Κυριακή, Ιουνίου 05, 2011
The Motorcycle boy
Σήμερα θα ξεφύγουμε από τα συνήθη σεντονοειδή όρια των ποστ και θα περάσουμε στη Ζώνη του Λινκόφωτος –γι΄αυτό προσδεθείτε κι αρχίστε το κάπνισμα. Διότι σήμερα θα έχουμε ένα ακόμα σίκουελ της ευγενούς διαφωνίας μου με τον κύριο Φώντα Τρούσσα.
Κάποιοι θυμάστε ίσως τις παρατηρήσεις μου σχετικά με το άρθρο του που αφορούσε τα «Κουρέλια» του Νίκου Νικολαϊδη –για όποιον δεν το θυμάται, εδώ είναι οι επίμαχες παρατηρήσεις καθώς και το λινκ για το άρθρο του κυρίου Τρούσα. Ο οποίος θεώρησε λογικό να μου απαντήσει με αυτό εδώ το άρθρο, όπου με σκυλοβρίζει (προσοχή –πρόκειται περί άρθρου που δεν συνιστώ να το διαβάσετε τρώγοντας) και παράλληλα (στα σχόλια) με απειλεί με μήνυση γιατί τον έβρισα!!! Τέλος πάντων.
Στο παραπάνω ξεχεστήριο βαρέθηκα να απαντήσω (τι να πω δηλαδή;) και δεν θα ασχολιόμουν αν δεν επανερχόταν ο κύριος Τρούσας με καινούργια απάντηση σε όσα (θεωρεί οτι) ανέφερα στις παρατηρήσεις μου. Η απάντησή του βρίσκεται εδώ. Θα αντιγράψω κάποια κομμάτια, δώστε βάση:
«Ο γκεμπελίσκος με κατηγορεί επειδή έγραψα ότι γίνεται ντόρος σε σχέση με το αφιέρωμα στον Νικολαΐδη, πράγμα το οποίο θεώρησε μειωτικό για τους διοργανωτές (ή δεν ξέρω εγώ για ποιους άλλους) επειδή τάχα δεν ανέφερα την αιτία. Μιλάμε για πλήρη διαστρέβλωση των γραφομένων μου. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ανέφερα τα περί προβολών, συναυλιών και εκθέσεων, παραπέμποντας μάλιστα και σε site της εφημερίδας Το Βήμα, για πληρέστερη ενημέρωση…. Παρά ταύτα δεν απέκρυψα το θέμα των εκδηλώσεων. Τούτο, φάνηκε να αποκρύβεται μόνο για τον άνοα γκεμπελίσκο. Για τα υπονοούμενα περί Ντούτσε κ.λπ. ξαναλέω πως επιφυλάσσομαι.»
Να σημειώσω οτι ο γκεμπελίσκος είμαι εγώ (έτσι θα αναφέρομαι από εδώ και κάτω, αλλά ΟΧΙ, αυτό δεν αποτελεί υβριστικό χαρακτηρισμό –προς θεού κύριε Φώντα μου!) Έγραφα λοιπόν τότε, εγώ ο γκεμπελίσκος:
«Βέβαια, ξεχνάει να αναφέρει το σημαντικό του όλου θέματος, οτι δηλαδή το αφιέρωμα γίνεται εν όψει της επανέκδοσης όλων των βιβλίων του Νικολαϊδη και της επανακυκλοφορίας όλων των ταινιών του επεξεργασμένων και καθαρισμένων…. Αφήνοντας τον ντόρο περί αφιερώματος έτσι ορφανό από την αιτία του ο Τρούσας φτιάχνει ένα κλιματάκι του στυλ «κάβλωσε σε κάτι τρελούς να κάνουν αφιέρωμα στο Νικολαϊδη, έτσι στο ξεκούδουνο». Ωραίος;»
Τουτέστιν, η επανακυκλοφορία των έργων του Νικολαϊδη Η ΑΙΤΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ δεν αναφέρεται αφήνοντας το αφιέρωμα αιτιακά ξεκρέμαστο. Ο κύριος Φώντας με χαρακτηρίζει ηλίθιο επειδή ανέφερε την αιτία του αφιερώματος η οποία ήταν οι προβολές, οι συναυλίες και οι εκθέσεις, σύμφωνα με τα γραφόμενά του. Η ΑΙΤΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ!!!
«Ο γκεμπελίσκος, δε, νομίζει πως εμένα με ενόχλησαν ο βιασμός κι οι φόνοι, έτσι στο ξεκάρφωτο. Όπως έγραψα και στην ανάρτηση, αλλά και στα σχόλια εκατό φορές, το πρόβλημά μου δεν ήταν αυτές καθ’ αυτές οι έκνομες (κινηματογραφημένες) πράξεις, αλλά η σύνδεσή τους με το rock n’ roll (και με τον φουκαρά τον Perry Como)».
Είχα γράψει, εγώ ο γκεμπελίσκος, σχετικά με το τι θεωρούσα οτι ενόχλησε τον κύριο Φώντα:
«-Οι βιασμοί και τα εγκλήματα συνδέθηκαν με το ροκ εν ρολ λόγω «Κουρελιών»; Τι μας λες ρε Φώντα! Και η «Ζούγκλα του Μαυροπίνακα» δηλαδή τι ήταν; Δεν ήταν το έργο που απογείωσε το ροκ εν ρολ παγκοσμίως; Τι κάνανε εκεί οι ροκενρολάδες; Παίζανε κανάστα;
-Το ροκ εν ρολ ενοχοποιείται από τις πράξεις (βιασμός μετά φόνου) του κινηματογραφικού Άλκη στα «Κουρέλια»; Κι όχι από το οτι, ας πούμε, οι δυο σημαντικότερες μορφές του είδους (Έλβις Πρίσλεϊ και Τζέρι Λι Λιούις) ήταν παιδεραστές; Βάλε και τον Τσακ Μπέρι στο κλαμπ για πλουραλισμό άμα γουστάρεις.
-Πώς έχει στο μυαλό του τους ροκεντρολάδες (τόσο της Ελλάδας, όσο και της Αμερικής) ο Φώντας; Σαν καλοχτενισμένα παιδάκια που μετά την εκκλησία άκουγαν Μπιλ Χάλεϊ, πίνοντας τη γρανίτα τους; Η λέξη «αλητεία» η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ροκ από τις πρώτες κιόλας εκφάνσεις της συγκεκριμένης μουσικής, του λέει τίποτα του κυρ Φώντα μας;»
Δεν θεωρώ οτι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός –μάλλον δεν τα διάβασε σωστά ο κύριος Φώντας ή εγώ δεν τα έγραψα ευκρινώς. Τι άλλο να πω;
«Για μένα, και να μην το πάμε πάλι από την αρχή, ο μακαρίτης ο Νικολαΐδης είχε παντελή άγνοια της ιστορίας του rock n’ roll (και του rock), αλλά και του ρόλου του ως κοινωνικού φαινομένου (πρώτα κοινωνικού και μετά αισθητικού), όπως και των θεμάτων που σχετίζονταν με αυτό, πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα στα «Κουρέλια…». Μόνον κάποιος που δεν έχει υπ’ όψιν του το rock στην ολότητά του και δεν το έχει μελετήσει σε όλες τις παραμέτρους του, μόνον αυτός θα συνδύαζε το rock, έτσι αχαρακτήριστα, με βιασμούς κι εγκλήματα. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει πως όλοι οι ροκάδες ήταν παιδιά του κατηχητικού – αφήνω το γεγονός πως πολλοί ήταν και παιδιά του κατηχητικού, έχει ακούσει ο γκεμπελίσκος τίποτα περί xian rock; –, αλλά από ’κει και μέχρι το σημείο να ισχυρίζονται κάποιοι πως το rock συμβαδίζει με την παραβατική συμπεριφορά υπάρχει χάος. Πρόκειται απλώς για μία επικίνδυνη γελοιότητα. Και «επικίνδυνη» και «γελοιότητα»».
Εδώ θα πρέπει να παραδεχτώ τον κύριο Φώντα –έπεσε εντελώς μέσα στην άποψή του για τον Νικολαϊδη!!! Όντως, ένας άνθρωπος που από την εφηβεία του συμμετείχε ενεργά σε παρέες οι οποίες προσδιορίζονταν από την εμμονή τους στο ροκ εν ρολ, ένας άνθρωπος γενικότερα λάτρης της μουσικής στις δημοφιλέστερες εκφάνσεις της (από κλασσική, τζαζ, αμερικάνικη κάντρι μέχρι προγκρέσιβ ροκ και χέβι μέταλ –όπως αποδεικνύεται από μαρτυρίες και από τη χρήση ανάλογων μουσικών θεμάτων στις ταινίες του), ένας άνθρωπος με τεράστια δισκοθήκη, ένας άνθρωπος που στη μεγάλη πυρκαγιά της Κηφισιάς (εκεί στο ’80) άρπαξε έναν λαμπάτο ενισχυτή για να τον γλιτώσει από τη φωτιά αφήνοντας πίσω του όλα τα υπόλοιπα υπάρχοντά του –αυτός ο άνθρωπος, ναι –είχε παντελή άγνοια της ιστορίας του ροκ εν ρολ και του ροκ γενικά!!! Ένας άνθρωπος που ύμνησε, εμμονικά σχεδόν, την παρέα των ροκενρολάδων, τόσο στα Κουρέλια όσο και στα Γουρούνια στον Άνεμο ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΟΥ ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ!!! Έτσι είναι, αν έτσι νομίζει ο κύριος Φώντας.
«Για μένα το σενάριο των «Κουρελιών» ήταν υποτυπώδες. Τι να κάνουμε τώρα; (Και για να δώσω ένα παράδειγμα σεναρίου ελληνικής ταινίας, που δεν ήταν υποτυπώδες – ήταν ακριβώς το αντίθετο – και δεν το είχε γράψει ο… Φώσκολος, θ’ αναγκαστώ να ξανα-αναφέρω τη «Φωτογραφία» του Νίκου Παπατάκη).»
Υποτυπώδες σενάριο (και θα ζητήσω εκ των προτέρων συγνώμη από τον κύριο Φώντα που μπαίνω σε γλωσσολογικά θέματα αν και όχι τόσο σχετικός όσο αυτός) ονομάζεται το σενάριο μιας τσόντας. Ή ενός ταξιδιωτικού ντοκυμαντέρ, ας πούμε. Το σενάριο δηλαδή που βάζει μια «υποθεσούλα», έτσι –για να δέσει το γλυκό. Δεν θα συζητήσω σχετικά με το πόσο υποτυπώδες είναι το σενάριο των Κουρελιών, θα πω όμως οτι ΕΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΥΠΟΤΥΠΩΔΕΣ, τότε το σενάριο της "Φωτογραφίας" (νεαρός που τον πήξανε στο στρατό λόγω κομμουνιστικού οικογενειακού παρελθόντος πάει στη Γαλλία να βρει έναν γουναρά, τον οποίο τον φέρνει στην Ελλάδα και τον σκοτώνει στην τελευταία σκηνή δικαιολογώντας την πράξη του με έναν, επιεικώς ρηχό, μονόλογο) είναι ανύπαρκτο. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη –έτσι;
«Ανάθεμα κι αν καταλαβαίνεις τι θέλει να πει ο μακαρίτης (ελπίζω να μετέφερε σωστά τα λόγια του ο γκεμπελίσκος). «Ηχητική εκτέλεση του ρυθμού» και τρίχες κατσαρές (αυτά δεν είναι καν ελληνικά). Για ποια βιομηχανοποίηση (του rock n’ roll;) στα τέλη του ’50 μιλάει ο Νικολαΐδης; Δεν είμαστε καλά. Στα τέλη του ’50 ουσιαστικά δεν υπήρχε rock n’ roll, είχε αντικατασταθεί αυτό από τραγουδιστές τύπου Frankie Avalon, Bobby Rydell, Paul Anka και τέτοια.»
Τα λόγια του Νικολαϊδη (ευχαριστώ τον κύριο Φώντα που ενδιαφέρεται αν, εγώ ο γκεμπελίσκος, τα μετέφερα σωστά) ήταν:
«Ναι, ακούω μια πεθαμένη μουσική που τελείωσε με την 'Γκλεντόρα' του Πέρι Κόμο, μια καθώς πρέπει ηχητική εκτέλεση του ρυθμού που προμήνυε τη βιομηχανοποίησή του, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '50»
Προβληματίστηκα κι εγώ πολύ (ίσα με 3 δευτερόλεπτα) για να καταλάβω τι θέλει να πει ο Νικολαϊδης ο οποίος δεν μιλάει καν Ελληνικά στο συγκεκριμένο κομμάτι (Πώς να τα μιλήσει; Ήξερε Ελληνικά ο Νικολαϊδης; Άντε καλέ!) Και στο τέλος κατάλαβα αυτό ακριβώς που λέει (και γράφεται): Οτι το ροκ εν ρολ ήταν πεθαμένη μουσική την εποχή που έδινε τη συνέντευξη. Οτι η Γκλεντόρα του Πέρι Κόμο ήταν μια σαλονάτη (καθώς πρέπει) εκτέλεση του ρυθμού που χαρακτήριζε το ροκ εν ρολ κι από εκεί (κατά τον Νικολαϊδη) ξεκίνησε η βιομηχανοποίηση (άρα η εμπορευματοποίηση) του είδους. Δύσκολο; Για μένα τον γκεμπελίσκο ήταν όντως δύσκολο καθότι και ηλίθιος, ο Φώντας όμως το κατάλαβε με τη μία, ΕΠΕΙΔΗ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Οτι δηλαδή το ροκ εν ρολ είχε πεθάνει και τη θέση του είχαν πάρει τα μουσικο-βιομηχανικά παράγωγα τύπου Φράνκι Άβαλον, Μπόμπηδες κ.λ.π. Αναρωτιέμαι –αφού λέει το ίδιο με τον Νικολαϊδη, πού ακριβώς διαφωνεί μαζί του;
«Λέει κοτσάνες ο Νικολαΐδης, όταν εντοπίζει το πνεύμα του rock n’ roll στο Μάη, αγνοώντας τους Beatles και την υπόλοιπη βρετανική σκηνή. Κι αυτό με τα «λευκά κελιά» είναι τελείως «κοτρόνα». Είναι σοβαρό να λέμε πως σήμανε το θάνατο του rock n’ roll το Γερμανικό Φθινόπωρο; Άμα είναι έτσι τότε να πούμε πως και το «ελληνικό ροκ» έφθασε στο τέλος του, όταν παραδόθηκε ο Κουφοντίνας. Τι ανοησίες είναι αυτές;»
Λέει όντως κοτσάνες ο Νικολαϊδης όταν εντοπίζει τη συνάφεια των εξεγέρσεων της νεολαίας (οι οποίες εξεγέρσεις αποτελούν χρονική συνέχεια των εξεγέρσεων των τηνέιτζερς με το ροκ εν ρολ) στο Μάη του ’68. Άλλωστε οι φοιτητές του Μάη εκείνου άκουγαν αποκλειστικά Εντίθ Πιάφ και Φρανκ Σινάτρα! Άκουγαν και Μπιτλς, μας λέει ο κύριος Φώντας –είναι φανερό άλλωστε! Οι Μπλουζόν Νουάρ, τα οδοφράγματα τα φτιάχνανε υπό τους ήχους του Λαβ μι ντου και του Άι γόνα χολντ γιόρ χαντ. Περί της υπόλοιπης βρετανικής σκηνής στην οποία αναφέρεται, απλώς επιβεβαιώνει τον Νικολαϊδη – τι ήταν οι Άνιμαλς και οι Στόουνς, ας πούμε, αν όχι συνέχεια του λευκού ροκ εν ρολ (το οποίο με τη σειρά του ήταν συνέχεια του νέγρικου μπλουζ);
Κατά τον Νικολαϊδη, η αγνότητα του ροκ εν ρολ (η παιδικότητα, η αυθάδεια) που πέρασε στους χίππηδες πέθανε με την ευρωπαϊκή τρομοκρατία, το καλοκαίρι της αγάπης τέλειωσε (για την Ευρώπη) στα Λευκά Κελιά. Τώρα, πώς όλο αυτό συνδέεται με τον Κουφοντίνα –αδυνατώ να καταλάβω! Υπήρχε μουσικό κίνημα συγγενές με τη δράση της 17Ν; Και αν ναι, ήταν αυτό το ελληνικό ροκ;
«Ο γκεμπελίσκος όντας άσχετος με το rock (αγνοούσε, όπως μας έδειξε παλαιότερα, πως ο Tom Waits διασκευάζει και τραγούδια άλλων, και πως ο Captain Beefheart ξεπατίκωνε το blues του Chicago, όταν ξεκίνησε) μάς παρουσιάζει το rock μανιφέστο του Νικολαΐδη, που είναι γεμάτο… σκάγια. Άσε μη σκίζεσαι, καταλάβαμε.»
Αυτό είναι όντως ένα όμορφο ανέκδοτο. Που ξεκίνησε με τον κύριο Φώντα να ψέγει τον Κώστα τον Μάστορη των Μέτρο Ντικέι επειδή είχε πει σε μια συνέντευξή του οτι δεν ξέρει να παίζει τραγούδια άλλων. «Κι ο Τομ Γουέιτς λέει οτι δεν παίζει διασκευές άλλων, μέχρι κι ο Μπίφχερτ είχε πει κάποτε οτι δεν κάνει συναυλίες επειδή δεν θυμάται τα ίδια του τα τραγούδια», είχα παρατηρήσει. Ε, ποιος είδε τον κύριο Φώντα και δεν φοβήθηκε! Τι άσχετο με είπε –τι, οτι την πάτησα –κι εγώ δεν ξέρω πόσα μου έσουρε! Το γεγονός βέβαια παραμένει! Δηλαδή ότι λέει ο Μάστορης στη συνέντευξή του το παίρνουμε ντε φάκτο κι ότι λέει ο Γουέιτς ή ο Μπίφχερτ: «δεν ξέρω τι λένε, εγώ ξέρω τι έχουν κάνει» (ή κάπως έτσι –βαριέμαι να το ψάξω) κατά τον κύριο Φώντα!!!
« Όσον αφορά τα άλλα περί «Κύπρου» και τα λοιπά, γιατί μας τα λέει; Για να μας αποδείξει ότι ο Νικολαΐδης ήταν πολιτικοποιημένος; Εγώ δεν ξέρω τι ήταν ο Νικολαΐδης το ’59. Εγώ βλέπω ό,τι βλέπω, γράφοντας για τα «Κουρέλια…»»
Να θυμίσω στον κύριο Φώντα (με όλο το σεβασμό που με διακατέχει απέναντί του) οτι αυτά τα περί Κύπρου τα βάζω επειδή ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ, η διαδήλωση για την Κύπρο που καταλήγει στην κατάληψη του ΜΑΞΙΜ και στη γνωριμία-εξαφάνιση της Βέρας είναι ΤΟ κομβικό σημείο της ταινίας. Και του υποτυπώδους σεναρίου βεβαίως.
«Όταν εγώ έγραψα αυτά περί «γενιάς» δεν τα έβγαλα από το κεφάλι μου, αλλά ακούγοντας τον ίδιον το σκηνοθέτη να τα λέει στη συνέντευξή του στο Σολδάτο. Ο γκεμπελίσκος επεμβαίνει κατά τον συνήθη τρόπο, υποστηρίζοντας πως ο σκηνοθέτης όταν μιλάει για γενιά εννοεί μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων και όχι όλη τη γενιά του ’50! Αγνοεί δηλαδή τα λόγια του Νικολαΐδη «τα Κουρέλια είναι μια ταινία πάνω στη γενιά του ’50» και αντί γι’ αυτά (τα λόγια) προσθέτει τις δικές του εικασίες.»
Εδώ μου έκανε στην κυριολεξία τα μούτρα κρέας ο κύριος Φώντας (σκύβω το κεφάλι και το παραδέχομαι). Να δούμε και σε ποια άποψή μου αναφέρεται:
«-Όταν κάποιος λέει οτι κάνει ταινία «πάνω στη γενιά του ΄50» δεν σημαίνει οτι αποφάσισε να το παίξει «ο μέγας εκφραστής και τρισμέγιστος νομοδιδάσκαλος» της συγκεκριμένης γενιάς. Σημαίνει οτι κάνει μια ταινία ΠΑΝΩ σε ένα θέμα, με βάση το ερέθισμα που του προσφέρει το θέμα. Όπως αν εγώ αύριο κάνω μια ταινία ΠΑΝΩ στους κατά συρροή δολοφόνους δεν πάει να πει οτι γυρεύω να τους εκφράσω ή να τους καπελώσω!»
Ε, χμμ –νομίζω οτι άλλο παρατήρησα κι άλλο σχολιάζει ο κύριος Φώντας αλλά δεν πειράζει. Αν η παρατήρηση δεν ταιριάζει με το συμπέρασμα, τόσο το χειρότερο για την παρατήρηση!
Και συνεχίζει ο κύριος Φώντας:
«Μάλιστα, για να υποστηρίξει τη θέση του παρεμβάλει και τα λόγια του σκηνοθέτη, τα οποία λένε: «Ταινίες κάνω πρώτα για τον εαυτό μου, τους συνεργάτες μου, τους 10 φίλους μου». Άλλο όμως αυτό. Τα λόγια του σκηνοθέτη αφορούν σε ποιους απευθύνονται οι ταινίες του (στον ίδιον, στους συνεργάτες του, στους δέκα φίλους του) και όχι ποιο είναι το θέμα τους (η γενιά του ’50). Ο γκεμπελίσκος δεν μπορεί να χωρίσει ούτε δυο γαϊδουριών άχυρα»
Εδώ με μπερδεύει κάπως –επειδή εγώ την παραπάνω παρατήρηση την έκανα σε αυτή του την άποψη, από το αρχικό άρθρο:
«Έχω την αίσθηση πως ο καθένας μας μιλάει για τη γενιά του, λες και είναι ο… θεόσταλτος εντεταλμένος εκπρόσωπός της.»
Έγραψα λοιπόν οτι ο Νικολαϊδης ασχολείται με ένα θέμα της γενιάς του και δεν προσπαθεί ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να την εκφράσει. Αυτά έλεγε, εκεί απαντούσα. Τώρα, αν το πρόβλημα του κυρίου Φώντα μεταλλάχτηκε και είναι πλέον οτι ο Νικολαϊδης έκανε ταινία με ένα θέμα που ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ με τη γενιά του ’50... θα επικοινωνήσω με τους οικείους του να ζητήσουν εκ των υστέρων συγνώμη από μέρους του. Πώς τόλμησε δηλαδή να το κάνει αυτό!! Άκου ταινία για το ’50!! Για τα εφηβικά χρόνια του σκηνοθέτη και για τις παρέες του εκείνης της εποχής!! Στην πυρά Νικολαϊδη!!!
«Παρακάτω ο γκεμπελίσκος αποδεικνύει ότι έχει άγρια μεσάνυχτα περί των κοινωνικών θεμάτων, όταν με ρωτά αν θεωρώ πως η γενιά του ’50 ήταν μια γενιά που πίστευε στην πολιτική. Φυσικά και πίστευε στην πολιτική η γενιά του ’50. Θέλει κι ερώτημα; Και τι σχέση έχουν οι «τεντυμπόιδες», που αποτελούσαν μία απόλυτη μειοψηφία νέων, κυρίως των αστικών κέντρων; Εδώ, οι «τεντυμπόιδες» ήταν σχεδόν απαρατήρητοι στη Βρετανία στα τέλη των 50s.»
Εδώ όντως με έπιασε ο κύριος Φώντας! Το παραδέχομαι, έχω άγρια μεσάνυχτα περί των κοινωνικών θεμάτων κι ας έχω πτυχίο κοινωνιολογίας! Ζητώ, μάλιστα, ταπεινή συγνώμη για πολλοστή φορά που τόλμησα να αμφισβητήσω τις απόψεις του κυρίου Φώντα –το έκανα επειδή απλώς δεν τις ήξερα ακόμα!
Τώρα που μου τις εξήγησε θα παραδεχτώ ευθαρσώς:
-Οτι οι τεντυμπόιδες ήταν μια απόλυτη μειοψηφία.
-Ότι ο ν. 4000 περί τεντυμποϊσμού δεν βγήκε ποτέ στην Ελλάδα.
-Οτι αυτοί που κουρεύονταν και διαπομπεύονταν στις πλατείες, αυτοί που τους έκοβαν τα παντελόνια αργότερα (οι γνωστοί και ως ραψοπαντελονάδες) δεν ήταν τεντυμπόιδες ή χίππηδες αργότερα. Ήταν εξωγήινοι.
-Οτι δεν γίνονταν μαζικές καταστροφές στις προβολές της «Ζούγκλας του Μαυροπίνακα» στην Αγγλία.
-Οτι το παραπάνω φαινόμενο ΔΕΝ ήταν τόσο σοβαρό ώστε να γίνει προσπάθεια επανάληψής του (και αντίστοιχης εκμετάλλευσης τού πανκ κινήματος) με την «Τάξη του ‘84».
Κι ας πάμε στο ερώτημα που εγώ, ο ανόητος γκεμπελίσκος και άσχετος περί των κοινωνικών, έθεσα και το απαντάει παραπάνω ο κύριος Φώντας:
«Ο Νικολαϊδης (όπως και κάθε νοήμων άνθρωπος) γνωρίζει οτι κάθε πράξη (πόσο μάλλον μια ταινία) είναι πολιτική. Εξηγεί στα παραπάνω αποσπάσματα που αντέγραψα τι εννοεί αναφέροντας οτι η γενιά του δεν πίστεψε στην πολιτική αλλά στη φιλία, τον έρωτα και την ανεξαρτησία. Έχει αντίθετη γνώμη ο Φων; Θεωρεί δηλαδή οτι η γενιά του ’50 ήταν μια γενιά που πίστευε στην πολιτική (εδώ ο όρος χρησιμοποιείται με τη στρατευμένη χροιά που είχε εκείνη την εποχή) πάνω απ΄όλα;»
Έφαγε ο κύριος Φώντας την επεξήγηση της παρένθεσης περί πολιτικής και απάντησε... όπως απάντησε. Τώρα, αν αναρωτηθώ από που πηγάζει η βεβαιότητά του οτι η γενιά του ’50 ήταν ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ πολιτικοποιημένη υποθέτω οτι θα μου δώσει κάποιες πηγές. Επειδή αλλιώς εγώ τα έχω διαβάσει, αλλά είπαμε... είμαι άσχετος.
«Δηλαδή, για να καταλάβω. Οι «τεντυμπόιδες» χαρακτήριζαν τη γενιά του ’50 στην Ελλάδα (στα late 50s εν πάση περιπτώσει) και όχι τα παιδιά των εργατικών οικογενειών, που δεν είχαν ακούσει τίποτα περί rock n’ roll και την έβγαζαν άλλα με Καζαντζίδη και άλλα με… νιάου-νιάου βρε γατούλα; Δεν είμαστε καθόλου καλά.»
Εδώ πάλι με μπερδεύει ο κύριος Φώντας! Η πολιτικοποιημένη γενιά του ΄50 (η κομματικά πολιτικοποιημένη όπως ανέφερα ή η απλά πολιτικοποιημένη) ήταν αυτοί που ακούγανε Καζαντζίδη και οι άλλοι που ακούγανε Βουγιούκλω; Περί αυτών κόπτεται σ΄ολόκληρο το κείμενο;
«Και γιατί πετάγεται ο γκεμπελίσκος από τα late fifties, που είναι το θέμα μας, στους «γιεγιέδες» και τους «μαλλιάδες», που ανήκουν στις επόμενες δεκαετίες; Για να μου πει πως στην ελληνική νεολαία δεν υπήρχαν μόνο Λαμπράκηδες, κουκουέδες και λαϊκά παιδιά που πίστευαν στην πολιτική, αλλά και γιεγιέδες. Όπως έχουμε ξαναγράψει όμως μαλλιάζοντας τη γλώσσα μας (κι εγώ και άλλοι πριν από ’μένα), οι γιεγιέδες ήταν τα χαϊδεμένα παιδιά της χούντας. Όταν η... ψυχεδελική νεολαία έκανε... αντίσταση, χορεύοντας με τους MGC στις Αποκριές της Πλάκας, κάποιοι άλλοι – που μπορεί να μην είχαν ουδεμία σχέση με το rock –, βρίσκονταν στα κρατητήρια της χούντας και βασανίζονταν. Ή, ακόμη χειρότερα, άφηναν τη πνοή τους στο Πολυτεχνείο ή αλλού. Γκεμπελίσκε είσαι επικίνδυνα ανιστόρητος και λες κοτσάνες.»
Το συγκεκριμένο απόσπασμα το παραθέτω ασχολίαστο –επειδή με εντυπωσίασε (ρίξε και κάποια θαυμαστικά)!!!!!!! ΟΙ ΓΙΕΓΙΕΔΕΣ ΗΤΑΝ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ!!! (Για να καταλάβεις ΠΟΣΟ ΜΕΣΑ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ο κύριος Φώντας δεν έχεις παρά να διαβάσεις το «Εγώ κι ο θείος Χάρης» του Κλέονα Αρζόγλου –το προτείνω ενδεικτικά επειδή είναι και ωραίο βιβλίο).
«Ο γκεμπελίσκος λέει περαιτέρω βλακείες όταν ισχυρίζεται πως στις αρχές της Μεταπολίτευσης ο κάθε πικραμένος πούλαγε αριστεριλίκι φτιάχνοντας ταινίες με αντάρτες. Έφτιαχνε ταινίες με αντάρτες ο Φέρρης, ο Σφήκας,ο Παναγιωτόπουλος, ο Ρεντζής, ο Θέος, ο Αλευράς, ο Θωμόπουλος; Δεν είμαστε καλά. Και τι είχε, εκ των προτέρων, η «πολιτικοποίηση», την οποία μέμφεται ο αδαής; Δεν κατάλαβα; Ο «Θίασος» (1975), που είναι μια καθαρή πολιτική ταινία (και με αντάρτες), είναι ένα από τα αριστουργήματα του ελληνικού σινεμά. Δεν του αρέσει του γκεμπελίσκου μας; Δεν πειράζει. Θα τον βάζουμε να βλέπει τα «Κουρέλια…» εμπλοκή μέχρι να σιχαθεί τον… μεγάλο ροκεντρολά Perry Como.»
Λατρεύω αυτή την εμμονή του κυρίου Φώντα στην λεπτομέρεια –χάρη σ΄αυτή ξεσκεπάζει την αμάθειά μου στο συγκεκριμένο σημείο. Έχει δίκιο –δεν βγάζανε όλοι ταινίες με αντάρτες, βγάζανε και με Ανθρώπους με Γαρύφαλλα, βγάζανε και για την Υπόθεση Πολκ (Κιέριον –Θέος, λίγο πριν τη χούντα) όπου η δολοφονία ενός δημοσιογράφου φορτώνεται στο ΚΚΕ, βγάζανε και για τον φοιτητή που προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ αντιδικτατορικού κινήματος και ζωγραφικής (Μαύρο Άσπρο –Ρεντζής), βγάζανε και μελούρες ψευτοπολιτικάντικες (Ένα γελαστό απόγευμα, Ασυμβίβαστος –Θωμόπουλος). Και υπήρχε κι ο Παναγιωτόπουλος (συνεργάτης και καλός φίλος του Νικολαϊδη), υπήρχε και μια ταινία του Αλευρά (επιπέδου τραλαλά) και τα Δυο Φεγγάρια του Φέρρη. Αυτή είναι, συνολικά, η κομματικοποιημένη πολιτικοποίηση για την οποία έγραφα παραπάνω. Κι αυτό ήταν το κλίμα στο οποίο ο Νικολαϊδης έκανε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ κινηματογράφο. Αν του το επιτρέπει ο κύριος Φώντας βεβαίως! Ο οποίος, κύριος Φώντας, ρίχνει τρεις απαξιωτικές τελείες στον Πέρι Κόμο χαρακτηρίζοντας «μεγάλο ροκενρολά» -απορώ, πού διάβολο είδε να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο ο Νικολαϊδης!!! Κι απορώ, πώς δεν είδε οτι ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ισχυρίζονται τα Κουρέλια.
«Δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλες ταινίες που να συνέδεσαν το rock n’ roll με βιασμούς κι εγκλήματα πριν από τα «Κουρέλια…» – υπάρχουν, κάτι b-movies με «αγγέλους της κολάσεως» και τα συναφή –, αλλά, πάντως, αυτή δεν ήταν η «Ζούγκλα του Μαυροπίνακα» που αναφέρει ο γκεμπελίσκος. Εγώ δε θυμάμαι τον Vic Morrow ούτε να σκοτώνει, ούτε να βιάζει (διαψεύστε με, αν κάνω λάθος).»
Απορώ πώς μπερδεύτηκε εδώ πέρα ο κύριος Φώντας που έχει εμμονή στις λεπτομέρειες! Τα b movies με τους Άγγελους της Κόλασης και με τα ταξίδια στις παραισθήσεις χρησιμοποιούν κάτι που μοιάζει με ψυχεδελική (γιεγιέδικη) μουσική. Καμιά σχέση (άμεση) με ροκ εν ρολ. Από την άλλη, πολύ θα ήθελα να έχω μια περιγραφή της υπόθεσης της Ζούγκλας του Μαυροπίνακα, επειδή μάλλον την έχω καταλάβει λάθος. Και λάθος την καταλάβαιναν, υποθέτω, όσοι τέντυς σπάγανε τους σινεμάδες στην Αγγλία όταν παιζόταν.
«Κι εν πάση περιπτώσει – κάτι που ισχύει και για την περίπτωση του Νικολαΐδη – αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, εκεί όπου συμβαίνει, δεν ευθύνεται το rock n’ roll γι’ αυτό, αλλά η βλακεία που δέρνει τα μυαλά ορισμένων. Και το ότι υπήρξαν rockers που παρανόμησαν ή μπήκαν φυλακή ακόμη και για βιασμούς ή φόνους, αυτό δε λέει τίποτα. Το ίδιο συμβαίνει και με παπάδες, μπετατζήδες, καντηλανάφτες και νεκροθάφτες. Δεν ενοχοποιείται το rock n’ roll γι’ αυτό. Δεν είναι το rock n’ roll o προθάλαμος της βίας και της ασυδοσίας. Αυτά τα υποστηρίζουν μόνον οι άσχετοι και οι «σε εντεταλμένη υπηρεσία». Ο rocker δεν είναι χουλιγκάνος. Δεν υπάρχει κανένας κώδικας rock δεοντολογίας, που να το επιβάλει.»
Θα ήθελα κάποια στιγμή να μου εξηγήσει ο κύριος Φώντας από που προκύπτει η ευθύνη του ροκ εν ρολ για τον φόνο (βάλε και φόνους –ας μην τα χαλάσουμε) και τον βιασμό που παρουσιάζονται στα Κουρέλια. Πώς δηλαδή ο Νικολαϊδης κάνει αυτή τη σύνδεση οτι ροκενρολάς ίσον δολοφόνος και βιαστής; Λέει πουθενά κανένας ήρωάς του οτι «Επειδή αυτός ο κρετίνος ο Πέρι Κόμο έκανε τη Γκλεντόρα εγώ θα βιάσω 5-6 γυναίκες»; Στην Ευριδίκη η ηρωίδα σκοτώνει υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής, στη Συμμορία υπό τους ήχους του Χατζηνάσιου –τι θα πουν όλα αυτά; Δεν καταλαβαίνω. Όσο για τη σύνδεση του ρόκερ με παραβατικές συμπεριφορές να υπενθυμίσω «Το ‘69» του Σιδηρόπουλου; Κανένας δεν είπε οτι ο ρόκερ είναι χουλιγκάνος (εκτός από τον Φώσκολο και τον Δαλιανίδη) αλλά όχι και να δεχτούμε οτι ο ρόκερ είναι το καλό παιδί που λατρεύουν οι μπάτσοι (όπως ισχυρίζεται πιο πάνω ο κύριος Φώντας)! Έλεος πια!
«Κλείνοντας την εμετική επίθεση προς το άτομό μου ο γκεμπελίσκος μάς χαρίζει ένα κείμενο του Νικολαΐδη, εκεί όπου ο μακαρίτης σκηνοθέτης τα χώνει σε όσους του ασκούσαν κριτική, αποκαλώντας τους «πολιτικοποιημένους ημιμαθείς», ανθρώπους «χωρίς χιούμορ», και ασχέτους με τον κινηματογράφο. Δεν ξέρω οι άλλοι, αλλά εγώ πάντως στη σκηνή με τον Τζούμα και τη Γιόλα Αναγνωστοπούλου ξεράθηκα στα γέλια…»
Παραθέτω το κλείσιμο του κυρίου Φώντα επειδή δεν κατάλαβα αν εδώ ισχυρίζεται οτι έχει χιούμορ, ή οτι δεν είναι πολιτικοποιημένος ημιμαθής, ή οτι είναι σχετικός με τον κινηματογράφο. Ότι κι αν είναι πάντως μπράβο του –μας τα είπε υπέροχα και μάλιστα ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!
Γι΄αυτό και εγώ θα κλείσω το δικό μου κομμάτι με ένα παραλειπόμενο αυτής της όμορφης σχέσης την οποία έχω αναπτύξει με τον κύριο Φώντα.
Κάποιος σχολιαστής του επισημαίνει οτι ο γκεμπελίσκος (εγώ ντε) μίλησα στο ραδιόφωνο και κάτι είπα. Ο κύριος Φώντας απαντά:
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAS είπε...
Ένας φίλος..., χθες το απόγευμα μου έστειλε το link της εκπομπής. Αηδίες.
Κάτι απολιθώματα… ροκάδων της οκάς σαλιάριζαν με τον… διδάκτορα της «νικολαΐδικής», ο οποίος δεν είχε ούτε το τακτ να πει… μάγκες μου, δε θέλω να το συζητήσω επειδή δεν είναι παρόν ο τύπος (εγώ δηλαδή) με τον οποίον αντιδίκησα. Ο τσογλανισμός, ως γνωστόν, δεν έχει όρια.
Ειλικρινά ντράπηκα όταν διάβασα αυτό το σχόλιο. Θα έπρεπε, όταν οι ροκάδες της οκάς (Βαγγέλης Καργούδης και Θοδωρής Σαραντής –ΟΧΙ ΚΑΛΕ, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΩΝΤΑΣ, ΚΟΜΠΛΙΜΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ!!) με ρωτήσανε για τη διαφωνία μου με τον κύριο Φώντα να πω: «αααα, σταματήστε αμέσως την εκπομπή –ψάξτε τον κύριο Φώντα να πει κι αυτός την άποψή του, εγώ αρνούμαι να μεταφέρω αυτά που έχω ήδη γραμμένα στο μπλογκ μου χωρίς να είναι κι αυτός παρών»!!!!
Έτσι, κατακόκκινος από ντροπή, πέρασα στο επόμενο σχόλιο:
Ανώνυμος είπε...
fwnta to keimeno mou ksesikose thn periergeia, kai epidi ta sxolia sthn proigoumenh anarthsh peri nikolaidi ta eida mexri ena shmeio, kai meta poli epigramatika, tha ithela na mou peis pio einai to blog tou typou gia na sxhmatiso mia alokliromenh apospsi.
thanks kai sorry gia ta greeglish....
BL
3 Ιουνίου 2011 7:53 μ.μ.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAS είπε...
BL, νομίζω πως με λίγο κόπο θα το βρεις. Δεν έχω κανένα λόγο να παραπέμψω σ’ ένα blog, του οποίου δεν είμαι αναγνώστης. (Έγινα για την περίπτωση – δυστυχώς – έχοντας «παρασυρθεί» από τα στατιστικά στοιχεία του blogger).
Ο κύριος Φώντας λοιπόν, ο οποίος μου καταλογίζει τσογλανισμό ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ!!! Δημοσιεύει ένα άρθρο, το λιγότερο απαξιωτικό για κάποιον άνθρωπο (εμένα δηλαδή) και δεν κάνει καν τον κόπο να δώσει το λινκ του δικού μου κειμένου!!! Αυτό, υποθέτω, οτι δείχνει πόσο σέβεται τους αναγνώστες του ο κύριος Φώντας –τους δίνει κατευθείαν τις απαντήσεις χωρίς να τους κουράζει με τις ερωτήσεις. Συγχαρητήρια να πω; Ας τα πω...
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ/ PHONTAS TROUSSAS είπε...
Όπως γίνεται αντιληπτό εμένα δεν με ενοχλεί η κριτική επί όσων γράφω, αρκεί να είναι ευπρεπής και τεκμηριωμένη· κυρίως, όμως, ευπρεπής, γιατί το «τεκμηριωμένη» δεν μπορώ να το απαιτήσω. Δεν γίνεται όποιος διαφωνεί με κάποιον να μετέρχεται ύβρεις, προσβολές, να διαστρεβλώνει τα γραφόμενά του και να τον «ξεκατινιάζει». Αυτό δεν είναι αντιπαράθεση, αλλά οχετός. Πόσω μάλλον όταν ο «αντίδικος» είναι ανώνυμος. Για μένα – για να το ξεκαθαρίσω – όταν κάποιος κατηγορεί με εμπάθεια όποιον διαφωνεί μαζί του, φορώντας την κουκούλα του ανώνυμου, θυμίζει τους σπιούνους και τους δωσίλογους της Κατοχής, που επεδείκνυαν στους Γερμαναράδες, όντας κουκουλοφόροι, τους πατριώτες της Αντίστασης. Μην παρανοηθεί αυτό που λέω. Δεν εξισώνω τον εαυτό μου με τους αντιστασιακούς. Εξισώνω όμως τις μεθόδους των τότε καταδοτών (όχι τα κίνητρά τους), με τις αντίστοιχες σημερινές μεθόδους της ανώνυμης συκοφαντίας (οι οποίες στα blogs τείνει να γίνουν παράδοση). Κατά τα λοιπά, Ανδρέα, δεν προτίθεμαι να συνεχίσω την αντιπαράθεση.
Επέλεξα να κλείσω το όλο θέμα με την αντιγραφή της άποψης του κυρίου Φώντα για το άτομό μου. Είμαι λοιπόν ανώνυμος!!! Κι ας του έγραψα οτι αν τον ενδιέφεραν τα στοιχεία μου μπορούσε να μου στείλει ένα μέιλ και να μου τα ζητήσει όπως έχουν κάνει τόσοι άλλοι. Είμαι ανώνυμος κι ας γράφω τόσα χρόνια στο μπλογκ σαν Motorcycle boy!!! Αυτό λοιπόν λέγεται ψευδώνυμο κι εγώ έχω επιλέξει να είμαι ψευδώνυμος –καμιά σχέση με τον Ανώνυμο που έρχεται στο μπλογκ σου, σε βρίζει και χάνεται. Αν ο κύριος Φώντας θεωρεί κατακριτέα τη χρήση ψευδωνύμου να το πει και στην Πανδώρα του Βήματος, τον Αποδυτηριάκια του Φιλάθλου ή στους απόγονους του Οδυσσέα Ελύτη και του Πέτρου Πικρού για παράδειγμα. Είμαι λοιπόν τόσο ανώνυμος που πάω σε εκπομπή στο ραδιόφωνο και αναφέρω το όνομά μου!!!
Σύμφωνα με τον κύριο Τρούσα είμαι και δωσίλογος (με ω για να κάνει μεγαλύτερη εντύπωση μάλλον) επειδή «τον κατηγόρησα με εμπάθεια» χωρίς να αποκαλύπτω την ταυτότητά μου!!!! Έδειξα οτι το δεύτερο δεν ισχύει –ας πάμε στην εμπάθεια. Και στις προειδοποιήσεις του κυρίου Τρούσα οτι θα μου κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση. Λοιπόν αναρωτιέμαι –όλο αυτό το θάψιμο που είχε ρίξει ο κύριος Τρούσας στους Μέτρο Ντικέι (και μάλιστα ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥΣ) δεν ήταν συκοφαντική δυσφήμιση; Και ειδικά την εποχή που οι Μέτρο επανακυκλοφορούσαν τον δίσκο τους –δεν θα μπορούσαν να ισχυριστούν οτι το άρθρο του κυρίου Φώντα αποσκοπούσε στο να τους πλήξει επαγγελματικά και οικονομικά; Εγώ νομίζω οτι θα μπορούσαν –ίσως να κάνω και λάθος.
Τώρα πάλι αυτή η επίθεση στον Νίκο Νικολαϊδη (και μάλιστα ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ), η αυθαίρετη ερμηνεία και η καταδίκη των προθέσεων του δημιουργού, η απαξίωση των λεγόμενών του με σαφή διάθεση να πληγεί η καλλιτεχνική του υπόσταση, δεν είναι συκοφαντική δυσφήμιση; Και μάλιστα την εποχή που επανακυκλοφορεί το σύνολο του έργου του δημιουργού –δεν θα μπορούσε η οικογένεια του Νικολαϊδη να ισχυριστεί οτι τα άρθρα του κυρίου Φώντα αποσκοπούσαν στο να τους πλήξουν επαγγελματικά και οικονομικά; Ρωτάω απλώς.
Κι ας πούμε οτι σε όλα τα παραπάνω είμαι λάθος –το άρθρο με τίτλο «Δίτροχη κουράδα» που λίνκαρα παραπάνω τι είναι; Συκοφαντική δυσφήμιση, προσβολή νεκρού, υβριστική δημοσίευση ή κάτι άλλο; Αναρωτιέμαι.
Posted in: 
Πριν από 5 μήνες
46 γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.:
Χαρά στο κουράγιο σου που ακόμα ασχολείσαι. Πάντως αν τελικά σου κάνει μήνυση θα είσαι η απόλυτη επιβεβαίωση πως το ροκ είναι στα όρια της παρανομίας.
Αν έβριζε μόνο εμένα -πίστεψέ με -δεν θα ασχολιόμουν. Τι μήνυση να μου κάνει βρε παιδί μου, εδώ έχει βρίσει τον κόσμο όλο, σε μένα θα κάνει μήνυση που γράφω οτι έχει δίκιο;
Και τι δουλειά έχω εγώ με το ροκ -δεν διάβασες οτι είμαι άσχετος; Το λέει ο κύριος Φώντας, άσε που παρουσιάζω το μανιφέστο Νικολαϊδη που είναι γεμάτο σκάγια -τι είναι τα σκάγια; Μανιφέστα έκανε ο Νικολαϊδης ή φλόμπερ;
Ρε μότορα,
Σπάνια γράφω, αν και σε παρακολουθώ και διαβάζω σχετικά ανελλιπώς ή ελάχιστα ελλιπώς... Την εχτίμησή μου για τη γραφή σου, σου την είχα διατυπώσει τότε που μπήκα να σε ψιλοκράξω για το πέσιμο των γαύρων στο θέατρο που παίζανε το ΜΠΑΟΚ κλπ.
Και μολονότι σου την ψιλοέπεφτα, ξηγήθηκες σπαθί και βγήκαμε από την κουβέντα "φιλαράκια"! Μαγκιά σου, γιατί εγώ σα μαλάκας που είμαι άμα μου κάνουνε σκληρή κριτική πληγώνομαι και καμιά φορά αντιδρώ απότομα, οπότε σου αποδίδω κι άλλο ένα κρέντιτ (παρεμπιπτόντως, σου έχω πει πόσο με νευριάζει που γράφεις αγγλικές λέξεις με ελληνικούς χαραχτήρες; Σου το λέω τώρα ;-)
Λοιπόν, νομίζω πως πέρα από τον προφανή συμπλεγματισμό που έβγαλε ο τύπος μετά την κριτική σου στο αντι-νικολαϊδικό του πόνημα, και που κατέληξε στις κουράδες και στον αίσχιστο ξεπεσμό, έχεις κάνει κι εσύ μια μικρομαλακίτσα, όχι απέναντι σ' αυτόν αλλά από άποψη "αρχής" (που λέει ο λόγος,έτσι;)
Όταν γενικά κράζεις την κνίτικη - ακροδεξιά - αντιδραστική "κομματίλα" και κανοναρχημένη - προκάτ αντίληψη για τα ζητήματα από ελευθεριακή μπάντα σα μοτοράς (γιατί π.χ. κι εγώ την κράζω, αλλά από μαρξιστική, άρα επίσης κανοναρχημένη μπάντα, οπότε δε μπορώ να τους βάλω χέρι επ' αυτού, τους βάζω επί της ουσίας), δε μπορεί να αντιμετωπίζεις την υπεράσπιση του Νικολαϊδη με "κομματικό" τρόπο.
Θα μου πεις, άνθρωπος είσαι, έχεις κι εσύ τα κολλήματά σου, τις αγάπες σου που ναι ρε, θες να τις υπερασπιστείς απέναντι στον άσχετο, το μαλάκα, τον "αντίπαλο" στην τελική... Όλοι είμαστε λίγο έτσι - θυμάμαι το Mr. Fixit πώς τά 'χε πάρει στην αρχή με την απαξίωση σου προς το metal, και μετά τα βρήκατε...
Όλοι είμαστε λίγο "κνίτες", με την έννοια του στρατοπέδου μας, των πραγμάτων που μας συγκροτούν και δε γουστάρουμε να μας τα ακουμπάει ο πάσα ένας, είτε είναι Φώντας είτε είναι ο πιο γαμάτος κι ωραίος κριτικός τους. ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΡΕ ΦΙΛΕ! Λογικό. Αλλά η αλήθεια είναι ότι την αντιπαράθεση, που ελεεινά κλιμάκωσε ο εν λόγω κύριος, την ξεκίνησες εσύ, δε θα έλεγα με απρέπεια, δεν είσαι τύπος με μικρότητες, αλλά με επιθετικότητα και σχετική απαξίωση του τύπου αυτού - της άποψής του μάλλον (και καλά έκανες, αν έτσι ένιωθες)...
Τέλος πάντων, τις μαλακίες με τους δικηγόρους γράφ' τες στ' αρχεία σου, δείχνουν ότι ο τύπος πράγματι δεν έχει χιούμορ και σοβαρότητα, αλλά κουβαλάει "άλλα" φορτία σαν προσωπικότητα...
Νά 'σαι καλά - αν είναι επανέρχομαι άμα γράψεις τίποτα...
Υ.Γ. Φλώρικη φωνή έχεις παλιοκουφάλα...διανοουμενίστικη χαχαχαχαχα
Πρόσεξε τώρα τι μαλακία νομίζ
Bloodymir φίλε -κάπου χάθηκε στο τέλος το σχόλιό σου, ελπίζω να μη σε σκοτώσανε πάνω που έγραφες, χεχεχεχε.
Στο είχα πει και παλιά -χαίρομαι να βγαίνει μια άκρη μ΄αυτούς που τσακώνομαι, σημαίνει οτι κάτι πήραμε όλοι από τον καβγά, δεν παίξαμε απλώς τα πουλιά μας. Κι ο Φίξιτ που λες, ήταν από τους πρώτους που χωθήκανε σ΄αυτόν τον Νικολαϊδικό καυγά.
Γράφω φίλε μου με ελληνικούς χαρακτήρες επειδή γράφω γρήγορα κι όταν κάνω αλλαγή Αλτ -Σιφτ είτε χάνω ένα δυο γράμματα μέχρι να το πάρει, είτε αρχίζει τα δικά του το Όφις (Ο όφις) ανοίγοντας της πουτάνας τα παράθυρα. Τέλος πάντων...
Εντάξει, ίσως και να είμαι φανατικός με τον Νικολαϊδη (μου άρεσε το "ίσως") και να μη σηκώνω αμφισβητήσεις περί του θέματος. Αλλά αν η κουβέντα πάει σε μια λογική βάση είμαι (όπως ξέρεις) πρόθυμος να κουβεντιάσω. Αν τώρα έρθεις εσύ και μου πεις, για παράδειγμα, οτι ξέρεις καλύτερα τη δεκαετία του '50 από τον Νικολαϊδη που την έζησε -να μη σου πω "τσου ρε Λάκη";
Τώρα, δε νομίζω οτι εγώ ξεκίνησα την αντιπαράθεση... Αν σου γράψω (που το έγραψα δηλαδή) ένα ποστ για το ότι οι Παοκτσήδες είναι μαλάκες και μπεις από κάτω και μου τα χώσεις, εσύ θα έχεις ξεκινήσει την αντιπαράθεση; Απλά στο θέμα Φώντα δεν μπορώ ν΄αφήνω σχόλια επειδή δε βγαίνει άκρη στο μπλογκ του -προτιμώ λοιπόν τα σχόλιά μου να τα δημοσιεύω εδώ.
Για τους δικηγόρους τώρα... όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια -έτσι νομίζω.
Υ.Γ.: Αφού είμαι σκατίφλωρος τι περίμενες; Μη σου πω και ολίγον γκέι, τύπου Β.Π. "Μαμζέλ πασέ μουά λε σαλάτ σι βου πλε" κι έτσι, ας πούμε...
Να είσαι καλά φίλε -την καλησπέρα μου.
Το πρόβλημα δεν είναι να λέει πως ξέρει την δεκαετία καλύτερα, το πρόβλημα είναι να προσπαθεί να περάσει σαν δόγμα την δικιά του ερμηνεία για τα ΚΙΝΗΤΡΑ του Νικολαΐδη. Εκεί είναι που διαολίζομαι, αλλιώς ΟΚ, «τα Κουρέλια δαιμονοποιούν το ροκ», διαφωνώ αλλά δεν θα σφαχτούμε και όλας.
Υπογραφή: Ανώνυμος γκεμπελίσκος που κρύβεται πίσω από το πληκτρολόγιό του.
Χαρά στο κουράγιο σου που ασχολήθηκες. Ταπεινή μου γνώμη, δεν αξίζει. Τεσπα, πάνω σε αυτά έχεις ήδη εκφραστεί.
Οπότε καλύτερα να σ' ευχαριστήσω για τα προηγούμενα post που αφορούσαν τόσο το σκηνοθέτη, όσο και το αφιέρωμα, διότι χάρη με αυτά πήρα πολλές χρήσιμες για μένα πληροφορίες.
Καλό κουράγιο και δύναμη, και καλή (συγγραφική) Δημιουργικότητα,
Ανώρυμος
ΥΓ1: Ανώρυμος, εκ του Ανώριμος κι Ανώνυμος
ΥΓ2: Τι εστί γκεμπελίσκ ?
ΥΓ3: Έχω να γράψω δημόσια περί τα 3 χρόνια τώρα... από την εποχή του "μυθιστορήματος" του "Μαλτέζου". Αυτό για να δεις πόσο γουστάρω να γράφω δημόσια...
Τελικά τόσο βαθιά έσκαψε μέσα μας αυτός ο ρημάδης ο σκηνοθέτης ώστε ντρεπόμαστε να το ομολογήσουμε και στον εαυτό μας;
Σοβαρά τώρα,δεν είναι μόνο τα-όποια-κίνητρα που προσπαθεί ο κάθε Φώντας να εντοπίσει,είναι και θέμα μυθολογίας πλέον.
(Πως το λέει ο Συμεών στο ντοκυμαντέρ για το μύθο που σέρνεται πίσω από κάποιους ανθρώπους ή ο ίδιος κάποτε για την ιστορία με τους αλιγάτορες που τον φυλάνε).
Δηλώνω,λ.χ. πως γνώρισα από κοντά και έσφιξα το χέρι των δικών του.Άλλοι με κοιτούν με αθώα απορία,άλλοι σαν να περιμένουν να μεταμορφωθώ σε φιγούρα από το Σίνγκαπουρ.
Πάντως το εκπληκτικό είναι ότι κανέναν δεν αφήνει αδιάφορο(κι ας λέει ο άλλος ο πονηρούλης!!).
Και για να συμπληρώσω και κάτι στο ωραίο νέο ποστ:
το ότι ο Νικολαϊδης θεωρούσε τους Beatles και Stones ως εντελώς διαφορετικούς από το 'δικό' του ροκ εν ρολ(το οποίο τον μεγάλωσε και χάραξε τη ζωή του,εννοώ)δε σημαίνει πως τους αρνιόταν ή τους περιφρονούσε,όπως άλλωστε δεν περιφρονούσε και τόσα άλλα ονόματα και είδη-δεν συνταιριάζει μαγικά τους Sabbath στη βραδινή έξοδο της Συμμορίας ή τους Βιβάλντι/Σοπέν στην Ευριδίκη,την Κάλλας στις Βαλίτσες και πάει λέγοντας;
Και στη 'Φωτογραφία',αν θέλει να βρει κανείς κουσούρια βρίσκει.Με τρανότερο όλων το ρόλο της αμόρφωτης επαρχιώτισσας μάνας που μιλά σαν λέκτορας Πανεπιστημίου ώρες-ώρες(και τώρα που το σκέφτομαι,το ίδιο ισχύει και για το μονόλογο που λες)Εντάξει,ο Παπατάκης,σαν Έλληνας της διασποράς(τον σέβομαι απεριόριστα)με αυτό τον τρόπο έγραφε και αντιλαμβανόταν τους Έλληνες.
Είναι άλλο πράγμα(να πάρει!!)το να ανακαλύπτεις ως δειλός μαθητής ακόμα,έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο να ανοίγεται μπροστά σου στην οθόνη.Μη νομιστεί ότι κι εγώ δεν πέρασα από φάσεις προκειμένου να τον καταλάβω-από τον υπέρμετρο θαυμασμό(σχεδόν είχα ταυτίσει τους ήρωες της Συμμορίας με σταυροφόρους και αγωνιστές,ενώ μόνο αυτό δεν ήταν και ο ίδιος θα με άρχιζε στις κλωτσιές αν το ήξερε-τώρα μόνο μπορώ να πω ότι πήρα είδηση γιατί φερόντουσαν έτσι)πήγα στο μούδιασμα,ύστερα στην απογοήτευση/αποστασιοποίηση(στην απόρριψη δε θα μπορούσα ποτέ να φτάσω και μόνο λόγω ύπαρξης Συμμορίας),μετά στην επανεκτίμηση και πλέον,λόγω ενασχόλησης,στην ως ένα βαθμό κατανόηση-καθότι πάντα είναι ανεξιχνίαστος και συναρπαστικός σαν την πρώτη θέαση.Τουλάχιστον αυτοί που τον απορρίπτουν-ιδίως οι συνάδελφοι-ας τον μελετήσουν φωτογραφικά πως ζωγραφίζει.
Κύριε Γκεμπελίσκε
Αα)Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κάνει η καλή κοινωνία στις μέρες μας όχι μηνύσεις που΄ναι Τρε μπαναλ-Μπίθουλας.Στα υπόψιν αυτό οκ;
Βου)Κάποτες στην Αμερική κάποιος πιτσιρικάς αυτοκτόνησε και στην δισκοθήκη του εβρέθει LP του καμένου καλλιτέχνου OZZY που περιείχε το τραγούδι Suicide Solution που θεωρήθηκε ως προτροπή για την πράξη του πιτσιρικά.Πανικόβλητες Χριστιανόπληκτες μαμάδες με αρχηγό την σύζυγο του μετέπειτα μαχητή του περιβάλλοντος Al Gore ξεκίνησαν δικαστικά ντράβαλα εναντίον του Rock γενικώς με τελικό αποτέλεσμα να τοποθετούνται ειδικά προειδοποιητικά αυτοκόλλητα στους δίσκοι για να φαίνεται η επικινδυνότητα τους (Parental Advisory u know?).Παράξενη σύμπτωσις
Γου)Ας πει κάποιος επιτέλους στον ερευνητή Φωντα πως τα κουρέλια δεν είναι μια ταινία για την γενιά του 50 αλλά για κάποιους απο τους καταραμένους αυτής της γενιάς.Επειδής κάθε γενιά διαθέτει τους καταραμένους της η ταινία παραμένει διαχρονική.Το soundtrack είναι απλά το soundtrack.Θα μπορούσε να΄ναι Punk,Thrash Metal,HipHop δεν θα άλλαζε όμως κάτι απο την ουσία τον πυρήνα της ταινίας
Ανώνυμε γκεμπελίσκο π.κ.π.α.τ.π.σ. να μαζευτούμε όσοι είμαστε τέτοιοι να τους φάμε αυτούς στο Σύνταγμα -να δουν! Πάντα υπάρχει κάποιος που ξέρει καλύτερα από σένα το γιατί κάνεις κάθε τι, δεν το γνώριζες αυτό; Το όλο θέμα είναι να τον ανακαλύψεις τον κάποιον μπας και μάθεις και εσύ τις αιτίες των πράξεών σου. Ζιγκ Χάιλ και άουουουου φίντερζεν.
Ανώρυμε, από την εποχή του Μαλτέζου ε; Να'ξερες πόσο θα ήθελα να ξαναγυρίσω σ΄εκείνη την εποχή... Δεν χρειάζεται να μ΄ευχαριστήσεις, την κάβλα μου κάνω γράφοντας τα σχετικά με τον Νικολαϊδη -οπότε εγώ σ΄ευχαριστώ που με αντέχεις ακόμα.
Γιώργο, ξέρεις οτι συμφωνώ με αυτά που γράφεις οπότε χαίρομαι που με συμπληρώνεις. Έχω να υπενθυμίσω οτι υπάρχει ένα κάρο κόσμος που λατρεύει τον Αγγελόπουλο, καταναλώνει σπλατεριές με το τσουβάλι αλλά αν του βάλεις Νικολαϊδη θα σου πει οτι είναι αργός, χωρίς πλοκή και αηδιαστικός! Αυτό οφείλεται (όπως μου έχει εξηγήσει η γυναίκα μου) στο οτι ο Νικολαϊδης σε "πιάνει" ενώ οι υπόλοιποι περνάνε ξώφαλτσα οπότε δε σε χαλάει οτι κι αν δείξουν.
Η Φωτογραφία του Παπατάκη έχει (κατά τη γνώμη μου) τα καλά της (κυρίως σκηνοθεσία και φωτογραφία που όμως παίχτηκαν τόσο στην Ελλάδα ώστε κόντεψαν να γίνουν σήμα κατατεθέν), έχει και τα τρωτά της. Σίγουρα πάντως δεν έχει σενάριο πιο σφιχτό, πιο εμβριθές και πιο περίπλοκο (με την έννοια της δαιδαλώδους πλοκής) από τα Κουρέλια.
Οι "συνάδελφοι" αν μελετήσουν τον Νικολαϊδη θα πρέπει ή να στρώσουν κώλο να μάθουν τη δουλειά τους ή να την παρατήσουν -προτιμούν λοιπόν να τον λοιδωρούν.
Άλφαμπετ Ανώνυμε,
α) Τι ασφαλιστικά μέτρα -πού ζεις; Το μόνο που έχω για να μου δεσμεύσουν είναι κάτι σκισμένα Κονβέρς με σταμπαρισμένο πιν απ στο πλάι -ακόμα και η μηχανή στο όνομα της γυναίκας μου, που πήρε το δάνειο, είναι.
β) Τυχερός ήταν ο πιτσιρικάς που ως πιτσιρικάς δεν πρόλαβε το "Νέβερ Σέι Ντάι" -εγώ όταν το αγόρασα στο τσακ τη γλίτωσα την αυτοκτονία (από τα νεύρα μου για τα λεφτά που είχα πετάξει).
γ) Θα περιμένω -μάλλον μάταια -να μου εξηγήσει ο κύριος Φώντας πώς συνδέεται το ροκ εν ρολ με τις άνομες πράξεις στα Κουρέλια. Κι ευτυχώς δηλαδή που δεν έχει διαβάσει τον Μοντεζούμα! Τότε ποιος μας έσωζε!
Δίτροχη κουράδα ήταν ο τίτλος του άρθρου του; ΔΙΤΡΟΧΗ ΚΟΥΡΑΔΑ;;; Αρ γιου φάκινγκ κίντινγκ μι; (κι εγώ βαριέμαι ν' αλλάζω γλώσσα)
Μιλάμε το άτομο πρέπει να βγάζει αφρούς από την τσαντίλα.
Ε, ρε παιδί μου, αμάν πια. Πες εκεί στο Θοδωρή και τον Βάγγο να του κάνουνε κι αυτού μια εκπομπή να στανιάρει, κρίμας είναι να μονοπωλείς τη δόξα!
Πάντως το τι πυροβόλημα και πετριά πρέπει να έχει ο καθένας μας στο κρανίο του όταν βλέπει μια ταινία και βγάζει συμπεράσματα, το κατάλαβα από πολύ νωρίς, ακούγοντας ένα φίλο μου να απορρίπτει συλλήβδην κάποια ταινία (δε θυμάμαι ποια) επειδή, λέει, ο ήρωας, τη στιγμή που τηλεφωνούσε από έναν τηλ. θάλαμο έξυνε με κάτι (το σουγιά του;) ένα αυτοκόλλητο του ΚΚΕ. Πράγμα που ο φίλος μου το ερμήνευσε ως απέχθεια και απόρριψη προς το ΚΚΕ!!! Σημειωτέον ότι δεν ήτανε κανένας ανεγκέφαλος, κάθε άλλο.
Οπότε τι μου λες τώρα...Πιάσ' το αβγό και κούρεφ' το.
Έλα ρε που θα πάει ολόκληρος Φώντας Τρούσας στους "ροκάδες της οκάς" τον Σαραντή και τον Καργούδη! Πώς το σκέφτηκες αυτό; Ο άνθρωπος είναι μορφή στον χώρο της μουσικής ανάλυσης -ποιοι είναι οι Σαραντοκαργούδηδες που θα του πάρουν συνέντευξη;
Έξυνε το αυτοκόλλητο του ΚΚΕ με σουγιά ο άλλος σε ταινία; Δηλαδή, σουγιαδιές στο Κόμμα, κατευθείαν προτροπή για πογκρόμ των ΚΚΕδων! Ποια ταινία ήταν -πες μου να την κάψω παραδειγματικά στην αυλή του μπλογκ μου!
Υ.Γ.: Στην αρχή με έλεγε Δίτροχη Κουράδα ο κύριος Φώντας, στη συνέχεια με αποκαλούσε χαϊδευτικά γκεμπελίσκο -αχ, η συμπάθεια δεν κρύβεται!
Κάψτε όλους τους Μοντεζούμες, διότι αν αρχίσουν να διαβάζονται θα γίνουν φάσεις φοβερές σε αυτό το μπλόγκ.
Ο Νικολαίδης είναι Σκηνοθέτης και συγγραφέας καλός (στο Μοντεζούμα είναι και πραγματικός συγγραφεας). Τα σεναρια του ισως να μην αρέσουν στη μάζα, δίοτι της υπενθυμιζει τη μιζέρια της (οι ηρωες του ζουν τουλαχιστον, μακρυα απο καριερες οικογενειες παιδια και ολη τη ρουτινα που ξεκιναν απο ολα αυτα), αλλα κανεις μα κανεις δεν μπορει να τον απορίψει ως Μάστορα της εικόνας και της θέσης της κάμερας. Και άσχετος να είσαι, το ενστικτο δεν μπορει να ειναι απών. Εκτος αν η μετάλλαξη επηλθε και δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής. Ακριβώς δηλαδη σαν τους τύπους που κυνηγάνε τους ηρωες του Νίκου.
Λοιπόν, δεν ξέρω αν οφείλεται στο κόλλημά μου αλλά τον θεωρώ εξίσου καταπληκτικό συγγραφέα με σκηνοθέτη (και σεναριογράφο φυσικά).
Για παράδειγμα, τα Γουρούνια στον Άνεμο, τα θεωρώ το σημαντικότερο λογοτεχνικό έργο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.
Υ.Γ.: Να τους κάψουν όλους τους Μοντεζούμες και να το κάνουν μέχρι να επανεκδωθεί 30 φορές το βιβλίο. Μετά, ας το αγοράσουν να το διαβάσουν με την ησυχία τους, σίγουροι πλέον οτι πρόκειται περί τρομερής επιτυχίας.
Είναι εξαιρετικός συγγραφέας, στανταρντ. Δεν έχει να κάνει με το κόλλημα σου. Εγώ έχω διαβάσει βαλκάνιο και μοντεζούμα και τα δύο καταπληκτικα (τωρα θα διβάσω τα γουρουνια και τα υπόλοιπα), αλλά ο Μοντεζούμας έιναι ίσως ότι καλύτερο έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια και έχω διβάσει αρκετά (στη φιλανδία διβάζω μόνο. άντε πίνω και κάνα κρασι, τα γούστα κομμένα).
Εσύ πρεπει να διαβάσεις Ρομπέρτο Μπολάνιο, υπάρχει κάτι το νικολαιδικό σε αυτόν τον τύπο. Οι άγριοι ντετεκτιβ έιναι κάποιο βιβλιο μεταξύ άλλων. Εμμονές με ποίηση, γκόμενες, πραοβοκατισμοί εναντίον του ελιτισμου και άλλα υπέροχα.
Τα Γουρούνια (αντικειμενικά και πέρα από τα κολλήματα της εφηβείας μου) είναι καλύτερα όλων. Και οι Τυμβωρύχοι είναι απλώς το ακονισμένο ξυράφι που χρειάζεσαι αφού έχουν μουλιάσει οι φλέβες σου στο ζεστό νερό της μπανιέρας.
Θα τον ψάξω τον Μπολάνιο -νομίζω έβγαλε ο Καστανιώτης τους Άγριους Ντετέκτιβ -ευχαριστώ για την πρόταση.
Πάρε κι εσύ καμιά οθονιά από το γραπτό αίσχος που δημοσίευσε ο επώνυμος κύριος Τρούσας. Οι αγωγές σηκώνουν ενίοτε ανταγωγές για όποιον έχει όρεξη να ασχολείται.
Πάντως, θα πρέπει να άγγιξες ευαίσθητη χορφή με το να εκθέσεις την κριτική ανεπάρκειά του, για να λυσσάξει έτσι.
Έχω πάρει μωρέ -κυρίως για να το δείχνω σε κάνα φίλο που δεν θα με πίστευε αλλιώς.
Δεν γνωρίζω περί των χορδών του κυρίου Φώντα -τι να σου πω;
Εγώ πάντως τους Τυμβωρύχους τους παράτησα γιατί αγριεύτηκα, και εχω πιάσει τον Οργισμένο Βαλκάνιο.
Μπορώ πάντως να καταλάβω/κατανοήσω το γιατί μπορεί να σκανδαλίζεται ένα συντηρητικό μυαλό με το έργο/συγγραφικό και μη/ του Νικολαϊδη.
Αν μάλιστα, τεθεί κα ζήτημα αισθητικής, όποιος είναι λιγάκι "του κατηχητικού" μπορεί εύκολα να καταλήξει να υστεριάζει όπως ο εν λόγω, καταλήγοντας να απορρίπτει ένα είδος τέχνης που δεν τον αφορά γιατί δεν το καταλαβαίνει. Αν μάλιστα δεν το κατέχει κιόλας αυτό με το οποίο καταπιάνεται - την στιγμή που ασκεί ενυπόγραφη κριτική σε αυτό, τότε άσταναπάν. Αυτό νομίζω ότι πληρώνεις. Το ότι τον εξέθεσες.
Προσωπικά, χωρίς να είναι my cup of tea οι ταινίες του μακαρίτη, (είχα λατρέψει εννοείται τη Γλυκειά Συμμορία, τα Κουρέλια, είχα δει ευχάριστα το Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα...), δεν θα μπορούσα σήμερα να τα ξαναδώ όμως. Τι σημαίνει αυτό; Δεν θα μπορούσα να ξαναδώ στην υπόλοιπη ζωή μου ποτέ, ούτε τον Θίασο του Αγγελόπουλου. Είναι για πέταμα αυτές οι ταινίες; Όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο είναι αφελής, ανιστόρητος και χωρίς κανένα σεβασμό για κάτι που ο ίδιος μπορεί μεν να αποστρέφεται, αλλά για κάποιους άλλους είναι Τέχνη και μάλιστα αναγνωρισμένη.
Καλά -εγώ τον Θίασο δεν μπορούσα να τον δω ούτε τότε, μια φορά καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι το διάλειμμα, συνήθως μας έδιωχναν από το σινεμά στο πρώτο εικοσάλεπτο. Και στον Μεγαλέξανδρο μας διώξανε επί τη εμφανίσει του πρωταγωνιστή.
Αλλά τέλος πάντων... Δεν πάω (για παράδειγμα) τον Αγγελόπουλο, αλλά δεν βγαίνω να τον βρίζω έτσι στα καλά του καθουμένου! Γιατί; Επειδή απλούστατα έχω πολύ περιορισμένη και αποσπασματική γνώση του έργου του. Ε, αυτό που με ενόχλησε στον Τρούσα ήταν το οτι δηλώνοντας οτι έχει αποσπασματική γνώση του έργου του Νικολαϊδη αποφάσισε να αναγορευτεί σε μέγιστο κριτή των προθέσεων του δημιουργού. Τέλος πάντων -παραπέρα δεν ψάχνω και ούτε με νοιάζει.
Υ.Γ.1: Για δες την Κόλαση, το Ζέρο και το Σίνγκαπουρ του Νικολαϊδη -επειδή η τριλογία που λες ήταν σημαντική για τα νεανικά μας χρόνια, πάνε αυτά τώρα. Και δες και την Περίπολο -μετά τα ξαναλέμε.
Υ.Γ.2: Οι Τυμβωρύχοι είναι άγριο βιβλίο, πολύ άγριο. Αλλά ειδικά για σένα -διάβασε την τελευταία ιστορία του βιβλίου, δεν θα σου πάρει πάνω από 10 λεπτά να τη διαβάσεις αλλά θα σου χρειαστεί μια ζωή για να την ξεχάσεις.
Sto trouseiko ta mazeyoun twra... pane na deis, milame gia kolotoumpa olkis.
Αν σε κάτι έχει σημασία, να πω από τη δική μου μεριά, ότι στην περίπτωση του κ. Τρούσσα
(επ αυτού είναι που ευχαριστώ σας πεφιλημένε @Μότορα, διότι άνευ υμών, δεν θα είχα την τύχη να περιλάβω τον ως άνω στα πληροφοριακά μου αποθέματα)
πέραν μιας πληκτικής αναπαραγωγής μετα-Ζντανοφικών προσγγίσεων του έργου Τέχνης & του δημιουργού του
(στο πιο ξεχειλωμένα Βαλκανικό του ίσως)
ο κριτικός(;) του λόγος έρχεται να αποδείξει ότι αυτή η φτωχή "προσωμοίωση"
"Μαρξίζουσας" λιβελλογραφίας, (όπως στην περίπτωση που "προσεγγίζει κριτικά το έργο του ΝΝ")
καθόλου μα καθόλου δεν έχει να κάνει
(όπως θα μπορούσαν να υποθέσουν οι απληροφόρητοι)
με μια ενδεχομένως αυστηρά "ταξική" προσέγγιση των κοινωνικών φαινομένων
(και άρα -κατ αυτούς- και του καλλιτεχνικου έργου)
"από τη μεριά των ανθρώπων της εργατικής τάξης & των συμμάχων της"
Το άκρως αντίθετο, είμαι σίγουρος.
Ο λόγος του κ. Τρούσσα, δλδ,
-για όσους τουλάχιστο ασχολούνται στοιχειωδώς με τα γλωσσικά φαινόμενα, και τις περιπέτειες ύφους
(ενδεχομένως και ήθους)
που αυτά αποκαλύπτουν-,
δεν συμπεριφέρεται παρά ως άλλη μια τυπικώς ηθικολογούσα μικροαστική Δεσποσύνη, τρομοκρατημένη ακόμα και με το ακραίο ενδεχόμενο,
κάποιο απ τα αντικείμενα του πόθου της που τυραννούν τα ενύπνιά της,
(Ροκ 'ν ρολ, στην περίπτωση του ως άνω)
"...να είναι ΜΠΛΕΓΜΕΝΟ ΣΕ ΑΠΡΕΠΕΙΕΣ..."
Α πα πα!
(Ενώ, φυσικά αυτή το θέλει "πρώτο στα μαθήματα πρώτο στους αγώνες"...)
(συνέχ)....και μην ξεχάσω, ο τρόπος που μέσα απ τα σχόλια του @Giorgos αποκαλύπτεται ο εαυτός του
(ή μία περσόνα του)
να προσεγγίζει τα θεματά του, εμένα τουλάχιστο, με μάγεψε...
Motor, thanx for the tip.
οκ να δεχτω την ασχετοσυνη σου και την γενικοτερα εμπαθη σταση σου απεναντι στον κο.Τρουσσα,αλλα ενα δεν θα δεχτω..ΟΧΙ ρε φιλε κακο λογο για το "ενα γελαστο απογευμα"!!
Κουρκουλος να ουμε θυσιαζεται για να σωθει το 2 δημοτικο Ανω κατω Κρυοβρυσης,που παει πενταημερη καπου στο Αιγαιο!
Δηλαδη τι να λεμε τωρα..αλλα τοσα ξερεις τοσα λες..
(ερωτηση: το ενα γελαστο απογευμα δεν ειναι αυτο με τον κουρκουλο και την λιβανου?οχι του εφοπλιστη,την αλλη?
Δηλαδη οχι οτι εχει σημασια,δεν μπορει μια τετοια μικρη λεπτομερεια να χαλασει ενα τοσο εμπεριστατωμενο σχολιο)
:-))
Φον, δεν πάω να δω επειδή έτσι την είχα πατήσει και παλιότερα. Πήγα να δω κάτι φίλους που μαζεύανε τα χαλιά και βρέθηκα με οσφυαλγία. Απαπαπα!!! (Πλάκα κάνω -τα είδα).
Β.Δ. Καργούδη, από τότε που μου άνοιξε τα μάτια ο κύριος Φώντας πληροφορώντας με οτι εσύ κι ο Σαραντής είσαστε απολιθώματα ροκάδων της οκάς, ΚΑΝΟΝΙΚΑ δεν θα έπρεπε να σας μιλάω. Αλλά τέλος πάντων, είμαι καλός άνθρωπος (πες και χίλιες συγνώμες στον Θοδωρή που τον παρατήσαμε στα καλά καθούμενα και σε περίεργη φάση αλλά πάθαμε μια μικροζημιά εκείνο το βράδυ και τρέχαμε).
Στα σοβαρά τώρα αν απλώς πρόκειται για μια περίπτωση ατόμου που (όπως εγώ την εποχή που πήγαινα δημοτικό και αρνιόμουν να παραδεχτώ οτι τα παιδιά γεννιούνται μετά από σέξ) υπερασπίζεται την καθαρότητα ενός φανταστικού ιδιωτικού κόσμου είναι όντως πολύ γλυκό. Ενοχλητικό μεν αλλά γλυκό. Και λυπάμαι που προσπάθησα να του χαλάσω την παραίσθηση.
Αλλά αυτό το πράγμα που όταν κάποιος κάνει μια επανακυκλοφορία εμφανίζονται κάποιοι (ΓΕΝΙΚΑ ΜΙΛΑΩ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΩΝΤΑ) οι οποίοι ξεσκίζονται να τον θάψουν ΧΩΡΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΟΥΝ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ, μου θυμίζει το κάζο του Τζέρι Λι όταν προσγειώθηκε στην Αγγλία με την ξαδέρφη του. Και επειδή γουστάρω τον Τζέρι Λι κι όλους τους καταραμένους -κάτι τέτοια με ενοχλούν.
Την καλησπέρα μου στους ημέτερους.
Μιχάλη δεν κάνει τίποτα -αφού σε ξέρω τι μούρη είσαι!
Δήμο ναι αυτό είναι και η Μπέτυ Λιβανού είναι ο μοναδικός λόγος να δει κανείς αυτό το αριστούργημα.
Σενάριο -Φρέντυ Γερμανός, ο Κούρκουλος είναι ο γιος του χαφιέ που τον κοροϊδεύανε τα παιδιά στο σχολείο και πλακώνει στο ξύλο έναν γυαλάκια μπάρμαν που βασανίζει ένα καναρίνι. Το φοβερό είναι βέβαια οτι στον ρόλο του τρομοκράτη με τη μπόμπα που έχει ντυθεί καθολικός παπάς εμφανίζεται ο Μιχάλης Μόσιος (ο κατοπινός Ταμτάκος). Πες -δεν σε έφτιαξα ακόμα περισσότερο για την ταινία;
ρε συ η Μπετυ σε αυτη τηνξ ταινια ηταν απιστευτα ομορφη πασοκικη και ατυτοχρονα με μια εσανς παλιας φωτισμενης δεξιας!!
(δεν κανω πλακα,μου αρεσε πολυ σε αυτη την ταινια)
Ο Μοσιος ειναι ο τρομοκρατης??? Τι λες τωρα!!
Οπως ο γκουσκγκουνης ειναι ο καφετζης που παει καφε στον Χορν στο εργο που ειναι υπαλληλος τραπεζας(ξερεις 1.101.101,10)!!
Λεγε τετοια τρελα trivia,βελτιωνομαι ως ανθρωπος!!
Ουπς..ορθογραφια λες και εχω αυτισμο και ξεχασα να υπογραψω..σορρυ για αμφοτερα!
Δήμο η Μπέττυ Λιβανού είναι εξίσου όμορφη σήμερα (ή ήταν τουλάχιστον προχτές στη συναυλία για τον Νικολαϊδη που την ξαναείδα). Κι επειδή έτυχε πέρσι να τη δω σε ένα θεατρικό είναι και ηθοποιάρα -καμιά σχέση με τα ανάλαφρα που έπαιζε στο σινεμά με Βουτσάδες και Κούρκουλους. Απλώς θεά.
Ναι ε; Ρε τον Γκουσγκούνη!
Ταπεινά ευχαριστώ για τα καλά λόγια που ακούστηκαν.
Απλώς δεν μπορώ να κρύψω την αγάπη μου για πρόσωπα και αυτό βγαίνει,θαρρώ.
Είπα να τον αφήσω στην ησυχία του αλλά μ' αφήνει αυτός στη δική μου(ρε γαμώτο!);
Βρε μανία αυτό το παιδί να ανακαλύπτει αντάρτες σε κάθε στροφή του δρόμου και της οθόνης.
Αν ρίξετε μια ματιά στο chat box στα δεξιά της οθόνης:
'Και ο Φέρρης και ο Παναγιωτόπουλος-μεταξύ άλλων- ταινίες με αντάρτες έφτιαχναν'.
Τον δεύτερο,επειδή τον γνωρίζω προσωπικά,πιστέψτε με,δεν θέλετε να δείτε τις αντιδράσεις του αν το ακούσει.
Τέρμα,θα αρχίσω να ψάχνω για οφθαλμοχειρουργούς το συντομότερο.
Ανάτρεξα στα έργα και των δύο-εδώ ο αντάρτης,εκεί ο αντάρτης,πούντος ο αντάρτης;
Πες τα ρε μότορα, που με λένε ανώμαλο όταν τους λέω πως προσκυνώ την ομορφιά της Λιβανού ακόμα και στην τωρινή ωριμότητα της! Πες τα γαμώ τις προκάτ αντιλήψεις ακόμα και για τη διάρκεια και τη δύση της ομορφιάς! Τι γυναίκα είναι αυτή ρε φίλε...
Τώρα δηλαδή πειράζει που εγώ σαν μαλθακο-ευαισθητούλης, αν και το "ένα γελαστό απόγευμα" όντως είναι σαχλίτσα σα σενάριο - κοινοτοπία τέλος πάντων, τό 'χω δει 5-6 φορές και για τη Λιβανού και για τη σκηνή που αποχωρίζονται με τον αστραπόγιαννο, λίγο πριν σκάσει ο Ταμτάκος με τη μπόμπα;; ΠΕΙΡΑΖΕΙ;;
Υ.Γ. Και τόλμησα ο άθλιος να αφήσω υπονοούμενα για τη φωνή σου, τα οποία μου επιβεβαίωσες... Τι να σου κάνω, σ' έχω συνδέσει φουλ με το γαμωήρωα - μισοεαυτό σου στο "Μέρες Κρασιού" και στ' άλλα λογοτεχνικά πονήματα σου, και σ' είχα πλάσει πιο βαρύγδουπο χαχαχα.
Στ΄ άλλα που λες, άι τόταλι αγκρί γουίθ γιου (έτσι ρε, να δεις τι ωραία που είναι!)
Γιώργο, νομίζω πάντως οτι ο κύριος Φώντας έγραφε οτι ο Φέρρης κι ο Παναγιωτόπουλος ΔΕΝ έκαναν ταινίες με αντάρτες -πράγμα απολύτως σωστό (εκτός αν εννοούμε αντάρτες κωμοπόλεων, χεχεχεχε).
Bloodymir xairomai pou simfoneis mazi mou η κυρία Λιβανού (με όλα τα γράμματα κεφαλαία θα παρακαλούσα), με κάποιο μαγικό τρόπο, δεν έχει χάσει το παραμικρό από την ομορφιά και τη γοητεία της -είναι σήμερα αυτό ακριβώς που έβλεπες στις ταινίες τότε.
Κι εγώ το Γελαστό Απόγευμα το έχω δει 5-6 φορές (ένεκα τηλεόρασης) και θα σου πω κάτι προσωπικό: τα μελό έργα (ακόμα κι αν πρόκειται για ταινίες της ΚΛΑΚ ΦΙΛΜΣ με Ξανθόπουλο και Βούρτση) όταν τα βλέπω ψυχοπλακώνομαι, γι΄αυτό τα αποφεύγω. Με στεναχωρούν ρε παιδί μου, συμπάσχω με τον ήρωα που η κοινωνία τον κατατρέχει.
Για να ξαναγυρίσουμε στη Λιβανού πάντως, ποιος δεν την ερωτεύτηκε στον "Ξαφνικό Έρωτα" (άλλη ταινία που βλεπόταν μονάχα λόγω της Λιβανού και ποιος πιτσιρικάς δεν την ονειρεύτηκε στους "Απέναντι";
Υ.Γ.: Είμαι βαρύγδουπος -με την έννοια οτι άμα πέσω κάτω θα κάνω τρομερό γδούπο αλλά δεν είμαι και λαχαναγορίτης ρε παιδί μου! Κι απ΄οτι θυμάμαι έτσι "ευγενικά" μιλάγαμε οι περισσότεροι το '80 -πού ν΄ακούσεις δηλαδή και τις μεγάλες μούρες της εποχής που ήταν κανονικά καλλιεργημένοι -όχι στο περίπου όπως εγώ!
ἄααααχ, χαρὰ στὸ κουράγιο σου!
Είμαι κουραγιώδης τύπος -πώς να το κάνουμε; Πότε θα κανονίσουμε να τα πούμε από κοντά; Νομίζω κλείσαμε χρόνο από την προηγούμενή μας συνάντηση -επιτρέπεται να ξαναβρεθούμε!
Ακουσα τη συνεντευξη. Καλα στα λενε. Τι φλωρια ηταν αυτη ρε παιδι μου? Σεμνος, ευγενικος, μειλιχιος... αισχος.
Άκουγα πρόχειρα την εκπομπή.
Όταν είπες για τα τελευταία χρόνια της ζωής του,διαλύθηκα.
Πίκρα,οργή...τι να πω.
Και όπως ξαναείπα,δεν είμαι ολότελα αθώος.Είναι ανθρώπινη κατάρα το να θεωρείς πράγματα δεδομένα σαν τα αιώνια βουνά κι όταν αποδειχτεί το αντίθετο,να είναι πια αργά.
Δεν τον καταλάβαινα κάποια στιγμή όσο θα ήθελε,δε νομίζω όμως πως θα προτιμούσα να παίξει το παιχνίδι αυτών που τον έβριζαν για να βγει μπροστά(όπως κάλλιστα μπορούσε να κάνει κι όπως του προσάπτουν μάλιστα ότι δεν έκανε).
Ομολογώ πως στην περίπτωση του 'Χαμένου',μπερδεύτηκα.
Τόσο μαστορικά φτιαγμένη ταινία..άραγε μας υπενθύμιζε ότι όποτε γουστάρει παίζει και σε αυτό το γήπεδο;Ή απλά ήταν ένα ακόμα κόλπο του στυλ 'σας το παίζω mainstream και θα πέσετε πιο εύκολα στη Νικολαϊδική παγίδα;'.
Το δεύτερο σκέλος το στηρίζω στα λεγόμενά του στο βιβλίο,σχετικά με τις εισπράξεις:' Μπορεί η ταινία να έκανε 500.000 εισιτήρια και τότε θα ήμουν εγώ αυτός που θα αναρωτιόταν ''τι έφταιξε'' και έκανε τόσα πολλά εισιτήρια'.
Και σίγουρα οι ήρωες ήταν επίτηδες φτιαγμένοι για να μην έχουν τη γοητεία των αντίστοιχων της Συμμορίας(για να πάψουν και οι μπούρδες που λέγονταν περί ριμέικ).Όπως και έγινε...
Το Zero ήταν ατόφιος Νικολαϊδης,βροντοφώναζε'έχω φύγει πια για αλλού,μόνο ο απόηχος φτάνει σε σας',όμως αυτό γίνεται με τρυφερό-και γεμάτο αγάπη για τη γυναίκα-τρόπο.Ούτε αυτό το πήραν είδηση οι αξιότιμες θεάτριες...
Όταν διαβάζω το μήνυμα της Θεοδώρας-που δεν το κάνω συχνά,γιατί από τις πρώτες γραμμές θολώνουν τα μάτια μου-στέκομαι εδώ:'Ανυπομονούσες μπαμπά μου,όλο το καλοκαίρι ήσουν φευγάτος,όσο κι αν στην αρχή δεν το ήθελες ή δεν είχες υπολογίσει να φύγεις'.
Τέλος πάντων,αντί να τον θρηνούμε,ας τον παρακολουθούμε κι ας τον διαβάζουμε.Έχω κλάψει πολλές φορές(ιδίως Χριστούγεννα) γι' αυτόν και τείνω να προτιμώ πλέον να τον κατανοώ.
Και για να ελαφρύνω το κλίμα,είσαι ερωτεύσιμος βρε παιδί μου!Στο αναγνωρίζω.
Μάρλι, ε δεν είμαι και καλιτέγνης να τα λέω ωραία... Με γαμήσανε πάντως, τέλειωνε το τραγούδι, άναβε το μπουρδελοφωτάκι και μούγκα οι παλιάνθρωποι. "Ποιος μιλάει;" "Εσύ!" Έτσι στο ξεκάρφωτο; Τι να πω δηλαδή; Ρώτα με κύριε μου να σου απαντήσω!
Γιώργο, έχω την υποψία οτι με τον Χαμένο και με το Ζέρο ο Νικολαϊδης έκλεινε πονηρά το μάτι. Με τον Χαμένο κανιβάλισε όσους του ζητούσαν ακόμα μια Συμμορία (και παράλληλα εικονογράφησε τα Γουρούνια στον Άνεμο και έδειξε πρώτος αυτός το θέμα με τους μετανάστες, συν κορόιδεψε το ευρώ). Με το Ζέρο έκανε κάτι που έμοιαζε με πρώτη ταινία πρωτόβγαλτου σκηνοθέτη (πολύ δύσκολο για φτασμένο) και έπαιξε με τους ηθοποιούς πολύ οριακά (και βέβαια, έδειξε την κατάσταση του 21ου αιώνα με την παρακολούθηση των θυμάτων στους θύτες, την πολιτισμική στειρότητα και όλα αυτά).
Και για να ελαφρύνω το κλίμα -λέω να κάνω δίαιτα, χεχεχεχε.
Μαλάκα μου...είμαι μπλογκοφίρμα πια! Επίσημος ΝΝ χούλιγκαν και δε συμμαζεύεται! Μεγαλεία! Εγώ καθ'ότι και χεβυμεταλλάς ξερω γω, δεν είμαι απλά χούλιγκαν (όπως οι απλοί Νικολαϊδικοί ροκάδες στο Κατα Φώντα Ευαγγέλιο), είμαι ο γαμημένος ο Κανέλλος αυτοπροσώπως...Τους γαμάω φαίνεται τους εχθρούς τρεις-τρεις και δεν τολμάνε πεσίματα, τι να πω.
Από τα ελάχιστα που έχω καταφέρει να διαβάσω στο μπλογκ εκείνο (κυρίως την αντιπαράθεση περί Κουρελιών στην οποία χώθηκα και τη δική σου στους Μέτρο), έχω συμπεράνει το εξης: Βάλαμε ας πούμε τον οχτρό να φυλάει τα δικά μας; Δηλαδή από πότε και από που κι ως που βάλαμε τους χαρτογιακάδες (γιατί δεν είναι μόνο ο Φων, είναι και διάφοροι άλλοι φορμολάτοι) να έχουν άποψη για το rock επειδή ξέρω γω μαζέυουν δίσκους 98 χρόνια; Λοιπόν, μάγκες μου, το rock ΕΝΟΧΛΕΙ. Και ο καθένας διαλέγει αν θέλει να ενοχλεί ή να ενοχλείται-θέλω να πω, κι εμένα δε μου λένε κάτι οι Pistols (γνωστός παλιός καβγάς εδώ μέσα-χεχεχε) αλλά δεν πρόκειται να πω ότι ταύτισαν ξερω γω το rock με την κουλαμάρα! Διαλέγεις τι σ'αρέσει και τι όχι, και κάνεις ενίοτε και το χάβαλο σου σε καμιά διαφωνία, αλλά δεν μπορείς να έχεις το αλάθητο του πάπα (ή μήπως του μάπα;) για κάτι στο οποίο ουσιαστικά στέκεσαι απέναντι του. Το rock πρέπει να στέκεται εχθρός των εκάστοτε...καφάσηδων. Και όσο χεβυμεταλλάδικο κι αν ακουστεί, διαλέξτε πλευρές.
Αλλά τι να λέμε τώρα, τα άτομα εκεί μέσα μιλάγανε στα σχόλια με καθαρεύουσα και με συνηρημένα ρήματα (τύπου "σταματώ εδώ") και με αποκαλούσανε φλώρο, και καλά "όποτε θες να ξηγηθούμε κι έτσι". Τι να ξηγηθείτε ρε τσούτσες, αφού όπου ακούγατε ξύλο φεύγατε! Στο φαΐ θα ξηγηθούμε;
Μην ασχοληθείς άλλο ρε.
Μπάι δε γουέη επειδή το ανέφερε ο bloodymir: Τα "δικά μας" τα υπερασπιζόμαστε και σταλινικά που λέει ο λόγος αν χρειαστεί. Αυτό είναι που μας καθιστά "μη Φώντες". Η παραδοχή των εμμονών μας. Αν εγώ έχω εμμονή με τους Priest κι ο Motor με τους Pistols, είμαστε ικανοί να εκτιμήσουμε ο ένας το "οπαδιλίκι" του άλλου-αυτό για μένα σε πολύ μεγάλο βαθμό μου το έκανε ο ΝΝ, μια και το συζητάμε.
Αλλά τι μπορείς να πεις σε ανθρώπους που στερούνται εμμονών και οπαδιλικιού;
Fixit, στο είχα πει -έλα μαζί μου και θα σε κάνω φίρμα, αν μάλιστα γινόσουν και γάβρος θα σε έβγαζα μέχρι τηλεόραση (στου Τάκη του Τσουκαλά) χεχεχεχε.
Κοίτα τώρα -επειδή είσια μικρος και ποταπός και δεν μπορείς να φτάσεις τα επίπεδα του κυρίου Φώντα: αν έλεγες οτι οι Πίστολς ταύτισαν το ροκ με την κουλαμάρα θα σου έλεγα: ναι, κι έτσι είναι το ροκ -για όλους, όχι μόνο για τους βιτζουόζους. Άρα θα κάναμε μια κουβέντα πάνω στο θέμα -με πιάνεις;
Αν μου έλεγες όμως οτι οι Πίστολς έχουν βγάλει έναν υπέροχο δίσκο αλλά είναι γελοία άτομα, ξεμωραμένοι, άσχετοι μουσικοί, ψεύτες και κομπλεξικοί -ε, πώς να μιλήσουμε τότε; Και τι να πούμε; Να ψάχνουμε τα σώβρακα των Πίστολς για να δούμε αν χέζονταν όταν κλάνανε! Αυτή η δεύτερη περίπτωση που σου είπα ήταν η περίπτωση Φώντα -Μέτρο Ντικέι.
Οι ειδικοί φίλε μου "οι κριτικοί και τα κοράκια" έλεγε κι ο Κέιβ ΑΥΤΟΑΝΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ γνώστες και θεματοφύλακες ενός μουσικού είδους κι έτσι μοιάζουν με τους σεκιουριτάδες του Πρώτου Νεκροταφείου, αν δεν είναι πεθαμένο αυτό που φυλάνε, ψάχνουν πώς θα το σκοτώσουν μια ώρα αρχύτερα.
Εξ ου και δεν έχουν φανατισμό, εξ ου και είναι αμερόληπτοι, παντογνώστες -ψόφιοι με μια κουβέντα.
Οι εμμονές μάς φέρανε κοντά και οι εμμονές μάς πάνε -αυτό ξέρω εγώ.
Με όλο το σεβασμό στη μπλογκοσυμμορία σας που ειναι και γαμώ, σας κάνω ενα copy paste απο εδώ πιο πάνω δεξιά,
Πρέπει να πάψεις πια να ασχολείσαι με αυτούς εκεί κάτω. Όσο τους δίνεις σημασία τόσο πιο πολύ μπαίνουν στη ζωή σου και στη ζωή μας και στο τέλος, δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό, αλλά τρως όλη σου τη ζωή με αυτούς. Σ’ έφεραν στο σημείο να τους παρακολουθείς εσύ και όχι αυτοί εσένα -αυτή είναι η παγίδα τους!!
Ετσι για να μη ξεχνάμε, απλώς να ξεχνιόμαστε
Παντελής
Ξέχασα να σου πω ότι το Men of Clay των Villa είπε πολλά πράγματα-όχι ωραία όμως. Με τρόμαξε. Το φοβάμαι-ακόμα.
Τα δέοντα εκεί που πρέπει λοιπόν-το αυτό και για Nonmandoll και για το House of the damned EP-πιο in your face, πιο "δικά μου" πράγματα.
Παντελή, λες να την πατήσαμε έτσι ρε γαμώτο; Να έχουμε καταλήξει στο τζάμι με τα κυάλια και να κουνάμε τα βυζιά μας; Άσχημο αυτό, θα πρέπει να το προσέξουμε...
Fixit, Annie's Animal και γενικότερα το πρώτο των Villa. Από εκεί αρχίζει ο τρόμος ο οποίος εξαπλώνεται σχεδόν μικροβιακά και φτάνει μέχρι.. όπου φτάνει. Nonmandoll ζόρικες φίλε μου -τις είχα δει στη σκηνή και σου έφευγε κάπως η μαγκιά -τι Schoolgirl και ιστορίες με φύκια τώρα! Γενικώς, είχαμε το κατιτίς μας κι εμείς στην Ελλάδα από συγκροτήματα -εκτός από τον Μαχαιρίτσα και τον Τσακνή, έτσι;
Τα δέοντα θα της τα μεταφέρεις εσύ αυτοπροσώπως -τι το περάσαμε;
Δημοσίευση σχολίου
Άσε κάτι για το γκαρσόνι ρε!