Διάβασα ένα ωραίο βιβλίο του Φιλ Στρόνγκμαν, «Όμορφα άδειοι» λέγεται και θυμήθηκα. Τον Τζόνυ Ρότεν, τον Σιντ Βίσιους και όλη την υπόλοιπη παρέα -Τζόε Στράμερ, Σούζυ, Χάουαρντ Ντιβότο... Και τους Αμερικάνους –Ρίτσαρντ Χελ, Τζόνυ Θάντερς, Τομ Βερλέιν, Πάτι Σμιθ...
Μετά ανακάλυψα οτι όλη αυτή η ιστορία που άλλαξε τις ζωές πολλών από μας και κάρφωσε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ροκ μουσικής (όσοι έχουν δει τη «Γλυκιά Συμμορία» του Νικολαϊδη θα θυμούνται τη σχετική σκηνή με τις γυναίκες να καρφώνουν τον νεκρόφιλο μέσα στο φέρετρό του -μουσική υπόκρουση το «Λετς χεβ ε παρτυ» της Βάντα Τζάκσον), όλη αυτή η ιστορία λοιπόν, δεν κράτησε πάνω από δυο χρόνια.
Και οι ήρωες της, σκέτος εφιάλτης –θυμάσαι;
Ένας χούλιγκαν της Τσέλσι (γράψε Άρσεναλ εδώ μετά από σχετική διόρθωση) που ψήθηκε να δοκιμαστεί για τραγουδιστής όταν του υποσχέθηκαν κάποιο ζευγάρι λευκά παπούτσια δωρεάν. Οι υπόλοιποι του συγκροτήματος σιχαίνονταν την υπεροπτική συμπεριφορά του, τον αποκαλούσαν «μουνί» πίσω από την πλάτη του, ή «Σάπιο» -επειδή ποτέ δεν έπλενε τα δόντια του.
Ένα κλεφτρόνι που έτυχε να παίζει κιθάρα.
Ένας υπάλληλος μπουτίκ ρούχων που έπαιζε μπάσο και έγραφε τραγούδια.
Ένας φαφλατάς με το παρατσούκλι «Τόκι Μάλκι» που έψαχνε τρόπους να κονομήσει και να προωθήσει τα ρούχα της μπουτίκ του.
Ένας σπιντάκιας που κυκλοφορούσε με την αλυσίδα ποδηλάτου περασμένη στη ζώνη και πλάκωνε τον κόσμο στο ξύλο όταν δεν χάραζε τα μπράτσα του, για πλάκα.
Λοιπόν, «άκου πτώμα, άκου να μαθαίνεις».
Μια μέρα σκάει στη μπουτίκ του Μάλκομ και της Βίβιαν η Κρίσυ Χάιντ με τον γκόμενό της, κάποιο μουσικοκριτικό ονόματι Κεντ. Εκεί μέσα τσακώνονται, τα παίρνει ο Κεντ και την σαπίζει στο ξύλο –την αφήνει κανονικά αναίσθητη και φεύγει. Όλα αυτά τα βλέπει ένας νεαρός που εκείνη την εποχή ονομαζόταν ακόμα Τζων Ρίτσι. Μετά από ένα χρόνο περίπου, ο Μάλκομ Μακλάρεν ζητάει από τον συγκεκριμένο νεαρό να αφήσει το γκρουπάκι του, «Φλάουερς οφ Ρομάνς», και να αντικαταστήσει τον Γκλεν Μάτλοκ, πρώην υπάλληλο της μπουτίκ, νυν μπασίστα και βασικό συνθέτη των Σεξ Πίστολς. Αιτία; Η απέχθεια του τραγουδιστή των Πίστολς για τον Μάτλοκ. Είναι γεγονός οτι ακόμα και στο πρώτο βιντεοκλίπ του συγκροτήματος, αν προσέξεις καλύτερα, θα δεις τον Ρότεν να προσπαθεί συνεχώς να κλωτσήσει τον Μάτλοκ που βρίσκεται ακριβώς πίσω του.
Ο νεαρός λοιπόν, δέχεται το καινούργιο όνομα που του προτείνει ο Μακλάρεν και οι Σεξ Πίστολς αδειάζουν στεγνά τον προηγούμενο μπασίστα τους βάζοντας στη θέση του τον Σιντ Βίσιους.
Η πρώτη ζωντανή εμφάνιση του συγκροτήματος με τον καινούργιο μπασίστα διακόπτεται επειδή ο Σιντ κοζάρει, στο δεύτερο μόλις τραγούδι, τον προαναφερθέντα μουσικοκριτικό Κεντ να σουλατσάρει άνετος μεταξύ των θεατών. Ξεβυσματώνει λοιπόν το μπάσο, πηδάει από τη σκηνή και τον κάνει άλογο τον μουσικοκριτικό από το πολύ ξύλο. Ο Κεντ έφυγε με ασθενοφόρο εκείνο το βράδυ κι ο Βίσιους υποστήριξε οτι «εκδικήθηκε για την Κρίσυ Χάιντ». Δεν έγιναν μηνύσεις.
Ένα χρόνο μετά, κάποιος πρεζέμπορος (μου διαφεύγει το όνομά του) πηγαίνει στο πάρτυ που διοργανώνει το ζεύγος Σιντ Βίσιους-Νάνσυ Σπούγκεν στο ξενοδοχείο Τσέλσι της Νέας Υόρκης. Οι Πίστολς έχουν ήδη διαλυθεί και ο Σιντ έχει εισπράξει την προκαταβολή από το σινγκλάκι «Μάι γουέι» -μετά από καιρό βρίσκεται με ζεστό χρήμα στην τσέπη και ετοιμάζεται να το ξοδέψει (που αλλού;) στην πρέζα. Σουτάρει τόσο μεγάλη ποσότητα που κανονικά θα έπρεπε να τα τινάξει –αλλά, τελικά, απλώς λιποθυμάει. Ο πρεζέμπορος ανακαλύπτει οτι το αφράτο κομπόδεμα του ζευγαριού είναι κρυμμένο στον καθρέφτη του μπάνιου και πάει να βάλει χέρι. Η Νάνσυ σε ημικωματώδη κατάσταση, τον παίρνει χαμπάρι, πάει να τον σταματήσει, πέφτει κάποιο ξύλο, υπάρχουν σπασμένα μπουκάλια εκεί πέρα, ίσως κι ένα μαχαίρι...
Όταν ο Σιντ συνέρχεται βλέπει τη Νάνσυ εντελώς νεκρή και το δωμάτιο μέσα στα αίματα. Φυσικά δεν θυμάται τίποτα, δεν ξέρει ποιος τη σκότωσε, δεν μπορεί καν να πει με βεβαιότητα οτι δεν το έκανε ο ίδιος!
Προφυλακίζεται.
Βγαίνει με εγγύηση, βρίσκει μια καινούργια γκόμενα πρώην μοντέλο, αλλά πάνω στο δεκαήμερο τσακίζει στο ξύλο τον αδερφό της Πάτι Σμιθ επειδή θεωρεί οτι φλερτάρει με την καινούργια γκόμενά του. Τον ξαναδένουν επιτόπου.
Ο Μακλάρεν ψήνει τον Ρίτσαρντ Μπράνσον της Βέρτζιν οτι υπάρχουν τραγούδια για έναν ολοκαίνουργιο δίσκο από τους Σεξ Πίστολς με τραγουδιστή τον Σιντ Βίσιους και του τραβάει μια γερή προκαταβολή για να πληρώσει την εγγύηση αποφυλάκισης η οποία έχει φτάσει πλέον στα ουράνια. Ετοιμάζεται να πάει Νέα Υόρκη, αλλά εκείνη ακριβώς την περίοδο διαλέγει ο Τζόνυ Λύντον (που έχει χάσει δικαστικά το «Ρότεν») να του τραβήξει μια ξεγυρισμένη αγωγή περί δικαιωμάτων στο όνομα «Σεξ Πίστολς». Τέλος πάντων, ο Μακλάρεν φτάνει Νέα Υόρκη, πληρώνει και αποφυλακίζει τον Σιντ Βίσιους.
Το ίδιο βράδυ γίνεται ένα μυθικό πάρτυ για να γιορταστεί το γεγονός και η μητέρα του Σιντ, η Ανν Μπέβερλι (τελειωμένο πρεζόνι από την εποχή των χίπης) βγαίνει στη γύρα για σταφ. Για να γλιτώσει τον γιο της από μπλεξίματα, όπως υποστήριξε αργότερα.
Πάει λοιπόν η καλή σου γυναίκα, χωρίς να το γνωρίζει, στον ίδιο πρεζέμπορο που ήταν μπλεγμένος με τον θάνατο της Νάνσυ. Κλείνουν τη συμφωνία, αλλά όταν τη ρωτάει ο πρεζέμπορος, η γυναίκα απαντάει οτι το πράμα προορίζεται για τον Σιντ Βίσιους. Τότε εκείνος εξαφανίζεται μέσα στο διαμέρισμα του και επιστρέφει με μια σακούλα διαφορετική από την αρχική.
Ο Σιντ βαράει μια καλή, νταγκλάρει, οι υπόλοιποι συνεχίζουν το πάρτυ μέχρι τελικής εξάντλησης. Το σταφ είναι στην τσάντα της Ανν Μπέβερλι –κανείς δεν ξέρει αν το βρήκε αργότερα ο Σιντ και ξανασούταρε ή όχι. Το γεγονός είναι οτι το επόμενο πρωί βρίσκουν τον Σιντ κοκαλωμένο και εντελώς νεκρό. Η ηρωίνη που βρέθηκε στην τσάντα της μητέρας του ήταν καθαρή σε ποσοστό 100% την εποχή που στη Νέα Υόρκη, αν έβρισκες ποσοστό καθαρότητας κοντά στο 2% γινόσουνα για ένα μήνα κι ευχαριστούσες το θεό για την τύχη σου!
Μετά από μερικά χρόνια, η Ανν Μπέβερλι κλειδώνει τις πόρτες του σπιτιού της, ψαλλιδίζει τις πιστωτικές της κάρτες και αυτοκτονεί σουτάροντας μια μυθική δόση.
Αυτά τα ολίγα περί ηρώων. Και κάτι ακόμα –για να μην ξεχνάς.
«ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ»
Σε είδα στον καθρέφτη/ όταν άρχισαν όλα/ και σε ερωτεύτηκα/ αγάπησα τη θανάσιμη αμαρτία σου/ το μυαλό σου είναι κλειδαμπαρωμένο/ αλλά περνάω καλά μαζί σου/ δε θα σ΄αφήσω ποτέ, εκτός αν ξεμείνεις από φράγκα/ δεν έχω αισθήματα για κανέναν άλλο/ πρέπει να καταλάβεις οτι είμαι ερωτευμένος με τον εαυτό μου/ τον όμορφο εαυτό μου.
Κανένα συναίσθημα/ κανένα συναίσθημα/ για όλους τους υπόλοιπους.
Γεια σου κι αντίο με απανωτές μηνύσεις/ με ακολουθείς παντού σαν όμορφο βαζάκι με κόλα/ σε κλωτσάω στο κεφάλι και δε βρίσκεις τίποτα να πεις/ φύγε από μπροστά μου γιατί πρέπει να φύγω μακριά/ ακόμα δεν κατάλαβες οτι θα σε τσακίσω/ αν έρθεις να με δεις θα σε λιανίσω στο ξύλο/ εντάξει, θα σε στείλω εγώ μακριά.
Κανένα συναίσθημα/ κανένα συναίσθημα/ για όλους τους υπόλοιπους/ εκτός από τον εαυτό μου, τον όμορφο εαυτό μου αγαπούλα.
Δεν υπάρχει σεληνόφως μετά τα μεσάνυχτα/ βλέπω όλους εσάς τους ηλίθιους ανθρώπους να ψάχνετε για απόλαυση/ λοιπόν, είμαι πολύ χαρούμενος, νιώθω τόσο καλά/ όσο κοιτάζω τα σκουπίδια κι εσείς σπαταλάτε τον χρόνο μου/ κοιτάζω στα σπίτια σας και δεν υπάρχει τίποτα να κλέψω/ σας κλωτσάω στα μυαλά όταν γονατίζετε/ και προσεύχεστε, προσεύχεστε στο θεό σας.
Κανένα συναίσθημα/ κανένα συναίσθημα/ για όλους τους υπόλοιπους/ εκτός από τον εαυτό μου/ ο μπαμπάκας σας έφυγε/ αλλά κάποια μέρα θα γυρίσει/ χαζέψτε τώρα τη φωτογραφία του που κρέμεται στον τοίχο.
Τότε που τελείωσαν όλα.
Egidio Gherlizza- Τζέφυ και Τσέρυ
-
Ο Egidio Gherlizza είναι ένας καλλιτέχνης για τον οποίο μιλούν ελάχιστα,
ωστόσο ο πιο τυχερός χαρακτήρας του, ο αλήτης Σεραφίνο, κατάφερε να γίνει
μια μ...
Πριν από 5 μήνες
16 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
το τελειώσαμε το βιβλίο, βλέπω!
Και το προτείνω με τα χίλια.
HOOLIGAN THS CHELSEA??????????
Skatofara pou na tous kanoun poutanes sthn kolash molis pane.
Ναι βέβαια -μην ξεχνάς οτι τότε η Τσέλσι δεν ήταν το σημερινό τζετ σετ κομμωτήριο. Τότε η ομάδα βολόδερνε στις χαμηλές θέσεις, με Άγγλους στη σύνθεσή της και αστέρι τον Γκάρυ Λοκ (στατιστικά, μισό γκολ τη σεζόν αλλά και 10 νεκροί, 20 τραυματίες).
Οι οπαδοί της ήταν συνώνυμο του εγκληματία υποθέτω.
Oi opadoi ths -oi hools- HTAN kai EINAI synwnymo tou neonazi. Chelsea Headhunters an exeis akousta. Me loyalist/ulster proektaseis, epi8eseis se maurous paiktes, Combat 18, tetoia skata.
Kala de mou phgaine kati kala eksarxhs me thn parth toutwn dw.
Χμ, τα υπεραπλουστεύεις νομίζω. Εννοώ, κι ο Παναθηναϊκός είχε κάποτε τη ΝΟΠΟ αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι ΟΛΟΙ οι χούλιγκανς του Παναθηναϊκού είναι (ή ήταν) φασίστες! Όπως θα ξέρεις, στα χουλιγκάνια της κάθε ομάδας παίζουν απ΄όλα και οι οργανωμένοι κινούνται σε πολύ ευρύ φάσμα (από νεοναζί μέχρι αναρχικούς). Απλά, τυχαίνει μια οργάνωση οπαδών να κάνει περισσότερη φασαρία από τις υπόλοιπες και να χρωματίζει όλους τους οπαδούς της ομάδας. Έτσι νομίζω εγώ.
Πάμε παρακάτω.
Είναι γεγονός οτι τα ναζιστικά σύμβολα εμφανίστηκαν στο μουσικό προσκήνιο από τους πάνκηδες που ντύνονταν στου Μακλάρεν. Όμως:
1. Όπως διάβασα, τα ρούχα που πούλαγε η μπουτίκ είχαν τους ναζιστικούς αετούς ραμμένους ανάποδα σε στυλ καταγγελίας της αγγλικής πολιτικής σκηνής. Με τον καιρό, το πάντα ζωντανό Νάσιοναλ Φροντ χώθηκε στην υπόθεση και πήρε μπόλικους πιτσιρικάδες.
2. Ο πρώτος που έσκασε με ναζιστικό αετό ραμμένο ΚΑΝΟΝΙΚΑ ήταν ο τραγουδιστής των Ραμόνς, γνωστός για τις συντηρητικές του απόψεις. Αυτό πολύ πριν το αγγλικό πανκ.
3. Το θέμα με τους πρώτους πάνκηδες και τα ναζιστικά σύμβολα ήταν πολύ χοντρό για την τότε Αγγλία, ήταν ας πούμε σα να φοράς μπλούζα με τη σημαία της Μακεδονίας σήμερα στην Ελλάδα. Και γι΄αυτό νομίζω έγινε -μάλιστα στην τηλεόραση δεν τους αφήνανε να βγουν με τους αγκυλωτούς σταυρούς.
4. Το μόνο που έχει ακουστεί για τον Ρότεν είναι κάποιο κόλλημά του με τον σατανισμό -κι αυτό σαν φήμη, δεν υπάρχουν αποδείξεις. Βέβαια, ήταν μυστήριος τύπος -κάθαρμα -αλλά δε νομίζω οτι μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε "φασίστα". Αντιθέτως, μετά το Γκοντ σέιβ δε Κουήν, του την έπεσε το Ν.Φ. μαζί με τους τέντυδες και τον χαρακώσανε άσχημα.
Υ.Γ.: Περί χούλιγκανς Τσέλσι, υπάρχει ένα βιβλίο του Τζον Κινγκ, "Εργοστάσιο ποδοσφαίρου", έχει βγει και σε ταινία. Βιβλιάρα! Ρίξτου μια ματιά -δεν προκύπτει νεοναζισμός. Εντάξει, είναι εκεί μέσα κάτι άξεστοι, κανίβαλοι, μπαχαλάκηδες που βαράνε χαπακωμένοι -αλλά όχι νεοναζί.
ο σάπιος χούλιγκαν της Τσέλσι;
από πότε ρε παιδιά;
http://www.johnlydon.com/jllinks.html
βλέπε επίσης:
Rotten: No Irish, No Blacks, No Dogs (με πολλές αναφορές στην αγαπημένη του ομάδα)
οι Cook και Jones είναι οπαδοί της ομάδας που αναφέρετε (έχουν γράψει και ύμνο, αν δεν κάνω λάθος)
I Hate Pink Floyd
Δίκιο έχεις -μάλλον τα μπέρδεψε ο Στρόνγκμαν στο βιβλίο (ή εγώ στη μεταφορά). Βέβαια, δεν έχει και μεγάλη σημασία -δεν πάει να είναι και Παοκτζής; Μήπως και μου ζήτησε να πάω μαζί του γήπεδο;
Αλλά νεοναζί δεν τον λες με τίποτα τον άνθρωπο -τα χίλια κακά έχει, υπερφίαλος, φιλόδοξος, σνομπ, απατεώνας, κωλοπαίδι, φιλοχρήματος.. αλλά όχι νεοναζί.
Και το Hate μεγάλο αδερφέ μου, να καλύπτει σχεδόν το όνομα των Floyd για να μην ξέρει ο άλλος αν αναφέρεται σ΄αυτούς μόνο ή γενικά μισεί.
Υ.Γ.: Εγώ είμαι μαζί του πάντως, αλλά άμα τον πετύχω δεν τη γλιτώνει τη ροχάλα.
Στο joint της φυτείας εμείες δεν είχαμε τέτοια προβλήματα. :))
Τα προβλήματα αλλάζουν αδερφούλη, αλλάζουν μα δεν τα γλιτώνεις τελικά.
Καθότι κι ο μπαμπακόσπορος σου κάνει το πλεμόνι σαγρέ.
Koita, oi Ellhnes opadoi einai ultras kai oi Aggloi hools. Sthn praksh auto shmainei oti ka8e omada sthn Agglia spania exei parapanw apo ena firm...H United to Red Army, h Liverpool tous Urchins, h Tottenham to Yid Army klp. Sthn ypoloiph Eurwph akolou8eitai to italiko montelo, dld polloi, loosely connected metaksy tous syndesmoi-pou o ka8enas foraei o,ti symbolo goustarei. H Chelsea loipon exei tous Headhunters, ki an eisai ontws organwmenos opados(oxi sketo opados) ths omadas, anhkeis se autous. Auto fysika de shmainei pws esy o idios prepei na eisai neonazi, alla leitourgeis katw apo ena onoma pou yposthrizei to tade. E eisai malakas an ka8esai ekei enw diafwneis me tous allous-sthn kalyterh, giati sth xeiroterh, se gamane nyxta. Ta symperasmata o ka8enas dika tou.
To vivlio tou King mhn ksexnas oti einai...King, diladi paramy8aki. Giati sthn praksh, dhmosiografos tou BBC pou mpike sto firm, epivevaiwse conne me Combat 18, National Front kai ta resta. Akoma pio poly sthn praksh, exw dei symbola tou firm me to Totenkopf...
En telei? De 8a parw apo ton kyrio.
8a protimhsw Biafra-ki as egine kwlos me tous allous gia ta fragka.
Sthn telikh, to mhnyma hto kseka8aro: Nazi Punks Fuck Off.
Ektos an isxyei to link pou parate8hke peri Arsenal opote malakies leme.
Malakia eipa kai gia to vivlio telika giati nomiza ton...allo King. :P
Κοίτα -κατ΄αρχάς έχει δίκιο ο φίλος από πάνω, Άρσεναλ ήταν ο Ρότεν, όχι Τσέλσι.
Τώρα, με τους χούλιγκανς δεν το έχω ψάξει ιδιαίτερα, φταίει και η άποψή μου οτι όλοι τους είναι για τον πούτσο. Τυχαίνει να έχω διαβάσει αυτά τα βιβλία του Κινγκ που αναφέρονται σχετικά, έχει μάλιστα και ένα που λέγεται Χέντχαντερς. Ε, δεν μου έβγαλε πολύ Ν.Φ. -περισσότερο σπιντάκηδες που βαράγανε τα πάντα, σαν τα ζώα τους δικούς μας. Αν τα βρεις τα βιβλία διάβασέ τα πάντως -είναι πολύ καλά. Τώρα, αλήθεια λέει... ψέματα ... δεν το έχω ψάξει. Λογοτεχνικά, τα κείμενά του είναι γαμάτα.
Έχω διαβάσει και τα βιβλία του Γουέλς, αυτού που έγραψε το Τρέινσποτινγκ, ο οποίος αναφέρεται σε χούλιγκανς της Χιμπέρνιαν -εκεί παίζουν άλλες μαλακίες, απ΄ότι λέει, τοπικισμοί, καθολικοί εναντίον προτεσταντών -τέτοια.
Με αυτά δεν αμφισβητώ όσα λες περί χούλιγκανς της Τσέλσι -απλά είμαι λίγο επιφυλακτικός σχετικά με το πόσο όλοι ακολουθούν πιστά τη γραμμή. Κι όπως ξέρεις, η ομάδα δεν είναι κόμμα να διαφωνήσεις και να φύγεις. Όχι γιατί θα σε σφάξουν, αλλά γιατί δεν ο βασικός δεσμός δεν εξαρτάται από την ιδεολογία. Π.χ. ο Οτσαλάν ήταν (υποθέτω) κάπως αντι-Τούρκος αλλά ταυτόχρονα ήταν φανατικός της Γαλατά.
Αλλά ξέρω και κάτι ακόμα. Όταν είσαι πιτσιρικάς, εκεί στα 16, 17 -αν δεν περάσεις λίγο από χουλιγκανιλίκι, κάτι δεν πάει καλά μαζί σου. Δεν είναι θέμα ιδεολογίας, θέμα ακμής είναι -σαν τα σπυράκια. Αυτό το ξέρω από προσωπική πείρα.
Δεν ξευρω αν ειδες προχτες ενα ντοκουμανταιρ στην ΕΤ3 που πραγματευοτανε το θανατο του Σιντ Βισιους.
Ε, ειχε τους αποδελοιπους πρωταγωνιστες, γερασμενους πλεον, «καθαρους», φρεσκοσιδερωμενους, ξυρισμενους, αδυνατουσες να πιστεψεις οτι αυτοι οι μπαρμπουληδες και οι θειτσες σουταριζαν ο,τι ευρισκαν μπροστα τους.
ΥΓ Α! Και κατ' εξαιρεση, αγορασε σημερα «Ελευθεροτυπια». Στη σελ. 30 του οικονομικου τμηματος, ο Χ. Μεγας σε τσιταρει ανεπανορθωτα, σχολιαζοντας σε ως ευληπτο και διδακτικο! Ποσο χαμηλα μπορεις να πεσεις πια;
Είδες ρε γαμώτο! Αν δεν πεθάνουν νέοι, γίνονται σαν κάτι θειούς μας που είχαν αντιστασιακές εμπειρίες και τους κοροϊδεύαμε πίσω από την πλάτη τους γιατί κρατιόντουσαν από το λουρί στη σέλα της μηχανής όταν του πηγαίναμε τσάρκα.
Υ.Γ.: Με τσιτάρει η Ελευθεροτυπία; Τι να γίνει αδερφέ -βγήκαμε στη διατίμηση, "πάρε τώρα που γυρίζει". (Ή "μάθανε οτι το μπαίρνουμε και πλάκωσαν κι οι βλάχοι")
Εύληπτο και διδακτικό να πει τα μούτρα του ο πως τον λένε... Άντε πια.
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!