Τετάρτη, Απριλίου 28, 2010
The Motorcycle boy
Έχει αρχίσει εδώ και καιρό αυτό το καλαμπούρι -για ότι κακό συμβαίνει σ΄αυτόν τον τόπο υπεύθυνη είναι η δημόσια διοίκηση (χυδαϊστί: Δημόσιο). Και το υπογραμμίζω το «σ΄αυτόν τον τόπο» επειδή δε μιλάμε για καμιά Κούβα ξέρω ‘γω, που το 80% των πάντων είναι κρατικό –μιλάμε για την Ελλάδα. Τη χώρα στην οποία κάθε κερδοφόρα δραστηριότητα του Δημοσίου μετατρέπεται αστραπιαία σε ζημιογόνα για να πουληθεί μετά σε τιμή τζάμπα στους ημέτερους.
Εντάξει, θα μου πεις, αυτό είναι παλιό παραμύθι. Στην αρχή οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ήταν προσκυνημένοι στους φασίστες, μετά εξελίχτηκαν σε πρασινοφρουρούς, αργότερα μετατράπηκαν σε τηλεκατευθυνόμενους θαμώνες μπλε και πράσινων καφενείων... Μπορεί και να ήταν έτσι τα πράγματα, μπορεί και όχι ακριβώς –δεν ασχολούμαι...
Πάντως το γεγονός ήταν αδιαμφισβήτητο: ο ιδιωτικός τομέας μπορούσε να κάνει πιο γρήγορα, πιο φτηνά και πιο αποτελεσματικά όσα ο δημόσιος τομέας έκανε με βραδύτερους ρυθμούς και τεράστιο κόστος ή δεν τα έκανε καθόλου. Κλασσική παπαριά της δεκαετίας του ’90! Επειδή μετά άρχισαν οι ιδιωτικοποιήσεις και αποδείχτηκε οτι ο ιδιωτικός τομέας ήταν μια από τα ίδια (και χειρότερα). Αποδείχτηκε επίσης οτι ο «υγιής ανταγωνισμός» δεν φέρνει μείωση τιμών, ολιγοπώλια και μονοπώλια φέρνει.
Αλλά το καλαμπούρι που αναφέρω στον πρόλογο έγινε πιο σκαμπρόζικο επί Νέας Δημοκρατίας του αφράτου Κωστάκη. Τότε ανέβηκε σε όλα τα δημόσια αναψυκτήρια η φαρσοκωμωδία «Ο Αγαθός Υπουργός και ο Κατηραμένος Δημόσιος Όφις». Στέλνανε οι υπουργάρες και οι γενικοί ειδικοί γραμματευτάδες τις παράνομες αποφάσεις με τα τσουβάλια στους έρημους δημόσιους υπάλληλους. Ρίχνανε αποπάνω 10 κιλά εκφοβισμό για να τις υπογράψουν όσοι από τους υπαλλήλους έφερναν αντιρρήσεις. Κι αν τύχαινε να βγει η βρωμιά στον αφρό σκίζανε τα (απομίμηση) Αρμάνι τους: «Δε φταίω εγώ! Ο ποταπός Δημόσιος Υπάλληλος μού το έφερε και το υπέγραψα καλή τη πίστει!» Τώρα, τι πρεμούρα είχε ο υπάλληλος να φτιάξει μια παράνομη σύμβαση από την οποία θα επωφελούνταν οι κολλητοί του υπουργού... αυτό δεν φάνηκε να απασχολεί τους ανακριτές όταν σχετικές υποθέσεις φτάσανε στα δικαστήρια.
Μετά την πτώση Ζαχόπουλου (στην κυριολεξία) οι Δεξιοί αλλάξανε τροπάρι –ανακάλυψαν τα εισηγητικά σημειώματα. Τι πάει να πει αυτό; Έστελνες ας πούμε στον πολιτικό προϊστάμενο να σου υπογράψει μια δαπάνη για αγορά κωλόχαρτου. Θα έπρεπε να την υποβάλλεις απαραιτήτως με ένα σημείωμα όπου θα εξηγούσες τους λόγους για τους οποίους η υπηρεσία χρησιμοποιεί κωλόχαρτο και θα ανέφερες επίσης οτι το προς υπογραφήν κωλόχαρτο ήταν το φτηνότερο και το καλύτερο της αγοράς. Αλλιώς ο πολιτικός προϊστάμενος δεν υπέγραφε! Κι όταν το θέμα αφορούσε τέτοιες δαπάνες –πάει στο διάλο! Κάτι έβρισκες να γράψεις εκεί πέρα, στο εισηγητικό. Όταν όμως το θέμα αφορούσε συνηθισμένες διαδικασίες του δημόσιου τομέα; Π.χ. όταν στέλνουμε μια μισθοδοσία υπαλλήλων στο Υπουργείο Οικονομικών –τι κέρατο να γράψουμε στο εισηγητικό; Οτι πρέπει να υπογραφεί η μισθοδοσία για να πληρωθούν οι υπάλληλοι; Οτι η μισθοδοσία είναι μισθοδοσία; Οτι οι υπάλληλοι στο δημόσιο πληρώνονται; Οτι τρεις κι εξήντα παίρνουμε και τον κόσμο δέρνουμε;
Και τέλος πάντων, καλό το εισηγητικό σημείωμα αλλά ο πολιτικός προϊστάμενος εμπιστεύεται αυτά που του γράφεις εκεί πέρα αβλεπεί; Δηλαδή –αν γράψεις «υπογράψτε την συνημμένη απόδοση αναδρομικών στον υπάλληλο Τσαμπαρδή Ελευθέριο» κι από πίσω βάλεις μια απόφαση που θα γράφει: «Από τούδε και στο εξής θα καταβάλλετε στον Τσαμπαρδή Ελευθέριο αποδοχές ίσες με τον μηνιαίο μισθό του Προέδρου της Δημοκρατίας» (εξυπακούεται οτι ο Τσαμπαρδής είσαι «εμού του ιδίου») –αν λοιπόν φτιάξεις μια τέτοια κατάσταση ο πολιτικός προϊστάμενος θα την υπογράψει χωρίς να τη διαβάσει; Κι αν την υπογράψει δεν θα φέρει καμιά ευθύνη επειδή έλεγε άλλα το εισηγητικό;
Τα αναρωτιέμαι όλα αυτά επειδή και οι καινούργιοι φαίνεται να συνεχίζουν τα χούγια των προηγούμενων –ειδικά το κορδόνι με τα εισηγητικά σημειώματα. Και μάλιστα, σα να μην ήταν αυτό αρκετά χρονοβόρο, οι καινούργιοι υπουργοί έχουν την τάση να μη μετακυλύουν τις αρμοδιότητές τους στους ιεραρχικά υφισταμένους τους. Να στο εξηγήσω κάπως: ο κάθε υπουργός έχει όλες τις αρμοδιότητες του υπουργείου του, αλλά, όταν αναλαμβάνει, μεταφέρει τις περισσότερες στους υφυπουργούς, στους γενικούς γραμματείς, στους ειδικούς, στους διευθυντές... Αυτό το κάνει για να γίνονται πιο γρήγορα οι δουλειές. Και στο τέλος μένουν μόνο οι αποφασιστικές αρμοδιότητες στον υπουργό –για να μπορεί να εφαρμόσει απρόσκοπτα την πολιτική του (τι ωραία που τα γράφω ο πούστης!) Αυτοί εδώ όμως δεν δίνουν τίποτα –μέχρι και τις υπογραφές για κωλόχαρτο που λέγαμε παραπάνω τις κρατάνε στα γραφεία τους! Δηλαδή να έχεις σφίξιμο και να περιμένεις πότε θα δεήσει ο υπουργός να υπογράψει μπας και ξαλαφρώσεις! Αν αυτό εννοούσαν με την πρόθεσή τους να σφίξουν τα λουριά στο δημόσιο –χμ.... βρώμα μου κάνει η δουλειά.
Τα σκέφτομαι όλα αυτά επειδή είδα χτες τη Διαμαντοπούλου στις ειδήσεις να συζητάει με τον γίγαντα Στυλιανίδη και να του υπενθυμίζει οτι δεν μπορούν να προχωρήσουν οι δομικές αλλαγές επειδή η Δημόσια Διοίκηση είναι βραδυκίνητη και δεν υποστηρίζει! «Ναι, ναι», συμφωνούσε ο Στυλιανίδης (το άτομο που έκανε φωτομοντάζ για να κρατηθεί χεράκι-χεράκι με τον Κωστάκη) και το θέμα έκλεισε!
Έτσι πάει.
-Για το ότι πήρε 4-5 μήνες στην κυβέρνηση να βάλει γενικούς γραμματείς επειδή ο Γιωργάκης ήθελε την ανοιχτή διαδικασία μέσω ίντερνετ και οι παλαιοκομματικοί θέλανε τους δικούς τους (στο τέλος βέβαια, πέρασε των παλαιοκομματικών) –γι΄αυτό λοιπόν φταίει η βραδυκίνητη Δημόσια Διοίκηση.
-Για το ότι γεμίσανε τα Υπουργεία με καινούργιους μαθητευόμενους μάγους, αντί να επαναδραστηριοποιήσουν τις παλιές καραβάνες των κυβερνήσεων Σημίτη (με αποτέλεσμα να μην ξέρουν ούτε τις τυπικές διαδικασίες οι νέοι) –και γι΄αυτό η βραδυκίνητη Δημόσια Διοίκηση φταίει.
-Για το ότι πέσανε οι πάλιουρες Πασόκοι αγκαζέ με τους Νεοδημοκράτες να φάνε τον Ραγκούση που πήγε να προωθήσει γρήγορες διαδικασίες επιλογής προϊσταμένων (εδώ και δυο χρόνια δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ κανονικός προϊστάμενος στο Δημόσιο –όλοι είναι με ληγμένες θητείες) –και γι΄αυτό σίγουρα η βραδυκίνητη Δημόσια Διοίκηση θα φταίει!
Οι πολιτικοί δεν φταίγανε ποτέ για τίποτα και από τη στιγμή που ανακαλύψανε τα εισηγητικά σημειώματα δεν φταίνε ούτε καν για τις αποφάσεις που υπογράφουν. Και μη μου πεις περί πολιτικής ευθύνης την οποία αναλαμβάνουν –να πάω δηλαδή κι εγώ, να ληστέψω μια τράπεζα, να αναλάβω μετά την πολιτική ευθύνη (και επαυξημένη: όχι μόνο να μην έχω δικαίωμα να συμμετάσχω στις εκλογές, αλλά να χάσω και το δικαίωμα ψήφου) κι έτσι να καθαρίσω!
Εντάξει, θα πεις –για τίποτα δεν ευθύνεται η Δημόσια Διοίκηση; Σαφώς και ευθύνεται. Για το απαξιωμένο (εδώ και χρόνια) επίπεδο εργασιακών δεξιοτήτων των δημοσίων υπαλλήλων, για το κυρίαρχο αίσθημα ευθυνοφοβίας, για την απροθυμία ανάληψης καθηκόντων πέρα από τα τυπικά... Θα μπορούσα να συνεχίσω για ώρες και θα μπορούσα να γράψω για την καρικατούρα του χιλιοτραγουδισμένου (βλέπε Ημισκούμπρια) Δημόσιου Υπάλληλου που είναι αντικείμενο μπόλικων ανεκδότων. Και θα το έκανα αν είχες να μου αντιτάξεις κάποιους άλλους υπαλλήλους (ας πούμε του ιδιωτικού τομέα) που εκπαιδεύονται συνεχώς σε σεμινάρια πληρωμένα από τις εταιρείες τους προκειμένου να μην απαξιωθούν εργασιακά, που τρέχουν να αναλάβουν καινούργια καθήκοντα διακατεχόμενοι από τη χαρά της εργασίας κι όχι για να υποσκάψουν τη θέση του διπλανού τους, που σκίζονται να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, που τσακίζονται να εξυπηρετήσουν τους πελάτες ακόμα κι αν δεν τους βλέπει ο προϊστάμενος...
Τέλος πάντων, για να μην το παιδεύουμε, η ελληνική υπαλληλία έχει κοινά (εν πολλοίς) χαρακτηριστικά γνωρίσματα τα οποία διαμορφώνονται από τον κυρίαρχο ψευδοπαραγωγικό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας. Μικρή σημασία έχει αν είσαι υπάλληλος σε υπουργείο ή σε τουριστικό γραφείο –και στις δυο περιπτώσεις η εντολή που εκτελείς είναι «καθυστέρησε τον πελάτη μπας μας φέρουν τίποτα να του σπρώξουμε».
Τώρα λοιπόν που βαρέσαμε εκποίηση σαν χώρα (η εντολή πρωτοδικείου αναμένεται οσονούπω) καλά θα κάνουν οι πολιτικοί να κοιτάξουν πώς θα περισώσουν καμιά μεσοτοιχία από το καταρρέον σύστημα. Τουτέστιν, ας κάνουν λίγη παρεμβατική οικονομική διαχείριση, επειδή κανένας δεν ξύπνησε ο ίδιος μετά από μεγάλο σοκ. Ή ας κάνουν κάνα πόλεμο ρε παιδί μου –γνωστά τερτίπια είναι αυτά.
Γιατί με λογικές «φταίνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και γι΄αυτό τους κόβουμε από μισθούς» μπορεί να τη σκαπουλάρουν λίγους μήνες, όταν όμως οι περικοπές περάσουν και στον ιδιωτικό τομέα τι θα πουν; Οτι και πάλι φταίνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι οι βραδυκίνητοι; Οτι κάνουν περικοπές επειδή οι Δημόσιοι έχουν πάθει κατάθλιψη και θέλουν να τους συνεφέρουν; Οτι οι Δημόσιοι έχουν κακό μάτι κι απειλούν να ματιάσουν τους ιδιωτικούς αν δεν γίνει η περικοπή;
Τι απ΄όλα;
Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά
63 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
Θα σου πω κάτι πολύ απλά.
Δουλεύω περίπου 15 χρόνια στη διαφήμιση.
Ένα πράγμα ελληνικής κατασκευής που αν στο φέρω στο κεφάλι, παθαίνεις διάσειση, δεν έχω διαφημίσει ποτέ.
Που σημαίνει αδερφέ, ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.-
Και τα καπνογόνα, εισαγωγή από τους Εβραίους τα κάνουμε.
Μίλαγα της προάλες μ' έναν φιλελεύθερο μαλάκα, που πιστεύει ότι για όλα τα κακά φταίει το δημόσιο.
Δεν μου λες ρε αητέ, του λέω, γιατί αντί να εισάγουμε φρεγάτες απ' τη Γαλλία και υποβρύχια [που μπατάρουν] απ' τη Γερμανία, δεν τα φτιάχνουμε μόνοι μας και όσα περισσεύουν να τα πουλάμε στους άλλοι? Χάσαμε τη ναυτοσύνη μας ως λαός? Και αν ναι, πότε?
Ποιος έριξε τα ναυπηγεία έξω, πήρε το χαρτί και μετά ζήτησε από το κράτος να σώσει τις θέσεις εργασίας;
Δηλαδή μας έχουν για τόσο μαλάκες?
Αδερφέ -για να παράξουμε κάτι θα πρέπει να έχουμε πρώτη ύλη, ή/και τεχνογνωσία, ή/και φτηνά μεροκάματα. Βλέπεις εσύ να υπάρχει τίποτα απ΄όλα αυτά σ΄αυτόν τον κωλότοπο από την εποχή του Περικλέτου και δώθε;
Θα μου πεις -ποιος φταίει που δεν υπάρχουν; Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι!
Το ανέκδοτο δεν είναι Ελβετός ναύαρχος, αλλά Έλληνας επιχειρηματίας να πεις στον φίλο σου. Εκτός αν το πλιάτσικο μετριέται για επιχειρηματική δρστηριότητα.
Μα αφού όλοι αγαπάμε να μισούμε το Δημόσιο - είτε είμαστε μέσα, είτε είμαστε έξω.
Όσο για τις περικοπές στον ιδιωτικό τομέα, στο δικό μας μαγαζί ήδη άρχισαν να μιλάνε για ένα 8%, έτσι για να γίνει κουβέντα και να το έχουμε συνηθίσει όταν έρθει.
Όποιος έχει δουλέψει σε ιδιωτική επιχείρηση που απασχολεί περισσότερους απο 100 ας πούμε υπαλλήλους, ξέρει πως είναι σαν το δημόσιο. Ίσως και χειρότερα, δεν ξέρω.
Εκεί ο εργοδότης δεν ξέρει τον καθένα ξεχωριστά, τι κάνει, αν αποδίδει, βλέπει απλώς δείκτες που του πηγαίνουν οι προϊστάμενοι και καλώς ή κακώς τους εμπιστεύεται.
Οι προϊστάμενοι γλύφουν τον μεγάλο προϊστάμενο κι ακολούθως ευνοούν τους γλύφοντες αυτούς.
Ενίοτε κάτι μπουτάκια, ή βυζάκια ξεχωρίζουν και όλως αξιοκρατικώς κάνουν καριέρα.
Βλέπετε πουθενά διαφορά αντιλήψεων ή λειτουργίας απο το δημόσιο?
Επιπροσθέτως, υπάρχει και το μειονέκτημα του μεγάλου διευθυντικού στελέχους (τίτλος όμως, ε?), που ανακαλύπτει φερ ειπείν πως η ενοικίαση λεωφορείου τινός για μεταφορά του προσωπικού κοστίζει στην επιχείρηση 2000 ευρώπουλα το μήνα, άρα 24000 ετησίως, εκπονεί αναλογιστική μελέτη αποδεικνύοντας το όφελος της εξοικονόμησης αυτής της δαπάνης και παντελονιάζει 50000 ως μπόνους, διότι έπιασε τους στόχους μείωσης των δαπανών.
Του αρέσει το κόλπο κι ακολούθως ανακαλύπτει πως μειώνοντας το προσωπικό ωφελείται η επιχείρηση κατά τόσα, βουτά όμως τα διπλάσια ως μπόνους.
Ρε δε γαμιόμαστε?
Κι επιπροσθέτως δημιουργεί κι ενα όνομα στην πιάτσα κάτι σαν επιτυχημένος μάνατζερ.
Κι ακολούθως, το πιστεύουν και οι κρατικοί φορείς, διότι το πάν είναι να βγάλεις όνομα και του αναθέτουν να διοικήσει και μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις,
για να τις κάνει σαν τα μούτρα του.
Αντιθέτως, το οτι όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις που απασχολούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες υπαλλήλους, απλώς δουλεύουν για παραγγελίες του δημοσίου, δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν οπαδό της ελεύθερης ιδιωτικής οικονομίας.
Πράγμα που θα μπορούσαν κάλλιστα να το κάνουν και με κρατική μορφή, ήγουν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.
Τι τα θέλετε, το θέμα είναι ατελείωτο κι εμείς όπου νάναι τελειώνουμε.
Και θα κλείσω το ιδιαίτερης έμπνευσης αυτό πόνημα, με κάτι που συνηθίζει να λέει ο λαός.
Ο λαός λέω, διαβάστε σωστά οι τυχόν, ξέρετε ποιοί...(μπρρρρ...)
Σε υποτιθέμενο διάλογο.
"Λέω να αγοράσω ένα σπίτι(αυτοκίνητο, καράβι, ό,τι θέτε βάλτε). Απο τον τάδε, λές να το πάρω φτηνά?"
"Απο δουλειά τόχει, ή απο κληρονομιά? Αν τόχει απο κληρονομιά, θα το πάρεις τζάμπα!"
Έτσι κι εμείς, κληρονομήσαμε αυτά τα "κεκτημένα", για τα οποία οι πατεράδες μας γαμήθηκαν για να τα κατακτήσουν.
Και θα μας τα πάρουν τζάμπα.
Τι λέω, θα μας ξεβρακώσουν. Και καλά θα μας κάνουν τέτοιοι Γιαννάκηδες που γίναμε. Ξέρετε, ο Γιαννάκης, της... και του..., το παιδί..., έλα βρε, δεν βλέπετε μεσημεριάδικα?
mbiker
Κουμπάρα, όπως ξέρεις στον ιδιωτικό τομέα δεν χαλάνε τις ζαχαρένιες τους περί καπότας οι αφεντικοί -τι 8% λοιπόν; Με τη μία θα κόψουν 13ο και 14ο "και βλέπουμε".
ΜΒ, ο Γιαννάκης ο Παπαμιχαήλ; Μη χειρότερα!
Έχεις απόλυτο δίκιο -στην Ελλάδα "ελεύθερη αγορά" σημαίνει βύσμα στο Δημόσιο για να πάρω εγώ τη δουλειά.
Ξέχασες βέβαια να πεις, οτι αυτούς τους μανατζαραίους που κάνουν καταπληκτικές οικονομίες κλίμακας στις ιδιωτικές επιχειρήσεις τους φέρνουν να κάνουν και σεμινάρια στους δημόσιους υπάλληλους! Εκεί να δεις γέλιο που πέφτει! Να διδάσκουν πυραμίδα του Μάσλοου στους δημόσιους υπάλληλους -σα να λέμε δηλαδή, να μαθαίνουν σκι σε βεδουίνους! Και να το κάνουν σοβαρά -να μην καταλαβαίνουν οτι από κάτω τους δουλεύουν!
Τις προάλλες είδα κάτι μάνταζερ που πέρνανε την ομάδα τους και την πηγαίνανε σε έναν ζωολογικό κήπο για να παρατηρήσει τη ζωή του λύκου και να διδαχτεί! Ναι, αλήθεια λέω, χαχαχαχα.
και να αναθέτει το ελληνικό δημόσιο δουλειές στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα να πεις ας πάει στα κομμάτια... εδώ όμως ο ελληνικός στρατός αναθέτει το ράψιμο των στολών του στους κινέζους! Καλημέρα σας από μια καινούργια (στα σχόλια, γιατί στην ανάγνωση είμαι παλιοσειρά!)
Θέλω να συμπληρώσω και κάτι ακόμα που αφορά στην περιβόητη παραγωγικότητα των δημοσίων υπαλλήλων.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως έγινε ειδική επιλογή ώστε να εισέρχεται στο δημόσιο ό,τι πιο αντιπαραγωγικό, κουτό, κουτοπόνηρο ή απαίδευτο ή τι άλλο προσωπικό.
Σίγουρα και μόρφωση έχουν και όνειρα και ιδέες και όρεξη για δουλειά.
Και περνούν τα χρόνια και προσγειώνονται. Κι ο κρετίνος που είχαν δίπλα τους, ξαφνικά κάποια μέρα λείπει απο το γραφείο, τον ανακαλύπτουν την επομένη.
Προϊστάμενος, κι ας μην ήξερε ούτε ορθογραφία, απλά, είχε τα απαιτούμενα χρόνια υπηρεσίας (η εύκολη περίπτωση), ή επειδή τις 4 στις 5 μέρες, έτρεχε στα κομματικά γραφεία.
Κι όσο περνούν τα χρόνια, αυτό να επαναλαμβάνεται.
Ο χρηματιζόμενος, όχι μόνο να μην τιμωρείται, αλλά να ανταμοίβεται με καλυτερ εργασία, πόστο, προαγωγή.
Στην ιεραρχίκή δομή, ισχύει ένας και μοναδικός κανόνας κι ας λένε ό,τι μαλακία θέλουν οι αμερικανοσπουδαγμένοι μανατζαρέοι και ψυχολόγοι.
Ό,τι είσαι, αυτό εκτιμάς.
Ο έρποντας γλύφοντας και με τα κέρατά του, παρόμοιους θα τραβήξει κοντά του. Ο χαμηλών τόνων εργατικός, το ίδιο.
Η διαφορά έγκειται στο οτι ο δεύτερος, δεν κοιμάται και ξυπνάει με στόχο την αναρρίχηση μέσω της ρεμούλας και πλαγίων μεθόδων.
Οπότε, οι άλλοι υπερτερούν.
Σηκώστε το βλέμμα σας προς την κορυφή της πυραμίδας που είναι οι κυβερνήτες.
Τι βλέπετε;
Τσόγλανους θα μου πείτε.
Έ, αυτοί οι τσόγλανοι, παρόμοιους τσόγλανους τράβηξαν μαζί στην αναρρίχησή τους, σαν διοικητές, σαν διευθυντές, σαν προϊσταμένους.
Πόσο λοιπόν ν αντέξουν οι άλλοι; Κάποια στιγμή θα πούν κι αυτοί, ή το "δε γαμιέστε, τον μαλάκα θα κάνω;", ή θα αφομοιωθούν πάραυτα.
Απλό, απλούστατο.
Και μην έχετε αυταπάτες, τά ίδια γίνονται και στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Άσε που σε τελική ανάλυση, η μέθοδος μάνατζερ που δεν διδάσκεται πουθενά, μα εφαρμόζεται κατά κόρον είναι η εξής.
Στην ρητορική ερώτηση:
"Να κάνω προϊστάμενο τον μότορα, που ξεσκίζεται στη δουλειά το παιδί, ωφελούμαι κι εγώ και πρέπει ν ανταμοιφθεί κάποτε γι αυτό;"
Η απάντηση είναι:
"Μαλάκας είμαι; και ποιός θα τραβάει κουπί μετά; Γιατί να μην ικανοποιήσω τον κάθε μούργο πολιτευτή που ζητάει ρουσφέτι για το μουρόχαυλο ανηψάκι του, για νάχω να ζητάω κι εγώ;"
Και περίμενε εσύ μετά, να μην του γυρίσει του μότορα κάποτε και να τα γράψει όλα στα τέτοια του.
Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια και αγαπητοί ιδιωτικοί υπάλληλοι, μην τσιμπάτε σε ανοησίες.
Κι όσοι απο σας έχετε εργαστεί σε πολυπληθείς ιδιωτικές επιχειρήσεις, σίγουρα τάχετε δεί κι εκεί.
Και τα ίδια κάνετε. Αντιρρήσεις του είδους, όχι, δεν μας παίρνει, δεν γίνονται δεκτές. Κάτι ξέρω κι εγώ...
mbiker
Καλημέρα Bernardina και καλώστην κι ας άργησε... Είναι λογικό ο στρατός μας να ράβεται στους κινέζους επειδή (σύμφωνα με απόρρητες πληροφορίες μου) το μαοϊκό μιλιτέρ στυλάκι θα φορεθεί πολύ τα επόμενα χρόνια (σε αποχρώσεις του σταχτί κυρίως). Μόνο να μη ζήσω να ξαναδώ τους μπάτσους με στολές Τσεκλένη (το Τσεκλενάκι μου, που έλεγε και η διαφήμιση) -μόνο αυτό παρακαλάω!
Κατά τα άλλα σε ποιον ελληνικό ιδιωτικό τομέα να δώσει παραγγελίες το δημόσιο; Είδαμε και την Άλτεκ που μας κρέμασε πατόκορφα...
ΜΒ, το όλο ζουμί είναι: τι ακριβώς θεωρούμε ως παραγωγικότητα στον δημόσιο τομέα και πως μπορούμε να την μετρήσουμε; Όποιος έχει απάντηση σ΄αυτή την ερώτηση αναλαμβάνω προσωπικά να τον υποστηρίξω μέχρι να γίνει υπουργός εσωτερικών, δημόσιας διοίκησης, αποκέντρωσης, συγκέντρωσης και τα πάντα όλα! Μη σου πω οτι αναλαμβάνω να του βρω και δουλειά κιόλας -και φανώ υπερβολικός!
Μήπως αν αντικαθιστούσαμε τον όρο παραγωγικότητα με τον όρο αποδοτικότητα ή αποτελεσματικότητα θα είχαμε καλύτερη εικόνα; Επειδή ο όρος παραγωγικότητα παραπέμπει στον τομέα της παραγωγής και όχι των υπηρεσιών. Ερώτηση κάνω, οικονομολόγος δεν είμαι, απλώς υφίσταμαι όπως όλοι μας την ελληνική πραγματικότητα όντας ταυτόχρονα κομμάτι της. Αν και δεν ανήκω ούτε στον ιδιωτικό ούτε στο δημόσιο τομέα -ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι είμαι ελεύθερη επαγγελματίας. Και λέω υποτίθεται γιατί εργάζομαι με δελτίο παροχής υπηρεσιών, ουσιαστικά κάνω δουλειά παραγωγής με εξαρτημένη σχέση, το δημόσιο μου παρακρατεί το είκοσι τοις εκατό της κάθε μου αμοιβής και μου επιστρέφει -ό,τι μου επιστρέψει αν μου επιστρέψει-, έως και ενάμιση χρόνο μετά, το ΤΕΒΕ με ξεσκίζει κάθε δίμηνο χωρίς να ρωτάει αν αρρώστησα, αν δούλεψα, αν είχα έσοδα βρε αδελφέ για να πληρώσω μια εφτακοσάρα ευρώπουλα, δεν γνωρίζω τι σημαίνει δώρο, άδεια, επίδομα, εφάπαξ, αποζημίωση... δεν ξέρω τι σημαίνει οχτάωρο, Κυριακή, αργία, διακοπές... Θα μου πεις καλά να πάθω, επιλογή μου ήταν. Και δεν θα έχεις άδικο. Όμως έβλεπα τι τραβούσε ως ευσυνείδητος άνθρωπος ο πατέρας μου που ήταν δημόσιος υπάλληλος (πέθανε με το βαθμό του λυκειάρχη), βλέπω τι τραβάνε οι φίλοι μου στον ιδιωτικό τομέα είτε ως υπάλληλοι είτε ως μικροί και ασήμαντοι επιχειρηματίες και είχα την ψευδαίσθηση οτι θα αξιοποιούσα αλλιώς το πτυχίο και τις σπουδές μου. Ας μην πω πώς τα αξιοποίησα γιατί είμαι ακόμα καινούργια εδώ και δεν θέλω να εκτεθώ!!! (λέμε τώρα...) Τράβα κουπί είλωτα και μη μιλάς, αφού τα ήθελε ο κώλος σου, κι όταν θα έρθει η ώρα να βγεις στη σύνταξη κατά τα ενενήντα πέντε σου, να δούμε αν θα υπάρχει ΤΕΒΕ να σε πληρώνει... Έτσι, για να έχετε και μια άλλη πτυχή της πραγματικότητας υπόψη...
Χμ, όχι. Αποδοτικότητα είναι μέγεθος που μετράται σε σχέση με προσδιορισμένη εκ των προτέρων παραγωγική διαδικασία. Αποτελεσματικότητα είναι μέγεθος που μετράται εφόσον έχουν οριστεί οι στόχοι της παραγωγής.
Εγώ ρωτάω για παραγωγικότητα -δηλαδή, ρωτάω "τι θέλουμε να παράγει το δημόσιο και πως θα το μετράμε αυτό;" Και οι υπηρεσίες έχουν παραχθέν προϊόν -απλά τυγχάνει να είναι άυλο (ας πούμε).
Κάνεις ένα μικρό λάθος σε όσα γράφεις: "το δημόσιο μου παρακρατεί το 20%" Σαν δημόσιος υπάλληλος θα σου πω οτι δεν έχω καμιά όρεξη, διάθεση, πρεμούρα να παρακρατήσω κάτι από κάποιον -απλά αυτές είναι οι εντολές που εκτελώ. Τις εντολές τις βγάζει η εκάστοτε κυβέρνηση, η οποία είναι και ο εργοδότης μου. Άρα -μην φορτώνουμε όλες τις στρεβλώσεις των ασφαλιστικών, φορολογικών κ.λ.π. συστημάτων στους δημόσιους υπάλληλους -δεν φταίνε αυτοί για τους νόμους που βγάζουν οι κυβερνήσεις!
Υ.Γ.: Να παρακαλάς να πεθάνεις δουλεύοντας, επειδή όταν θα βγούμε στη σύνταξη δεν θα υπάρχουν συντάξεις.
Παραγωγικότητα, μπορώ να εννοήσω το να βρλισκεσαι στην εργασία σου τουλάχιστον τις μισές ώρες του 8ώρου, να απουσιάζεις αφου χτυπήσεις κάρτα αν πράγματι έχεις κάποια επείγουσα κι αλυτη δουλειά κι όχι για να βολτάρεις για γκόμενες σκαι αγγουράκια στη λαϊκή, να διεκεραιώνεις κάποια αιτηση για οτιδήποτε σε αυθημερόν χρόνο,. να μην ζητάς χαρτζηλίκι για να το κάνεις αυτό, να αρκείσαι στα διδακτικά σου καθήκοντα εμτός του σχολείου, μα αν δεν βγαίνεις, βγάλε πρώτα καλούς μαθητές πρίν πάς στα ιδιαίτερα, να...να...να...
Ξέρω πως έτσι ξεκίνησαν όλοι, μα στην πορεία είδαν το φώς το αληθινό, να γι αυτό μόνο οι ίδιοι δεν φταίνει όπως προείπα.
Άλλωστε όπως είπε κι ο μέγας Μπακούνιν, όπως διάβασα κάπου, "δώσε απόλυτη εξουσία στον πιο ένθερμο επαναστάτη και σ ενα χρόνο θάχει γίνει χειρότερος απο τον Τσάρο.
Κι ο δημόσιος υπάλληλος, μόνο ένθερμος επαναστάτης δεν είναι, την απόλυτη εξουσία όμως, θαρρεί πως την έχει!
Οι επαναστάτες δημόσιοι υπάλληλοι, όσι απέμειναν, είναι παραγκωνισμένοι, ή απλά δεν ενσωματώθηκαν ακόμα.
Είπαμε...όσο βρίσκονται πάνω φαύλοι, έτσι θάναι.
Περιμένω να κρατήσεις το λόγο σου!!!!!!
mbiker
Ρε γιατρέ -τώρα αυτά που έγραψες θεωρείς οτι έχουν σχέση με την παραγωγικότητα; Χαχαχα.
Επαναδιατυπώνω την ερώτηση: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να παράγει το δημόσιο και ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΤΡΗΣΟΥΜΕ την παραγωγή του.
Καλέ μου, μάλλον εσύ κάνεις από κεκτημένη ταχύτητα ή ρεφλέξ ένα ΜΕΓΑΛΟ λάθος -ταυτίζεσαι από μόνος σου με αυτό που εγώ αποκαλώ δημόσιο. Θες να το πω κράτος για να συνεννοηθούμε; Εσύ είσαι υπάλληλός του, με ό,τι αυτό προϋποθέτει ή συνεπάγεται, δεν είσαι αυτός που χαράζει πολιτική, είσαι αυτός που την εκτελεί. Και το γνωρίζω πολύ καλά. Μάλλον δεν ήμουν σαφής: γενικώς και αορίστως δεν προσπάπτω σε κανέναν τίποτα. Σπανίως έχω πέσει στη λούμπα να τα βάλω όλα στο ίδιο τσουβάλι και μόνο σε στιγμές άκρατης οργής. Αντιθέτως -και ας μη με πετροβολήσουν μερικοί- έχω γνωρίσει δημοσίους υπαλλήλους -και μάλιστα στο απεχθέστερο κομμάτι του δημοσίου, την Εφορία- που ήταν τύποι και υπογραμμοί στη δουλειά τους ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Να το επαναλάβω; ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Έτσι, για να το εμπεδώνουμε.
ΥΓ. Είτε παρακαλάω είτε όχι να πεθάνω δουλεύοντας, αυτό θα γίνει. Κι ας δουλεύω απο τα είκοσί μου, παράλληλα με σπουδές, ενασχόληση με τα κοινά, οικογένεια και ό,τι άλλο κάνει ένας πολίτης που δεν θέλει να αισθάνεται παράσιτο και "άχθος αρούρης".
ΥΓ2. Ωστόσο, υπάρχουν υπάλληλοι του δημοσίου που έχουν απώτερο κίνητρο και όρεξη και διάθεση και πρεμούρα να χαρατσώνουν. Γνωρίζεις ασφαλώς, για παράδειγμα, ότι από τα πρόστιμα που βάζει η εφορία, το μισό ποσό πάει στο κράτος και το άλλο μισό στο ταμείο των εφοριακών που τροφοδοτεί ένα ειδικό επίδομά τους. Άρα οι συγκεκριμένοι έχουν κάθε λόγο να σου σβουράνε κατακέφαλα όσο μεγαλύτερα πρόστιμα μπορούν αφού το μισό θα μπει στην τσέπη τους... Εσύ δεν ξέρω σε ποιον τομέα του δημοσίου εργάζεσαι, αλλά επαναλαμβάνω, εγώ δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι. Ούτε όλοι οι άλλοι -εκτός δημοσίου- είναι άμεμπτοι και άσπιλοι. Μην τρελαθούμε τελείως...
ΥΓ3 "Τι θέλουμε να παράγει το δημόσιο και πώς μετράται αυτό". Ώχου μάνα μου, κι από πού ν' αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε!!!
Ναι -πέστο κράτος καλύτερα, επειδή λέγοντας δημόσιο εννοούμε ΚΥΡΙΩΣ τους υπαλλήλους.
Σαφώς υπάρχουν και έτσι και γιουβέτσι, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα και σαφέστατα ο κομπλεξάρας θα παραμένει κομπλεξάρας είτε μπάτσος γίνει, είτε δημόσιος υπάλληλος, είτε σουβλατζής, είτε βουλευτής της αριστεράς και της προόδου.
ΥΓ1: Δεν με κατάλαβες -ίσως να μην ήμουνα σαφής! Να προσεύχεσαι να πεθάνεις δουλεύοντας, επειδή, αν τύχει και σε βγάλουν στη σύνταξη θα πεθάνεις από την πείνα!
Υ.Γ.2: Αυτό με τους εφοριακούς που λες είναι συνδικαλιστική παραμύθα. Όντως διάφορες κλάνες του Δημοσίου χρησιμοποίησαν αυτή τη δικαιολογία του ποσοστιαίου επιδόματος σε σχέση με κάτι (π.χ. πετρέλαια, κλήσεις, πρόστιμα) αλλά μετά το πρώτο εξάμηνο εφαρμογής αντικαθιστούν το ποσοστό με ένα στάντερ ποσόν που το παίρνουν βρέξει χιονίσει (ο Θρύλος θα γαμήσει). Το μόνο επίδομα που παίρνουν (κάποιοι) εφοριακοί από τα πρόστιμα είναι το επίδομα "κάνω τα σταβά μάτια".
Υ.Γ.3: Από όπου κι αν αρχίσεις να απαντάς την ερώτηση πάω στοίχημα οτι θα σε βγάζω εκτός θέματος και ανεπαρκή (όχι εσένα -γενικά μιλάω και αναφέρομαι ακόμα και στους μανατζεροεπιστήμονες).
Πληζ, βγάλε με άσχετη και ανεπαρκή, γουστάρω γιατί διορθώνομαι!
(Έλα, τουλάχιστον ας μη χάνουμε το χιούμορ μας...) Πρώτα πρώτα δηλώνω εξαρχής και από μόνη μου άσχετη και ανεπαρκής στο ζήτημα. Δεν έχω τα φόντα να θεωρητικολογήσω, ως αποδέκτης μιας κατάστασης μπορώ να μιλήσω μόνο. Καταρχάς ίσως θα είχε κάποια χρησιμότητα να διαιρέσουμε τον δημόσιο τομέα σε άυλο και... πώς να το πω; Υλικό; Και εξηγούμαι: θαρρώ πως είναι άλλο πράγμα μια δημόσια (κρατική;) επιχείρηση που παράγει κάτι χειροπιαστό -ας πούμε μπρίκια-, άλλο π.χ ένα δημόσιο νοσοκομείο ή ένας φορέας που ασφαλτοστρώνει δρόμους για λογαριασμό του ΥΠΕΧΩΔΕ (δεν θυμάμαι πώς λέγεται τώρα, ένα μακρυνάρι είναι)και άλλο μια υπηρεσία που διεκπεραιώνει κάποιο έργο (κακή(!) ώρα η εφορία). Απλοϊκός ο διαχωρισμός; Μπορεί. Πάντως σε όλα αυτά υποθέτω ότι πρέπει να υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής που έχει να κάνει με τη λειτουργικότητά τους, το κόστος και γενικά την εύρυθμη λειτουργία τους αλλά και κάποια επιμέρους γνωρίσματα που αφορούν την κάθε περίπτωση. Τα πάω καλά ως εδώ ή λέω μαλακίες; Περιμένω feedback για να συνεχίσω ακάθεκτη (τώρα που βρήκα βήμα της έβαψες! χε χε)
Σαφώς και θα βγεις άσχετη και ανεπαρκής, εφόσον δεν υπάρχει (εγώ τουλάχιστον δεν έχω βρει όσο κι αν έχω ψάξει) άνθρωπος, σχετικός και επαρκώς τεκμηριωμένος αναφορικά με τον δημόσιο τομέα -σε επίπεδο επιστημονικής έρευνας στην Ελλάδα. Κι αυτό συμβαίνει επειδή κανένας δεν το έχει ψάξει το ζήτημα, καμιά εργασία δεν έχει γίνει σχετικά.
Λοιπόν, επειδή ζούμε στην Ελλάδα και όχι στην Κούβα -ως δημόσιο τομέα θα θεωρήσουμε αυτόν που παράγει καθαρά υπηρεσίες, όχι αυτόν που φτιάχνει μπρίκια, ούτε αυτόν που στρώνει δρόμους (που έτσι κι αλλιώς το κάνουν ιδιώτες εργολάβοι). Υπηρεσίες είναι τόσο αυτό που γίνεται στα νοσοκομεία, στις πυροσβεστικές και στα σχολεία, όσο κι αυτό που γίνεται στις εφορείες και τις πολεοδομίες.
Για πήγαινέ το παρακάτω τώρα αν μπορείς, χαχαχα.
Ρε συ μη με κοντράρεις γιατί πεισμώνω! Και γιατί σε χαλάσανε τα μπρίκια; Κάποτε δηλαδή που, λόγου χάρη, ένα παράδειγμα από το σωρό τσιμπάω, χτίζαμε και επισκευάζαμε σκαριά -πριν αποχαιρετήσουμε τη ναυπηγοεπισκευαστική που ξέραμε, ας είναι καλά ΚΑΙ οι συνδικάλες-, κάτι σαν να φτιάχναμε μπρίκια δεν ήτανε; Γιατί μου το γυρνάς μόνο στο άυλο; Πρέπει να είμαστε Κούβα για να παράγουμε κάτι υλικό γαμώ το κέρατό μου; (Μη σε χαλάει το ύφος, δεν είναι θυμός, είναι πάθος, χε χε...) Κι εν πάση περιπτώσει, όλα τα άλλα που αναφέρεις, σε μια δημοκρατική ευνομούμενη κοινωνία (ποιος ήρθε;;; πού κοιτάω;;;) δεν θα έπρεπε να λειτουργούν με γνώμονα αυτά που προανέφερα -δηλαδή τη μέριμνα για τον πολίτη- ανταποδίδοντας στον ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ, που τα συντηρεί με τον ιδρώτα και το αίμα του πολλές φορές, αυτά για τα οποία θεσπίστηκαν; Χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, χωρίς ρεμούλες, χωρίς μίζες, χωρίς φακελάκια, χωρίς ρουσφέτια, χωρίς πουστιές. Αμείβοντας παράλληλα τους εργαζόμενους σ' αυτούς τους φορείς σύμφωνα με το έργο τους έτσι ώστε ο υπάλληλος να διατηρεί όχι μόνο το βιοτικό του επίπεδο αλλά (ίσως κυρίως και) την αξιοπρέπειά του. Δηλαδή σε άλλες χώρες ΓΙΑΤΙ γίνεται; Οι Φιλανδοί επιστρέφουν στο κράτος τους σε μορφή φόρων ένα τεράστιο ποσοστό των εισοδημάτων τους αλλά δες τι παίρνουν σε αντάλλαγμα γι' αυτό. ΤΑ ΠΑΝΤΑ μεγάλε! Μήπως λοιπόν είναι καιρός να μιλήσουμε για μια ηθική της ευθύνης, όπως λέει και η Μυριάμ Ρεβώ ντ' Αλλόν;
Τώρα είμαι σε καλό δρόμο ή πάλι λέω παπαριές;
Μωρέ ούτε τα μπρίκια, ούτε οι κορβέτες με χαλάνε... Απλά τ΄αφήνω απέξω επειδή είναι εκτός θέματος, αφού δεν παράγει προϊόντα, μόνο υπηρεσίες παράγει ο Δημόσιος Τομέας στην Ελλάδα, τι να κάνω δηλαδή; Εγώ φταίω; Και ναι πρέπει να είμαστε Κούβα (ή να θέλουμε να γίνουμε Κούβα) για να κοινωνικοποιήσουμε τη γραμμή παραγωγής -πράγμα που δε με χαλάει καθόλου, αλλά δεν ανταποκρίνεται και στις προσδοκίες της Ελλάδας -έτσι;
Ωραία όσα μου γράφεις, είναι ποιητικώς σωστά αλλά δεν μπορώ να τα μετρήσω, άρα μου είναι άχρηστα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το μόνο που μπορώ να διαχειριστώ κάπως είναι αυτό που λες: τη μέριμνα για τον πολίτη. Ας υποθέσω λοιπόν οτι το δημόσιο θα πρέπει να λειτουργεί ΜΕ ΒΑΣΗ την μέριμνα για τον πολίτη (το πάω λίγο πιο δίπλα από το τι υπηρεσίες πρέπει να παράγει). Λοιπόν, ποια είναι αυτή η μέριμνα; Να κάνει τα στραβά μάτια όταν καταπατείται δάσος προκειμένου να αποκτήσει ένα σπίτι ο πολίτης ή να τον αφήνει άστεγο προκειμένου να προστατεύσει το μέλλον των μελλοντικών πολιτών; Απλή ερώτηση -για παράδειγμα, έτσι;
Και επίσης σε ποιες διαχρονικές ηθικές αρχές θα στηριχτεί αυτή η μέριμνα;
Μην με πας στο τι θα πρέπει να δικαιούνται οι πολίτες από το κράτος επειδή θα μπλέξουμε.
ένα καλό παράδειγμα μέριμνας θα ήταν το κράτος που δεν εξωθεί τον πολίτη στο να αυθαιρετεί προκειμένου να έχει μια στέγη πάνω από το κεφάλι του αλλά ούτε να τον καρατομεί για το δελτίο των οχτώ -δηλαδή για το θεαθήναι- όταν το κάνει. Ένα σωστό κράτος οφείλει να ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ και να ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ, όχι να θεραπεύει με ημίμετρα-ασπιρίνες ή αντίθετα με καρατομήσεις που το αφήνουν έκθετο στην υποψία της σκοπιμότητας... Και φυσικά να μην αφήνει ατιμώρητο οποιον παρανόμησε όχι από ανάγκη επιβίωσης αλλά επειδή έτσι γούσταρε, με τη συνενοχή του πολεοδόμου που του έδωσε την άδεια και της ΔΕΗ που του έβαλε ρολόι... Μίλησα πριν για την ηθική της ευθύνης. Αυτή είναι νομίζω η μόνη που μπορεί να λειτουργήσει, αλλιώς η ηθική εκπίπτει σε ηθικολογία και συνθήματα του κώλου σε στυλ που είδαμε πού οδήγησαν... Φίλε, η συζήτηση είναι μεγάλη και από εκείνες που με ντοπάρουν κανονικά και θα ήθελα πολύ να τη συνεχίσουμε. Δικό σου είναι το μπλογκ, εσύ λες αν αυτο είναι εφικτό ή όχι. Πάντως πάρε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλιαράκι της κυράς που προανέφερα, αν δεν το έχεις ήδη: λέγεται Πρέπει η Πολιτική να γίνει Ηθική; και είναι πολύ ενδιαφέρον...
υγ. Και φυσικά στο πνεύμα της πρόβλεψης και της πρόληψης, ειδικά ως προς το στεγαστικό, δεν θα συμπεριλάμβανα ΠΟΤΕ το μέτρο της αντιπαροχής που γάμησε όλες τις πόλεις της Ελλάδας και κυρίως την πρωτεύουσά της. Κι άλλοι λαοί έπρεπε να επιβιώσουν μετά τους πολέμους αλλά δεν ξέσκισαν το παρελθόν τους για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους...
Ο μότορας είπε
"τι ακριβώς θεωρούμε ως παραγωγικότητα στον δημόσιο τομέα και πως μπορούμε να την μετρήσουμε;"
Ο άλλος μότορας (εγώ, ο καλός, ο προηγούμενος ήταν ινδιάνος), απάντησε
"Παραγωγικότητα, μπορώ να εννοήσω το να βρλισκεσαι στην εργασία σου τουλάχιστον τις μισές ώρες του 8ώρου, να απουσιάζεις αφου χτυπήσεις κάρτα αν πράγματι έχεις κάποια επείγουσα κι αλυτη δουλειά κι όχι για να βολτάρεις για γκόμενες σκαι αγγουράκια στη λαϊκή, να διεκεραιώνεις κάποια αιτηση για οτιδήποτε σε αυθημερόν χρόνο,. να μην ζητάς χαρτζηλίκι για να το κάνεις αυτό, να αρκείσαι στα διδακτικά σου καθήκοντα εμτός του σχολείου, μα αν δεν βγαίνεις, βγάλε πρώτα καλούς μαθητές πρίν πάς στα ιδιαίτερα, να...να...να...
"
Ο ινδιάνος μότορας, έκανε δηλώσεις
"Όποιος έχει απάντηση σ΄αυτή την ερώτηση αναλαμβάνω προσωπικά να τον υποστηρίξω μέχρι να γίνει υπουργός εσωτερικών, δημόσιας διοίκησης, αποκέντρωσης, συγκέντρωσης και τα πάντα όλα! Μη σου πω οτι αναλαμβάνω να του βρω και δουλειά κιόλας -και φανώ υπερβολικός!
"
Περιμένω την καρέκλα του υπουργού ωσονούπω!!
Κέρδισα!
mbiker
Ά, η απάντηση στο πως μπορούμε να τη μετρήσουμε, περιέχεται στα να...να...να...του σχολίου χαχαχαχαχα
mbiker
[είχα γράψει "συνθήματα του κώλου σε στυλ "σεμνά και ταπεινά"" αλλά το δεύτερο σκέλος, δεν ξέρω γιατί, το έφαγε...]
Νομίζω πως για να μετρήσει κανείς την παραγωγικότητα του Δημόσιου πρέπει πρώτα να ορίσει τις υπηρεσίες που οφείλει από το κοινωνικό του συμβόλαιο (ακόμα και σε συνθήκες εντελώς ασύδοτης αγοράς)να παρέχει ένα κράτος στον πολίτη του. Δεν με ενδιαφέρει εδώ η ατομική παραγωγικότητα του κάθε δημόσιου υπάλληλου (ή καλύτερα λειτουργού) αφού το πως παρέχεται αυτό το συνολικό ποσό και η ποιότητα αυτών των υπηρεσιών θα έπρεπε να είναι το απόλυτο ομαδικό έργο και μόνο έτσι μπορεί να μετρηθεί.
Για να προστατευθεί το δικαίωμα μου, ως πολίτη, στην ζωή (που έχουμε γαμηθεί να το ορίζουμε ως κορυφαίο)θα πρέπει καθημερινά να λειτουργούν συντονισμένα μια σειρά από επιμέρους υπηρεσίες ασφάλειας, περίθαλψης, εκπαίδευσης, πρόνοιας κλπ.
Κατά τον ίδιο τρόπο, ακόμα και στους τομείς που το Κράτος αφήνει στην αγορά, θα έπρεπε να διατηρεί το δικαίωμα να ορίζει σοβαρά το ρυθμιστικό του πλαίσιο. Κι αυτό, αντίθετα με την νεοφιλελεύθερη άποψη, δεν θα ήταν εις βάρος της οικονομίας γιατί όπως απέδειξε και η τελευταία κρίση η αγορά δεν αυτορρυθμίζεται, ούτε για πλάκα. Πιο εύκολα απορρυθμίζεται, χωρίς πλαίσιο, παρά αυτορρυθμίζεται. Την εποχή που λειτουργούσε η διατίμηση ούτε λιγότερα μαγαζιά υπήρχαν, ούτε ο μικροεπιχειρηματίας (καφετζής, ταβερνιάρης) την έβγαζε χειρότερα από σήμερα. Και αν την έβγαζε χειρότερα, μπορούσε να αλλάξει δουλειά.
Δυστυχώς, το απόλυτο συλλογικό έργο που θα μετρούσε την παραγωγικότητα του Κράτους, στην Ελλάδα δεν υπάρχει (στην Φινλανδία ακούω ότι υπάρχει, αλλά δεν το ξέρω από πρώτο χέρι). Επίσης στις χώρες που ξέρω (Γερμανία, Γαλλία) ενώ δεν υπάρχει ουσιαστικά και καθολικά διατηρεί πάντα την επίφαση ενός συστήματος που λειτουργεί για ένα σημαντικό μέρος της Κοινωνίας και έτσι διασώζεται ακόμη.
Εδώ ούτε αυτή η επίφαση υπάρχει, όλα μπάζουν από παντού, γιατί στην ουσία - φοβάμαι που το λέω - δεν υπάρχει καν συγκροτημένη κοινωνία, τουλάχιστον από τον Εμφύλιο και μετά.
Το σχόλιο έχει ξεφύγει τελείως (πάλι) αλλά ο μοτοσακός ξέρει ότι δεν έχω καμιά ικανότητα συνέχειας στα "θεωρητικά". Από τους υπόλοιπους, ζητώ συγνώμη για την ταλαιπωρία...
Bernardina -καλά όλα αυτά που γράφεις βρε παιδί μου αλλά δεν μου δίνεις μετρήσιμα μεγέθη. Η όλη μου προσπάθεια είναι να βρω κάτι για να μετράω την παραγωγή υπηρεσιών στον δημόσιο τομέα κι έτσι να μπορέσω αύριο να έχω καλύτερη ή/και μεγαλύτερη παραγωγή. Εσύ μου λες για το τι πρέπει να κάνει ένα κράτος, εγώ σε ρωτάω τι πρέπει να κάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Το μαγαζί εδώ πέρα (το μπλογκ ντε) είναι ανοιχτό για κάθε είδους συζήτηση κι αυτό το καθορίζουν οι σχολιαστές όχι εγώ. Άλλωστε κι εγώ στα σχόλια -σχολιαστής είμαι.
Πρόσεχε μόνο όταν κάνεις μεγάλα σχόλια να τα σώζεις πριν τα στείλεις γιατί έχει μια τάση ο μπλόγκερ να τα εξαφανίζει (το ΄χω πάθει!)
ΜΒ -αυτά που λες δεν είναι παραγωγικότητα, είναι κανονική εργασιακή συμπεριφορά. Εγώ ρωτάω ΤΙ πρέπει να παράγει ο δημόσιος υπάλληλος, ΤΙ δουλειά πρέπει να κάνει και με βάση ποια κριτήρια θα τη θεωρήσουμε επιτυχημένη ή όχι. Το να είναι ο υπάλληλος στο πόστο του και να κάνει τη δουλειά του είναι προφανές και δεν χωράει συζήτηση.
Αν η μονάδα μέτρησής σου είναι το να-να-να ή σε τσόντες αναφέρεσαι ή σε ποπ συγκρότημα της δεκαετίας του '50, χαχαχαχα.
ΠΚ πλησιάζεις αλλά ο ανθρωπισμός σου σε κάνει να απομακρύνεσαι. Σαφώς θα πρέπει για να μετρήσουμε πρώτα να ΟΡΙΣΟΥΜΕ. Τι πράγμα; Μα το τι ζητάμε από τον δημόσιο τομέα -τι δουλειά θέλουμε να κάνει. Το κοινωνικό συμβόλαιο είναι κάπως ασαφές σχετικά επειδή δεν κάνει αξιολόγηση -άρα, αυτή την αξιολόγηση θα πρέπει να την κάνουμε εμείς. Και δεν με νοιάζει αν αυτή η αξιολόγηση αναφέρει οτι το συμφέρον των εταιρειών είναι σημαντικότερο από το συμφέρον των ανθρώπων -ΑΛΛΑ ΑΣ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ, έστω κι αυτό!
Ρε ίζι ράιντερ, let me sleep on it γιατί είναι γκράντε ζήτημα και με ενδιαφέρει αλλά έχω θολώσει από τη δουλειά τώρα -άσε που πρέπει να δουλεύω μέχρι το βράδυ- και δε μπορώ να σκεφτώ καθαρά. πάντως θα επανέλθω (αυτό είναι απειλή,όχι προειδοποίηση, χε, χε..) Και ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία. Όχι, δεν την κάνω με πλάγια πηδηματάκια, αλήθεια έχω πολλή δουλειά. Ελεύθεροι επαγγελματίες είμαστε, όχι... δημόσιοι υπάλληλοι. χεεεεχεεε
Φιλιά.
Λυπάμαι που σας το θυμίζω, μα σε λίγους μήνες, οι δημόσιοι υπάλληλοι ίσως να ψάχνουν τρόπους να μπουκάρουν στα μαγαζά των ελευθερων επαγγελματιών-όσα απ αυτά δεν θάχουν κλείσει, γτια πλιάτσικο.
Γιατί αυτό που φοροδιαφεύγει απ το τσερβέλο κάθε αυτοαπασχολούμενου, είναι το οτι υπάρχει, επειδή ακριβώς υπάρχουν (υπήρχαν) οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Η καθόλου ευκατοφρόνητη αυτή σιγουριά του βρέξει-χιονίσει ο μισθός τρέχει, σε συνδυασμό με την όχι κι άσχημη (σε σύγκριση πάντα με τον ιδιωτικό τομέα αμοιβή), έκανε μάγκες πολλούς αυτοαπασχολούμενους, οι οποίοι αχάριστοι ως είθισται, δεν έχαναν ευκαιρία να λοιδωρούν αυτούς που τους έκαναν τζίρο.
Πολύ θάθελα να δω τα μούτρα αυτών που πουλούσαν κινέζικα σε ιλουστρασιόν συσκευασία σε δεκαπλάσιες τιμές στην Τσιμισκή (οι ίδιοι τώρα δεν ξεπερνούν τα 15 ευρώ στα είδη τους), επειδή υπήρχαν οι αμετροεπείς δημόσιοι υπάλληλοι που έκαναν τις πιστωτικές σημαία τους και τη βλακεία ιδεολογία τους και οι οποίοι τέλειωσαν πιά.
Να δώ που θα πουληθούν οι καγιέν, τώρα που οι μικροτσούτσουνοι θα μετρούν το πορτοφόλι τους και θα το βρίσκουν πιο μικρό απ το πουλί τους.
Αν και τείνω να πιστέψω, πως μάλλον δεν θάχουν και μεγάλο πρόβλημα, μια και όλα αυτά τα χρόνια των παχιών αγελάδων, έκαναν μπάζες για 10 ζωές.
Ο εμπορικός κόσμος πάντως είν αυτός, που εγώ προσωπικά, δεν λυπάμαι καθόλου.
Είδωμεν...
mbiker
Βερναρδινα, αλίμονο φιλενάδα -με την ησυχία σου! Εδώ μας έχει βγει το αγγούρι από το στόμα λόγω δουλειάς εμάς των δημοσίων -φαντάζομαι τι γίνεται μ΄εσάς εκεί έξω... Θα περιμένω λοιπόν (κι αυτό απειλή είναι -μη νομίζεις!)
ΜΒ, συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου και χέστηκα ομοίως για τον εμπορικό κόσμο και την κρίση που περνάει. Γιατί; Επειδή:
1. Τόσα χρόνια με βρίζουν χαραμοφάη.
2. Κάνανε χαρούλες που μου κόψανε το μισθό.
3. Μου πουλάνε με κέρδος 200%.
4. Τα λεφτά μου που τα αρπάζουν τα κάνουν πισίνες, τζιπάκια, σαμπάνιες και πουτάνες.
Μαγκιά τους, γλεντήσανε -στ' αρχίδια μου, ας πάνε να γαμηθούν τώρα.
Επειδή εγώ ποτέ δεν γλέντησα (δημόσιος υπάλληλος) και πληρώνω κι από πάνω!
Κι επειδή χειρότεροι και από τους καπιταλιστές είναι αυτοί που δεν έχουν δεύτερο βρακί αλλά την έχουν δει δεζάμπλουτοι.
Συμφωνώ με PiKei και συμφωνώ και με τον 'ανθρωπισμό' του σχολίου.
Επιστημονικές μετρήσεις αποδοτικότητας/αποτελεσματικότητας στο δημόσιο τομέα υπάρχουν (και από σοβαρά μαγαζιά) και ουσιαστικά μετράνε τα χρήματα που μπαίνουν στο δημόσιο και πόσο τιμολογούνται οι υπηρεσίες που βγαίνουν. Απλώς πρόκειται για 'οικονομικές' μετρήσεις που δεν είναι 'κοινωνικά' κατανοητές ή δείχνουν να απέχουν πολύ από αυτό που ζούμε όταν π.χ. πηγαίνουμε σε ένα νοσοκομείο. Και εδώ συμφωνώ ότι πρέπει να ορίσουμε το τι εννοούμε. Γιατί άντε να εξηγήσεις στους Φινλανδούς που λέγατε πριν τι σημαίνει φροντιστήριο. Χωρίς ενιαία βάση συνεννόησης δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις ή μετρήσεις.
Αλλά σε παρακαλώ, αυτό το "εμείς" που θα κάνουμε την αξιολόγηση, ποιοι είμαστε; Εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι θα αυτοαξιολογηθούμε, εμείς το ελληνικό κράτος θα δημιουργήσουμε επιτροπές αξιολόγησης, εμείς οι πολίτες θα αξιολογήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες και...;;
Κουμπάρα, για να κάνεις μέτρηση αποδοτικότητας πρέπει να ορίσεις πρώτα το προϊόν που παράγεις. Για να σου κάνω μια αναγωγή, οι μετρήσεις αποτελεσματικότητας/ αποδοτικότητας (cost/benefit που ούτε και τέτοιες υπάρχουν για το ελληνικό δημόσιο) σε ένα εργοστάσιο που δεν γνωρίζουμε αν παράγει παπούτσια, αυτοκίνητα ή πλαστικά -δεν έχουν καμιά αξία.
Σαφώς λοιπόν σε δεύτερο στάδιο μιλάμε για "οικονομικές" μετρήσεις, αλλά σε πρώτο στάδιο χρειάζεται να έρθουν οι "κοινωνικές επιστήμες" και να οριοθετήσουν το αντικείμενο της μέτρησης.
Δηλαδή -τι παράγει το δημόσιο και τι θέλουμε ΕΜΕΙΣ να παράγει; Αυτό το ΕΜΕΙΣ το αφήνω φλου γιατί αφορά τον παραγγέλνοντα τη μελέτη. Πέστον κράτος, πέστον συνδικαλιστικές οργανώσεις, πέστον Άιρον Μαν -λίγο με αφορά για την ώρα.
Οι άλλοι ΕΜΕΙΣ που ρωτάς -αυτοί που θα κάνουμε την αξιολόγηση -είναι σε πρώτη φάση οι ΕΜΕΙΣ παραγγέλνοντες και σε δεύτερη φάση οι ΕΜΕΙΣ αξιοποιούντες τα αποτελέσματα της έρευνας. Μπορείς σε ενδιάμεση φάση να το δεις και σαν ΕΜΕΙΣ επιστήμονες -δε με χαλάει.
Καλημέρα, εδώ είμαστε και πάλι. Βρε μοτοσακέ, κάτι τέτοια σαν το προ-προηγούμενο σχόλιό σου λες (για τον εμπορικό κόσμο, ντε) και έχει πάρει ανάποδες μαζί σου ένας σκοτσέζος που κρατάει ημερολόγια;; Τώωωρα, κατάλαβα! Χμμμμ. Στο προκείμενο τώρα: βρε μήπως ο δ.υ να κάνει τη δουλειά για την οποία ορίστηκε και προσλήφθηκε χωρίς σάλια-μύξες; Πχ, γνωστός πήγε προχτές το 9χρονο παιδί του στο Παίδων με κατακομματιασμένο χέρι από πτώση. ο γιατρός: "εεεε, χχμμ, δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει, να δούουμε..." ο πατέρας: "τι να δούμε γιατρέ; Τι ακριβώς εννοείτε; τι θέλετε;" ο γιατρός: "πεντακόσια ευρώ". Και φυσικά ο ταλαίπωρος πατέρας που άκουγε το παιδί του να σφαδάζει από τους πόνους, αντί να του δώσει πεντακόσιες μπουνιές, πεντακόσιες κλωτσιές και πεντακόσιες ροχάλες στη μούρη για να 'χει να πορεύεται, του τα έσκασε κανονικά γιατί τον είχανε διώξει από δύο άλλα νοσοκομεία με τη δικαιολογία της αναρμοδιότητας. Λοιπόν, ποιος είναι ο έμπορας σ' αυτή τη μικρή και πολύ γνωστή ιστορία; Κι επειδή χτες μιλούσαμε για μέριμνα, θα αναθεματίσεις τον πατέρα που χρημάτισε; Αναθεμάτισέ τον και θεωρητικά καλά θα κάνεις. Να αναθεματίσεις το "γιατρό" που ζήτησε την πεντακοσάρα; Αναθεμάτισέ τον και κάν' τον και τόπι στο ξύλο για να το 'φχαριστηθείς. Αλλά κυρίως αναθεμάτισε ένα κράτος (my ass)που όχι μόνο του επιτρέπει, αλλά και τον εξωθεί στο να χρηματίζεται. Ας του έδινε πέντε χιλιάρικα μισθό, δεν θα είχα καμιά αντίρρηση. Όμως: ο συγκεκριμένος είναι δημόσιος υπάλληλος. Κάνει (;) την δουλειά για την οποία προσλήφθηκε -άρα ας πούμε ότι καλύπτεται το κομμάτι της παραγωγικότητας- αλλά όχι με έννομο τρόπο, όχι με τον τρόπο που προβλέπεται από τους κανονισμούς που διέπουν την υπηρεσία του. Φτωχό παράδειγμα, αλλά με την ίδια μέθοδο λειτουργεί όλο το φάσμα του δημόσιου τομέα. Αν σας παρέθετα τα παραδείγματα που ξέρω μόνο από πρώτο χέρι θα ξημερωνόμασταν -το ίδιο ασφαλώς έχει συμβεί σε όλους μας. Κι αν νομίζεις, μοτοσακέ, ότι αυτό είναι άσχετο με το ερώτημα που έβαλες, μάλλον βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα. Τώρα κάπου στο ενδιάμεσο υπάρχουν και κάποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, φαντάζομαι, αλλά πιστεύω ότι εκεί χωλαίνει ακόμα χειρότερα το σύστημα γιατί βάζουμε λύκους να φυλάνε αλεπούδες -επειδή πρόβατα είναι μόνο μερικοί ταλαίπωροι που κάνουν τη δουλειά ολονών και στο καπάκι τους λενε και μαλάκες... Θα επανέλθω γιατί το παρατράβηξα -κι επειδή σίγουρα πάλι θα με βγάλεις εκτός θέματος. Χε χε...
ΥΓ. Σας αφήνω για λίγο, πάω εφορία να πληρώσω το ΦΠΑ μου και επανέρχομαι...
Bernardina το σχόλιο για τον εμπορικό κόσμο το ξεκίνησε ο άλλος ο ρεμάλης κι εγώ είπα τη γνώμη μου -τι να κάνω δηλαδή; Να το ρίξω στα ευγενικά ψέμματα; Για τον άλλο που λες τον Μακμάνους -μάλλον έχει πάθει εμμηνόπαυση ή κάτι σχετικό, γιατί με βρίζει αβέρτα κουβέρτα και στο άσχετο -ανάβυσσος ο ψυχισμός του ανθρώπου!
Τώρα, στο θέμα μας:
Εγώ ρωτάω πώς θα ορίσουμε το προϊόν που παράγει (ή θα έπρεπε να παράγει) το Δημόσιο κι εσύ μου λες περί παρανομιών! Δηλαδή, πάλι εκτός θέματος, χεχεχε.
Αλλά τέλος πάντων -να το δούμε και το παράδειγμα που λες. Εκεί λοιπόν, ο πατέρας του παιδιού και ο γιατρός παρανομούν και θα έπρεπε να περάσουν από δίκη για δωροδοκία και δωροληψία -έτσι λέει ο νόμος. Και οι δημόσιοι υπάλληλοι είμαστε υποχρεωμένοι να κινούμαστε εφαρμόζοντας τον νόμο.
Αλλάζω λοιπόν την ερώητηση, έτσι για να ευθυμίσουμε και λόγω του παραδείγματός σου: το προϊόν που παράγουν οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να είναι σύννομο ή όχι; Απάντα σε αυτό τώρα.
Ήρθα! Μόλις αποχαιρέτησα με λυγμούς κάτι ευρωπουλάκια και αισθάνομαι ένα ξαλάφρωμα γιατί ξέρω ότι θα πάνε υπέρ βωμών και εστιών (ποσο μαλάκας μπορεί να είναι ένας άνθρωπας...) Ρε Κάπτεν Αμέρικα, να σου αντιστρέψω ελαφρώς το ερώτημα; Παράδειγμα βού. Η αδελφή μου δούλευε οχτώ χρόνια στην εθνική στατιστική υπηρεσία με διαρκείς ανανεώσεις σύμβασης και... κρατήσου.. ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ. Που παναπεί ότι ο ίδιος ο κράτος παρανομούσε και έκλεβε τον εαυτό του αλλά αυτός που την πλήρωσε τελικά τη νύφη ήταν ο πολίτης - αδελφή μου και πολλά άλλα παιδιά που έχασαν οχτώ χρόνια από την εργασιακή ζωή τους και στο τέλος απολύθηκαν ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ. Αυτό έγινε πριν κάμποσα χρόνια. Πρόσφατα, ο παπάρας είπε πως το νόμιμο είναι και ηθικό, γαμώντας την έννοια και του νόμιμου και του ηθικού, αλλά από πορωμένες πολιτικές συνειδήσεις τι άλλο να περιμένει κανείς. Αν σ' αυτή τη χώρα συζητάμε ακόμα για το αν το προϊόν που παράγουν οι δημόσιοι -και όχι μόνο...- υπάλληλοι πρέπει να είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ σύννομο... τι να πω. Φαίνεται πως πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι από τα αυτονόητα που τα θεωρούσαμε δεδομένα και απαντημένα. Και μην ακούσω τώρα καμιά παπαριά του στυλ νόμος είναι το δίκιο του εργάτη γιατί θα πάθω οξεία ταπηροκρανίωση και θα έχεις το κρίμα στο λαιμό σου...
υγ. όσο για τον σκοτσέζο, παρηγορήσου -δεν είσαι ο μόνος που βρίζει αβέρτα κουβέρτα. Μια ψιλο-εμμονική συμπεριφορά την έχει. κάποια στιγμή αναρωτήθηκα κι εγώ για τον ψυχισμό του κι επειδή ο δικός μου δεν πολυαντέχει πια άλλες αλλοπροσαλλοσύνες (τουλάχιστον να έχουν μια έστω και σουρεαλιστική βάση) είπα να κόψω τις επισκέψεις κατά κει... αυτά φορ δε ρέκορντ.
Bernardina -καλά, μην κάνεις έτσι! Εδώ εγώ ο μαλάκας πλήρωσα μια δόση περισσότερη κατά λάθος πέρσι στην Εφορία και μάντεψε αν θα μου τη δώσουν πίσω φέτος!
Παρακάτω -από δω μου το πας, από κει μου το φέρνεις, μια απάντηση δε μου δίνεις! Μια με αδικίες του συστήματος, μια με παρανομίες, μια με τον Βουλγαράκη -δεν είναι εκεί το θέμα μου!
Και να σου εξηγήσω την παράπλευρη ερώτηση που σου έκανα παραπάνω για να καταλάβεις τι εννοώ:
-Αν οι πράξεις των δημοσίων υπαλλήλων θα πρέπει να είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ σύννομες, αυτό σημαίνει οτι το παιδάκι που το πήγαν με σπασμένο χεράκι στο νοσοκομείο έπρεπε να το αφήσουν να σφαδάζει μέχρι να φτάσει η σειρά του, επειδή ο νόμος προβλέπει εξαιρέσεις μονάχα αν κινδυνεύει ανθρώπινη ζωή.
-Αν οι δημόσιοι υπάλληλοι δικαιούνται να κάνουν διασταλτική ερμηνεία του νόμου (ή και καμιά ψιλοπαραβασούλα) ανάλογα με την κρίση τους, ποιος μου εγγυάται οτι θα το έκαναν αυτό για να φτιάξουν το χεράκι του πιτσιρικιού του παραδείγματος και όχι π.χ. για να αποκομίσουν όφελος;
(Μην το πάρεις κατά γράμμα το παράδειγμα -σχηματικά μιλάω).
Η ερώτηση παραμένει -πρέπει υποχρεωτικά οι πράξεις των Δημοσίων Υπαλλήλων να είναι σύννομες;
Υ.Γ.: Για τον Μακμάνους -χέστηκα αν βρίζει γενικότερα, απλά μου έκανε εντύπωση που έβριζε εμένα. Τον ρώτησα γιατί, με ξανάβρισε αντί να μου απαντήσει -στ΄αρχίδια μου παρακάτω. Τέλος πάντων, δεν έχω όρεξη να σχολιάζω το τι κάνει ο καθένας (κι αν δεν αναφερόσουν στο βρισίδι που τρώω εκεί πέρα δεν επρόκειτο να το θίξω εγώ) -οπότε ας το αφήσουμε το όλο θέμα.
καλά, γαμάτο το brainstorming και μ' έχεις φτιάξει κανονικά! Τι κρίμα που σε λίγο θα πρέπει να ξαναφύγω -ας όψεται η επιβίωση. Λοιπόν στα γρήγορα και thinking on my feet, εφόσον υπάρχει θεσμικό πλαίσιο που καθορίζει τους κανόνες του συστήματος αξιών και τιμωρεί αναλόγως την παράβασή τους ας συμφωνήσουμε καταρχάς και καταρχήν (άλλο το 'να άλλο τ' άλλο) ότι αυτοί πρέπει να ακολουθούνται. Άρα ένα α ν θ ρ ω π ι σ τ ι κ ό πλαίσιο θα όφειλε να προβλέπει ότι πχ ένα παιδί που σφαδάζει από τους πόνους ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ από κάποιον άλλο που μπορεί να περιμένει λιγάκι παραπάνω και η παραβίαση της προτεραιότητας να μη θεωρείται έκνομη. Άλλωστε μην υποτιμάς καθόλου την αξία της μεταξύ μας συνεννόησης γιατί τότε πάει η κοινωνία, απανθρωπίστηκε τελείως. Ομως (και τώρα θα γίνω ποιητική και θα τσατιστείς...) συνήθως οι άνθρωποι γλιστρούν ανάμεσα στις χαραμάδες που μένουν μεταξύ αυτών των κανόνων είτε για καλό είτε για κακό. Καλό είναι το να προηγείται αυτός που υποφέρει περισσότερο έστω κι αν δεν το προβλέπουν οι κανονισμοί. Κακό είναι το να ζητάς φακελάκι για να βάλεις γύψο στο χεράκι του παιδιού. Άρα... βγαίνει συμπέρασμα; Αν ναι, θα το διαβάσω μάλλον αύριο. Καλή συνέχεια και φιλιά.
υγ. δεν βγαίνω επίτηδες εκτός θέματος, φταίει που είναι αχανές και πολυδαίδαλο. Άσε που πρέπει να αλληλογραφούμε... ευτυχώς δηλαδή, γιατί διαφορετικά σαν συνεπείς Έλληνες θα φωνάζαμε και δεν θα ακουγόταν κανείς μας. χε χε...
Ρε?
Επίδειξη φιλοσοφημάτων κάνετε εσείς εκεί?
Τι ακαταλαβίστηκα είν όλα αυτά?
Αντε μην τα πάρω κι αρχίσω και καταβάζω κι εγώ τσιτάτα του Έλμερ Φάντ...
mbiker
Bernardina είμαι λάτρης του "για άκου να σου πω" και του "μη μιλάς όταν διακόπτω", χαχαχαχα.
Λοιπόν, βλέπω οτι ακόμα κι εσύ αρχίζεις να ζητάς από τη μια να υπάρχουν σαφείς κανόνες που να ορίζουν μέχρι και την κατεύθυνση του αέρα προκειμένου να μας επιτραπεί να κλάσουμε εν ώρα υπηρεσίας κι από την άλλη επικαλείσαι ένα ήθος, κάποια κατανόηση για τον συνάθρωπο. Κατά τη γνώμη μου έχεις δίκιο ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ. Αλλά το πρώτο λέγεται στυγνή γραφειοκρατία (η οποία δεν είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ κακή ΟΤΑΝ εφαρμόζεται) και το δεύτερο λέγεται πνευματική καλλιέργεια η οποία είναι αδύνατο να υπάρξει στο σημερινό αξιακό σύστημα.
Άρα; Τι πρέπει να παράγει ο Δημόσιος Υπάλληλος, για ποιον θα πρέπει να το παράγει και πόσο θα πρέπει να πληρώνεται για να συμφέρει την κοινωνία;
Σκέψου με την ησυχία σου.
ΜΒ μαζέψου -μην το πάμε ΤΟΣΟ βαθιά πνευματικά, χαχαχαχα. Άκου Έλμερ!
Γουστάρω να με "κατηγορούν" για ανθρωπισμό! Στην πραγματικότητα με κάθε μέρα που περνάει γίνομαι όλο και πιο μισάνθρωπος...
Σφηνάρω στην κουβέντα σας και πάλι (γιατί είναι όαση, παντού γύρω βασιλεύει η μαλακία).
Ερώτημα του Μοτοσακού:
Τι πρέπει να παράγει ο Δημόσιος Υπάλληλος, για ποιον θα πρέπει να το παράγει και πόσο θα πρέπει να πληρώνεται για να συμφέρει την κοινωνία;
Απάντηση (λέμε τώρα) Πικέι:
Θα καθαρίσω πρώτα με το "εύκολο".
Ο δημόσιος υπάλληλος (και επιμένω ξανά στο λειτουργός) πρέπει να παράγει το έργο του για την Κοινωνία και κανέναν άλλο πούστη, ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι απαραίτητο να του αρέσει αυτό που κάνει και να το απολαμβάνει. Ο δημόσιος λειτουργός δεν έχει αφεντικό ούτε το κράτος ούτε τον πολίτη, αλλά την κοινωνία και σε αυτήν λογοδοτεί για τις πράξεις του. Και το έργο του οφείλει να κάνει την κοινωνία πιο συνεκτική και πιο ευτυχισμένη, κι όχι πιο πλούσια.
Πάμε και στο αμέσως πιο δύσκολο:
Ο δημόσιος λειτουργός πρέπει να παράγει όλα εκείνα τα αγαθά και υπηρεσίες που δημιουργούν το δίχτυ που έχει ο ακροβάτης (βλέπε οιοσδήποτε άνθρωπος) από κάτω του όταν κάνει μαλακίες ή διπλές τούμπες στον αέρα και κινδυνεύει να σκάσει κάτω. Για να το κάνει αυτό, πρέπει να έχει γνώση και βαρύτητα γνώμης στον επιμέρους τομέα που χειρίζεται και συνολική άποψη του αποτελέσματος που παράγεται από όλους τους δημόσιους λειτουργούς για την κοινωνία. Κατά συνέπεια, οφείλει να συντονίζεται με όλους τους άλλους δημόσιους λειτουργούς στην επίτευξη αυτού του στόχου κι όχι να περιχαρακώνεται στην δουλίτσα του.
Και πάμε και στο ακόμη πιο δύσκολο:
Ο δημόσιος λειτουργός θα πρέπει να πληρώνεται και πόσο; Δεν το έχω ακόμα. Σίγουρα θεωρώ ότι δεν υπάρχει σχέση κόστους-απόδοσης στο έργο του, όπως αυτό ορίζεται στην "ελεύθερη" αγορά αφού το πλέγμα υπηρεσιών και αγαθών που οφείλει να δημιουργεί απευθύνεται και καλύπτει πολλές και διαφορετικές εξατομικευμένες ανάγκες για να κάνει συνεκτική μια κοινωνία. Ιδανικά, θα έπρεπε να βρίσκεται έξω από το σύστημα της χρηματικής αμοιβής, να μην μπορεί (ούτε να θέλει) να γίνει πλούσιος και να ανταλλάσσει την εργασία του με αγαθά ή υπηρεσίες που του παρέχει η κοινωνία με ευθεία ανταλλαγή.
Από όλα τα παραπάνω φαντάζομαι ότι εξάγει κανείς εύκολα το συμπέρασμα ότι δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος, ούτε θα ήθελε κανείς ποτέ να γίνω...
Ως γνωστόν η μισανθρωπία είναι ο υπέρτατος ανθρωπισμός. Και έχεις άδικο -πολλοί από μας θα θέλαμε να γίνεις δημόσιος υπάλληλος, κρα κάνουμε για να πετύχουμε κανέναν ιδεαλιστή και να του φορτώσουμε τη δουλειά μέχρι να πάρει χαμπάρι... χεχεχε.
Παρακάτω:
Συναρτάς άμεσα την εργασία του δημόσιου υπαλληλου με το την ασφάλεια και την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Άρα, δικαιούμαι να συμπεράνω οτι δεν θα σε ενοχλούσε η αγγλοαμερικάνικη αντιτρομοκρατική υστερία μετά την 11/9 εφόσον αφορούσε την ασφάλεια της κοινωνίας, για παράδειγμα.
Επίσης ο δημόσιος υπάλληλος που ζητάς είναι ένας υπάλληλος που πρέπει να υπακούει στην μυστική θεότητα που τρέλανε τον Αύγουστο Κοντ και ονομάζεται κοινωνία, γράφοντας στ΄αρχίδια του τους ιεραρχικά (πολιτικούς) προϊστάμενους τους. Χμμ δεν διαφωνώ εδώ -αλλά αυτή ακριβώς η συμπεριφορά συνιστά αιτία απόλυσης.
Για τις πληρωμές των δημοσίων υπαλλήλων μη σκας. Μας κόψανε λεφτά από το μισθό και ετοιμάζονται να μας κόψουν και τον 13ο και τον 14ο και όλος ο κόσμος ασχολείται με τις περικοπές που θα γίνουν στον ιδιωτικό τομέα (λες και τα αφεντικά εκεί δεσμεύονται από κυβερνητικές αποφάσεις -να΄χαμε να λέγαμε δηλαδή). Το καταπληκτικότερο το άκουσα από κάποιο αρχίδι στο ραδιόφωνο που αναρωτιόταν: "μα, θα κόψουν τη 13η και 14η σύνταξη -είναι νόμιμο αυτό; αφού τα έχουν δουλέψει οι άνθρωποι!" Λες και οι δημόσιοι υπάλληλοι που τους κόβονται δεν τα έχουν δουλέψει, λες και τρώμε από τίποτα κλεμμένα σαν τους δημοσιοκάφρους γαμώ το στανιό μου!
I' ll kill the bloody wabbit!!! Οπ, σόρι αυτό είναι του Έλμερ! Καλημέρα ρε! Πρωτομαγιά σήμερα, δεν είναι αργία είναι απεργία αλλά την πατήσατε και σας έσκασε σαββατιάτικα χεχεχεχε (κακεντρεχής γέλως ανθρώπου που δεν έχει εναντίον τίνος να απεργήσει παρά μόνο κατά του εαυτού του). Κι ενώ άλλοι θα υψώνουν τη γροθιά με ανεβασμένο το αγωνιστικό φρόνημα λόγω ημερών και άλλοι συνειδητά στην κοσμάρα τους (μην πω καλά κάνουν οι άθρωπες) θα κόβουν ρόδα μυρωμένα για να πλέξουν στεφάνι, εγώ για μια ακόμα φορά κάνω τα πληκτρολόγια ν' αναστενάξουν. (Μα παράτα μας κυρά μου, αναφωνούν αυτά έμπλεα αγανάκτησης. Αν δεν απεργείς εσύ απεργούμε εμείς! Πριτς, τους απαντώ, νόμος είναι το δίκιο του ιδιοκτήτη του λάπτοπ και ρόκα σας εσείς, άντε για να μη σας κόψω όλα τα μιστά και ψάχνετε το enter σας. Κάνω όμως για αφεντικό η γλαδιόλα ε; ΕΕ;;; Λοιπόν, επειδή πρωί πρωί πρωτομαγιάτικα δε γουστάρω να ασχολούμαι με δημοσίους υπαλλήλους μέχρι να μου υποσχεθούν ότι θ' ασχοληθούν κι εκείνοι με τους μικρομεσαίους και προβληματικούς (άκου τι θυμήθηκα τώρα...) ελεύθερους (my ass) επαγγελματίες, σας φιλώ σταυρωτά στα μούτρα, σας αντιχαιρετώ με υψωμένη γροθιά και βενσερέμος νο πασαράν και θα περιμένω να ρίξετε σύρμα μόλις γυρίσετε από τις μαχητικές και ειρηνικές πορείες σας ανα τας ρύμας και τας εξοχάς για να συνεχίσουμε την τόσο ενδιαφέρουσα (για μας τους βαρεμένους, για άλλους δεν ξέρω...) ανταλλαγή απόψεων. see you later...
Α, παρεμπιπτόντως, έτσι για να προβοκάρω και λιγάκι μέρα που είναι: όταν συζητάμε για δημόσιο, δημοσίους υπαλλήλους, θεσμικό πλαίσιο, κώδικες και λοιπά, ορίζουμε σε τι κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο μιλάμε ή προσπαθούμε να ορίσουμε το ιδανικό και άρα ανεφάρμοστο; Έχουμε κατά νου ένα δημοκρατικό, όχι εξωφρενικά γραφειοκρατικό, ευέλικτο κράτος πρόνοιας, δηλαδή μια ευρωπαϊκή αστική δημοκρατία, μήπως ένα στυγνά καπιταλιστικό ή κάτι σαν "υπαρκτοσιοσιαλιστικό"; Για τι μοντέλο συζητάμε; Γιατί την Ελλάδα του σήμερα δεν μπορώ να την εντάξω πουθενά. είναι μια χώρα που ζει κατά κανόνα λαθραία... και ώχου μανούλα μου άλλο μπελά που βάλαμε τώρα στο κεφάλι μαααας....
Το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο είναι σαφές και δεδομένο: οικονομική ολιγαρχία δυτικού τύπου (ονομάζεται και καπιταλισμός με όλες τις εκφάνσεις του) και αναφορικά με την Ελλάδα τσιφλικοκρατία άυλου τύπου με σαφείς αναφορές στην παρακμή της οθωμανικής αυτοκρατορικής περιφέρειας.
Δεν πήγα σε πορείες σήμερα κι όσο στις πορείες δεν είναι κεφαλή οι αναρχικοί που πρώτοι καθιέρωσαν τη συγκεκριμένη μέρα θα εξακολουθώ να διαμαρτύρομαι για καπηλεία.
Ένας λόγος παραπάνω: οι σημερινές πορείες μου θυμίζουν έναν βιασμό που όταν γινόταν (καταταμεσής της πλατείας του χωριού) εμείς κοιτάζαμε αλλού και τώρα που τελείωσε θυμηθήκαμε να φωνάξουμε "πιάστε τους ενόχους". Ε, εντάξει -είμαι κι εγώ μαλάκας αλλά τόσο υποκριτής δεν είμαι!
Υ.Γ.: Όλα τα λεφτά η ξήγα σου στο πληκτρολόγιο -κοίτα κάτι τέτοια να τα κάνεις βιβλίο αλλιώς θα σε κλείσουνε μέσα, χαχαχα.
καμαράτ, διακινδυνεύοντας να μου απαγορεύσεις από τούδε και στο εξής την είσοδο στο βλογ, ανταπαντώ πως όσο οι αναρχικοί της χώρας μου θα μετέρχονται παρόμοιες μεθόδους αντίδρασης με τα φασιστοειδή κάθε λογής που απεχθάνομαι όπως ο διάβολος το λιβάνι, καλά θα κάνουν να μην μπαίνουν κεφαλή σε καμιά πορεία. Μ' αυτό δεν εννοώ φυσικά ότι δικαιούνται να είναι επικεφαλής οι εργατοπατέρες, οι δήθεν συνδικαλιστές και άλλα παρασιτικά στοιχεία του κώλου (μην τα απαριθμήσω και μου γυρίσει το μάτι ανάποδα και νυχτωθούμε, καταλαβαινόμαστε θαρρώ) αλλά αδελφέ μου έχω ένα μικρό πρόβλημα με την πλειοψηφία αυτών που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί στον τόπο μας. Γενικά έχω ένα θέμα με τη βία και την υπερβολή ως άλλοθι, αλλά αυτό δε νομίζω πως απασχολεί κανέναν, δικό μου θέμα είναι... Παρεμπιπτόντως (άσχετο αλλά σχετικό) λατρεύω τη Βαρκελώνη και τους Καταλανούς εν γένει για την αναρχοσυνδικαλιστική προϊστορία τους παρόλο που δεν ανήκω σ' αυτό τον πολιτικό χώρο. Όταν η ιδεολογία και ο αγώνας έχει βάση και αντίκρισμα το πράγμα αλλάζει ριζικά. Δεν ξέρω αν γίνομαι σαφής. Μεταξύ μας αυτά.
Όσο για το θέμα που ξεκινήσαμε να συζητάμε, περιμένω να γυρίσουν και οι άλλοι (και κυρίως ο... ορίτζιναλ μπάικερ γιατί γούσταρα που μας την είπε για τα φιλοσοφήματά μας!)
ΥΓ. Το πληκτρολόγιο εξακολουθεί να μου αντιστέκεται σήμερα. οσμίζομαι ξένο δάχτυλο -μάλλον του έβαλε μπισμπιλιές η Κανέλλη για να με διαολίσει!- και μάλλον θα την κάνω για καφέ με κάνα φιλαράκι. Έχει και μια γαμάτη μέρα έξω... 'Ντάξει αδελφέ, ας πάρουμε μια ανάσα για λίγο και ξαναγυρίζουμε στα σκατά. Άλλωστε εκεί είναι και θα είναι για πολύ καιρό ακόμα, δεν φεύγουν. Γράψε εσύ, γράψε όσο και ό,τι γουστάρεις, είναι ωραίο να γυρνάς με ανυπομονησία για να δεις αν σε περιμένει κάτι... εστω κι αν θα με βρίσεις για όσα είπα παραπάνω...
ΥΓ. Λέγοντας σκατά εννοούσα την κατάσταση που επικρατεί, όχι το διάλογό μας. Μη γίνει καμιά παρεξήγηση, για όνομα...
Από μοτοσακό:
Συναρτάς άμεσα την εργασία του δημόσιου υπαλληλου με το την ασφάλεια και την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Άρα, δικαιούμαι να συμπεράνω οτι δεν θα σε ενοχλούσε η αγγλοαμερικάνικη αντιτρομοκρατική υστερία μετά την 11/9 εφόσον αφορούσε την ασφάλεια της κοινωνίας, για παράδειγμα.
Από Πικέι:
Πας καλά; Ή κάτι παίρνεις; Φυσικά και με ενοχλεί η υστερία. Μετά την 11 Σεπτεμβρίου και την ανακοίνωση των "νεκρών ενόχων" (που ήταν πολύ χρήσιμοι γιατί δεν μιλούσαν, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) η πρώτη ερώτηση που έθετα σε γνωστούς και φίλους και μόνο ένας μου την απάντησε με όρους ψυχοπαθολογίας του ατόμου (και από τότε την ψάχνω αν καλύπτομαι ή όχι) ήταν: Αν οποιοσδήποτε κάνει μια τόσο τυφλή ενέργεια όσο το να αρπάξει ένα αεροπλάνο και να το στουκάρει πάνω σε μια πόλη (πρόσεξε εδώ την λεπτομέρεια) ΑΦΟΥ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ, τότε μήπως μπορώ να συμπεράνω ότι όλα αυτά τα χρόνια που έζησε εκεί δεν κατάφερε να θεωρήσει άξιο να ζήσει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ από όσους συνάντησε στην εκεί ζωή του; Γιατί, με βάση το φτωχό μου μυαλό, αν συμπαθούσε έναν και μόνο δεν θα το έκανε (τόσο τυφλά τουλάχιστον).
Επί της ουσίας τώρα. Εγώ ποτέ δεν μίλησα για ασφάλεια και εύρυθμη λειτουργία. Μίλησα για κοινωνική συνοχή που όπως καλά γνωρίζεις δημιουργείται μέσα από αντιθέσεις και διάλογο, αλλιώς είναι μύθευμα επίπεδου δελτίου των 8.
Bernardina -σίγουρα δεν θεωρώ σκατά τον μεταξύ μας διάλογο, αλλιώς γιατί να τον συνέχιζα;
Μια βασική αρχή της ζωής μου: το οτι κάποιος λέει πως είναι κάτι δεν σημαίνει πως είναι κιόλας! Ναι.
Κάτι μαλακισμένα τραμπουκαριά που λένε οτι είναι αναρχικοί, είναι το ίδιο αναρχικοί όσο εγώ είμαι ακροβάτης! Το ίδιο ισχύει και για τον σοσιαλισμό που ισχυρίζονται οτι εφάρμοσαν στην Ανατολική Ευρώπη, το ίδιο ισχύει και για τον πατριωτισμό που λένε οτι πρεσβεύουν οι απόγονοι των γερμανοτσολιάδων... και πάει λέγοντας.
Το οτι η 1η Μαϊου ανήκει στους αναρχικούς σημαίνει απλώς οτι τα αιτήματα της μέρας πρέπει να είναι διαφορετικά από τις συνδικαλιστικές κλάψες των σταλινικών και τις διαπραγματεύσεις των προδοτών. Αυτό.
Εντάξει -άσε την ασφάλεια και την εύρυθμη λειτουργία. Πάμε στην κοινωνική συνοχή την οποία θα πρέπει να προασπίζουν οι δημόσιοι υπάλληλοι -καλά μέχρι εδώ;
Έχω κάποια άτομα επικίνδυνα για την κοινωνική συνοχή, αλλοτριωμένα από πραγματικά αρρωστημένα κοινωνικά συστήματα, από κοινωνικές παθογένειες... Ανθρώπους που προτιμούν να κονομάνε πουλώντας γυναίκες παρά να πιάσουν μια δουλειά και να συνεργαστούν για το καλό όλων. (Σημείωσε: όλοι οι χαρακτηρισμοί είναι κυριολεκτικοί και ακαταμάχητοι -δεν υπάρχει λόγος να τους αμφισβητήσουμε). Ο δημόσιος υπάλληλος λοιπόν θα πρέπει να φροντίσει να εντοπίσει αυτά τα άτομα για να μην σαμποτάρουν τις δουλειές των υπολοίπων, να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα προκειμένου να τα πείσει να αλλάξουν την καταστροφική τους ρότα κι αν δεν τα καταφέρει -να απομακρύνει αυτά τα άτομα από το κοινωνικό σύνολο. Ε;
Το παραπάνω, με λίγα λόγια, ονομαζόταν Τσέκα τα χρόνια της Σοβιετικής επανάστασης και αργότερα ΚαΓκεΜπε.
Υ.Γ.: Σημείωσε οτι το παράδειγμα που χρησιμοποίησα είναι το καλό, που περιέχει και αγνή ιδεολογία μέσα -υπάρχει και το ανάλογο κακό παράδειγμα στον δυτικό κόσμο.
Καβαλάρη, για το προηγούμενο σχόλιό μου: μια χαρά, με κάλυψες...
Στην ταμπακέρα τωρα για να μην ξεχνιόμαστε: O δημόσιος υπάλληλος που κάνει ό,τι προαναφέρατε λέγεται αστυνομικός και η δουλειά του είναι περίπου αυτή. Επίσης υπάρχει ένας δημόσιος λειτουργός που λέγεται εκπαιδευτικός και η δουλειά του είναι να εκπαιδεύει τις αυριανές γενιές ακολουθώντας αφενός το πρόγραμμα της διδακτέας ύλης και αφετέρου χρησιμοποιώντας την προσωπική δημιουργικότητά του για να ξεφεύγει από την πλήξη, τη βαρεμάρα και τη σιχασιά αυτός και οι μαθητές του (οι καλές χαραμάδες που λέγαμε...)Καλόν δε θα ήτο αν δεν λουφάριζε μέσα στην τάξη ή δεν έβγαζε μαύρα λεφτά κάνοντας ιδιαίτερα. Κατόπιν υπάρχει ένας άλλος δημόσιος υπάλληλος που λέγεται νοσοκομειακός γιατρός και λοιπό νοσηλευτικό προσωπικό και έχει επιφορτιστεί με το καθήκον της φροντίδας της υγείας του πολίτη χωρίς επίσης να λουφάρει ή να παίρνει φακελάκι για να τον περιθάλψει. Αντιστοίχως υπάρχει κάποιος πυροσβέστης που πρέπει να σβήνει φωτιές και να απεγκλωβίζει εγκλωβισμένους, ένας λιμενικός με τα καθήκοντα που του αναλογούν, ένας δικαστής που πρέπει να δικάζει, ένας πολεοδόμος που πρέπει να εκδίδει πολεοδομικές άδειες και πάει λέγοντας για να μην ξημερωθούμε. Όλοι αυτοί έχουν συγκεκριμένο έργο ο καθένας να επιτελέσουν το οποίο ορίζεται από τους νόμους και τον κανονισμό της υπηρεσίας τους, με συγκεκριμένη αμοιβή την οποία υποτίθεται αποδέχονται όταν ζητούν εργασία στην εκάστοτε υπηρεσία, με άλλα λόγια συγκεκριμένες υποχρεώσεις και δικαιώματα. Επίσης η υπηρεσία του καθενός διέπεται από κανονισμούς λειτουργίας που ορίζουν τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται. Όλα αυτά τροφοδοτούνται από το καύσιμο που λέγεται χρήμα του φορολογούμενου πολίτη. Ο δημόσιος υπάλληλος δεν είναι ούτε γκουρού για να αναλαμβάνει τη σωτηρία της ψυχής του καθενός (εκτός αν είναι παπάς, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει να είναι δ.υ.) ούτε παιδονόμος για να αναλαμβάνει την τιμωρία του (εκτός, όπως είπαμε, αν το καθήκον του είναι ορισμένως αυτό). Ο δε πολίτης δεν είναι ο εργοδότης του, το κράτος είναι ο εργοδότης του. Ο πολίτης είναι ο "αιμοδότης" του αλλά και αποδέκτης του αποτελέσματος της εργασίας του το οποίο αν και άυλο είναι μετρήσιμο και αξιολογήσιμο. Η δουλειά του, εκτός από το να εξασφαλίζει στον ίδιο και την οικογένειά του τον επιούσιο, είναι να παρέχει στον πολίτη το έργο για το οποίο προσλήφθηκε. Πουθενά σε όλα αυτά δεν χωράει ηθικολογία, τα πάντα όμως -οφείλουν να- διέπονται από την ηθική της ευθύνης που κατά τη γνώμη μου είναι η μέγιστη προσωπική και πολιτική αρετή ακόμα κι αν αφήσουμε κατά μέρους τα περί ανθρωπισμού και μιλήσουμε με ψυχρή λογική. Επίσης κατά τη γνώμη μου, ΜΟΝΟ με αυτό τον έμμεσο αλλά καθοριστικό τρόπο μπορεί να συμβάλει ο δημόσιος λειτουργός στη συνοχή και την εύρυθμη λειτουργία μιας κοινωνίας.
Αυτά όλα θεωρητικά. Στην πράξη γνωρίζουμε όλοι τι συμβαίνει. Με τον ίδιο τρόπο που ένας ζωντανός οργανισμός μπορεί να συνεχίσει να ζει έστω και ακρωτηριασμένος, τυφλός, υπέρβαρος, χρονίως ασθενής και ούτω καθεξής, όσο συντηρείται χάρη στην τροφή και δεν του λείπει κάποιο ζωτικό όργανο, έτσι και ένας δημόσιος τομέας με τη γενική έννοια μπορεί να συνεχίσει να "λειτουργεί" με τις μύριες όσες στρεβλώσεις όσο τροφοδοτείται με νόμιμη και κυρίως παράνομη τροφή -λέγε με μαύρο χρήμα- πράγμα που εξυπηρετεί τα μάλα ένα σάπιο πολιτικό σύστημα και ένα φαύλο κύκλωμα εξουσίας -λέγε με κράτος- το οποίο αν απαγόρευε έμπρακτα αυτή την πρακτική τιμωρώντας τους παραβάτες και επίορκους δημόσιους λειτουργούς θα ήταν υποχρεωμένο να τους αμοίβει πολύ καλύτερα στερώντας το πολύτιμο καύσιμο από τον εαυτό του. Από την άλλη πλευρά, η τροφοδότηση αυτού του τομέα προϋποθέτει πολίτες που δεν φοροδιαφεύγουν συντηρώντας με αυτό τον τρόπο τον φαύλο κύκλο της δυσλειτουργίας και της παραβατικότητας. Ουφ, λαχάνιασα!
Ξέρω, ξέρω, άδικα πασχίζω, πάλι εκτός θα με βγάλεις, χε χε...
Πικέι, να πάω το συλλογισμό του φίλου σου ένα κλικ παρακάτω; Όποιος έχει τον ψυχισμό να αρπάξει ένα αεροπλάνο και να το στουκάρει σε έναν ουρανοξύστη γνωρίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα σκοτώσει πολλούς συνανθρώπους του -χώρια από τον εαυτό του, αλλά δική του είναι η ζωή ό,τι θέλει την κάνει- είτε έχει ζήσει στη συγκεκριμένη χώρα είτε όχι, δεν θεωρεί κανένα ανθρώπινο πλάσμα άξιο να ζήσει. Και ας μην μπερδεύουμε αυτή την πράξη με το μεγαλείο της αυτοθυσίας γιατί είναι άλλο πράγμα. Σε αυτή την περίπτωση φαίνονται απλώς σε όλη τους τη δόξα η μισαλοδοξία, ο άκρατος φανατισμός, η τυφλή πίστη στην ορθότητα των πεποιθήσεων και η αποτελεσματικότητα της πλύσης εγκεφάλου που πείθει κάποιον ότι δίνει ιερό αγώνα σκοτώνοντας στα τυφλά αμάχους. Γιατί και η θεωρία του "όλοι είμαστε ένοχοι" κάπου πρέπει να έχει το όριό της...
Bernardina, όχι -πλησιάζεις! Γράφεις:
"Όλοι αυτοί (οι δημόσιοι υπάλληλοι) έχουν συγκεκριμένο έργο ο καθένας να επιτελέσουν το οποίο ορίζεται από τους νόμους και τον κανονισμό της υπηρεσίας τους, με συγκεκριμένη αμοιβή την οποία υποτίθεται αποδέχονται όταν ζητούν εργασία στην εκάστοτε υπηρεσία, με άλλα λόγια συγκεκριμένες υποχρεώσεις και δικαιώματα."
Μα εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα! Οι δημόσιοι υπάλληλοι ΔΕΝ γνωρίζουμε ποιο ακριβώς έργο επιτελούμε επειδή οι νόμοι που το καθορίζουν είναι αλληλοαναιρούμενοι και εν πολλοίς μη κωδικοποιημένοι. Περί της αμοιβής, επίσης δεν γνωρίζουμε ποια είναι με το σκεπτικό οτι υπάρχει ένας βασικός μισθός για τον καθένα μας αλλά πουθενά δεν υπάρχουν οι υποχρεώσεις μας σε σχέση με αυτόν τον βασικό μισθό. Για παράδειγμα, ΔΕΝ είναι υποχρέωσή μας να χρησιμοποιούμε ηλεκτρονικό υπολογιστή (όσο κι αν σου φαίνεται απίστευτο), ΔΕΝ είναι υποχρέωσή μας να μετέχουμε σε επιτροπές και άλλα πολλά.
Επειδή λοιπόν όλα αυτά που θεωρείς οτι υπάρχουν ΔΕΝ υπάρχουν γι΄αυτό έθεσα εξαρχής την ερώτηση.
Επίσης, ο δημόσιος υπάλληλος πληρώνεται από το κράτος αλλά συμβατικά (με βάση το συμβόλαιο που υπογράφει δηλαδή) έχει αναλάβει την εξυπηρέτηση του πολίτη και του πολιτεύματος. Αυτό καλά θα κάνουμε να μην το ξεχνάμε.
Καβαλάρη, καλημέρα και καλή λευτεριά (ο τοκετός θα κρατήσει κάτι παραπάνω από εννιά μήνες και να δούμε τι έκτρωμα θα γεννηθεί στο τέλος... και πόσο θ' αντέξουμε το κοιλοπόνεμα). Τώρα, ως προς την τελευταία παράγραφό σου, δεν εννοούσα κάτι το διαφορετικό. Οι διατυπώσεις μας αλλάζουν μόνο. Ως προς το κύριο σκέλος του σχολίου σου, το συμπέρασμα που τείνει να βγει είναι ότι χρειαζόμαστε ένα ξεσκαρτάρισμα των νόμων, ένα νοικοκύρεμα και μια συμπλήρωσή τους για να συνάδουν και με τις εξελίξεις της εποχής -πχ αυτό που λες για τους υπολογιστές- με όσο το δυνατόν λιγότερα παραθυράκια -δεν λέω με κανένα για να μη φανώ ουτοπίστρια, θαρρώ πως προσπαθούμε να μιλήσουμε ρεαλιστικά εδωπέρα- την κατάργηση όσων αλληλοαναιρούνται και αλληλοαντικρούονται και χωρίς φωτογραφικές διατάξεις σκοπιμότητας. Επίσης ευχής έργο θα ήταν να εφαρμοζόταν επιτέλους η ισονομία που αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό της δημοκρατίας, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο...
Όσο για τις αμοιβές, αυτό με τα επιδόματα είναι μια πικρή ιστορία για να μην πω μια τεράστια πουστιά γιατί όλοι ξέρουμε για ποιο λόγο διαιρείται ο μισθός σε βασικό και επιδόματα. Στην Ιαπωνία, πχ. δεν υπάρχει η έννοια του βαρέος και ανθυγιεινού γιατί ο εργοδότης φροντίζει για την εργασιακή ασφάλεια και την ανάλογη αμοιβή του εργαζόμενου. Εδώ αντίθετα βλέπουμε κάτι εκτρώματα του στυλ επίδομα μεταφοράς φακέλου, επίδομα έγκαιρης προσέλευσης(!!!) αλλά και επίδομα.... καυσόξυλων. Ναι, ναι, υπήρχε στην πάλαι ποτέ Ολυμπιακή! Κατά τη γνώμη μου τα μόνα επιδόματα που έχουν κάποια λογική είναι αυτά που αφορούν τα τέκνα του υπαλλήλου* ή, ενδεχομένως, τα επιπλέον τυπικά προσόντα που μπορεί να διαθέτει και τα αξιοποιεί αναλόγως η υπηρεσία του. Και πάλι αυτοσχεδιάζω, δεν το έχω τακτοποιήσει στο μυαλό μου, αλλά το πνεύμα είναι περίπου αυτό.
*Στη Γαλλία, στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, το κράτος καταβάλλει γύρω στα 1400 ευρώ στις οικογένειες ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ με παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο, για αγορά γραφικής ύλης. Είπες τίποτα;;!!
το θέμα είναι οτι ο κόσμος έχει παραιτηθεί. λεει "έτσι είναι τα πράματα δεν αλλάζουν, κάτσε να τη βολέψουμε εμείς τώρα", κάτι που είναι δυστυχώς αναμενόμενο, διότι συνήθως πρέπει να έχεις λύσει τις δικές σου βασικές ανάγκες για να σε αφορά η δυστυχία του άλλου ή απλά the bigger picture. παρ' όλα αυτά παραμένω αισιόδοξη επειδή σε συγκεκριμένους τομείς πρόνοιας του δημοσίου έχω δει (και συνεχίζω να βλέπω), κατά συντριπτική πλειοψηφία, ανθρώπους που σκίζονται ανάποδα για να κάνουν τη δουλειά τους and then some. ή ίσως κι επειδή είμαι αργής καύσεως και δε σκαμπάζω τα θεωρητικά που λέτε στα 50φεύγα σχόλια.
και για να βγω τελείως οφφ τόπικ πάρτε κι ένα ωραίο τραγουδάκι, proper for a foockin' sunny sunday
http://www.youtube.com/watch?v=TzjD1MaBe-8
Bernardina, εντάξει τώρα μπαίνουμε κάπου... Λοιπόν, ΠΡΙΝ από αυτό που λες θα πρέπει να γίνει κωδικοποίηση των νόμων, δηλαδή να μαζευτούν όλοι οι ισχύοντες νόμοι και να ταξινομηθούν κατά πεδίο εφαρμογής. Π.χ. Νόμος περί ιθαγένειας -κι από κάτω όλες οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις.
Αυτό -τίνος έργο είναι; Του δημόσιου υπάλληλου; Του πολιτικού προϊστάμενου; Μιας επιτροπής; Του Μασκοφόρου Εκδικητή; Εγώ δεν ξέρω πάντως.
Τα επιδόματα σαφώς μπήκαν στους μισθούς αντί για τις νόμιμες αναπροσαρμογές -ο μισθός μου, χωρίς επιδόματα, είναι 900 ευρώ (με 15 χρόνια προϋπηρεσία και μεταπτυχιακό σχετικό με το αντικείμενο δουλειάς μου και βαθμό Α παρακαλώ!) Από εκεί και πέρα, κάτι καργιόληδες δημοσιογράφοι που το παίζουν πονηροί ανακαλύπτοντας επιδόματα τύπου "μεταφοράς φακέλλου" θα ήθελα να τους δω στη θέση του κλητήρα που πρέπει να πάει από Πειραιώς τέρμα Κηφισσίας για παράδειγμα -για να μεταφέρει τον φάκελλο και για να το κάνει αυτό του βάζουν 80 ευρώ το μήνα (τα εισιτήριά του με τα ΜΜΜ δηλαδή!) Αλλά δε γαμεί...
Raz, ωραίο τραγουδάκι -αλλά αν περιμένεις να βρίσκεις κάποιους ψυχάκηδες στο δημόσιο που δουλεύουν λόγω ανωμαλίας, χμμμ, αυτοί γρήγορα χαλάνε φιλενάδα...
Δες το τελευταίο μου ποστ και το βίντεο που έχω στο τέλος -θα πεθάνεις.
Ρε συ, αν θυμάμαι καλά από την Αγωγή του Πολίτη που κάναμε στο σχολείο, υπάρχουν διακριτές εξουσίες και μία εξ αυτών είναι η Νομοθετική που αν δεν απατώμαι στην Ελλάδα την ασκεί το κουνοβουλευτικό σύστημα -ή όχι; Εκτελεστική εξουσία είναι η κυβέρνηση (πρωθυπουργός και υπουργοί)και η δημόσια διοίκηση (δημόσιοι υπάλληλοι/λειτουργοί). Με άλλα λόγια εσείς είσαστε η εκτελεστική εξουσία. και κοίτα τώρα τι βρήκα στη βικιπαίδεια:
"Ρόλος της εκτελεστικής εξουσίας"
Ο ακριβής ρόλος της εκτελεστικής εξουσίας εξαρτάται από το σύνταγμα της χώρας...
Οι δύο κύριες λειτουργίες της εκτελεστικής εξουσίας είναι:
να συλλέγει φόρους και δασμούς και να χρησιμοποιεί τα χρήματα για να πληρώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τις άλλες κυβερνητικές δαπάνες·
να διασφαλίζει την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια του κράτους, με αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις.
Η εκτελεστική εξουσία είναι επίσης υπεύθυνη για τη ρύθμιση πολλών (αν όχι όλων) των τομέων της οικονομίας, όπως:
το εργατικό δυναμικό (π.χ. με την επιβολή νόμων εργασίας)
τη γεωργία
τις μεταφορές
την παροχή ενέργειας
τη στέγαση και τις οικοδομές
το εμπόριο γενικά (π.χ. με την επιβολή ελάχιστων προδιαγραφών και την έκδοση νομίσματος)
Η εκτελεστική εξουσία δυνατό να παρέχει υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης. Στη χειρότερη περίπτωση, έχει ρόλο στη ρύθμισή τους. Μπορεί επίσης να λειτουργεί κρατική βιομηχανία και να προωθεί την έρευνα και τον πολιτισμό."
Ώπα, μπας και αρχίζουμε να βλέπουμε φως στο τούνελ;... Ειδικά το τελευταίο με τσάκισε!
ΥΓ. επίσης στο ίδιο κομμάτι έχει ένα εξαιρετικό παράδειγμα: "Η αναγκαιότητα για την αποτελεσματική εφαρμογή των νόμων επιβάλλει τη συνεργασία μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας: η νομοθετική μπορεί να ψηφίσει "δωρεάν μπίρα για ολους" (γουστάρω!!!) αλλά είναι η εκτελεστική που θα ρωτήσει "ποιος πληρώνει το ζυθοποιό"". Χμμου...
Παρακάτω λέει κι άλλα ωραία. Έτσι για να μορφωνόμαστε και ν' ανοίγει ο μυαλός μας Κυριακάτικα...
Razz, thanks για το τραγουδάκι. Αυτά που λέμε δεν είναι ακαταλαβίστικα, είναι κουκιά μετρημένα αλλά ο ωχαδερφισμός που αναφέρεις είναι μια από τις μεγαλύτερες αιτίες του κακού.
και επειδή παρέλειψα να σχολιάσω το παράδειγμα του κλητήρα που ξενιτεύεται για να παραδώσει τον φάκελο (σιγά μη μου ξέφευγε!) Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άλλο τεράστιο ζήτημα που ούτε καν θίξαμε μέχρι τώρα: αυτό της άσκοπης και αναίτιας γραφειοκρατίας και των υπηρεσιών που όχι μόνο μεταξύ τους δεν μπορούν να συννενοηθούν αλλά τα ίδια τους τα τμήματα δεν γνωρίζει η δεξιά τους τι ποιεί η αριστερά τους. Γιατί εν έτει 2010 να χρειάζεται κλητήρας για να μεταφέρει ένα φάκελο ενώ υπάρχουν φαξ, ίντερνετ και ένα σωρό άλλοι τρόποι για να μεταφερθεί μια πληροφορία, ένα έντυπο, ένα οτιδήποτε κάτι και τα πάντα όλα; Παράδειγμα: ασφαλιστική εταιρεία ζήτησε πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης για τη συνταξιούχο γιαγιά μου. λόγω μετοίκησης δεν γινόταν να ξενιτευτώ σαν τον κλητήρα για να το παραλάβω από το δήμο. ζητώ μέσω ΚΕΠ να μου σταλεί, πιστοποιητικό στέλντεται ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ στο ΚΕΠ, ΚΕΠ με ειδοποιεί τηλεφωνικά δύο ώρες μετά την αίτηση, τους λέω ότι το χαρτί πρέπει να πάει σε ασφαλιστική και ΤΟ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΜΕ ΦΑΞ στον αριθμό που τους έδωσα. Ούτε κλητήρας μπλέχτηκε, ούτε ξημεροβραδιαστήκαμε, ούτε μεροκάματο έχασα για μιας πεντάρας δουλειά, ούτε πλήρωσα δεκάρα. ΕΤΣΙ πρέπει να γίνονται όλες οι δουλειές στο δημόσιο, αλλα αν ο κλητηράκος έχει μπει με ρουσφέτι... και επίδομα θα πρέπει να θεσπιστεί γι' αυτόν, και η γραφειοκρατία θα ζει και θα βασιλεύει και η δουλειά ποτέ δεν θα γίνεται έγκαιρα και σωστά. Όχι;
Bernardina, γιατί τώρα με ξεφτιλίζεις; Γιατί μου βάζεις κομμάτια από τη βικιπίδεια; Σ΄έβρισα εγώ; Έκανα μήπως ανήθικους υπαινιγμούς; Κάνω λοιπόν πως δεν τα είδα και συνεχίζω: Διακριτές εξουσίες (υποτίθεται πως) υπάρχουν, αλλά η εκτελεστική εξουσία χωρίζεται σε δυο μέρη: α) αυτό που χαράζει πολιτική και β) αυτό που την υλοποιεί. Τουτέστιν σε εκλεγμένους πολιτικούς και δημόσιους υπάλληλους. Ο υπάλληλος δεν έχει ΟΥΤΕ ΚΑΝ την δυνατότητα να υποβάλλει πρόταση χάραξης πολιτικής στον πολιτικό του προϊστάμενο -ακόμα κι αν διαγνώσει αντισυνταγματικότητα ή παρανομία σε εντολή που θα λάβει ο υπάλληλος θα πρέπει να την εκτελέσει αναφέροντας παράλληλα τις διαφωνίες του. Αυτά για μας.
Ναι -ωραία τα ΚΕΠ αλλά δεν αφορούν τους δημόσιους υπαλλήλους. Αν πήγαινες στο ΚΕΠ και τους έλεγες οτι θέλεις π.χ. να πάει το αντίγραφο του ποινικού σου μητρώου από τον τόπο καταγωγής σου στην τάδε δημόσια υπηρεσία (π.χ. στο σχολείο που θα διοριστείς) ξέρεις τι θα γινόταν; Οι υπηρεσίες θα έκαναν μέσω ΚΕΠ τη δουλειά τηλεφωνικά αλλά ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ το μητρώο σου από τη μια υπηρεσία στην άλλη το θέμα σου θα ήταν ανοιχτό.
Γιατί; Επειδή κανένας καργιόλης δεν αναλαμβάνει να βγάλει ένα νόμο που να λέει οτι το κρυπτογραφημένο μέιλ είναι έγκυρο! Πήγαν να το κάνουν επί Σημίτη, ξεκινήσανε (και γι΄αυτό) το Σύζευξις, ήρθε η Ν.Δ., έδωσε το έργο στην Άλτεκ, φαλήρισε η Άλτεκ πήραμε τον πούλο. Καλά; Πάντα καλά!
Χμμμ.... Καταρχάς σόρι για το ανήθικον της παραπομπής στη βικιπαίδεια -απλώς ήθελα να τσεκάρω ότι θυμάμαι καλά την αγωγή του πολίτη, τίποτα περισσότερο. Ταπεινά ζητώ συγνώμη για την προσβολή και το παίρνω πίσω.
Όσο για το δεύτερο σκέλος, μα ακριβώς αυτό εννοώ!!!... Οπότε;;;;
Να πω και μια μαλακία να περάσει η ώρα; Τώρα που μας έχουν μπει τα ακόμα μεγαλύτερα αγγούρια από παντού και οι απέξω θα μας παρακολουθούν να δούμε πώς διαχειριζόμαστε αυτή την ηδονή, μήπως μαζί με το σύνθημα ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΙΝΕΤΕ ΜΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΙ ΕΜΠΡΟΣ (μακρυνάρι σύνθημα, το ξέρω, αλλά αυτός είναι ο κόμπος, όλα τ' άλλα είναι κολοκύθια στο πάτερο) μήπως, λέω, είναι μια καλή ευκαιρία να αποχαιρετήσουμε και τον κύκλο της μεταπολίτευσης και τα κατάλοιπα της οθωμανικής αυτοκρατορίας και να γίνουμε, αν μη τι άλλο, μια αξιοπρεπής αστική δημοκρατία αφού για το άμεσο μέλλον δεν προβλέπεται κάτι καλύτερο; Λέω τώρα...
υγ. τι κάνεις μέσα με τέτοιον ήλιο καμάρι μου; πάρε τη ρόδα σου κι άντε μια βόλτα ν' ανασάνεις...
Ααα, έπαιξα μπασκετάκι με την κόρη μου και τη γυναίκα μου και τώρα βλέπω τη θρυλάρα που φροντίζει να αποκτήσω κάποιον ξεγυρισμένο καρκίνο.
Οπότε; Το οπότε είναι οτι αφού 3-4 άνθρωποι εδώ μέσα με όλη την καλή μας θέληση για ένα καλύτερο αύριο γενικο-ηθικο-λογούμε μην περιμένεις να ξέρει ο δημόσιος υπαλληλάκος πολλά περισσότερα ή και να κάνει κάτι διαφορετικό απ΄αυτό που κάνει μέχρι σήμερα.
Η κατάσταση στην αξιολάτρευτη χώρα μας, με την επιτήρηση κι έτσι, κατά την ταπεινή μου γνώμη έχει 2 προοπτικές:
-Είτε να μας κάνουν αυτό που πρέπει να είμαστε, τουτέστιν ρουμς του λετ σε αυτοκινητόδρομους και νησάκια συν πουτάνες,
-Είτε να στρώσουν ολίγον τι τα δημοσιονομικά μας και μετά ο περήφανος λαός να βγάλει τον ΕΛΛΑΣ -ΕΛ.ΑΣ. Αντώνης Σαμαράς να τα ξανακάνει μουνί σαν τον Κωστάκη και να ξαναπληρώνω εγώ ο μαλάκας ο δημόσιος.
Υ.Γ.: Υπάρχει φυσικά κι ο τρίτος δρόμος αλλά επειδή είναι σοβαρός δεν είμαι σε θέση να τον βγάλω φόρα παρτίδα ακόμα.
μη μου στεναχωριέσαι φιλαράκο. Όσο θα μπορείς να παίζεις μπασκετάκι με τις αγάπες σου και όσο θα υπάρχει κι ένας Θρύλος να σε κοψοχολιάζει, υπάρχει ελπίδα. Ο τρίτος δρόμος (όπως κι αν τον εννοεί ο καθένας μας) θα είναι πάντα η καταφυγή για όσους αρνούνται να γίνουν ένα με την κόλαση για να μη την βλέπουν, όπως λέει και ο Μάρκο Πόλο. Δεν ηθικολοφο-αμπελοφιλοσοφούμε, αδελφέ. Την αγωνία μας βγάζουμε, που μάλλον μ' αυτή θα κλείσουμε τα μάτια μας. Αλλά τουλάχιστον ας μην τα κλείνουμε όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί. Γιατί όπως λεει κι ένα φιλαράκι, καλύτερα νεκροί παρά πεθαμένοι... Έλα, cheer up, αύριο είναι μια καινούργια μέρα. Φιλιά και θα τα ξαναπούμε
Σιγά μη στεναχωρηθώ -εδώ μας πηδάνε και ζητάνε να τους πληρώσουμε κι από πάνω, δεν υπάρχει λόγος στεναχώριας λοιπόν!
Η κόλαση δεν είναι και πολύ κακό μέρος για να μείνει κανείς τελικά -έτσι έχω ακούσει.
Δεν αμπελοφιλοσοφούμε εδώ -για να αμπελό χρειάζεται τίποτα κρασί ή μπύρα στο τραπέζι, άρα...
Την καλημέρα μου.
καλημέρα φίλε.
Μια ζωή μας πηδάνε και τους πληρώνουμε, ρε συ, γιατί κάνεις σαν να το πήρες είδηση τώρα; Για δυο τρία αγγούρια παραπάνω κάνεις έτσι; (πικρό χιούμορ κάνω,μη με περάσεις για βλήτο, ε;)
Η κόλαση που λες μάλλον δεν είναι κακή -όμως ο Πόλο για την κόλαση των ζωντανών μιλούσε, και μ' αυτήν πασχίζουμε να μη γίνουμε ένα. Αλλιώς wtf, γιατί να χαλάμε τη ζαχαρένια μας;
Άντε, καλημερούδια και καλή βδομάδα. περιμένουμε καινούργια ανάρτηση για να πούμε το μακρύ μας και το κοντό μας αφού χωρίς ξίδια στο τραπέζι η φιλοσοφία δεν αμπελούται (γουστάρεις ρήμα; ε;)
Ρηματικώς ολόσωστη! Μια ζωή μας πηδάνε και πληρώνουμε, απλά τώρα τα λεφτά που μου κόβουν τα χρωστάω ήδη -κατάλαβες τη διαφορά;
και τη διαφορά έχω καταλάβει και πολλά άλλα που για την ώρα διστάζω να θίξω δημοσίως (αν και κανείς μέχρι στιγμής δεν τα έχει αναφέρει) επειδή δεν θέλω να γίνω μάντης κακών. Απλώς δαγκώνω τη γλώσσα και σφίγγω τα δόντια για να μη με πιάσει πανικός. γιατί αν χάσω τη μπάλα χάθηκα... Κι όποτε ακούς το γέλιο μου λογάριαζέ το πικρό...
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!