"Πονάνε τα παλουκάρια;"

Λέω σήμερα, έτσι για αλλαγή, να συζητήσουμε για τα προφανή. Μη με παρεξηγήσεις –λατρεύω τη μυθιστορηματική φαντασία και όλα τα παρακλάδια της, αλλά κάποιες μέρες με πιάνει αυτή η περίεργη διάθεση ρε παιδί μου, και θέλω να βλέπω ρόδες στα λεωφορεία και ράγες στο μετρό (κι όχι το ανάποδο).

Τα προφανή λοιπόν...

Έχω παρακολουθήσει πολύ Κασιδιάρη στο youtube αυτές τις μέρες, το προμοτάρουν το παλουκάρι ως φαίνεται, επειδή έχει πέραση στις αγάμητες έτσι ευθυτενής που είναι (σα να κατάπιε ομπρέλα και να του κάθισε η λαβή στο λαιμό). Δεν τον είχα μελετήσει ιδιαιτέρως μέχρι τώρα –το παραδέχομαι. Παρατήρησα λοιπόν οτι το άτομο αυτό έχει ένα τικ στα μάτια, κλασικό σύμπτωμα παιδικού τραύματος το οποίο συνήθως αφήνει φοβικά κατάλοιπα (φόβος του πατέρα το λένε οι ψυχολόγοι).

Παραπέρα, παρακολούθησα δυο ομιλίες του. Μια στο Αγρίνιο (μπερδεύτηκα κάπως στην αρχή γιατί έλεγε στον κόσμο πόσο περήφανος πρέπει να είναι για την ιερά πόλις του Μεσολογγίου!!!)  και άλλη μια στην Χερσόνησο στην Κρήτη. Δεν θα ασχοληθώ με το ξεκατινάζ στο οποίο επιδίδεται το συγκεκριμένο άτομο πετώντας ονόματα τύπου Τσατσόπουλος, Ρεπούση κλπ –αυτά είναι δικά του κόμπλεξ και ποσώς με απασχολούν. Άλλωστε, το διασκεδαστικό είναι, τόσο το περιεχόμενο των ομιλιών του όσο και οι εκφραστικές μέθοδοι τις οποίες χρησιμοποιεί.

Ξεκινάω από τις «μέθοδοι» και υποθέτω οτι κάποιος σ΄αυτή την οργάνωση έχει αγοράσει ληγμένα εγχειρίδια δημοσίων σχέσεων γιατί τέτοιες τεχνικές (του περασμένου αιώνα) εφαρμόζουν. Όπως ας πούμε, το κλασσικό «εκεί που καθόμασταν και τα λέγαμε τι μας πέρασε από το μυαλό!» Πριν έρθω για την ομιλία είχαμε μια συζήτηση περί ιστορίας με τον συναγωνιστή τον τάδε (βάλε όνομα βουλευτή της Χρυσής Αυγής άφοβα) και κουβεντιάζαμε για το τάδε (βάλε ιστορικό γεγονός της επανάστασης του ’21 κατά προτίμηση), αρέσκεται να λέει συνέχεια ο Κασιδιάρης. Δηλαδή, σκέψου το λίγο. Κάθεται ο Κασιδιάρης με τον Παναγιώταρο και πίνουν τον φρουτοχυμό τους (καθότι και γυμνασμένα παλουκάρια). Οπότε λέει ο ένας: «Θυμάσαι ρε συναγωνιστή τότε στα Δερβενάκια;» κι απαντάει ο άλλος «Ξεχνιούνται τα Δερβενάκια; Άσε που έμαθα κάτι φρέσκα καυτά γκόσιπ περί του θέματος –ξέρεις τι μάρκα τσαρούχι φορούσε ο Νικηταράς;» Σε πείθει αυτό το σκηνικό; Το θεωρείς αληθοφανές; Όχι βέβαια! Πρόκειται για ένα «ρητορικό τέχνασμα» της συφοράς ανάλογο του μπουρδολογήματος που χρησιμοποιούσαν οι καθηγητές μας στο γυμνάσιο: «για πες μου παιδί μου, αν, όταν θα πας στη στάση του λεωφορείου, σε ρωτήσει κάποιος κύριος με τι ισούται το τετράγωνο της υποτείνουσας ορθογωνίου τριγώνου τι θα του απαντήσεις;» Όσο σε ρώτησε κάποιος για την υποτείνουσα στη στάση του λεωφορείου, άλλο τόσο κουβεντιάζουν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής για ιστορία όταν πίνουν το ενεργειακό φρουτοποτό σους. Απλώς, κάποτε (τα πολύ παλιά χρόνια) η μεταφορά ενός επιστημονικού θέματος σε συνθήκες καθημερινότητας (θεωρούταν ότι) έκανε το θέμα λιγότερο βαρετό.

Η άλλη μέθοδος που χρησιμοποιεί ο συγκεκριμένος Κασιδιάρης είναι του «αστείου οικειότητας» στην έναρξη κάθε ομιλίας. Εμείς (πάντα το ‘εμείς’ σε αντιπαράθεση με το ‘οι άλλοι’ –το ψωμοτύρι του φασίστα δηλαδή) δεν έχουμε ανάγκη από μικρόφωνα γιατί τα ίδια λέγαμε εκτός βουλής και τα ίδια λέμε τώρα που είμαστε εντός (το μικρόφωνο παρουσιάζεται ως μηχάνημα προώθησης του ψευδούς λόγου!) Εμείς μπήκαμε στη βουλή για να διευκολυνθούμε στον αγώνα μας (ποιον αγώνα δε μας λέει ο ποιητής), να μπορούμε να οπλοφορούμε νόμιμα (αααα! αυτόν τον αγώνα!) και να γλιτώνουμε το αυτόφωρο –κατά τα άλλα εξακολουθούμε να είμαστε αντίθετοι σ΄αυτό το σάπιο κοινοβουλευτικό σύστημα (στην αμέσως προηγούμενη σκηνή του βίντεο βέβαια, έχεις δει το Λιάκο το λεβέντη να διαμαρτύρεται γιατί εμποδίζεται το νόμιμα εκλεγμένο κόμμα του να κάνει συγκεντρώσεις –αλλά δε βαριέσαι... ποιος έχασε τη συνοχή σκέψεων για να τη βρει ο Ηλίας;)

Ένα κλασσικό τρικ των ομιλιών αυτών των κυρίων έχει ξεπατικωθεί, όχι από εγχειρίδια δημοσίων σχέσεων, αλλά από την αθάνατη ελληνική μεθοδολογία κι αυτό είναι το τοπικιστικό γλείψιμο. Εσείς είσαστε οι μοναδικοί από όλους τους Έλληνες πού... λέει σε κάθε περιοχή που πηγαίνει ο Κασιδιάρης. Οι Αγρινιώτες είναι μοναδικοί επειδή στο νομό τους ανήκει η ιερά πόλις του Μεσολογγίου, οι Κρητικοί είναι μοναδικοί επειδή ο Λιάκος, όταν ήταν παιδί, μάθαινε οτι κάνανε ανδραγαθήματα μαζί με τους Μανιάτες –εγώ θυμάμαι κάτι Αρβανίτες στη Λακόπετρα που βγάζανε κάτι καρπούζια ναααα, με το συμπάθιο –περιμένω ν΄ακούσω λοιπόν που θα εντοπίσει τη μοναδικότητά τους ο Λιάκος όταν τους επισκεφτεί. 

Τέλος, ο επιστήμονας παύλα παιδί του λαού Κασιδιάρης δεν χάνει ευκαιρία να διηγηθεί ένα ιστορικό «γεγονότο» –έτσι, για να ζεσταθεί ο κόσμος και να ευθυμήσουμε λιγάκι βρε παιδί μου! Μόνο που την πατάει όπως κάθε άνθρωπος ο οποίος διαβάζει επειδή τον βάλανε κι όχι γιατί του αρέσει κι έτσι θεωρεί οτι το γραπτό «αστείο» μπορεί να μεταφερθεί άνετα στον προφορικό λόγο. Οι Έλληνες ύψωσαν έναν περίεργο πύργο έξω από την Τριπολιτσά, φτιαγμένο με κεφάλια Τούρκων, λέει ο καλλιτέχνης παίζοντας τα τσαχπίνικα ματάκια του όταν προφέρει τη λέξη «περίεργο» με πάθος χουντικού γυμνασιάρχη ο οποίος εξυμνεί τις αρετές της φυλής μας. Φυσικά κανένας δεν γελάει με το αστείο, ούτε ο Παναγιώταρος (αυτός ο μέγας λογοπλάστης) δεν το αντιλαμβάνεται.

Γιατί τόση ιστοριολαγνεία; Πολιτική ομιλία κάνει το άτομο ή διάλεξη στον Πολιτιστικό Σύλλογο Τραχανοπλαγιωτών; Μα –επειδή στο πολιτικό σκέλος της ομιλίας του, πέρα από συνθήματα του τύπου θα κάνουμε, θα φτιάξουμε, θα γαμήσουμε και θα δείρουμε δεν έχει να πει τίποτα άλλο ο καλλιτέχνης! Όμως στον τομέα του θα-θαϊσμού διαπρέπουν άλλες πριμαντόνες που έχουν γράψει χιλιόμετρα στο σανίδι –οι θέσεις της Χρυσής Αυγής δεν αντέχουν ούτε σε ρητορική ερώτηση. Γι΄αυτό και ρίχνουν έναν δεκάρικο με αθάνατες ελληνικές επιτυχίες και ξεμπερδεύουν.

Αλλά ακόμα κι εκεί την πατάνε τα παλουκάρια. Κάνανε πύργο τα τούρκικα κεφάλια οι Έλληνες στην Τριπολιτσά, ισχυρίστηκε ο Λιάκος. Μα, δεν του είπαν οτι ημείς οι Έλληνες ποτέ δεν σφάζουμε και ποτέ δεν μακελεύουμε; Δεν του είπαν οτι κτηνωδίες κάνουν μόνοι οι κακοί Τούρκοι, αλλά εμείς ποτέ των ποτών;

Διηγείται ο Λιάκος την ιστορία του Καλαποθάκη ο οποίος ξεκίνησε, λέει, από την Αθήνα για να φτιάξει το Ελληνικό Κομιτάτο (Μακεδονικό το έλεγε τότε ο Καλαποθάκης, αλλά δε βαριέσαι...) και στρατολόγησε κάτι Μανιάτες μαχαιροβγάλτες από τις χαρτοπαικτικές λέσχες και κάτι Κρητικούς με μούσια (εννοεί νταβατζήδες και πληρωμένους φρουρούς αλλά δεν το λέει στα ίσα) επειδή μόνο αυτοί έρχονταν –ούτε από την Ακαδημία, ούτε από τα Πανεπιστήμια βρήκε ανταπόκριση! Τι μας λέει εδώ ο ποιητής;

Πρώτον, οτι το Μακεδονικό Κομιτάτο δεν καταγόταν από τη Μακεδονία! Άρα, επρόκειτο για πράκτορες των Ελλήνων στην καλύτερη περίπτωση, οι οποίοι δεν είχαν έρεισμα στον ντόπιο πληθυσμό.

Δεύτερον, οτι το Μακεδονικό Κομιτάτο επανδρώθηκε στην πρώτη φάση του από μισθοφόρους μαχαιροβγάλτες (εκτός αν πιστεύει κανείς οτι τέτοια άτομα απέκτησαν όψιμα εθνική συνείδηση και γι΄αυτό παράτησαν τις κλοπές, το νταβατζιλίκι και την προστασία για να πάνε να πολεμήσουν στη Μακεδονία!)

Λοιπόν, η Ρεπούση, την οποία συνεχώς σκυλοβρίζει ο Κασιδιάρης δεν έχει διανοηθεί ποτέ να πει ή να γράψει τέτοια πράγματα –οτι οι Έλληνες έκαναν κτηνωδίες κι ότι στη Μακεδονία στάλθηκαν δολοφόνοι και νταβατζήδες! Μήπως τελικά ο Λιάκος είναι ακροαριστερός και τον έχουμε παρεξηγήσει;

Εντάξει, θα πεις –τα άτομα είναι αμόρφωτα κι έχουν μπλέξει την ελληνική ιστορία με τις ταινίες της Σινετσιτά, τύπου Ο Τζέισον και οι Αργοναύτες, Ηρακλής εναντίον Γκοτζίλα –δυο έργα σεξ. Εντάξει, δεν τους ψήφισε ο κόσμος για τις θεωρητικές τους γνώσεις (αν ήταν έτσι, θα ψήφιζε την Αρβελέρ) αλλά επειδή θέλανε να φέρουν το κάτι διαφορετικό. Ας δούμε λοιπόν τι έχουν φέρει μέχρι σήμερα στην κοινοβουλευτική τους σταδιοδρομία:

-Ξύλο στην Κανέλη, μπουγέλο στη Δούρου και χειροφίλημα στη Ντόρα (κλείνατε επί δε-ξιά!)

-Μποϊκοτάρισμα των προσπαθειών των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης σχετικά με την διεξαγωγή έρευνας σχετικά με την πώληση της Αγροτικής από τη Βουλή (‘Σάλα, σάλα μες στη σάλα/ τα μιλήσαμε/ να με πάρεις να σε πάρω/ συμφωνήσαμε’ παραδοσιακό δημώδες)

-Πρόταση για μείωση της φορολογίας των πλοίων με ελληνική σημαία (εφ –όπλου-ιστής, προφέρεται πλέον το γνωστό πρόσταγμα)

-Τραμπουκισμοί εναντίον μεταναστών και επιθέσεις σε στρατόπεδα μεταναστών ταυτόχρονα! (δηλαδή, δεν θέλουν τους μετανάστες να κυκλοφορούν ελεύθεροι και δεν τους θέλουν πίσω από τα συρματοπλέγματα –βγάζεις νόημα;)

-Χάπενινγκ σε πανηγύρια και απέξω από θεατρικές παραστάσεις (για να τους παίρνουν οι κάμερες).

-Επιστροφή των βρώμικων βουλευτικών αποζημιώσεων στο λαό με τη διανομή τροφίμων μόνο σε Έλληνες (συγνώμη κιόλας αλλά ο παπάς της ενορίας μου έχει δώσει περισσότερα τρόφιμα αυτό το χρόνο –μήπως κονομάει περισσότερο απ΄ότι όλοι μαζί οι 18 βουλευτές της Χρυσής Αυγής;)

Αυτά έχουν κάνει σε γενικές γραμμές, ως σήμερα, τα παλουκάρια της Χρυσής Αυγής κι αν ο ψηφοφόρος τους νιώθει ικανοποιημένος από την επιλογή του, μάλλον θα πρέπει να το κοιτάξει το θέμα σε κάναν ψυχίατρο.

Αλλά, θα πεις, τα παιδιά δεν μπόρεσαν ακόμα να αναπτύξουν το πρόγραμμά τους καθότι τους πολεμάει το φαύλο σύστημα! Εντάξει –ας δούμε λοιπόν προς τα πού θέλουν να κινηθούν...

Δηλώνουν λάτρεις του Μεταξά και του Παπαδόπουλου –δυο δικτατόρων, σωστά; Υποθέτω λοιπόν οτι αυτά είναι και τα διαχειριστικά τους πρότυπα –κάπως έτσι θα ήθελαν να κυβερνήσουν. Πολύ ωραία!

Θυμούνται όμως οι ψηφοφόροι του συγκεκριμένου κόμματος οτι οι παραπάνω λατρεμένοι (κοντοί) δικτάτορες διακήρυτταν ότι έχουν κάμνει επανάστασιν στην οποία, αν δεν ήσουν ενεργός σε θεωρούσαν αντεπαναστάτη και σε μπουζουριάζανε;

Με απλά λόγια –έχουν όρεξη οι ψηφοφόροι του συγκεκριμένου κόμματος να σηκώνονται από τις καναπεδούμπες τους για να πάνε να παρελάσουν κάθε τρεις και δύο έξω από την (κλειστή πλέον) Βουλή; Και κάθε Κυριακή να πηγαίνουν για εθελοντική εργασία σαν τα προσκοπάκια παρατώντας τα κοψίδια τους άψητα κι αφάγωτα;

Θέλουν να κοπούν τα τούρκικα σήριαλ από την τηλεόραση και ν΄αντικατασταθούν με επικούς μονολόγους του Αρχηγού (ένας είναι ο Αρχηγός) και άλλων θεωρητικών περί ελληνισμού και φυλετικής ανωτερότητας;

Θέλουν να απαγορευτεί το προκλητικό ντύσιμο των γυναικών όπως τότε παλιά;

Θέλουν η προσβολή προς τα θεία (η χριστοπαναγία ρε παιδί μου!) να τιμωρείται με αυτόφωρο;

Θέλουν να ισχύσει ξανά ο στρατιωτικός νόμος και να κηρυχτεί η χώρα σε κατάσταση πολιορκίας;

Θέλουν να ζουν σε μια χώρα με πρωθυπουργό τον Μιχαλολιάκο, τον οποίο (όταν ξεμωραθεί εντελώς) θα τον αντικαταστήσει ο Παπάς ας πούμε;

Αν όλα αυτά αρέσουν σε κάποιους –καλώς ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Διάβαζα μάλιστα, τις προάλλες, οτι το συγκεκριμένο κόμμα αρχίζει να έχει απήχηση και στα σχολεία –θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω ειδικά αυτούς τους μαθητές που φτιάχνονται με τη Χρυσή Αυγή:

-Γουστάρετε να κάνετε περισσότερες ώρες αρχαία (τη μοναδική γλώσσα που έχει περισσότερους γραμματικούς κανόνες απ΄ότι λέξεις) από όσες κάνετε σήμερα;

-Γουστάρετε κάθε πρωί να κάνετε προσευχή και έπαρση σημαίας κι όποιος δεν τραγουδάει με ζήλο να τρώει αποβολή;

-Γουστάρετε να κάνετε συνέχεια παρελάσεις;

-Γουστάρετε να φοράνε ποδιές τα κορίτσια και στολές τα αγόρια;

-Γουστάρετε υποχρεωτικό κούρεμα;

-Γουστάρετε αποβολές για ψύλλου πήδημα (ανάρμοστη συμπεριφορά, χρήση κινητού, χρήση κραγιόν, κατούρημα πορσελάνης τουαλέτας κλπ);

-Γουστάρετε στρατιωτική πειθαρχία πριν καν πάτε στρατιώτες;

-Γουστάρετε μπλοκαρισμένο ίντερνετ με μπαναρισμένα τα «αντεθνικά» σάιτ;

-Γουστάρετε περισσότερες ώρες ιστορία, πατριδογνωσία και θρησκευτικά και μηδέν ώρες τεχνολογία, αγωγή του πολίτη ή κοινωνικές επιστήμες;

-Γουστάρετε να σας βαράνε οι μπάτσοι στη μέση του δρόμου και να σας ξεφτιλίζουν λόγω της εμφάνισής σας;

-Γουστάρετε να μη μπορείτε να μπείτε πανεπιστήμιο επειδή οι γονείς σας είναι «αντεπαναστάτες»;

-Γουστάρετε να ελέγχει ο στρατονόμος την εξωσχολική σας ζωή;

Αν ναι –να πάτε να γαμηθείτε. Γιατί αυτά σας τα γούστα δεν είναι φυσιολογικά –απλώς είσαστε μαζοχιστές και καλύτερα να βρείτε κάποιον άλλον τρόπο να ικανοποιείστε μόνοι σας, δεν σας φταίει ο υπόλοιπος κόσμος.

Κι αν όλα τα παραπάνω είναι προφανή, η καραμελίτσα που πιπιλάει ο κάθε κρετίνος περί «γενικευμένης καταδίκης της βίας απ΄όπου κι αν προέρχεται» είναι το απαύγασμα της μπαρουφολογίας.

Κατά πρώτον, η μόνη αποδεκτή γενίκευση που υπάρχει είναι οτι δεν υπάρχουν αποδεκτές γενικεύσεις. Δείξε μου μια γενίκευση για να σου δείξω έναν ηλίθιο ακριβώς από πίσω της. Δεν υπάρχει τίποτα που να ισχύει γενικώς –υπάρχουν πράγματα που ισχύουν για τους περισσότερους, για τους λιγότερους ή για ένα ορισμένο ποσοστό ανθρώπων. Μέχρι εκεί. Κι αν ποτέ βρεις κάτι που να ισχύει γενικώς τότε συγχαρητήρια γιατί μόλις ανακάλυψες κάτι πασιφανές και, άρα, ανάξιο λόγου! Ας πούμε, ισχύει γενικώς οτι όταν έχει ήλιο χωρίς σύννεφα σε μια περιοχή, τότε βλέπουμε καλύτερα από όταν έχει φεγγάρι με σύννεφα στην ίδια περιοχή. Σωστά; Βεβαίως. Υπάρχει κανένας λόγος να το διαπιστώσουμε αυτό; Βεβαίως και όχι –γιατί είναι πασιφανές!

Κατά δεύτερον, η βία είναι μέσο κι όχι σκοπός. Το να καταδικάζεις τη βία είναι σα να καταδικάζεις το πιστόλι. Βεβαίως, όλοι γνωρίζουμε οτι τα πιστόλια είναι φτιαγμένα για να σκοτώνουν αλλά αυτό τι σημαίνει; Οτι όταν εγώ πάρω ένα κουμπούρι και καθαρίσω έναν άνθρωπο θα μπει φυλακή το κουμπούρι κι εγώ θα τη γλιτώσω; Άρα, η καταδίκη της βίας σαν ενέργειας είναι άσκοπη, βλακώδης και ανούσια (είναι επίσης και προφανής –κανένας δεν καταφεύγει στη βία όταν μπορεί να πετύχει τον σκοπό του με άλλα μέσα, ή, αν το κάνει, είναι ψυχολογικά διαταραγμένος).

Κατά τρίτον, όταν χρησιμοποιείται βία, θα πρέπει να εξετάζουμε (και να καταδικάζουμε ή όχι) τον σκοπό τον οποίο προσπάθησε να εκπληρώσει το άτομο με τη χρήση βίας. Γι΄αυτό άλλωστε και τα δικαστήρια τιμωρούν την πρόθεση –αν σε πυροβολήσω αλλά αστοχήσω, μπαίνω φυλακή κι ας μην σου άσκησα άμεσα βία, ενώ αν μου ξεφύγει ένα πιάνο και σε ισοπεδώσω μπαίνω φυλακή για αμέλεια, όχι για τη βία που σου άσκησα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τίποτα περισσότερο από τα προφανή –ή μάλλον τις προφανείς ερωτήσεις: Για πες μου καλό μου παιδί, τι σκοπό είχες και γιαούρτωσες τον δείνα πολιτικό; Να διαμαρτυρηθείς; Να κάνεις γνωστές τις ιδέες σου; Να κάνεις χαβαλέ; Και τι έγινε τελικά; Σε βγάλανε στα μπλογκ, σε παίξανε και στα δελτία. Άρα, απλώς κέρδισες δημοσιότητα τριακοσίων κλικ και τριάντα δευτερολέπτων. Αν δεν αποσκοπούσες σε αυτό, η ενέργειά σου είναι καταδικαστέα εκ του αποτελέσματος κι εσύ ένας αποτυχημένος. Φέρνω ένα χοντρικό παράδειγμα –μην κολλήσεις σε αυτό.

Και για να ξεμπερδεύουμε με τις τερατολογίες που κυκλοφορορούν βορβοροειδώς περί ομοιότητας του κομμουνισμού με τον φασισμό τον οποίο πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή, ας δώσουμε λίγη βάση στην καταγραφή του προφανούς από τον Κάιν:

«Δέν υπήρξε ποτέ η "Μαύρη Αυγή" δημοκρατικό, κεντρώο, αριστερό ή σοσιαλιστικό μόρφωμα πού "χάλασε"και "διαβρώθηκε" στήν διαδρομή του ή κατά καιρούς από ακραίους εθνικοσοσιαλιστές καί ....φασίστες! Έτσι ήταν απ’ τήν αρχή καί αυτή είναι η συνέχειά της σήμερα, χωρίς "παρεξηγήσεις" και"παρερμηνείες"! Αν ο σταλινισμός αποτελεί τήν ιστορική δυσφήμιση τού κομμουνισμού, άν ο σεχταρισμός και ο μηδενισμός αποτελούν τήν δυσφήμιση και κακοποίηση στούς αγώνες και παρουσία τού Αναρχισμού, στόν υπερΕθνικισμό τού Μιχαλολιάκου για "αίμα και τιμή" δέν παρεμβαίνει καμμία δυσφήμιση,διαστρέβλωση και συκοφάντιση γιατί αυτός είναι ο Φασισμός και το πρόσωπό του χωρίς προσωπεία, αυτή είναι η καθορισμένη πορεία του χωρίς γεγονότα, πρόσωπα ή στοιχεία πού τόν "παραμορφώνουν" λές και ήταν ποτέ τό "καλό παιδί"τής Ιστορίας».

Έτσι έχουν τα πράγματα κι αν είσαι φασίστας, ναζιστής, χουντικός ή κάτι αναλόγως γελοίο καλά θα κάνεις να το παραδέχεσαι στα ίσα –επειδή τα προφανή σε καρφώνουν ανελέητα παλουκάρι μου...

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά