Ο Τσολάκογλου, ο Τσακαλώτος και άλλοι γελοίοι

Νομίζω οτι κάποτε φτάνει η στιγμή που αναγκάζεσαι να παραδεχτείς τη γελοιότητα μιας κατάστασης και θα δώσω ένα παράδειγμα για να με εννοήσεις: Παλιότερα συχνάζαμε σε κάποιο αμερικάνικο μπαρ που είχε για μπράβο έναν μασίφ ντουλάπα με γένια, λίγο πιο ογκώδη από αρκούδα. Ο συγκεκριμένος μπράβος σε πέταγε έξω ακόμα κι επειδή φταρνίστηκες χωρίς να βάλεις το χέρι σου μπροστά, έχω την εντύπωση οτι ο τύπος γούσταρε να πετάει ανθρώπους στο πεζοδρόμιο, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος. Είμαστε ένα βράδυ έξω από το μπαρ κι ακούμε φασαρία, πλησιάζουμε, αντικρίζουμε έναν τυπάκο έξαλλο. «Θα του σκίσω τον κώλο του πούστη, θα τον γαμήσω όρθιο πού τόλμησε να με πετάξει έξω», όλο το σχετικό ρεπερτόριο το τραγούδαγε ο τυπάκος βγάζοντας συγχρόνως αφρούς από το στόμα. Σε κάποια φάση μάλιστα τραβάει και μια κλωτσιά στην πόρτα συνεχίζοντας το βρισίδι. Και τότε βγαίνει ο μπράβος-αρκούδας. «Είπες τίποτα ρε φίλε;» ρωτάει τον τυπάκο. «Όχι μωρέ, κουβέντα κάνουμε εδώ με τα παιδιά», απαντάει ο δια μαγείας ήρεμος τυπάκος. «Μπορώ να μπω μέσα;» ρωτάει στη συνέχεια όλο ευγένεια. «Όχι, δε μπαίνεις στο μαγαζί», απαντάει ο μπράβος. «Εντάξει», λέει ο τυπάκος και φεύγει ήσυχα κι ωραία. Έλα τώρα στη θέση όλων όσων ήμασταν τριγύρω και παρακολουθούσαμε το σκηνικό και υπολόγισε πώς φαινόταν στα μάτια μας ο τυπάκος. Για τέτοια γελοιότητα μιλάμε –πού δεν μπορείς παρά να την παραδεχτείς.

Εξηγώ τώρα τη γελοιότητα των ημερών –δώσε βάση.

Από τότε που ανέβηκε «το Πασόκ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία» (πού το θυμήθηκα αυτό πάλι;) άρχισε η ενασχόληση των πολιτών με τα κοινά. Δεν το γράφω για αστείο –όσο ήταν ο Χονδρός στην κυβέρνηση υπήρχε μια γενική ασταμανιανοποίηση. «Ρε μας κλέβουν μέχρι σώβρακο!» έλεγες. «Εντάξει μωρέ χαλάρωσε –όλοι ίδιοι είναι», σου απαντούσαν. «Ίδιοι είναι, αλλά ΤΩΡΑ με κλέβουν!» «Κι ο άλλος θα σε κλέψει, άστα μανιάνα!» Δηλαδή, σου αρπάζει κάποιος το πορτοφόλι όπου έχεις τα λιγοστά σου αναγκαία φράγκα, πας να διαμαρτυρηθείς κι έχεις τους τριγύρω να σου την πέφτουν: «τι φωνάζεις; έχεις κάτι με το συγκεκριμένο άτομο; όποιος και νάταν θα σε έκλεβε –μη διαμαρτύρεσαι! μήπως είσαι Πασόκος;»
Η θεωρία του Προυντόν στην υπηρεσία των κρετίνων, όπου η κεντρική φράση έχει μετατραπεί πλέον σε «η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ιδιοκτησία είναι κλοπή, ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΕΣ».

Για να κάνω μια συγκριτική υπενθύμιση: είχα βγάλει με τους προηγούμενους ένα ποστ αμφισβητώντας τους σκοπούς της απαγόρευσης του καπνίσματος και το θετικότερο σχόλιο που είχα εισπράξει ήταν "σε κατανοώ, είσαι καπνιστής γι΄αυτό λες τέτοιες μαλακίες". Τώρα που επανήλθε με τους καινούργιους ο νόμος της απαγόρευσης διαπίστωσα οτι ο κόσμος είχε, ως δια μαγείας, πειστεί από τα επιχειρήματά μου και όλοι μαζί διαμαρτύρονταν για τον "φασιστικό νόμο του χουντικού Πασόκ"!!!

Έτσι λοιπόν, μέσα σ΄αυτή την αγωνιστική κινητοποίηση των πολιτών και λόγω της χρεοκοπίας της χώρας («ο άνθρωπος στα δύσκολα φαίνεται») γεννήθηκε η πεποίθηση περί της «Χούντας του Πασόκ» (για συντομία ΧτΠ). Πριν προχωρήσω, να ξεκαθαρίσω: έχω την άποψη οτι στην Ελλάδα ζούμε σε καθεστώς εταιρικής ολιγαρχίας, τουτέστιν ολίγες εταιρείες κυβερνούν. Καμιά σχέση με δημοκρατία, ακόμα και με την παρακμασμένη δυτικοευρωπαϊκή μορφή τής δυαρχίας. Αν εννοούμε αυτό μιλώντας για τη ΧτΠ, θα συμφωνήσω εν πολλοίς. Μόνο που ισχύει για κάθε κυβέρνηση της χώρας, άρα δεν υπάρχει λόγος να ονοματίζουμε ξεχωριστά το κόμμα. Και βεβαίως να υπενθυμίσω οτι λέγοντας «χούντα» εννοούμε την βίαιη κατάληψη της εξουσίας από τον στρατό –λεπτομέρεια, εντάξει....

Δεν θα ασχοληθώ ιδιαίτερα με την ανάλυση των απόψεων του τύπου «μάς κορόιδεψε ο Γιωργάκης όταν έλεγε οτι δεν ξέρει το έλλειμμα το οποίο βεβαίως ένα χρόνο αργότερα κι ακόμα δεν το γνωρίζουμε επαρκώς», ούτε θα σχολιάσω τις περισπούδαστες παπαριές του είδους «ο Γιωργάκης είναι πράκτορας των Αμερικάνων και ξεπουλάει το Αιγαίο στους Τούρκους» (ΚΚΕ), «το Πασόκ καταλύει το Σύνταγμα» (ΝΔ), «τα χρέη να πληρώσει η ολιγαρχία» (ΠΑΜΕ), «αν είσαι μάνα και πονάς, πες μου πού παίζει ο Μιραλάς» (Έβαλντ Λίνεν), κ.λ.π. Θα δεχτώ όμως οτι οι συγκεκριμένες απόψεις (και άλλες παρόμοιες) τυγχάνουν μεγάλης αποδοχής μεταξύ των πολιτών. Έχω άδικο; Δε νομίζω.

Επειδή σε αυτά τα πλαίσια ξεκίνησε το ξεφτιλίκι και για την ακρίβεια ξεκίνησε από κάργα δεξιά. Νομοσχέδιο για την ιθαγένεια των μεταναστών –πετάχτηκαν οι Λαοτζήδες και λύσσαξαν για δημοψήφισμα. Η αγνή, αμόλυντη Αριστερά βεβαίως ξυνόταν αδιάφορα –σιγά μην υποστήριζε κυβερνητικό νομοσχέδιο! «Για ένα κουλ ζούμε», που θάλεγε κι ο Φόνζυ. Αποτέλεσμα, το νομοσχέδιο κουτσουρεύτηκε τόσο ώστε να μην ενοχλεί το Λάος και το Λάος ανταπέδωσε υποστηρίζοντας κάτι επόμενα αγγουράτα νομοσχέδια του Πασόκ. Αυτά είναι –άμα έχεις πρωθυπουργό δικτάτορα...

Βέβαια όποιος νομίζει οτι η Αριστερά κοιμάται, κάνει μέγα λάθος –η Αριστερά απλώς ξεκουράζεται. Για να αντεπιτεθεί σύντομα. Και η ώρα της αντεπίθεσης σήμανε με το Μνημόνιο. Ο καπετάν Τσίπρας από τον Κίσαβο, η κομαντάτα Αλέκα από τη Γκιώνα, οι γερμανοτσολιάδες του Καρατζαφέρη από τα προαύλια των εκκλησιών, οι σαμαράδες του Αντώνη από τα καφενεία.... Όλοι ενωμένοι να ακούνε Ντόιτσε Τράγκα κάθε βράδυ στις ειδήσεις και το πρωί στις επάλξεις. Στον αγώνα όπου καμιά συμμαχία δεν είναι ντροπή. Ο εργάτης με το αφεντικό, ο φτωχός με τον εισοδηματία, ο προλετάριος με τον καπιταλιστή, η Αλέκα με τον Τζωρτζάτο, ο Αλέξης με τον Μίχαλο, η Λιάνα με τον Καλεντερίδη και πάει λέγοντας. Αρκεί να αντισταθούν στην κατοχή του Μνημονίου και στην κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου –Τσολάκογλου.

Και φτάσανε οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Το τι ακούσαμε οι πούστηδες!

«Απομνημονιοποιημένα κτίρια» από τον Αλαβάνο (όπως παλιά που κάνανε αποπυρηνικοποιημένες ζώνες δίπλα στις αμερικάνικες βάσεις). «Αντιμνημονιακή ψήφο», από σύσσωμη την αντιπολίτευση, σε διάφορα σχέδια και χρώματα. Τη θες σε μωβ Μητροπουλί; Τη θες σε σκοτωμένο κόκκινο Παφίλικο; Τη θες σε αναζωογονητικό πράσινο του αγρού και του Διάκου; Τη θες στο δημοσιογραφικό εμετί του Δημαρά ή σε κάτι πιο σικ, αθλητικό, ιατρικό Κικοιλιακό; Ή μήπως προτιμάς το τυπάδικο Ψαριανό στυλ με μαύρο καπελάκι, φούτερ και κοιλίτσα; Μπαξές.

Εν ολίγοις, σε περιφερειακό επίπεδο υπήρχαν οι εκπρόσωποι του κατοχικού μνημονίου –Πασόκ Τσολάκογλου που λέγαμε και απέναντί τους όλοι οι άλλοι. Οι αγωνιστές στες στες στες....

Και ο διαχωρισμός κόντεψε να φτάσει μέχρι δημοτικό επίπεδο –να μη σε νοιάζει δηλαδή ποιος καργιόλης θα φροντίσει να μαζεύονται τα σκουπίδια από τη γειτονιά σου, αν θα μπει καμιά γραμμή (ε)λεωφορείου μπας και γλιτώσεις τις βενζίνες, αν θα φτιάξει κάνα πάρκο στο τσιμέντο –να μη σε νοιάζουν όλα αυτά, αλλά μονάχα το τι πιστεύει ο υποψήφιος περί αναγκαιότητος (ή μη) ύπαρξης του μνημονίου!

Ανοίγω παρένθεση, λέω ανέκδοτο, από συνέντευξη της Παπαρήγα. «Όχι κύριε Δημοσιογράφε μου, δεν ήταν ανάγκη να υπογράψουμε το μνημόνιο», αποφαίνεται η Αλέκα. «Ναι, αλλά θα χρεοκοπούσαμε», διαπιστώνει ο δημοσιογράφος. «Χρεοκοπία θα πει οτι δεν θα πληρώναμε τους δανειστές μας, ας χρεοκοπούσαμε λοιπόν», ξηγιέται η Αλέκα. «Ναι αλλά χρεοκοπία θα πει και οτι το κράτος δεν πληρώνει τους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων και τις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες», λέει ο δημοσιογράφος. «Ακούστε να σας πω» κεραυνοβολεί η Αλέκα. «Λεφτά υπάρχουν!» Κάγκελο ο δημοσιογράφος, άντε μετά εσύ να κατηγορείς τον Γιωργάκη που τα έλεγε αυτά προεκλογικά και σε κορόιδεψε! Κλείνω την παρένθεση.

Λίγο πριν τις εκλογές λοιπόν, κι ενώ οι αντιστασιακοί συντονίζονται υπό τις διαταγές του Τσακαλώτου Σαμαρά που ετοιμάζεται να εισβάλει στην Αθήνα, παρεμβαίνει ο δοσίλογος Τσολάκογλου Γιωργάκης και δηλώνει οτι «αν βαρύνει η κατάσταση στη δυνατότητα της κυβέρνησης να συνεχίσει την πορεία της για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο, θα συναθροίσουμε τα δεδομένα και την απόφαση μπορεί να πρέπει να την πάρει ο ελληνικός λαός». Τουτέστιν «αν ξεφτιλιστούμε στις εκλογές θα πάμε για εκλογές»!

Σκέφτομαι εγώ:
-Αν όντως φάει χοντρή σφαλιάρα το Πασόκ, δεν θα βγουν όλοι την άλλη μέρα να ζητάνε εκλογές και να ξαναπαίζουν το σουξέ «ο Γιωργάκης ο δικτάτορας»; Άρα, καλά κάνει και τους προκάνει ο Γιωργάκης –αρκεί βέβαια να μην το παίξει Αρμάνδος Δελαπατρίδης άφτερ δε φάπινγκ.
-Αφού όλοι αντιστέκονται στο μνημόνιο και στην κυβέρνηση κατοχής του Γιωργάκη, δεν είναι αυτή μια καλή ευκαιρία να τον στείλουν κανονικά; Κι άσε μετά τον Γιωργάκη να ξυρίζεται.
-Εγώ σαν δημόσιος υπάλληλος που πληρώνω ακόμα τα μερακλίκια του Χονδρού και σαν δημότης ενός από τους πιο σκατένιους Δήμους της χώρας, γαμήθηκα μια φορά από την πόλωση των αντιμνημονιακών αλλά απογαμήθηκα εντελώς κι ολοσχερώς από τη δήλωση του Γιωργάκη. Καθότι δεν δέχομαι να μου κόβουν εμένα μισθό για να φτιάξουν διαφημιστικά σποτ τα κόμματα, ούτε γουστάρω να κρίνεται ο δήμαρχος για θέματα που δεν αφορούν τον δήμο.

Και περιμένω τέλος πάντων να εφορμήσουν οι επαναστάτες και να διώξουν τον τύραννο από την εξουσία.

Όμως γίνονται οι εκλογές και...

-Το Πασόκ παραμένει πρώτο κόμμα από άποψη ποσοστών.
-Η αποχή φτάνει σε επίπεδο ευρωεκλογών (και όχι σε πρωτοφανές επίπεδο ΓΕΝΙΚΩΣ όπως θέλανε να μας ψήσουν τα κανάλια).
-Ούτε μισή περιφέρεια δεν παίζει να περάσει στα χέρια κάποιου άλλου εκτός των δυο μεγάλων κομμάτων.
-Η Χρυσή Αυγή βγάζει Δημοτικό Σύμβουλο.

Και ρωτάω...

Πότε θα παραδεχτείτε τη γελοιότητά σας τελικά;

Από τη μια τσιρίζετε να φύγει ο «δικτάτορας» κι από την άλλη, όταν σας προγκάει «ψηφίστε εναντίον μου και έτζασα», βγαίνετε και το ρίχνετε σε Μαρθαβουρτσισμούς τύπου: «άκαρδε, εκβιαστή, ποταπέ κι αχάριστε –αμάρτησα για το παιδί μου!» Και τελικά επιλέγετε να απέχετε –με ποιο σκεπτικό;

-Δεν σας ενδιαφέρει ποιος θα διαχειρίζεται τα σκουπίδια σας, ποιος θα παίρνει τα δημοτικά σας τέλη, ποιος θα τσιμεντώνει τα πάρκα σας ή θα σπάει τα τσιμέντα τους; Στο Ελληνικό είχαν εκείνον τον δήμαρχο τον Κορτζίδη που έκανε απεργία πείνας για να ανοίξει η παραλία –εντάξει, κάπως καραγκιόζης, αλλά η παραλία άνοιξε πάντως. Ενώθηκε το Ελληνικό με την Αργυρούπολη, τον βγάλανε δήμαρχο με την πρώτη –λοιπόν; Ήταν μνημονιακός ή όχι; Κι έχει καμιά σημασία στην τελική; Ή έπρεπε να μη βγει δήμαρχος επειδή «όλοι ίδιοι είναι;» Παράδειγμα είπα –έτσι;

-Δεν σας ενδιαφέρει που το τιμημένο ΚΚΕ (τρίτο κόμμα σε ποσοστά) προμοτάρει αποχή στον δεύτερο γύρο ΑΛΛΑ ΜΟΝΑΧΑ ΟΠΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΔΕΞΙΟΙ; Δεν σας ενδιαφέρει που θα ξαναβγάλει τον Κακλαμάνη δηλαδή;

-Γιατί δεν ρίξατε τελικά τη χούντα του Γιωργάκη; Μπορούσατε να το κάνετε ψηφίζοντας από πλούσια γκάμα, όλοι συμμετείχαν. Δεν χρειαζόταν να ταπεινωθείτε ψηφίζοντας Σύριζα, ή να φανερωθείτε ψηφίζοντας ΝΔ, μπορούσατε να ψηφίσετε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή Ψαριανό ή του μουνιού τον πάτο ξέρω ΄γω... Από αύριο θα διαμαρτύρεστε για τη χούντα του Πασόκ και πάλι; Τι καταπληκτικοί -το "κόμμα του τσίπουρου" που λέγανε και τα κανάλια.

Τελικά το θέμα είναι να φωνάζουμε σαν κοκοράκια μέχρι να βγει ο νταβατζής και να μας συμμορφώσει; Αν ναι, καλύτερα να μη λέμε τίποτα –γλιτώνουμε και την ξεφτίλα όταν μας υποχρεώσουν να καταπιούμε τα λόγια μας.

Τελικά είμαστε ασυμβίβαστα αγωνιζόμενοι κατά του συστήματος; Αν ναι, πώς; Τι κάνουμε δηλαδή για να το ρίξουμε; Απλώς δεν ψηφίζουμε και το περιμένουμε να πέσει όσο παίζουμε πλεϊστέισον ή κολτσίνα στα καφενεία;

Δεν δεχόμαστε κανένα εναλλακτικό στάδιο αγώνα πέρα από την ευθεία σύγκρουση; Κι αν ναι –πότε ήταν η τελευταία φορά που συγκρουστήκαμε ευθέως;

Όταν ένας μπράβος σε κάνει να καταπιείς τα λόγια σου, είναι ξεφτίλα μεν αλλά δικαιολογείται από το μέγεθος του μπράβου. Όταν σε κάνει ο Γιωργάκης να καταπιείς τα λόγια σου, τότε φίλε μου είσαι πολύ Γάμα Εθνική! Μη σου πω και Δέλτα.

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά