Ένα γατόνι που το έλεγαν Γλίτση

Αυτό θα είναι ένα όμορφο ποστ –βάλσαμο για τα μάτια, νανούρισμα για την ψυχή, αγλάισμα των κυμάτων και άλλα γραφικά. Επειδή σήμερα θα αντιγράψω όμορφα πράγματα, κοίτα να δεις.

Θα πάρω πρώτα υλικό από το άρθρο του γιγάντιου Στάθη «αυτορυθμιστείτε γιατί θα σας αυτορυθμίσουν κάποιοι άλλοι» Τσαγκαρουσιάνου. Ξεκινάμε λοιπόν με μια έκρηξη του προφανούς, έτσι ώστε και ο βλάκας αναγνώστης να νιώσει συμμέτοχος στην αποκάλυψη και να δοθεί η εντύπωση οτι «εδώ τα λέμε χύμα»:

«Tα κανάλια και οι εκδότες που έχουν λόγους να καλλωπίζουν την κυβέρνηση (δυο πουτάνες κάθονται αντικριστά κι η μία βάφει την άλλη) παρουσιάζουν τις πρόσφατες κινήσεις περίπου ως αναγέννηση εκ της τέφρας μας.»
Ποιος είναι αυτές οι κινήσεις οι οποίες παρακάτω αναφέρονται σαν «Επιχείρηση Αρετή», δεν καταδέχεται να μας πει ο ποιητής –οπότε μπορείς να βάλεις ότι γουστάρεις. Πάντως εγώ υποψιάζομαι οτι εννοεί αυτό που οι ειδήσεις ονομάζουν «Μνημόνιο» και το θάβουν ανελλιπώς χαρακτηρίζοντάς το ως «εθνική μειοδοσία». Αλλά τότε, θα πεις, δεν στέκουν τα περί καλλωπισμού. Εντάξει καημένε! Πολλοί θα το δουν, λίγοι θα το προσέξουν –πάμε παρακάτω:

«Εγώ πιστεύω ότι αυτό το Κράτος είναι το εγκληματικότερο που είχαμε ποτέ. Το πιο υποκριτικό. Το πιο ξεπουλημένο. Το πιο χρεοκοπημένο.»
Εδώ ο ποιητής λέγοντας «Κράτος» εννοεί μάλλον «κυβέρνηση» όπως θα καταλάβεις στη συνέχεια. Γιατί όμως δεν γράφει επακριβώς αυτό που εννοεί; Προσπαθεί να φανεί διαχρονικός ή πρόκειται περί απλής τσαπατσουλιάς; Χμμ, να δούμε. Αν έγραφε «κυβέρνηση» τότε η παραπάνω πρότασή του θα ήταν κάπως έτσι: Αυτή η κυβέρνηση είναι εγκληματικότερη από την κυβέρνηση της ΝΔ η οποία, για παράδειγμα, άφησε την Πελοπόννησο να καεί (με έχει γαμήσει ο διορθωτής του word κάθε που γράφω «εγκληματικότερο,η» και έχει δίκιο –κάτι είτε είναι, είτε δεν είναι έγκλημα, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος δεν υπάρχει και ολίγον ή πολύ έγκλημα). Αυτή η κυβέρνηση είναι πιο υποκριτική από τη ΝΔ η οποία έλεγε οτι το έλλειμμα είναι 6%. Είναι πιο ξεπουλημένη από τη ΝΔ που έδινε Ολυμπιακά Ακίνητα στον Εφραίμ. Πιο χρεοκοπημένη από τη ΝΔ που χρεοκόπησε τη χώρα.

Για να μην μπούμε όμως σε τέτοιου είδους ηλίθιες συγκρίσεις ο ποιητής κάνει τη μαγική ενέργεια μετονομάζοντας την «κυβέρνηση» σε «Κράτος» και ησυχάζει. Άλλωστε αυτό που θέλει να πει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Τι;

«Γιατί ούτε δίκαιο και δημοκρατικό και ισόνομο είναι - ούτε το παλιό γλυκό μπουρδέλο που άφηνε και τον φτωχό πλαγίως να χαρεί.»
Το «Κράτος» λοιπόν δεν είναι «δίκαιο, δημοκρατικό, ισόνομο» -εδώ ο ποιητής λέει ακόμα μια αιώνια αλήθεια την οποία θα σου επιβεβαιώσει ο πάσα ένας κομμουνιστής, αναρχικός ή γενικότερα προοδευτικός αριστερός. Αλλά ο ποιητής πάει λίγο παρακάτω. Το «Κράτος» (εδώ βάλε «κυβέρνηση» για να βγάλεις άκρη) δεν είναι πια το «παλιό γλυκό μπουρδέλο που άφηνε και τον φτωχό πλαγίως να χαρεί». Αχ, αυτό το παλιό, γλυκό μπουρδέλο! Πόσο το νοσταλγούμε όλοι μας! Κατά τα άλλα βέβαια, όταν ο Πάγκαλος λέει οτι «μαζί τα φάγαμε» είναι εριστικός και ψεύτης! Όταν το λέει ο Τσαγκαρουσιάνος, είναι ο δισέγγονος του Επαναστάτη Ποπολάρου. Επειδή, υποθέτω, ο Στάθης με την αναφορά του στο «γλυκό μπουρδέλο της νιότης» δεν εννοεί οτι ο φτωχός παλιότερα έβρισκε το δίκιο του. Εννοεί οτι έκλεβε κι αυτός κάνα ξεροκόμματο.

Αμφιβάλλεις;
«Πριν από την Επιχείρηση Αρετή, ο απλός άνθρωπος, εξοστρακισμένος στην ίδια του τη χώρα, πεταγμένος σαν σκυλί από το άνομο ντινέ, προδομένος, εξαπατημένος, συντεθλιμμένος μεταξύ ανάγκης και διάψευσης, κοίταζε να μπαλωθεί. Με τον τρόπο του Καραγκιόζη και του σιορ Διονύσιου. Κολακεύοντας. Ζητώντας χατίρια και ρουσφέτια. Χρησιμοποιώντας τα κόμματα σαν μασονία της ενορίας του. Αναγκάστηκε και έγινε καταφερτζής. Ψευταράκος. Γατόνι.»
Με το παραπάνω απόσπασμα μπορεί μια χαρά να σου φύγει η αμφιβολία και να σου έρθει η αηδία. Αυτός είναι λοιπόν ο «απλός άνθρωπος» σύμφωνα με τον Τσαγκαρουσιάνο. Γλύφτης. Επαίτης των πολιτικών. Υστερόβουλος. Αμοραλιστής. «Ψευταράκος. Γατόνι». Αυτόν τον άνθρωπο αναλαμβάνει να υμνήσει, να υπερασπιστεί και να αποθεώσει ο μεγάλος Στάθης επειδή σε αυτόν τον άνθρωπο εφαρμόζει την «Επιχείρηση Αρετή» το «Κράτος» δηλαδή η κυβέρνηση ρε παιδί μου! Αναρωτιέμαι –μήπως ο Στάθης είναι Πασόκος; Επειδή δυνατότερη υποστήριξη της κυβερνητικής πολιτικής δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε ο Πεταλωτής!

Όμως ρε παιδί μου, ακόμα κι ο Στάθης καταλαβαίνει οτι η εικόνα του Έλληνα πολίτη που πλασάρει ακριβώς από πάνω είναι εντελώς «γαμώ την καταδίκη μας μέσα». Υπερασπίζεται μεν τον γλίτσα Έλληνα αλλά θα πρέπει να κατακεραυνώσει κι αυτούς που τον έκαναν έτσι. Διότι οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου συνείδηση, είναι από πλαστελίνη για να τους φτιάχνουν οι κυβερνήσεις -πώς αλλιώς;

«Γιατί δεν είχε παιδεία. Και γιατί δεν υπήρχε κανείς να του δώσει παράδειγμα αξιοπρέπειας. Μήπως υπήρξαν ποτέ αληθινά σχολειά; Μήπως υπήρξαν ποτέ αληθινοί δημόσιοι άντρες; Παντού ανθρωπάκια, βλακώδης πολιτικοποίηση και ημιμάθεια. Τον κυβερνούν εσαεί νάνοι. Κλέφτες. Και ψεύτες.»
Κατανοώ τον Στάθη και θέλω να τον συνδράμω στην αγωνιώδη προσπάθειά του να βρει κατάλληλους ανθρώπους οι οποίοι θα κυβερνάνε αυτόν τον τόπο, θα διαπαιδαγωγήσουν τους πολίτες, θα, θα, θα...
«Πρέπει να βοηθήσωμεν ημείς, οι περισσότερον έχοντες την δυνατότητα ως εκ της μελέτης μας και της καθ’ όλου επαφής μας με την επιστημονικήν γνώσιν, ώστε να αντιληφθή και ο πλέον απλούς Έλλην το πλέγμα υποχρεώσεις-δικαιώματα-λειτουργία διαδικασιών, μέσα εις το οποίον επιτρέπεται η επιδίωξις των δικαιωμάτων, επιβάλλεται η τήρησις των υποχρεώσεων. Και αν αυτό το επιτύχωμεν, τότε εστέ βέβαιοι οτι η Δημοκρατία, εν τη οποία πρέπει να ζήση ο Ελληνικός Λαός, θα του παράσχη αναμφισβήτως ένα Πολίτευμα ελεύθερον, ασφαλές και απρόσβλητον από οιανδήποτε κατεύθυνσιν εχθρικήν.»
Πώς το βλέπεις; Άνθρωποι καλλιεργημένοι οι οποίοι λόγω αυτής τους της μελέτης και της επαφής με την επιστημονική γνώση θα αναλάβουν, όχι απλώς να κυβερνήσουν, αλλά και να διαπαιδαγωγήσουν τους Έλληνες. Οι οποίοι Έλληνες, να προσθέσω, επειδή ακριβώς έχουν γίνει τέτοιοι γλίτσηδες όπως τους περιγράφει ο Στάθης δεν έχουν την πνευματική επάρκεια να επιλέξουν αυτούς τους «αληθινούς δημόσιους άντρες». Άρα; Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς θα έρθουν αυτοί οι «αληθινοί δημόσιοι άντρες»; Με ποιες διαδικασίες και ποιες ενέργειες;

Προχωράω παρακάτω και πάω στο φωτεινό κομμάτι του κειμένου –επειδή κάθε κείμενο πολιτικών θέσεων (και τέτοιο είναι το κείμενο του Τσαγκαρουσιάνου –μην κοροϊδευόμαστε) οφείλει να αφήνει κάποια αχτίνα (ή ακτίνα) ελπίδας:

«Και το μόνο που απέμενε (στον απλό άνθρωπο) για να στηρίζει τη ραχοκοκαλιά του (η μνήμη του απλού, αξιοπρεπούς πατέρα του, η ψυχωμένη μάνα του στο νησί, η εντιμότητα των παλιών, φτωχών ανθρώπων) ξέφτισε κι αυτό στο χύμα της μεγάλης πόλης, της ζαλισμένης νέας κοινωνίας που αλλού πατεί κι αλλού βρίσκεται - παραδομένη στο αχανές βιζιτάδικο της ιδιωτικής τηλεόρασης. Χάθηκε κι αυτός στον πολτό - διπλά εξαπατημένος.»
Εντάξει, ας παραβλέψουμε την τελευταία φράση που δεν βγάζει κανένα νόημα (έτσι είναι οι ποιητές –υπερβατικοί) κι ας πάμε στο προηγούμενο, σ΄αυτό με τις μανάδες, τους πατεράδες, τα τσεμπέρια και τις ανεμότρατες. Λοιπόν, επιστροφή στη φύση και στα πατρώα –κάνω λάθος; Επιστροφή στην παράδοση, στις αθάνατες εθνικές αξίες τις οποίες πρεσβεύουν οι «παλιοί, φτωχοί άνθρωποι». Γιατί όμως να φοβόμαστε τις λέξεις; Γιατί να μην το πούμε όλο αυτό «ελληνική ψυχή»;
«Η δύναμις της ελληνικής ψυχής είναι μεγαλουργός, είναι μεγαλουργός όμως όταν οι Έλληνες, απηλλαγμένοι από οιανδήποτε προκατάληψιν κακότητος ή γενικώς κακής κοινωνικής αντιλήψεως και τοποθετούντες τις ψυχές των ο ένας δίπλα στον άλλον, συγκροτούν την μεγάλην Ελληνικήν ψυχήν....»
Είμαστε εντάξει; Βλέπεις καμιά διαφωνία του ενός με το άλλο κείμενο πέραν του γεγονότος οτι το ένα είναι στη δημοτική και το άλλο στην καθαρεύουσα;

«Και ούτε μια περιουσία δεν έχει δημευθεί. Λες και τα κλεμμένα ανελήφθησαν στον ουρανό σαν την ωραία Ρεμέδιος. Και έχει το θράσος ο απαράδεκτος και επικίνδυνος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να λέει στον φτωχό άνθρωπο ότι μαζί φάγανε τα λεφτά! Λες και μοιράστηκε ο υπουργός Αμύνης με τον Μήτσο το γερμένο υποβρύχιο. Λες και συμμετείχε στα ντιλ της Ολυμπιάδας, στο ντιλ του αεροδρομίου και στο ατέρμονο έγκλημα των απευθείας αναθέσεων η κυρα-Γεθσημανή. Ισοφαρίζει τους εθνικούς προδότες με τον κακομοίρη που ζήτησε ένα ρουσφέτι - εάν αυτό δεν είναι ελεεινή στρεψοδικία, τι είναι;»
Εδώ πέρα ο Στάθης γυρεύει να μας τρελάνει. Πριν δεν υποστήριζε οτι κι ο φτωχός γλίτσης έτρωγε όπου μπορούσε και όπου τον έπαιρνε; Δηλαδή επειδή κάποια κυρία Γεθσημανή δεν κονόμησε από το αεροδρόμιο ή την Ολυμπιάδα –πάει να πει οτι δεν έφαγε κανένας άλλος εκτός των πολιτικών; (Να πω εδώ οτι όντως η Γεθσημανή αποκλείεται να έφαγε –επειδή απλώς αυτό το όνομα δεν υπάρχει, Γεσθημανή ήταν το κανονικό απ΄όσο θυμάμαι). Αλλά εάν κανένας άλλος δεν έφαγε, εκτός από τους πολιτικούς, τότε δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Είτε έγραφε μαλακίες προηγουμένως ο Στάθης σχετικά με το «γλυκό μπουρδέλο», είτε εννοούσε μια εποχή ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ. Ρωτάω λοιπόν –ποια εποχή εννοούσε ο Στάθης; Την εποχή Ανδρέα Παπανδρέου και Κώτσου Καραμανλή; Την εποχή των συνταγματαρχών της χούντας; Πιο πίσω –την εποχή του Γέρου της Τρομοκρατίας; Ποια εποχή νοσταλγεί ο Στάθης τελικά; Δεν ξεκαθαρίζει κι αγωνιώ.

Τελειώνοντας προτείνει λύσεις ο Επαναστάθης! Τι λύσεις; Ή να φιλοτιμηθούν οι πλούσιοι να δώσουν ένα μέρος της περιουσίας του για τις ανάγκες του λαού (δεν κάνω πλάκα –το γράφει!) ή να τους φορολογήσει ο Παπανδρέου σκληρά –σε στυλ Τσάβες και Μοράλες! Και φυσικά, θεωρεί ο οικονομολόγος Τσαγκαρουσιάνος οτι οι πλούσιοι της χώρας όταν θα φάνε κανέναν τρελό φόρο στο κεφάλι θα ρωτήσουν κατά που πέφτει η ΔΟΥ να τον πληρώσουν και δεν θα μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στη γειτονική, παραδείσια Βουλγαρία για παράδειγμα.

«Πείτε μου, όμως: τι άλλο απομένει στον απλό, ξεζουμισμένο άνθρωπο από το να κάψει το σύστημα που τον τελείωσε; Δεν έχει πια να χάσει τίποτα. Του τα πήραν όλα. Ακόμα και τα επιβιωτικά κολπάκια του φτωχοδιάβολου. Το Κράτος δημιουργεί έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνει, τον Δήμιό του. Τον πυρήνα της φωτιάς που θα το κάψει. Απλά μαθηματικά.»
Εδώ ο Στάθης θυμάται τον θείο Κάρολο –τι όμορφα που τα λέει! Αν, κιόλας, στηριζόταν η άποψή του σε ΕΝΑ έστω πραγματικό γεγονός θα ήμουν απολύτως μαζί του. Αλλά δυστυχώς αυτόν τον Δήμιο του Κράτους δεν τον έχω δει πουθενά στα πέριξ (εκτός αν αναφέρεται σε κάποιον Δήμιο της κυβέρνησης ο Τσαγκαρουσιάνος –αυτό να το συζητήσουμε). Και ο πυρήνας της φωτιάς εχθρεύεται εξίσου την κρατική εξουσία με τους μικροαστούς –αυτούς που εκθειάζει ο Σταθούλης στο κείμενό του. Άρα;

Ας μην σπαζοκεφαλιάζουμε και οι λύσεις είναι γνωστές από παλιά. Θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να βγάλεις τον «φοιτητή» και να βάλεις ότι άλλο θέλεις στη θέση του κι επίσης ν΄αλλάξεις τον «παπά» με «εκφωνητή δελτίου ειδήσεων»:
«Ο Έλλην φοιτητής πρέπει να σκέπτεται οτι θα είναι βαρυτέρα ποινή δι΄αυτόν από την αποβολήν του από το Πανεπιστήμιον, το να αποστείλη ο Πρύτανις ένα έγγραφον εις το χωρίον του, το οποίο θα διαβασθή από τον παπά εις το εκκλησίασμα.»
Κι έλα εσύ να μου πεις πόσοι «ωραίοι ως Έλληνες», δηλαδή πόσοι γλύφτες, επαίτες των πολιτικών, υστερόβουλοι, αμοραλιστές, «Ψευταράκοι. Γατόνια» θα διαφωνούσαν με την παραπάνω προτροπή. Πόσοι ρε γατόνια;

Ε, γατόνια.