Περί πνευματικών δικαιωμάτων ο λόγος! Ή μήπως όχι; Ξέρεις, υπάρχει κάποιο αχανές νομικό πλαίσιο στη χώρα σχετικά με την προστασία τους –δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, ούτε και πρόκειται να το κάνω εδώ πέρα. Ο λόγος -προφανής: Η νομολογία περί προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών, στην ουσία λειτουργεί με όρους προστασίας εμπορικών σημάτων και σ΄αυτό αποσκοπεί. Η νομολογία ασχολείται με τον εντοπισμό «διαφυγόντων κερδών» κι έτσι δεν σχετίζεται με το θέμα μου. Επειδη έτσι, μπορεί ο κάθε Βγενόπουλος να αποκτά την κυριότητα του ονόματος «Μακεδονικές Αερογραμμές», μπορεί ο κάθε Μπιλ Γκέιτς να αποκτά την αποκλειστική κυριότητα των φωτογραφιών της Ακρόπολης –όμως όλα αυτά αφορούν επιχειρηματικές δραστηριότητες, καταστάσεις ραντσέρικες, συρματοπλέγματα στα απέραντα βοσκοτόπια του Φαρ Ουέστ. Ή της καπιταλιστικής Δύσης –πράγμα που κάνει ακριβώς το ίδιο.
Δεν θα ασχοληθώ άλλο με αυτά. Θα προτιμήσω μια διαφορετική ιστορία.
Ήταν, που λες, κάποτε ένα γκρουπάκι ποπ-ροκ, με βαθυστόχαστους στίχους του τύπου: «κάθε λάθος μου και ένα φιλί σου,/ κάθε λάθος μου και μια αγκαλιά σου...../ αν είναι έτσι, θα κάνω λάθη για μια ζωή..../ λάθη, για να κερδίζω αυτές τις τιμωρίες....» εν ολίγοις ξεράσω κατάσταση, αλλά δικαίωμά τους. Είχαν αυτά τα παιδιά και τίτλους στα τραγούδια τους, όπως «Πες στη μαμά οτι θ΄αργήσω», «Μόνο ζωή», «Έχε γεια» (καημένε κόσμε;) –κλισαδούρες και μελούρες, αλλά σ΄όποιον αρέσουν, εμένα μου περισσεύει. Και τότε γιατί τα αναφέρω εδώ; Επειδή αποφάσισαν αυτά τα παιδιά να βαφτίσουν το γκρουπάκι τους «Γλυκιά Συμμορία»!!
Κι εντάξει –το αποφάσισαν. Χάθηκε ο κόσμος να πάρουν ένα τηλέφωνο τον Νικολαϊδη να του το πουν; Να τον ενημερώσουν ρε παιδί μου, να ρωτήσουν έστω! Στ΄αρχίδια τους ο Νικολαϊδης, ίσως και να φοβήθηκαν μην τους ζητήσει ποσοστά από τα εκατομμύρια που θα έφερνε η δισκάρα τους –άσε καλύτερα!
Την ίδια, πάνω-κάτω εποχή οι Bokomolech πήγαν και βρήκαν τον Νικολαϊδη, του ζήτησαν να χρησιμοποιήσουν αυτό το όνομα από τον γνωστό ήρωα των «Γουρουνιών στον Άνεμο» κι ο άνθρωπος τους έδωσε την ευχή του. Κάποιο άλλο συγκρότημα (μου διαφεύγει το όνομά του) τον επισκέφτηκε επίσης και του ζήτησε την άδεια να χρησιμοποιήσει τον θρυλικό «Διάλογο στον Κήπο» από τη «Γλυκιά Συμμορία» σε ένα τραγούδι τους. Κανένα πρόβλημα ο Νικολαϊδης και μάλιστα, όλα αυτά τα διάβασα σε μια συνέντευξή του –τα περιέγραφε με ιδιαίτερη υπερηφάνεια.
Εκείνους τους «Γλυκιά Συμμορία» όμως τους κυνήγησε και πέτυχε ν΄αλλάξουν το όνομά τους σε «Γλυκιά Τιμωρία» -γιατί άραγε; Λόγω παραξενιάς ή μισανθρωπίας;
Λίγο καιρό αργότερα εκδόθηκε η «Γλυκιά Συμμορία» (όχι, όχι το σενάριο της ομώνυμης ταινίας –αυτό είχε εκδοθεί πιο πριν)! Η καινούργια «Γλυκιά Συμμορία» ήταν ένα βιβλίο κάποιου Αντώνη Δελώνη, νεανικό, εφηβικό –κάτι τέτοιο. Μια παπαριά δηλαδή με «κακά παιδιά» που στο τέλος γίνονται καλά (τι ανατροπή θεέ μου!)
Ο Νικολαϊδης κυνήγησε το βιβλίο δικαστικά –η υπόθεση ακόμα σέρνεται στις αίθουσες, απ΄ότι ξέρω.
Κάπου τότε, ο φιλαράκος μου ο Σπύρος Λαζαρίδης (το Τσαλίμι) ετοίμαζε την ανθολογία του για τη μοτοσυκλέτα στη λογοτεχνία –αυτό το πληρέστατο βιβλίο που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Ενδοσκεληδόν». Επικοινώνησε με τον Νικολαϊδη, του ζήτησε την άδεια να περιλάβει αποσπάσματα από τον «Οργισμένο Βαλκάνιο», εκείνος δέχτηκε και μάλιστα του πρότεινε ακόμα ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ απόσπασμα από τα «Γουρούνια στον Άνεμο».
Παράλληλα, η «Γλυκιά Συμμορία» μεσουρανούσε σαν ραδιοφωνική εκπομπή στα ερτζιανά με τον Μανώλη Κιλισμανή. Και μέχρι σήμερα, ο συγκεκριμένος τίτλος παραμένει –πλέον στην εκπομπή της Αριστέας Γιάννου, στον Αθήνα 9,84. Αντιγράφω την περιγραφή της συγκεκριμένης εκπομπής: «Φτιάχνουμε το soundtrack του σαββατοκύριακου (σημείωση δική μου: περίεργο –επειδή η εκπομπή παίζεται μόνο τις καθημερινές!) με μουσικές και τραγούδια που αγαπάμε, από τα παλιά ως τα καινούργια, από την Ελλάδα ως την άκρη του κόσμου, παρέα με ό,τι μας αρέσει στην τηλεόραση (ερώτηση δική μου: έχετε και κουσκουσάκι;), το θέατρο, τον κινηματογράφο (απορία δική μου: καμιά αναφορά στον Ν.Ν.; Μπα! Έκανε κι αυτός κινηματογράφο;), και ό,τι συμβαίνει σ' αυτή την πόλη (παράκληση δική μου: μπορείτε να λέτε και τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία;) που μας φτιάχνει το κέφι. Με την ευχή να συντονιστούμε τελικά στο ίδιο μήκος κύματος, στη φιλόξενη συχνότητα του ΑΘΗΝΑ 9.84».
Αλλά η «Γλυκιά Συμμορία» είναι παντού! Μέχρι και στο VOX το φλου αρτιστίκ σκυλάδικο το 2006! Για 30 παραστάσεις, Δόμνα Κουντούρη, Σοφία Στρατή, Τάμτα, Ραλλία Χρηστίδου, Ησαϊας Ματιάμπα, Νίκος Μίχας, Γρηγόρης Πετράκος –τιμή φιάλης κομπλέ ανά 4 άτομα: 120 ευρώ.
Σκέφτεσαι μήπως να ρωτήσεις αν οι παραπάνω ραδιοφωνατζήδες ζήτησαν καμιά άδεια από τον Νικολαϊδη, ή από τους δικούς του, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το όνομα; Σου περνάει από το μυαλό οτι ίσως οι Φέιμ Στόρι σκυλάδες ενδιαφέρθηκαν να ενημερώσουν σχετικά; Έλα τώρα –ακόμα και τ΄ανέκδοτα έχουν κάποια όρια!
Κόβω εδώ την ιστορία –επειδή αγανάκτησα να ψάχνω κι επειδή έγινα, ελπίζω, κατανοητός.
Οι εκάστοτε νομικοί σύμβουλοι ραδιοφωνικών σταθμών κ.λ.π. θα πουν, ίσως, οτι δεν υπάρχει κοπυράιτ σε τίτλους εκπομπών κ.λ.π.
Οι χαχόλοι που σκίζονται "έτσι στο γενικό και το ξεκούδουνο" υπέρ της ελεύθερης διακίνησης ιδεών θα σχολιάσουν κάτι του τύπου «τα προϊόντα του πνεύματος ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους από τη στιγμή που δημοσιοποιούνται –δεν χωράνε αποκλεισμοί σ΄αυτά».
Εγώ λέω –να πάτε να γαμηθείτε, επειδή είσαστε εκτός θέματος.
Επειδή οι νομικοί σύμβουλοι υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργοδοτών τους –έτσι λοιπόν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα όταν κάποιος "δικός μας" κλέψει έναν τίτλο, αλλά ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟ "κάποιος ΑΛΛΟΣ" να κλέψει τίτλο από τον "δικό μας"!
Επειδή είμαι σαφώς υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και όλα τα σχετικά –αλλά τι σόι ελεύθερη διακίνηση είναι αυτή που κάποιος κονομάει με την πνευματική δημιουργία κάποιου άλλου; Θυμάμαι παλιότερα σε διαφημίσεις –ένα απορρυπαντικό είχε υπόκρουση το «Riders on the storm» των Doors κι ένα σαμπουάν για την πιτυρίδα είχε το «Train in Vein» των Clash –εντάξει, δεν παρανομούσαν αλλά αυτό ονομάζεται «ελεύθερη διακίνηση των ιδεών»; Πείτε μου να ξέρω!
Ο Νικολαϊδης έκανε ταινίες, χρεώθηκε για να τις κάνει, δούλεψε για να ξεπληρώσει τα χρέη του –έκανε ταινίες επειδή ήταν "αναγκασμένος" κι όχι γιατί ήθελε να τ' αρπάξει. Έλεγε σχετικά: "Όταν δεν υπάρχει μνήμη, δεν υπάρχει και ιστορία. Έγραψα λοιπόν τη δική μου ιστορία και κάποιας μερίδας από τη γενιά του '50 μέσα από τις μνήμες του παρελθόντός μου αλλά και του μέλλοντός μου. Έπρεπε και το δικό μας παρελθόν και η επέμβασή μας στην ιστορία αυτού του τόπου να μην πνιγεί. Αυτό μόνο έκανα και το τονίζω πάλι, για λόγους προσωπικούς".. Ο Νικολαϊδης έγραψε βιβλία από την ίδια ανάγκη κι επίσης δεν τα κονόμησε (ποιος τα κονομάει από βιβλία στην Ελλάδα; Καμιά αγάμητη γεροντοκόρη και κάτι κομψευόμενοι του λάιφ στάιλ απ΄όσο ξέρω!) Σχολίαζε ειρωνικά: "Η αλήθεια είναι ότι χρειάζομαι επειγόντως και τον τίτλο του δημιουργού, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να ψωνίσω με έκπτωση από την COSTA BODA και του VALENTINO".
Οι ταινίες του Νικολαϊδη... λοιπόν, θα σου μιλήσω μόνο για τα «Κουρέλια» και τη «Συμμορία»... οι ταινίες αυτές σημάδεψαν τη γενιά μου όπως και την προηγούμενη. Μπορεί να σημάδεψαν και τους επόμενους, δεν είμαι εγώ αυτός που θα το πω. Θυμάμαι όμως το πανό των ΑΕΚτζήδων στα κάγκελα της Ορίτζιναλ –«Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα». Εγώ, Ολυμπιακός είμαι, αλλά το χαιρόμουν το πανό, καταλάβαινα ακριβώς τη μαγκιά του.
Η «Γλυκιά Συμμορία» ήταν η πρώτη ταινία του Νικολαϊδη που είδα στο σινεμά –είχα βγει από την αίθουσα πατημένος από τρένο, την ξανάδα την ταινία μπόλικες φορές από τότε κι ακόμα κλέβω ατάκες της, σκηνές της, φωτογραφίες της –ότι βρω. Θα ρωτήσεις –αν την κλέβεις την ταινία (και όλες τις υπόλοιπες ταινίες του και τα βιβλία του...) γιατί φωνάζεις που κάποιοι άλλοι κάνουν το ίδιο με σένα;
-Θα μπορούσα να δικαιολογηθώ από το γεγονός οτι εγώ δεν βγάζω λεφτά χρησιμοποιώντας υλικό του Νικολαϊδη.
-Θα μπορούσα να δικαιολογηθώ από το γεγονός οτι εγώ αναφέρω την πηγή μου συνέχεια και κατ΄εκνευριστική επανάληψη.
Δεν είναι εκεί το θέμα.
Εγώ, για να τα χρησιμοποιήσω όλα αυτά –ΡΩΤΗΣΑ, ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ. Και δεν μιλάω μόνο για το υλικό του Νικολαϊδη -μιλάω γενικότερα. Κάτι ατάκες από το σενάριο του «Σιντ και Νάνσι» για να τις αντιγράψω έστειλα μέιλ στον Άλεξ Κοξ κι Ο ΙΔΙΟΣ ο Άλεξ Κοξ μου απάντησε! Θεός το άτομο!
Τέλος πάντων –αυτό που λέω είναι οτι με ενδιέφερε η σύμφωνη γνώμη όλων αυτών –όχι επειδή φοβόμουν οτι θα μου κάνουν μήνυση... Αλλά γιατί απλούστατα δεν είχα καμιά διάθεση να εκνευρίσω, στεναχωρήσω, προβληματίσω –να γαμήσω με μια κουβέντα –ανθρώπους που θαυμάζω. Έτσι έκανα εγώ και φυσικά δεν απαιτώ από κανέναν άλλο να κάνει το ίδιο.
Λέω όμως:
-Ρε κρετίνοι γιατί μαγαρίζετε τις αναμνήσεις μας; Με ποιο δικαίωμα τις καπηλεύεστε; Για μας η «Συμμορία» είναι ο Αργύρης και η Μαρίνα, ο Αντρέας κι η Σοφία, το «που θα πας ρε ηλίθιε;» και το «μην τους αφήσεις να μας πιάσουν ζωντανούς –μη μας ξεφτιλίσουν ρε φίλε». Δεν είναι νεανικό βιβλίο η «Γλυκιά Συμμορία», ούτε ζαχαρωμένα λογάκια ελληνικής ποπ, δεν είναι η Τάμτα, ο Μίχας κι ο Πετράκης! Δεν είναι ούτε εκπομπές ραδιοφώνου με πλέι λιστ «λίγο απ΄όλα»! Η «Γλυκιά Συμμορία» είναι το δικαίωμά μας στην απόγνωση και οι γαμημένες ελπίδες μας για αξιοπρέπεια ρε μαλάκες!
-Όσο όλοι εσείς οι άνετοι ραδιοφωνατζήδες, οι διδακτικοί λογοτέχνες, οι ανέμελοι καλλιτέχνες και οι απόφοιτοι του Φέιμ Στόρι χρησιμοποιούσατε εκείνες τις «ωραίες λεξούλες» ο Νικολαϊδης βυθιζόταν στην απόγνωση της πλήρους κονιορτοποίησης. Έκανε ταινίες που θάβονταν από μαλακοκάβληδες ειδήμονες, πήγαινε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και έπαιρνε βραβεία ΑΥΣΤΗΡΑ άνευ χρηματικής αξίας, θαβόταν κάτω από μια συντονισμένη απαξίωση. Μήπως βγήκε κάποιος από σας να πει μια καλή κουβέντα για τον άνθρωπο; Μια. Γαμημένη. Καλή κουβέντα! Ωραία ρεκλάμα η «Γλυκιά Συμμορία» για μπουζουκλερί, εύηχος ραδιοφωνικός τίτλος (με κάποια μπουρδελιάρικη μουσική υπόκρουση ίσως;) –αλλά περί του δημιουργού, μόκο. Λες κι ο τίτλος ξεφύτρωσε στο μποστάνι σας, έτσι από μόνος του!
-Όλοι εσείς που χρησιμοποιήσατε τον συγκεκριμένο τίτλο –έχετε δει την σχετική ταινία; Αν ναι –είσαστε εντελώς κανίβαλοι. Αν όχι –είσαστε άθλιοι καιροσκόποι. Τι είστε τέλος πάντων; Πείτε μας να το μάθουμε κι εμείς.
Θα μου πεις, συμβαίνουν αυτά και στην τελική ένας τίτλος είναι, κανένας δεν έχει δικαίωμα πάνω του και "μούμπλε μούμπλε" (που έλεγε ο Ντόναλντ). Θα σου απαντήσω οτι δεν είναι έτσι. Επειδή όλα αυτά θα ίσχυαν εφόσον υπήρχε ικανοποιητικό μαλλί στη μέση, χρήμα, ψητό... Και τότε θα ήταν δικαίως μια ακόμα (ή πολλές) δικαστική διαμάχη που ελάχιστα θα με ενδιέφερε. Αλλά εδώ μιλάμε για σκύλευση, φίλε. Έχεις εσύ ένα εικόνισμα στο σπίτι σου και το προσκυνάς, έρχεται ο άλλος, στο κατεβάζει και το κατουράει. Εντάξει, εσύ κάπως μαλάκας που προσκυνάς εικονίσματα –ο άλλος τι είναι; Μάγκας; Απελευθερωτής; Διαφωτιστής;
Ένας αγύρτης είναι που χρησιμοποιεί κάτι δικό σου (χωρίς να το κατανοεί και φυσικά χωρίς να το σέβεται) για να βγάλει φράγκα. Ένας αγύρτης χωρίς καν φαντασία!
Ε, λοιπόν να πάτε να γαμηθείτε –κάτω τα ξερά σας από το Νικολαϊδη!
Egidio Gherlizza- Τζέφυ και Τσέρυ
-
Ο Egidio Gherlizza είναι ένας καλλιτέχνης για τον οποίο μιλούν ελάχιστα,
ωστόσο ο πιο τυχερός χαρακτήρας του, ο αλήτης Σεραφίνο, κατάφερε να γίνει
μια μ...
Πριν από 4 μήνες
24 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
Τι χάνουμε εδώ στην ξενιτιά... τουλάχιστον δεν βγαίνουν - ακόμη - στην πρώτη σελίδα του γκουγκλ αν γράψεις γλυκιά συμμορία...
Ναι, κάτι είναι κι αυτό! Αλλά έτσι όπως πάει το πράγμα, θα ρωτάω αύριο την κόρη μου τι είναι η Γλυκιά Συμμορία και θα μου απαντάει "γιαουρτολιχουδιά με κουφετάκια σοκολάτας".
Γαμώ τον κρετινισμό τους μέσα γαμώ!
"Ένα απορρυπαντικό είχε υπόκρουση το «Riders on the storm» των Doors ...εντάξει, δεν παρανομούσαν"
Παρανομούσαν: οι Ντορς δεν έδωσαν *ποτέ* την άδεια για χρήση των τραγουδιών τους σε διαφημίσεις πουθενά στον κόσμο (το ίδιο και ο Τομ Γουέιτς), εκείνη την εποχή δεν υπήρχε διαδίκτυο και πού να μάθουν ποιος παίζει τι στην Ελλάδα, αλλά σήμερα αν ακούσει Ντορς σε διαφήμιση, είναι χωρίς άδεια...
Ω τι κόσμος μπαμπα! Ακούν την πιο γνωστή άρια της Κάρμεν και αναφωνούν:"το άζαξ ούλτρα"! Θέλει συνεχή αγώνα για να κρατήσουμε τα "κουρέλια" ζωντανά "να τραγουδούν ακόμα". Κουράγιο φίλε.
talos εκείνη την εποχή ο νόμος όριζε οτι μουσικά αποσπάσματα μικρότερα του 1 λεπτού θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χωρίς να απαιτείται άδεια από τον δημιουργό. Όταν μετά μυρίστηκαν ψητό οι εταιρείες αποφάσισαν να κυνηγήσουν την υπόθεση δικαστικά λόγω προσβολής της προσωπικότητας του καλλιτέχνη. Οπότε άρχισαν οι διαφημιστικές να ζητάνε άδειες και να τις πληρώνουν. Το απορυπαντικό που λέμε, το Έσσεξ, έβγαινε από τη Γιουνιλέβερ νομίζω -πολυεθνική που δεν έπαιζε παιχνιδάκια του στυλ "κανείς δεν μας βλέπει". Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι νομικό, για μένα τουλάχιστον, αλλά ηθικό.
Θεία μα δεν είναι τζινκλάκι γραμμένο για το Άζαχ η Κάρμεν; Σοκαρίστηκα τώρα!
Εμείς δεν αγωνιζόμαστε φιλενάδα -προβάρουμε "παπουτσάκι καλό για κλωτσιές" και καλύτερα να μην περάσουν από εδώ γύρω. Βαρεθήκαμε τις πολλές κουβέντες -ειδικά όταν μερικοί κάνουν πως μας ακούνε ενώ απλώς περιμένουν τη σειρά τους για να αγορεύσουν.
"Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα" επειδή αν σταματήσουν θα κουφαθούμε από τη σιωπή.
people have the power se diafhmish trapezas h kinhtwn (kati tetoio telospantwn). freakin creepy.
on an unrelated note, autos o delwnhs exei grapsei ena allo vivlio, tin eksomologhsh (me kentriko mhnyma to pws o ihsous swzei ap ta narkwtika) to opoio me eixan anagkasei na diavasw otan phgaina sxoleio. POSO GIA TO MPOUTSO HTANE de fantazesai.
p.s. toso kairo diavazw pou perigrafeis oles autes tis tainies kai skeftomai oti prepei na tis dw kapoia stigmh. an exeis kamia se dvd, rippare th gia otan er8w :)
χεχεχε
με κατι τετοιες κουβεντες με ψηνεις να αρχισω να μιλαω για παλαιολιθικη ιστορια (usenet, www, οι πρωτες πλατφορμες που λειτουργησαν ως forum, κτλ) αλλα δεν το εχω στην αγορευση -ασε που θα βγω μισανθρωπος χωρις να ειμαι.
δε χρειαζεται αλλωστε. νομιζω αρκει να κανεις μια αναζητηση σε κατι πιο γνωστο και προσφατο, που να παιζει τωρα στα μεσα και θα καταλαβεις ποσο καλη δουλεια κανουν στο να "κρυβουν" τις διαφορετικες αποψεις μεσα σε ενα σωρο απο σκουπιδια. οταν η χρηση του διαδικτυου εγινε προσιτη σε περισσοτερο κοσμο στην νεοελλαδα ηταν "υπεροχο" το ποσο γρηγορα εξαπλωθηκαν "μιμιδια" μεσημεριανων εκπομπων ή πολιτικη σκεψη αναλογη με αυτη των πιο γνωστων απο τις καρικατουρες των κυριαρχων μεσων ή τα οσα αλλα δειχνουν ποσο καλα δουλευει ο πιθηκισμος ως τροπος "κοινωνικοποιησης". σε αντιστοιχα μοτιβα αναπαραγονται "κριτικες" και "αποψεις" που ειναι στην καλυτερη περιπτωση κοντα στο μηδεν -γι αυτο (οχι πως συμβαινει στο διαδικτυο μονο, αλλα εκει ειναι πιο ευκολο να το παρατηρησεις) ειπα αυτο που ειπα για τη Glendora στο προηγουμενο σχολιο.
βεβαια, σε περιπτωσεις οπως αυτη που περιγραφεις με τη Γλυκιά Συμμορία, θελω να πιστευω πως ειναι συμπτωσεις (σιγα μην ξερει η ταμτα ας πουμε) περισσοτερο, παρα "μελετημενα" εγκληματα. με το αποτελεσμα να ειναι το ιδιο ανεξαρτητα απο τις αιτιες.
re φιλε και καλα η ταμτα να μην ξερει αλλα ο Νικος Μιχας? Η Ραλλια Χρηστιδου?
Πως διακιολογειται αυτα τα τερατα της εναλακτικης κουλτουρας,της εκτος των τειχων διανοησης,των εμπνευσμενων απο τον Waits,τον Ασιμο,τους Joy Division,πως γινεται να μην ξερουν τον Νικολαϊδη?
Ενα εχω να πω:Γκολ και ξυλο στον π******ρα τον θρυλο
Ξερω εισαι και γαυρος, σορρυ αλλα κολαει.
Δ.
Raz αν είχαν λίγο μυαλό στο κεφάλι τους οι Πιπλ θα έπρεπε να μποϋκοτάρουν το συγκεκριμένο προϊόν -για να δείξουν όντως έχουν Δε Πάουερ.
Και η "Γλυκιά Συμμορία" του Δελώνη με ναρκωτικά είναι -κοίτα τώρα τι γίνεται: μιλάμε για δυο βιβλία (επειδή το σενάριο της Γλυκιάς Συμμορίας έχει εκδωθεί επίσης) που κυκλοφόρησαν με τον ίδιο τίτλο. Και ακόμα δεν έχουν βγάλει, χρόνια τώρα, μια απόφαση τα κωλοδικαστήρια για να μαζευτεί το δεύτερο που σαφώς πήρε τον τίτλο του πρώτου! Μήπως αυτό λέει κάτι περί του οτι από τη μια μεριά είναι κάποιοι απλοί άνθρωποι κι από την άλλη ένας μεγάλος εκδοτικός οίκος;
Τι να ριπάρω ρε -ο Τζακ δε Ρίπερ είμαι; Έλα από δω με το καλό και θα δούμε μαζί τις ταινίες χομ σίνεμα!
Cloud κάνεις μια όμορφη τοποθέτηση σχετικά με την "ελεύθερη διακίνηση ιδεών" που τελικά σημαίνει "αδειάστε ένα φορτηγό σκουπίδια πάνω στην κάθε συγκροτημένη άποψη κι αφήστε μετά τους μαλάκες να την ψάχνουν". Ή πιο απλά "Λευκός Θόρυβος", χεχεχε. Γι΄αυτό εκνευρίζομαι με απόψεις του τύπου "όλα είναι ελεύθερα, πλήρης ανοχή", γι΄αυτό φωνάζω (όχι εγώ διαβασμένο τόχω) "Επιθυμώ ο άλλος να είναι ελέυθερος γιατί η ελευθερία μου αρχίζει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου και γιατί, μόνος μου, δεν μπορώ να είμαι, στην καλύτερη περίπτωση, παρά 'ενάρετος εν δυστυχία'"
Ξέρω οτι αυτοί οι τηλεοπτικοί τραγουδιστές δεν έχουν γνώση του τίτλου που χρησιμοποίησαν αλλά αδερφέ μου αν εγώ (εσύ, ο καθένας) βάζουμε έναν τίτλο, ας πούμε "Η Λολίτα γουστάρει πιπίλες" οφείλουμε να μάθουμε ποια είναι αυτή η Λολίτα και γιατί εκφράζει τη συγκεκριμένη προτίμηση. Αλλιώς θα νομίζουμε οτι συμμετέχουμε σε παιδική εκπομπή αλλά τελικά θα βρεθούμε συμμετέχοντες σε τσόντα.
Δ., έλα ντε! Σίγουρα ο καραπανκής Μίχας και η εναλλακτική Χριστίδου γνωρίζουν σε βάθος το έργο του Ν.Ν. -μη σου πω οτι τον τίτλο τον πρότειναν σα φόρο τιμής στο σκηνοθέτη! Γκολ και ξύλο, ότι πεις -άλλωστε ο Νικολαϊδης ήταν γνωστός βάζελος.
Nomizw pws einai ma8hmatika vevaio oti DEN kseroun ti kaphleuontai. Me thn idia logikh pou kapoios onomazei th mousikh tou "rock", enw paizei auta ta nerovrasta shmerina aderfilikia-den prokeitai gia klepsia sygkekrimenou onomatos men, alla den pauei na einai prosvlhtiko pros autous pou kati exoun 8ysiasei gia to "rock" as poume, opws o Nikolaidis antistoixa gia tis tainies tou.
H epoxh tou kitsch, revisited.
P.S. kai off topic tou kiarata: sou eipa oti diavasa kai ta "gourounia" kai ton "montezouma" e? be proud for me papa :P
Μπράβο αγόρι μου -πολύ χαίρομαι! Και τώρα που τα διάβασες, μείνε στην τσίλια γιατί κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσουν και τα υπόλοιπα του Ν.Ν., τα παλιά (Τυμβωρύχοι, Συμεών Αστράς κ.λ.π.) -ετοιμάσου λοιπόν να χάσεις το φως σου, όπως έπαθα κι εγώ όταν τα διάβασα.
Τώρα, περί του άλλου -εντάξει, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αν δεν ήξεραν και διάλεγαν στο σωρό θα μπορούσαν να βγάλουν το σόου τους "Το κλουβί με τις τρελές", ή "Δοξόμπους" ή "Η εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων" ξέρω γω...
Αν δεν ήξεραν να πήγαιναν να μάθουν πρώτα -τόσος καιροσκοπισμός μου φέρνει αναγούλα ρε φίλε!
Κι εγώ δεν ξέρω τους ΟΝΙΡΑΜΑ αλλά δεν έβγαλα το μπλογκ μου έτσι -για όνομα δηλαδή!
για βαστατε ρε καρντασια, αν θυμαμαι καλα ο ΝΝ την δεκαετια του 80 ειχε ξεσκιστει να γυριζει τηλεοπτικα σποτ και τα εντυνε αβερτα με την μουσικη απο τα 50'ς που τοσο γουσταρε ο ιδιος.Μηπως ρωτηξε τον Λ.Ριτσαρντ τον Τ.Μπερυ και την Τζ.Λοντον αν θελουν τα τραγουδια τους να παιξουν σε γιαουρτια,παγωτα και κρεμ καραμελε ή μηπως τιμησε με αυτο το τροπο την μουσικη που γουσταρε;
Βεβαια να ξεκαθαρισουμε εδω οτι το επιπεδο των διαφημιστικων του ΝΝ ηταν οχι μονο ετη φωτος μπροστα απο τα αλλα, ηταν καλυτερα και απο τις περισοτερες κινηματογραφικες ταινιες της εποχης εκεινης.Παρολαυτα νιωθω οτι ο ΝΝ καπηλευτικε τον ιδιο του τον εαυτο καποιες φορες.
ΝικοςΧ
Κοίτα που κόλλησε ο άλλος! Εντάξει -να το πάμε κι έτσι: άλλο πράγμα να βάζεις το "Σέικ μπέιμπι σέικ" σε ζελέδες κι άλλο να βάζεις το "Ράιντερς ον δε στορμ" σε απορρυπαντικό -διόρθωσέ με αν κάνω λάθος. Υπάρχει διαφορά ανάλογα με τους στίχους του κάθε τραγουδιού. Άσε που εκείνη την εποχή (πριν σκάσει η μόδα των γκόλντεν Σίξτις) το να ακουστεί τραγούδι ροκ εντ ρολ στην τηλεόραση ήταν τρομερή κατάκτηση από μόνο του -μόνο κλαρίνα και ελαφρολαϊκά και γαλλικούρες παίζανε τότε.
Τέλος πάντων, το θέμα μου δεν ήταν η χρήση τραγουδιών σε διαφημίσεις -είπα απλά οτι κάποια τραγούδια με ενόχλησε να τ΄ακούω εκεί. Αλλά όταν άκουγα το "Ο μάμι μπλου" στις καραμέλες "Ο μάμι" δεν χαλιόμουν ρε φίλε!
Το ηθικό όμως θέμα της καπηλείας παραμένει φίλε -άλλο να λες "Γλυκιά Συμμορία" τη γλυκαναλατιά σου κι άλλο να παίζεις το "Μίνι δε μούτσερ" σε διαφήμιση παγωτού.
Δεν νομίζω οτι καπηλεύτηκε ποτέ τον εαυτό του ο Ν.Ν. -το αντίθετο μάλιστα. Από την ξεροκεφαλιά του να μην ταξινομηθεί σαν "σκηνοθέτης του περιθωρίου" καθυστέρησε 20 χρόνια να γυρίσει τον "Χαμένο". Κι αυτά όπως ξέρεις του κόστισαν χρήματα που, όπως επίσης ξέρεις, δεν είχε. Μαγκιά του νομίζω.
δεν ειναι εκει το θεμα νομιζω.
ψαχνοντας, παλιοτερα, ειχα πεσει σε καποια συνεντευξη του Νικολαϊδη που μιλουσε για το πως μεσα απο τη διαφημιση μπορεσε να πειραματιστει σε καποια σημεια που τον ενδιεφεραν.
δε μου λεει κατι το ειδος των διαφημισεων που εφτιαξε, ουτε η συμμετοχη του στο χωρο της διαφημισης. προσωπικα μου ειναι το ιδιο ειτε υπαρχουν ειτε οχι. μου λεει πολλα ομως οτι δεν σταματησε στη διαφημιση, οτι με τον ενα ή τον αλλο τροπο αξιοποιησε καποια πραγματα απο αυτο το χωρο για να φτιαξει ταινιες που καθε αλλο παρα αδιαφορο με αφηνουν.
μην τους αφήσεις να μας πιάσουν ζωντανούς –μη μας ξεφτιλίσουν ρε φίλε
Σίγουρα δεν είναι εκεί το θέμα. Και ξέρεις κάτι; Δεν είμαι υπέρ των γενικεύσεων. Δηλαδή, μαλακία του τύπου που έβαλε Ντορς στο Σκιπ άρα μαλακία όσων χρησιμοποιούν τραγούδια σε διαφημίσεις. Νομίζω οτι κάθε πράγμα είναι διαφορετικό.
Αλλά για τις διαφημίσεις του Ν.Ν. έχει δίκιο ο Νίκος από πάνω -εσύ είσαι μικρός και δεν τις θυμάσαι (δεν ξέρω αν παιζόντουσαν καν όταν έβλεπες τηλεόραση). Οι διαφημίσεις του (οι περισσότερες) ήταν κανονικές ταινίες μικρού μήκους και μας είχαν κολλήσει χρόνια μετά -χωρίς να ξέρουμε ποιος τις είχε κάνει. ΄Οταν θα βγει στον αέρα το καινούργιο σάιτ του που τις έχει μέσα θα καταλάβεις τι εννοώ.
Τον Νικολαϊδη δεν τον γνώρισα ποτέ, αλλά επειδή παρακολουθούσα οτι κυκλοφορούσε σχετικό μ΄αυτόν μπορώ να σου πω οτι έκανε τη συγκεκριμένη (δική του) τέχνη (σινεμά και λογοτεχνία) σχεδόν παντού. Π.χ. έχω διαβάσει μια μικρή του παρουσίαση για το πως φαντάζεται τη δίκη της 17Ν (σε εφημερίδα) -καταπληκτικό πράγμα φίλε! Έχω διαβάσει κριτική του για ταινία -εκεί να δεις!
Εξαιρετικό άρθρο. Βέβαια, δεν είναι μόνο τα λεγόμενα πνευματικά δικαιώματα που έχουν πια εμπορευματοποιηθεί, όπως η τέχνη κι η επιστήμη. Πρέπει να δούμε κάποτε με σοβαρότητα το ζήτημα του σεβαμσού του δημιουργού και της αναγραφής του ονόματος του.
Έχεις απόλυτο δίκιο σ΄αυτό που λες. Επειδή, από τη μια είναι παρανοϊκή η όλη υπόθεση εμπορευματοποίησης των πνευματικών δικαιωμάτων (όπου πουλιέται κάτι άπιαστο και εντελώς σχετικοποιημένο και από τη μια οι δημιουργοί χάνουν την κυριότητα του δημιουργήματος κι από την άλλη οι αγοραστές δεν αγοράζουν τελικά το δημιούργημα -μόνο οι μεταπράτες επωφελούνται), από την άλλη όμως υπάρχει ο πλήρης κανιβαλισμός επί του δημιουργού. Οι κυκλοφορητές του δημιουργήματος αγοράζουν μισοτιμής, θάβουν κατά το συμφέρον τους ή/και κυκλοφορούν το δημιούργημα ξεδοντιασμένο. Οι δε σαλτιμπάγκοι της μαζικής κουλτούρας κανιβαλίζουν πλήρως το δημιούργημα -είτε κλέβοντάς το, είτε θολώνοντας την κατευθυντότητά του. Ας πούμε, τι να το κάνω αν αύριο κάποιος βγάλει μια ταινία που λέγεται Γλυκιά Συμμορία, αναφέρει το όνομα του Νικολαϊδη αλλά βάλει 10 καρατέκα ελληνικής κοπής να πλακώνονται εκεί μέσα; Φυσικά, το να χρησιμοποιείς κάτι χωρίς να αναφέρεις το όνομα του δημιουργού δείχνει απλώς οτι είσαι ένας γελοίος που προσπαθείς να περάσεις για δημιουργός -μια μαϊμού που ανεβαίνει σε ψηλότερο κλαδί και φαίνεται ο κώλος της.
Πολύ καλό το άρθρο.
εγώ κόλλησα σε μια λεπτομέρεια.. ξέρει κανείς ποιο συγκρότημα χρησιμοποίησε το διάλογο (στον κήπο) "μάθημα ανατομίας";;
Το συγκρότημα λέγεται AMOS -από κάπου δυτικά πρέπει να είναι (Περιστέρι ίσως;) αλλά δεν μπόρεσα να βρω περισσότερα γι΄αυτούς.
Αντιγράφω και τη σχετική αναφορά του Ν.Ν. από συνέντευξη:
«Ο Μίμης ο Μπογκομόλετς ή Bokomolech ήταν μία ηρωική μορφή του ροκ χάπενινγκ, της “σκηνής” του «Green Park». Αφού με διαβάζουν παιδιά σαν τους «Bokomolech», σημαίνει ότι τα «Γουρούνια στον άνεμο» τελικά δεν πέταξαν άδικα. Κάποτε, ένα άλλο συγκρότημα, οι «Amos» ενσωμάτωσαν σ’ ένα κομμάτι τους τον μονόλογο του Αργύρη από τη Γλυκιά Συμμορία. Στεκόμαστε λίγο μακριά, αλλά στις καθαρές ημέρες τούς βλέπω από τους απέναντι λόφους να μου στέλνουν τα πολεμικά τους σήματα. Και αυτό είναι καλό».
Ο Νικολαίδης μάλλον πρωτος έδειξε και τον τρόπο να δείχνει κανεις τις επιρροές του, πολυ αργότερα με παρόμοια λογικη ο Ταραντίνο. Παρθενογέννηση δεν υφίσταται που λέει ο Τζουμας, αλλά την πηγή σου πρέπει να την τιμάς.
Ειδικά όταν κοπιάριες τον Νικολαίδη δεν μπορείς να είσαι τζάμπα μάγκας, και παίδες η χώρα μας ειναι φίσκα.
Παντελής, κολλημένος με τον Σπόρο και τον Αργύρη, ερευνητής απο Ελσινκι πλευρά
Χμμ, άλλο η κοπιπασταδούρα του Ταραντίνο άλλο η μετατροπή των επιρροών σε έργο τέχνης του Νικολαϊδη. Και βέβαια, σε κάθε αναφορά που κάνει ο Νικολαϊδης βάζει και πηγή -πράγμα που ξεκίνησε μεν να κάνει ο Ταραντίνο αλλά κάπου στην πορεία το ξέχασε.
Αυτό με την παρθενογέννεση είναι του Μπόρχες, συγκεκριμένα το είχε τεκμηριώσει ο άνθρωπος με το παράδειγμα της μαϊμούς με τη γραφομηχανή (αν δώσεις σε μια μαϊμού μια γραφομηχανή και την αφήσεις 100 χρόνια θα σου γράψει το Πόλεμος και Ειρήνη). Σαφώς βέβαια δεν υπάρχει παρθενογέννεση και δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει! Αν ήταν έτσι ποιο το νόημα να διαβάζει ή να βλέπει ή να ακούει κανείς τα έργα των προηγούμενων;
Τι ερευνάς ρε φίλε στο Ελσίνκι; Ότι κι αν είναι πάντως -φρόντισε ν΄αργήσεις να το βρεις, για να μη γυρίσεις πίσω.
Στο ΄σβησα κατά λάθος το σχόλιο ο μαλάκας!
"Δε με παίρνει για περισσότερα" που έλεγε κι η Μασκλαβάνου, έτσι;
Σωστός νομίζω
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!