White Power

Και ξαφνικά έπηξε η Ελλάδα στους αντιεξουσιαστές! Άνοιξα χτες την τηλεόραση -το μόνο που δεν είπαν είναι πού θα στήσουν το άγαλμα του Τσιρώνη και αν θα είναι σχολική αργία η επέτειος της δολοφονίας του. Δε με πιστεύεις; Κακώς.

Από προχτές –ημέρα ανακοινώσεως αποτελεσμάτων του δεύτερου γύρου των δημοτικών εκλογών –είχε πέσει το σύρμα. Από τη μια οι Πασόκοι που πανηγύριζαν την έγκριση της πολιτικής τους από τους πολίτες και από την άλλη οι άλλοι (που δεν την είχαν πιο μεγάλη) και κουνούσαν το κεφάλι στωικά: «δεν πήρατε το μήνυμα της αποχής!»

Να ξεμπερδέψω πρώτα με τους εύκολους πλας εξουσιαστές πλας δικτάτορες Πασόκους: σαφώς και πολύς κόσμος μάσησε από το δίλημμα του Γιωργάκη το οποίο βεβαίως δεν ήταν καν δίλημμα, ήταν «η επανάσταση του αυτονόητου» που είχε πει το παιδί, δίλημμα το έκαναν οι ειδήσεις και ο βλάκας ο Αντωνάκης για να κολλήσουν από δίπλα το «εκβιαστικό». Καθότι η έκφραση «εκβιαστικό αυτονόητο» δεν στέκει κι αυτό που είπε ο Γιωργάκης ήταν αυτονόητο: «αν πάνε τα πράγματα όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και μας μαυρίσετε ψηφίζοντας αντιμνημονιακά, θα κάνω εκλογές για να πει τι θέλει ο λαός». Παρακάτω, ο Γιωργάκης, σαν τύπος λάιτ και προοδευτικός, είχε διαλέξει πιο ελκυστικούς και λαϊφστάιλ υποψήφιους (Καμίνης, Μπουτάρης) οι οποίοι τράβηξαν μαζί τους και το καναπεδάτο κοινό. Κι έτσι βγήκαν. Και η αποχή –αποχή, σωστά;

Βεβαίως, όταν εγώ το 2007 φώναζα οτι ο Χονδρός πρέπει να φύγει ήμουνα ξεπουλημένος Πασόκος (πάρε μια διακύμανση δημοσιονομικού ελλείμματος για να δεις πόσο πολύ Πασόκος υπήρξα: 2006 –5,7%, 2007 –6,4%, 2008 –9,4%, 2009 –15,4%). Τώρα λοιπόν που έγινε ολόκληρη κίνηση για Καμίνη (από ανθρώπους που, ως επί το πλείστον, δεν ψηφίζουν στον Δήμο Αθηναίων!) δεν άκουσα κανέναν να φωνάζει περί Πασόκων! Τέλος πάντων, ήμουν πρωτοπόρος, δεν παραπονιέμαι. Και για τον Καμίνη αδιαφορώ –εγώ ψήφισα τον Πασόκο του δήμου μου.

Ας πάμε τώρα στους αποχικούς υπαλλήλους –να δούμε τι πρεσβεύουν επειδή έχω την εντύπωση οτι είμαι μαζί τους ολόψυχα:

-Λένε οι «εκτός κομματικής ένταξης» αποχικοί: «Το παιχνίδι είναι στημένο και δεν συμμετέχω γιατί με τη συμμετοχή μου θα το νομιμοποιήσω». Έβαλα εδώ την πιο κουλτουρέ διατύπωση, για να μην μπλέξουμε με αστεία επιχειρήματα του στυλ «σας θύμωσα τώρα, να μάθετε κακά παιδιά!»
Ναι λοιπόν, το σύστημα λέγεται καπιταλισμός (όπως κατενάτσιο) και η εκλογική διαδικασία είναι παραφυάδα του συστήματος. Αλλά αρνούμαι να δεχτώ οτι μας βγαίνει το αντισυστημικό ΜΟΝΟ στις εκλογές όταν 365 μέρες το χρόνο και 24 ώρες τη μέρα δουλεύουμε για την υποστήριξη του συστήματος. Ας πούμε, αντισυστημικό που δουλεύει σε διαφημιστική εταιρεία δεν μπορώ να δεχτώ, όπως και δεν μπορώ να δεχτώ αντιεξουσιαστή μπάτσο –παραδείγματα αναφέρω, μην κολλήσεις.

-Λένε οι κομματικοί αποχικοί: «Αυτή η αποχή του κόσμου θα πρέπει να μας προβληματίσει. Ο κόσμος μάς γυρνάει την πλάτη γιατί δεν τον εκφράζουμε πια. Και γι΄αυτό φταίνε μερικοί κακοί πολιτικοί που στιγματίζουν όλον τον υπόλοιπο χώρο». Δεκτή η άποψή τους όπου επιμερίζουν το φταίξιμο (έστω κι αν το ρίχνουν όλο σε κάποιους αόρατους «άλλους»). Αλλά απορώ: τα κόμματα όσων έχουν τέτοιες απόψεις δεν συμμετείχαν στις εκλογές; Αφού συμμετείχαν, γιατί δεν εξέφρασαν τον κόσμο τότε και υπόσχονται τώρα να τον εκφράσουν «εν ευθέτω χρόνω»;

Το ρεζουμέ της όλης υπόθεσης είναι οτι και οι δυο, ας πούμε, ομάδες απόψεων έχουν ένα κοινό σημείο: η αποχή πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στα δημοκρατικά πολιτεύματα αλλιώς δεν υπάρχει δημοκρατία. Κάνω λάθος;
Κι έρχεται το υποστηρικτικό επιχείρημα: «από πού νομιμοποιείται ο λαμβάνων ένα 15% να αποφασίζει και να κυβερνάει το 100% των πολιτών;» Ο φίλος μου ο Παναγιώτης ο Κούστας είχε προτείνει κάποια πράγματα σχετικά στο καταπληκτικό βιβλίο του «Έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής». Αλλά ας αφήσουμε την φαντασιακή διορατικότητα του Παναγιώτη –ας μείνουμε στην αφασιακή πραγματικότητα.

Αν όλοι συμφωνούμε οτι η αποχή σημαίνει κάποια πράγματα γιατί κανένας δεν ζητάει να την μετράμε στις εκλογές; Κι επειδή η μέτρηση της αποχή από μόνη της είναι εξίσου αδύνατη με τη μέτρηση του κοπανιστού αέρα που καταπίνουμε ημερησίως –γιατί κανένας δεν ζητάει να μετράμε τις εκφάνσεις της εκλογικής διαφωνίας, δηλαδή τα λευκά και τα άκυρα; Κι επειδή τα άκυρα ενέχουν και την πιθανότητα ηλιθιότητας στη διαμόρφωσή τους (αλήθεια –κάποιος, κάποτε θα πρέπει να ασχοληθεί με το δικαίωμα ψήφου σε ανθρώπους που δεν μπορούν να ακολουθήσουν ούτε τις απλές εκλογικές οδηγίες), γιατί τελικά κανένας δεν ζητάει να μετράνε τα λευκά στον υπολογισμό του τελικού αποτελέσματος;

Κάνε κύριέ μου καταμέτρηση των λευκών ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΚΥΡΑ (και, όχι μαζί όπως εντελώς φασιστικά τα έχεις τσουβαλιάσει ως σήμερα) και δώσε το ποσοστό που τους αναλογεί. Αν βγάζουν έδρα τα λευκά, άσε μια έδρα κενή. Αν δεν αφήνουν να σχηματιστεί κυβέρνηση, ποτέ μη σώσει να σχηματιστεί! Είμαι παράλογος; Είμαι μήπως εκτός πλαισίων δημοκρατικότητας;

Αν όχι, τότε γιατί δεν το υποστηρίζει κανένας άλλος;

-Γιατί οι αντισυστημικοί δεν υποστηρίζουν τη σίγουρη αυτή μέθοδο ταρακουνήματος του συστήματος; Γιατί δεν έχουν βγει κάποιοι να ζητάνε πραγματική καταμέτρηση των λευκών; Γιατί δεν αναφέρονται καν στην ύπαρξη των λευκών;

-Γιατί οι κομματικοί καυτηριάζουν μεν τη δικτατορία της κυβέρνησης του 15% αλλά δεν ενδιαφέρονται να υπάρξει πραγματική δημοκρατική αντιπροσώπευση όλων των απόψεων;

Κι αν για τους κομματικούς το καταλαβαίνω –θέλουν απλώς να καυτηριάζουν την μη νομιμότητα της κυβέρνησης που δεν τους περιλαμβάνει εξαιτίας αποκλειστικά του γεγονότος οτι δεν τους περιλαμβάνει -τους αντισυστημικούς δεν τους πιάνω!

Μήπως έχουν τον φόβο οτι η τυχόν ανυπαρξία κυβέρνησης θα τους αναγκάσει να διατυπώσουν επιτέλους την άποψή τους, άρα θα πρέπει και να αποκτήσουν άποψη;

Μήπως τους πέφτει βαρύ να πηγαίνουν συνέχεια στα δημοτικά σχολεία και να ψηφίζουν μέσα στο κυριακάτικο χαγκόβερ;

Μήπως τελικά στην καραπουτσακλάρα τους το τι συμβαίνει στα κοινά, αλλά επειδή το «κοιτάω την πάρτη μου» δεν είναι σικ έχουν υιοθετήσει το στυλάκι αγανακτισμένοι πολίτες;

Δεν ξέρω, επειδή το συγκεκριμένο δείγμα πολιτών ήταν και θα παραμείνει αχαρτογράφητο κι αυτό δεν μπορώ να το θεωρήσω μαγκιά ή δήλωση διαφορετικότητας, όπως ας πούμε δεν είναι δήλωση διαφορετικότητας το γεγονός οτι ένας αυτιστικός μπορεί να κατουρηθεί πάνω του.

Αλλά επειδή χρόνια πολλά τσακωνόμουν σε εκλογικά κέντρα για να υπάρχει λευκό και πλακωνόμουν με κομματικούς για να καταμετράται το λευκό, τώρα νομίζω οτι βλέπω φως. Τώρα νομίζω οτι θα συμφωνήσουν πολλοί με την άποψη περί καταμέτρησης των λευκών κι αν δεν το ζήτησαν ως σήμερα ήταν καθαρά θέμα αβλεψίας.

Λοιπόν, ποιος γουστάρει να μετράει το λευκό;

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά