"Το όνομά μου είναι Γουίλιαμ Μπλέικ κι αυτή είναι η ποίησή μου"

Είναι, νομίζω, καιρός να σου συστηθώ κανονικά κι επίσημα. Είμαι δημόσιος υπάλληλος. Ανήκω στο «1 εκατομμύριο υπαλλήλους που ταλαιπωρούν τα 10 εκατομμύρια πολιτών, με τη βεβαιότητα ότι "τι μας νοιάζει ο ιδιωτικός τομέας αφού είναι ισόβιος ο δημόσιος" και που μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν. Τα 10 εκατομμύρια πληρώνουν το 1 εκατομμύριο», σύμφωνα με τις δηλώσεις του κυρίου Λοβέρδου –τέτοιος άνθρωπος είμαι εγώ.

Πριν όμως κάνω την αυτοκριτική μου περί της αντικοινωνικής μου αυτής συμπεριφοράς θα ανοίξω μια παρένθεση:

Όταν ο Πάγκαλος είπε «μαζί τα φάγαμε που σας διορίζαμε» και «ο κοπρίτης που διορίζεται με ρουσφέτι στο δημόσιο παραμένει κοπρίτης» έγινε ολίγον της κόφας. Κόψανε από την πρώτη δήλωσή του κομμάτι περί διορισμού και έγινε το «μαζί τα φάγαμε» ευρύτερη κατηγορία –κάποιοι, ως φαίνεται, είχαν τη μύγα. Και στη δεύτερη δήλωση του Παγκάλου κόψανε τα περί ρουσφετιού και γενικεύσανε για όλους τους δημόσιους υπάλληλους, προσωπικά δεν ενδιαφέρθηκα επειδή οι αρχικές δηλώσεις δεν με αφορούσαν.

Τώρα με τον Λοβέρδο ακούστηκαν οι συνήθεις αντιπολιτευτικές διαμαρτυρίες αλλά δεν έγινε ο προηγούμενος χαμός –παρ΄όλο που οι δηλώσεις Λοβέρδου είναι καθαρά φασιστικές ενώ οι δηλώσεις Παγκάλου ήταν επιπέδου σοφιστείας (υπερτονιζόταν η μισή αλήθεια μπας και μείνει στο ημίφως η άλλη μισή). Γιατί;

-Μήπως επειδή ο κόσμος συνήθισε το βρισίδι;

-Μήπως επειδή ο Πάγκαλος είπε κακά λογάκια ενώ ο Λοβέρδος χρησιμοποίησε πιο ήπιες λέξεις;

-Μήπως επειδή ο Λοβέρδος είπε πράγματα που αρέσουν στο ευρύ κοινό;

Ας το δούμε λίγο:

«στην πρώτη γραμμή υπέρ της γραφειοκρατίας είναι το Σύνταγμα, εκεί στηρίχθηκε η νομολογία και η διοίκηση...»

«όποιος πιστεύει πως μπορεί να ασκήσει πολιτικές χωρίς να νικήσει το ελληνικό Δημόσιο αυταπατάται».

«Σας θυμίζω τον τραγικό θάνατο των τριών προσώπων στην MARFIN. Σας θυμίζω ότι με το που πέθαναν αυτοί οι άνθρωποι, σαν να μην ήταν άνθρωποι, επειδή δεν ανήκαν στην Αριστερά, το θέμα ξεπετάχτηκε σε δέκα λεπτά, ή άντε σε ένα βραδινό δελτίο ή στις κηδείες τους. Διότι στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, η αξία της ζωής είναι μόνον εάν είσαι αριστερός. Αν δεν είσαι αριστερός, σε πεθαίνουν σε δύο ημέρες. Ό,τι γινόταν μετά τον εμφύλιο, αντεστράφη μετά τη μεταπολίτευση».

Να σημειώσω οτι δεν μεταφέρω ολόκληρες τις δηλώσεις Λοβέρδου όπως παρουσιάζονται στις εφημερίδες επειδή και ασυνάρτητες τις θεωρώ (ίσως απλώς να είναι πετσοκομμένες –αυτή όμως είναι η μόνη ενημέρωση που έχω) και δεν βλέπω να διαφοροποιούν το νόημα όσων μετέφερα εδώ πέρα.

Λοιπόν το Σύνταγμα είναι ένας βραχνάς για τον κάθε συνεπή καφενόβιο –γνωστό αυτό. Εκεί δηλαδή που κάθεται στις 3 καρέκλες του και λιάζεται και ενώ έχει αμολήσει το μυθικό «ρε, με κάνεις εμένα πρωθυπουργό για μια βδομάδα;» τη στιγμή ακριβώς που φτάνει στις εξαγγελίες περί του πώς θα διορθώσει κάθε νόσο και πάσα μαλακία (σχεδόν πάντα, αυτό περιλαμβάνει το στήσιμο κάμποσων ανθρώπων στα 10 μέτρα) πετάγεται ο εξυπνάκιας και τον γειώνει: «αυτό απαγορεύεται από το Σύνταγμα!» Ο καφενόβιος συνήθως τότε ρίχνει την άγρια ματιά του (δεν είναι και λίγο πράμα να σε κόβουν πάνω στις κυβερνητικές εξαγγελίες) και ξεκαθαρίζει: «το΄χω χεσμένο το Σύνταγμα!» Σ΄αυτόν κλείνει (υποθέτω) το ματάκι ο υπουργάρας Λοβέρδος όταν ξεκινάει τη δήλωσή του κατηγορώντας το Σύνταγμα. Πρόβλημα; Ένα και να καίει! Καθότι ο Λοβέρδος ορκίστηκε να τιμάει και να προστατεύει αυτό το Σύνταγμα –αν το θάβει είναι επίορκος. Κι επειδή κατέχει δημόσια θέση, αυτό συνεπάγεται παύση από τα καθήκοντά του.

Η δεύτερη τσαχπινιά του υπουργού εμπεριέχεται στη δήλωσή του περί νίκης επί του «ελληνικού Δημοσίου». Ωραία λόγια, αντρίκεια και ξηγημένα –οι Τουταγχαμών του καφενείου τα γουστάρουν κάτι τέτοια, πωρώνονται κι «εγώ μαζί σου είμαι Αρτέμη –για τους άλλους δεν ξέρω....» Πάρτο αλλιώς τώρα, γιατί βρήκαμε στους σοβάδες: αν έβγαινε αύριο ο CEO της δείνα εταιρείας, ας πούμε της Intrasoft, και έλεγε οτι «όποιος πιστεύει οτι μπορεί να θέσει στόχους (έτσι μεταφράζεται η άσκηση πολιτικής στα μανατζερίστικα) στην Intrasoft χωρίς να νικήσει την Intrasoft αυταπατάται», αν έλεγε λοιπόν κάτι τέτοιο κάποιος «CEO, listen what I CEO» δεν θα τον δένανε πάραυτα; Εγώ που είμαι θιασώτης της αντιψυχιατρικής δεν προτείνω να πάνε τον υπουργό δεμένο στο Δαφνί, αλλά βρε παιδί μου... αφού το Δημόσιο είναι εχθρός σου τι διάολο φαγώθηκες να γίνεις πολιτικός του προϊστάμενος; Κάτι περίεργο διακρίνω εδώ πέρα, κάποια αντίφαση, της οποίας όμως η διερεύνηση εμπίπτει στις αρμοδιότητες άλλων.

Εντάξει, πολύ το σοβαρέψαμε –να πούμε κι ένα αστείο απ΄αυτά που αρέσουν στους άρχοντες των καφενείων, οτι δηλαδή άμα δεν είσαι αριστερός σ΄αυτή τη χώρα δεν υπάρχεις! Κι επειδή ήρθα στο κέφι θα πω και το συμπληρωματικό του συγκεκριμένου αστείου: άμα δεν είσαι γκέι δεν υπάρχεις στη σόου μπίζνες –ωραία; Πολύ γέλιο, έτσι; Ξεραθήκαμε!

Έλα όμως που πρέπει να δικαιολογηθεί το χιουμοράκι καθότι είμαστε και κάποιοι σοβαροί δημόσιοι άνδρες! Πώς θα δικαιολογηθεί; Μα, με την αντιστροφή της πραγματικότητας! 

Μια βδομάδα παίζανε τα δελτία ειδήσεων το θέμα με τους νεκρούς στη Μαρφίν και στο μνημόσυνό τους ήταν πάλι εκεί τα κανάλια –λουλούδια υπήρχαν έξω από το καμένο κτίριο για κάμποσες μέρες, διαδήλωση έγινε σχετικά, πρωτοσέλιδα για μέρες στις εφημερίδες –όλα αυτά τα είδε ως «το θέμα ξεπετάχτηκε σε δέκα λεπτά, ή άντε σε ένα βραδινό δελτίο ή στις κηδείες τους», ο κύριος υπουργός! Ίδιας έκτασης ντόρος έγινε και με τη συμπλοκή στο Ρέντη όπου σκοτώθηκαν οι δυο Δελτάδες –ευτυχώς, ξέχασε να το αναφέρει σαν παράδειγμα ξεπέτας από τα ΜΜΕ ο υπουργός!

Εντάξει πάντως, μπορεί να ζούσε στον πλανήτη Τσάρλεστον όταν γινόντουσαν όλα αυτά κι έτσι να μην τα πήρε είδηση –αλλά η άποψή του: «Διότι στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, η αξία της ζωής είναι μόνον εάν είσαι αριστερός», αααα –όλα κι όλα! Λίρα εκατό!

-Η κοπελίτσα εκείνη που προφυλακίσανε επειδή είχε αποκόμματα εφημερίδων με προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων και την διαπόμπεψαν επειδή το επώνυμο της μητέρας της ήταν ίδιο με το επώνυμο μέλους των Μπάαντερ Μάινχοφ να υποθέσω οτι δεν ήταν αριστερή –έτσι; Ήταν αναρχική, άρα δεξιά, μη σου πω και ακροδεξιά!

-Ο τυπάκος με τα πράσινα παπούτσια να υποθέσω οτι ούτε αυτός ήταν αριστερός –σωστά;

-Ο άλλος που τον συνέλαβαν με τα σαμπουάν και του φορτώσανε κατοχή εκρηκτικών –τι ήταν; Δεξιός, άντε το πολύ κεντρώος, έχω δίκιο;

-Οι υπάλληλοι που απολύονται από τα βιβλιοπωλεία όταν τολμήσουν να συμμετάσχουν στην απεργία του συλλόγου τους –κι αυτοί δεξιοί, έτσι; Άντε το πολύ κεντρώοι –είπαμε!

Να μη συνεχίσω με παραδείγματα –απλώς αναρωτιέμαι. Το Πασόκ δεν λέει οτι είναι αριστερό κόμμα; Κάνω λάθος; Κάτι άλλαξε και δεν το πήρα είδηση; Αριστεροί δεν είσαστε σύντροφοι; Κι αν είναι αριστερό κόμμα το Πασόκ αλλά ο Λοβέρδος ενοχλείται από αυτή τη νοοτροπία να αντιμετωπίζονται θετικά μόνο οι αριστεροί σ΄αυτή τη χώρα –τι διάολο κάνει στο Πασόκ; Πήγαινε βρε παιδί μου σε κάνα δεξιό κόμμα –τι κάθεσαι στους σοσιαλιστές και χαλιέσαι; Νομίζω;

Παρασύρθηκα με τα «αποφθέγματα μεγάλων ανδρών» και έφυγα από το θέμα. Είμαι δημόσιος υπάλληλος.

Για να μπω στο Δημόσιο έδωσα εξετάσεις (διάρκειας τριών μηνών). Με εξέτασαν καθηγητές πανεπιστημίων και δικαστές του ΣτΕ. Τα γραπτά και τα προφορικά μου ελέγχθηκαν από διακομματική επιτροπή. Έτσι μπήκα στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης την οποία τέλειωσα με 9. Αυτό σήμαινε άμεσο διορισμό στο δημόσιο κι ο τρόπος με τον οποία διορίστηκα με εξαιρεί, νομίζω, από την κατηγορία Παγκάλου «μαζί τα φάγαμε που σας διορίζαμε».

Είμαι 16 χρόνια δημόσιος υπάλληλος και σ΄αυτά τα χρόνια το ελληνικό Δημόσιο έχει δώσει χρήματα για να με εκπαιδεύσει, να με εξειδικεύσει σε έναν συγκεκριμένο εργασιακό τομέα. Κι έγινα τόσο ειδικός που έφτασα να δίνω μαθήματα σε άλλους δημόσιους υπαλλήλους περί του θέματος της εξειδίκευσής μου. Αλλά ένα ωραίο πρωί αρνήθηκα να υπογράψω κάτι που μου φαινόταν παράνομο (μη με περάσεις για ήρωα –ο δημόσιος υπάλληλος όταν υπογράψει παρανομία την τρώει γερά, ακόμα κι αν ισχυριστεί οτι εκτελούσε εντολή προϊσταμένου). Αφού ήμουν λοιπόν τέτοιος άνθρωπος (τα εξήγησε παραπάνω κι ο Λοβέρδος να μην τα επαναλάβω) με ρίξανε σε μια θέση ψυγείο, άσχετη με την ειδικότητά μου –έτσι τα χρήματα που είχε επενδύσει σε μένα το Δημόσιο πάνε στο βρόντο. Το επεσήμανα πολλές φορές στους ανωτέρους μου αλλά δεν φάνηκε να τους απασχολεί ιδιαίτερα. Ρεζουμέ, έχω όλη την καλή διάθεση να αποσβέσω την επένδυση που έχει γίνει πάνω μου αλλά μονάχα η δική μου καλή διάθεση δεν επαρκεί.

Με την προηγούμενη κυβέρνηση (τότε που δεν υπέγραφα και με κατέψυξαν) ήμουν εκτός μάσας –έβλεπα οτι κάποιοι συνάδελφοί μου βγάζανε κάποια (λίγα, πολλά, πάρα πολλά) εξτραδάκια αλλά δεν ασχολιόμουν –κάποια δουλειά θα κάνανε για να τα βγάζουν, υπέθετα. Όταν όμως η προηγούμενη κυβέρνηση είπε οτι θα μου κρατούσε δυο μισθούς σε δόσεις γιατί είχε ξετινάξει τα ταμεία ενοχλήθηκα κι έκανα απεργίες.

Η τωρινή κυβέρνηση ανέλαβε να με σενιάρει –στην αρχή μου έκοψε τον 13^ο και τον 14^ο μισθό –δε μίλησα, συναισθανόμενος τη «δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας» -να σου πω την αλήθεια, ντράπηκα να μιλήσω.

Μετά μου κόψανε κάτι ακόμα από τον μισθό μου, πάλι δε μίλησα –τα πράγματα πήγαιναν χάλια για όλους. Μάλιστα, κατάπινα και την παράνοια μεγάλης μερίδας των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα -αυτοί λοιπόν χωρίς να έχουν κάνει ποτέ στη ζωή τους απεργία κατηγορούσαν εμένα που δεν φώναζα για τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα! Λες και οι δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν πληρωμένες απεργίες, λες και δεν χάνω 100 ευρώ κάθε φορά που κατεβαίνω στο δρόμο -αλλά τέλος πάντων, πάμε παρακάτω.

Όσο μου κόβανε μισθό τόσο ανεβάζανε φόρους –ήμασταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης!

Τώρα μου ζητάνε να πληρώσω νταβατζιλίκι (400 ευρώ το κεφάλι κι άλλα 400 για το σπίτι που μένω).

Μου λένε οτι ο μισθός μου θα πάει 1.000 ευρώ –εντάξει, δεν ψήνομαι από τις φήμες, περιμένω να δω κάτι έγκυρο πριν μιλήσω.

Αλλά όταν ακούω υπουργάρες (σαν τον παραπάνω) και γενικότερους αναλυτές να λένε οτι ο μισθός μου πρέπει να εξομοιωθεί με τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, μπερδεύομαι λίγο. Τι εννοούν;

Δουλεύω σε έναν μεγάλο δημόσιο οργανισμό –άρα η παραβολή θα γίνει με τους μισθούς μιας μεγάλης εταιρείας ή μιας τράπεζας, ας πούμε; Δηλαδή θα παίρνω όσα παίρνει ένας πτυχιούχος με μεταπτυχιακό, γάμο, παιδί και 16 χρόνια προϋπηρεσία σε αυτές τις εταιρείες; Αν ναι –δεν ανησυχώ. Γιατί οι καθαρές αποδοχές μου πρέπει να φτάσουν τουλάχιστον το διχίλιαρο (από 1.600 που παίρνω σήμερα)! Έχω άδικο;

Ακούω εκείνη την παπαριά περί μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων –αυτή η μονιμότητα φταίει για όλα! Αναρωτιέμαι, σε ποιους αναφέρονται; Το Σύνταγμα προβλέπει οτι οι υπάλληλοι είναι μόνιμοι όσο υπάρχει η θέση την οποία καλύπτουν. Αν αύριο καταργηθεί η θέση φεύγει κι ο υπάλληλος –αυτή είναι η περίφημη Συνταγματικά κατοχυρωμένη μονιμότητα! Δεν χρειάζεται βέβαια να πω οτι κανένα Σύνταγμα δεν απαγορεύει την κατάργηση θέσεων στον Δημόσιο τομέα.

Να προσθέσω κάτι λίγα; Ο δημόσιος υπάλληλος αν καταδικαστεί από δικαστήριο ακόμα και για πταίσμα (τροχαίο για παράδειγμα) απολύεται. Ο δημόσιος υπάλληλος μπορεί επίσης να απολυθεί εάν το υπηρεσιακό συμβούλιο αποφανθεί οτι δεν εκτελεί σωστά τα καθήκοντά του.

Και σε όλες τις παραπάνω απολύσεις δεν προβλέπεται αποζημίωση –τώρα, με την εργασιακή εφεδρεία μπαίνει για πρώτη φορά το θέμα της αποζημίωσης.

Τυπικά λοιπόν ο δημόσιος υπάλληλος δεν είναι μόνιμος αλλά ουσιαστικά δεν απολύεται. Επειδή οι πολιτικοί δεν καταργούν θέσεις, επειδή τα υπηρεσιακά συμβούλια δεν παίρνουν τόσο δραστικές αποφάσεις.... εντάξει. Και τι φταίει ο δημόσιος υπάλληλος για όλα αυτά; Κατάργησε κύριέ μου τη θέση κι απόλυσέ με. Άλλαξε τη σύνθεση των υπηρεσιακών συμβουλίων και βάλε κεφαλοκυνηγούς ξέρω ΄γω... Εσύ είσαι η κυβέρνηση, εσύ φαγώθηκες να πάρεις την εξουσία και για να τα κάνεις όλα αυτά δεν χρειάζεσαι ούτε κοινοβούλιο, ούτε ψηφοφορίες, ούτε Σύνταγμα, ούτε τίποτα. Μια απλή υπουργική απόφαση αρκεί! Αλλά δεν τα κάνεις –δικαίωμά σου βεβαίως! Θα έχεις τους λόγους σου! Γιατί λοιπόν για κάτι που δεν κάνεις εσύ κατηγορείς εμένα; Πώς την είδες;

Είμαι δημόσιος υπάλληλος και, μεταξύ μας, δεν ντρέπομαι καθόλου γι΄αυτό. Επειδή δεν πουλάω αμάξια ή κινητά ή άλλα άχρηστα σκατολοϊδια προσπαθώντας να κοροϊδέψω τον κοσμάκη οτι η ζωή του θα γίνει καλύτερη όταν τα αποκτήσει. Δεν προσπαθώ να δέσω ανθρώπους με δάνεια, δεν καταστρέφω το περιβάλλον, δεν βάζω παιδιά να δουλέψουν παράνομα –εγώ απλώς πουλάω υπηρεσίες για να ζουν καλύτερα οι πολίτες αυτής της χώρας. Ή αυτός είναι ο σκοπός μου και δεν ντρέπομαι καθόλου γι΄αυτόν.

Είμαι δημόσιος υπάλληλος κι έχω κάποια εμπειρία για τη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα –φυσικό είναι.

 Έχω ψωνίσει σε μαγαζιά όπου σου πουλάνε άλλο προϊόν απ΄αυτό που χρειάζεσαι σε τιμή διπλάσια απ΄όσο θα σου στοίχιζε αν το παράγγελνες από την Αγγλία και στο έφερναν στο σπίτι σου! Λέω λοιπόν οτι υπάρχουν πολλά τέτοια μαγαζιά και καλό θα ήταν, πριν κατηγορήσουν τους κηφήνες δημόσιους υπάλληλους, να κοιτάξουν λίγο τα δικά τους χάλια.

Έχω υπάρξει συνδρομητής ιδιωτικών εταιρειών παροχής υπηρεσιών κι έχω μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή (όποιος έφυγε από τον παλιό δημόσιο ΟΤΕ για να πάει στη HOL με καταλαβαίνει). Λέω λοιπόν οτι δεν μπορεί να αποδειχτεί σε απόλυτα μεγέθη η άποψη περί καλής λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα και κακής λειτουργίας του δημοσίου –έχω δει σκατά και στις δυο πάντες.

 Έχω συνεργαστεί με ιδιωτικές εταιρείες και σαν δημόσιος υπάλληλος –αυτοί οι, παντός τύπου «σύμβουλοι» απλώς βάζουν εντελώς άπειρα παιδάκια να μαζεύουν στοιχεία από τους δημόσιους υπάλληλους, τα στοιχεία αυτά τα περνάνε σε μια βάση Άξες της συμφοράς και το παίζουν ντρινκ μάι φορντ. Βέβαια, στις περισσότερες των περιπτώσεων, η ταξινόμηση που κάνουν είναι μη χρηστική, ο δημόσιος υπάλληλος κρατάει τα ίδια στοιχεία με διαφορετικό τρόπο και στο τέλος κάνει τη δουλειά –αλλά ο «σύμβουλος» παίρνει τα «εύγε» και τα φράγκα. Λέω λοιπόν, οτι αυτό που ακούγεται περί εμπλοκής ιδιωτικών εταιρειών στην είσπραξη φόρων και στην αξιολόγηση του προσωπικού του Δημοσίου είναι σκέτη μπαρούφα. Επειδή, από τη μια, οι ιδιώτες δεν έχουν αποδείξει οτι διαθέτουν τα προσόντα κι από την άλλη, την τελική υπογραφή θα τη βάζει και πάλι ο δημόσιος υπάλληλος. Άμα βάζεις όμως την υπογραφή το ψάχνεις κιόλας. Κι άμα το ψάχνεις –κάνεις τη δουλειά. Ο ιδιώτης σε τι θα ωφελήσει;

Θέλεις, κύριέ μου, να εισπράττουν οι ΔΟΥ; Στείλε τους Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης μια βόλτα κατά κει –κι άμα βγάλουν καταχωνιασμένους φακέλους ρίξε μια πειθαρχική ποινή στους προϊσταμένους. Αυτό είναι η δουλειά σου, αλλά δεν την κάνεις.

Θέλεις κύριέ μου, να είναι παραγωγικές οι δημόσιες υπηρεσίες; Πάρε τους συμβούλους που έχεις στο υπουργικό σου γραφείο και βάλτους να φτιάξουν μια μελέτη για κάθε υπουργείο. Ποιο είναι το αντικείμενο του υπουργείου –τι δουλειά κάνει ρε παιδί μου; Τι θέσεις χρειάζονται –οργανισμός να πούμε. Ποιος είναι ο σκοπός του κάθε υπουργείου –τι θέλει να πετύχει δηλαδή; Βγάλε κι έναν τρόπο να μετράς τον σκοπό και ξεμπέρδεψες, μέχρι αγαλματάκι στην Κλαθμώνος σε κόβω!

Αλλά όταν μου λες οτι θα δίνεις πριμ παραγωγικότητας χωρίς να έχουν καθοριστεί τα παραπάνω –συγνώμη φιλαράκι, αλλά για «λάβετε οι ημέτεροι τα δέοντα» σε κόβω. Και μακάρι να είμαι λάθος καθότι πάλι από μένα θα κόψεις και πάλι σε άλλους θα τα δώσεις. Αλλά στο τέλος εμένα θα κατηγορήσεις.

Είμαι δημόσιος υπάλληλος και χάνω μισή ώρα τη μέρα για να βρω φωτοτυπικό μηχάνημα που δουλεύει, ο υπολογιστής μου είναι για να γεννάνε κότες (Windows 2000), εκτυπωτή έχει κάποιος συνάδελφος τρία γραφεία παρακάτω και τον παρακαλάω για να τυπώσω, υλικό γραφείου δεν έχω, το κτίριο που δουλεύω είναι υπό κατάρρευση και σώζω κάθε τρίλεπτο γιατί έχουμε συνεχείς διακοπές ρεύματος. Είμαι δημόσιος υπάλληλος και έτσι δουλεύω –αλλά δεν ζητάω τα ρέστα από κανέναν. Επιλογή μου και τη λούζομαι –με πιάνεις;

Όταν όμως έρχεσαι και με βρίζεις από πάνω για πράγματα τα οποία εσύ δεν έκανες –τότε ενοχλούμαι λιγάκι. Ειδικά αν εσύ που με βρίζεις, πριν γίνεις υπουργάρα ήσουν εξίσου δημόσιος υπάλληλος με μένα για να μη σου πω χειρότερος –καθηγητής πανεπιστημίου δηλαδή.

Λέω λοιπόν –εγώ είμαι δημόσιος υπάλληλος κι αυτή είναι η δουλειά που κάνω, εσύ λεβέντη μου τι δουλειά κάνεις; Για πες μας να το μάθουμε...

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά