηγούμενα χρόνια τον αντιμετώπιζε σαν γραφικό (ενίοτε και σαν δολοφόνο), τον αποθέωσε.
"Στον καιρό μας, κάθε ισχυρισμός θα έπρεπε να έχει ημερομηνία λήξης"
(Αλεξάντερ Τρόκκι, «Το βιβλίο του Καϊν»)
Posted in: Κολλήματα
21 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
οκ αν θες κραξε με αλλα για βοηθα λιγο με τους καταστασιακους, τι ρολο βαρανε; εγω προσωπκα δεν τους ξερω...
Που να τους ξέρεις βρε -μικρό παιδί είσαι. Οι Καταστασιακοί ήταν υπεύθυνοι (μαζί με τους Λυσσασμένους) για μερικές από τις πιο άγριες κόντρες στους δρόμους και στα αμφιθέατρα τον Μάη του '68. Για πολλούς, η τροπή της κοινωνικής εξέγερσης που πήραν τα γεγονότα, οφειλόταν, σε σημαντικό βαθμό, στη δράση των Καταστασιακών. Αν διάβασες στο ποστ, η φράση του Ντεμπόρ πως ο Μάης δεν θα ξανάρθει ποτέ χωρίς να τους θυμηθούν -αυτό ακριβώς εννοεί.
Έφτιαξαν την Καταστασιακή Διεθνή, νομίζω το 1961, και διαλύθηκαν στις αρχές του '70. Το σημαντικό ήταν πως ξαναδιάβασαν τον Μαρξ από την αρχή και βρήκαν όλα εκείνα τα κομμάτια της σκέψης του που είχαν αποσιωπηθεί (ή παρερμηνευτεί) από τα αστικά κομμουνιστικά κόμματα.
Το ρεύμα των Καταστασιακών πρέσβευε μια καινούργια οπτική για τις τέχνες, την πολεοδομία, την αρχιτεκτονική, τον κινηματογράφο ... τα πάντα.
Ψάξε λίγο στο google να δεις την εικαστική πλευρά του ζητήματος -υπήρχε ας πούμε ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο που λεγόταν κάπως σαν "Παρίσι, γυμνή πόλη" που ήταν φοβερό.
Βέβαια, οι Καταστασιακοί δεν έμειναν στη θεωρία -κυρίως έδρασαν στα οδοφράγματα του Παρισιού, το σύνθημα "κάτω από το πεζοδρόμιο υπάρχει η παραλία" είναι δικό τους.
Τώρα που πλησιάζει Μάης, είπα να μαζέψω κάποια πράγματα που θεωρώ σημαντικά από αυτούς, έτσι για να θυμάμαι κάποιους από εκείνους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πορεία των γεγονόων και, γι΄αυτό ακριβώς, δεν αναφέρονται σχεδόν από κανέναν πλέον.
Τι να θυμηθω και τι να ξεχασω φιλε μου...
ζερο.
"κάτω από την άσφαλτο,υπάρχει παραλία"....είναι παράφραση του γαλλικού "sous les pavés, la plage".
τα pavé είναι οι κυβόλιθοι με τους οποίους μέχρι τότε ήταν στρωμένοι οι δρόμοι του παρισιού, βασικό υλικό για την κατασκευή οδοφραγμάτων σε όλες φυσικά τις εξεγερσεις της πόλης. μετα από τον Μαη βέβαια άρχισαν το λιθόστρωτο να το αντικαθιστούν με άσφαλτο.
τώρα για το αν είναι δικό τους ή όχι το σύνθημα, εγώ προτιμώ να λέω οτι είναι του Μαη...σε τέτοιες συνθήκες δεν υπάρχει δικό μου και δικό σου...στο δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις, τα συνθήματα, μπλα μπλα μπλα.
Όσο κι αν πολλά μας πονάνε, πρέπει να τα θυμόμαστε φίλε
Προφανώς ήταν του Μάη savon. Με τη διαφορά οτι ο Μάης ήταν αυτοί, όλοι αυτοί (οι καταστασιακοί, οι λυσσασμένοι, οι ουτοπικοί, οι περιθωριακοί, οι αναρχικοί). Και, όπως συνέβη και με το δικό μας Πολυτεχνείο -όλοι αυτοί σβήστηκαν από την εικόνα για να καταχραστούν τα γεγονότα οι κομματικοί.
Τέλος πάντων, ένας ακόμα λόγος που έκανα το ποστ ήταν οτι ξαναδιάβασα τις προάλλες, την "Κοινωνία του θεάματος" και είχα, το βράδυ, μερικούς από τους χειρότερους εφιάλτες της ζωής μου. Βλέπεις, κάποιοι άνθρωποι μπορούν και παραμένουν ζωντανοί, ακόμα κι όταν έχουν πεθάνει.
ελα, το εψαξα λιγο και διαβασα μερικα κειμενα. πολυ ενδιαφερον. βρηκα μια σχετικη βιβλιογραφια και θα το ψαξω λιγο περισσοτερο. το αλλο με τις παντε λεξεις αυριο μεθαυριο θα ειναι ετοιμο.
Γα-μά-το post
ευχαριστώ ρε ΜοτοΜπόυ
ΆΣΧΕΤΟ
Να σε ρωτήσω κάτι; Τα *μπαλονάκια* στα κιτρινισμένα καρέ, ΕΣΥ τα έγραψες; Αν ναι, ερίναι κάποια γραμματοσειρά;
:)
Είναι ευκαιρία να ξαναρχίσω λίγο τα διαβάσματα, οι καταστασιακοί ήταν ενδιαφέροντες από πολλές απόψεις κι επηρέασαν όπως λες πολιτική και τέχνες.
Πολύ καλό αν και πια βαριέμαι να 'ρχομαι εδώ και να σου λέω καλά λόγια!
ΥΓ: Βρε που την έχω κρυψει την "κοινωνία του θεάματος"? Και να φανταστείς πως την έχω δανεική!
Ε να μη μου λες καλά λόγια! Πες άσχημα για χάρη της συζήτησης. Την "Κοινωνία" μη τη διαβάσεις. Δεν είδες τι γράφω παραπάνω; Την ξαναδιάβασα ένα βράδυ και γαμήθηκα στους εφιάλτες. Θυμίσου να συζητήσουμε από κοντά τι ακριβώς πιστεύω οτι κάνει αυτό το βιβλίο.
Σε ευχαριστώ ρε μοτοσακέ...
ειλικρινά...!
αστο χθες την παραγγειλα απο τη πρωτοπορια θα τη συζητησουμε οταν τη διαβασω...μου κινησες το ενδιαφερον.
δεν υπαρχει αρνητικη δημοσιοτητα ξερεις...
Τίποτα φιλαράκο Balidor και το υλικό είναι προς διάδοση. Πάρε ότι θέλεις, κόπιαρε το, κάντο ότι θέλεις. Μάης έρχεται -δεν βλάφτει να θυμόμαστε τι έγινε κάποτε...
Άσωτε, σχετικά την "Κοινωνία του θεάματος" έχω να σου πω μια ιστορία. Την είχα διαβάσει πριν κάτι αιώνες, όταν ήμουνα 20-21. Δεν είχα καταλάβει ούτε μισή λέξη από όσα έλεγε εκεί μέσα! Μετά από 5 χρόνια, δούλευα στην Πρωτοπορία και υπήρχε ένα κοριτσάκι σκέτος άγγελος -αυτή μου είπε πως λάτρευε τον Γκυ Ντεμπόρ. Εγώ το είχα παίξει μάγκας, καθότι 18-19 χρονών ήταν η πιτσιρίκα. "Θες να πεις οτι κατάλαβες τι γράφει στην Κοινωνία του θεάματος;" την είχα ρωτήσει.
"Μην είσαι χαζός -επίτηδες τα γράφει έτσι για να μην τον καταλαβαίνουν", μου είχε πει η πιτσιρίκα και αυτομάτως είχε καταχωρηθεί στην κατηγορία "θεές πλην όμως χαζές".
Στο στρατό το ξαναδιάβασα το βιβλίο και είδα πως δεν έχει σημασία τι καταλαβαίνεις αλλά ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ όταν το διαβάζεις. Αυτομάτως η πιτσιρίκα βγήκε από την κατηγορία και εγώ καταχωρήθηκα κάτω από το λήμμα "εξυπνάκιας πλην όμως εντελώς μαλάκας".
Ο Γκυ Ντεμπόρ γράφει πως, όσα χρόνια κι αν πέρασαν από την έκδοση του βιβλίου, κανένας δεν κατέρριψε τις απόψεις που εκφράζονται σε αυτό. (Ο μαλάκας εξυπνάκιας μέσα μου, λέει πως προφανώς δεν τις κατέρριψαν αφού κανένας δεν καταλαβαίνει τι γράφει το βιβλίο).
Ίσως να είδες σε παραπάνω σχόλιό μου την επίδραση που είχε πάνω μου η πρόσφατη ανάγνωση του βιβλίου.
Εν κατακλείδι, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι δηλητήριο -διάβασέ το και άστο να μπει στο αίμα σου. Δεν πρόκειται να ξεμπερδέψεις ποτέ μαζί του.
αυτη δεν ειναι και η βασικοτερη κριτικη στους καταστασιακους; οτι ο λογος τους ειναι αυτοαναφορικος + αυτοπεριοριστικος; οτι υπαρχει μονο και μονο για να τον καταλαβαινουν αυτοι/ες. και δεν αναφερομαι σε μια συγκεκριμενη διαλεκτικη (που εχει η καθε θεωρεια) αλλα σε αυτο που σου ανεφερε η κοπελα, οπως γραφεις πιο πανω. τυχαιο το λογοπαιγνιο με το επιθετο του ντε μπωρ (guy the bore - γκυ ο 'βαρετος');
κυκλοφορει και μια ενδιαφερουσα μπροσουρα σχετικα... λεγεται: ο γκυ ντε μπωρ ειναι πραγματικα νεκρος, γραμμενο απο καποιους ιταλους (αν δεν κανω λαθος) υπο το ψευδονυμο luther blissett.
αληθεια η καταστασιακη διεθνης και η θεωρεια γενικοτερα ανηκε στον ντε μπωρ; πως εξηγεις αληθεια τις διαγραφες ολων; απο τους ιταλους καταστασιακους μεχρι και του φιλου του . πως εξηγεις οτι ο ντε μπωρ παρεμεινε τελικα ο μονος καταστασιακος;
αυτα που λεει ο Σαγκουινέτι για τις ερυθρες ταξιαρχιες τα εχει πει και ο νεγκρι (αυτος που κατηγορηθηκε για αρχηγος τους) καπου.
υγ1. η δημιουργια καταστασεων με βρισκει συμφωνο.
υγ2. μην μου πεις οτι εισαι ο μπαμπασακης; οτι εσυ εγραφες στους τοιχους της αθηνας, αποχαιρετιστηριο μηνυμα στον γκυ (τη νυχτα που αυτοκτονησε).
Man on the moon -όχι μωρέ, δεν είμαι ο Γιώργος Ίκαρος. Δεν θα έγραφα ποτέ αποχαιρετιστήριο στον Ντεμπόρ όταν αυτοκτόνησε γιατί τελικά ο Ντεμπόρ δεν ήταν ο Ντεμπόρ όσο ζούσε.
Το τρομακτικό με τον λόγο των καταστασιακών είναι πως πρόκειται για τη μόνη επιστημονική άποψη (αν θέλεις βάλε και εισαγωγικά) που λειτουργεί χτυπώντας σε κατευθείαν στο υποσυνείδητο. Κυρίως στον Ντεμπόρ αναφέρομαι -αυτός το πετύχαινε απόλυτα. Θα λέγαμε ίσως πως πρόκειται για τη μοναδική προσπάθεια αυτόματης επιστημονικής γραφής.
Τη μπροσούρα που λες την έχω διαβάσει παλιότερα -νομίζω πως κυκλοφορούσε και μια μπροσούρα από Γάλλους που έλεγε πως ο Ντεμπόρ δεν είναι νεκρός. Αλλά αυτή η τελευταία ήταν ψιλοφόλα.
Η καταστασιακή διεθνής ιδρύθηκε από κάποιον άλλο -νομίζω τον Άσγκερ Γιον. Μέσα της περιέλαβε διάφορες θεωρίες, του Ντεμπόρ, του Βάνεγκεμ και των καλλιτεχνών, ζωγράφων, αρχιτεκτόνων κ.λ.π. Ήταν φυσική κατάληξη η διαγραφή όλων -οι θεωρίες τους λειτουργούσαν αντιμαχόμενες ακόμα και τον εαυτό τους. Αυτή άλλωστε είναι η μοναδική επαναστατική προοπτική -το ξεπέρασμα της θεωρίας μέσα από την ίδια τη θεωρία και η υπέρβαση του οργανωτικού σχήματος με τα μέσα που το ίδιο το σχήμα προσφέρει (δες και στο πλάι του μπλογκ μου την "προσέγγιση της κραυγής" που αναφέρεται στις απόψεις του Χάλογουεη).
Ο Σαγκουινέτι τα είχε πει νομίζω πριν από τον Νέγκρι γιατί την εποχή που κυκλοφόρησε το βιβλίο για πρώτη φορά, ο Νέγκρι μόλις είχε συλληφθεί. Κάπου τον αναφέρει μάλιστα στο βιβλίο του -θεωρόντας τον "αγαθό αριστερό", πρόθυμο να κατηγορηθεί για πράγματα που δεν έκανε και γι΄αυτό αυτοπαγιδευμένο.
Α ναι, ο Ντεμπόρ παρέμεινε ο μονος καταστασιακός γιατί οι υπόλοιποι ή πέθαναν, ή παρανόησαν ή τα παράτησαν.
η καταστασιακή διεθνής δεν ιδρύθηκε από ένα φυσικό πρόσωπο, αλλά από την συνένωση των ομάδων "Λεττριστική Διεθνής" (της οποίας μεταξύ άλλων ήταν μέλος ο γκυ ντεμπόρ), Διεθνές Κίνημα για ένα Φαντασιακό Μπαουχάους (του οποίου μέλος ήταν ο Ασγκερ Γιορν που αναφέρεις) και "Ψυχογεωγραφική Επιτροπής του Λονδίνου", οι οποίες το 1957 συνενώθηκαν δημιουργώντας την Καταστασιακή Διεθνή, η οποία είχε μια πορεία που διήρκησε 15 χρόνια (μέχρι το 1972) όταν διαλύθηκε με μοναδικά πια μέλη τον γκυ ντεμπόρ και τον τζιαφράνκο σανγκουινέττι.
Ιδιαίτερα γνωστή έγινε μετά το περίφημο σκάνδαλο του Στρασβούργου το 1966, όταν συνδέθηκε με φοιτητές που υπεξαιρόντας πολλές χιλιάδες φράγκα του γαλλικού υπουργείου εκπαίδευσης εξέδωσαν σε 10.000 αντίτυπα μια εμπρηστική μπροσούρα με τίτλο "Για την αθλιότητα των φοιτητικών κύκλων" που μοιράστηκε σ' ολόκληρη την γαλλία και ασκούσε βαριά κριτική στην πολιτική, καταναλωτική και σεξουαλική πραγματικότητα των απανταχού φοιτητών. Η μπροσούρα κυκλοφόρησε σ' ολόκληρη την γαλλία και πυροδότησε με τον καθόλου ξύλινο και καθόλα λυσσασμένο αλλά και διαυγή λόγο της τις νεανικές κινητοποιήσεις των χρόνων που ακολούθησαν. Τα γνωστότερα τους έργα είναι η "κοινωνία του Θεάματος" (Ντεμπόρ, 1967), η "επανάσταση της καθημερινής ζωής (Ραούλ Βανεγκέμ, 1967) και, μετά την διάλυση τους, το "Σχόλια πάνω στην Κοινωνία του Θεάματος" (Ντεμπόρ, 1988) και "περί Κράτους και τρομοκρατίας" (Σανγκουινέττι, 1979). Οι καταστασιακοί υπήρξαν μια ολόκληρη ομάδα που βίωσε ρήξεις, πειραματισμούς, εξορίες, τσαμπουκάδες, αντιφάσεις και αδιέξοδα όπως έκανε και ολόκληρο το μαχόμενο προλεταριάτο της συγκεκριμένης περιόδου. Όσοι απομονώνουν και αγιοποιούν τον Ντεμπόρ έχω την εντύπωση πως ψάχνουν περισσότερο για έναν σταρ του σινεμά (καθόλου παράδοξο για τους καταναλώτικούς -σ' ολόκληρο το φάσμα της καθημερινότητας- καιρούς στους οποίους ζούμε). Το ζήτημα του είδους της οργάνωσής τους (των διαγραφών ή οποιοδήποτε άλλο) είναι ζήτημα όχι φιλοσοφικό ή ανθρωπιστικό αλλά ζήτημα πρακτικής θεωρίας. Όσοιέχουν την συνειδητή πρόθεση να οργανωθούν έναντια στις σχέσεις και τους καταναγκασμούς που εμπορεύεται μαζικά αυτός ο κόσμος, είναι που έχουν να κάνουν τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις.
Το "ο Γκυ ντεμπόρ είναι πραγματικά νεκρός" είναι μια μπούρδα, χαζοχαρούμενη και ανώδυνη κριτική επιπέδου εσπρέσο, πράγμα που δεν απέχει και πολύ απ' τον γενικότερο χαρακτήρα του φαινομένου των Λούθερ Μπλίσετ, που έτσι κι αλλιώς ήταν μια αριστερή ομάδα πανεπιστημιακών, νεκρή πριν ακόμα από την γέννηση της. Παρόλα αυτά νομίζω ότι αντικατοπτρίζει και σε μεγάλο βαθμό το είδος της κριτικής που δέχθηκε μετά θάνατον ο ντεμπόρ: αποστειρωμένη και ανώδυνη, από παραπονεμένους απογοητευμένους πρώην οπαδούς που ανακαλύψαν ότι ο Ντεμπόρ τελικά δεν ήταν ο Ιησούς.
Για όσους δεν ενδιαφέρονται για Χριστούς, πάντως, η αναγνωση των κειμένων τους είναι σίγουρα χρήσιμη.
Το μόνο μας άστρο ζει*
Αναφέρεσαι σε αυτούς που αποτελούσαν την Καταστασιακή Διεθνή -εγώ λέω για αυτόν που συνέταξε την ιδρυτική της διακήρυξη, αλλά δεν τα θυμάμαι καλά, ούτε ποιος ήταν, ούτε αν ήταν μόνος του. Δεν έχει και καμιά σημασία.
Ο Ντεμπόρ ήταν κατά τη γνώμη μου ο διορατικότερος και επιδραστικότερος, αλλά αυτό, ξαναλέω είναι η γνώμη μου. Δεν τίθεται θέμα λατρείας -κι ο Μαξ Βέμπερ π.χ. είναι ο διορατικότερος, πάλι κατά τη γνώμη μου, μεταξύ των θεωρητικών της κοινωνιολογίας (ίσως, μαζί με τον Φέρντιναρντ Ταίνις και τον Βεμπλέν λίγο παρακάτω), αλλά κανενός δεν έχω το εικόνισμα στο δωμάτιό μου.
Ο Σαγκουινέτι ήταν σημαντικός αναλυτής κοινωνικών συσχετισμών, αλλά, νομίζω οτι κάποια στιγμή άρχισε να ρετάρει. Άκουσα οτι τον μπουζουρίασανε λίαν προσφάτως, αυτό για μένα σημαίνει οτι οι αναλύσεις του ήταν σημαντικότερες από όσο φαινόταν την εποχή που δημοσιεύονταν.
o γκυ ντεμπόρ καπνίζει κάμελ.
πρτφ
Φίρτρο ή άφιρτρο;
σημασία έχει και το τι άλλαξε, θαρρώ... τίποτα, για να είμαι ειλικρινής... Οπότε, να ζήσουμε να τους θυμόμαστε κι αυτούς και πάμε γι΄άλλα, δεν γίνεται αλλιώς.... (Σαν να βλέπω τον Μάρξ να τραβάει τα γένια του, που γι΄άλλη μια φορά τόσα δυνατά οδοφράγματα πήγαν στράφι...)
Άλλαξαν κάποιες μέρες και κάποιοι άνθρωποι ένιωσαν για λίγο άνθρωποι.
Λίγο το έχεις;
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!