Η αντιβαρύτητα των ηλιθίων

Κάνω μια υπόθεση -εργασίας κι έτσι να πούμε –προσέχεις; Υποθέτω λοιπόν οτι εγώ που διαθέτω το παρόν μπλογκ βγαίνω μια ωραία πρωία και γράφω πως ανακάλυψα την αντιβαρύτητα κι άμα βουτήξεις από τον πέμπτο ψιθυρίζοντας το μαγικό ξόρκι «παίξε μπάλα σακάτη» θα βρεθείς ιπτάμενος για 200, τουλάχιστον, μέτρα. Εντάξει, το ΄γραψα; Βγαίνει αύριο ο marquee de mud πιχί, που είναι και λάτρης του Κομπέιν, ρίχνει τη βούτα από τον πέμπτο και σπάει την κεφάλα του –ποιος θα φταίει; Προφανώς ο marquee κι εκείνο «το μουνί ο Κομπέιν», αλλά δε θα βγουν τα κανάλια να με σκίσουν που προέτρεψα συνάνθρωπο να αυτοκτονήσει μέσα από το μπλογκ μου; Δε θα μου ρίξουν και κάποια μήνυση περί ηθική αυτουργία; Σταματάω να υποθέτω –αυτά ακριβώς θα συμβούν κι όποιος δε με πιστεύει ας ανοίξει ένα μπλογκ κι ας το ονομάσει «Νικήστε τη βαρύτητα με το μοναδικό μας μαγικό ξόρκι».

Προς τι ο πρόλογος; Εξηγούμαι προσεχώς.

Έβλεπα χτες στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ από την Έκθεση Μοτοσυκλέτας και έλεγε ο χαρωπός ρεπόρτερ: «Αυξάνεται συνεχώς το αγοραστικό κοινό των παπιών και των σκούτερ, λόγω της κρίσης. Τα παπιά είναι η μοναδική τίμια και αξιόπιστη λύση. Όλο και λιγότεροι ενδιαφέρονται πλέον για μοτοσυκλέτες που στοιχίζουν όσο ένα αυτοκίνητο. Με ένα παπί ή ένα σκούτερ λύνεις το πρόβλημα της στάθμευσης, ενώ καλύπτεις πολύ πιο γρήγορα τις καθημερινές αποστάσεις». Έτσι έλεγε. Αλλά δεν τα είπε όλα! Όπως κι εγώ άλλωστε, παραπάνω -είπα οτι θα πετάξεις 200 μέτρα με το μαγικό ξόρκι αλλά δεν ανέφερα πουθενά οτι θα προσγειωθείς ομαλά μετά την πτήση σου!

Πάμε πάλι στον χαρωπό ρεπόρτερ. Πάμε σε αυτά που δεν είπε:

-Όντως, ΚΑΠΟΙΕΣ μοτοσυκλέτες κοστίζουν όσο ένα αυτοκίνητο. Αυτό συμβαίνει επειδή προσφέρουν ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ, ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ σε υψηλότερο επίπεδο από ένα αυτοκίνητο ίδιας τιμής.
-Όντως, τα παπιά είναι σχετικά φτηνά. Αλλά έχουν ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΧΡΗΣΗΣ και προσφέρουν σημαντικά μικρότερες προοπτικές ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ σε σχέση με τις μοτοσυκλέτες.
-Οι τιμές των σκούτερ ποικίλουν. Ξεκινάμε από χαμηλά και φτάνουν, ανάλογα με τον κυβισμό, στα ίδια επίπεδα με τις μοτοσυκλέτες. Τα σκούτερ προσφέρουν ΑΝΕΣΗ, αλλά τι γίνεται με το θέμα της ασφάλειας; Υποστηρίζω οτι οδηγώντας ένα μικρομεσαίο σκούτερ είσαι τόσο ασφαλής όσο αν έπαιρνες τον κινητήρα και τον προσάρμοζες σε μια πολυθρόνα γραφείου. Έχω και σχετικά παραδείγματα, αλλά να μην σε κουράσω.

Θα γίνω περιγραφικός, επειδή βαριέμαι τις αοριστίες, κάνοντας μια πρόχειρη σύγκριση μοτοσυκλετών, σκούτερ, παπιών –με βάση την τιμή τους. Και για να απλουστεύσω περισσότερο το ζήτημα, θα πάρω μόνο από μια εταιρεία κατασκευής, τη Yamaha. Γιατί Yamaha; θα ρωτήσεις. Άλφα, επειδή έχει απ’όλα. Βήτα, επειδή σε επίπεδο τιμών κινείται πολύ κοντά στον μέσο όρο. Γάμα, επειδή η Yamaha είναι η εταιρεία μου εδώ και 20 τόσα χρόνια –αν διαβάζει το παρόν κάποιος υπεύθυνος και εκτιμήσει τη διαφήμιση που προσφέρω στην εταιρεία του, ας επικοινωνήσει μαζί μου, για να του δώσω μια διεύθυνση να στείλει δεξιά πλαϊνά αυτοκόλλητα ντεπόζιτου για ΧΤ 660, επειδή τα προηγούμενα ήταν τόσο καλής ποιότητας που ξεκόλλησαν από μόνα τους!

«Κάντε ησυχία τώρα -θα απαγγείλω», που λέει κι ο Πιλαλί:

Παπί Crypton X Special, τιμή 2.480 σεμνά και ταπεινά ευρουλάκια.


134,4 κυβικούλια, αναρτήσεις-πιρούνια μικρά και συμπαθητικά, δισκόφρενο μπροστά, ταμπούρο πίσω. Μπροστινό λάστιχο: 60/100-17, πίσω λάστιχο: 80/90-17. Τι θα πουν αυτά τα ακατανόητα τεχνικά; Οτι το συγκεκριμένο παπάκι πάει μια χαρά μέσα στην πόλη και τα μποτιλιαρίσματα, κουβαλάει χωρίς πολλές διαμαρτυρίες δεύτερο άτομο –εντάξει, μην περιμένεις τίποτα περισσότερο. Ιδανικό όχημα για άτομα της φιλοσοφίας «δουλεύω για να πάρω ένα παπί να πηγαίνω στη δουλειά μου».

Σκούτερ Majesty YP 400 –ABS, τιμή 7.140, διόλου ευκαταφρόνητα ευρώ.



395 κυβικά, αξιοπρεπείς αναρτήσεις μπρος-πίσω, δισκόφρενα και ΑΒS. Μπροστινό λάστιχο:120/80-14, πίσω λάστιχο: 150/70-13. Τουτέστιν, όλα τα καλά του Γιαραμπή έχει το σκουτεράκι, μόνο στη γεωμετρία παίρνει χαμηλό βαθμό. Μικρές ρόδες (μικρότερη διάμετρος κι από αυτές του παπιού) για τον όγκο του, θέλει προσοχή στις στροφές και τις λακκούβες, αν πλακωθείς και του τα χώσεις σε καμιά ευθεία να εύχεσαι μην πεταχτεί κανένα γατί μπροστά σου γιατί θα σε μαζεύουν από το διαχωριστικό με τα κουταλάκια του γλυκού. Ιδανικό όχημα για εξέκιουτιβ, γραβατομένους που τους ενδιαφέρουν οι πλούσιοι αποθηκευτικοί χώροι (για το λάπτοπ), ιδανικό για παρκάρισμα έξω από παραλιακές καφετέριες σε στυλ «με τέτοια λιακάδα η μηχανή ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ» (άσχετα αν μένεις 200 μέτρα από την καφετέρια). Αν τώρα σου έρθει η διάθεση να φορτώσεις αυτό το πράγμα με μπαγκάζια και να ταξιδέψεις στα ανοιχτά χαϊγουέγια της Εθνικής Οδού –ξάπλωσε αναπαυτικά μέχρι να σου περάσει. Εκτός αν έχεις άλατα στον αυχένα κι ελπίζεις να τα διαλύσεις με τη βοήθεια του αέρα που θα έρχεται από τη ζελατίνα τσιφ στο κράνος σου. Παρέχεται και η εναλλακτική δυνατότητα λιποδιάλυσης στην περιοχή της μέσης, αρκεί να αφαιρέσεις τη ζελατίνα.

XJR 6 Diversion –ABS, τιμή 7.530 (τίμια και αξιόπιστα) ευρώ.



600 κυβικά, πλαίσιο διαμάντι (όνομα και πράγμα), αναρτήσεις μια χαρά, διπλό δισκόφρενο μπροστά, μονό πίσω και ABS. Μπροστινό λάστιχο:120/70 –58, πίσω λάστιχο: 160/60 –69. Άνετο στα μποτιλιαρίσματα (η αγαπημένη μοτοσυκλέτα του ΕΚΑΒ και των εταιρειών οδικής βοήθειας), άνετο στα μικρομεσαία ταξίδια (μέχρι Θεσσαλονίκη) αφού, λόγω θέσης οδήγησης γλιτώνεις τον περισσότερο αέρα, σε πάει και στο νησάκι, σε κατεβάζει από τον χωματόδρομο στην παραλία, σε γυρνάει και πίσω άμα δεν έχεις πάθει ηλίαση. Με λίγα λόγια τα κάνει όλα και συμφέρει. Όλα; Έ, όχι και όλα! Δεν κάνει φιγούρα, δεν ρίχνεις γκόμενα με τη μόστρα του, δεν ψήνεις τον πελάτη οτι είσαι ασφαλιστής λόγω εσωτερικής παρόρμησης και όχι για λόγους βιοπορισμού.

ΧΤ 660 R, τιμή 6.410 «δε μετανιώνω οτι σέντσι» ευρώ.



660 κυβικά, ακόμα ένα πλαίσιο –διαμάντι, αξιοπρεπέστατες αναρτήσεις και δισκόφρενα. Μπροστινό λάστιχο: 90/90-21, πίσω λάστιχο: 130/80-17. Η μοτοσυκλέτα των Μασάι. Μασάει τα μποτιλιαρίσματα, μασάει τα πεζοδρόμια, μασάει τα σκαλιά, μασάει τις γράνες (βλέπε «Η γράνα και η τσακώνα», εκδόσεις Βουλή των Ελλήνων). Μασάει γενικώς. Αλλά μασάει κι αν το βγάλεις στα πολύ ανώμαλα εδάφη –πάει να πει, μην περιμένεις να διακριθείς σε αγώνες εντούρο. Η δουλειά του ΧΤ είναι να σε πηγαίνει στη δική σου δουλειά και να σε πηγαίνει διακοπές στα νησιά. Αν το τραβήξεις για ταξίδια στην Εθνική θα πρέπει απαραίτητα να διαθέτεις ανταλλακτικό σετ κώλου (για να τον αλλάζεις με τον δικό σου κάθε 100 χιλιόμετρα) λόγω ξυλιασμένης σέλας. Αν σου βρίσκεται κι ένα έξτρα σετ σπονδυλικής στήλης, καλό είναι να το πάρεις μαζί σου ώστε να μη μοιάζεις με σουγιά όταν φτάσεις στη μακρινή Θεσσαλονίκη. Εφόσον όμως γουστάρεις μοτοσυκλέτα για καθημερινή μετακίνηση και διακοπές, φτηνή, αξιόπιστη (δε σπάει, δε χαλάει, δεν κοστίζουν μια περιουσία τα ανταλλακτικά), πάρτη και άσε τους άλλους να κουρεύονται. Καθότι το ΧΤ θέλει και τη μαλλούρα του –εγώ που τα κόβω συνεχώς κοντά αναγκάζομαι να φοράω ανελλειπώς κράνος (κύριε Δένδια μου).

YZF-R1, τιμή 15.540 «μην τολμήσεις να κάνεις σύγκριση με αυτοκίνητο» ευρώ.


998 αλαλάζοντα κυβικά, πλαίσιο Δέλτα, υλικά, ρυθμίσεις, τεχνολογία επιπέδου MotoGP, μην ψάχνεις παρακάτω. Μπροστινό λάστιχο: 120/70-58, πίσω λάστιχο: 190/55 –75. Μπελάς στα μποτιλιαρίσματα, μαρτύριο στα ανεβοκατεβάσματα πεζοδρομίων, ιδανικό για να ασπρίζουν τα μαλλιά σου άνευ βαφής κομμωτηρίου κάθε φορά που αντικρίζεις χωματόδρομο, ιδανικό για να σε χωρίσει η γκόμενά σου αν τύχει και την ανεβάσεις στο κάλυμμα της ουράς που κάποιος διεστραμμένος τοποθέτησε στη θέση της πίσω σέλας, ιδανικό και για να χτυπήσεις επιτόπου καινούργια γκόμενα όταν σε χωρίσει η προηγούμενη. Οι μοτοσυκλέτες αυτού του είδους ευθύνονται για την εμφάνιση του φιλοσοφικού ερωτήματος «τελικά που ακριβώς ξεκίνησα να πάω;» Πρόσεξε -βγαίνεις από το σπίτι για να πας στη δουλειά. Επειδή όμως υπάρχει μποτιλιάρισμα, αποφασίζεις να μπεις, ας πούμε, στην Αττική οδό. Μετά από μια στιγμιαία αφηρημάδα βρίσκεσαι να έχεις χάσει την έξοδό σου –επιλέγεις λοιπόν να βγεις στην Εθνική, για να ξαναβρείς τον προορισμό σου –κι αυτό ακριβώς γίνεται. Έξω από τη Λαμία σιγουρεύεσαι οτι δεν θα προλάβεις να είσαι στη δουλειά σου εγκαίρως, οπότε αφήνεις τη μηχανή ξεμπουκώσει μέχρι Λάρισα και τελικά, αφού έχασες τη μέρα, αποφασίζεις να πιεις τουλάχιστον έναν καφέ κάτω από τον Λευκό Πύργο. Το επόμενο που σε απασχολεί είναι αν χρειάζεσαι διαβατήριο για να περάσεις τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Νύχτα στην Οτοστράντα βλαστημάς τους κερατάδες που δεν προέβλεψαν μια πίστα αγώνων ταχύτητας στην Ελλάδα κι αναρωτιέσαι πως κατάφερες να βρεθείς εδώ πέρα, ενώ ξεκίνησες από Βύρωνα για να πας Καισαριανή.

FJR 1300A, τιμή 15.740 «ούτε μισό κάμπριο δεν παίρνεις με τόσα» ευρώ.


1.298 κυβικά για να μεταφέρουν εσένα, τη γυναίκα σου, τις βαλίτσες σας, την τροχοσκηνή σας, την γκαρνταρόμπα σας και το κλουβί με το καναρίνι. Ένα σωρό καλούδια –ρυθμιζόμενο φέρινγκ, θερμαινόμενα γκριπ, αιρκοντίσιον ζεστού αέρα (σομπίτσα), αλουμινένιο πλαίσιο, δύο δισκόφρενα μπροστά κι ένα πίσω –όλα διαστάσεων πιατέλας. Μπροστινό λάστιχο:120/70-58, πίσω λάστιχο: 180/55-73. Σε συνθήκες μποτιλιαρίσματος δεν έχει απολύτως τίποτα να ζηλέψει από τα κανονικά αυτοκίνητα. Αλλά επειδή δεν διαθέτει όπισθεν, βοηθάει τον αναβάτη να αποκτήσει αξιοζήλευτη γράμμωση κάθε φορά που θα πρέπει να τραβήξει πίσω τα 291 κιλά της. Αυστηρά για ταξίδια, εδώ μιλάμε για έργο τέχνης που απαιτεί απεραντοσύνη για να ξεδιπλωθεί –η έκθεση αυτών των μοτοσυκλετών στη χυδαία κυκλοφοριακή συμφόρηση ή στους άνυδρους βράχους του Αιγαίου συνιστά ιεροσυλία.

Τι συμπεράσματα έβγαλες απ΄όλα αυτά; Άσε, μη σηκώνεσαι, θα σου πω τα δικά μου:

1. Δεν υπάρχει αντικειμενικά "ιδανική" μοτοσυκλέτα, παπί ή σκούτερ. Τα πάντα εξαρτώνται από το τι θέλεις εσύ να κάνεις.
2. Τα παραπάνω χρήματα που κοστίζει μια μοτοσυκλέτα σε σχέση, ας πούμε, με ένα παπί αφορούν ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ του αναβάτη. Ενεργητική ασφάλεια είναι η δυνατότητα να αποφεύγονται οι καθημερινοί κίνδυνοι (μαλάκες που παραβιάζουν STOP, κοιμισμένοι οδηγοί που έρχονται καταπάνω σου, λακκούβες, σκυλιά, κότες, παιδάκια, γριές κλπ), μέσω των ειδικών χαρακτηριστικών της μοτοσυκλέτας (μεγάλη επιτάχυνση, δυνατότητα γρήγορων ελιγμών, άμεση επιβράδυνση λόγω καλής γεωμετρίας, ισχυρά φρένα, διαστάσεις ελαστικών που εγγυούνται την αποφυγή «διπλώματος» κ.λ.π.).
3. Τα δίτροχα (όπως και τα τετράτροχα –αλλά ας μην το πιάσουμε τώρα αυτό), έχουν συγκεκριμένες χρηστικές δυνατότητες και η υπέρβασή τους είναι, ενίοτε, επικίνδυνη. Αν βγάλεις μια σπορ μοτοσυκλέτα στο χώμα, το λιγότερο που θα πάθεις είναι να πληρώνεις καινούργιο (πανάκριβο) φέρινγκ. Αν βγάλεις μια on-off μοτοσυκλέτα στην Εθνική, το λιγότερο που θα πάθεις είναι λουμπάγκο. Αν όμως βγάλεις ένα παπί στην Εθνική, το λιγότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να φτιάξουν καντηλάκι με τη φωτογραφία σου στο 145 χιλιόμετρο. Ή λίγο πιο πριν.
4. Η οδήγηση αυτοκινήτου έχει τόση σχέση με την οδήγηση μοτοσυκλέτας (ή παπιού ή σκούτερ), όση σχέση έχει η βουτιά από βατήρα σε πισίνα με τη βουτιά στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Στην πρώτη περίπτωση βλέπεις που πας, στη δεύτερη δεν προλαβαίνεις να δεις τι σε χτύπησε.

Επανέρχομαι στην αρχική υπόθεση εργασίας και διευκρινίζω τους λόγους που με ώθησαν να αναγάγω τη συμπεριφορά του χαρωπού τηλεοπτικού ρεπόρτερ σε προτροπή για αυτοκτονία:

Είναι λοιπόν αυτός ο ανθρωπάκος, οικογενειάρχης, μισθωτός, αυτοκινητάρχης και σκασμένος. Δυο ώρες του παίρνει να πάει στη δουλειά κάθε πρωί κι άλλες τόσες να γυρίσει. Σκάει κι ένα δεκαρικάκι ημερησίως για πάρκινγκ. Βλέπει τον χαρωπό που προπαγανδίζει τα παπάκια (ελπίζω οτι το κάνει λόγω ασχετοσύνης και όχι επειδή ο προαναφερθείς χαρωπός ή το κανάλι τα πήραν από κάποια εταιρεία). «Ρε συ», λέει ο οικογένειας, «εγώ ποδήλατο ξέρω, αυτοκίνητο –άσσος του βολάν, Νικιλάουδας Φιτιμπάλντης! Δε δίνω εκεί πέρα δυόμιση χιλιαρικάκια να πάρω ένα παπάκι να κάνω τη δουλειά μου;»
Παίρνει το παπί, βγαίνει στο δρόμο με νοοτροπία αυτοκινητιστή «όλο το οδόστρωμα δικό μου κι αν πέσει κάνας μαλάκας πάνω μου –πληρώνει», τον συναντάει άλλος αυτοκινητιστής με την αυτή νοοτροπία (αλλά και με αυτοκίνητο) –τον κάνει αλοιφή για κάλους πριν προλάβει να πει «στροφαλοθάλαμος». Που το ξέρω; Διότι:

Α. Ένα παπάκι πιάνει εύκολα και γρήγορα τη μέγιστη ταχύτητά του, σε αντίθεση, ας πούμε με μια μοτοσυκλέτα. Αλλά η μέγιστη ταχύτητα είναι οριακή κατάσταση και όλα τα οχήματα είναι σχεδιασμένα να αποκρίνονται καλύτερα όταν λειτουργούν σε «μεσαίες» συνθήκες. Βάλε και το απαράδεκτο οδόστρωμα των δρόμων μας στη συνάρτηση...
Β. Ένα παπάκι δεν δείχνει τρομακτικό για τους αδαείς, αντίθετα, ας πούμε, με μια σουπερσπόρ μοτοσυκλέτα. Όταν πιάσεις 100 χιλιομετράκια με το παπί κοντεύεις να τερματίσεις το κοντέρ του με συνέπεια όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Όταν πιάσεις 100 χιλιόμετρα με μια αξιοπρεπή μοτοσυκλέτα δεν έχεις καν φτάσει στη μέση του κοντέρ, αλλά, βλέποντας οτι «πάει κι άλλο η μηχανή και μάλιστα εύκολα» κωλώνεις και κόβεις.
Γ. Το σχετικά χαμηλό κόστος ενός παπιού επηρεάζει ανάλογα και την προμήθεια εξοπλισμού του αναβάτη –αν έχεις δώσει 2,5 χήνες για το εργαλείο, δεν πρόκειται να δώσεις, ας πούμε 3 κατοστάρικα για κράνος κι άλλα τόσα για μπουφάν. Αλλά το γεγονός παραμένει –είτε από αγωνιστική μοτοσυκλέτα πέσεις με 120 χιλιόμετρα, είτε από παπί, το ίδιο ακριβώς θα σκάσεις (σαν καρπούζι) στην άσφαλτο.
Δ. Τα σκούτερ (για να μην τα ξεχνάμε κι αυτά) έχουν το γαμημένο χούι να ανεβάζουν ταχύτητες αυτόματα. Τα παλιά χρόνια, όταν σκούτερ ίσον βέσπα (ή, άντε, Λαβέρντα) δεν έτρεχε κάστανο επειδή ήταν σκέτα ψοφίμια οι βέσπες. Για να πιάσουν 100 χιλιόμετρα έπρεπε να κάνεις τη μισή Συγγρού, νύχτα με τα φανάρια δικά σου και το γκάζι συνεχώς τέρμα ανοιχτό. Σήμερα όμως τα σκούτερ, τρέχουν. Επαναλαμβάνω –ΤΡΕΧΟΥΝ. Και τα φανάρια είναι μονίμως κακορυθμισμένα και οι δρόμοι είναι πιο ανώμαλοι από ομοφυλόφιλο θρησκόληπτο και τα αυτοκίνητα πετάγονται χωρίς να υπολογίζουν τίποτα. Που σταματάνε τότε κύριε σκούτερ μου; Σε τοίχο ή σέρνοντας το πλαϊνό καπάκι από Φιξ μέχρι Ολυμπιακή;

Μεταξύ μας τελειώνοντας –χέστηκα για τις μπούρδες του κάθε ρεπόρτερ (τόσα ξέρει, τόσα λέει), αδιαφορώ αν ο κάθε ηλίθιος φάει το κεφάλι του επειδή δεν έμαθε ποτέ του να οδηγεί σωστά μηχανάκι. Αυτό που με ενοχλεί είναι οτι ο ηλίθιος (που άκουσε τον ρεπόρτερ), θα το πάρει το γαμώπαπο, θα σπάσει κανένα πόδι με τις μαλακίες του, θα χεστεί πάνω του και θα αποκτήσει άποψη. Κι όταν ο γιος του το αλάνι που κατεβαίνει στη μια ρόδα την Καβάλας του ζητήσει μηχανάκι θα ξεσπάσει ο ηλίθιος: «Μηχανάκι; Αμ δε σε σκοτώνω καλύτερα με τα ίδια μου τα χέρια, να γλιτώσω και τα φράγκα; Δεν είδες ρε μούλε τι έπαθα εγώ; Τα ίδια θέλεις να έχουμε πάλι;»

Και θα κάνει το χαρτζιλίκι του παξιμάδι ο μικρός, θα αγοράσει κανένα Χάρο μεταχειρισμένο, χωρίς φρένα, χωρίς λάστιχα, χωρίς φώτα, χωρίς τίποτα –και θα φάει το κεφάλι του. Μιλάω εκ πείρας.

Κι ο ηλίθιος πατέρας θα σκούζει «του τα΄λεγα του μπάσταρδου» και θα νομίζει οτι έχει δίκιο.

Και κανένας δεν θα φταίει για όλα αυτά κι όλοι τους θα φταίνε εκτός από τον πιτσιρικά αλλά μονάχα αυτός θα την πληρώσει –αυτός που ήξερε τι πρέπει να κάνει αλλά ένας μαλάκας ρεπόρτερ του στέρησε τις προοπτικές.

Κατάλαβες;

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά