Πέμπτη, Μαΐου 14, 2009
The Motorcycle boy
Ξέρω, ξέρω -πριν κάνα μήνα πάλι για τον Άλεξ Κοξ έγραφα. Αλλά δεν φταίω εγώ που ο τύπος είναι ατελείωτος! Βρήκα λοιπόν ένα άρθρο του εκεί στα αρχεία της σελίδας του -παλιό κείμενο, γραμμένο το 2002. Και σκέφτηκα να το αντιγράψω εδώ πέρα, είναι σημαντικό να διαβάζεις την άποψη κάποιου που έζησε το πανκ, όσο ήταν ακόμα ζωντανό. Και κάτι ακόμα -σημαντικότερο -οι απόψεις του Κοξ για τις κοινωνικές μεταβολές των τελευταίων 25 χρόνων είναι σκέτο δηλητήριο. Και μέσα στην επικαιρότητα, μέρες που είναι. Πρόσεξε λοιπόν:
Το παρακάτω κείμενο είχε ζητηθεί από την εφημερίδα Observer του Λονδίνου, στα πλαίσια της 50ης Επετείου Στέψης της Βασίλισσας. Δεν το δημοσίευσαν ποτέ.
28 Φεβρουαρίου 2002
Πόσο μακριά πήγαμε μέσα σε 25 χρόνια!
Το 1977 υπήρχε κάτι στον αέρα. Ο πληθυσμός της Βρετανίας ετοιμαζόταν να γιορτάσει την 25η Επέτειο Στέψης της Αγγλο-Γερμανικής μοναρχίας. Στα δουλικά μέσα ενημέρωσης κυριαρχούσαν οι πολύχρωμες μαλακίες τις οποίες μας έλεγαν οτι έπρεπε να τις κόψουμε και να τις κρατήσουμε για αναμνηστικά. Οι ταινίες στους κινηματογράφους δεν είχαν τίποτα να πουν σε κανέναν –η τηλεόραση ξυνόταν αδιάφορη.
Υπήρχε τίποτα να μας σώσει από την άθλια προοπτική των ηλίθιων με τις φράντζες που ετοιμάζονταν να πλημμυρίσουν τους δρόμους σε «αυθόρμητα» πάρτι, υπήρχε τίποτα να μας γλιτώσει από αυτή τη γλιτσερή κόκκινη, λευκή και μπλε λαίλαπα;
Πως θα γινόταν να αναβληθεί αυτή η αντιδραστικά παιδιάστικη ανοησία;
Ευτυχώς κάποιοι αποφάσισαν τότε να αντιδράσουν, να απαντήσουν φασαριόζικα. Η μουσική, αυθάδικη, πολεμοχαρής φόρμα του punk, προέλασε τσαλαπατώντας με τις λασπωμένες αρβύλες της το Βασιλικό Δείπνο, μετά ρεύτηκε, φώναξε «άντε γαμηθείτε!» και ξέρασε στο χαλί.
Οι Sex Pistols με τους αναρχικούς στίχους τους και τη θορυβώδη μουσική τους, ο Mclaren με τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του κι ο Jamie Reid που κάρφωσε την παραμάνα του στη βασιλική μύτη, μας έδειξαν τον τρόπο για να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας. Οι Clash έχοντας ήδη βαρεθεί με τις ΗΠΑ, μας συμβούλευαν να προετοιμαστούμε για τον Αγγλικό Εμφύλιο Πόλεμο. Το punk κούρσεψε εκείνη την Επέτειο. Φυσικά, οι εφημερίδες εξακολούθησαν να γλύφουν τη μοναρχία. Τα αξιολύπητα πάρτυ στους δρόμους έγιναν έτσι κι αλλιώς. Αλλά το God Save The Queen των Pistols έδωσε σε όσους δεν είχαν διάθεση να υποκύψουν ένα λόγο να συσπειρωθούν. Και δεν ήταν απλώς για να πούμε «άντε γαμηθείτε!» σε κάποιους πλούσιους αριστοκράτες. Ήταν ένα πολύ μεγαλύτερο κίνημα, ένα «άντε γαμηθείτε!» προς τον Τύπο, τη μουσική βιομηχανία και την κυβέρνηση.
Η ειρωνεία της υπόθεσης ήταν οτι το «φασιστικό καθεστώς» που τραγουδούσε ο Lydon/Rotten, το υπηρετούσε μια κυβέρνηση Εργατικών. Τότε, όπως και τώρα, φαινόταν οτι οι Εργατικοί είχαν χάσει το δρόμο τους και απλά φρόντιζαν για τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας. Εξετάζοντας την κατάσταση αναδρομικά, ποτέ δεν ήμασταν τόσο καλά όσο τότε και ποτέ δεν θα ξαναγίνουμε: εμείς, οι φορολογούμενοι (ή οι φοροφυγάδες), είχαμε ακόμα στην κατοχή μας τους σιδηροδρόμους, τις τηλεφωνικές εταιρείες, το νερό, το ηλεκτρικό μέχρι και τα αεροπλάνα. Όταν ταξιδεύαμε ήμασταν επιβάτες, όχι πελάτες. Δεν είχαμε ακόμα ακούσει για «Βασικούς Μετόχους», ΑΕΠ ή για τον Steven Byers.
Πράγματι, την εξέγερση του punk το 1977 ακολούθησαν μαύρες μέρες: τα χρόνια της Θάτσερ, του Ρήγκαν και των Duran Duran. Η μουσική βιομηχανία τρομοκρατημένη και σοκαρισμένη από την εξάπλωση των συγκροτημάτων garage, που έφτιαχναν μόνα τους τη μουσική τους, αντεπιτέθηκε. Και το έκανε χρησιμοποιώντας δυο όπλα: το MTV και το CD. Το MTV αποβλάκωσε τους πάντες δίνοντας έμφαση στην εικόνα όμορφων και ανιαρών συγκροτημάτων, αποκλείοντας το punk (και τη Μαύρη Μουσική και οτιδήποτε άλλο είχε ενδιαφέρον) από τις λίστες του. Το CD, μας είπαν, οτι είναι «καλύτερο» από το βινύλιο –δεν χαράζεται, δεν «πηδάνε» τα κομμάτια, αντέχει για πάντα, μπλα, μπλα, μπλα, ψέμματα, ψέμματα, ψέμματα. Το μόνο που έκανε το CD ήταν να αποκλείσει τους δημιουργούς από τα μέσα παραγωγής και διάδοσης της μουσικής τους. Που ακούστηκε οι μουσικοί να «κόβουν» από μόνοι τους δίσκους βινυλίου και να τους πουλάνε ανεξάρτητα από τις πολυεθνικές; Απαράδεκτο! Έπρεπε να σταματήσει αμέσως αυτή η κατάσταση. Και σταμάτησε.
Μιλάμε για 20 χρόνια πριν το CD γίνει φτηνό και προσιτό υλικό. Τώρα πλέον που το CD είναι φτηνό, ρίξτε μια ματιά στην ανάπτυξη της τεχνολογίας κατά της παράνομης αντιγραφής και στην καθιέρωση ασφυκτικών νόμων προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας.
Τότε το MTV και το CD δεν μετακίνησαν μονάχα τα γκολπόστ, αλλά όργωσαν κανονικά ολόκληρο το γήπεδο. Το punk έχασε τη μάχη. Οι Βασιλικοί και οι χοντροί κηφήνες έγιναν πλουσιότεροι, όπως και όσοι καλλιτέχνες είχαν την έγκριση των υψηλών κλιμακίων του MTV. Οι πολυεθνικοί κολοσσοί μάσησαν ότι είχε απομείνει στη Βρετανία και κονόμησαν ακόμα πιο χοντρά.
Και τώρα! Να κάνουμε ένα άλμα 25 χρόνων για να βρεθούμε στο σήμερα!
Βόμβες πέφτουν με τη δική μας έγκριση στο Αφγανιστάν και στο Βόρειο Ιράκ. Αύριο μπορεί να πέσουν στη Σομαλία ή στη Βαγδάτη. Η κληρονομιά μας έχει εξανεμιστεί, πουλήθηκε από τους φτηνότερους μεταπράτες του πλανήτη.
