1984 ή λίγο αργότερα

Άκου
«Αρχίζεις να διακρίνεις τι είδους κόσμο δημιουργούμε; Είναι το ακριβώς αντίθετο κάθε ηλίθιας ηδονιστικής Ουτοπίας που οραματίστηκαν οι παλιοί αναμορφωτές της κοινωνίας. Ένας κόσμος φόβου, προδοσίας και αγωνίας, ένας κόσμος ανθρώπων που ποδοπατάνε και ποδοπατιούνται, ένας κόσμος που θα γίνεται όχι λιγότερο αλλά περισσότερο αμείλικτος όσο εξελίσσεται. Πρόοδος στον κόσμο μας θα σημαίνει προοδευτική αύξηση του πόνου».
Κοίτα



Άκου
«Φυσικά δεν υπήρχε κανένας τρόπος να διαπιστώσεις αν σε παρακολουθούσαν κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Ούτε καν να μαντέψεις δεν μπορούσες σχετικά με το πόσο συχνά ή με ποιο σύστημα η Αστυνομία Σκέψης ενεργοποιούσε τη συσκευή παρακολούθησης ενός συγκεκριμένου ατόμου. Υποθετικά όλοι παρακολουθούνταν συνέχεια. Επειδή στην πραγματικότητα θα μπορούσαν να ενεργοποιήσουν τη συσκευή παρακολούθησης όποτε ήθελαν. Κι εσύ έπρεπε να ζεις –και όντως ζούσες, επειδή η συγκεκριμένη συνήθεια γινόταν ένστικτο –με την πεποίθηση οτι κάθε ήχος που έκανες ακουγόταν και, εκτός από τις στιγμές που ήσουν στο απόλυτο σκοτάδι, κάθε κίνησή σου καταγραφόταν».
Κοίτα


Άκου
«Από εκεί που καθόταν ο Γουίνστον μπορούσε άνετα να διαβάσει τα τρία συνθήματα του Κόμματος, έτσι όπως ήταν χαραγμένα με λευκά γράμματα στην είσοδο του κτιρίου: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΗΝΗ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΑΒΙΑ, Η ΑΓΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ».
Κοίτα


Άκου
«Ποτέ ξανά δεν θα είσαι ικανός να νιώσεις ανθρώπινα αισθήματα. Κάθε τι θα πεθάνει μέσα σου. Ποτέ ξανά δεν θα είσαι ικανός να αγαπήσεις, να νιώσεις φιλία, ή τη χαρά της ζωής, να γελάσεις, να νιώσεις περιέργεια, κουράγιο ή πληρότητα. Θα είσαι κενός εσωτερικά. Θα σε αδειάσουμε εντελώς και μετά θα σε γεμίσουμε με εμάς».
Κοίτα

Άκου
«Το Κόμμα αναζητά τη εξουσία, αποκλειστικά για χάρη της εξουσίας. Δεν μας νοιάζει το καλό των άλλων –ενδιαφερόμαστε αποκλειστικά για τη εξουσία. Ούτε πλούτη, ούτε πολυτέλειες, ούτε μια μακρά ευτυχισμένη ζωή –μόνο εξουσία, καθαρή εξουσία. Τι σημαίνει ‘καθαρή εξουσία’ θα το καταλάβεις σύντομα. Εμείς διαφέρουμε από κάθε ολιγαρχία τους παρελθόντος αναφορικά με το τι γνωρίζουμε και με το πως ενεργούμε. Όλοι οι άλλοι, ακόμα και όσοι μας έμοιαζαν, ήταν δειλοί και υποκριτές. Οι Γερμανοί Ναζί και οι Ρώσοι Κομμουνιστές ήταν πολύ κοντά μας, μεθοδολογικά, αλλά δεν είχαν ποτέ το κουράγιο να αναγνωρίσουν τα κίνητρά τους. Υποκρίνονταν, ίσως να το πίστευαν κιόλας, οτι χρησιμοποιούσαν τη εξουσία αναγκαστικά και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, κι ότι στην επόμενη γωνία υπήρχε ένας παράδεισος όπου όλοι οι άνθρωποι θα ήταν ελεύθεροι και ίσοι. Εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς. Γνωρίζουμε οτι κανένας δεν οικειοποιείται την εξουσία με σκοπό να την παραδώσει. Η εξουσία δεν είναι το μέσο, είναι ο σκοπός. Κανένας δεν εγκαθιστά μια δικτατορία για να υπερασπιστεί μια επανάσταση, όποιος κάνει μια επανάσταση το κάνει για να εγκαταστήσει μια δικτατορία. Ο σκοπός των διώξεων είναι οι διώξεις. Ο σκοπός των βασανιστηρίων είναι τα βασανιστήρια. Ο σκοπός της εξουσίας είναι η εξουσία».
Κοίτα


Άκου
«Δεν μας ικανοποιεί η παθητική υπακοή, ούτε καν η απόλυτη υποταγή. Όταν τελικά θα παραδοθείς σε εμάς, αυτό θα πρέπει να γίνει με τη δική σου ελεύθερη βούληση. Δεν καταστρέφουμε τους αντιρρησίες επειδή μας αντιστέκονται –όσο κάποιος μας αντιστέκονται δεν τον καταστρέφουμε. Τον μεταπείθουμε, ελέγχουμε τη σκέψη του, τον μετασχηματίζουμε. Καίμε κάθε κακό και κάθε ψευδαίσθηση που υπάρχει μέσα του, τον φέρνουμε στη δική μας πλευρά, όχι μόνο εμφανισιακά αλλά γενικότερα –σωματικά και ψυχικά. Τον κάνουμε έναν από μας πριν τον σκοτώσουμε. Είναι ανυπόφορη για μας η ύπαρξη έστω και μιας λανθασμένης σκέψης, οπουδήποτε στον κόσμο, όσο μυστική και αδύναμη αν είναι αυτή. Ακόμα και τη στιγμή του θανάτου δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την παραμικρή απόκλιση... κάνουμε το μυαλό να δουλεύει σωστά πριν το ανατινάξουμε».
Κοίτα


Άκου
«Ο ιδανικός κόσμος για το Κόμμα θα πρέπει να είναι τεράστιος, τρομερός και γυαλιστερός –ένας κόσμος από ατσάλι και μπετόν, από τερατώδεις μηχανές και τρομακτικά όπλα –ένα έθνος πολεμιστών και φανατικών που προελαύνουν σε πλήρη ενότητα, που σκέφτονται όλοι το ίδιο και φωνάζουν τα ίδια συνθήματα, δουλεύουν, παλεύουν, θριαμβεύουν, καταδιώκουν – 300 εκατομμύρια άνθρωποι, όλοι τους με το ίδιο πρόσωπο».
Κοίτα


«Θα εξαφανίσουμε τον οργασμό. Οι νευρολόγοι μας δουλεύουν πάνω σε αυτό, τώρα. Δεν θα υπάρχει άλλη πίστη πέρα από την πίστη στο Κόμμα. Δεν θα υπάρχει άλλη αγάπη πέρα από την αγάπη στον Μεγάλο Αδερφό. Δεν θα υπάρχει γέλιο πέρα από το γέλιο του θριάμβου πάνω από τον ηττημένο εχθρό. Δεν θα υπάρχει τέχνη, λογοτεχνία ή επιστήμη. Όταν θα είμαστε παντοδύναμοι δεν θα έχουμε ανάγκη καμιά επιστήμη. Δεν θα υπάρχει διάκριση ανάμεσα στο όμορφο και το αποκρουστικό. Δεν θα υπάρχει περιέργεια ούτε διασκέδαση στην καθημερινή ζωή. Κάθε είδους ηδονή θα καταστραφεί. Αλλά πάντα –μην το ξεχνάς αυτό Γουίνστον –θα υπάρχει η μέθη της εξουσίας που συνεχώς θα αυξάνεται και συνεχώς θα αναβαθμίζεται. Πάντα, κάθε λεπτό, θα υπάρχει η έξαψη της νίκης, η αίσθηση της ικανοποίησης που συνεπάγεται το ανελέητο ποδοπάτημα του νικημένου εχθρού. Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να συνθλίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο –για πάντα».


Άκου
«Κοίταξε προς το τεράστιο πρόσωπο. 40 χρόνια του είχαν χρειαστεί για να μάθει τι είδους χαμόγελο κρυβόταν πίσω από το σκοτεινό μουστάκι. Ω σκληρή και άχρηστη παρανόηση! Ω ξεροκέφαλη, εγωιστική άρνηση του στοργικού μητρικού στήθους! Δυο δάκρυα, σα σταγόνες τζιν, έτρεξαν στις δυο πλευρές του προσώπου του, δίπλα στη μύτη του. Αλλά ήταν εντάξει, όλα ήταν εντάξει, η πάλη είχε τελειώσει τώρα. Είχε καταφέρει επιτέλους να θριαμβεύσει απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό. Αγαπούσε τον Μεγάλο Αδερφό».
Υ.Γ.: Φυσικά, τα αποσπάσματα είναι παρμένα από το 1984 του Τζορτζ Όργουελ.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά