Ο Μιραλάς στη χώρα των Μιρλαλάς

Έχω σήμερα μια βαρεμάρα γενικότερη, συν κάποια «ματαιότης ματαιοτήτων» -φταίει ο Νοέμβρης και το γεγονός οτι είναι Δευτέρα, φταίει κυρίως η καφετιέρα στο σπίτι μου που γαμιέται πατόκορφα. Σκέφτηκα λοιπόν να το σαχλαμαρίσω κάπως το θέμα και δεν υπάρχει καλύτερη σαχλαμαρικότητα από το να γράψεις για το ντέρμπι του Σαββάτου όπου ο βάζελος κέρδισε 2-1 και συνεπώς πήρε το κύπελλο, το πρωτάθλημα, το διηπειρωτικό και «βάλε τώρα που γυρίζει»....
Έχω και κάποιο μαλάκα που μπαίνει στο προηγούμενο (άσχετο με τα ποδοσφαιρικά) ποστ μου και επιμένει οτι με γάμησαν, με πήδηξαν, με ξέσκισαν το Σάββατο –να του ξεκαθαρίσω οτι δε με λένε Ούρκο Πάρντο, ούτε Αβραάμ Παπαδόπουλο (ούτε καν Ισαάκ) και σίγουρα πίσω από το id Motorcycle boy δεν κρύβεται ούτε ο Βαλβέρδε, ούτε ο Τάσος ο Μητρόπουλος. Τουτέστιν εγώ δεν ήμουν το Σάββατο στο ΟΑΚΑ και άρα δεν υπέστην κάποια σεξουαλική (ή άλλου είδους) κακοποίηση. Αν, τώρα, αυτός έχει (ή επιθυμεί) ιδιαίτερες σχέσεις με τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού –καλή του διασκέδαση.

Το Σάββατο ήμουν σπίτι με κάτι φίλους (απαξάπαντες γάβροι) συν ολίγες μπύρες και βλέπαμε το παιχνίδι. Στο ημίχρονο μάλιστα ανάψανε τα τηλέφωνα –άλλοι γάβροι που βλέπανε από αλλού το παιχνίδι πήραν για σχόλια του τύπου: «στα ΄λεγα οτι ο Μιραλάς είναι παιχτούρα!», «λιγότερο κι από τον Άρη πιέζουν αυτοί οι βάζελοι –ας τους πει κάποιος πού παίζουν!», «είμαι σε μια καφετέρια και το βλέπω κι ανοίγουν συνέχεια την πόρτα και έχω ξαπαγιάσει!»

Για όποιον δεν έχει δει το Σαββατιάτικο παιχνίδι ή για όποιον είναι αθεράπευτα βάζελος για να θυμάται τι συνέβη, θα υπενθυμίσω. Στο πρώτο ημίχρονο μπήκε η γνωστή ομάδα του Ολυμπιακού που προσπαθεί φέτος να παίξει ποδόσφαιρο του τύπου «πνίγω τον αντίπαλο σαν κουνέλι». Φουστέρ και Μιραλάς δεν αφήνανε τους αμυντικούς του βάζελου ούτε να κοιταχτούν στα μάτια με τον Τζόρβα, πιο πίσω ο Ντουντού περίμενε να βρει κάνα πόδι εύκαιρο για να το δαγκώσει, ο Ιμπαγάσα βούταγε οτι μπάλες κυκλοφορούσαν στο ημικύκλιο για να τις στείλει «ποστ ρεστάντ» στους προωθημένους, ο Τοροσίδης με τον Μπράβο ανεβοκατεβαίνανε κατά βούληση. Απέναντί τους είχαν τον «καράτε κιντ» Λάζαρο (πόσο χτυπημένος πρέπει να είσαι από τη μοίρα όταν δε χωράει στη φανέλα το επώνυμό σου κι αναγκάζεσαι να γράφεις «Λάζαρος») και κάποιους άλλους ντυμένους στα πράσινα που κυκλοφορούσαν στο χορτάρι για εντελώς τυπικούς λόγους, στους οποίους σίγουρα δεν περιλαμβανόταν η πρόθεση να παίξουν ποδόσφαιρο.
Ο μέγας προπονητής Νίκος «ένιωσα στιγμιαία μόνος γι΄αυτό παραιτήθηκα» Νιόπλιας, προσπαθώντας να δείξει στον Βαλβέρδε τι σημαίνει «ελληνική φιλοξενία», έβαλε στην αρχική εντεκάδα τον Σίντεϊ «χανγκόβερ» Γκοβού, τον παίχτη-προπονητή Κώστα «έχω τσακωθεί με τη μισή Εθνική» Κατσουράνη και τον πολυΑμήχανο Πλεσί. Τους έβλεπα και παρακάλαγα να κάνει κάτι ο Νιόπλιας επειδή με τέτοια σύνθεση θα τρώγανε τα συνηθισμένα τους τέσσερα εντός έδρας οι βάζελοι και θα χάναμε αυτόν τον κοντό διάδοχο του Μουρίνιο από το ελληνικό πρωτάθλημα. Για να μην πολυλογώ, κόλλησε ο Μιραλάς μια γκολάρα (που πανηγύρισα όχι επειδή είχα άγχος για το παιχνίδι αλλά γιατί ο Βέλγος φρόντισε ν΄αδειάσει δυο αμυντικούς σα να τίναζε ψίχουλα από τραπεζομάντιλο πριν καρφώσει τη μπάλα στα δίχτυα του Άλεξ «ευζωνάκι» Τζόρβα), και πήγανε οι ομάδες στα αποδυτήρια

Στο ενδιάμεσο πέσανε τα σχετικά τηλέφωνα που έγραφα παραπάνω, γι΄αυτό και αμέλησα να κατουρήσω τις μπύρες. Το αναφέρω επειδή έχει τη σημασία του.

Αρχίζει το Βου ημίχρονο και κάνει ο μάστερ σεφ Νιόπλιας τη διπλή αλλαγή –τουτέστιν, βγάζει τον επώνυμο αλκοολικό και τον παίχτη-προπονητή για να βάλει τον Μαρίνο και τον Γκαρσία. Ταυτοχρόνως «ανακατεύει την τράπουλα», όπως συνηθίζουν να λένε οι δημοσιογράφοι όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ποιος παίζει πού στις ομάδες-τουρλουμπίκια. Και η ηρωική Πανάθα βγαίνει αποφασισμένη να κάνει το γνωστό παιχνίδι της –δηλαδή, «κλώτσα τη μπάλα κατά μπροστά μπας και την πάρει ο κοκορίκος και σκοράρει». Απέναντί της οι μπλαζέ πλέον ποδοΑσφαιριστές του Ολυμπιακού οι οποίοι βγαίνουν καθαρά για λόγους τήρησης του ωραρίου, επειδή τα κωλοπαίχνιδα του ποδοσφαίρου έχουν δυο σαρανταπεντάλεπτα. Οι «γράφω ότι αρέσει στον κόσμο να διαβάζει» δημοσιογράφοι καταλογίζουν στη συγκεκριμένη περίπτωση σφάλμα στον Βαλβέρδε που δεν κάνει αλλαγές στην κοιμισμένη ομάδα τού δευτέρου ημιχρόνου. Το κάνουν αυτό για να δοξάσουν, καπακοειδώς, την ποδοσφαιρική ευφυΐα του Νιόπλια πού «έδεσε κόμπο» τον Βαλβέρδε –τον «κόμπο καντηλάκι» τον έμαθε προφανώς ο Νιόπλιας από τον Χιμένεθ που είχε «δέσει κόμπο» το Νιόπλια πριν μια βδομάδα, ο δε Χιμένεθ ξέρει τόσο καλά το κόλπο ώστε αυτοδέθηκε «κόμπο» την Κυριακή όποτε έχασε από τον Πανιώνιο! Βέβαια ένας λογικός άνθρωπος ίσως απορήσει –τι να έκανε δηλαδή ο Βαλβέρδε; Να έτρεμε από φόβο με την είσοδο του κολοσσιαίου Μαρίνου στο γήπεδο; Να άλλαζε το πλάνο αντιμετώπισης του Γκοβού όταν βγήκε ο σωσίας του Γάλλου και μπήκε ο Γκαρσία;
Η ομάδα του Ολυμπιακού είχε από το πρώτο ημίχρονο δυο ποδοσφαιριστές που περπατούσαν στο χορτάρι λόγω του ότι δεν διέθετε δωρεάν εισιτήρια να τους δώσει η ΠΑΕ για να δουν το παιχνίδι από την κερκίδα –τον Ριέρα και τον Φετφατζίδη. Και πέραν της έξτρα μπλαζεροποίησης που έφερε η μετριότητα του αντιπάλου, είχε τον Φουστέρ σκασμένο λόγω μη πλήρους ανάρρωσης από τραυματισμό, είχε τον Ραούλ Μπράβο και τον Μέλμπεργκ ψόφιους λόγω προχωρημένης ηλικίας, είχε τον Ιμπαγάσα να περιμένει πότε θα πάει για ντους... Το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο του Βαλβέρδε έχει τέτοιες επιπτώσεις, δεν γίνεται να πιέζεις σε όλο το γήπεδο και να μη σκάσεις κάποια στιγμή. Απλά το σχέδιο είναι να έχεις ρίξει 2-3 γκολ μέχρι τότε για να μην κινδυνεύεις. Τι να έκανε λοιπόν ο Ερνέστο για να μην τον δέσει «κόμπο» ο Νιόπλιας; Να άλλαζε Ριέρα και Φέτφα με Ζαϊρί και Ρόμενταλ; Για να κάνουν τι ο Μαροκινός με τον Δανό; Να μαρκάρουν ή να τρέξουν την ομάδα στις αντεπιθέσεις; Να έβγαζε τον Ιμπαγάσα και να βάλει τον Ουρτάδο που έχει ξεχάσει ακόμα και τις φάτσες των συμπαικτών του από τότε που έχει να παίξει; Σχεδόν τίποτα δεν μπορούσε να κάνει ο Βαλβέρδε από τη στιγμή που οι ποδοσφαιριστές του σταμάτησαν να πιέζουν. Έτσι λοιπόν βγήκανε δυο αντεπιθέσεις του βάζελου, μπήκανε δυο γκολ, έπεσε και μια κόκκινη –βρεθήκαμε κάπου στο 70φεύγα να χαζεύουμε δυο ομάδες οι οποίες περίμεναν να τελειώσει η σεμνή τελετή. Όπως ακριβώς συνέβη και στο ματς της πρεμιέρας του πρωταθλήματος με τον Ηρακλή. Αυτά έγιναν –για όσους δεν θυμούνται ή δεν θέλουν να θυμούνται. Α ναι, και κάτι ακόμα: το παιχνίδι φαινόταν τόσο σίγουρο οτι θα το κέρδιζε ο γάβρος που αμέλησα να πάω για κατούρημα στο ημίχρονο. Επειδή όμως οι μπύρες είναι δανεικές αναγκάστηκα να σπάσω τα γούρια μου και το πλήρωσε η ομάδα –την προηγούμενη φορά που είχα πάει για κατούρημα την ώρα αγώνα ο Νικοπολίδης είχε μπερδευτεί με τον αμυντικό του και είχαμε αρπάξει ένα μερακλίδικο αυτογκόλ εντός έδρας για το ΤσουΛού. Τώρα κατούραγα κι άκουγα από μέσα: «μα τι κάνουν οι μαλάκες;» και μετά τον εκφωνητή να πανηγυρίζει.

Κατόπιν αυτών θα ήθελα να διευκρινίσω μερικά πράγματα:

-Ο Βαλβέρδε είναι Ισπανός (σώπα!) Τουτέστιν, δεν καταλαβαίνει από «ψυχάρες με καρύδια» κι άλλες τέτοιες βλακείες ελληνικής κοπής. Παίζει ένα σύστημα με συνεχόμενη πίεση και δεν το αλλάζει είτε έχει απέναντί του τη Μπαρτσελόνα, είτε τον Θρασύβουλο. Κι επειδή δεν αλλάζει το σύστημα δεν έχει προετοιμάσει και ποδοσφαιριστές για διαφορετικό σύστημα.

-Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα της Ελλάδας (μα τι γράφω ο πούστης!) Τουτέστιν, έχει μια καλή 14άδα και παραπέρα τίποτα. Άρα δεν μπορεί να παίξει το ποδόσφαιρο που θέλει ο προπονητής του για πάνω από ένα ημίχρονο –μάξιμουμ. Γι΄αυτό και στην προηγούμενη θητεία του ο Ερνέστο φρόντιζε να περνάει σπρώχνοντας τα πρώτα ημίχρονα και να κατεβάζει την ομάδα φορτσάτη στα δεύτερα.

-Η πορεία του Ολυμπιακού με τον Βαλβέρδε είναι ευκολοδιάκριτη. Αν έχει έναν επιθετικό σε καλή φόρμα (να βάζει δηλαδή τουλάχιστον 1 γκολ κάθε 5 προσπάθειες) και δυο –τρεις στα πέριξ που να μην είναι τσακωμένοι με το γκολ ο Ολυμπιακός θα πάρει χαλαρά το φετινό πρωτάθλημα όπως το είχε πάρει και στην προηγούμενη θητεία του Βαλβέρδε. 30 με 40 λεπτά πίεσης είναι υπεραρκετά για να διαλύσεις μια ελληνική ομάδα. Αλλά βέβαια, αν δεν φτιάξουν μια αξιόμαχη 18άδα το καλοκαίρι μην περιμένουμε να δούμε χαρές σε ευρωπαϊκό επίπεδο –εντάξει;

-Κατανοώ τα απωθημένα των Παναθηναϊκών (κι εμείς τα περάσαμε αυτά πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια περίπου) αλλά κάπου πρέπει να υπάρχουν και όρια στη μαλακία. Διάβαζα σήμερα σε μια βαζελοφυλλάδα για «Λύσσα από τους κόκκινους Γκαίμπελς τώρα που ο Παναθηναϊκός ξαναπήρε κεφάλι»(!!!!) Υπενθυμίζω οτι η συγκεκριμένη έκφραση είναι δανεισμένη από τον ιππόδρομο και χαρακτηρίζει το άλογο που προηγείται οριακά («βραχεία κεφαλή»). Στη βαθμολογία του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός προηγείται του Παναθηναϊκού με 1 βαθμό (η «βραχεία κεφαλή» που λέγαμε). Άρα πώς το εννοούν το «κεφάλι που ξαναπήρε» η Πανάθα; Πού το είχε δηλαδή το κεφάλι της προηγουμένως η ομάδα και το πήρε τώρα ξανά;
«Έδωσε» γράφουν «απαντήσεις ο Νιόπλιας κι ο Σισέ», με το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο μεν Σισέ απέδειξε οτι μπορεί να σκοράρει ΚΑΙ στα ντέρμπι κι ο Νιόπλιας μου διαφεύγει σε ποια ερώτηση κλήθηκε να απαντήσει (κάτι περί μοναξιάς ίσως;) Σκέφτομαι λοιπόν πώς συνηθίζεται να ονομάζουμε κάποιον ποδοσφαιριστή «φτιαγμένο για ντέρμπι» όταν έχει σκοράρει πολλές φορές σε πολλά από αυτά. Αν μάλιστα τα γκολ του είναι και καθοριστικά –ακόμα καλύτερα! Και λέω οτι εφόσον η ερώτηση ήταν: «πότε επιτέλους θα βάλει κάνα γκολ σε ντέρμπι ο Σισέ;» η απάντηση όντως δόθηκε. Αν όμως η ερώτηση ήταν: «ποιος είναι ο φτιαγμένος για τα ντέρμπι στον φετινό Παναθηναϊκό;» η απάντηση ονομάζεται «Λουκάς Βύντρα». Έχει σκοράρει σε περισσότερα ντέρμπι από τον Γάλλο –νομίζω; Παρακάτω, αν το Σαββατιάτικο παιχνίδι απέδειξε την προπονητική δεινότητα του Νιόπλια τότε τι να πει κι ο Αναστόπουλος! Αν μέσα στο γήπεδό σου, με τους οπαδούς να το έχουν κάνει κόλαση, κοιτάς πώς θα κλέψεις το ματς με αντεπιθέσεις και γιόμες τότε απλώς παλεύεις για να κρατήσεις την ομάδα στην κατηγορία. Εντάξει –άμα πάρει 3-4 παιχνίδια ακόμα η Πανάθα τον γλίτωσε τον υποβιβασμό, μεγάλος λοιπόν ο Νιόπλιας!

-Οι εφημερίδες των γάβρων, αν θέλουν να προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες στην ομάδα (που ΔΕΝ θέλουν δηλαδή) καλύτερα να σταματήσουν να ασχολούνται με τη μπάλα και να το ρίξουν στις ημίγυμνες γκόμενες. Η μίρλα περί διαιτησίας δεν ταιριάζει σε μεγάλη ομάδα και ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια είναι η ΜΕΓΑΛΗ ομάδα που μαζεύει τους εγχώριους τίτλους. Αν κλαίγεσαι για τη διαιτησία σημαίνει οτι άρχισες να «μικραίνεις» -γι΄αυτό και μια εποχή που ο Σερ Τάκις τόλμησε να διαμαρτυρηθεί σχετικά ο Σώκος τον έστειλε σπίτι του συστημένο άνευ κούριερ.
Αν δεν θέλεις να σε κοροϊδεύει ο κόσμος θα πρέπει να παραδέχεσαι τα προφανή: ο γάβρος έπρεπε να είχε ρίξει 3 γκολάκια στον Ηρακλή της πρώτης αγωνιστικής, τρία στον Άρη της προηγούμενης κι άλλα 3 στον βάζελο προχτές. Ωραία, νοικοκυρεμένα και καλοχτενισμένα –κι άσε μετά τους διαιτητές να σφυρίζουν αδιάφορα. Άμα όμως έχεις τον Μύτογλου να χάνει τα άχαστα στο Καυτατζόγλειο, άμα δεν μπορείς να βάλεις γκολ ούτε με πέναλτι στο γήπεδό σου κι ενώ βλέπεις τον βάζελο να διώχνει τη μπάλα τρέμοντας από το δεκάλεπτο εσύ κάθεσαι και τον κοιτάζεις όλος ευγένεια αποφεύγοντας να μπεις στην περιοχή του μην και λερώσεις το χαλάκι, τότε καλύτερα να περνάς τα απογεύματα σε φιλολογικά τέια παρά στα γήπεδα.

-Μιας και το’φερε η κουβέντα περί διαιτησίας, έχω αυτή την απορία περί του τι ισχύει τελικά. Τόσα χρόνια έπαιρνε τα πρωταθλήματα ο γάβρος με τη βοήθεια της διαιτησίας και ήταν όλα βρώμικα και σκανδαλώδη; Αν ναι, τότε έτσι ακριβώς πήρε και τα δυο δύσμοιρα πρωταθλήματά του ο βάζελος, το ένα με τον Δούρο και το άλλο με τα 0 (ολογράφως: μηδέν) πέναλτι εναντίον του την περσινή χρονιά και τις μηδέν (ολογράφως: ζερό ρεντ) κόκκινες σε ποδοσφαιριστές του πέρσι. Κάθε που κέρδιζε ο γάβρος πέναλτι όλα αυτά τα χρόνια ήταν χορηγία του διαιτητή ο οποίος φρόντιζε να κλείνει τα μάτια όταν οι αμυντικοί του Ολυμπιακού γκρέμιζαν τους αντιπάλους; Αν ναι, τότε το Σάββατο δεν έδωσε ο Κάκκος ολοκάθαρο πέναλτι στον Φουστέρ, ενώ δεν σφυρίχτηκε οφσάιτ στον Σισέ πριν τη φάση του πέναλτι (το οποίο πέναλτι μόνο τέτοιο δεν ήταν από κάτι φωτογραφίες που είδα στις γαβροφυλλάδες).
Εγώ έγραψα την άποψή μου ακριβώς παραπάνω και θεωρώ οτι οι διαιτητές γενικώς σφυράνε ότι σκατά βλέπουν. Άλλες φορές βλέπουν σωστά, άλλες φορές βλέπουν λάθος –συμβαίνουν αυτά παγκοσμίως. Το μόνο που με ενοχλεί με τους διαιτητές είναι να μην πετάνε εκτός γηπέδου εκείνα τα αρχίδια που πηγαίνουν με πρόθεση να κόψουν το πόδι του αντιπάλου τους –κατά τα άλλα, αν θέλουν πραγματικά αλάθητη διαιτησία ας βάλουν μέσα στα γήπεδα κάμερες κι ας βγάζουν την απόφαση μετά από συνεδρίαση όπως κάνουν στο αμερικάνικο φούτμπολ. Αυτό λέω και δεν θεωρώ οτι το Σάββατο μας έφταιξε ο Κάκκος που χάσαμε. Εσύ τι λες; Γιατί άμα μου πεις οτι το Σάββατο ο Κάκκος ήταν αλάθητος ενώ όταν έχανε η βαζέλα φταίγανε τα κοράκια.... τότε άνθρωπε μην ψάχνεις μακριά για τα χάλια της ομάδας σου. Εσύ είσαι τα χάλια.

-Όσα χρόνια παρακολουθώ ποδόσφαιρο έχω μάθει ένα πράγμα. Οι ποδοσφαιριστές που πουλάνε οπαδιλίκι είναι απλώς ανίκανοι να παίξουν καλή μπάλα σε σταθερή βάση. Ο Πάντελιτς γνωρίζοντας οτι τα χρόνια του έχουν περάσει, πρώτα δήλωσε οτι θέλει να γαμήσει τον βάζελο και μετά μπήκε στο αεροπλάνο για να έρθει στην Ελλάδα. Παλιότερα ο Ντέμης, όσο έχανε σε εκρηκτικότητα τόσο περισσότερο μοστράριζε το τατουάζ του. Ο Γκατούζο όταν ήθελε να κλείσει παχυλό συνταξιοδοτικό συμβόλαιο στον Ολυμπιακό δήλωνε οτι θα βγει από το Ελ. Βενιζέλος με παπάκι για να είναι μαζί με την Θύρα 7.
Τα γράφω όλα αυτά για να καταλήξω οτι καλός παίκτης ο Σισέ, ασυναγώνιστος στο σπριντ στα ελληνικά γήπεδα αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Όταν ολόκληρη η ομάδα σε ψάχνει για να σού πασάρει, λογικό είναι να βάζεις γκολ. Κι όταν ο αντίπαλος έχει σκάσει, λογικό είναι να ξεφεύγεις αεράτος. Αλλά πού ήταν ο Τζιμπρίλ στο πρώτο ημίχρονο, όταν οι αμυντικοί του Ολυμπιακού αντέχανε ακόμα; Αυτά βλέπει (ή μάλλον ΔΕΝ βλέπει) ο προπονητής της Εθνικής και τον παίρνει μόνο για παγκίτη τον Τζιμπρίλ, αυτά θέλει να κρύβει ο Τζιμπρίλ και πουλάει οπαδιλίκι και αρχηγιλίκι κι αν καταφέρει να κοροϊδέψει τίποτα σκάουτερς ευρωπαϊκών ομάδων θα φύγει χοροπηδώντας από την Πανάθα. Έτσι για να μην κοροϊδευόμαστε δηλαδή. Καθότι καλός ο Σισέ κι ο Ριέρα και ο Μπάμπα Μπούμπα ξέρω ‘γω, αλλά για πρωταθλήματα της σειράς όπως το ελληνικό. Για σοβαρές διοργανώσεις (τύπου Ευρωπαϊκών Κυπέλλων) δεν μπορούν τα παιδιά. Γιατί αν μπορούσαν δεν θα έρχονταν στην Ελλάδα.

Αυτά τα (πολλά) ολίγα είχα να πω και να ευχηθώ στον Νίκο Νιόπλια να μην ξανανιώσει μόνος άλλη φορά για φέτος. Για να πάρουμε κι εμείς πιο εύκολα το πρωταθληματάκι ρε παιδί μου –κι από του χρόνου ας έρθει ο καινούργιος Τεν Κάτε στην Πανάθα!

Posted in: Κολλήματα