Άκου τώρα κι αυτό! Είναι πάλι η Επέτειος της Brenda και μια μπάντα απεξαρτημένων πρώην πρεζονιών και νυν πολυεκατομμυριούχων ετοιμάζεται να δώσει συναυλία στο Παλάτι του Buckingham! Ο Eric Clapton, ο Macca (σ.μ. Paul McCartney), ο Phil Collins και άλλοι MTVίτες θα τραγουδήσουν για το γερασμένο κορίτσι. Είναι, πάνω-κάτω, οι ίδιοι που μαζεύτηκαν για να τραγουδήσουν την αλληλεγγύη μας στους Αμερικάνους μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Πως και λείπει ο Sting από τέτοια γιγάντια επιχείρηση γλειψίματος;
Για να ξέρεις πάντως, αυτός ο γερο-ρόκερ δεν είναι αλληλέγγυος με τους Αμερικάνους. Απεχθάνεται την αντιδραστική, τρομοκρατική τους κυβέρνηση με το νέο του στρατόπεδο βασανιστηρίων που, εντελώς προβοκατόρικα, λειτουργεί σε Κουβανέζικο έδαφος. Αυτός ο γερο-ρόκερ δεν είναι βαριεστημένος απέναντι στις ΗΠΑ, είναι εξοργισμένος μαζί τους, επειδή σπατάλησαν τη μοναδική ευκαιρία που είχαν να δημιουργήσουν παγκόσμια ειρήνη. Αυτός ο ρόκερ δεν είναι βαριεστημένος ούτε με τους Βασιλικούς: είμαι το ίδιο παθιασμένα εναντίον τους όσο ήμουνα και το 1977. Θέλω να τους δω να φεύγουν.
Σε ποιους να στραφείς αυτούς τους δύσκολους καιρούς; Πάντως όχι στους «νέους» Εργατικούς που μας κυβερνάνε. Ούτε στη τηλεόραση. Και σίγουρα, ούτε στον κινηματογράφο. Χάθηκε άραγε κάθε ελπίδα αναρχικής δικαιοσύνης;
Αλλά περίμενε... Τι είναι αυτό που ακούγεται από μακριά; Μοιάζει με μουσική κάτω από τους ήχους λασπωμένων αρβύλων.
Πριν δυο βδομάδες πήγα στο Leeds για να παρακολουθήσω μια διαφορετική και πιο ήσυχη επέτειο - οι Chumbawamba έκλειναν 20 χρόνια συναυλιών. Έχουν ένα τραγούδι που θεωρήθηκε τόσο προσβλητικό από τη δισκογραφική τους εταιρεία ώστε τους απαγόρευσαν να το βάλουν στο καινούργιο τους άλμπουμ. Αλλά οι φήμες λένε οτι κυκλοφορεί στο ίντερνετ. Λέγεται ΛΙΣΤΑ ΕΠΙΒΑΤΩΝ. Είναι ένα πολύ απλό τραγούδι. Οι στίχοι του είναι μια αλφαβητική λίστα ονομάτων. « Berlusconi, Richard Branson, Tony Blair», συνοδευμένα από τη λέξη «Αντίο». Είναι και η Brenda σε αυτή τη λίστα απ΄ότι μου είπαν. Όπως κι ο Macca και ο Phil Collins και πολλοί άλλοι διακεκριμένοι καλλιτέχνες. Και σαν όλους τους ύμνους, το λογοκριμένο τραγούδι των Chumba μπορεί να μετατραπεί αναλόγως: «S Club 7, Atomic Kitten, Eric Clapton, αντίο...»
Ένας rock and roll ύμνος δεν φέρνει την επανάσταση φυσικά.
Αλλά θα πρέπει από κάπου ν΄αρχίσουμε.
Alex Cox
Posted in: Κολλήματα
39 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
http://en.wikipedia.org/wiki/She%27s_Got_All_The_Friends_That_Money_Can_Buy
Σπουδαίο ποστ
(όπως όλα τα τελευταία σου πιστεύω).
Άκρως εύστοχο το "ακολούθησαν μαύρες μέρες: τα χρόνια της Θάτσερ, του Ρήγκαν και των Duran Duran"
thanx
Μπράβο ρε Staz, μάλλον αυτό εννοεί ο Κοξ!
Σκοπευτή, σπουδαίο κείμενο του Άλεξ Κοξ -ο τύπος είναι άπαιχτος!
μας έχετε πρήξει με αυτό το πανκ
ώχου!
Χαχαχα! Πες μου όμως, μπορείς να θυμηθείς άλλο μουσικό ρεύμα με πολιτικές θέσεις;
Υ.Γ.: Και μη μου πεις τα αντάρτικα στις ταβέρνες, ε;
απειροελάχιστη διόρθωση: στο τέλος το "S club 7" μένει αμετάφραστο, πρόκειται για όνομα εμετικής χαζοτεκνοποπ μπάντας (καλά κάνεις και δεν τους ξέρεις, ούτε κι εγώ τους ήξερα μέχρι να ΄ρθω εδω)
kudos για τη μετάφραση του τίτλου, εγώ θα πήγαινα με τη συμβατική εκδοχή του "αρκετά" αλλά το "ομορφα" δένει πολύ καλύτερα!
παω τώρα να διαβάσω και τα υπόλοιπα :)
Tnx Boy :)
χμ.. δε ξέρω για ρεύματα.
ξέρω όμως τον αληθινό αρχηγό.
http://www.youtube.com/watch?v=Zw3FTiWRXF8
το πρτφ
Razz, σωστή η διόρθωση και ήδη έγινε! Γι΄αυτό σε στείλαμε στα εξωτερικά, να μας ξεστραβώνεις -εύγε παιδί μου!
Νομίζω οτι ο ναρκισσιστής Ρότεν έτσι το χρησιμοποίησε -"Όμορφα άδειοι" και όχι "Αρκετά άδειοι", ταιριάζει και με τους υπόλοιπους στίχους του κομματιού. Ελπίζω να μην κάνω λάθος.
Ροδιά,τα ευχαριστήρια στον Άλεξ Κοξ αυτή τη φορά -και στην καταπληκτική σελίδα του.
Ρε Σαμσών, μια ζωή φραξιονιστής θα είσαι παιδάκι μου! Γκρινιάζεις για το ατόφιο πανκ και μου εμφανίζεις την ΚΟΒΑ των Tool ρε παλιορεβιζιόνα; Δε θα γίνει Συνέδριο ρε; Θα σας κρεμάσουμε όλους εσάς τους αναθεωρητές!
Εγώ τι να πω τώρα έχει νταλγά το παλικάρι!!! [διαβάζεται με προφορά Αγγ. Αναστασιάδη μετά το Χ στο Highbury]
Ήθελε να κάνει μια επανάσταση μέσα απ' τη μουσική αυτός ο Cox. Δικαίωμά του.
Τις μουσικοβιομηχανίες και το MTV τι τα χρειάζεται;
Συνήθως όταν κάνεις μια επανάσταση, την κάνεις για να γκρεμίσεις το κατεστημένο. Δεν πας να ζητήσεις τη βοήθειά του.
Το punk ξέφτυσε επειδή δεν ήταν στην playlist του MTV ή γιατί μόδα ήταν και πέρασε , όπως ήταν οι Duran – Duran, το grunch, η σκηνή του Manchester και τόσα άλλα πυροτεχνήματα της μουσικής;
Το άρθρο του παλλικαριού, μου βγάζει μόνο ζήλια που δεν έγινε εκατομυριούχος σαν τον Clapton, τον Jagger και τον McCartney, παρά οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να ήταν πρεζόνια, ειδικά ο Clapton και ο Jagger αλλά ήταν και είναι, μεγάλοι μουσικοί. Ακολούθησαν πολλά πράγματα στην μουσική μετά το pick τους αλλά ότι και αν έβγαινε, βγαίνει ή θα βγει, η μουσική τους είναι πάντα εδώ.
Ξέρω πολλούς που έπιασαν μια κιθάρα στα χέρια τους, επειδή άκουσαν το «Layla» του Clapton, και κανέναν επειδή άκουσε τον Steve Jones στο «God Save The Queen».
Aν το όλο ζήτημα είναι να πούμε:
«Γαμιέται η Βασίλισσα, ο Clapton και η Λεωφόρος», γιατί νοιώθουμε αυτή την ανάγκη, OK, και είτε στο background ακούγεται κιθάρα, είτε σφυροκάλεμο, δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα, αλλά τότε δεν μιλάμε για μουσική.
@bbc: σκηνοθέτης είναι ο άνθρωπος. Τι μας αναλύεις;
Ο Staz έχει δίκιο Β.Β. -σκηνοθέτης είναι και μάλιστα πετυχημένος για ανεξάρτητος. Σιντ και Νάνσι, Ρέπο Μαν κ.λ.π. Κάποια στιγμή μπορεί να μεταφράσω κάποια άρθρα του για τον κινηματογράφο -λέει τρομερά πράγματα ΚΑΙ εκεί πέρα.
Περί MTV και Cd λέει κάτι πολύ απλό: οτι με την εμφάνισή τους έθαψαν το πανκ και το γκαράζ -επειδή αυτά ήταν μουσικά ρεύματα do it yourself. Κι όταν θάβεις κάποιες μουσικές τους στερείς τη δυνατότητα διάδοσης. Περί Κλάπτον και λοιπών -δεν αμφισβήτησε την, όποια, μουσική τους αξία -απλά έγραψε οτι είναι μαϊντανοί και γλύφτες των κοσμικών εκδηλώσεων -ψέματα είναι αυτό;
Και κάτι ακόμα -μπορεί οι μουσικοί να έπιασαν κιθάρα λόγω Κλάπτον π.χ. αλλά Η ΜΟΥΣΙΚΗ υπάρχει στη φόρμα που την ξέρουμε (η σύγχρονη ποπ εννοώ), λόγω Μπιτλς, Στόουνς και Πίστολς. Τώρα, αν εσύ ακούς μόνο σφυροκάλεμα στα τραγούδια των Πίστολς... τι να πω; Έχω διαφορετική άποψη.
Υστερόγραφο: Ο Άλεξ Κοξ είναι αυτό που λέει "γερο-ρόκερ" κι έτσι μιλάει. Μακάρι να του μοιάζαμε και οι υπόλοιποι.
"Ξέρω πολλούς που έπιασαν μια κιθάρα στα χέρια τους, επειδή άκουσαν το «Layla» του Clapton, και κανέναν επειδή άκουσε τον Steve Jones στο «God Save The Queen»"Μπορώ να βεβαιώσω ακριβώς το ανάποδο.
(Το πανκ ήταν το πρώτο μουσικό ρεύμα που είπε ΟΚ μάθε τρία ακόρντα και κάντο μόνος σου).
Σωστός! Κι αυτό το "κάντο μόνος σου" ήταν που ήθελαν να τσακίσουν οι εταιρείες. Και τα κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό με τη βοήθεια του περιφερόμενου θιάσου (Στινγκ, Φλόυντ κ.λ.π.)
Από εκεί και πέρα, χωρίς να είμαι πολύ σχετικός, μπορώ να θυμηθώ οτι το Layla ήταν δυο ακόρντα κιθάρας (το σόλο στο τέλος ήταν από πιάνο). Και το Satisfaction, το ίδιο ήταν και το Can't buy me love. Δυο ακόρντα ήταν όμως και το Jet boy Jet girl, όπως και το Carrier Opportunities ή το Anarchy in the UK. Μόνο που τα δυο πρώτα μιλάγανε για τον τύπο που δεν ευχαριστιέται από τίποτα, ή για τον άλλο που θεωρεί οτι η αγάπη δεν πληρώνεται, ενώ οι τελευταίοι λέγανε για σταδιοδρομίες που δεν θέλεις, επειδή σκοπός τους είναι να σε βάλουν στο λούκι ή οτι θέλουν να φέρουν αναρχία.
Υπάρχει στιχουργική διαφορά νομίζω.
οντως πιο πολλοι πιασαν κιθαρα λογω sex pistols & ramones παρα λογω clapton. και ειναι φυσικο. δυο μπαρεδες τους πιανουμε ολοι, αυτα που κανει ο slowhand τα κανει -εκανε- μονο αυτος.
αλλα ηταν κι η εποχη τετοια. υπηρχαν εκεινα τα progressive που αρχιζε το κομματι οταν γεννιοσουν και τελειωνε την δευτερη μερα της αδειας απολυσεως απο το στρατο. γάματα. ηρθαν το λοιπον οι ραμονοτετοιοι που δεν μπορουσαν να παιξουν τα δυο με δυο βαλανε πολυ stooges, mc5 & new york dolls, λιγο χεντριξ και σαμπαθ (απο πλευρας χρησης του distortion) στο ιδιο μπλεντερ που ηδη υπηρχε το raw garage punk των 60's και να σου ο ηχος. τον τσιμπησαν οι αλλοι απο το νησι μετα απο 3-4 χρονακια και εχουμε το punk που ολοι μπορουν να παιξουν. ολοι εκεινοι που μαζι με ολα τα αλλα που περιγραφει ο κοξ εχουν σιχαθει κι εκεινα τα ατελειωτα γαμωσολα. εκεινες τις ατελειωτες ασκησεις τεχνικης που αλλοι τις κανουν σπιτι τους για να βγουν να παιξουν 3 λεπτα επι σκηνης, οι προπανκ κιθαριστες τις κανανε επι σκηνης. δε γαμιεται. ηταν και το πιωμα καταλληλο... τα τραβαγε το κλιμα.
αλλα αν σνιφαρεις κολλες και στη σπαει, μαζι με αλλα, να καθεσαι να παρατησεις τις μπιγκονιες τις γιαγιας σου να ανθιζουν... τοτε τρια ακορντα ειναι αρκετα.
το pretty vacant ειναι μαλλον το καλυτερο αν και το pretty το χρησιμοποιει κι ετσι και γιουβετσι μεσα στο τραγουδι.
μπα αδερφε ειδικα το layla ειναι 22 ακορντα κομματι κι οπως τα επαιζε το παλληκαρι δεν τα παιζει κανεις. ασε το σολο (που ηταν κιθαρα).
αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ο steve jones ηταν κουλοχερης. ειδικα αυτος δεν ηταν. ολοι οι αλλοι μαλλον.
ΟΚ, αυτός ο Cox είναι σκηνοθέτης και ειλικρινά δεν το ήξερα. Για αποτυχημένη απομίμηση του McLaren μου έκανε. Σκέφτηκα να ρωτήσω, τι στο διάλο δουλειά κάνει αυτός ο μαλάκας και λέει τόσες μαλακίες μαζεμένες, γιατί για μουσικό δεν τον έκοψα. Γιατί αυτά που λέει είναι και ανιστόρητα.
Το ΜΤV φτιάχτηκε το 1981. Ο Sting και ο Collins αναφέρονται σαν παιδιά του MTV αλλά ο Clapton και ο McCartney ήταν 15 χρόνια πρίν πιο γνωστοί. Το MTV πήρε από αυτούς, όχι αυτοί απ' το MTV. Από που και ως που χαϊδεμένοι του MTV.
Ο Clapton και ο McCartney ουδέποτε υπήρξαν πολιτικοποιημένοι ή τουλάχιστον πολιτικά σύμβολα. Το να τους βάζεις στη ζυγαριά με το Punk [μια καθαρά πολιτικοποιημένη μουσική] είναι τουλάχιστον άτοπο. Στην γενιά τους υπάρχουν ο Dylan, η Baez, η Patti Smith... αλλά εκεί ζορίσουν τα πράγματα για τον κ. Cox. Γιατί για να μην τους ξέρει δεν το πιστεύω.
Μπορεί να πάνε να παίξουν στο πάρτυ της βασίλισσας αλλά και οι Chumbawamba έδωσαν ένα τραγούδι τους για διαφήμιση [sorry που βαριέμαι να ψάξω στη δισκοθήκη να βρω τον δίσκο για να παραθέσω τίτλο και χρονιά] και έγιναν γνωστοί στο πλατύ κοινό. So what??????
Μειώνει το επίπεδο της μουσικής των Chumbawamba? Κατά την γνώμη μου σε καμία περίπτωση και καλά έκαναν. Μετά είχε βγει η ιστορία, ότι έδιναν τα κέρδη σε ύποπτες οργανώσεις για τρομοκρατικές ενέργειες και πήγαν να τους κόψουν το συμβόλαιο.
Last but not least [το έγραψα σωστά αυτό?]
Η ίδια η Fender ανακοινώνει ότι το πιο καλοπουλημένο μοντέλο στην ιστορία της είναι η signature κιθάρα του Clapton. Το πότε βγήκε για πρώτη φορά στην παραγωγή αυτή η κιθάρα πληροφορίες στο site της Fender ή ένα search στο google. Είναι ευκόλως εννούμενο σε ποιον θα ήθελαν να μοιάσουν τα περρισσότερα παιδάκια που πιάνουν κιθάρα στα χέρια τους για πρώτη φορά. Εκ της πραγματικότητος.
Σε αυτό το σημείο δεν στέκομαι τυχαία.
Για να έχει συνέχεια μια μουσική θα πρέπει να έρχεται νέο αίμα στον χώρο και να την διατηρεί ζωντανή. Όσο ο κάθε πιτσιρικάς πιάνει μια κιθάρα στα χέρια του και παίζει punk, ότι και να κάνουν οι δισκογραφικές και τα MTV, το punk θα είναι ζωντανό. Για να μην έγινε αυτό, σημαίνει ότι το Punk δεν έλεγε τίποτα στη γενιά που ερχόταν πίσω απ' τους σημερινούς σαραντάρηδες.
Και μια και μου είπατε ότι τα Punk είναι τρία ακόρντα, θα σας “μιλήσω” για μια άλλη μουσική με 3 ακόρντα.
Δείτε το βιντεάκι αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=93xOeEr-USU
και πείτε μου ποιος τραγουδά για να σας πω ποιοι είναι οι υπόλοιποι. Kαι πως και γιατί μια μουσική μένει ζωντανή μακρυά από MTV και δισκογραφικές...
Ο τύπος έχει αρκετά δίκια, αλλά το πηδάει στις κλισεδιές και την αντίδραση - καλά βινύλια, κακά σιντί, σατανικές πολυεθνικές και τα ρέστα. Και παίρνει και κάποια πράματα πολύ σοβαρά, μου θυμίζει όλες τις πιτσιρικάδικες συζητήσεις γιατο αν ξεπουλήθηκε ο όζζυ και αν χαλάσαν οι μετάλλικα κλπ, έλεος ρε. Κοιτάω το προφίλ του στο imdb και βλέπω ότι λέει, ο Σπίλμπεργκ δεν είναι σκηνοθέτης.
Μπάστα, ρε μαλάκα, που δεν είναι σκηνοθέτης ο Σπίλμπεργκ. Πρέπει να την έχει ακούσει κανείς σε υπερβατικό βαθμό για να λέει κάτι τέτοιο μεγαλόφωνα. Επίσης, για να δει κανείς σε τι βαθμό το έχει καβαλήσει ο Κοξ, αρκεί να διαβάσει αυτά που λέει στο σάιτ του για το fear and loathing, ότι είναι μια μπιγκ μπάτζετ μαλακία.
Εντάξει, σε κάποιους μπορεί να φαίνεται πρωτοπόρος και ανεξάρτητος και οραματιστής και έτσι, για μένα είναι άλλος ένας γκρινιάρης καβαλημένος παπάρας που την έχει δει γκουρού του αλτέρνατιβ και άλλα γραφικά.
marquee, συμφωνούμε στην ιστορική αναδρομή και στις συνθήκες γέννησης του πανκ.
Ούτε ο Τζόουνς ήταν κουλοχέρης (τον είδα να ακομπανιάρει διάφορους μετά), ούτε ο Μάτλοκ ήταν κανένας άσχετος. Και ο άλλος που έπαιζε με τον Λάιντον μετά ο Γουόμπλς ο αληταράς ήταν σούπερ μπασίστας, κι ο Λεβίν που πέρασε από Κλας ήταν δυνατός -να μη μιλήσουμε για Μικ Τζόουνς, Ζαν Ζακ Μπαρνέλ, Χάουαρντ Ντιβότο -και Τομ Βερλέιν, Ρίτσαρντ Χελλ από την άλλη πλευρά του ωκεανού.
Κοντολογίς, υπήρχαν φοβεροί μουσικοί εκεί μέσα, όχι τόσο με την έννοια της δεξιοτεχνίας αλλά με την έννοια της δημιουργικότητας κι αυτό νομίζω μετράει.
Όπως μετράει και η δυνατότητα που έχει ο περιθωριοποιημένος πιτσιρικάς να τα χώσει μέσω μουσικής κι εκεί μόνο το πανκ υπήρχε.
Β.Β. πολλά μπορείς να τον πεις τον Κοξ, αλλά όχι και ανιστόρητο! Μιλάει για την εποχή που έζησε ρε φίλε! Τότε εμείς ήμασταν σχολιαρόπαιδα και τα μαθαίναμε από δεύτερο χέρι! Πάμε παρακάτω:
1. Αυτό είπε κι εκείνος. Το πανκ ήταν από '77 μέχρι ΄79 στην κορύφωσή του, μετά έπεσε κάποια αμηχανία, έσκασε η Θάτσερ και το MTV. Δεν έγραψε πουθενά οτι ο ΜακΚάρντεϊ και ο Κλάπτον έγιναν από το MTV, έγραψε (δεύτερη φορά το επαναλαμβάνω) οτι κατάντησαν γλύφτες των κοσμικών εκδηλώσεων, παίζανε στα γενέθλια της Βασίλισσας και σε συναυλίες για κοινωφελείς σκοπούς (Αφιλοκερδώς Α.Ε. που έλεγε κι ο Πανούσης). Αυτά έγιναν, τι να κάνουμε δηλαδή; Ο κόσμος γαμιόταν κάτω από το τακούνι της Θάτσερ και του Μπλερ κι αυτοί μαλακίζονταν σε κοσμικές εκδηλώσεις. Και μη μου λες οτι ο Κλάπτον και ο ΜακΚάρντεϊ δεν φλέρταραν με τη μουσική διαμαρτυρίας. Τι ήταν τα μπλουζ δηλαδή; Μουσική για δεξιώσεις; Τι ήταν το Ρεβολούσιον των Μπιτλς και το Ρεβόλβερ; Μουσική υπόκρουση για ταινίες με βρυκόλακες ή ταινίες με τον Τζέισον Στάθαμ;
2. Ας μην ασχοληθούμε για το που κατέληξε ο Ντύλαν εκείνη την εποχή (Σλόου τρέιν κάμιν). Η Πάττι Σμιθ όμως γεννήθηκε όπως λέει ο marquee παραπάνω στα ξεκινήματα της αντίδρασης και θεωρείται βασική πηγή επιρροής για τους πάνκηδες. Δεν είναι τυχαίο οτι τόσα χρόνια κρατάει την ίδια, αδιαπραγμάτευτη σχεδόν, στάση.
3. Για τους Chumba απάντησες μόνος σου στην κατηγορία (από πολιτικής ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ απόψεως) οτι έδωσαν κομμάτι για διαφήμιση.
4. Μάλιστα! Αφού το λέει η Φέντερ, έτσι θα πρέπει να είναι! Οι πιτσιρικάδες τρέχουν χρόνια τώρα να αγοράσουν την κιθάρα του Κλάπτον! Βέβαια το γεγονός οτι όσοι αγοράζουν Φέντερ το φυσάνε το παραδάκι (αυτοί ή οι γονείς τους) την ώρα που στις γειτονιές παίζουν με κάτι κιθαρόνια πατενταρισμένα... αυτό δεν το μετράει η Φέντερ! Και η Πόρσε θα μπορούσε να ισχυριστεί οτι το πιο καλοπουλημένο μοντέλο της είναι η Σπάιντερ επειδή μ΄αυτή σκοτώθηκε ο Τζέιμς Ντιν (παράδειγμα φέρνω) -θα σήμαινε αυτό οτι ο Τζέιμς Ντιν οδήγησε τους πιτσιρικάδες στα αυτοκίνητα;
5. ΚΑΘΕ ΕΚΦΑΝΣΗ της ποπ (από το πόπιουλαρ) μουσικής χρειάζεται την προβολή από τα ΜΜΕ για να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό. Δεν πάει να είναι ο Χριστός με τους 12 Αποστόλους στο Δυτικό Σόχο; Δεν πάει να παίζουν τις κάλτσες τους; Αν μπαναριστούν από ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και εφημερίδες θα τους φάει η μαρμάγκα στην Αγγλία (ας μη μιλήσουμε για Αμερική). Προ MTV, τα πανκ συγκροτήματα ήταν μεν μπαναρισμένα, αλλά η φήμη τους μεταφερόταν από τον ένα πιτσιρικά στον άλλο. Με βάση αυτό έστησαν ανεξάρτητες εταιρείες και προσπάθησαν να απλωθούν σε Αμερική, Αγγλία και τον κόσμο όλο. Έσκασε όμως το παραμύθι του MTV και ξηγήθηκε κανονική πλύση εγκεφάλου -έτσι χτυπήθηκε το συγκεκριμένο μουσικό ρεύμα. Επειδή είσαι μικρότερος από μένα, θα σου θυμίσω τι έπαιζε η τηλεόραση (στην Ελλάδα) αρχές '80, τι έγινε με το Μουσικό Καλειδοσκόπιο, πως πηγαίναμε στα Κρυφά Σχολειά τύπου Dragonfly για να δούμε Generation X κ.λ.π. Ήρθε μετά το μουσικό κανάλι, ψηθήκαμε οτι βάζει καινούργια πράγματα και φάγαμε τη φόλα. Αυτά έγιναν. Κι αν το πανκ δεν έλεγε τίποτα για τις επόμενες γενιές, δεν θα συνεχιζόταν μέχρι σήμερα -ρώτα τους πιτσιρικάδες για τα καινούργια πανκ συγκροτήματα που ακούνε και θα σου πουν.
6. Σωστή η μουσική που βάζεις και καταπληκτικά τα 3 ακόρντα (αυτό είπα και παραπάνω -2,3 ακόρντα φτάνουν). Μόνο που η μπλου μελαγχολία δε λέει πολλά πράγματα στους εξοργισμένους πιτσιρικάδες -έχω άδικο; Κι ο τελευταίος πιτσίρικος που θυμάμαι να έπιασε κιθάρα λόγω Μπλουζ λεγόταν Γιάννης Σπάθας.
Ξυλοκόπε, λάθος τα διάβασες. Λέει οτι το παραμύθι για τα σιντί που δεν σπάνε δεν χαλάνε ήταν όντως παραμύθι. Λέει επίσης οτι, όταν έγιναν φτηνά τα σιντί, ξεκίνησε η ιστορία με τα "κλειδώματα" και τα πνευματικά δικαιώματα. Κλισέ; Ναι. Πραγματικότητα; Βεβαίως!
Λέει επίσης οτι από τις ανεξάρτητες, ελεγχόμενες από συγκροτήματα, δισκογραφικές εταιρείες έχαναν φράγκα οι πολυεθνικές -ψέμματα είναι; Μια εποχή οι δίσκοι που πουλάγανε τρελά κομμάτια ανήκαν στη Φάκτορυ τη 4 ΈιΝτι, τη Ραφ Τρέιντ και την Του Τόουν -ξέρεις τι χασούρα κάνανε οι μεγάλες εταιρείες; Μην ξεχνάς οτι μιλάει για την εποχή που ο κόσμος αγόραζε ένα δίσκο το μήνα, στην καλύτερη περίπτωση -οι αγορές ήταν μικρότερες τότε.
Τον Σπίλμπεργκ, εντάξει, σκηνοθετάρα δεν τον λες! Μάστορα στα ειδικά εφέ, διεκπεραιωτή υπερπαραγωγών, αγαπημένο παιδί των στούντιο -ΟΚ. Αλλά όχι και σκηνοθετάρα! Αν είναι ο Σπίλμπεργκ των δισεκατομμυρίων σκηνοθετάρα, ο Τζάρμους των φτηνών παραγωγών τι είναι; Ο Κόπολα των πολύ μικρότερων μπάτζετ τι είναι; Ο Άλαν Πάρκερ με τα, σίγουρα μικρότερα μπάτζετ, τι είναι; Ο Χίτσκοκ τι ήταν; Ο δίκος μας ο Τζαβέλας ή ο Νικολαϊδης τι ήταν;
Μην τρελαθούμε τώρα -άλλο πράγμα να είσαι σκηνοθετάρα κι άλλο να στήνεις υπερπαραγωγές.
Το Fear and Loathing έγινε όντως μπιγκ μπάτζετ (για τα δεδομένα του "ανεξάρτητου κινηματογράφου"), από τον Γκίλιαμ και, δυστυχώς, δεν έμεινε πιστό στο πνεύμα του βιβλίου του Χάντερ -εξ ου και κατώτερο του αναμενομένου. Όλη η ταινία αναλώνεται σε χάι φάι παραισθήσεις και μούτες του Τζόνι Ντεπ -πως να το κάνουμε δηλαδή;
Πρωτοπόρος δεν υπήρξε ποτέ ο Κοξ (και ούτε το ισχυρίζεται), ανεξάρτητος είναι ακόμα και το υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια, οραματιστής... δεν ξέρω -επειδή πρεσβεύει την άποψη "παλιότερα ήταν καλύτερα". Θα σου πω τώρα τη διαφορά ανάμεσα στον γκρινιάρη καβαλημένο παπάρα και στον ανεξάρτητο δημιουργό: ο πρώτος κάθεται σα Σαλονικιός του Λαζόπουλου και βλαστημάει το "όποιο" Αθηνοκεντρικό κράτος που τον έχει αποκλείσει, όσο ο δεύτερος παλεύει για να στηρίξει το έργο του.
Άσε τον Κοξ, ψάξε τις τελευταίες δηλώσεις του Κόπολα (από την εποχή του ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ Youth without youth που το ξέσκισαν σύσωμοι οι κριτικοί -και δώθε). Ίσως σε βοηθήσει να καταλάβεις τη διαφορά που περιγράφω παραπάνω. Κι αν θέλεις γκρινιάρηδες, καβαλημένους... υπάρχουν πολλοί -προτείνω Θύμιο Καρακατσάνη ή Φαίδωνα Γεωργίτση και Αγγελόπουλο για να ευθυμίσουμε λίγο.
ωραίος κι ο πάρκερ, ωραίος και ο τζάρμους, αλλά αδυνατώ να ακολουθήσω τη συλλογιστική σου - εμένα μαρέσουν και τα καβούρια με σάλτσα πιπέρι και το λεμονάτο κοτόπουλο - ο σπίλμπεργκ εδώ και 30χρόνια δημιουργεί τρομερά πράματα, όταν κάποιος φτιάχνει ιντιάνα τζόουνς και σέιβινγκ πράιβερ ράιαν είναι σκηνοθετάρα του κερατά και μόνο σκαλωμένοι ελιτιστές αρνούνται να το αναγνωρίσουν, οι ίδιοι τύποι που θεωρούν το στίβεν κινγκ "διεκπεραιωτή μπεστσέλλερ" και όχι συγγραφέα.
έχω διαβάσει το φίαρ εν λόουδινγκ μισή ντουζίνα φορές, το κατά πόσο η ταινία πιάνει όλο το πνεύμα τού τόμσον είναι συζητήσιμο, αλλά το να πιστεύει κανείς ότι αν γυριζόταν η ταινία με το δέκα τοις εκατό των χρημάτων και αντί για τον ντεπ κάποιον άγνωστο που θάπαιζε για την ψυχή της μάνας του είναι χαζομάρα. Επιπλέον, γκίλιαμ ρε, ποιος άλλος θα μπορούσε να το γύριζε καλύτερα, ο κεν λόουτς??? Παρανοικά πράματα, καλός και ο βαρύς προβληματισμός, καλή κι η κοινωνική κριτική, αλλά μιλάμε για ξύδια και τριπάρισμα και μεταχίπικα σέβεντις, κι όχι για το πουγκί της χήρας.
Τους έλληνες που γράφεις, εκτός του αγγελόπουλου, ούτε που τους ξέρω. Η καλύτερη ελληνική ταινία των τελευταίων έξι χιλιάδων ετών είναι το Ας περιμένουν οι γυναίκες.
ο κοξ είναι ψυχαναλυτικά ο κλασσικός τύπος του σταυροφόρου για τον οποίον η τέχνη είναι αποστολή και όχι διασκέδαση, αδυνατεί να κατανοήσει ότι καλός ο Νονός, αλλά κάποιες στιγμές στη ντιβιντιέρα καλό είναι να μπαίνει το μπλακ χώκ ντάουν ή καμιά ταινία με ζόμπι και καραμπίνες για ξεχαρμάνιασμα.
anapsan ta aimata vlepw.
egw prwto pragma pou epaiksa stin prwti mou ki8ara-koupi itan to gramma twn panx romana kai meta ema8a vevaia kai tous metallica all aeutixws kai tous sex pistols.
ok den egina spoudaios musikos, ala otulaxiston me auto asxoloumai.
o mimitismos twn efibwn wanna-be-rockers einai anapofeuktos alla min trela8oume kiolas, dee mporei pote na einai 8emitos!!!
8a akoustei twra auto provokatoristiko, alla pou einai to provlima me ta sfyrokalema?
genika pantws einai provlimatiki i sizitisi otan 8elei na apoktisei tin aura tou mousikologou, peri prwtoporias, au8entikotitas ktl.
ola auta einai omizw ektos 8ematos, otan milame gia to punk, eite to 8eoume eite oxi.
xestike o sid an einai i oxi simantiki selida stin istoria tis eurwpaikis mousikis.
kai to gegonos auto akrivws ton diaforopoiei kai ton anadeiknyei.
sorry gia ta greeklish, eimai ektos...
Ξυλοκόπε, δεν είναι καθόλου θέμα γούστου! Εννοώ, μπορεί κι εμένα να μου αρέσει ο Τζόελ Σουμάχερ (κάπως έτσι τον λένε) που γυρίζει περιπέτειες και μπουνίδια -αλλά αυτό δεν τον κάνει σημαντικό σκηνοθέτη! Ο Σπίλμεργκ εδώ και 30 χρόνια διαχειρίζεται ΤΡΟΜΕΡΑ κονδύλια και βγάζει υπερπαραγωγές. Δεν το πάω σε θέμα γούστου -στα γεγονότα μένω. Σκηνοθέτης ταλαντούχος υπήρξε κάποτε, αλλά δεν έγινε ποτέ ΚΑΛΟΣ ΤΕΧΝΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ σκηνοθέτης. Θα στο φέρω και με μουσικό παράδειγμα, ο Τζάκο Παστόριους ήταν ΤΕΧΝΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ καταπληκτικός μπασίστας, ο Σιντ Βίσιους ποτέ δεν ανακάλυψε περισσότερες από δυο χορδές στο μπάσο. Εμένα βέβαια μου αρέσει περισσότερο ο Βίσιους, αλλά δεν υποστηρίζω οτι είναι τρομερός μπασίστας! Άδερ δε ουάν εντ άδερ δε άδερ -που έλεγε και κάποιος φίλος.
Τον Στήβεν Κινγκ τον θεωρώ καταπληκτικό συγγραφέα, από το "Καλοκαίρι της Διαφθοράς", τη "Ρίτα Χέιγουορθ", τις "Καρδιές στην Ατλαντίδα" και το "Πρόσωπο του φόβου" -αλλά έχει γράψει και βουνά, "πάρε, διάβασε, γύρισε, κονόμα" -πως να το κάνουμε δηλαδή;
Αυτό που λέω είναι πως δεν έχω ελιτίστικα σκαλώματα, αλλά προσπαθώ να ξεχωρίζω και να παραδέχομαι τη βιρουοζιτέ, όπου αυτή υπάρχει.
Στο βιβλίο του ο Χάντερ αναδεικνύει την Γκόνζο δημοσιογραφία -στην ταινία του ο Γκίλιαμ περνάει το θέμα απέξω και μαλακά. Και μόνο αυτό μου φτάνει για να ισχυριστώ οτι είναι εκτός κλίματος. Θυμάμαι το "Γυμνό Γεύμα" του Κρόνεμπεργκ, αν θες να μιλήσουμε για καταγραφή παραισθήσεων. Υπάρχει πάντα κι ο Ντένις Χόπερ. Υπάρχουν αρκετοί που θα μπορούσαν να το γυρίσουν αλλά φυσικά δεν μπορώ να ξέρω το υποθετικό αποτέλεσμα. Ούτε μπορώ να εγγυηθώ οτι ο Κοξ θα το γύριζε καλύτερα -έτσι;
Το "Ας περιμένουν οι γυναίκες" του Τσιώλη εννοείς; Για όνομα! Αυτό φίλε δεν είναι κινηματογράφος! Με την κλασσική έννοια του όρου μιλώντας.
Ο Τζαβέλας έχει κάνει πολλές ταινίες, θα σου πω μονάχα την "Κάλπικη Λίρα" που σίγουρα την έχεις δει. Ο άνθρωπος είναι απλά μάγος σε θέματα πλάνων-φωτισμών.
Τώρα, ο Νικολαϊδης.. τι να πω; Αν δεν τον ξέρεις απλά δεν έχεις δει οτι σημαντικότερο έβγαλε ο ελληνικός κινηματογράφος διαχρονικά.
100% μέσα έπεσες στην ψυχανάλυση του Κοξ, τι να σου πω! Χαχαχα. Γουέστερν έχει γυρίσει ο τύπος ρε! Και ιστορίες για φίδια -το ακριβώς αντίθετο του σταυροφόρου και του στρατευμένου καλλιτέχνη!
Συμφωνώ οτι καλός ο Νονός (εμένα με κούρασε πάντως στο σύνολό του) αλλά καλό και το Μπλακ Χοκ (εντελώς τυχαία το έχει κάνει ο πολύ σημαντικός σκηνοθέτης Ρίντλεϊ Σκοτ) καλά και τα ζόμπια. Εγώ, ας πούμε έχω παθιαστεί τώρα τελευταία με Τρανσπόρτερ -γουστάρω! Αλλά αυτό θα πει οτι ο Άγνωστος Αγνωστόπουλος που σκηνοθέτησε τα Τσανσπόρτερ είναι σημαντικός σκηνοθέτης; Δε νομίζω!
Xouxou, σαφώς και δεν μίλησα για μουσική πρωτοπορία ή αυθεντικότητα στο πανκ. Μίλησα απλώς για ανατρεπτική ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΚΗΝΗ, ή μουσικό ρεύμα, τουτέστιν ΜΟΥΣΙΚΗ, ΣΤΙΧΟΙ, ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ, όλα μαζί. Βεβαίως και αδιαφορούσε ο Σιντ, βεβαίως και έκρυβε τις μουσικές του ικανότητες ο Τζόουνς, ΒΕΒΑΙΩΣ και αυτά ακριβώς τους κάνουν σημαντικούς. Σαν μουσικός θα ξέρεις οτι η επίδειξη ικανοτήτων είναι έμφυτη στους εκτελεστές -σκέψου λοιπόν τι είδους νοοτροπία είχαν αυτοί οι άνθρωποι που επέλεξαν να παίζουν 2 ενώ γνώριζαν 10 για να μπορούν να υπερασπιστούν την άποψη "κάντο κι εσύ, κάντο μόνος σου -μπορείς!"
παντως αυτο με τα cd που λεει ο κοξ ειναι λιγο παπαρα. γιατι πιο ευκολα κοβεις cd τωρα παρα βυνιλιο τοτε.
κυριοι δεν ξερω τι κανανε το mtv κι ολοι οι παπαρες -μαλλον ξερω. το θεμα ειναι οτι τωρα ειναι η καλυτερη εποχη για ανεξαρτητες παραγωγες λογω pc & internet. το φτιαχνεις σπιτι σου με τους φιλους με σπασμενα προγραμματα που αντιστοιχουν σε πανακριβα στουντιο περασμενων εποχων, το βγαζεις στη γυρα και αν σε γουσταρουν το αγοραζουν και παιρνεις και καποια λεφτουδακια. ενταξει μπορει να μη δεις το γκρουπ σου σε γιαγαντοαφισα αλλα δε γαμιεται. αυτα μεχρι να βγαλουν την "πριζα" οποτε ας το χαρουμε.
οποιος αγαπαει την μουσικη για την μουσικη ζει ενα παραδεισο αυτη την εποχη. παραδεισος κατα λαθος αλλα παραδεισος. μεχρι να τραβηξουν την πριζα.
οσο για την καλυτερη ταινια ειναι το "παρακαλω γυναικες μην κλαιτε"
marquee, άλλη σπουδαία ταινία αυτή! Χαχαχα
Ρε, διάβασε πιο προσεκτικά! Ο Κοξ μιλάει για τα σιντιά ΤΟΤΕ που ήταν πανάκριβα, όταν ξεκίνησαν. Και λέει οτι ΤΩΡΑ που πέσανε οι τιμές τους πλακωθήκανε με τα κλειδώματα και τα πνευματικά δικαιώματα για να γαμήσουν αυτό ακριβώς που περιγράφεις -την ευκολία δηλαδή να γράφει κανείς και να διαδίδει τη μουσική του.
Μάλλον πρέπει να μεταφράσω ένα άλλο άρθρο του περί πνευματικών δικαιωμάτων (ή πήγαινε, διάβασέ το στη σελίδα του) για να καταλάβεις πως πάνε να κόψουν την ελεύθερη διακίνηση πνευματικών προϊόντων. Θα φρικάρεις, δεν κάνω πλάκα.
1ον μη γελας για το "παρακαλω γυναικες μην κλαιτε". το εννοω. ο τσιωλης ειναι τεραστιος.
2ον θα το διαβασω για τα δικαιωματα αλλα απλα αυτο που ειπα ειναι οτι τωρα ειναι η χαρα της ανεξαρτητης παραγωγης. η ιδεα με την οποια μεγαλωσαμε τωρα εχει γινει πραγματικοτητα. μπορεις -δεν ξερω για ποσο ακομα- να εισαι κυριος της δουλειας σου χωρις εταιριες, μανατζερ και ασχετους χαρτογιακαδες κλπ
εχουν φτιαχτει κανα δυο τρεις μεγαλες μπαντες ετσι. μπαντες οπως οι black keys ας πουμε , που "ετυχε" πχ να την βρω σε μια myspaceτσαρκα και τωρα πανε τον κωλο τους παγκοσμιως.
μην πω για τη δικια μας την μονικα.
οτι καποια στιγμη θα το καπελωσουν κι αυτο, για να το πουλησουν ή/και να το ελεγχουν αν θες, ειναι το μονο σιγουρο. οι επιπτωσεις δεν ξερω ποιες θα ειναι. δηλαδη ποια θα ειναι τα χλωρα που θα γινουν παραναλωμα με τα γνωστα ξερα. αλλα δεν θα κρατησει για πολυ αυτο.
Δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράματα με τις εταιρείες, από το πώς τα λέει ο Albini πάντως...
The Problem with Music
Γιατί να μη γελάω -γυναίκα είμαι; Χαχαχα. Λοιπόν, εντάξει, περι ορέξεως... Αλλά ο Τσιώλης δε με ψήνει σε επίπεδο τεχνικής, ούτε και θυμάμαι ένα δυνατό του πλάνο.
Ας πούμε, λέω "Κούνδουρος", θυμάμαι την τελευταία σκηνή του Δράκου και ανατριχιάζω. Λέω "Τσιώλης" και θυμάμαι Μπουλάδες, Ζουγανέληδες να μην μπορούν να παίξουν και τον Μπακιρτζή να μην ακούγεται τι λέει.
Για να σου ρεζουμάρω το άρθρο του Κοξ περί πνευματικών δικαιωμάτων, έλεγε ο τύπος οτι περάσανε νόμο στην Αγγλία (ή στην Αμερική -δε θυμάμαι) που απαγορεύει τη χρήση οποιουδήποτε αποσπάσματος πνευματικής εργασίας για κερδοσκοπικούς λόγους αν δεν έχουν πληρωθεί δικαιώματα στο δημιουργό. Σταματάει δηλαδή η λεγόμενη "fair use". Σκέψου τι χαστούκι είναι αυτό για τους σαμπλεράδες και για όλους που χρησιμοποιούν ακόμα κι ένα ριφ ή κάνουν κάποια αναφορά κάπου. Φυσικά, παρέχεται το δικαίωμα στο δημιουργό να κατοχυρώσει την εργασία του, αλλά οι διαδικασίες είναι τόσο περίπλοκες και κοστίζουν τόσα φράγκα -ώστε σε λίγο θα κατοχυρώνουν μόνο οι Μεγάλοι και θα καταπιούν μέχρι και το βιντεάκι με το σκυλί σου που σήκωσες στο γιουτιούμπ.
Έτσι πάει.
Staz μέσα είσαι! Κι εσύ κι ο Αλμπίνο Αλιγκέιτορ δηλαδή.
τεράστια συζήτηση, που θα πρέπει να λάβει υπόψη της και τα βρετανικά κυρίως δεδομένα.
Σε κάποια σημεία συμφωνώ με τον BB Chris φυσικά, και όχι ΄πειδή είμαι κιθαρίστας.
(παράδειγμα: ο Ian Anderson των Jethro Tull ξεκίνησε να παίζει blues κλίμακες στο φλάουτο επειδή δεν ήθελε να γίνει "άλλος ένας κιθαρίστας blues στην αγγλία" - θυμίζω Mick Taylor, Eric Clapton, Townsend, Jimmy Page κ.λπ. όλοι είχαν επιρροές από τη μουσική που ερχόταν απέναντι από τον ατλαντικό - με ακούσματα Presley κ.λπ.).
Η blues είχε και έχει τεράστια επιρροή σε αυτό που λέμε ροκ σκηνή. Στα 70s, στην Αγγλία, ENNOEITAI ότι αυτά ήθελαν να παίξουν οι πιστιρικάδες.
Μετά βέβαια ήρθαν οι μέλισσες...
Δεδομένου ότι το πανκ ήταν γενικότερο κίνημα (που εκφράστηκε και με τη μουσική) ξεφούσκωσε γρήγορα μουσικά, και τα ελάχιστα classics που ακούμε ως τα σήμερα (ή που μπορούμε να ακούσουμε χωρίς σύνδρομα δεινοσαυρίασης)να είναι οι δυο τρεις που κατείχαν λιγάκι από μουσική, όπως οι αγαπημένοι μου Clash.
Οι Pistols τώρα, μοyσικά ήταν για σφαλιάρες (ανεξαρτήτως μηνύματος εννοώ), γι' αυτό και επιβιώνει περισσότερο το attitude τους σε μπλουζάκια και διασκευές των προβοκατόρικων στίχων τους, παρά η μουσική τους.
Μεγάλη συζήτηση λέμε. Και ωραία.
A! Και εννοείται επίσης ότι ο ΚΟξ τα σπάει με το άρθρο και έχει χίλια δίκια για τη λε΄ρα τον Μάκα, και τον Κλάπτον...
ρε Κρις, θα πρέπει να παραδεχτείς ότι ο ¨Ερικ τα τελευταία χρόνια παίζει τα μπλουζ όπως θα τα έπαιζε ένας εκατομμυριούχος... (που είναι).
Και ο ΜακΚάρτνεϊ έγινε Σερ κάτι που ο Λέννον δεν θα δεχόταν ποτέ (θυμίζω ότι είχαν αρνηθεί την τιμή όσο ζουσαν ο Τζορτζ και ο Τζον).
Αντίστοιχία;
Όταν ο Ρίτσαρντς έμαθε ότι ο ΤΖέγκερ θα παρασημοφορούταν ή κάτι τέτοιο από τη Βασίλισσα, του έβαλε άγριο χέρι ΔΗΜΟΣΙΩΣ στα βρετανικά media...
Πολλά μείνανε και ακούγονται από το πρώτο κύμα του πανκ Μιχάλη. Μην ξεχνάς οτι σ΄αυτό το πρώτο κύμα ανήκει η Siouxsie, οι Jam, οι Magazine, οι Stranglers κ.λ.π. Οι Clash βγάλανε μια Παναγία δίσκους ενώ οι Pistols (ουσιαστικά) μόνο έναν. Λογικό είναι λοιπόν να ακούγονται περισσότερο οι πρώτοι.
Από την άλλη, όλα εκείνα τα ονόματα είχαν δηλώσει οτι ξεκίνησαν να παίζουν πανκ λόγω Pistols κι αυτό νομίζω λέει πολλά για την αξία τους.
Τώρα, αυτές οι μουσικές ικανότητες του καθενός, εμένα λίγο με απασχολούν. Δηλαδή, χρειαζόταν τίποτα αυθεντίες της μουσικής για να γράψουν το House of the rising sun; Δε νομίζω! Από την άλλη, οι αυθεντίες της μουσικής (βλέπε Μανζανίρα π.χ.) δεν θυμάμαι να έκαναν και πολλά.
Εν ολίγοις, αν ήταν για σφαλιάρες αυτό που έπαιζαν οι Πίστολς τότε, απορώ γιατί δεν σκέφτηκε να το κάνει κάποιος άλλος; Ίδια για σφαλιάρες ήταν και η μουσική των Μπάου Ουάου Ουάου ή του Άνταμ Άντ, αλλά δεν τους άκουσε ποτέ κανείς στα σοβαρά! Άρα, κάτι έτρεχε με τους Πίστολς -κάτι πολύ σημαντικό για τη ροκ μουσική.
sxetika me to "i epideiksi ikanotitwn einai emfyti stous mousikous" mono mia paratirisi:
ka8olou emfiti den einai tous ti ma9ainoun sta wdeia.
i sizitisi omws auti einai megali kai den prepei na ginomaste akraioi:
to diy outws i allws proo9eitai apo ti rock skini ekousia i akousia, apo tous floyd kai tous napster-killers metallica, mexri tous pio politikopoiimenous pistols alla kai tous motorhead kai tous acdc.
as min psaxnoume diladi poia banta epaikse dyskola kai na poume, ara autoi einai elit, giati etsi yperaplousteuoume, an to skefteis kai oi floyd 3 accorda itan mono pws autoi ta paizane se ry8mous... tarkowski!
pera diladi apo tis politikes apopseis tou ka8e rocker epixeirimatia i mi, to rock exei auti tin aksia tis en8arrynsis pros ti dimiourgikotita.
tetoia aksia exei kai to rembetiko, apo alli skopia
kai fysika protistws ta blues.
milwntas gia politikes akrotites, kserete ti stiriksi parexei i8ika kai ideologika o james hetfield twn metallica edw kai xronia sta egklimata twn kybernisewn bush?
epomenws de xreiazetai mousikologia, to oti kapoioi mesa sto xwro tis biznas pou onomazetai rock ktl epilegoun ena dromo
peri8wriako einai sigoura eusimo
au8entikotitas.
xouxouxou
Καλά κάνεις και με διορθώνεις xouxoxοu, σύμφυτη ήθελα να γράψω, όχι έμφυτη.
Έχεις βέβαια δίκιο, τη βιρουοζιτέ την περνάνε στους μουσικούς στα ωδεία. Κι ακόμα όποιος ξεκινάει να κάνει επιτυχία τρέμει εξ αρχής τον ανταγωνισμό -εννοώ οτι δεν μπορώ να φανταστώ καμιά Μαντόνα π.χ. να λέει σε καμιά Μπιγιονσέ, ξέρω ΄γω, "μπορείς να το κάνεις κι εσύ το ίδιο με μένα". Το ίδιο φυσικά ισχύει και για άλλους πολλούς και "σημαντικούς". Π.χ. γράφτηκαν μπόλικα εδώ για τον Κλάπτον. Ο οποίος έκλεψε τον Τζέι Τζέι Κέιλ για να αναστήσει την καριέρα του, απ΄ότι θυμάμαι.
Τέλος πάντων, το πανκ ήταν το ρεύμα που θέλησε να τα σκουπίσει όλα αυτά και το έκανε άτσαλα, με αμφίβολη επιτυχία -αλλά τουλάχιστον προσπάθησαν. Κι αυτό λέει πολλά για μένα.
Διαφωνώ όμως, το "κάντο μόνος σου" δεν προωθείται από κανέναν Φλόυντ ή Μετάλλικα -συγκροτήματα αυτού του είδους ποωθούν μόνο την τυφλή λατρεία. Γιατί αν το "κάντο μόνος σου" περιλαμβάνει μηχανήματα πανάκριβα και στούντιο απλησίαστα, ήχους σούπερ επεξεργασμένους κ.λ.π. τότε αφορά μονάχα τίποτα γόνους μεγιστάνων.
Σαφώς δεν διαχωρίζω τα συγκροτήματα σύμφωνα με το πόσο δύσκολα παίζουν, άλλωστε λατρεύω τον Κέηβ με τα σχήματά του (σχετικά εύκολα παιγμένη μουσική) όσο και τον Χάμιλ με τους Βαν Ντερ Γκραφτ (τρομερά πολύπλοκη μουσική).
Καλά κάνεις και μιλάς για ρεμπέτικο και μπλουζ. Θα βάλω μέσα και τη τζαζ. Τι έγινε εκεί; Κάποιοι, συνήθως περιθωριοποιημένοι, τραγουδούσαν (ή μελοποιούσαν) την αγωνία της περιθωριοποίησης. Μέσα και τους σέβομαι απόλυτα. Μόνο που τα παραπάνω μουσικά ρεύματα ήταν των αρχών του αιώνα! Ε, πως να το κάνουμε, η ιστορία συνεχίστηκε με το ροκ εν ρολ και κατέληξε στο πανκ -όπου και διαπιστώθηκε οτι τελικά "μας την έχουν στημμένη πολύ άγρια".
Αυτό ήταν όλο -τέλος του παραμυθιού καληνύχτα σας.
Και μιάς που είναι η επέτειος σήμερα, άκουγα μιά συνέντευξη του Ian Curtis, που η μουσική του 30 χρόνια μετά, ακόμα επηρεάζει μιά ντουζίνα μπάντες που έλεγε:
αποφασίσαμε να γίνουμε μπάντα μόλις είδαμε τους Sex Pistols πρώτη φορά live!!!
Το έγραψα και κάπου παραπάνω, αν μετρήσεις πόσα συγκροτήματα ξεκίνησαν μετά από κάποια συναυλία των Πίστολς είναι πολύ εύκολο να κατανοήσεις τη σημασία του συγκεκριμένου συγκροτήματος.
Είχα διαβάσει κάπου οτι την πρώτη φορά που πήγαν οι Πίστολς στο Μάντσεστερ, έπαιζαν σε μια αίθουσα σχεδόν άδεια. Βγήκε τότε ο ΜακΛάρεν στις διπλανές παμπ κι άρχισε να μαζεύει κόσμο. Πέφτει τότε πάνω σε κάποιο ρεμάλι.
"Δεν θες να πας να δεις τους Πίστολς;" τον ρωτάει.
"Μπα. Έχω ακούσει γι΄αυτούς, κάτι μαλάκες από το Λονδίνο δεν είναι;" κάνει το ρεμάλι.
"Πήγαινε και θα σε κεράσω μπύρα", λέει ο Μάλκομ.
Πάει λοιπόν το ρεμάλι και την επόμενη της συναυλίας μαζεύει τους φίλους του και φτιάχνουν συγκρότημα. Το συγκρότημα ήταν οι Fall και το ρεμάλι ο Mark E. Smith.
http://mojostream.wordpress.com/2009/05/24/hello-hello-hello-how-low/
Ναι, ναι, 15 χρόνια χωρίς τον Κομπέιν. Καθόλου δεν μου έλειψε, εμένα τουλάχιστον. Για τη Κάρτνεϊ δεν ξέρω, επειδή έχει ξεμείνει από υλικό προς εκμετάλλευση...
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!