Η τρομοκρατία των τρομοκρατηθέντων

Τώρα που κοιτάζω πίσω, έχουν περάσει 20 μέρες από το τελευταίο μου ποστ της κατηγορίας «Συμβαίνουν κι αυτά» -εκεί βάζω τα κείμενα κοινωνικού σχολιασμού, ας πούμε. Και ήταν εκείνο το κείμενο μια απορία με αφορμή μια τρομοκρατική ενέργεια (τη βόμβα στο γραφείο του Χρυσοχοϊδη) –η απορία αναφερόταν στο ζόρι που τραβάει το Συγκρότημα Λαμπράκη και τρομοϋστεριάζει προβλέποντας κατάλυση του κράτους διαχρονικά. Δεν πρόλαβε να κλείσει μήνας κι έσκασε αυτή η δολοφονία του Γκιόλια. «Σικάγο γίναμε», που θα έλεγε κι ο συχωρεμένος ο παππούς μου (αν δεν ήταν συχωρεμένος). A propos, «Η Σέχτα Επαναστατών κήρυξε πόλεμο στα ΜΜΕ», γράφει το σημερινό ΒΗΜΑ –λείπει ο Μάρτης απ΄την Σαρακοστή;

Θα πρέπει, πρώτα απ΄όλα, να παραδεχτώ κάτι –δεν είμαι επαναστάτης. Εννοώ μ΄αυτό οτι νοιάζομαι πρώτα και κύρια για τα δικά μου και μετά, δευτερευόντως, για τα κοινά. Γι΄αυτό οι δυο δολοφονίες δεν μου προκάλεσαν κανένα ιδιαίτερο συναίσθημα, ούτε λυπήθηκα για τους μακαρίτες, ούτε και χάρηκα για τον θάνατό τους. Από την άλλη, ο Παναγιώτης ο Παπαδόπουλος (Κάιν) είναι συνειδητά επαναστατημένος άνθρωπος. Γι΄αυτό είχε διαμαρτυρηθεί έντονα σχετικά με την κανιβαλιστική διάθεση του Τρωκτικού, στην περίπτωση της σύλληψης του Μαζιώτη και των υπολοίπων, κι έτσι είχε γίνει στόχος του συγκεκριμένου μπλογκ. Και, παρ’ όλα αυτά, έβγαλε χτες ένα κείμενο σχετικά με τη δολοφονία του Γκιόλια –μπορείς να το διαβάσεις εδώ.

Αναφέρθηκα στην στοχοποίηση του Κάιν από το Τρωκτικό, λοιπόν είχαν έναν τρόπο σ΄εκείνο το πράγμα που ήθελε να ονομάζεται μπλογκ, τσιρίζανε κάθε λίγο, σαν τους ξεδοντιάρηδες που στήνονται στις πλατείες και περιμένουν πότε θα σκάσουν οι κάμερες του Αυτιά να τους κάνουν διάσημους. Γιατί ξεδοντιάρηδες; Επειδή γέμιζε ο τόπος σάλια στα περισσότερα ποστ του συγκεκριμένου μπλογκ. Δεν ήμουνα φανατικός του Τρωκτικού, αλλά δε νομίζω οτι κάνω μεγάλο λάθος στην εκτίμησή μου αυτή. Άλλωστε έχω και αποδείξεις: «Εκπρόσωπο της ερευνητικής δημοσιογραφίας», χαρακτήρισαν τον Γκιόλια τα κανάλια! «Διακεκριμένο μέλος της δημοσιογραφικής οικογένειας!» τον αποκάλεσε ο Πάνος Προφιτερόπουλος της ΝΔ! «Ενοχλήθηκαν από το αποκαλυπτικό του ρεπορτάζ», είπε ο Καρατζαφέρης (και, μεταξύ μας, αν εννοεί οτι κάποιους εκβίαζε ο μακαρίτης κι αυτοί τον σκότωσαν, θα πω οτι συνήθως εκτιμώ τις απόψεις των έμπειρων ανθρώπων). Αμφιβάλλει κανείς περί του τι πρέσβευε ο εκλιπών;

Για να μην παιδεύουμε πολύ το ζήτημα θα σου θυμίσω οτι τα μπλογκ τύπου press-gr, Τρωκτικό, no-news και το άλλο που είχε ανοίξει ο Παπαγιάννης, αυτές λοιπόν οι διαδικτυακές χλαπάτσες ευθύνονταν για την δημοσιότητα που απέκτησε το άθλημα του μπλόγκινγκ. Ευθύνονταν για το γεγονός οτι ο χαρακτηρισμός μπλόγκερ κόντεψε να γίνει συνώνυμος του εκβιαστή, ευθύνονταν για το ότι η χρήση ψευδώνυμου κατάντησε να ερμηνεύεται σαν προσπάθεια συγκάλυψης συκοφαντών και υβριστών.... Με λίγα λόγια, η μεταπήδηση των δημοσιογράφων στο χώρο του μπλόγκινγκ υπήρξε τόσο ευεργετική όσο η επιδημία πανούκλας στην Κρήτη του 1592. Κόντεψε να προκαλέσει βίαιο θάνατο με σπασμούς και ίσως να τον προκάλεσε κιόλας. Επειδή, θυμάμαι όταν ξεκίνησα, τα ενεργά μπλογκ ήταν αξιοθαύμαστα και τώρα πλέον έχουμε καταντήσει αξιοθρήνητοι. Ποιοτικά μιλάω.

Παρ΄όλα αυτά....

Παρ΄όλο που θεωρώ τους δημοσιογράφους του τύπου Γκιόλια, Τριανταφυλλόπουλου κ.λ.π. σκέτα σιχάματα. Παρ’όλο που θεωρώ τους τηλεδικαστές δημοσιογράφους επικίνδυνους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Είμαι αντίθετος με τη μεθοδολογία ενός δήθεν αντάρτικου πόλεων η οποία προβλέπει την εκτέλεσή τους.

Να εξηγηθώ.

Δεν με ενδιαφέρει στο ελάχιστο (είναι λίγο απάνθρωπο -παραδέχομαι) το κάθε είδους ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ αποκτηνωμένων κοινωνικών νταβατζήδων. Δεν με στεναχωρεί (ούτε και με χαροποιεί βέβαια) ο σκοτωμός μεταξύ γαλονάδων, δεν με απασχόλησε η δολοφονία Φιλόπουλου (σκοτωμός μεταξύ χούλιγκαν), δεν με απασχολούν οι μπράβοι που αλληπυροβολούνται στην παραλιακή... Αρκεί να μην φάει καμιά αδέσποτη κάποιος αθώος –εντάξει; Γι΄αυτό και ήμουνα παλιότερα της άποψης «Κάνονμπολ» κι έτσι. Βάλε όλους τους μαλακοκάβληδες που φτιάχνονται με βία και αίματα σε έναν απομονωμένο στίβο κι άστους να σφαχτούν (το παρόν μήνυμα ήταν μια ακόμα κοινωνική προσφορά του παρόντος ιστολογίου, για όποιον δεν το κατάλαβε!)

Αλλά, όταν το θέμα πηγαίνει σε ένοπλη οργάνωση η οποία ασχολείται με την βελτίωση των ζωών μας (έγραψα ζωών, όχι ζώων) έχω κι εγώ άποψη. Επειδή εμπλέκεται και η δική μου ζωή και δεν έχω καμιά όρεξη να καταλήξω ζωώδης. Αναρωτιέμαι λοιπόν.

Είμαστε υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής, σε όποια κράτη αυτή ισχύει ακόμα; Νομίζω πως ναι. Οι ένοπλοι ανησυχούντες για τις άθλιες συνθήκες ζωής μας στον καπιταλισμό, δεν είναι κι αυτοί υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής; Ξανανομίζω πως ξαναναί. Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα το οποίο προτάσσουμε όλοι εμείς οι κατά της θανατικής ποινής; Φυσικά, όχι το γεγονός ότι «η δικαιοσύνη μπορεί να παραπλανηθεί και να καταδικάσει κάποιον αθώο», αυτό είναι στρατήγημα και όχι επιχείρημα. Είμαστε κατά της θανατικής ποινής υποστηρίζοντας πώς, όποια κι αν είναι η πράξη του υπόδικου, όσο απάνθρωπη κι αν είναι η πράξη αυτή, δεν θα πρέπει να είναι ικανή να οδηγήσει εμάς σε κάτι εξίσου απάνθρωπο, όσο η αφαίρεση μιας ζωής. Συμφωνούμε;

Αν ναι, με ποιο δικαίωμα αυτοί εφαρμόζουν τη θανατική ποινή σε κάποιους άλλους; Με ποιο δικαίωμα εκτελούν; Πώς αμφισβητείται το δικαίωμα μιας χώρας να δολοφονεί (τη στιγμή που το συγκεκριμένο δικαίωμα απολαμβάνει μέχρι και της κοινωνικής νομιμοποίησης των δημοψηφισμάτων στις περισσότερες περιπτώσεις) την ώρα που κάποιοι άλλοι αντλούν το ίδιο δικαίωμα από κάτι τόσο αχανές και απροσδιόριστο όσο η «επαναστατική αναγκαιότητα», ή ο «κοινωνικός αγώνας»;

Δεν είμαι απόλυτος. Έχω διαβάσει για συνθήκες κοινωνικής εξέγερσης κι έχω διαβάσει για τα όσα συμβαίνουν υπό το πρίσμα των συγκεκριμένων συνθηκών. Έχω διαβάσει για επαναστάσεις που βάφτηκαν στο αίμα –και ίσως αυτός να ήταν ένας από τους λόγους αποτυχίας τους, ίσως λέω... Τέλος πάντων, θα ήμουν πρόθυμος να συζητήσω την κοινωνική αναγκαιότητα των θανάτων σε τέτοιες συνθήκες –είπα, να συζητήσω, όχι να αποδεχθώ a priori. Όμως, υπάρχουν τέτοιες συνθήκες, ΣΗΜΕΡΑ στην Ελλάδα; Υπάρχει γενικευμένη εξέγερση; Υπάρχει προοπτική ΑΜΕΣΗΣ ανατροπής του καθεστώτος; Αν ναι –ας μου το δείξει κάποιος επειδή εγώ βλέπω άλλο κανάλι.

Δεν είμαι απόλυτος, γι΄αυτό θα το πάρω και αλλιώς. Όταν η 17Ν σκότωνε τον Μάλλιο, θα μπορούσα να φανταστώ οτι με την πράξη της εξέφρασε ένα κοινωνικό αίσθημα αγανάκτησης. Αν η 17Ν σκότωνε τον Μελίστα, ή κάποιος άλλος σκότωνε τον Κορκονέα, θα μπορούσα να συζητήσω κάτι ανάλογο. Θα μπορούσα δηλαδή να κατανοήσω την αγανάκτηση που έσπρωξε κάποιους, θα μπορούσα να βάλω από δίπλα και την θεσμοποίηση της βίας που συνεπάγονται οι απανταχού Αστυνομίες –θα μπορούσα τελικά να συμπεράνω σχετικά με το τι ήθελαν να δείξουν, συμβολικά, οι Χ εκτελεστές και θα μπορούσα να εντοπίσω την προσπάθειά τους να εκφράσουν το κοινό αίσθημα –ΚΑΠΟΙΟ ΚΟΙΝΟ ΑΙΣΘΗΜΑ, τέλος πάντων.

Αλλά εδώ πέρα; Τη μια με το Χρυσοχοϊδη, την άλλη με τον Γκιόλια, σε λίγο θα πυροβολήσουν και τον Λεβέντη έτσι όπως το πάνε και θα μας πουν οτι έτσι χτύπησαν τον σάπιο κοινοβουλευτισμό! Διότι, τι σκατά κοινωνικός αγώνας είναι αυτός στον οποίο προσπαθείς να σκοτώσεις ένα πρόσωπο που διαθέτει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙΕΣ ΠΑΡΑ ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΕΣ μέσα στη λαϊκή μάζα; Κι αν δε με πιστεύεις, ψάξε στα γκάλοπ να δεις πόσοι γουστάρουν Χρυσοχοϊδη, ψάξε να μάθεις την επισκεψιμότητα του Τρωκτικού, ψάξε σε παλιότερες εφημερίδες να βρεις πόσο δημοφιλής ήταν ο Μπακογιάννης.... Έγινα αντιληπτός νομίζω.

Και ανακεφαλαιώνω: τις δυο τελευταίες τρομοκρατικές ενέργειες τις θεωρώ ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ συμμοριών και σαν τέτοιες με αφήνουν αδιάφορο.

Αλλά η εκστρατεία των ΜΜΕ κατά της τρομοκρατίας (πιο σωστά: η τρομοκρατία των ΜΜΕ) λόγω των συγκεκριμένων γεγονότων δεν με αφήνει καθόλου αδιάφορο, εφόσον θα έχει συνέπειες στη δική μου ζωή.

Αν τα ΜΜΕ είναι διατεθειμένα να ξεκινήσουν έναν πόλεμο συμμοριών με τις Σέχτες και τους λοιπούς Πεοπαίχτες –δεν με νοιάζει. Αν θέλουν οι δημοσιογράφοι να βρίζουν τους πιστολάδες και μετά να κυκλοφορούν με άλλους πιστολάδες (τους οποίους ΟΜΩΣ θα πληρώνουν από τις τσέπες τους) ψιλοχέστηκα.

Αν όμως οι δημοσιογράφοι το παίζουν σκληρά αντράκια σε στυλ «κανένας άνανδρος τρομοκράτης δεν θα μας φιμώσει –κανένας δεν θα μας στερήσει το δικαίωμα να κάνουμε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για τη συμπεριφορά της Μαντόνας σε ψαροταβέρνα της Μυκόνου» και παράλληλα ΑΠΑΙΤΟΥΝ από εμένα να πληρώνω μπάτσους να τους φυλάνε –δηλώνω κατά. Επειδή δε νομίζω οτι κάποιος δημοσιογράφος που ασχολείται με την αποκάλυψη κρατικών αυθαιρεσιών, ή με την καταγγελία παρανομίων των οικονομικά ισχυρών έχει κάτι να φοβάται από τους «αριστερούς τρομοκράτες».

Αν οι δημοσιογράφοι με αφορμή τα παραπάνω αρχίσουν πάλι τη μίρλα για την Αθήνα που είναι κωλοχανείο λόγω έλλειψης μπάτσων, επίσης θα δηλώσω κατά. Έχει πήξει το μάτι μου να βλέπω μηχανόμπατσους από τότε που βγάλανε την Ομάδα Δ ή όπως αλλιώς τους λένε. Ο μοτοσυκλετιστικός πληθυσμός της πρωτεύουσας έχει αυξηθεί περίπου κατά 30% με την εμφάνισή τους –μπάτσοι σε V Strom, μπάτσοι σε παπιά, πάνε και δυο-δυο σαν τους Χιώτες.... Και τι έγινε; Στήνουν κάτι μπλόκα εκεί πέρα και σταματάνε άλλα μηχανάκια που δεν φοράνε κράνος (οι οδηγοί, όχι τα μηχανάκια), κάνουν τίποτα ελέγχους σε ΙΧ άμα δουν οτι τα οδηγεί καμιά μπάνικη γκομενίτσα.... Α ναι, και έχουν τσακίσει τους Βενέτηδες της κάθε συνοικίας. Δεκάδες παρκαρισμένα μηχανάκια στη σειρά, εικοσάδες οι μπάτσοι να χλαπακιάζουν τυρόπιτες και κρουασάν στη σκιά! Κι αν κάνεις να περάσεις από Αχαρνών, Ηπείρου, Φυλής κάνα βράδυ –γάμησέ τα (αν δε σε γαμήσουν!) Ούτε Δ, ούτε εθνοσωτήρες του καραγκιόζη του Παπίκιου –μόνο ο Σκορτσέζε λείπει για να γυρίσει σίκουελ τους «Κακόφημους Δρόμους». Τουτέστιν, όχι άλλοι μπάτσοι –πόσους πλέον θα μου χρεώσουν του μαλάκα φορολογούμενου; Μου φτάνουν αυτοί που ΔΕΝ κάνουν τη δουλειά τους, δεν έχω ανάγκη από άλλους, εξίσου αναποτελεσματικούς.

Άκουγα χτες τον Χατζηνικολάου να επιτίθεται στο πανεπιστημιακό άσυλο στοχοποιώντας το Ιντυμήντια, το οποίο, και καλά «έχει δημοσιεύσει φωτογραφίες του Γκιόλια και άλλων δημοσιογράφων (του Χατζηπαπάρα συμπεριλαμβανομένου) και τους έχει στοχοποιήσει!» Βασικά χέστηκα (κι η βάρκα έγυρε) για το αν θα κλείσουν το Ιντυμήντια, η λογοκρισία που πέφτει εκεί μέσα έχει φτάσει σε ζηλευτά επίπεδα –ας το κλείσουν λοιπόν κι ας πάρουν τους διαχειριστές τους σε οποιοδήποτε άλλο «καθεστωτικό μέσο» -να βγάλουν και κάνα φράγκο τα παιδιά τα πολυτάλαντα. Αλλά όταν λες οτι μια ιστοσελίδα δημοσίευσε τη φωτογραφία σου ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΣ οτι χρειαζόταν να δημοσιευτεί η φωτογραφία σου εκεί για να στοχοποιηθείς ή για να γίνεις γνωστός στον κόσμο –ε, μάλλον ψάχνεις για μαλάκες κύριε Χατζητέτοιε μου! Δηλαδή οι «στυγεροί τρομοκράται» παίρνουν γραμμή από το Ιντυμήντια, δεν ανοίγουν μια τηλεόραση ν’ ακούσουν τις βλακείες σου και να ενοχληθούν από το βρισίδι που τους ρίχνεις! Και ματαδηλαδή, φταίει το Ιντυμήντια που έγινε γνωστή η μάπα του Γκιόλια –όχι ο Τριανταφυλλόπουλος που δημοσίευε αβέρτα τις φωτογραφίες του (τώρα στο τέλος μάλιστα, τον είχε ντυμένο Κολλητήρι του Καραγκιόζη!) πριν τον αναγορεύσει σε μετά θάνατον "δικό του". Το ξανάπα –αδιαφορώ για το Ιντυμήντια αλλά το πανεπιστημιακό άσυλο είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση και κάτω τα ξερά σας –είπαμε στη γρια να χέσει, έκατσε αυτή και ξεκωλιάστηκε, έτσι την είδατε δηλαδή;

Άκουγα χτες οτι η συγκεκριμένη δολοφονία θα επηρεάσει τον τουρισμό –επίσης αδιαφορώ για το πως πηγαίνουν οι δουλειές των κάθε λογής εμπόρων του τόπου. Ψέματα –θα με βόλευε να πάει κατά διαόλου ο τουρισμός φέτος, μπας και βρω κάνα φτηνό δωμάτιο τέλη Αυγούστου και πάω την κόρη μου για τίποτα μπάνια. Άρα λοιπόν ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ η πτώση του τουριστικού τζίρου δεν συνεπάγεται τίποτα έξτρα φόρους για την καμπούρα μου, καλοδεχούμενη.

Επειδή τώρα η ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα δεν διακρίνεται από την αναπτυγμένη φαντασία της βλέπω να ξαναδέχονται με θριαμβευτικές ιαχές την επόμενη σύλληψη ανθρώπων που απλώς κινούνται στον αντιεξουσιαστικό χώρο και λόγω αυτού τους του κουσουριού να τους φορτώνουν ένα σωρό δολοφονίες και βόμβες! Όπως τα παιδιά με τις κατσαρόλες, όπως ο Μαζιώτης.... Κι αυτό με ενοχλεί, δεν έχω πειστεί ακόμα οτι το να ασπάζεσαι τον αναρχισμό είναι, από μόνο του, επαρκής λόγος για να σου φορτώσουν την ανατίναξη των Δίδυμων Πύργων –κάνω λάθος;

Εν κατακλείδι, αν η όποια Σέχτα θέλει να πάει στα σπίτια των δημοσιογράφων ας τους πάρει κάνα τηλέφωνο να τα κανονίσουν εκεί πέρα. Εμάς μη μας απασχολούν με τα δικά τους –έχουμε κι άλλες έγνοιες, παίζουμε και με τη Μπέσα την Πέμπτη κεκλεισμένων των θυρών, έχουμε μετά να παίξουμε με τη Μακάμπι, δεν έχει υπογράψει κι ο Ριέρα....

Έχουμε τα δικά μας ρε παιδί μου, πηδηχτείτε μόνοι σας, πώς το λένε;

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά