Επανάσταση α λα πολίτα

Το έχω ξαναγράψει –ένα από τα καλά των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ είναι οτι ριζοσπαστικοποιούν την εκάστοτε κοινωνία. Θες η επίφαση αριστερότητας; Θες οι αναμνήσεις των ζιβάγκο; Θες τα μουστάκια; Γεγονός παραμένει οτι κάθε που γίνεται του ΠΑΣΟΚ γεμίζουν οι δρόμοι αγωνιστές, «δέκα καμιόνια στέλνουν στου φεγγαριού τη χάση/ κι είναι γεμάτ΄απεργοσπάστες/ γεμάτα ξαναφύγαν...» -καταβαίνεις τι εννοώ, μην το συνεχίσω γιατί χαλάστηκα από τον πολύ Νταλάρα.

Έτσι λοιπόν, ο περήφανος λαός τον υφαρπάζει δίχως σάλιο και επί Ν.Δ. (το έτερο σκέλος του διαχειριστικού δίπολου το οποίο κάποιοι επιμένουν ακόμα να ονομάζουν «δημοκρατία») αλλά νιώθει το τσούξιμο επί ΠΑΣΟΚ. Πρόσεξε, γιατί θα τη συμπεράνεις τη μαλακία: δεν λέω οτι ο περήφανος λαός δεν τον υφαρπάζει επί ΠΑΣΟΚ, λέω οτι δεν νιώθει το τσούξιμο επί Ν.Δ. –δατς ολ.

Ένα από τα αποτελέσματα της περήφανης αντίδρασης που λέγαμε παραπάνω είναι η εξής ετεροχρονική αλληλουχία: νιρβάνα (το παγωτό, όχι το συγκρότημα) όσο οι κυβερνήσεις φαλιρίζουν το ταμείο και αντιδράσεις μετά την κήρυξη πτώχευσης –αυτό το σύνδρομο ονομάζεται «το πλεμόνι του καπνιστή» και πάει κάπως έτσι: «εντάξει, ήξερα οτι το κάπνισμα καταστρέφει τα πνευμόνια, αλλά αν ήξερα τι καταστροφή κάνει θα το είχα κόψει το τσιγάρο».

Εφόσον μάλιστα ο πολιτικός λόγος έχει πεταχτεί για τσιγάρα προ 20ετίας κι έκτοτε αγνοείται η τύχη του, οι αντιδράσεις του περήφανου λαού είναι τραγελαφικές –του τύπου «όλοι στο Σύνταγμα να διαμαρτυρηθούμε για το επίδομα μάλλινης κάλτσας που κόβεται από τ΄αδέλφια μας τους εφοριακούς». Κανένα πρόβλημα, από εμένα τουλάχιστον που πάντα διασκέδαζα με τις αναμπουμπούλες (και ως δημόσιος υπάλληλος επιτέλους απέκτησα κοινωνικό έρεισμα) –αλλά ο τραγέλαφος ενίοτε οδηγεί στον φασισμό κι αυτό, όσο να πεις, είναι ολίγον πρόβλημα.

Να γίνω συγκεκριμένος; Ας το πάρει το ποτάμι...

Παρακολουθώ (όχι πολύ φανατικά γιατί με πιάνει νύστα) τις ενέργειες αντίστασης με «πλέργια λαϊκή απήχηση» που θα έλεγε κι ο Χαρίλαος. Βλέπω τις διαδηλώσεις έξω από τη Βουλή, το «Κίνημα Δεν Πληρώνω», τα γιουχαΐσματα που τρώνε οι κυβερνητικοί... Προσπαθώ αυτά να τα βάλω σε μια λογική σταδίων.

Πάρε τις διαδηλώσεις στη Βουλή –ποιο είναι το κυρίαρχο αίτημά τους; «Όχι στην κυβέρνηση του μνημονίου» -παπάρια με τη ρίγανη δηλαδή. Αλλά ας πούμε οτι η αντίδραση των πολιτών είναι τέτοια που ρίχνει την κυβέρνηση (την επιλεγόμενη και «χούντα του Πασόκ»). Παρακάτω; Δυο προοπτικές –είτε η «χούντα» θα δεχτεί να γίνουν εκλογές για νέα κυβέρνηση, είτε θα προκύψει μια κυβέρνηση άνευ εκλογών. Όμως ο κυρίαρχος λαός έχει δείξει οτι ΟΥΤΕ θέλει, ΟΥΤΕ ΚΑΙ εμπιστεύεται τις εκλογές. Ακόμα λοιπόν κι αν γίνουν τέτοιες εκλογές, είτε θα βγει η Ν.Δ. (γαμώ τις λαϊκές νίκες!), είτε θα ξαναβγεί το ΠΑΣΟΚ (τι γέλιο!), ή το πολύ να εμφανιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας η οποία (όπως συμβαίνει συνήθως) θα πάει πάλι σε εκλογές εφόσον τίποτα άλλο δεν θα μπορεί να κάνει. Κάποια προοπτική –έτσι;
Ας δούμε όμως και την περίπτωση όπου θα προκύψει κυβέρνηση εκτός εκλογών. Υπάρχει πιθανότητα η κυβέρνηση αυτή (ή έστω η «άλλη» μορφή διακυβέρνησης) να μοιάζει με κομμούνα; Ή με αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα; Υπάρχει ΕΣΤΩ η πιθανότητα, αυτή η «άλλη» μορφή διακυβέρνησης να μοιάζει με «δικτατορία του προλεταριάτου»; Ας μου απαντήσει ένας θετικά και βγαίνω τώρα κιόλας στους δρόμους –αντίσκηνο θα στήσω έξω από τη Βουλή!
Αν όμως αυτή η «άλλη» κυβέρνηση δεν θα μοιάζει με κάτι γνωστό, όμορφο κι αριστερό και δεν θα έχει σχέση με τον κλασσικό δυτικό κοινοβουλευτισμό –τι απομένει;
Μου χρειάζονται ακόμα κάποια στοιχεία ώστε η απάντησή μου να μην είναι εντελώς αυθαίρετη –νομίζω.

Και παίρνω το «Κίνημα Δεν Πληρώνω». Το οποίο αφορά την μη πληρωμή διοδίων και ενίοτε εισιτηρίων αστικών συγκοινωνιών, αν δεν κάνω λάθος. Βεβαίως είμαι απολύτως αλληλέγγυος σε όποιον υποστηρίζει οτι η πρόσβαση των ανθρώπων θα πρέπει να είναι παντού ελεύθερη (εκτός από την παραλία του Λαγανά την εποχή που γεννάνε οι Καρέτες). Συμφωνώ οτι το κράτος θα πρέπει να διευκολύνει τις απρόσκοπτες μετακινήσεις των ανθρώπων αν θέλει να έχει έστω ένα μίνιμουμ κοινωνικού χαρακτήρα. Αν το πάμε παραπέρα θα σου έλεγα οτι η ιδανική κοινωνία για μένα είναι εκείνη στην οποία ισχύει το «από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Άρα, θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν το «Κίνημα Δεν Πληρώνω» γιγαντωνόταν τόσο ώστε να έφτανε και μέχρι την πλήρη κατάργηση των χρημάτων μη σου πω! Υπάρχει αυτή η πιθανότητα; Διαβάζοντας τις νομικούρες επιπέδου δικηγόρου αγωγών που επικαλείται το «Κίνημα» δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Απεναντίας, διακρίνω μια λογική «κάτσε να λουφάρουμε κάνα φράγκο πηγαίνοντας για Τρία Πέντε Πηγάδια κι αν ζορίσουν τα πράγματα το κόβουμε το σπορ». Έχω άδικο; Μακάρι. Αλλά η κουβέντα περί κατάργησης των διοδίων και περί μείωσης της τιμής των εισιτηρίων μου μοιάζει με επίκληση σε έναν κρατισμό του κερατά και τίποτα περισσότερο. Διότι πώς θα γίνουν οι καταργήσεις και οι μειώσεις; Απλώς, το κράτος θα αναλάβει να πληρώσει. Κράτα το αυτό δίπλα στην «άλλη» κυβέρνηση και μη βιαστείς να συμπεράνεις.

Πάμε στα γιουχαρίσματα των πολιτικών (εφόσον πρόκειται για κυβερνητικούς) και στους τραμπουκισμούς εναντίον τους (βλέπε Χατζηδάκη). Αυτό νομίζω δείχνει την απέχθεια των πολιτών για τους πολιτικούς –κάνω λάθος; Ας κάνω τώρα και μια υπόθεση –αν αύριο ο Πάγκαλος, ο Γιωργάκης, ο Κώστας ο Χονδρός και κάμποσοι άλλοι παρομοίου βεληνεκούς μπαίνανε φυλακή, δεν θα πανηγύριζε ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών; Μα αυτό δεν είναι υπόθεση –είναι βεβαιότητα!

Φύγε τώρα από την μεμψίμοιρη ελληνική μιζέρια και γίνε ολίγον κοσμοπολίτης (ή κοσμοπολίτης με ολίγη). Υπήρχε λοιπόν ένας Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, λένε, που ήταν 30τόσα χρόνια Πρόεδρος ο κιαρατάς. Βγήκανε οι Αιγυπτιακός λαός αγανακτισμένοι και τον ρίξανε τον Μουμπάρακ, μάλιστα πανηγυρίσαμε κι εμείς εδώ, σε βαθμό να θέλουμε να κάνουμε την πλατεία Συντάγματος –πλατεία Ταχρίρ. Ρωτάω –τώρα που έπεσε ο τύραννος ποιος πήρε την εξουσία; Ο λαός; Όχι. Ο στρατός; Ναι! Θα μείνουν, λένε, στην εξουσία κάνα εξαμηνάκι μέχρι να γίνουν εκλογές –υπέροχα!

Παραδίπλα από την Αίγυπτο είναι η Λιβύη όπου εκεί ήταν Καντάφι για μια 100ετία ο ίδιος ο Καντάφι! Για όσους δεν ξέρουν ο Καντάφι όταν ήταν μικρός (και τον λέγανε Κανταϊφια) έκανε ένα διάστημα φοιτητής Παντείου και μάλιστα χάρισε στη σχολή το «Πράσινο βιβλίο» του -δηλαδή ή Πασόκος, ή βάζελος ήταν από μικρός ο Καντάφι. Τώρα λοιπόν έχει γίνει της κακομοίρας στη Λιβύη –ο λαός θέλει να διώξει τον Καντάφι κι ο Καντάφι θέλει να διώξει τον λαό. Σκοτωμός κανονικός. Δεν θα μπω στην ιστορία με τα συμφέροντα των αμερικάνων και των ευρωπαίων περί πετρελαίου κ.λ.π. –υπάρχουν άλλοι που ξέρουν να τα πουν καλύτερα από μένα. Εγώ θα μείνω μονάχα στο άφτερ –στο τι θα γίνει δηλαδή όταν φύγει ο Καντάφι. Ποιος θα αναλάβει τα κουμάντα;
Θυμάμαι οτι ο προηγούμενος Καντάφι που έπεσε μετά από εξέγερση ήταν ο Σάχης της Περσίας και θυμάμαι οτι την πτώση του ακολούθησε η άνοδος των Αγιατολάχ. Κάτι τέτοιο θα γίνει και στη Λιβύη;

Ο Μουμπάρακ ήταν τύραννος κι ο Καντάφι αιμοδιψής –θα πεις. Και ο Γιωργάκης πρέπει να δικαστεί για εγκλήματα κατά της χώρας (κάπου το άκουσα αυτό). Μαζί σου. Αλλά ποιοι θα δικάσουν τα καθάρματα;

Αιγύπτιοι στρατιωτικοί; Λίβυοι μουλάδες; Συγνώμη, αλλά δεν πρόκειται να δηλώσω συμπαθών του αγώνα τους για την κατάληψη της εξουσίας. Αν ο Μουμπάρακ κι ο Καντάφι είναι καργιόληδες αυτό δεν σημαίνει οτι οι συνταγματάρχες και οι παπάδες είναι άγιοι. Κι αν το δεις διαφορετικά -έχουμε άλλα γούστα. Εγώ συμπαθούσα τον αγώνα των Ζαπατίστας και είχα σοκαριστεί από τον σκοτωμό στην Οαχάκα -θες να σου πω πόσοι διαμαρτυρήθηκαν γι΄αυτό το έγκλημα έξω από τη μεξικάνικη πρεσβεία; Παίρνω λοιπόν εγώ τους Ζαπατίστας, πάρε εσύ τους μουλάδες -γούστα είναι αυτά.

Είπα «συνταγματάρχες» και θυμήθηκα.

Ας υποθέσουμε οτι αύριο ξαναβγαίνουν τα τανκς. Ποια θα ήταν η πρώτη ενέργεια των δικτατόρων; Μα –θα έκλειναν τη Βουλή και θα φυλάκιζαν τους πολιτικούς, οι δικτάτορες υπήρξαν ανέκαθεν προβλέψιμοι. Αυτή η ενέργεια δεν θα έβρισκε απολύτως σύμφωνο τον «κυρίαρχο λαό»; Θα μου πεις –μαζί με τους πολιτικούς θα μπαίνανε στη φυλάκα κι άλλοι, αναρχικοί, αριστεριστές.... Αλλά πόσο θα ένοιαζε αυτό τον «κυρίαρχο λαό»; Πόσες πορείες έγιναν, πόσα συνθήματα ακούστηκαν για εκείνη την κοπελίτσα τη Φέι Μέγιερ που την κλείσανε μέσα επειδή κράταγε αποκόμματα προκηρύξεων από εφημερίδες;

Κι αφού βγάλαμε τα τανκς στους δρόμους ας σκεφτούμε λιγάκι και τη διεθνή απήχηση του γεγονότος. Η Αμερική βεβαίως θα χαιρέτιζε με σύνεση αλλά η Ευρώπη θα εκνευριζόταν (λόγω δημοκρατικών βιωμάτων). Τουτέστιν, θα μας πέταγαν έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αφού θα τα τσουγκρίζαμε μαζί τους δεν θα υπήρχε λόγος να τους πληρώνουμε δάνεια και τέτοιες σαχλαμάρες –άρα, τέλος το Μνημόνιο! Κι εφόσον οι διοικητές των τανκς θεωρούσαν ανέκαθεν τους εαυτούς τους «επαναστάτες» θα αρνούνταν να εξοφλήσουν τις εν γένει δανειακές υποχρεώσεις της χώρας –είχε γίνει και παλιά αυτό.

Τώρα –«επανάσταση» θα πει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» (παλιά λεγόταν «κατάσταση πολιορκίας»). Άρα "προσωρινή" αναστολή των πολιτικών ελευθεριών. Τι καλύτερο για την ανάπτυξη μιας χώρας;
Βέβαια, όταν αναστέλλεις «ελευθερίες» θα πρέπει να πληρώσεις το αντίτιμο για να μη βγουν οι πολίτες στους δρόμους –ας σκεφτούμε λοιπόν μερικά αντίτιμα που θα μπορούσαν να παράσχουν οι «επαναστάτες» στον λαό. Αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων; Γιατί όχι! Εφόσον η χώρα μηδένισε τα χρέη, «λεφτά υπάρχουν» (ε;) Δωρεάν συγκοινωνίες και κατάργηση των διοδίων; Μα βεβαίως! Αύξηση μόνο των έμμεσων φόρων και μείωση των άμεσων; Μα πώς αλλιώς θα έχουμε ανάπτυξη; Χορήγηση αφειδώς κρατικών δανείων με μηδενικό επιτόκιο; Τα πάντα για τα δικά μας τα παιδιά! Καθότι οι «επαναστάτες» αυτού του είδους δεν έχουν μέλλον και το ξέρουν. Γι΄αυτό φροντίζουν να γλεντήσουν το παρόν –«ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας», προσεχώς Μπελίζ! Ή Άγιος Δομίνικος, οπουδήποτε -αρκεί να΄χει ζέστη και διακριτικούς μπάτσους.

Πώς το βλέπεις το υποθετικό σενάριο; Μα –γίνονται τέτοια πράγματα!

Δεν ξέρω –το σκέφτομαι.

Γίνονται;

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά