"Οι φόβοι μας -οι ελπίδες τους"

Ήθελα σήμερα να πω κάτι που δεν θα ακουστεί άναρθρο, οργισμένο, ακατάληπτο. Ήθελα να δω τα πράγματα ψύχραιμα, εμπεριστατωμένα -να κάνω και κάποιο χιουμοράκι, επειδή τυγχάνω κουλ τύπος -διασκεδαστικός αλλά συνάμα καίριος, αστείος αλλά συνάμα δεικτικός –κάπως έτσι ήθελα να το παίξω σήμερα. Γι΄αυτό βρήκα ένα ανέκδοτο στο in.gr και είπα να ξεκινήσω από εκεί:

«Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει το νόμο ενάντια σε κάθε υπεύθυνο, δήλωσε ο κ.Παυλόπουλος. Δεν απάντησε σε ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους.
Ο υπουργός ανέφερε ότι η οργή για το «θλιβερό και οδυνηρό περιστατικό», όπως είπε, είναι δικαιολογημένη.
Πρόσθεσε όμως ότι η ωμή βία είναι αδιανόητη, στρέφεται κατά της κοινωνικής γαλήνης και της περιουσίας των πολιτών και αποτελεί κατάχρηση των δικαιωμάτων των πολιτών να διαδηλώνουν και να εκφράζονται ελεύθερα.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, η κυβέρνηση προσανατολίζεται, με αφορμή τα επεισόδια αυτά, να εντείνει τις προσπάθειές της για να καταργήσει το λεγόμενο «άβατο» των Εξαρχείων.»

Γέλασες; Όχι; Γιατί ρε μαλάκα;
Μάλλον κάπου χάνει το χιούμορ μου, ίσως και κάπου να έχασα το χιούμορ μου, θα την πάρω λοιπόν από την αρχή την ιστορία –μπας και το ξαναβρώ.

Το Σάββατο το βράδυ, ένα περιπολικό δέχεται επίθεση, Χαριλάου Τρικούπη και Ναυαρίνου από 20 τρομακτικούς ινδιάνους Τσερόκι ή Αράπαχο, δεν διευκρινίζεται από τους μπάτσους. Οι οποίοι (μπάτσοι-ειδικοί φρουροί), πάνε παραδίπλα –παρκάρουν το άθικτο περιπολικό σε παρακείμενη διμοιρία ΜΑΤατζήδων και επιστρέφουν, προκειμένου να συλλάβουν τους Αράπαχο. Ή Τσερόκι, δεν διευκρινίζεται. Εδώ θέλω να επισημάνω ότι ακόμα κι ο θρυλικός Τζων Γουέιν δεν είχε τολμήσει να επιτεθεί μόνος του σε 20 τρομακτικούς ινδιάνους –άρα, μιλάμε για κάποιους βιονικούς ειδικούς φρουρούς οι οποίοι την είδαν ικανοί να συλλάβουν τόσα άτομα από μόνοι τους, χωρίς τη βοήθεια του ιππικού! Φοβερό –πάμε παρακάτω.
Πάμε λοιπόν (όχι εμείς –οι ειδικοί φρουροί –αλλά χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό πρόσωπο για να φτιάξω κλίμα στον αναγνώστη) Μεσολογγίου και Τζαβέλλα –κάνε μια στάση εδώ! Ξέρεις τι είναι Μεσολογγίου και Τζαβέλλα; Ένα κάρο μαγαζιά είναι εκεί, καφετέριες, φαγάδικα, μπαράκια… μαζεύονται τα παιδιά που παλιότερα πήγαιναν στην πλατεία, επειδή η πλατεία έχει καταντήσει πλέον Κολωνάκι και δε γουστάρουν. Πάνε οι ειδικοί φρουροί εκεί –μέσα στο μπούγιο –να συλλάβουν τους ινδιάνους, βρίσκουν αυτό το παιδί, τον Αλέξανδρο Ανδρέα Γρηγορόπουλο, ετών 16, κλασσικό ινδιάνο και πολύ επικίνδυνο, ρίχνει ο ένας ειδικός φρουρός μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης, βγάζει ο άλλος το εξάσφαιρο, πυροβολάει δύο στον αέρα και μία στην άσφαλτο. Εντάξει; Έτσι γίνανε τα πράγματα, το άκουσα κι από την επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας. Τώρα –γιατί ο καουμπόης πυροβόλησε στην άσφαλτο, όταν όλος ο κόσμος ξέρει ότι η σφαίρα, αν βρει αντίσταση εξοστρακίζεται… Δεν μας το εξηγεί αυτό η ανακοίνωση της αστυνομίας –ίσως να πετάχτηκε καμιά κατσαρίδα στα πόδια του ειδικού φρουρού και είπε αυτός να την καθαρίσει πριν μπει σε κανένα σουβλάκι και πάθει δηλητηρίαση ο πολίτης… Έτσι μάλλον θα είναι. Αλλά η κακιά η ώρα τα έφερε έτσι και η σφαίρα έκανε καραμπόλα (τι λες ρε παιδί μου!) –κατέληξε τσιφ στην καρδιά του 16χρονου. Είδες γκαντεμιά;
Στη συνέχεια κατέβηκαν τα παιδιά από παντού, πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας, έγινε της κακομοίρας, ξεκίνησε κάποια πορεία, έπεσε ξύλο… Την Κυριακή ξεκίνησε μια ακόμα πορεία, οι μπάτσοι την κόψανε στη μέση για να μη φτάσει στη ΓΑΔΑ, έπεσε κι άλλο ξύλο, δακρυγόνα, μολότωφ, κάηκαν μαγαζιά, αυτοκίνητα, κάδοι απορριμμάτων, μπήκαν τα παιδιά στο Πολυτεχνείο και το ΟΠΑ… Τα ξέρεις όλα αυτά, τα είδες στα κανάλια.

Σε όλο αυτό το χαμό παραιτείται ο Παυλόπουλος με τον Χηνοφώτη, οι παραιτήσεις τους δεν γίνονται δεκτές από τον πρωθυπουργό –οπότε οι παραιτηθέντες δεν παραιτούνται τελικώς! Αλλά συμμετέχουν σε σύσκεψη με τον πρωθυπουργό –το ανεκδοτάκι που αντέγραψα παραπάνω είναι το αποτέλεσμα αυτής της σύσκεψης.

Τι λες τώρα που σου εξήγησα το αστείο; Γέλασες; Όχι ακόμα; Επειδή σε κόβω για στόκο, κάτσε να σου κάνω νιανιά το ανέκδοτο:

«Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει το νόμο ενάντια σε κάθε υπεύθυνο, δήλωσε ο κ.Παυλόπουλος.» Ακούς; Αυτή η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τον νόμο για να προστατεύσει τους πολίτες, αλλά τον εφαρμόζει ΕΝΑΝΤΙΑ σε κάθε υπεύθυνο! Ο νόμος για την κυβέρνηση είναι η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ και όχι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών! Δεν το λέω εγώ ρε βλάκα, δεν το λένε οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές -ο υπουργός το λέει!

«Ο υπουργός ανέφερε ότι η οργή για το «θλιβερό και οδυνηρό περιστατικό», όπως είπε, είναι δικαιολογημένη.» Σαφώς, η οργή είναι δικαιολογημένη! «Αλλά», ξεχνάει να προσθέσει ο υπουργός, «με μέτρο». Οργίστηκες; Σπάσε ένα ποτήρι (στο σπίτι σου), ρίξε ένα γαμωσταυρίδι (όχι σε δημόσιο χώρο όμως, γιατί κι αυτό τιμωρείται). Οργίστηκες; Άλλαξε κανάλι στην τηλεόραση, βάλε να δεις Βερύκιο αντί για Καμπουράκη –κάνε την επανάστασή σου!

«Πρόσθεσε όμως ότι η ωμή βία είναι αδιανόητη, στρέφεται κατά της κοινωνικής γαλήνης και της περιουσίας των πολιτών και αποτελεί κατάχρηση των δικαιωμάτων των πολιτών να διαδηλώνουν και να εκφράζονται ελεύθερα.» Επιτέλους μάγκα μου! Ο υπουργός, ο Προκόπης, μίλησε σωστά, είπε «τα ονόματα με το πράγμα τους», ή κάπως έτσι! «Η ωμή βία είναι αδιανόητη», μαζί σου υπουργάρα μου! Και επειδή δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο παράδειγμα ωμής βίας, από τον ειδικό φρουρό που πυροβολεί ένα 16χρονο στην καρδιά –λέω να την πατάξουμε, την παλιο-ωμή βία, τι λες κι εσύ;
Τώρα όμως που το ξαναδιαβάζω –κάτι δεν μου κολλάει. Επειδή στο συγκεκριμένο απόσπασμα ο υπουργός μιλάει και για «περιουσία των πολιτών» και «κατάχρηση των δικαιωμάτων των πολιτών να διαδηλώνουν και να εκφράζονται ελεύθερα»! Ρε, μπας και εννοεί ότι η ωμή βία είναι η συμπεριφορά των διαδηλωτών του Σαββάτου και της Κυριακής; Δηλαδή, σα να λέμε, ωμή βία είναι οι σπασμένες βιτρίνες και τα καμένα αμάξια –αλλά όχι η δολοφονία εν ψυχρώ (αυτό άλλωστε είναι σκέτο "θλιβερό περιστατικό", έτυχε ρε παιδί, η κακιά η ώρα)! Μπράβο ρε Πάκη, είσαι και καθηγητής Νομικής! Κι εγώ ο μαλάκας που νόμιζα ότι «ωμή βία» είναι η πράξη που ασκείται από άνθρωπο εναντίον ανθρώπου –νόμιζα ότι η καταστροφή υλικών αγαθών ονομάζεται απλώς «φθορά ξένης ιδιοκτησίας»!

Εντάξει, εδώ υπάρχει κάποιο θέμα. Να ξεκινήσω αντιγράφοντας την προτροπή του Παναγιώτη του Παπαδόπουλου (Κάιν):
«Όταν εκείνοι μιλάνε για ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΣΣΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΜΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΕΑΡΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

σύντροφοι και συντρόφισσες του αναρχικού χώρου μην δίνετε τροφή στην προπαγάνδα των ΜΜΕ για την ταύτιση του αναρχισμού με το χάος και την καταστροφή.

Τον πολίτη και τον εργαζόμενο σε αυτήν την στιγμή πού η δίκαιη οργή για την δολοφονία τού 15χρονου νεαρού από μπάτσο ειδικό φρουρό, τον θέλουμε μαζί μας

Μην αφήσετε τον μπαχαλισμό, τον χουλιγκανισμό και το πλιάτσικο να αμαυρώσουν τις ιδέες μας και τον δίκαιο ξεσηκωμό μας

Στόχος μας δεν είναι η βασανισμένη μικροεπιχείρηση και τα αυτοκίνητα απλών πολιτών αλλά το Κράτος, το Κεφάλαιο και τα σύμβολά τους

ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ
ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Ανάληψη ευθύνης για αυτό το μήνυμα από
Αναρχικούς
Αντιεξουσιαστές από
Αθήνα, Αχαΐα και Κορινθία»

Έχει δίκιο ο Παναγιώτης –δίκιο βουνό! Γιατί εκείνος έζησε το ’85 και τη δολοφονία του Μιχάλη του Καλτεζά. Ήταν εκεί, στο Χημείο που ακολούθησε, έζησε την καταστολή, τις συγκρούσεις… Αγωνίστηκε με εκείνη τη γενιά των παιδιών –από τις αρχές του ’80, μέχρι το καταραμένο ’89, τότε που ρίξανε την πρέζα στην πλατεία και τόσοι άνθρωποι πέθαναν –χάθηκε τότε ο Ανθός της Νεολαίας. Μαζί με τις ελπίδες όλων μας. Ο Παναγιώτης τα έχει ζήσει, τα θυμάται και αγωνιά. Μπορείς να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις μαζί σου –αλλά δεν μπορείς να αδιαφορήσεις στην έκκλησή του –δεν πρέπει να πάει στράφι ένα ακόμα σκοτωμένο παιδί. Έτσι νομίζω εγώ.

Και μετά βλέπω τις μοιρολογήτρες των δελτίων ειδήσεων, ακούω τις λιγδερές ραδιοφωνικές μουρμούρες για «καταστροφές περιουσιών», «θάνατο του εμποράκου», «πλήγμα στη χριστουγεννιάτικη αγορά»… Για μισό λεπτό ρε μουχρίτσες!

Εσείς δεν παίζετε το θέμα της ύφεσης, 20 λεπτά σε κάθε δελτίο; Δε δείχνετε συνέχεια τους μαγαζάτορες στο κέντρο να κοπανάνε μύγες; Δε λέτε συνέχεια ότι ο κόσμος θα χρησιμοποιήσει τον 13ο μισθό μπας και ξεχρεώσει καμιά κάρτα και όχι για να ψωνίσει; Τι έγινε τώρα δηλαδή; Καήκατε από την προοπτική να μην χρεωθεί έξτρα ο ανθρωπάκος αγοράζοντας την καινούργια Μπάρμπι –Νατασσούλα, Πριγκίπισσα της Νεραϊδοχώρας, τον βελτιωμένο Μπομπ Βουλγαράκη και τον σκουπιδιάρη Γουόλ-ι Αβραμόπουλο; Αποφασίστε ρε παιδιά, ποιος τρομοκρατεί περισσότερο τον καταναλωτή –εσείς ή οι άλλοι;

Και όσο για τον «εμποράκο» που πεθαίνει από έκρηξη μολότωφ –να το κοιτάξουμε λίγο αυτό. «Εμποράκοι» είναι τα πολυκαταστήματα και οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων που έχουν ασφαλισμένα μέχρι και τα πόμολα και θα αποζημιωθούν στο πολλαπλάσιο; Εντάξει, βγάλτους αυτούς –θα μου πεις ότι κάηκαν και μικρομάγαζα. Θα το δεχτώ. Δεν ήμουνα εκεί, δεν είδα, αλλά το δέχομαι. Να πάνε λοιπόν αυτοί οι «εμποράκοι» να ζητήσουν αποζημίωση από το κράτος. Έτσι κι αλλιώς το εμπόρευμα το είχαν και τα καμαρώνανε απούλητο –να πάνε σε αυτούς που τους πληρώνουν φόρους-νταβατζηλίκι και να ζητήσουν αποζημίωση. Ποιος ξεκίνησε όλον τον κακό χαμό; Οι αναρχικοί ή ο πιστολέρο; Ποιος έχει αναλάβει την προστασία της περιουσίας των πολιτών; Ποιος δημιουργεί τον πανικό στις διαδηλώσεις, πετώντας δακρυγόνα; Ποιος έκοψε χτες την πορεία στα δύο και απαγόρεψε την προσέγγιση στη ΓΑΔΑ;

Και τελικά –ποιος είναι ο εχθρός σας ρε σεις; Τα παιδιά που φωνάζουν εκεί έξω; Τα παιδιά που τρώνε ξύλο, πυροβολούνται από τους μπάτσους, σέρνονται στην Ασφάλεια και προφυλακίζονται γιατί έτυχε να φοράνε λάθος χρώμα παπούτσια; Αυτά τα παιδιά είναι απέναντί σας; Αυτά ρε είναι τα παιδιά σας! Και κάνουν ότι εσείς δεν τολμάτε –βγάζουν την οργή τους στους δρόμους, την ώρα που εσείς την περιφέρετε σε καναπέδες, ταβέρνες και τρέντυ μπαράκια. Δεν δικαιούστε να κατακρίνετε αυτά τα παιδιά –όσο εσείς ονειρεύεστε τζιπάκια, πλάσμα τηλεοράσεις και το κωλαράκι της γραμματέως του διευθυντή. Δεν δικαιούστε να έχετε άποψη για τις πράξεις τους, όσο τις βλέπετε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση (αμοντάριστα πλάνα). Βγείτε στο δρόμο, φάτε το δακρυγόνο στη μούρη, αρπάξτε τη γκλοπιά στην πλάτη και μετά ελάτε να τα ξαναπούμε. Μέχρι τότε, δεν δικαιούστε να χύνετε το δηλητήριό σας. Δεν δικαιούστε και ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ -για να μην αφήσω κανέναν απέξω.

Επειδή η θέση σας για το θάνατο ενός παιδιού κυμαίνεται μεταξύ του «πω πω τι γίνεται στον κόσμο» και του «τα ήθελε ο κώλος του».
Επειδή η θέση σας για τον θάνατο ενός παιδιού είναι ο θάνατος της παιδικότητας.
Επειδή τα ίδια λέγατε όταν κάτι άλλα παιδιά κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, αλλά μετά τα γυρίσατε και, ως δια μαγείας, βρεθήκατε όλοι, εκ των υστέρων κλεισμένοι, μαζί τους –μέσα στο Πολυτεχνείο!
Επειδή τα ίδια λέγατε κι όταν σκοτώσανε τον Καλτεζά και ρίχνατε ξύλο παρέα με τα ΜΑΤ, τότε ήσασταν «αγανακτισμένοι πολίτες» -αλλά σήμερα θυμάστε με νοσταλγία τους αγώνες που κάνατε στη μνήμη του Μιχάλη!
Επειδή όσοι είναι αυτές τις μέρες στους δρόμους δεν έχουν χρόνο, ούτε υπομονή, ούτε και διάθεση να δικαιωθούν μετά από 20 χρόνια. Σήμερα είναι οργισμένοι, σήμερα ζουν, σήμερα σκοτώνονται.
Κάντε παραδίπλα το λοιπόν –μη μαγαρίζετε όσα ποτέ δεν τολμήσατε να κάνετε.
Κάντε παραδίπλα και περιμένετε –σε 5, 10, 20 χρόνια θα κοκορεύεστε για τους σημερινούς αγώνες που ΔΕΝ δώσατε.

Άφησα για το τέλος την ξεκαρδιστική ατάκα του ανεκδότου, έτσι δεν γίνεται πάντα; Στο τέλος είναι το γελαστικό αστείο:
«Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, η κυβέρνηση προσανατολίζεται, με αφορμή τα επεισόδια αυτά, να εντείνει τις προσπάθειές της για να καταργήσει το λεγόμενο «άβατο» των Εξαρχείων» Καλό; Κορυφαίο; Μήπως να το χαρακτηρίσω «θεϊκό»;

Δηλαδή, αυτό που κατάλαβε η κυβέρνηση από την όλη ιστορία είναι ότι πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να καταργήσει το «άβατο» των Εξαρχείων! Μιλάμε για την περιοχή όπου υπάρχει μια διμοιρία ΜΑΤατζήδων σε κάθε γωνία –έτσι; Μιλάμε για την περιοχή όπου ένας ειδικός φρουρός μπορεί ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΣ να σκάσει μύτη έξω από τις γεμάτες καφετέριες, να σκοτώσει ένα πιτσιρίκι και να αποχωρήσει, παρομοίως ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΣ!
Ναι ρε φωτισμένοι κυβερνήτες –καταργήστε το αυτό το «άβατο»! Καταργήστε το, διώξτε τους μπάτσους από την περιοχή, διώξτε τις κλούβες και τα ΜΑΤ και αφήστε τον κόσμο να κυκλοφορεί ελεύθερος. Σταματήστε να δέρνετε, να προκαλείτε, να ρίχνετε δακρυγόνα κάθε τρεις και λίγο, σταματήστε να σκοτώνετε τα παιδιά. Καταργήστε το άβατο της αστυνομοκρατίας ρε γελοίοι!

Ήθελα σήμερα να πω κάτι που δεν θα ακουστεί άναρθρο, οργισμένο, ακατάληπτο. Κι αυτό το «κάτι» να μην είναι «αντίο» σε ένα παιδί που δεν πρόλαβε να δει το ξημέρωμα της επόμενης μέρας. Γιατί δεν μπορούν οι γέροι να αποχαιρετούν τα παιδιά, μόνο να τα ακολουθήσουν στο δρόμο που τραβάνε –μόνο αυτό μπορούν.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά