"Δεν είμαι από 'δω, είμαι απ΄τα Λιόσσα"

Την προηγούμενη Τετάρτη (15 Ιουνίου ή αλλιώς 1η του πρώτου έτους της Επανάστασης -ημέρα εφόδου για την κατάληψη της Βουλής) δεν πήγα στη δουλειά μου. Έπαιρνε το ενδεικτικό της η κόρη μου κι έτσι βρεθήκαμε νωρίς στο σπίτι, εκείνη να παίζει κι εγώ να παρακολουθώ τις εξελίξεις από τα έκτακτα δελτία ειδήσεων. Όχι ιδιαίτερα επαναστατική στάση –το αναγνωρίζω –αλλά έτσι μου προέκυψε, φέρτε μου μια κεντρική επιτροπή να κάνω την αυτοκριτική μου επιτόπου, σύντροφοι.

Επειδή λοιπόν έβλεπα τηλεόραση, είχα ταυτόχρονη «ενημέρωση» από το νταβαντούρι στο Σύνταγμα κι από τα σουμουτού του Παπανδρέου με τον Σαμαρά περί σχηματισμού κυβέρνησης μπεν μιξ. Κι αυτά είναι όσα κατάλαβα:

-Η κυβέρνηση ξύπνησε ψιλοχεσμένη λόγω της επαπειλούμενης λαϊκής εξέγερσης και, γι΄αυτό, έτοιμη να προτείνει συμβιβαστικές λύσεις εκτόνωσης.
-Οι «Αγανακτισμένοι» δεν κατάφεραν τελικά να αποκλείσουν τη Βουλή, όπως είχαν προαναγγείλει –θες επειδή οι μπάτσοι είχαν πιάσει νωρίς τα πόστα, θες επειδή δεν μαζεύτηκαν πολλοί στα μπλόκα; Πάντως οι πολιτικοί μπαινόβγαιναν με σχετική άνεση.
-Οι «αντιεξουσιαστές» ξέχασαν (ή δεν έμαθαν ποτέ) οτι η βίαιη αντίδραση έπεται της πολιτικής ζύμωσης κι έτσι διώχτηκαν καροτσάκι από την πλατεία Συντάγματος.
-Το «κίνημα των Αγανακτισμένων» ανακάλυψε οτι στις πορείες γίνονται και μπάχαλα και βιάστηκε να τα φορτώσει σε προβοκάτορες (αλάνθαστη συνταγή ΚΚΕ).
-Τα κοινοβουλευτικά κόμματα της «Αριστεράς» αναλώθηκαν στις προετοιμασίες της επανάστασης και ξέχασαν να την αναγγείλουν.
-Το Λάος περίμενε σύσσωμο πάνω απ΄τα τηλέφωνα μπας και του ζητηθεί η συνεργασία.
-Τα αποκόμματα (Κουβέλης, Ντόρα) αγχώθηκαν για να αποδείξουν οτι διαφέρουν από τα κόμματα που αποσχίστηκαν.
-Η Ν.Δ. την είδε πολύφερνος γαμπρός και χάλασε το συνοικέσιο ζητώντας παραπάνω προίκα.

Έτσι κάπως είδα την όλη φιέστα από την τηλεόραση –δεν διεκδικώ κάποια εγκυρότητα, απλώς παραθέτω εντυπώσεις. Και πρόσεξε τώρα πώς φτιάχνεται μια σαπουνόπερα....

Κάποιος είπε στους ειδησάδες οτι ο Παπανδρέου ψάχνει για πρόσωπα ιντελεκτουέλ προκειμένου να κάνει κυβέρνηση εθνικής αποδοχής. Αρχίσανε να περνάνε κρόουλ, ανάποδο και πεταλούδα τα ονόματα διαπρεπών φελλών τύπου Λάμπρος Παπαδήμας (ο τραπεζίτης που έκανε ΟΝΕ), σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης (κάτι ανάμεσα σε σερ Μπιθί και σερ Λάνσελοτ) και άλλοι που δεν θυμάμαι γιατί δεν με εντυπωσίασαν. Στην πορεία έσκασε η πρώτη απαίτηση του «Ελλάς, Ελλάς, Αντώνης Σαμαράς» –προκειμένου να συμμετάσχει στη συγκυβέρνηση: άμεση απόσυρση του νόμου περί παροχής υπηκοότητας σε μετανάστες που ψηφίστηκε πριν κάτι μήνες από το Πασόκ!!! Δηλαδή, δώσε βάση στην πενιά, θα έβγαινε η μεικτή κυβέρνηση η οποία θα αποσκοπούσε «στη σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία» και πρώτη της απόφαση θα ήταν: «δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ.......» (στις τελίτσες βάζεις όποια εθνικότητα γουστάρεις).

Ακολούθησε η πρόταση του Σαμαρά περί του νέου πρωθυπουργού κι αυτός ήταν κάποιος υπερκομματικός φυσικά, κάποιο πρόσωπο κοινής αποδοχής μακριά από κομματικές ταμπέλες –ποιος; Ο σερ Σταύρος Δήμας, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ!!!

Και μετά έσκασε η τρίτη πρόταση Σαμαρά –να κάνουν αυτή τη συγκυβέρνηση μονάχα για να επαναδιαπραγματευτούν το Μνημόνιο και να πάνε σε εκλογές!!! Δηλαδή, να βάλουν τον Χ φούφουτο μπροστά, να τον στείλουν στις Βρυξέλλες, να προτείνει όσα έχει προτείνει κι ο Αντωνάκης και τα έχουν απορρίψει οι Ευρωπαίοι μετά πολλών επαίνων, να τα απορρίψουν πάλι και καπάκι να γίνουν εκλογές όπου «εμείς ως ΝΔ προσπαθήσαμε αλλά το Πασόκ τα είχε τόσο σκατώσει που δε σωζόταν με τίποτα η παρτίδα (διαβάζεται και πατρίδα)».

Όσο λοιπόν η ΝΔ ασχολιόταν με το μοίρασμα υπουργείων και πρωθυπουργείων στην επόμενη κυβέρνηση, είδαν οι Πασόκοι οτι στο Σύνταγμα η αντίδραση είχε εκφυλιστεί σε λιμαδούρα και ξεφοβήθηκαν. «Ίσα μωρή λινάτσα που θα κάνουμε συγκυβέρνηση», σκέφτηκαν και βγήκε ο Γιωργάκης να ανακοινώσει οτι αυτός βεβαίως και οπωσδήποτε και η πατρίς υπεράνω όλων, το εθνικό συμφέρον προέχει, «είμαι και ποδηλάτης δεν έχω ανάγκη τις καρέκλες –καρεκλάς είναι ο Σαμαράς που άκουγε Μπόνεϊ Εμ στα νιάτα του» -τέλος πάντων, αυτά....
Έλα όμως που είχε γίνει το τζέρτζελο στις ειδήσεις!! Τόσοι δημοσιογράφοι, τόσοι αναλυτές (τι να γίνεται άραγε αυτή η γοητευτική γλωσσοκοπάνα η Κάκια Αναλυτή;) τόσες απευθείας συνδέσεις... Για να μη δυσαρεστηθεί το φιλοθεάμον κοινό (εγώ δηλαδή, που κόντευα να κλείσω δωδεκάωρο βλέποντας ειδήσεις) αποφάσισε ο ευεργετικός Γιωργάκης να κάνει τουλάχιστον έναν ανασχηματισμό.
Επειδή όμως τα σαΐνια των καναλιών είχαν ετοιμάσει ήδη ρεπορτάζ για Παπαδήμες και σερ Πολ Μακάρντεϊ αποφάσισαν οτι στον ανασχηματισμό ο Γιωργάκης κάποιον απ΄αυτούς θα βάλει καλά και σώνει! Η συγκεκριμένη τακτική ονομάζεται «ροτέισον μεταγραφικής βόμβας» και χρησιμοποιείται στις αθλητικές εφημερίδες κάθε καλοκαίρι –δηλαδή κάποιος χάρβαλος αποφασίζει ένα πρωί οτι ο Ολυμπιακός έχει κάνει επαφές για να φέρει τον Μέσι. Αφού παιχτεί μέχρις εξαντλήσεως η είδηση και βγει στον αφρό η μούργα –αλλάζει το τροπάρι, γίνεται δηλαδή ανακύκλωση, και τώρα για τον Μέσι ενδιαφέρεται ο Παναθηναϊκός ο οποίος δίνει διπλάσια χρήματα –όχι επειδή τον χρειάζεται, αλλά έτσι για να τη σπάσει στους γάβρους. Έτσι λοιπόν πέρασε η επόμενη μέρα, με τον Γιωργάκη να παρακαλάει τον Μέσι να έρθει για Υπουργός Οικονομικών. Και τη μεθεπόμενη βγήκε η σύνθεση της ανασχηματισμένης κυβέρνησης η οποία ήταν «μια απ΄τα γίδια», τουτέστιν κώλωσε ο Γιωργάκης με κάτι αποχωρήσεις βουλευτών του και λοιπές αντιδράσεις στελεχαραίων κι έφτιαξε ένα σχήμα κάργα Πασοκικό –μόνο ζιβάγκο δε φοράγανε, λόγω θέρους. Πώς να δικαιολογήσουν οι δημοσιογράφοι πού ξεκίνησαν με Παπαδήμο και κατέληξαν σε Βενιζέλο; Όπως δικαιολογούν οι φυλλάδες τη βόμβα Μέσι η οποία καταλήγει σε κροτίδα Μπασινά: «δεν ήθελε η μάνα του, δεν τον άφηνε η γυναίκα του, κλώτσησε ο αδερφός του για να μη χάσει τη συνδρομή στο Βαρκελώνη Τένις Κλαμπ». Έτσι ακριβώς και οι δημοσιογράφοι επιστράτεψαν μανάδες κι αδερφούς του Γιωργάκη για να δικαιολογηθεί η ματαίωση της συγκυβέρνησης, ρίξανε και ολίγη απόρριψη από Παπαδήμο μεριά –έδεσε το βύσσινο.

Βγάζεις κάποιο συμπέρασμα από όλη αυτή την ιστορία; Εγώ πάντως απ΄ότι κατάλαβα –χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί.

Δηλαδή δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο και πώς θα εξελιχτεί το θέμα αλλά τα παραπάνω δείχνουν οτι ο Γιωργάκης περισσότερο (μην πω –αποκλειστικά) νοιάστηκε για τις αντιδράσεις των κομματικών του παρά για τις αντιδράσεις των «Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα». Απέδωσε τον όλο εσωκομματικό του τζερτζελέ σε βυζαντινισμούς του Βενιζέλου –τον έκανε γενικό γαμάουα κι ησύχασε.

Επίσης κατάλαβα οτι κάτι υπουργοί που την είχαν δει ολίγον χίπικα (βλέπε Μπιρμπίλη) έφαγαν σουτ για να βγάλει ο Γιωργάκης από πάνω του τη ρετσινιά οτι έχει τους κολλητούς του στην κυβέρνηση. Με αποτέλεσμα, ένας νόμος περί νομιμοποίησης των αυθαιρέτων που τον κόλλαγε η προαναφερθείσα να ξεκολλήσει τσακ μπαμ από τον «πιο πρακτικό και προσγειωμένο» (διάβαζε αμοραλιστή) Παπακωνσταντίνου. Αλήθεια –απ΄ότι άκουγα χτες –υπάρχουν 1.000.000 (ολογράφως ένα εκατομμύριο) αυθαίρετα που περιμένουν νομιμοποίηση και γύρω στα 40.000 χτίζονται κάθε χρόνο. Αναρωτιέμαι –τι λένε περί αυτού οι «Αγανακτισμένοι»; Κανένας τους δεν έχει σχετική εμπειρία; Ή μόνο η ΔΕΗ τούς καίει να μην ξεπουληθεί κι όταν το θέμα αφορά δημόσια γη η οποία παραχωρείται σε ιδιώτες με χαμηλό αντίτιμο (αυτό είναι η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων) δεν τρέχει κάστανο;
Κάτι ακόμα –έβλεπα στο κανάλι της Βουλής τη συζήτηση για το νομοσχέδιο περί υποχρεωτικής δωρεάς οργάνων και οι ομιλητές αγόρευαν περί Μεσοπρόθεσμου κ.λ.π. Μπορεί κάποιος να με πληροφορήσει τι έγινε τελικά με τη δωρεά οργάνων; Πέρασε ή την έφαγε κι αυτήν η επανάσταση;

Το άλλο που πληροφορήθηκα είναι οτι θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης ο Παπανδρέου για την καινούργια του κυβέρνηση και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί θα καταψηφίσουν επειδή θέλουν εκλογές. Να το δούμε αυτό κάπως πιο αναλυτικά:
-Οι «Αγανακτισμένοι» τι λένε περί εκλογών; Επιμένουν να φύγουν όλοι ή θα τους ικανοποιούσε απλώς να φύγει το Πασόκ από την κυβέρνηση και ν΄ανέβει η Ν.Δ.;
-Αν γίνονταν εκλογές σήμερα θα υπήρχε η πιθανότητα να μη βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση και να χρειαστεί συνασπισμός κομμάτων. Ο μοναδικός συνασπισμός που μου προκύπτει είναι Ν.Δ.-Λάος. Σε ποιον αρέσει αυτό το ενδεχόμενο;
-Η κυβέρνηση που ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης έχει μία και μόνη διαφορά από το προηγούμενο σχήμα: στη θέση του Γιώργου «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» Παπακωνσταντίνου πήγε ο Ευάγγελος «πολιτικός και ουχί τεχνοκράτης» Βενιζέλος. Άρα, εκεί που μέχρι τώρα πηγαίνανε πίνακες με αριθμούς στην Ε.Ε. τώρα θα πηγαίνουν ευχολόγια, θα ξαναζήσουμε τις ευτυχισμένες μέρες της Ν.Δ. που τους ζητάγανε μόνιμα μέτρα κι εκείνοι έστελναν έκτακτες εισφορές -έτσι μου φαίνεται!

Άκουσα επίσης οτι ο Γιωργάκης θα κάνει δημοψήφισμα τον Σεπτέμβρη (όταν θα κλείνουν τα θερινά σινεμά) με σκοπό την αναθεώρηση του Συντάγματος. Θα καταργηθούν, λέει, οι διατάξεις περί μειωμένης ευθύνης υπουργών –γιατί βρε μανούλα μου να μάς τρέχεις στις κάλπες περί αυτού; Γιατί δεν το πας στη Βουλή να το ψηφίσουν μέχρι και οι μαρμαροκολώνες; Δε λέτε οτι όλοι συμφωνείτε στο συγκεκριμένο ζήτημα; Κι αν κάποιος δεν τον ψηφίσει να τον πάρεις από το αυτί να τόνε δώσεις να τον δαγκάσουν οι «Αγανακτισμένοι».

Σε αντίστιξη με το παραπάνω, οι «Αγανακτισμένοι του Συντάγματος» οργάνωσαν «Μέρα Άμεσης Δημοκρατίας» -υπέροχα! Κάλεσαν τους ειδικούς να ομιλήσουν –ποιοι είναι αυτοί οι ειδικοί; Ένας επίκουρος καθηγητής Αρχιτεκτονικής (!!!) ο οποίος κλήθηκε να αναλύσει την περίπτωση των Ζαπατίστας –απορώ, με τι εφόδια; Την εμπειρία του από κάποιες επισκέψεις στην Τσιάπας και, ίσως, κάποιο κτίσμα το οποίο σχεδίασε και υλοποίησε εκεί; Εντάξει –δεν απαιτώ να φέρουν κάποιον από το κίνημα των Ζαπατίστας (αν και μια ομιλία του Τζων Χολογουέι θα ήταν ευεργετική για όποιον ενδιαφερόταν να ακούσει τι πραγματικά σημαίνει άμεση δημοκρατία). Αλλά γιατί βρε παιδί μου δεν τυπώνανε να διαβάσουν τουλάχιστον τις Διακηρύξεις της Σέλβα Λακαντόνα όπου περιγράφεται με σαφήνεια η λειτουργία της άμεσης δημοκρατίας των Ζαπατίστας; Φέρανε τον Γλέζο ο οποίος είχε κάνει το εγχείρημα της άμεσης δημοκρατίας στην Απείρανθο –σώπα ρε μεγάλε! Η Απείρανθος είχε 50 κατοίκους, ο Γλέζος βγήκε με τις κλασσικές δημοτικές (αστικές) εκλογές –για ποιο εγχείρημα μιλάμε; Οτι καθόταν στο καφενείο και συζήταγε με όλο το χωριό όσο ήταν κοινοτάρχης; Αν είναι έτσι ας έφερναν όποιον κοινοτάρχη ήθελαν –όλοι τους αμεσοδημοκρατικοί είναι. Φέρανε και κάποιον καθηγητή Φιλοσοφίας ο οποίος αρθογραφεί για το «Τέλος της Αριστεράς» και η ιδέα του περί άμεσης δημοκρατίας στηρίζεται αποκλειστικά στο αθηναϊκό μοντέλο του 5 π.Χ. αιώνα (το οποίο ο ίδιος λέει οτι είναι ανεφάρμοστο)!!! Τόση πληροφόρηση –απορώ πώς την άντεξαν οι πλάκες της πλατείας και δε σηκώθηκαν να φύγουν από μόνες τους! Και τελικά πότε θα αποφασίσουν στην αμεσοδημοκρατική τους συνέλευση οτι η άμεση δημοκρατία είναι ΑΜΕΣΑ συνυφασμένη με τον κολεκτιβισμό, τον αναρχισμό και τον κομμουνισμό; Αφού θέλησαν να μιλήσουν για το ζήτημα, χάθηκε να φέρουν έναν ιδεολόγο αναρχικό, ας πούμε; Έναν κοινοβιακό χίπη, κάποιον από τις καταλήψεις, κάποιον σχετικό με το θέμα τέλος πάντων! Τι διάβολο κόμπλεξ έχουν με την ιδεολογία γενικότερα; Θέλουν να κινηθούν προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης ενός διαφορετικού κοινωνικού μοντέλου συμβίωσης ή απλώς να κανιβαλίσουν 5-10 βουλευτές, να κουνήσουν σημαιούλες και μετά να πάνε για ύπνο ήσυχοι; Και τελικά, δεν βαρέθηκαν τούς κάθε λογής Καζάκηδες που ψάχνουν να φτιάξουν καινούργιο κόμμα στην πλάτη τους;

Τέλος πάντων, αυτά είδα κι αυτά κατάλαβα τις μέρες που η τηλεόραση πανηγύριζε το τέλος της μεταπολίτευσης. Και μπερδεύτηκα πολύ. Γιατί το μοναδικό κοινωνικό ρεύμα που μπορώ να υποθέσω οτι προσπαθεί να κινήσει τις εξελίξεις αποτελείται από αγγέλους! Κανένας δεν λέει κακή κουβέντα γι΄αυτούς κι άμα τολμήσεις, σου μουντάρουν πανταχόθεν. Επίσης είδα οτι τα θέματα που απασχολούν τους κοινωνικά αξιοπρόσεκτους πολίτες και τα κόμματα είναι να μην πουληθεί η κρατική περιουσία και να μην μπουν φόροι στους εμπόρους. Έχω ακούσει τις τελευταίες μέρες περισσότερη γκρίνια γιατί ανεβαίνει ο ΦΠΑ στις καφετέριες και τις ταβέρνες παρά για τους μισθούς που κόβονται. Άρα, λέω, εγώ δεν είμαι από δω, δεν έχω σχέση με τα κυρίαρχα προβλήματα που ταλανίζουν αυτή την κοινωνία, εγώ είμαι ιδεολογικός μετανάστης σε μια χώρα που απεχθάνεται τους ξένους και τις ιδέες.
Μήπως ν΄άρχιζα να κρύβομαι;

Posted in: Συμβαίνουν κι αυτά