"Η καινούργια επανάσταση" -Κουμπότρυπες Α.Ε.

Κάθομαι, που λες, και παρακολουθώ με προσοχή το ξεκίνημα αυτής της φρέσκιας επανάστασης. Ξεκοκαλίζω τις πηγές στο διαδίκτυο, βλέπω και ολίγες ειδήσεις μπας και τρουπώσει κάνας πούρος επαναστάτης κι ακουστεί από τα κανάλια... Τι πράγμα; Όχι δεν πάω –δεν κατεβαίνω στο Σύνταγμα, προτιμώ να τα παρακολουθώ όλα αυτά από μακριά. Ο λόγος είναι οτι βαρβάμαι κυρίως και δευτερευόντως φοβιέμαι.

Αν λοιπόν γράψω κάτι άσχετο, δεν πρόκειται περί κακίας, εντεταλμένης υπηρεσίας ή άλλο παρόμοιο –πρόκειται περί λανθασμένης πληροφόρησης και με χαρά να με διορθώσεις.

Έχοντας εξηγηθεί ακριβώς από πάνω λέω να προχωρήσω σε μια συνοπτική παρουσίαση όσων εντόπισα μέχρι σήμερα. Είναι λοιπόν δύο οι πρωταγωνιστικές οντότητες της υπόθεσης, οι εξής τρεις:

1.Η τρόικα
Τουτέστιν κάποιοι εκπρόσωποι χρηματοπιστωτικών ομίλων οι οποίοι (όμιλοι) ενδιαφέρονται να πάρουν πίσω τα χρήματα που δάνεισαν, συν τους τόκους, συν ότι άλλο περιλαμβάνει η συμφωνία δανεισμού. Σε αυτό το πλαίσιο έρχονται μερικοί υπάλληλοι εδώ πέρα, καθαρά σαν εμπειρογνώμονες, να βοηθήσουν τη συγκέντρωση χρημάτων (αυτοί έχει επικρατήσει να ονομάζονται τρόικα) όσο τα αφεντικά τους περιμένουν τις εκθέσεις τους για να δουν αν θα υπογράψουν τις επόμενες εκταμιεύσεις δανειακών δόσεων (όσο περιμένουν, πηδάνε και καμιά καμαριέρα –άνθρωποι είναι κι αυτοί, ορμές έχουν –πώς να γίνει;)

2.Η κυβέρνηση
Δηλαδή η ζωντανή απόδειξη οτι ο Αλέφαντος δεν ήταν άνθρωπος, ήταν στάση ζωής! Ανέλαβαν τη δουλειά ξέροντας οτι το μαγαζί είχε χρεοκοπήσει (κι αν δεν το ήξεραν μαλακία τους –έπρεπε να με πάρουν ένα τηλέφωνο, ή να διαβάζουν το μπλογκ μου που το έγραφα από το 2008). Ανέλαβαν λοιπόν (υποθέτω λόγω καούρας να κυβερνήσουν κι αυτοί ένα τέρμινο) αλλά ακόμα δεν έχουν αποφασίσει πώς θέλουν να το κάνουν. Θέλουν να παίξουν ντόνταλ φούντμπολ α λα Ρίνους Μίχελς; Άρα πλακώνονται στις αποκρατικοποιήσεις, εκποιήσεις, ανασκολοπισμούς των ΔΕΚΟ, κατατεμαχισμούς πλεοναζόντων δημοσίων υπαλλήλων και άλλα τέτοια ρομαντικά. Θέλουν να το παίξουν ομάδα του λαού –προσφυγομάνα ΑΕΚ; Χώνουν τα λεφτά των δανεικών στους αναξιοπαθούντες ψηφοφόρους τους και ψάχνουν το μπαγιόκο στα κερατιλίκια –μαύρο χρήμα, αγοροπωλησία ναρκωτικών κ.λ.π. –όσο μας παραμυθιάζουν με περασμένα μεγαλεία. Αυτοί εδώ όμως παίζουν σύστημα Αλέφαντου –τερατολογύδρια στα αποδυτήρια, καραγκιοζιλίκια στον πάγκο -κι όταν βγαίνει η ομάδα στο χόρτο δεν προλαβαίνει να κουβαλήσει τη μπάλα από το πλεκτό στη σέντρα –πρώτος σκόρερ της αναμέτρησης ο τερματοφύλακας με απανωτά αυτογκόλ:
-Θέλουν να μειώσουν τις δαπάνες του Δημόσιου τομέα (λογικό –αφού εκεί πάει το δανεικό χρήμα) και κόβουν τους μισθούς των Δημοσίων υπαλλήλων την ώρα που οι ΔΕΚΟ καταπίνουν τα πενταπλάσια από όσα εξοικονομούνται με την περικοπή και οι «αμυντικές» δαπάνες παραμένουν στον θεό.
-Πάνε να κλείσουν τις ΔΕΚΟ (λογικό –αφού αυτές καταπίνουν), τους πλακώνουν οι βουλευτές και η κομματική βάση η οποία απαρτίζεται από συνδικαλιστές και υπαλλήλους των ΔΕΚΟ στην πλειονότητά της. Πάνε να περιορίσουν λίγο τις «αμυντικές», τους την πέφτουν οι πατριωταράδες εντός κι εκτός Πασόκ οτι είναι πράχτορες των μασόνων και των ναϊτών ιπποτών της μακρουλής τραπέζης.
-Ανεβάζουν ΦΠΑ και λοιπούς φόρους (παράλογο –αφού έχουν κόψει μισθούς, αλλά σιγουράκι για να έρθει χρήμα στα ταμεία), μουλαρώνουν οι εφοριακοί που τους έχουν κόψει τους μισθούς και κάνουν λευκή απεργία διαρκείας –παπάρια τα έσοδα.
-Ψυλλιάζονται οτι οι εισπράκτορες φόρων δεν εισπράττουν (το λογικό θα ήταν να τους κόψουν τον κώλο) κι αποφασίζουν να κάνουν τους πολίτες εισπράκτορες τάζοντας φοροαπαλλαγές. Μαζεύουν οι πολίτες αποδείξεις, παράλληλα πέφτουν έξω τα έσοδα λόγω κάμψης της αγοραστικής δύναμης –έχουν και να πληρώνουν στους πολίτες τις επιστροφές φόρων, πάει το πακετάκι που τσιμπάγανε τα προηγούμενα χρόνια.
-Βλέπουν οτι το μαλακίσανε με τις αποδείξεις των πολιτών, βγάζουν τώρα μια έκτακτη ετήσια εισφορά για τους πολίτες -πάλι τ΄αρχίδια τους θα πάρουν (καθότι 300, ας πούμε, θα μου χρωστάνε από τη φορολογική δήλωση του 2010, άντε να μου βγάλουν φιρμάνι να δώσω 300 εισφορά –πατσίσαμε και τους ασπασμούς μου στη θεία).
-Αποφασίζουν να πουλήσουν ακίνητη περιουσία του κράτους ή χρήσεις γης για 100 έτη –πράγμα που κάνει ακριβώς το ίδιο –και σωστά ξηγιούνται εφόσον ρημάζουν τα ακίνητα γραπωμένα από τον κάθε δημαρχάκο ο οποίος τα αφήνει να γίνουν σκουπιδότοποι αλλά αν κάνεις να τα πειράξεις, σου διοργανώνει και μια συναυλία με αίτημα «Κάτω τα χέρια από το πάρκο του λαού» (πάρκο ονομάζει τη χωματερή με το συρματόπλεγμα στην οποία έχει πρόσβαση μόνο ότι πετάει κι ότι έρπει). Ξυπνάει η επαναστατικοοικολογική συνείδηση κάποιων Πασόκων, παγώνουν τις σχετικές διαδικασίες –νιξ κοκό από τις πωλήσεις των ακινήτων.
Θα μπορούσα να συνεχίζω για σελίδες ολόκληρες αλλά νομίζω οτι έγινε εμφανής η εμπνευσμένη διακυβέρνηση της παρούσας κυβέρνησης –αν έχεις απορίες ρώτα με να σου λέω.

3.Οι αγανακτισμένοι πολίτες
Εγώ ήμουνα νέος τη δεκαετία του ’80 (είχα αυτή την ατυχία) και τότε «αγανακτισμένους πολίτες» λέγανε κάτι χοντρούς Πασόκους που μαζεύονταν όποτε γινόταν εκδήλωση με θέμα διαφορετικό από την επίσημη γραμμή των κοινοβουλευτικών κομμάτων και ρίχνανε ξύλο , την εκδήλωση. Ή κάνανε περιφρούρηση στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ για να μην τα σπάσει ο κόσμος μετά την δολοφονία Καλτεζά και την αθώωση Μελίστα για παράδειγμα. Είμαι λοιπόν (και το δηλώνω εξ αρχής) αρνητικά φορτισμένος με τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό.
Παρακάτω -βλέπω αυτούς τους ανθρώπους να μαζεύονται μισό μήνα τώρα στο Σύνταγμα. Μαζεύονται, λέει, όντας αλληλέγγυοι με τους Ισπανούς (που τους είπαν οτι κοιμούνται) και με τους Αιγύπτιους, τους Λίβυους κ.λ.π. Μόνο που οι Ισπανοί απλώς καταπόντισαν τους σοσιαλιστές κι ανέβασαν τους δεξιούς, ενώ στην Αίγυπτο διώξανε τον Μουμπάρακ και φέρανε τον στρατό να κάνει ελέγχους παρθενίας -δε με γεμίζουν ελπίδες οι εξελίξεις των αλληλέγγυων! Μαζεύονται, κουνάνε ελληνικές σημαίες (κάποιοι, ελπίζω, λίγοι), έχουν στήσει ένα πανό που λέει να φύγει η κυβέρνηση και η τρόικα, κάνουν και λαϊκή συνέλευση καθημερινά διακηρύσσοντας την άμεση δημοκρατία. Εμένα μου αρέσει η άμεση δημοκρατία, μου αρέσουν οι λαϊκές συνελεύσεις -θεωρώ οτι είναι η μοναδική προοπτική ορθής διαχείρισης των ζητημάτων που απασχολούν μια κοινωνία. Νομίζω οτι η κοινωνική συμβίωση απανθρωποποιήθηκε την εποχή που περάσαμε άνευ όρων από την Κοινότητα στην Κοινωνία –εκεί κάπου χάθηκε η άμεση εκπροσώπηση και υποκαταστάθηκε από την a priori εξουσιοδότηση κάποιων να μιλούν στο όνομα όλων. Όμως:
-Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας είναι ένα όργανο το οποίο, μέχρι σήμερα, δεν έχω διαβάσει να έχει βγάλει κάποια απόφαση απτή, κανονική και εφαρμόσιμη. Εντάξει, το όλο κίνημα έχει καθορίσει κάποιες συνισταμένες αυτοοργάνωσης, αλλά η οργάνωση δημιουργείται με προοπτική την επίτευξη κάποιων στόχων. Οργάνωση για την οργάνωση είναι σα μαλακία χωρίς φαντασίωση.
-Η άμεση δημοκρατία, από οτι έχω καταλάβει, εξαντλείται στην απαγόρευση συμμετοχής και γενικότερης παρουσίας στον χώρο πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων καθώς και στην κλήρωση των ομιλητών της συνέλευσης. Εδώ έχω (τουλάχιστον) δύο προβλήματα.
Κατά πρώτον, οποιαδήποτε απαγόρευση ισχύει σε γενικό επίπεδο δεν συμβιβάζεται με συμμετοχικές κοινωνικές διαδικασίες. Ακόμα και η απαγόρευση της κατάλυσης της ίδιας της συμμετοχικής διαδικασίας από τους συμμετέχοντες, ακόμα και αυτή η απαγόρευση δεν στέκει –επειδή δεν υπάρχει λόγος να τεθεί μεταξύ έλλογων όντων. Τι απαγορεύεται; Μονάχα η προσπάθεια περιορισμού της ελευθερίας την οποία διαθέτει η συλλογικότητα –αν δηλαδή βγει κάποιος και πει «δεν θέλω να συμμετέχουν μίνι φούστες» ή «δεν θέλω να συμμετέχουν μελαμψοί, ομοφυλόφιλοι, ολυμπιακοί», αυτό απαγορεύεται. Επειδή τότε κάποιος προσπαθεί να περιορίσει τα δικαιώματα όλων, καθότι δικαίωμα όλων είναι να κάθονται δίπλα σε μίνι φούστες και μελαμψούς, όπως και δικαίωμα των μελαμψών είναι να κάθονται δίπλα σε ασπρουλιάρηδες. Σε αυτά τα πλαίσια δεν μου προκύπτει ως θεμιτή η απαγόρευση κομμάτων ή/και οργανώσεων. Γιατί εγώ που είμαι ενταγμένος σε ένα κόμμα και περήφανος για την επιλογή μου (απαγορεύεται αυτό;) να πρέπει να κυκλοφορώ κρύβοντάς το σαν Εβραίος σε δεξίωση Ναζί; Φοβάται η συνέλευση να μην καπελωθεί; Μα, για να γίνει αυτό θα πρέπει η Χ ομάδα (κόμμα, οργάνωση) να αποκτήσει τη συντριπτική πλειοψηφία –αν συμβεί κάτι τέτοιο ας καπελωθεί η συνέλευση! Ή, να το πούμε κι αλλιώς, αν αύριο το τάδε κόμμα μαζέψει όλα τα μέλη του απ΄όλη την Ελλάδα και τα σπείρει στην πλατεία Συντάγματος, η απαγόρευση κομματικών εμβλημάτων θα αποτρέψει το καπέλωμα;
Κατά δεύτερον, διαδικασίες του τύπου «sweepstake -σήμερα κληρώνει» για την επιλογή ομιλητών δεν έχουν καμιά σχέση με άμεση δημοκρατία. Άμεση δημοκρατία σημαίνει να τίθεται ένα θέμα ανάλογα με το γενικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει (δηλαδή πρώτα η συζήτηση για την κατάληψη ενός κτιρίου π.χ. και μετά η συζήτηση περί των λόγων που με παράτησε η Αννούλα), να αποφασίζεται η δράση που θα αναληφθεί και να εκλέγονται οι τυχόν εκπρόσωποι που χρειάζονται προκειμένου να μεταφέρουν (ή να υλοποιήσουν) τις αποφάσεις της συνέλευσης για το συγκεκριμένο ζήτημα. Αδυνατώ να αντιληφθώ τι είδους κουβέντα μπορεί να γίνει όταν βγαίνει ένας και θέτει θέμα επέκτασης της κινητοποίησης και στο καπάκι ανεβαίνει ο άλλος και θέτει θέμα επαναφοράς της τρύπας στις δεκάρες!
Κατά τρίτο και χειρότερο, αν έχω αντιληφθεί σωστά, έχουν οριστεί κάποιες ομάδες εργασίας μεταξύ των οποίων και μια ομάδα περιφρούρησης. Αναρωτιέμαι –περιφρούρησης τίνος και από ποιους; Περιφρούρησης της αγνότητας της συνέλευσης από τα μολυσματικά κόμματα; Περιφρούρησης της ασφάλειας των συγκεντρωμένων από τους πορτοφολάδες; Περιφρούρησης της εκδήλωσης από επιθέσεις αντιπάλων; Τα δύο πρώτα τα θεωρώ κακόγουστα αστεία και το τρίτο θα μπορούσα να το συζητήσω αν είχε εμφανιστεί μέχρι σήμερα έστω και ένας αντίπαλος της εκδήλωσης! Ούτε Χρυσαυγίτες την έχουν πέσει, ούτε μπαχαλάκηδες –εδώ μέχρι και τα ΜΑΤ της πλατείας στο πίτσι πίτσι με τους μπροστινούς είναι! Δηλαδή το κίνημα της πλατείας, το πρώτο πράγμα που επέλεξε να συγκροτήσει ήταν οι κινηματικοί του μπάτσοι; Κι αυτό θα το δεχόμουν αν ερχόταν κάποιος να μου έλεγε ποιο ήταν το δεύτερο πράγμα που υλοποιήθηκε. Ή το τρίτο. (Και φυσικά δεν αναφέρομαι στις υπόλοιπες ομάδες εργασίας που είναι από χρήσιμες μέχρι αστείες –αναφέρομαι στις κινηματικές ενέργειες).

Κάποιοι φίλοι μού λένε οτι είμαι απλώς γερογκρινιάρης κι οτι αυτό το πράγμα, που επιτέλους ο κόσμος σηκώθηκε από τους καναπέδες και βγήκε στο δρόμο, είναι καλό. Διαφωνώ. Ο κόσμος είχε σηκωθεί από τους καναπέδες κι όταν πήραμε το Γιούρο κι όταν κέρδιζε η Παπαρίζου τη Γιουροβίζιον. Ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους και μετά τις φωτιές στην Πελοπόννησο. Κι ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Δεν είναι ίδια όλα αυτά. Διαφέρουν τόσο στο τι φώναζε ο κόσμος όταν βγήκε στους δρόμους όσο και στο ποιοι ήταν αυτοί που βγήκαν στους δρόμους. Άλλο το να είσαι χουλιγκάνι που φωνάζεις «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ», άλλο το να είσαι μπλόγκερ με τα μαύρα που παίρνεις φωτογραφίες από τη συγκέντρωση για να σηκώσεις στο μπλογκ σου κι άλλο το να είσαι αγριεμένος πιτσιρίκος που σε σκοτώνουν κάθε μέρα και τώρα σε πυροβολούν κιόλας! Έχω άδικο; Αν όχι –ας μου πουν ποιοι είναι αυτοί που έχουν βγει στο Σύνταγμα και τι φωνάζουν.

Αναφορικά με το ποιοι είναι, έχω την εντύπωση οτι πρόκειται για τα μικροαστικά κοινωνικά στρώματα, που εμπλέκονται στην χαμηλόμισθη (συν –πλην) διαδικασία «παραγωγής» -αυτούς που προσδιορίζουμε με τον συναισθηματικά φορτισμένο χαρακτηρισμό «κοινωνικός ιστός». Δεν έχω αντιληφθεί ούτε λούμπεν προλετάριους, ούτε μεγαλοαστούς Βορείων Προαστίων, ούτε τίποτα «κοινωνικά ακραίο» τέλος πάντων. Αν κάνω λάθος διορθώστε με.

Σχετικά με το τι φωνάζουν:
-«Να φύγει η κυβέρνηση και η τρόικα». Υπέροχα. Και ποιος να έρθει; Ο Σαμαράς; Κι αν ναι ποιος από τους δύο; Ο Αντώνης ή ο Τρύφωνας;
-«Να φύγουν όλοι όσοι μας έφεραν σ΄αυτά τα χάλια» (αυτό πάει πακετάκι με τις παραλλαγές: «να πάνε φυλακή», «να κρεμαστούν», «να δημευτεί η περιουσία τους», «να τους καεί το βίντεο»). Ποιοι είναι οι «όλοι όσοι»; Οι 300 της Βουλής; Όσοι ασχολήθηκαν με τα κοινά και ζουν ακόμα; Τα δύο μεγάλα κόμματα; Και στη θέση τους να έρθουν κάποιοι άλλοι; Δηλαδή είναι θέμα προσώπων; Ο Βουλγαράκης με τον Βενιζέλο και τον Πρωτούλη είναι παλιάνθρωποι σήμερα ενώ ο Βενιζελάκης με τον Βούλγαρη και τον Πρωτούλη αύριο θα είναι άγγελοι; Κι αυτοί που ζητείται να μπουν φυλακή με ποιο τρόπο θα επιλεγούν; Θα περάσουν από δίκη; Κι αν (τι «αν» -σίγουρα πες καλύτερα) τα αδικήματά τους έχουν παραγραφεί ή δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να καταδικαστούν; Τότε ο λαός, ο υπέρτατος κριτής (που λένε κι ο Καρατζαφέρης με τον Ψωμιάδη) θα τους κρεμάσει; Όλα κι όλα θείο –εμένα οι κρεμάλες δεν μου αρέσουν. Ακόμα κι αν πρόκειται για τον Κόμη Δράκουλα –όλο αυτό το θέαμα με το κορμί που συσπάται, κατουριέται και χέζεται όσο πεθαίνει εμένα μου κάνει σε κτηνωδία. Γούστο μου –έτσι; Άμα εσύ γουστάρεις αλλιώτικα –τραβήξου μόνος σου. Άσε που δεν έχω καταλάβει πώς προσδιορίζεται η κλοπή του δημόσιου χρήματος. Δηλαδή, θα κρεμαστεί μονάχα ο Τσοχατζόπουλος ή και ο δείνα δημόσιος υπάλληλος που έκανε κομπίνα και σούφρωσε 1 μύριο από το ΙΚΑ, ας πούμε; Και μαζί με τον δημόσιο υπάλληλο θα κρεμαστεί κι ο ιδιώτης συνεργός του; Ναι; Όχι; Γιατί;
-«Να γίνει δημοψήφισμα». Εντάξει –με τι θέμα; Μέσα ή έξω από το Μνημόνιο; Κι ας πούμε οτι αποφασίζεται «έξω» -μετά τι; Θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στο συγκεκριμένο κοινωνικό (ευρωπαϊκό –παγκόσμιο) σύστημα αλλά θα τους πούμε «σόρι γκάις, δεν έχουμε να σας ξεχρεώσουμε» κι εκείνοι απλώς θα μας χτυπήσουν στην πλάτη απαντώντας «νέβερ μάιντ, γιού Γκρικς μπρόουτ δε λάιτς οφ σιβιλιαϊζέσιον –γουατέβερ γιου γοντ –γουέιτ ε μίνιτ του γουός άορ άσχολς του φακ ας κλιν» ή κάτι παρόμοιο; Δε θα ασχοληθώ με αυτά τα περί Επιτροπών Ελέγχου του Χρέους –έχω γράψει παλιότερα, μη γίνομαι και επαναλαμβανόμενος!
-«Να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του λαού». Μέγκλα και το στηρίζω αυτό. Αλλά ποια γνώμη; Εκεί στο Σύνταγμα δεν έχω ακούσει καμιά γνώμη –μόνο αφορισμούς! Από τέτοια έχουμε και στη βουλή –τι διαφορετικό ζητάνε οι συγκεντρωμένοι απ΄αυτά που λέει ο Τσίπρας ή ο Καρατζαφέρης;
-«Να κατοχυρωθεί η άμεση δημοκρατία στο Σύνταγμα της χώρας» (αυτό το διάβασα χτες και το έβαλα σαν ανέκδοτο). Δηλαδή ζητάνε να αυτοκαταλυθεί, από μόνο του ας πούμε, το Σύνταγμα! Γιατί δεν το κάνετε εσείς ρε παιδιά; Τι είναι το Σύνταγμα της Ελλάδας; Λέμινγκ –να αυτοκτονήσει αφ΄εαυτού του;

Μη σε κουράζω άλλο...

Η γιορτή στο Σύνταγμα είναι υπέροχη για όσους θέλουν να εξοικονομήσουν τα λεφτά της ψυχανάλυσης. Μαζεύονται υπέροχα, γνωρίζονται υπέροχα, βαβουριάζουν υπέροχα, τρώνε και κάνα σουβλάκι –όλα υπέροχα. Βγάζουν τη συλλογική τους ενοχή και την ακουμπάνε στους αποδιοπομπαίους τράγους της Βουλής και φεύγουν ξαλαφρωμένοι. Αύριο ίσως λιθοβολήσουν και κάνα τραγί για να εξαγνιστούν τα κρίματά τους, δοκιμασμένες μέθοδοι...

Όσο όμως η κουβέντα θα αφορά πρόσωπα, τόσο θα πρόκειται για μια ακόμα πρόταση εφαρμογής του νόμου του Λυντς –φασιστιλίκι κι έτσι δηλαδή. Αν δεν γίνει εμφανές οτι το πρόβλημα έγκειται στο κοινωνικό σύστημα, αν δεν καταλάβουμε οτι η παθογένεια που ονομάζεται «ελεύθερη αγορά», ο κρετινισμός που καλείται «επίτευξη κέρδους» -όλες αυτές οι κτηνωδίες οδήγησαν στην εξαθλίωσή μας, τότε καλύτερα ας ξαναγυρίσουμε στους καναπέδες. Να μην πάθουμε και καμιά ηλίαση τζάμπα και βερεσέ!

Όσο η κουβέντα θα σχετίζεται με την αντίδραση στο «ξεπούλημα της πατρίδας μας» θα δικαιούμαι να υποστηρίζω οτι το όλο θέμα δε με αφορά (αφού ποτέ δεν ήταν δική μου αυτή η πατρίδα –άσε που η λέξη από μόνη της με κάνει να βγάζω μπιμπίκια) κι οτι τελικά όσοι αντιτίθεται στο «ξεπούλημα» είναι εχθροί μου όσο ακριβώς και η κυβερνητική πολιτική. Επειδή αυτό ακριβώς ΔΕΝ κάνει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση, δεν πουλά, δεν «ξεπουλά» με αποτέλεσμα να μου κόβει το μισθό και να ανεβάζει τους φόρους για να βγάλει τα κερατιάτικά της. Το ξεκαθαρίζω –ανάμεσα σε μια μείωση του μισθού μου κατά ένα ευρώ και στην πώληση της Ακρόπολης σε πολυεθνικό όμιλο σουπερμάρκετ προτιμώ σαφώς το δεύτερο. Γιατί δουλεύω για βιοποριστικούς λόγους και την Ακρόπολη την έχουμε γραμμένη στ΄αρχίδια μας πανελληνίως και διαχρονικώς –κάνω λάθος;

Αν δεν συνειδητοποιήσουμε οτι η άμεση δημοκρατία είναι η (αργή, σπαστική, κουραστική, εκνευριστική, βραδυκίνητη) επεξεργασία όλων των απόψεων μέχρι τη στιγμή που το εμφανές θα γίνει φανερό και η κουβέντα θα αφορά πλέον μονάχα διαδικαστικά ζητήματα –αν δεν απαλλαγούμε λοιπόν από τα κοινωνικά μας κόμπλεξ –καλύτερα να μην τον εξευτελίζουμε τον όρο. Ας το πούμε «πικ νικ», ας το πούμε όπως διάολο θέλουμε αλλά όχι «άμεση δημοκρατία».

Και τελικά, αν δεν αποφασίσουμε οτι έχουμε κάτι να πούμε, αν δεν έχουμε τίποτα να πούμε –ας μην απαιτούμε να μας ακούσουν. Γιατί μπορεί στο τέλος να το κάνουν και τότε ΓΑΜΗΣΕ ΤΑ παλικάρι μου!

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά